Hallo bnw-ers.
Sorry dat ik niet zo veel online ben om alles en iedereen te beantwoorden, Ik leef momenteel in een nogal sociaal isolement. Ik heb mijn telefoon amper bij me, alleen voor echte noodgevallen. Momenteel ben ik weer even een uurtje of wat online.
Zoals een user hierboven al opmerkte dat ik er misschien niet was omdat ik het trollen zat was. Ik moet toegeven dat het niet fijn is om niet gelooft te worden maar ik snap verschrikkelijk goed dat niemand dit ‘verhaal’ gelooft, voor dat dit mij overkwam had ik net zo hard mee gedaan met mij als TS uit te lachen en als psychisch geval af te schilderen. Helaas zit ik nu wel met de problemen en ben ik een aantal users hier heel dankbaar dat hun mij goede tips geven en daadwerkelijk proberen te helpen. Hun zijn degene die me er doorheen slepen, de reden waarom ik het allemaal nog best wel trek op het constante angst gevoel na dat ik in de gaten gehouden wordt.
Bij deze dus een bedankje aan deze users. Jullie zijn echt helemaal top en blijf aub meehelpen, vooral Tingo enorm bedankt, ik heb echt wat aan je man. Als dit allemaal over is dan zou ik je graag op een biertje trakteren.
Ook heb ik in het topic gelezen dat mensen denken dat het hier over een film gaat of dat ik een boek aan het schrijven ben, ik moet zeggen dat ik dit een gigantisch compliment vind.. Misschien moet ik er maar eens aan beginnen, ik ben inmiddels een dagboek aan het bij houden als extra-tje op het dossier dat eerder werd aangeraden, wie weet dat ik als alles goed afloopt (daar ga ik wel van uit) ik eens kan kijken of ik wat luchtigers kas schrijven haha.
Ook had ik beloofd jullie up-to date te houden, ik moet bekennen dat het een bewogen anderhalve dag geweest zijn sinds ik hier het laatst gepost heb; ik zal beginnen bij het moment dat ik weg ging.
Ik klapte mijn laptop met een smak dicht en propte hem nogal onhandig in mijn tas.Het meisje achter de bar had me goed in de gaten gehouden en kwam gelijk met de rekening aan gelopen en een glaasje water.
‘ Hier, voor de schrik zei ze liefelijk tegen me ‘
‘ Dankjewel, en ik nam het water aan en dronk het in één grote teug op terwijl ik naar de inmiddels behoorlijke rekening keek. 44.90 voor een paar bakkies en een broodje. Ik pakte mn portemonnaie en smeet snel 50 euro op het bordje. ‘ Het is goed zo, sorry voor de overlast’ wist ik nog even snel uit m’n keel uit te krijgen terwijl ik in een stevige pas door liep naar buiten. Kut.. Het regende weer eens. In een kleine sprint ging ik naar mijn auto die een paar straten verder stond.
Tijdens het sprintje raasden de gedachten door mijn hoofd, maar een ding was zeker. Ik zou en moest voor het eind van de dag wat bedenken, ik had een plan nodig waarmee ik zeker kon weten of iemand me volgde of niet. Al snel dacht ik aan de vele films die ik gezien heb over de jaren. Wat zou een actieheld in deze situatie doen; Hij zou de confrontatie met ze aan gaan, maar dat is iets wat ik niet durfde... Er moest iets slimmers bedacht worden.
Terwijl ik in de verte de door de regen glimmende zwarte peugeot 206 zag staan welke ik mijn auto mag noemen kwam een idee mij te boven.
Ik zou ze kwijt rijden, elke rotonde die ik tegen kom ga ik drie keer nemen, met opzet door het rood rijden, eenrichtingswegen inslaan, de hele mikmak om te zien of iemand anders het zelfde zou doen.
