Welke kattenverzekering heeft de beste prijs/ kwaliteit verhouding?

Voor mij lijkt het een beetje een gok, Ik heb een kater gehad voor 14 jaar en die was geneen dag ziek in al die tijd , dus dan zou ik 14 jaar voor nix een verzekering betaald hebben en dan praat je makkelijk over 1000 euro , echter word je kater wel vaak ziek? dan is een verzekering WEL weer goedkoper,..,,,,,

Hier ben ik ook erg benieuwd naar, ik heb ook een katertje van nu 10 maanden oud en die heeft inmiddels al een keer z'n bekken gebroken.. waarschijnlijk door een aanrijding ondanks rustig verkeer en een bosrijke omgeving.
En m'n vorige kat had een lekkende hartklep en is niet ouder geworden dan anderhalf..

Gooi em in de bosjes als ie ziek/gewond raakt.
Koop daarna weer een gezonde

quote:

Op vrijdag 5 april 2013 05:20 schreef whatdafuck het volgende:
Gooi em in de bosjes als ie ziek/gewond raakt.
Koop daarna weer een gezonde

Meeste katten worden niet zo snel ziek,, mijn moeder had op en dag 13 katten, en heel af en toe werd er eentje ziek, en dag betaalde ze 40 euro voor een bezoekje aan de dierenarts, maar wat ik me kan herinneren was dat maar vrij zeldzaam....

Verzekering is duurkoop. Beter een potje voor jezelf aanmaken voor eventuele kosten, vaccinaties oid.

Gewoon geen kat nemen.

Een potje maken is de beste en goedkoopste verzekering voor je kat

De meeste verzekeringen sluiten veel uit, en dat zijn standaarddingen (tenminste dat was een jaar of 2 geleden zo). Daarna hebben we gewoon geld opzij gelegd voor onze kat en zijn zo onze eigen verzekering die wel alles betaald

Ik heb gewoon een potje voor mijn katten, maar grote operatie's, CT scans ed dergelijk begin ik niet aan. Het blijft voor mij een huisdier.

quote:

Op vrijdag 5 april 2013 05:27 schreef edwinnummer90000 het volgende:

[..]

Meeste katten worden niet zo snel ziek,, mijn moeder had op en dag 13 katten, en heel af en toe werd er eentje ziek, en dag betaalde ze 40 euro voor een bezoekje aan de dierenarts, maar wat ik me kan herinneren was dat maar vrij zeldzaam....

Het kan snel oplopen als je kat een ongeluk krijgt. Met een breuk op een vervelende plaats zit je zo op 4 cijfers voordat het beestje weer helemaal in orde is.

Het vervelende is dat veel echte dure dingen over het algemeen niet verzekerd worden (chronische problemen die "normaal", zijn en dagelijkse medicatie vereisen, zoals overactiveve schildklier), bovendien stoppen sommige verzekeringen er vaak mee zodra het beestje een leeftijd bereikt waarop ouderdomskwaaltjes normaal worden (veelal bij 10 jaar).

Maar het kan duur worden om een oude kat nog zolang mogelijk in leven te houden maar ervoor te zorgen dat het voor hem/haar ook nog een goed leven is. Mijn laatste Burmees heb ik de eerste week van februari laten inslapen, maar die laatste 5 weken hebben me ruim EUR 800 gekost.

quote:

Op vrijdag 5 april 2013 09:08 schreef mvdejong het volgende:

[..]

Het kan snel oplopen als je kat een ongeluk krijgt. Met een breuk op een vervelende plaats zit je zo op 4 cijfers voordat het beestje weer helemaal in orde is.

Het vervelende is dat veel echte dure dingen over het algemeen niet verzekerd worden (chronische problemen die "normaal", zijn en dagelijkse medicatie vereisen, zoals overactiveve schildklier), bovendien stoppen sommige verzekeringen er vaak mee zodra het beestje een leeftijd bereikt waarop ouderdomskwaaltjes normaal worden (veelal bij 10 jaar).

Maar het kan duur worden om een oude kat nog zolang mogelijk in leven te houden maar ervoor te zorgen dat het voor hem/haar ook nog een goed leven is. Mijn laatste Burmees heb ik de eerste week van februari laten inslapen, maar die laatste 5 weken hebben me ruim EUR 800 gekost.

