R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo,
Ik wil jullie graag wat over mijzelf vertellen en misschien hebben jullie ook advies voor mij. Ik ben 21 jaar en student aan het hbo. Ben gemiddeld begaafd en verder gewoon een normale jongen.
Maarr, ik kan mij vaak erg slecht concentreren. Als kind kon ik nooit een boek lezen; ik las dan wel de letters maar aan het einde van de pagina wist ik niet wat ik had gelezen. Dat heb ik nog steeds en moet mij dus echt focussen en dan steeds tegen mijzelf 'vertellen' (in mijn gedachte) wat ik zojuist heb gelezen. Dan lees ik weer verder. (Behalve simpele krantenartikelen ofzo).
Tijdens het studeren laat ik mijzelf ook gauw afleiden. Vooral het op gang komen (het gaan studeren) is echt een enorme opgave. Elke 3 minuten heb ik minimaal 1x om mij heen gekken, met een pen lopen spelen, iets tegen iemand gezegd, iPhone gekeken, enz.
Als ik alleen ben praat ik vaak in mijn hoofd tegen mijzelf. In ieder geval is er altijd wel wat waar ik over na kan denken. Vroeger was het nog erger.. Dan zat ik vaak te piekeren over iets en probeerde al mijn gedachte een plek te geven door er over na te denken en '"af te sluiten".
Snel afgeleid ben ik ook altijd geweest. Ik kan mij ook niet concentreren als er mensen om mij heen bezig zijn. Tenzij het iets eenvoudigs is.
Tijdens hoorcolleges waar lastige dingen worden uitgelegd (wiskunde) heb ik ook moeite om de informatie snel te verwerken en te begrijpen. Anderen hebben het allang begrepen maar ik moet nog een keer kijken. Als ik dan thuis in een moment van voldoende concentratie nogmaals naar de opgave kijk, begrijp ik het heel snel.
Enfin, zijn hier toevallig anderen met het zelfde probleem? En wat is jullie advies? Ik ben al eens bij een arts geweest en heb dexamfetamine voorgeschreven gekregen, hetgeen voor mij nauwelijks werkte en merkte pas iets vanaf 4 tabletten.
Bedankt voor je hulp alvast.
Ik wil jullie graag wat over mijzelf vertellen en misschien hebben jullie ook advies voor mij. Ik ben 21 jaar en student aan het hbo. Ben gemiddeld begaafd en verder gewoon een normale jongen.
Maarr, ik kan mij vaak erg slecht concentreren. Als kind kon ik nooit een boek lezen; ik las dan wel de letters maar aan het einde van de pagina wist ik niet wat ik had gelezen. Dat heb ik nog steeds en moet mij dus echt focussen en dan steeds tegen mijzelf 'vertellen' (in mijn gedachte) wat ik zojuist heb gelezen. Dan lees ik weer verder. (Behalve simpele krantenartikelen ofzo).
Tijdens het studeren laat ik mijzelf ook gauw afleiden. Vooral het op gang komen (het gaan studeren) is echt een enorme opgave. Elke 3 minuten heb ik minimaal 1x om mij heen gekken, met een pen lopen spelen, iets tegen iemand gezegd, iPhone gekeken, enz.
Als ik alleen ben praat ik vaak in mijn hoofd tegen mijzelf. In ieder geval is er altijd wel wat waar ik over na kan denken. Vroeger was het nog erger.. Dan zat ik vaak te piekeren over iets en probeerde al mijn gedachte een plek te geven door er over na te denken en '"af te sluiten".
Snel afgeleid ben ik ook altijd geweest. Ik kan mij ook niet concentreren als er mensen om mij heen bezig zijn. Tenzij het iets eenvoudigs is.
Tijdens hoorcolleges waar lastige dingen worden uitgelegd (wiskunde) heb ik ook moeite om de informatie snel te verwerken en te begrijpen. Anderen hebben het allang begrepen maar ik moet nog een keer kijken. Als ik dan thuis in een moment van voldoende concentratie nogmaals naar de opgave kijk, begrijp ik het heel snel.