Eenmaal aangekomen bij de auto keek ik stiekem, en zo voorzichtig en nonchalant mogelijk nog even door het raam naar mijn achterbank. Waarom ik het deed weet ik niet maar ik had een voorgevoel dat er iets (of iemand) kon liggen. Gelukkig zag ik alleen de lege lederen bank en de lege fles cola die ik er ooit weggemoffeld had voor het geval dat ik ooit moest pissen en nergens kon stoppen.
Ik stapte rustig de auto in en deed alles zo rustig mogelijk, in de hoop om iets te zien gebeuren. Terwijl ik mijn sleutel in het contact steek en deze een kwartslag draai valt me iets op. Een donkergroene volkswagen passaat staat drie autos verder stil met de lichten uit en er zitten twee mannen in, een van de mannen met lang blond haar zat op de bijrijders stoel en de andere met een typisch net niet kaalgeschoren hoofd. Het was misschien een vergissing maar ik zou zweren dat ze beiden naar me zaten te kijken.
Ik speel het slim dacht ik, ik deed mijn raampje open en griste snel een pakje sigareten van het dashboard af. Ik deed de sigaret in mijn mond en ging op zoek naar een aansteker. Mijn idee hier achter was simpel, ik doe net of ik rook terwijl ik hun in de gaten houd.
Slim was het helaas niet. Door de naar binnen slaande regen was de sigaret inmiddels zeik nat geworden en was hem nog aansteken zo nuttig als wesley sneijder met een jojo (Hoi VBL, ik vergat jullie bijna)
Tijd om mijzelf te vermannen, ik startte de auto en keek ze nog even aan. Pats, gelijk sprongen ook bij hun de lichten aan. Mijn hart zakte even naar mijn anus en linea recta terug naar mijn keel. Half verstijfd wist ik dat dit mijn moment was, het moment voor een beetje zekerheid.
Ik reed de auto uit het parkeervak en gaf even flink gas. Opgelucht zag ik dat de auto er niet aan kwam, het zal allemaal wel toeval zijn geweest bedacht ik mij... Gelijk schoot er nog een andere gedachten door mijn hoofd... Ben ik echt aan het lijden aan waanideeen of lijkt het alleen maar zo.
Een klein kwartiertje later reed ik inmiddels op de snelweg terug naar huis, nog steeds in gedachten bij de groene passaat, ik keek opvallend veel in mijn spiegels en was eigenlijk helemaal niet bezig met wat er op de weg gebeurde. Ik besloot dat ik mijn geluk eens uit ging proberen en reed de eerste de beste afslag af om te kijken of iemand mij achterna ging. In totaal gingen er vijf autos naar beneden de afrit af, maar ik besloot om verder te kijken en maakte gelijk een scherpe bocht naar links, zo de snelweg weer op. De mensen achter mij toeterde een paar keer en toen ik naar binnen keek zag ik een jongen niet veel ouder dan mijzelf zijn middelvinger naar me opsteken... Lekker belangrijk dacht ik en trapte gelijk het gas in, maar godverdomme wat zie ik in mijn achteruitkijk spiegel.. Een zwarte auto, ik gok dat het een volvo of iets was aan de gril te zien, maakt dezelfde manouvre als ik zelf maakte en zat voor ik het wist al weer achter mijn staart aan.
Honderden gedachten gingen door mijn hoofd heen. Wat is dit, wat zal ik doen, flink gassen of misschien juist rustig rijden... Het kan zomaar een undercover-neus zijn die mij zo aan de kant van de weg zet.. KAN HET NOG TOEVAL ZIJN?, gelijk besloot ik dat dit onmogelijk was.Fuck it als het de kit was! Het is het risico waard om wat zekerheid te krijgen.Ik zou en moest wegkomen... maar, wat als dit niet lukte..wat zou ik dan doen. Zover was mijn plan nog niet gekomen. Zou ik naar huis rijden en hier met een groot koksmes naar buiten rennen naar de auto die achter me rijd? Wat moet de buurt dan wel niet denken?