Wat krijg je voor die 800 euro.

quote:

Op vrijdag 5 april 2013 09:09 schreef trigt013 het volgende:

[..]

Wat krijg je voor die 800 euro.

- iets van een dozijn bezoekjes aan de dierenarts (de laatste 6 werkdagen van zijn leven elke dag);
- verschillende bloedonderzoeken;
- 2 pillen felimazol (schildklier-medicijn) en 1 pil Onsior (pijnstiller) per dag;
- een aantal malen een onderhuids vocht-infuus omdat zijn nieren van slecht-functionerend naar nauwelijks-functionerend waren gegaan;
- nog wat anti-biotica injecties.

We praten hier wel over een kat van meer dan 20 jaar oud (een stamboom-Burmees), met een forse lijst van versleten onderdelen :
- schildklier; die was al jaren overactief (normaal ouderdoms-verschijnsel), maar tegen het einde nam dat zelfs af (dus die was aan het stoppen met werken);
- nier-deficientie/-insufficientie;
- versleten ruggegraat;
- klemzittende zenuw in de heup;
- stokdoof;
- inzettende staar.

Het grootste probleem tegen het einde waren de niet-werkende nieren, hij was zichzelf aan het vergiftigen. Net toen ik leerde hoe ik het onderhuidse vocht-infuus zelf thuis kon geven kreeg hij nog "iets" waarvan we niet konden vinden wat het was, we hadden nog een MRI-scan kunnen doen om verder te onderzoeken, maar dat had maximaal nog 2 maanden toegevoegd vanwege zijn nieren, en hij had al ruim een dag niet meer gegeten, dus was het tijd om te accepteren dat hij gewoon compleet op was.

Het was zeker aanvaardbaar geweest om hem 2 of 3 maanden eerder in te laten slapen, met nieuwjaar was mijn reactie al "he, dit is 2013, wat doe jij in dit jaar ?", maar er waren een aantal redenen waarom het nog verantwoord was om hem in leven te houden :
- ik werkte vanaf huis, dus hij kon mij bijna altijd vinden als hij daar behoefte aan had (heel belangrijk voor een Burmees);
- pillen ingeven was een probleemloze routine;
- de autorit van 5 minuten naar de dierenarts en weer naar huis was vervelend, de dierenarts zelf was eerder interessant;
- ik kon me het financieel veroorloven;
- hij gedroeg zich alsof hij het nog wel naar zijn zin had.

quote:

Op vrijdag 5 april 2013 09:23 schreef mvdejong het volgende:

[..]

- iets van een dozijn bezoekjes aan de dierenarts (de laatste 6 werkdagen van de dierenarts elke dag);
- verschillende bloedonderzoeken;
- 2 pillen felimazol (schildklier-medicijn) en 1 pil Onsior (pijnstiller) per dag;
- een aantal malen een onderhuids vocht-infuus omdat zijn nieren van slecht-functionerend naar nauwelijks-functionerend waren gegaan;
- nog wat anti-biotica injecties.

We praten hier wel over een kat van meer dan 20 jaar oud (een stamboom-Burmees), met een forse lijst van versleten onderdelen :
- schildklier; die was al jaren overactief (normaal ouderdoms-verschijnsel), maar tegen het einde nam dat zelfs af (dus die was aan het stoppen met werken);
- nier-deficientie/-insufficientie;
- versleten ruggegraat;
- klemzittende zenuw in de heup;
- stokdoof;
- inzettende staar.

Het grootste probleem tegen het einde waren de niet-werkende nieren, hij was zichzelf aan het vergiftigen. Net toen ik leerde hoe ik het onderhuidse vocht-infuus zelf thuis kon geven kreeg hij nog "iets" waarvan we niet konden vinden wat het was, we hadden nog een MRI-scan kunnen doen om verder te onderzoeken, maar dat had maximaal nog 2 maanden toegevoegd vanwege zijn nieren, en hij had al ruim een dag niet meer gegeten, dus was het tijd om te accepteren dat hij gewoon compleet op was.

