Zojuist alle zes de afleveringen van The Jinx. The Life and Deaths of Robert Durst gezien. Fascinerend.
quote:
Deze Amerikaanse miljonair lijkt (dan toch) drie moorden te hebben bekend
Robert Durst.
Robert Durst. Foto Reuters/ Mike Segar
door Frank Huiskamp
What the hell did I do? Killed them all, of course. Ongetwijfeld ademloos zaten kijkers van de HBO-documentaireserie The Jinx gisteren voor de tv. Had Robert Durst, de 71-jarige miljonair uit een van Amerika’s rijkste families, nou net drie moorden bekend? De drie moorden de hij decennia geleden gepleegd zou hebben, altijd had ontkend en waaraan hij nooit schuldig werd bevonden? De drie moorden uit het bizarre verleden van Durst die filmmaker Andrew Jarecki al jaren dusdanig fascineerden dat hij er zowel een film als deze documentaire over maakte?
Wat er gebeurde
Het leek erop. Het was echt te horen. En het zijn beelden die zelfs mensen die de hele serie van Jarecki niet kennen rillingen over hun lijf bezorgen. Doortastend journalistiek en bijna politiewerk van Jarecki, dat uitmondt in een bijna Hollywood-clichématig, onvoorstelbaar ‘gelukkig’ einde.
Durst had net een interview - dat kostte hem flink wat moeite - met Jarecki afgerond waarin hij werd geconfronteerd met het hardste bewijs dat tot dan toe: een envelop die Durst gestuurd had naar Susan Berman, de schrijver en woordvoerder van Durst die een van zijn vermeende slachtoffers was, en een die was gestuurd naar de politie in Beverly Hills na de moord op Berman, waarin stond dat er een lijk bij haar thuis lag. Beide brieven geschreven in bijna identieke blokletters, beide met de naam ‘Beverly’ gespeld als ‘Beverley’.
Ja, hij had de brief naar Berman gestuurd, maar niet die naar de politie. Toen Jarecki hem de twee verkeerd gespelde ‘Beverleys’ liet zien, kon Durst niet zeggen welke hij dan niet geschreven had. Durst ging naar de wc, maar had zijn microfoon nog aan staan. Dan begint hij heel vreemd tegen zichzelf te praten, zoals je dat stiekem wellicht weleens doet in de spiegel, maar toch vooral ziet in films.
“There it is. You’re caught. You’re right, of course. But you can’t imagine. Arrest him. I don’t know what’s in the house. Oh, I want this. What a disaster. He was right. I was wrong. And the burping. I’m having difficulty with the question. What the hell did I do? Killed them all, of course.”
Kijkers wisten voor de finale van de zesdelige documentaire The Jinx al dat er iets stond te gebeuren. Gistermiddag (onze tijd) werd namelijk bekend dat Durst gearresteerd was in New Orleans in verband met de moord op Berman.
Wie was Durst en wat zou hij hebben gedaan?
De 71-jarige Robert Durst is de zoon van de New Yorkse vastgoedmagnaat Seymour Durst. Hij werkte voor zijn vaders bedrijf. In 1973 trouwde hij met Kathleen McCormack, die in 1982 spoorloos verdween. Haar verdwijning bleef onopgelost tot de politie in New York achttien jaar later het onderzoek daarnaar heropende. Susan Berman, de vrouw van wie gedacht werd dat zij wist wat er met McCormack was gebeurd en de vrouw die de politie daarover wilde verhoren, werd in december 2000 dood gevonden in haar huis. Durst werd verhoord in beide zaken, maar niets ten laste gelegd.
Na Bermans dood, vertrok Durst naar Texas. Daar leefde hij een leven als doofstomme vrouw in een pension, waarschijnlijk om onder de radar te blijven, totdat hij 2001 gearresteerd werd nadat er lichaamsdelen van zijn bejaarde buurman Morris Black in het water van de Galveston Bay gevonden waren. Durst sloeg op de vlucht, maar werd gepakt toen hij spullen stal uit een winkel in de staat Pennsylvania.
Volgens zijn advocaat Chip Lewis schoot Durst Black neer uit zelfverdediging en leed hij aan het syndroom van Asperger, een vorm van autisme. Durst werd vrijgesproken van moord, ook al had hij toegegeven Blacks lichaam in stukken te hebben gehakt.
The Jinx
Jarecki en zijn collega’s deden bijna tien jaar onderzoek voor de documentaire The Jinx: The Life and Deaths of Robert Durst, schrijft The New York Times. Het interessante daaraan was natuurlijk vooral dat Durst, ondanks het feit dat hij nog steeds verdachte was in de zaak rond de dood van Berman, medewerking verleende en zich uitgebreid liet interviewen.
Daarmee had hij zijn eigen ruiten min of meer al ingegooid, want de politie in Los Angeles besloot met dit gegeven het onderzoek naar Bermans dood te heropenen. Durst had Jarecki’s fictiefilm All the Good Things gezien, losjes gebaseerd op zijn leven, en benaderde hem zelf om zijn eigen verhaal te vertellen
De finale van de docu: de bekentenis