Stap voor stap ga ik je uitleggen hoe je een zolderkamer autist aanspreekt.
1. Het materiaal1. Doe een trainingsbroek en een trui met capuchon aan. T-shirt, onderbroek en sokken mag je zelf kiezen.
2. Doe materiaal mee om een deur open te breken. (Hamer, koevoet en zo voort..)
3. Een mobiel met internetverbinding
2. De weg naar de zolderkamer autist.Ga als het kan met de auto want lopen of fietsen gaat moeilijk met je inbreek materiaal. eenmaal bij de locatie aangekomen kijk je of er niemand kijkt.
3. Op weg naar de zolderkamerIndien de kust veilig is breek je de deur open want een zolderkamer autist gaat nooit uit zijn zolder dus moet je die wel openbreken. Wees gerust een zolderkamer autist hoort nooit wat er buiten zijn zolderkamer gebeurt. Nu je binnen bent. trek je je capuchon aan en adem rustig in en uit. Nu zoek je een trap die naar boven gaat. Indien men de trap gevonden heeft ga je rustig naar boven. Kijk of je eventueel nog een trap vindt en indien dat het geval is ga je opnieuw naar boven. Wellicht zie je een deur.
Klop zachtjes op de deur. Hij hoort niet dat je op zijn deur klopt. dus breek je hem ook open.
4.
binnen op zolderkamereenmaal binnen probeer je dichter bij de autist te komen. Het lukt nog. Nu moet je zachtjes op zijn rechter schouder tikken. Hij schrikt zich kapot en roept ''LAAT ME NOU MET RUST JIJ ******* IDIOOT KRIJG DE ******* JE ZIET TOCH DAT IK AAN HET FOK!KEN BEN?
Nu is de kunst om meteen 3 meter achteruit te stappen en meteen de woorden te zeggen: ''Rustig, rustig.Ik wil je alleen maar even spreken. Hij snauwt je af en je zal waarschijnlijk een slag krijgen. Je ziet nu waarschijnlijk dat een gesprek met een zolderkamerautist onmogelijk is. Vervolgens haal je dan je mobieltje uit met internet verbinding en surf dan naar FOK!. Nu moet je wel nog zijn naam achterhalen Kijk nu rustig naar zijn computerscherm en probeer zijn naam te achterhalen.
Indien je ze zijn naam heeft achterhaald. stuur je hem een dm via je mobieltje.
Nu krijg je een gesprek met een zolderkamer autist.
Het spijd me zo voor de taalvauten

Ik ben een man met een onverklaarbare fascinatie voor capuchons. Ze zijn mijn tweede huid—altijd om me heen, altijd vertrouwd. Ik draag ze niet alleen, ik lééf erin. Het voelt magisch als iemand er zachtjes aan trekt, een speels moment vol onverwachte connectie. En als mijn capuchon ergens blijft haken? Pure vreugde! Een klein avontuur in het alledaagse, alsof de wereld me even vasthoudt. Capuchons en ik? Een onafscheidelijk duo