Het was zeker aanvaardbaar geweest om hem 2 of 3 maanden eerder in te laten slapen, met nieuwjaar was mijn reactie al "he, dit is 2013, wat doe jij in dit jaar ?", maar er waren een aantal redenen waarom het nog verantwoord was om hem in leven te houden :
- ik werkte vanaf huis, dus hij kon mij bijna altijd vinden als hij daar behoefte aan had (heel belangrijk voor een Burmees);
- pillen ingeven was een probleemloze routine;
- de autorit van 5 minuten naar de dierenarts en weer naar huis was vervelend, de dierenarts zelf was eerder interessant;
- ik kon me het financieel veroorloven;
- hij gedroeg zich alsof hij het nog wel naar zijn zin had.

Als het goed voor je voelde en de kat was er ook nog ok bij dan is het toch goed?

Ik zit bij Proteq en die loopt ook door nu poes ouder wordt (12+). Van uitsluitingen heb ik nog nooit last gehad, maar we hoeven ook niet vaak voor iets naar de dierenarts.

Ik vind het inmiddels wel vrij duur (meer dan 200 euro per jaar), maar ik heb de verzekering afgesloten toen ik minder draagkracht had. Als er toen iets was gebeurd, was het een uitkomst geweest. Nu is het eigenlijk niet meer nodig, maar ik kan die jaarlijkse betaling ook makkelijk hebben.

Of ik het bij de volgende weer zou doen, ik weet het niet.

quote:

Op vrijdag 5 april 2013 09:25 schreef trigt013 het volgende:

[..]

Als het goed voor je voelde en de kat was er ook nog ok bij dan is het toch goed?

Ja, ik ben heel tevreden met hoe het ging, we hebben hem een heel, heel lang en heel goed leven kunnen bezorgen, en hem laten inslapen toen het voor hem niet meer leuk was.

Zijn laatste dierenarts-bezoekje was op een vrijdag, en ik had al besloten dat ik niet met hem het weekeinde in wilde gaan tenzij we duidelijkheid hadden over de achtergrond van zijn nieuwe probleem, en een goede oplossing zagen. Maar aangezien op donderdag een compleet bloedonderzoek op alle punten geen enkele indicatie gaf wat er mis was, was daar al weinig hoop op. Ik had donderdag-avond gemerkt dat hij geen hap van zijn vis had genomen, en heb toen de nacht op de bank doorgebracht om hem in de gaten te houden. Hij heeft de hele nacht tegen me aan geslapen, en elke keer als hij even opstond werd ik wakker en kon horen dat hij wel ging drinken, maar niet ging eten.

We waren bij de dierenarts voldoende bekend dat, als het beter voor hem was geweest om hem eerder te laten inslapen, ze dat ook wel gezegd zouden hebben.

Mijn beide Burmezen had ik op 9,5 jarige leeftijd overgenomen van een gezin waar het niet meer lekker liep (probeer ze dan maar eens te verzekeren), nu zitten er hier beneden 4 gewone vuilnisbakkies uit het asiel (2, 2, 3 en 8), en daarvoor ga ik ook geen verzekering afsluiten.

Ik heb een hondje van een jaar oud, toen ik die vorig jaar als pup kreeg heb ik me verdiept in verzekeringen.

Echter het bleek dat ik voor een beetje verzekering die niet alles uitsluit ong 35 euro per maand moest betalen en dan kreeg je nog steeds geen volledige vergoeding (20% van ieder consult, medicijn, etc moest zelf worden betaald). Ik leg dat geld nu dus gewoon zelf opzij. Weet niet of het voor katten ook zo duur is maar kijk vooral kritisch naar een evt. verzekering.

quote:

Op vrijdag 5 april 2013 07:20 schreef Klonk het volgende:
Een potje maken is de beste en goedkoopste verzekering voor je kat

De meeste verzekeringen sluiten veel uit, en dat zijn standaarddingen (tenminste dat was een jaar of 2 geleden zo). Daarna hebben we gewoon geld opzij gelegd voor onze kat en zijn zo onze eigen verzekering die wel alles betaald

Ik denk toch echt dat dit verreweg de verstandigste optie is. Zorg zelf voor een spaarpotje.

quote:

Op vrijdag 5 april 2013 13:37 schreef HetKlusKonijn het volgende:

[..]

Ik denk toch echt dat dit verreweg de verstandigste optie is. Zorg zelf voor een spaarpotje.

Maar als je dat niet kan dan is een verzekering een goede optie.
Hier in F&F loopt nog ergens een dierenverzekeringstopic, ik kan het mobiel niet zo goed terugzoeken. Is al wat ouder, maar dan heb je wel wat namen van aanbieders en overwegingen van baasjes.