Enfin, zijn hier toevallig anderen met het zelfde probleem? En wat is jullie advies? Ik ben al eens bij een arts geweest en heb dexamfetamine voorgeschreven gekregen, hetgeen voor mij nauwelijks werkte en merkte pas iets vanaf 4 tabletten.
Bedankt voor je hulp alvast.
Maar uit interesse: heb je een rijbewijs en in hoeveel keer heb je die gehaald? Had je als kind woedeaanvallen?
Ik herken me heel erg in je OP en ik ben eens getest op ADD/ADHD/whateverdieshiteromheen en had het allemaal niet.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 14-04-2013 22:27:55 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 14-04-2013 22:27:55 ]
Gelukkig weet ik dat er op Fok eerst altijd lollige reacties komen en pas later de serieuze. Ik hoef niet echt een diagnose, eigenlijk. Maar liever iemand die zijn persoonlijke ervaringen kan delen en misschien een idee heeft hoe je hier beter mee kunt omgaan. (met welke middelen dan ook)
De TT doet anders vermoeden.quote:Op zondag 14 april 2013 22:28 schreef 16610 het volgende:
Gelukkig weet ik dat er op Fok eerst altijd lollige reacties komen en pas later de serieuze. Ik hoef niet echt een diagnose, eigenlijk. Maar liever iemand die zijn persoonlijke ervaringen kan delen en misschien een idee heeft hoe je hier beter mee kunt omgaan. (met welke middelen dan ook)
Het was van mij niet lollig bedoeld hoor. Wat vaag dat je medicatie krijgt zonder een diagnose.quote:
Gelukkig weet ik dat er op Fok eerst altijd lollige reacties komen en pas later de serieuze. Ik hoef niet echt een diagnose, eigenlijk. Maar liever iemand die zijn persoonlijke ervaringen kan delen en misschien een idee heeft hoe je hier beter mee kunt omgaan. (met welke middelen dan ook)
Dus je arts schrijft medicijnen voor zonder je maar ook ergens op getest te hebben. Vraag een doorverwijzing naar een psycholoog. Zij kunnen je echt verder helpen en uit test(en) opmaken wat je nou daadwerkelikk hebt. Pas dan kunnje de juiste medicijnen krijgen en komt alles weer op orde.
Het ligt wel wat genuanceerder maar echt uitvoerig getest ben ik ook niet. Ben wel eens doorverwezen naar een psycholoog omdat ik als kind eerst de diagnose ADHD had gekregen en later asperger. Dat laatste vond ik de grootste kul ooit en wilde dat uitgezocht hebben. Ik ben een dag onderzocht en asperger leek zeer onwaarschijnlijk. ADD leek dan wel waarschijnlijk.. Zodoende heb ik de medicatie voorgeschreven gekregen.
Hoezo? Psycholoog kan net zo goed.quote:Op zondag 14 april 2013 23:12 schreef RegularShow het volgende:
[..]
TS moet zich laten testen bij een psychiatier.
Nee, ik bedoel TS moet deskundig advies ophalen bij psychiatier/psycholoog.quote:
[..]
Hoezo? Psycholoog kan net zo goed.
Oh.quote:
[..]
Nee, ik bedoel TS moet deskundig advies ophalen bij psychiatier/psycholoog.
Je kan proberen te mediteren.
Daardoor kun je je beter focussen en het is ook nog eens goed voor je.
Dat staat in dit artikel
Als dat niet lukt kun je altijd nog naar de psychiater/psycholoog.
Daardoor kun je je beter focussen en het is ook nog eens goed voor je.
Dat staat in dit artikel
Als dat niet lukt kun je altijd nog naar de psychiater/psycholoog.
Jalaluddin Rumi:"Gisteren was ik slim en wilde ik de wereld veranderen, maar vandaag ben ik wijzer en verander ik mezelf."
