Jongens en meisjes, ik wilde nog even laten weten dat het goed gaat!
Dirkje is hier nu bijna een week en vindt al ruim een week dat hij naar buiten mag.

Dat laat hij ons luidkeels weten.
Maar verder is het een tevreden kereltje. Nog wel een beetje eenkennig, dus hij vindt mijn echtgenoot nog een beetje een vreemde eend in de bijt, maar dat loopt wel los. Ik ben de godganse dag met Dirkie aan het spelen en kroelen, dus logisch dat ik als eerste aan de beurt ben als goedgekeurd personeel.
Poes voelt zich weer helemaal op haar gemak in haar eigen huis. Dirk vindt ze interessant, maar als hij te dichtbij komt gromt ze hooghartig. Maar we hebben haar ook al speels met haar koppie zien schudden als Dirkje langs stoof met een bal. Dus ik hoop dat ze binnenkort samen door het huis rennen. Ik heb de huiskamer omgetoverd tot een dozenspeelpaleis, om een beetje te stimuleren dat ze samen wat gekkigheid uithalen. De een gaat in elk geval al snuffelen in de doos waar de ander net zat.
Welnu, het komt dus goed en ik heb Dirkje daarom maar in mijn hart gesloten, want hij blijft. Ik ben benieuwd hoe hij zich verder ontwikkelt. Net als Poes is hij een ex- zwerver en van knuffelen begrijpt hij niet zo veel, behalve dat het heeeeeeel lekker is en je er van gaat rollen. Maar zelf een knuffel komen halen, of zelfs op schoot komen, dat zit er niet in. Het eerste leer ik hem zo langzamerhand vast wel aan. Het tweede mag hij zelf weten.
Enige punt van attentie is dat Dirkje wat zachte drolletjes heeft. Al vanaf dag één, terwijl hij toen nog een tijdje zijn eigen brokjes kreeg (inmiddels langzaam aan gemengd met eigen voer, wat goed spul is verder). Ik gooi het op wat spanning, veel drinken (dat herken ik van de eerste toch zenuwachtige dagen van Poes). Ik hou het in de gaten.