Enige nadeel van zelf een potje aanmaken is dat je dat geld soms sneller nodig hebt dan je verwacht had (al verwacht je het bijna nooit)
Ik was ook net begonnen met een potje aanleggen voor m'n katertje van 10 maanden maar toen kwam meneer op een gegeven moment met een gebroken bekkenvleugel thuis.
Gelukkig een "goede" breuk, hoefde niks aan gezet te worden en met pijnstillers voor de eerste dagen, een rontgenfoto en 6 weken bedrust was ik klaar, toch nog ¤250 totaal.

Potje staat dus weer op 0
Ik heb bij mijn bank (ABN-Amro) een virtuele rekening aangemaakt, op deze rekening reserveer ik elke maand ¤15.
Je kan er ook alleen via internetbankieren bij, maakt het ook net wat lastiger om het voor mezelf te gebruiken.

Ik denk dat je het beste contact kan opnemen met verschillende verzekeringen, om je vragen goed duidelijk te krijgen voor je een keuze maakt. Bijv. wordt de verzekering duurder boven de 10 jaar, moet je het bedrag eerst voorschieten en krijg je het later terug of betaald de verzekering de DA meteen, zijn eerdere verwondingen later nog wel verzekerd, etc.

Ik heb zelf geen verzekering, had het op zich wel willen overwegen, maar 2 van mijn katten zijn inmiddels 10+ en nu nog een verzekering afsluiten zou me erg veel geld kosten. En dan worden de kosten van eventueel terugkerende problemen (alle 3 hebben ze eerder problemen gehad) meestal niet eens vergoed. Voor mij was de keuze dus snel gemaakt, omdat ik bij een verzekering wel een zo goed mogelijke dekking zou willen, en het al snel richting de ¤75-100 per maand zou gaan, wat ik teveel vind.

quote:

Op zondag 7 april 2013 03:05 schreef EricOscuro het volgende:

[..]

Beste MV de Jong... hier wil ik juist graag meer over weten.
Heeft u ( ik zeg maar u, aangezien u met mevrouw hebt getekend) ervaringen met bepaalde verzekeraars die u wilt delen?

Want ja ik wil best een jaarlijks hogere premie betalen, als mijn katertje ook goed verzekerd blijft zonder al te veel extra kosten wanneer hij de grens van 10 jaar overstijgt.
Ook dan wil ik nog zeker weten dat mijn katertjes ziekte kosten niet de 3500 euro overstijgen...
En ja als meneer keer na keer ziek wordt uit zich zelf... en er geen einde aan lijkt te komen, dan heeft hij ook geen leven meer en leg ik me neer bij het oordeel van de dierenarts.

Ik hoor graag uw oordeel.
Maar misschien moet ik me wel houden aan andere aanbevelingen; dan leg ik elke maand 15 euro opzij voor een rekening medische kosten voor mijn kater... want erg veel kan hem de komende 6 jaar niet treffen. En mocht hij dan alsnog doodgereden worden, dan heb ik tenminste dat geld nog.

Nee, ik heb geen persoonlijke ervaringen met daadwerkelijk afgesloten verzekeringen.

Voor mijn beide Burmezen heb ik ruim 11 jaar geleden eens rondgekeken, maar toen was ik er al snel achter dat, doordat ze al 9,5 jaar waren, als ik ze al zou kunnen verzekeren, de premies absurd zouden zijn. Ik heb toen ook geleerd dat bij sommige de verzekering ook stopt als ze 10 jaar worden.

De kosten die makkelijk te verzekeren zijn, zijn die voor ongelukken. Dat zijn soms grote bedragen die vaak in 1 keer moeten worden opgebracht (dat hangt ook af van je dierenarts en de relatie die je ermee hebt, soms is gespreid betalen mogelijk).

De kosten waar de verzekering vaak moeilijk over doet zijn die voor onderzoeken, zeker als het totaal onduidelijk is wat er mis is met je beestje en de DA voorstelt om een grondig, daglang, onderzoek in Utrecht te doen.

Wat bijna geen enkele verzekering dekt zijn de kosten die je moet maken voor medicatie of dieet, en die voor de rest van het leven van je beestje nodig zijn. Zo hadden mijn jongens vanaf hun 14e medicatie nodig tegen een overactieve schildklier en een dieet wegens afnemende nier-functie, beide problemen die volstrekt normaal zijn bij oudere jatten. Zonder zouden ze op een vervelende manier aan hun einde zijn gekomen, met hebben ze nog heel wat heerlijke jaartjes geleefd.