Dan zou ik zeker je laten doorverwijzen naar een psycholoog. Zij hebben precies de juiste medicatie voor je.quote:
Het ligt wel wat genuanceerder maar echt uitvoerig getest ben ik ook niet. Ben wel eens doorverwezen naar een psycholoog omdat ik als kind eerst de diagnose ADHD had gekregen en later asperger. Dat laatste vond ik de grootste kul ooit en wilde dat uitgezocht hebben. Ik ben een dag onderzocht en asperger leek zeer onwaarschijnlijk. ADD leek dan wel waarschijnlijk.. Zodoende heb ik de medicatie voorgeschreven gekregen.
Vroeger was ik ook altijd een dromer in de klas en snel afgeleid. Heb ik nog steeds last van maar niet zo erg als jij dat hebt.
Weleens getest maar niet ermee verder gegaan.
Ik weet wel dat er mensen zijn met ADHD en ADD vaak ook kampen met dwangstoornissen. Zo hebben ze controlle over alles maar lijkt me ook super vervelend!!
Ik lees nergens iets negatiefs in je bericht op het feit dat je vaak slecht kunt concenteren na. De meeste ADD- en ADHD-ers die ik ken (incl. mijzelf ik heb ADD) kampen met veel meer problemen dan 'slecht concentereren' en vaak licht het hele leven overhoop voordat er uberhaupt iets zoals een psychiatrische stoornis ter sprake komt.
Begrijp me niet verkeerd maar heel veel mensen kunnen zich slecht concentreren op school, heel veel mensen hebben studie ontwijkend gedrag, en heel veel mensen hebben moeite om lastige informatie in een keer te snappen. Elke drie minuten maar een keer om je heen kijken? Dat zou voor mij persoonlijk een godsgeschenk zijn. Eigenlijk ben ik nooit aan studeren toegekomen. Ik heb mn HAVO toevallig met 3 vingers in mn reet gehaald omdat ik gek genoeg een wiskunde knobbel had (NT profiel) om vervolgens twee HBO studies compleet te verneuken (nog geen 5 studiepunten gehaald in totaal 1 jaar tijd). Examens heb ik nooit langer dan 2 minuten voor geleerd en dat zeg ik niet meer omdat het zo stoer klinkt maar omdat dat voor mij de waarheid is.
Wil je het echt weten? Laat je testen. Weet alleen wel dat de 'symptomenlijst' van ADD geld voor 90% van de mensen.
Begrijp me niet verkeerd maar heel veel mensen kunnen zich slecht concentreren op school, heel veel mensen hebben studie ontwijkend gedrag, en heel veel mensen hebben moeite om lastige informatie in een keer te snappen. Elke drie minuten maar een keer om je heen kijken? Dat zou voor mij persoonlijk een godsgeschenk zijn. Eigenlijk ben ik nooit aan studeren toegekomen. Ik heb mn HAVO toevallig met 3 vingers in mn reet gehaald omdat ik gek genoeg een wiskunde knobbel had (NT profiel) om vervolgens twee HBO studies compleet te verneuken (nog geen 5 studiepunten gehaald in totaal 1 jaar tijd). Examens heb ik nooit langer dan 2 minuten voor geleerd en dat zeg ik niet meer omdat het zo stoer klinkt maar omdat dat voor mij de waarheid is.
Wil je het echt weten? Laat je testen. Weet alleen wel dat de 'symptomenlijst' van ADD geld voor 90% van de mensen.
Ik heb zelf ook (last van) heel veel ADD-symptomen, of ik het heb of niet, geen idee, maar dat maakt mij vrij weinig uit. Heb een aantal jaar geleden mezelf afgevraagd van waarom zou ik me eigenlijk laten testen? Wat gaat dat veranderen aan het feit dat ik een chaoot ben die ook snel afgeleid is en ook pagina's omslaat zonder te weten wat erop stond.
