Het lijkt me niet handig om met z'n allen te geloven dat onzekerheid iets is 'wat erbij hoort' en zo onszelf en anderen daarmee een vrijbrief te geven om alle innerlijke negativiteit in stand te houden. Onzekerheid is onnatuurlijk, vervelend en niet nodig, daarnaast is het een illusie aangezien onzekerheid alleen in je hoofd bestaat.
Je onzekerheid is, net als die van iedereen, rondlopen met een angst geraakt te worden door anderen op dingen waar jij over jezelf negatief over bent, of beter gezegd, waar jij de negatieve gedachten over gelooft. Geloven in negatieve gedachten over jezelf is een voorwaarde om onzeker over jezelf te kunnen zijn.
Negatieve gedachten over jezelf vormen zich op momenten dat het hebben ervan tijdelijk even verlichting geeft van iets waar je mee zit; als je kan geloven dat er iets mis met je is kan je ook geloven dat er iets aan je verbeteren valt en dat wanneer dat lukt het dan 'goed' is. Dat op zich is al een illusie want er bestaat ter aller tijden maar 1 versie van jou en dat is wie je op het moment bent en die is, zoals alles, goed zoals ie is, altijd. Versies van jezelf waar iets mis mee zou zijn bestaan alleen in je hoofd omdat je op die manier je hoofd/denken in vlucht voor iets anders, voornamelijk gevoelens waarvan je gelooft dat je ze niet wil hebben, al zijn dat soort ideeën ook niet meer dan gedachtes en daarmee een illusie.
Het idee dat er iets niet goed is aan je opgeven betekent een stuk vluchten voor jezelf opgeven, dat is uiteindelijk het moeilijke eraan, je komt dan echt bij jezelf uit en zo hoort het ook wil je echt met jezelf aan de slag.
Hoe je jezelf waardeert? Maak voor jezelf duidelijk hoe jij nu op jezelf reageert (negatief dus) en stel je voor hoe iemand die zichzelf accepteert zoals ie is dat zou doen, zet dat tegen over elkaar. Bijv jij zegt ''dit of dat is er mis met mij'' terwijl die ander zou zeggen ''ik ben goed zoals ik ben'' jij zegt ''ik moet dit of dat veranderen/presteren om te bewijzen dat ik wel goed bent'' waar die ander zegt ''ik mag er zijn zoals ik ben''. De innerlijk dialoog die je nu voert houdt de negativiteit in stand, ga anders tegen jezelf praten, wordt liever voor jezelf. Ga zitten en stel je eens voor hoe goed je leven zou zijn als je jezelf de toestemming gaf te zijn wie je bent zonder jezelf omlaag te halen, hoe zou dat eruit zien? Ga voor de spiegel staan en vertel je jezelf dat je er mag zijn zoals je bent, laat zien dat je jezelf die moeite waard vind ook al roepen je geconditioneerde negatieve gedachten iets heel anders.
Geloven dat je iets moet presteren of veranderen aan jezelf zodat anderen je accepteren is actief aan jezelf vertellen dat je jezelf niet goed vind zoals je bent, dat is ontzettend liefdeloos en compassieloos naar jezelf toe. Als je je pas 'veilig' voelt als anderen je accepteren dan ben je daarvan afhankelijk, leer jezelf accepteren dan heb je die vrijheid altijd. Wil je werkelijk vrij zijn in het zijn van wie je bent dan heb je te leren hoe je dat aan jezelf geeft
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.