Mijn idee :
- Voor bijv. paarden is een verzekering onmisbaar omdat die heel veel hele dure problemen kunnen oplopen.
- Voor honden aan te raden omdat die, zeker in hun jeugd, nogal "accident-prone" zijn.
- Voor katten vind ik het eigenlijk te duur voor wat het biedt, omdat die met name aan het eind van hun leven veel medische kosten gaan opleveren, waarvoor je dan vaak niet gedekt blijkt.

Overigens, MV staat voor Michiel Vincent, mijn beide voornamen ...

quote:

Op vrijdag 5 april 2013 09:23 schreef mvdejong het volgende:

[..]

- iets van een dozijn bezoekjes aan de dierenarts (de laatste 6 werkdagen van zijn leven elke dag);
- verschillende bloedonderzoeken;
- 2 pillen felimazol (schildklier-medicijn) en 1 pil Onsior (pijnstiller) per dag;
- een aantal malen een onderhuids vocht-infuus omdat zijn nieren van slecht-functionerend naar nauwelijks-functionerend waren gegaan;
- nog wat anti-biotica injecties.

We praten hier wel over een kat van meer dan 20 jaar oud (een stamboom-Burmees), met een forse lijst van versleten onderdelen :
- schildklier; die was al jaren overactief (normaal ouderdoms-verschijnsel), maar tegen het einde nam dat zelfs af (dus die was aan het stoppen met werken);
- nier-deficientie/-insufficientie;
- versleten ruggegraat;
- klemzittende zenuw in de heup;
- stokdoof;
- inzettende staar.

Het grootste probleem tegen het einde waren de niet-werkende nieren, hij was zichzelf aan het vergiftigen. Net toen ik leerde hoe ik het onderhuidse vocht-infuus zelf thuis kon geven kreeg hij nog "iets" waarvan we niet konden vinden wat het was, we hadden nog een MRI-scan kunnen doen om verder te onderzoeken, maar dat had maximaal nog 2 maanden toegevoegd vanwege zijn nieren, en hij had al ruim een dag niet meer gegeten, dus was het tijd om te accepteren dat hij gewoon compleet op was.

Het was zeker aanvaardbaar geweest om hem 2 of 3 maanden eerder in te laten slapen, met nieuwjaar was mijn reactie al "he, dit is 2013, wat doe jij in dit jaar ?", maar er waren een aantal redenen waarom het nog verantwoord was om hem in leven te houden :
- ik werkte vanaf huis, dus hij kon mij bijna altijd vinden als hij daar behoefte aan had (heel belangrijk voor een Burmees);
- pillen ingeven was een probleemloze routine;
- de autorit van 5 minuten naar de dierenarts en weer naar huis was vervelend, de dierenarts zelf was eerder interessant;
- ik kon me het financieel veroorloven;
- hij gedroeg zich alsof hij het nog wel naar zijn zin had.

Dus voor je eigen gevoel heb je het lijden van het beestje maar gerekt?

Als je de laatste 6 dagen zo met hem aan het slepen ben, dan doe je dat voor je eigen gemoedrust en niet die van het beestje.
Het grootste deel van die laatste ¤800 was dus totaal overbodig geweest als je het beste voor dat beestje overgehad had.

quote:

Op zondag 7 april 2013 23:48 schreef EricOscuro het volgende:

[..]

Beste Michiel, sorry voor het misverstandje.
En bedankt voor jouw antwoord. Duidelijk is nu in elk geval dat ik het beste zoveel mogelijk offertes moet aanvragen, in plaats van op internet een goed uitziende verzekering direct online te boeken.

In elk geval probeer ik dan een verzekering te krijgen die misschien nu wat duurder is, maar dat daarin de stijgende kosten voor na het 10e jaar nu ook al in verwerkt zijn.

Er zijn gelukkig wat betere verzekeringsmaatschappijen bij gekomen de laatste jaren. Helaas heeft Ditzo nog geen dierenverzekering. Maar ik heb wel het gevoel dat in de laatste jaren er een aantal goede verzekeraars bij zijn gekomen die zich willen onderscheiden op klantvriendelijkheid. Vooral ook omdat op het internet de mening van de cliënten steeds belangrijker wordt.