Als "zelfmedicatie" pak ik ginkgo biloba en rhodiola en een overdosis aan caffeine, niet dat dit zaligmakend is, maar het is iig iets...maar aangezien zelfs dexamfetamine niet helpt bij jou, vraag ik me allereerst af of het wel ADD is en of je uberhaupt iets gaat hebben aan de kruidjes (placebo's?) die ik zelf neem.
Als "zelfmedicatie" pak ik ginkgo biloba en rhodiola en een overdosis aan caffeine, niet dat dit zaligmakend is, maar het is iig iets...maar aangezien zelfs dexamfetamine niet helpt bij jou, vraag ik me allereerst af of het wel ADD is en of je uberhaupt iets gaat hebben aan de kruidjes (placebo's?) die ik zelf neem.
Oh, dat zou heel goed kunnen. Ik heb zelf ook ADD en de OP beschrijft mij wel een beetje ja. Het enige wat bij mij echt helpt zijn medicijnen (concerta), hier moet je alleen wel een diagnose natuurlijk voor hebben. Nou zeg ik niet dat dit is wat je moet doen en dat medicijnen meteen de oplossing zijn, maar dit is in ieder geval wat bij mij werkte! Soms werkt goede training ook, maar dit was bij mij niet het geval.
Wat maakt het uit?
Ondanks of je er een stempel opplakt met ADD, moet je gewoon die zaken aanpakken.
Overigens klinkt het als zaken wat veel mensen hebben. Je moet bekijken wat je wilt; wil je het zien als bepaalde eigenschappen die je hebt, of het af doen als ADD?
Als je niet bent zoals de maatschappij wilt dat je bent wilt niet zeggen dat je ADD hebt.
Sorry, ik word er een beetje moe van dat iedereen tegenwoordig ADD en ADHD heeft, terwijl dit meestal niet terecht is. (ik werk in die sector)
Ondanks of je er een stempel opplakt met ADD, moet je gewoon die zaken aanpakken.
Overigens klinkt het als zaken wat veel mensen hebben. Je moet bekijken wat je wilt; wil je het zien als bepaalde eigenschappen die je hebt, of het af doen als ADD?
Als je niet bent zoals de maatschappij wilt dat je bent wilt niet zeggen dat je ADD hebt.
Sorry, ik word er een beetje moe van dat iedereen tegenwoordig ADD en ADHD heeft, terwijl dit meestal niet terecht is. (ik werk in die sector)
Er hoeft geen verschil te zijn tussen die twee.quote:
Wat maakt het uit?
Ondanks of je er een stempel opplakt met ADD, moet je gewoon die zaken aanpakken.
Overigens klinkt het als zaken wat veel mensen hebben. Je moet bekijken wat je wilt; wil je het zien als bepaalde eigenschappen die je hebt, of het af doen als ADD?
Nee dat hoeft niet. Het ligt er aan hoe je er mee omgaat. Ik kom helaas ook veel mensen tegen die denken als ze de stempel ADD hebben, dat zaken zich vanzelf oplossen (met medicatie). En zichzelf ook als anders in positieve zin of negatieve zin gaan zien.
Het scheelt al zoveel ellende als je kunt accepteren dat iedereen allerhande eigenschappen heeft, dit heel natuurlijk is, en hoewel je niet altijd blij bent met bepaalde eigenschappen, dat je van jezelf kunt accepteren dat je ze hebt, en het er (helaas) mee moet doen en het er beste van gaat maken.
Nu is het bij ADD en ADHD wat gevoeliger, maar ik vind dat je dit bij autisme heel goed kan zien. Ik ben zelf ook al herhaaldelijk als autist bestempeld door mijn omgeving en psychologen omdat ik niet van lichamelijk contact houd bijvoorbeeld. Maar ik ben gewoon opgegroeid in een gezin waar geen lichamelijk contact plaatsvond. En zo kom ik heel veel mensen tegen die het stempel autisme hebben, omdat het ze soms te veel word, of ze moeilijk keuzes kunnen maken, of ze graag helemaal in hobby's opgaan. etc.