Nee ik had het, dit zou ik doen. Ik zou naar een open gebied rijden, zat landwegen hier. ALS ze mij dan nog achterna zitten stop ik de auto en ren ik gewoon op ze af, en ga verhaal halen. Dit zal en moet vandaag stoppen.
Achteraf gedacht was dit geen slim idee met alle dingen die hadden kunnen gebeuren, maar achteraf is dat altijd makkelijk gezegd, ik was dit gevoel zat. Mijn gevoelens van ontwetendheid en onzekerheid hadden inmiddels plaats gemaakt voor adrenaline en pure agressie. Zo opgefokt als nu had ik mij nog nooit gevoeld. Het voelde als dat ik de gehele wereld aan kan. In films zie je vaak bij grote veldslagen een man op een paard zijn troepen aanschreeuwen en motiveren.
Zo voelde ik mij, als een man op een paard met een leger achter mij aan, klaar om de strijd aan te gaan en deze kosten wat het kost te overwinnen.
Ik schakelde een versnelling terug en trapte het gas flink in. Met ware afro-jack snelheden reed ik daar dan,op zoek naar een stuk open land in de verte met hopelijk een smal weggetje waar ik ze te slim kon afzijn.. Hoe verder ik reed, hoe sneller ik ging rijden, hoe meer mijn lichaam ging schudden van de adrenaline. Ik stond er letterlijk stijf van en kon niet wachten om verhaal te gaan halen.Constant kijk ik in de achteruitkijk spiegel en zag dat de auto steeds dichterbij kwam, het was zeker voor me, OF ik ging nu mijn rijbewijs kwijtraken omdat dit de politie is, OF het zijn mensen die iets van me willen. Ik zie geen blauwe knipperende lichten dus voor mij was het al duidelijk.
Al snel kwam ik op een stuk wat leek op platteland, zowel links als rechts zag ik niets meer dan groene velden met hier en daar een slootje ertussen en een zandpaadje. Hier moest ik zijn!
Ik pakte de eerste afslag die ik zag en de zwarte volvo volgde al snel.
Na slechts een paar honderd meter zag ik al dat er een dorp begon, en met dik 120km pu reed ik de dorpsgrens binnen. Ik besloot een flink stuk af te remmen, hier zoekend naar een mooi inhammetje waar ik in kan duiken. Eindelijk zou ik mijn antworden krijgen.
Na nog geen 500mtr na deze gedachten zag ik hem dan, het perfecte paadje. Onverhard met aan beide kanten een sloot, ik schoot er snel in en gaf flink gas, door de regen was het pad flink glad geworden en ik voelde mijn banden wegglippen door de natte modderige substantie waar slechts de stenen die er verdwaald in liggen mij van grip voorzien. Ik had het mij anders voorgesteld, ik zag in mijn gedachten kwamen er dikke stofwolken in welke ik me kon verschuilen en a-la the transporter met een dikke drift de auto 90 graden kon draaien om zo de personen achter mij te verwarren.
Niet daarvan was werkelijkheid maar, als je zo stijf van de adrenaline staat dan beeld je je de mooiste scenarios in. Nee in plaats daarvan reed ik nu op een modderige weg waar ik amper grip had, laat staan mijn auto goed op de weg kon houden... maar het grote doel was bereikt.
Ik remde abrubt af in de hoop de opkomende auto te stoppen. Mijn inmiddels door de modder bruin geworden 206 schoot nog een flink stuk door en kwam uiteindelijk tot stilstand.Snel gooide ik mijn deur open en rende op de auto achter mij af. Ik hoorde het krassende geluid van de remmende bolide op het grind al van ver komen. Hij remde veel te laat! In een split seconde moet ik beslissen, of ik duik snel weg of ik laat de auto mij vol raken.