En met jouw tips en ervaringen weet ik nu waar ik extra op moet letten! Daarvoor dank!

(en als is mijn kater aankomen lopen en is het niet van een duur ras... hem zal niets te kort komen)

Heb je hem al laten chippen?
Cq laten uitlezen.....

quote:

Op maandag 8 april 2013 00:27 schreef EricOscuro het volgende:

[..]

Nee laten chippen heb ik hem nog niet, vooral omdat er weinig verkeer en al helemaal geen hard rijdend verkeer in de buurt is, en hier zoveel katten rondlopen dat mijn katertje ook niet ver van huis gaat (ik heb zijn voetstappen eens gevolgd toen er net een nieuwe sneeuwlaag was gevallen... en hij gaat niet verder dan een metertje of 60 a 70 van huis).

Voor iemand die veel om zijn katertje geeft is chippen en inenten toch wel het eerste wat je moet doen.

quote:

En een chip laten uitlezen? Nee, dat had ik misschien wel moeten doen destijds. Maar ik heb wel 4 tot 6 weken overal gezocht of iemand een kat kwijt was dat voldeed aan zijn omschrijving... bij de site van de dierenambulance, en het dierenasiel. De lokale krantjes en en de redelijk wijde omgeving of er ook posters hingen.
Maar niets van dat alles. Je zou toch denken dat mensen die de moeite nemen een kat te laten chippen, ook nog wat andere dingen zullen proberen om hun kat weer te vinden?

Heb je toen ook op amivedi gekeken en eventueel hierop aangemeld?
Als dat beestje uit een heel andere buurt komt dan is het maar de vraag of de mensen wel te weinig gedaan hebben.
Jij heb tenslotte ook niet echt veel moeite gedaan om de eigenaar te vinden.

quote:

Ik heb zelfs berichtjes achtergelaten bij de dierenambulance (etc) met een foto van dit katertje... maar niemand heeft zich gemeld.

Maar het katertje aanmelden bij het dierenasiel of afgeven heb je niet overwogen?

quote:

Intussen is het ruim 3 jaar later... mijn katertje heeft mij uitgekozen om zijn baasje te zijn (toen woonde ik nog bij mijn ex samen met haar kinderen... maar die heeft katertje amper een blik waardig gekeurd)... en nog steeds is hij zeer eenkennig. Zelfs toen ik twee weken op vakantie was en hij door buren werd gevoed... wat het eten hem goed genoeg... maar ondanks dat hij twee weken alleen in huis zat, hoefde hij verder geen aandacht van hen).

Maakt niet uit.

quote:

Dus ja, zelfs als hij gechipt is voordat hij 4 maanden oud was... dan nog is dit katertje van mij. Hadden ze in de eerste 6 weken na zijn vermissing maar iets (meer) moeten doen om hem terug te vinden.

Fout, als de kat gechipt is, dan is de kat nooit of te nimmer van jou.
Hoewel de kans erg klein is dat de echte eigenaar hem nu nog kent.
Ga je nu langs de dierenarts om hem uit te laten lezen en ze vinden niets, dan kun je hem wel gelijk laten chippen.

quote:

Maar als bij een volgende dierenartsbezoek blijkt dat hij wel een chip heeft, dan zal ik die mensen wel (al dan niet anoniem) een berichtje sturen dat het katertje het prima maakt, met een van de eerste foto's die ik van hem maakte, de dag dat hij aan kwam lopen. En veel van wat ik o.a. hier schreef. Zodat ze in elk geval hun kinderen gerust kunnen stellen (want ze hebben waarschijnlijk jonge kinderen gehad, maar katertje heeft een hekel aan druktemakers)

Als de dierenarts hem uitleest dan verwittigd hij de eigenaren, daar kun je dan niets meer aan veranderen.