Maar als je dan de cliënten ziet met autisme, die totaal geen contact met de buitenwereld hebben, geen respons geven op hun eigen ouders, letterlijk uit hun plaat gaan en gaan zitten schommelen als het eten 1 minuut later is... dan denk ik, waar hebben we het over? Dát is autisme.
Tegenwoordig krijg je al stempels als alles in je leven nét niet perfect gaat. Ik ben er meer voor dat je stempels krijgt als je daadwerkelijk je algemeen dagelijkse leven niet kunt leven zonder hulp. Slecht concentreren op school is een heel verschil met niet eens voor jezelf kunnen zorgen.
Maar sorry, ik begin dit steeds meer weer zo'n 'stempeltjes-van-tegenwoordig' topic te maken
Het scheelt al zoveel ellende als je kunt accepteren dat iedereen allerhande eigenschappen heeft, dit heel natuurlijk is, en hoewel je niet altijd blij bent met bepaalde eigenschappen, dat je van jezelf kunt accepteren dat je ze hebt, en het er (helaas) mee moet doen en het er beste van gaat maken.
Nu is het bij ADD en ADHD wat gevoeliger, maar ik vind dat je dit bij autisme heel goed kan zien. Ik ben zelf ook al herhaaldelijk als autist bestempeld door mijn omgeving en psychologen omdat ik niet van lichamelijk contact houd bijvoorbeeld. Maar ik ben gewoon opgegroeid in een gezin waar geen lichamelijk contact plaatsvond. En zo kom ik heel veel mensen tegen die het stempel autisme hebben, omdat het ze soms te veel word, of ze moeilijk keuzes kunnen maken, of ze graag helemaal in hobby's opgaan. etc.
Maar als je dan de cliënten ziet met autisme, die totaal geen contact met de buitenwereld hebben, geen respons geven op hun eigen ouders, letterlijk uit hun plaat gaan en gaan zitten schommelen als het eten 1 minuut later is... dan denk ik, waar hebben we het over? Dát is autisme.
Tegenwoordig krijg je al stempels als alles in je leven nét niet perfect gaat. Ik ben er meer voor dat je stempels krijgt als je daadwerkelijk je algemeen dagelijkse leven niet kunt leven zonder hulp. Slecht concentreren op school is een heel verschil met niet eens voor jezelf kunnen zorgen.
Maar sorry, ik begin dit steeds meer weer zo'n 'stempeltjes-van-tegenwoordig' topic te maken
Dit dus is wat mijn moeder ook altijd zegt. Ik ben het grotendeels met haar eens, maar soms ook niet. Dat van die stempels heb ik zelf geen ervaring mee.quote:
Nee dat hoeft niet. Het ligt er aan hoe je er mee omgaat. Ik kom helaas ook veel mensen tegen die denken als ze de stempel ADD hebben, dat zaken zich vanzelf oplossen (met medicatie). En zichzelf ook als anders in positieve zin of negatieve zin gaan zien.
Het scheelt al zoveel ellende als je kunt accepteren dat iedereen allerhande eigenschappen heeft, dit heel natuurlijk is, en hoewel je niet altijd blij bent met bepaalde eigenschappen, dat je van jezelf kunt accepteren dat je ze hebt, en het er (helaas) mee moet doen en het er beste van gaat maken.
Nu is het bij ADD en ADHD wat gevoeliger, maar ik vind dat je dit bij autisme heel goed kan zien. Ik ben zelf ook al herhaaldelijk als autist bestempeld door mijn omgeving en psychologen omdat ik niet van lichamelijk contact houd bijvoorbeeld. Maar ik ben gewoon opgegroeid in een gezin waar geen lichamelijk contact plaatsvond. En zo kom ik heel veel mensen tegen die het stempel autisme hebben, omdat het ze soms te veel word, of ze moeilijk keuzes kunnen maken, of ze graag helemaal in hobby's opgaan. etc.