Sommige mensen zeggen dat je leven je voorbij flits op een moment waar je een snelle keuze moet maken in een gevaarlijke situatie, niets is minder waar. In de kleine drie seconden die ik ongeveer had schoten er beelden van mijn ouders en broer door mijn hoofd, en de grote vraag.. Hoe ben ik hier in beland, tergelijk besluit ik om naar links te gaan, de kant waar mijn auto staat.
Terwijl ik naar de zijkant spring voel ik een scherpe pijn in mij linker been boven op de knieschijf, en ik hoor een voor mij onbekend geluid, ik kan het het beste omschrijven als een keiharde doffe klap die je krijgt als iemand je hard op je rug slaat.
Ik val op de grond en zie de auto in alle macht het gras en riet in rijden naast de sloot. De auto staat inmiddels stil op een kleine afstand en ik probeer op te staan. Met alle kracht die ik probeer te zetten krijg ik amper mijn linker been omhoog maar sta inmiddels wel. De zwart-bruine volvo v80 staat midden op het pad, op nog geen 20 meter van mij auto. Ik wil een sprint trekken maar zak door mijn linker been, daar lig ik weer, in de modder, zo snel als ik kan probeer ik op te staan en loop al mankend naar de auto toe. Ik ben er bijna, nog 5 meter en ik kan hem aanraken, nu nog maar 2, 1.
Ik pak het het handvat van de auto beet en probeer het portier open te maken. Uiteraard.. portier op slot. Ik kijk naar binnen in de auto en zie de man mij aanstaren, met zijn donker getekende gezicht en zwarte randen onder de ogen, duidelijk geschrokken van wat zich net op de verlaten landweg heeft plaats gevonden.Ik schat hem rond de 30 jaar, zwarte korte haren die naar voor gekamd zitten. In de kleine seconde dat wij elkaar aankijken draait hij zich helemaal naar mij toe en hij haalt zijn wijsvinger en middelvinger in een vloeiende motie langs zijn keel. Ik doe mijn ogen dicht en probeer nog een laatste keer aan het handvat te trekken, op dat moment hoor ik de motor van de auto geluid maken en ik hoor de banden spinnen in de modder. Nog voor ik het door heb rijd de auto met een flinke snelheid weg.
Ik laat mijzelf op de grond vallen en ga rustig zitten, de adrenaline is uitgewerkt en ik voel me kutter dan ooit. Niet alleen fysiek omdat m’n knie in diggelen ligt, maar ook omdat ik nu nog geen antwoorden heb en ik als de dood ben voor de man met de intimiderende blik.
Na een klein kwartiertje sobben in de regen besluit ik om maar naar huis te gaan, het zal wel over zijn voor vandaag. Op de terugreis is er verder niets gebeurd, en ook thuis heb ik niets buiten het extraordinaire gezien. Al bewapend met een mes naast mijn bed ben ik op aanraden van FOK,the game gaan kijken. Ik moet zeggen dat ik het een goede film vond, en zoals users al aangaven kwamen er wat dingen mij wel bekend voor in de oren.. alja eigenlijk lieg ik dat, maar ik kon me goed inleven hoe iemand bepaalde links tussen mijn probleem en die film kan leggen.Helaas ben ik binnenkort niet jarig en bezit ik geen aanzienlijke bedragen op mijn rekening dat ik die opties openhoud dat dit slechts een nieuw verrasingsfeestje is.
Ik ga maar slapen. Tot morgen.
Tot zover de woensdagmiddag. Donderdag (gister) moet ik nog even uittypen voor jullie maar na deze lap text heb ik eigenlijk geen zin meer en beleef ik alles van gister weer opnieuw. Ik zal kijken of dat nog voor de avond lukt maar ik beloof niets. Ik blijf nu nog wel even online on even mee te lezen in dit topic.
voor de mensen die zich afvragen of ik vanavond nog ga, het antwoord daarop is ja, ik ga vanavond de confrontatie met de groep internethelden aan om te kijken wat hun hebben te zeggen, inmiddels zit ik er toch veel te diep in..