Tijdje terug hoorde ik bij de dierenarts het volgende verhaal,
Een echtpaar kwam met hun kater van minimaal 4 jaar oud naar de dierenarts omdat deze ziek was, gelijk maar laten chippen, bleek dat deze al gechipt was.
Wat blijkt, kater is niet 4 maar 13 jaar oud, toen de kat 5 jaar oud was, was deze niet thuisgekomen, dit gebeurde tijdens de verhuizing, gedurende 1 jaar hadden ze nog intensief gezocht maar niet gevonden, ze waren naar het naastgelegen dorp verhuist.
De kat heeft 4 jaar gezworven voordat de nieuwe baasjes hem opnamen, zij woonden ruim 100 km verder.
Toen de dierenarts de echte eigenaar belde hoorde hij in eerste instantie alleen een bonk, de vrouw des huizes was flauwgevallen.

quote:

Op zondag 7 april 2013 23:59 schreef klipper het volgende:

[..]

Dus voor je eigen gevoel heb je het lijden van het beestje maar gerekt?

Als je de laatste 6 dagen zo met hem aan het slepen ben, dan doe je dat voor je eigen gemoedrust en niet die van het beestje.
Het grootste deel van die laatste ¤800 was dus totaal overbodig geweest als je het beste voor dat beestje overgehad had.

Je weet niet waar je over lult.

Ik heb, vanaf halverwege vorig jaar al, steeds overwogen of het voor hem nog leuk was om in leven te zijn. Bij de overwegingen telden o.a. mee :
- dat hij zich goed leek te voelen (tot de een-na-laatste dag);
- dat ik vanaf huis kon werken, waardoor ik bijna altijd voor hem beschikbaar was; aangezien het hier een Burmees betrof, was dat een heel belangrijk punt;
- dat hij de dierenarts-bezoekjes geen probleem vond, op de 2 autoritjes van 3-5 minuten na;
- dat het ingeven van de noodzakelijke pillen een stress-vrije routine was;
- dat ik het me financieel kon veroorloven.

Het bezoekje op vrijdag werd veroorzaakt doordat ik plotseling een fors verschil in pupil-grootte zag. Aangezien het weekeinde eraan kwam, wilde ik geen risico nemen en direct even laten uitzoeken wat er aan de hand was (het zou een probleem met de hersenen geweest kunnen zijn). Het bleek veroorzaakt te worden door verhoogde oogdruk (mogelijk samenhangend met zijn falende nieren), en daarvoor moest hij oogdruppels krijgen. Ook dat was voor hem geen probleem, ik had een paar jaar geleden al een van zijn ogen moeten zalven met anti-biotica en vitamine-A vanwege een forse beschadiging van zijn hoornvlies.

Het bezoekje om maandag was een afspraak die al stond voor de controle van zijn nieren. Het bleek dat de hoeveelheid "rommel" in zijn bloed weer aanzienlijk was, hoewel niet zo hoog als begin januari. Het was dus weer tijd om te gaan spoelen. Gewoonlijk willen ze hem dan 3 dagen in een hok hebben met een infuus direct in zijn bloedbaan, maar voor Julius vonden ze dan niet aanvaardbaar gezien zijn behoefte aan mijn persoontje, dus gingen we weer voor een onderhuids infuus. Dat gebeurde op maandag, dinsdag en woensdag, en op woensdag heb ik geleerd hoe ik het zelf kon doen, zodat ik het eventueel wekelijks thuis kon gaan doen. Ook deze behandeling was voor hem nou niet bepaald iets wat stress opleverde, zoals gewoonlijk zat hij rustig om zich heen te kijken terwijl hij werd behandeld.

Op woensdag-avond had hij niet al zijn vis opgegeten, en op donderdag-ochtend voelde hij zich, ondanks het spoelen, duidelijk niet lekker, dus weer naar de dierenarts voor een compleet bloedonderzoek. Dit gaf echter geen indicatie van een probleem, maar liet wel zien dat het spoelen effectief was geweest, dus daaraan lag het niet.

De nacht van donderdag op vrijdag heb ik in de huiskamer geslapen, zodat ik hem de hele tijd in de gaten kon houden, en constateerde dat hij wel regelmatig dronk, maar geen hap at. Het was dus op vrijdag een bezoekje aan de dierenarts met als uitgangspunt dat, tenzij we erachter kwamen wat er mis was en daar een redelijk snelle verbetering in konden brengen, het niet meer verder zou gaan.

quote:

Op maandag 8 april 2013 09:42 schreef mvdejong het volgende:

[..]

Je weet niet waar je over lult.