Maar als je dan de cliënten ziet met autismje, die totaal geen contact met de buitenwereld hebben, geen respons geven op hun eigen ouders, letterlijk uit hun plaat gaan en gaan zitten schommelen als het eten 1 minuut later is... dan denk ik, waar hebben we het over? Dát is autisme.
Tegenwoordig krijg je al stempels als alles in je leven nét niet perfect gaat. Ik ben er meer voor dat je stempels krijgt als je daadwerkelijk je algemeen dagelijkse leven niet kunt leven zonder hulp. Slecht concentreren op school is een heel verschil met niet eens voor jezelf kunnen zorgen.
Maar sorry, ik begin dit steeds meer weer zo'n 'stempeltjes-van-tegenwoordig' topic te maken
Ik ben er net een paar dagen achter dat ik ADD heb en ik ben er zeker van dat dit niet gewoon een aparte karaktertrek is zoals we die allemaal hebben maar echt een stoornis.
Er ging namelijk echt een wereld voor me open toen ik erover las. Vanaf kleins af aan heeft het me altijd al beinvloed, totaan heden heb ik me altijd afgevraagt wat er mis was met mij.
Waarom denk ik anders? Waarom lukt dit mij niet of juist wel? Waarom plan ik niet? Waarom lieg ik zo makkelijk, en kom ik afspraken niet na terwijl ik het niet zo bedoel, waarom verdwijnen belangrijke gedachten soms volledig en komen te laat weer naar boven? En ga zo maar door.
Ik heb er de hele dag door mee te maken, het brengt me stress en ongeduld waar het niet nodig is. Mijn schoolwerk is nooit gelukt erdoor. Altijd te laat. Het achtervolgd me overal waar ik ga. In mijn beleving is het heel wat en zeker niet normaal.
Ik begrijp dat wel. Het is prettig om er achter te komen dat je niet de enigste bent die 'raar' is. Maar bedenk je wel dat eigenlijk iedereen 'raar' is... zo is de mens gewoon.quote:
echt een wereld voor me open toen ik erover las. Vanaf kleins af aan heeft het me altijd al beinvloed, totaan heden heb ik me altijd afgevraagt wat er mis was met mij.
Waarom denk ik anders? Waarom lukt
Probeer ook niet te zeggen tegen mensen 'ik heb ADD, dus...'
Probeer te zeggen; dit zijn mijn zwakke kanten, en dit mijn sterke. Hoe je het ook went of keert, met of zonder stempel of medicatie, uiteindelijk zul je toch zelf met je 'zwakke' kanten moeten leren omgaan en hier verbetering in proberen te brengen als je dat wenst.
Ik ben ook getest en heb wel ADD of in de volksmond ADHD zonder hyperactiviteit en herken mijzelf heel erg in je OP. Dat piekeren is bij mij nog veel erger, tegen het depressieve aan best gevaarlijk ook, binnenkort ook medicatie want in slaap komen gaat erg lastig, vaak soort verkrampingen bij mijn borstkas etcetera soort angststoornis ofzo.
Dat vind ik ook, ik ben sowieso niet iemand die dat snel zegt. Daarnaast kan je ook niet van iemand anders verwachten dat hij of zij jou anders gaan behandelen erdoor. Medelijden is wel het laatste wat ik wil. Het is iets waar ik zelf mee zit en zo min mogelijk anderen bij wil betrekken.quote:
[..]
Ik begrijp dat wel. Het is prettig om er achter te komen dat je niet de enigste bent die 'raar' is. Maar bedenk je wel dat eigenlijk iedereen 'raar' is... zo is de mens gewoon.
Probeer ook niet te zeggen tegen mensen 'ik heb ADD, dus...'
Probeer te zeggen; dit zijn mijn zwakke kanten, en dit mijn sterke. Hoe je het ook went of keert, met of zonder stempel of medicatie, uiteindelijk zul je toch zelf met je 'zwakke' kanten moeten leren omgaan en hier verbetering in proberen te brengen als je dat wenst.
|
|