Ik heb, vanaf halverwege vorig jaar al, steeds overwogen of het voor hem nog leuk was om in leven te zijn. Bij de overwegingen telden o.a. mee :
- dat hij zich goed leek te voelen (tot de een-na-laatste dag);
- dat ik vanaf huis kon werken, waardoor ik bijna altijd voor hem beschikbaar was; aangezien het hier een Burmees betrof, was dat een heel belangrijk punt;
- dat hij de dierenarts-bezoekjes geen probleem vond, op de 2 autoritjes van 3-5 minuten na;
- dat het ingeven van de noodzakelijke pillen een stress-vrije routine was;
- dat ik het me financieel kon veroorloven.

Het bezoekje op vrijdag werd veroorzaakt doordat ik plotseling een fors verschil in pupil-grootte zag. Aangezien het weekeinde eraan kwam, wilde ik geen risico nemen en direct even laten uitzoeken wat er aan de hand was (het zou een probleem met de hersenen geweest kunnen zijn). Het bleek veroorzaakt te worden door verhoogde oogdruk (mogelijk samenhangend met zijn falende nieren), en daarvoor moest hij oogdruppels krijgen. Ook dat was voor hem geen probleem, ik had een paar jaar geleden al een van zijn ogen moeten zalven met anti-biotica en vitamine-A vanwege een forse beschadiging van zijn hoornvlies.

Het bezoekje om maandag was een afspraak die al stond voor de controle van zijn nieren. Het bleek dat de hoeveelheid "rommel" in zijn bloed weer aanzienlijk was, hoewel niet zo hoog als begin januari. Het was dus weer tijd om te gaan spoelen. Gewoonlijk willen ze hem dan 3 dagen in een hok hebben met een infuus direct in zijn bloedbaan, maar voor Julius vonden ze dan niet aanvaardbaar gezien zijn behoefte aan mijn persoontje, dus gingen we weer voor een onderhuids infuus. Dat gebeurde op maandag, dinsdag en woensdag, en op woensdag heb ik geleerd hoe ik het zelf kon doen, zodat ik het eventueel wekelijks thuis kon gaan doen. Ook deze behandeling was voor hem nou niet bepaald iets wat stress opleverde, zoals gewoonlijk zat hij rustig om zich heen te kijken terwijl hij werd behandeld.

Op woensdag-avond had hij niet al zijn vis opgegeten, en op donderdag-ochtend voelde hij zich, ondanks het spoelen, duidelijk niet lekker, dus weer naar de dierenarts voor een compleet bloedonderzoek. Dit gaf echter geen indicatie van een probleem, maar liet wel zien dat het spoelen effectief was geweest, dus daaraan lag het niet.

De nacht van donderdag op vrijdag heb ik in de huiskamer geslapen, zodat ik hem de hele tijd in de gaten kon houden, en constateerde dat hij wel regelmatig dronk, maar geen hap at. Het was dus op vrijdag een bezoekje aan de dierenarts met als uitgangspunt dat, tenzij we erachter kwamen wat er mis was en daar een redelijk snelle verbetering in konden brengen, het niet meer verder zou gaan.

Nee zo zeulen met een beestje ondanks dat het een burmees betrof is leuk.
Het voordeel van huisdier zijn is juist dat ze niet ellenlang hoeven te lijden zoals vaak met mensen gebeurt.
Of je het je financieel kan veroorloven doet er verder niet toe.
Het beestje is 20 jaar geworden man, had eerder het lef gehad.

quote:

Op maandag 8 april 2013 15:52 schreef klipper het volgende:

[..]

Nee zo zeulen met een beestje ondanks dat het een burmees betrof is leuk.
Het voordeel van huisdier zijn is juist dat ze niet ellenlang hoeven te lijden zoals vaak met mensen gebeurt.
Of je het je financieel kan veroorloven doet er verder niet toe.
Het beestje is 20 jaar geworden man, had eerder het lef gehad.

Je bent wel een beetje aan het zeuren, hoor.

quote:

Op maandag 8 april 2013 15:55 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Je bent wel een beetje aan het zeuren, hoor.

Tuurlijk, als het niet in je straatje past is het zeuren.
Hopelijk zeulen ze later met jouw ook nog weken en doen ze er alles aan om je in leven te houden.

quote:

Op maandag 8 april 2013 16:06 schreef klipper het volgende:

[..]

Tuurlijk, als het niet in je straatje past is het zeuren.
Hopelijk zeulen ze later met jouw ook nog weken en doen ze er alles aan om je in leven te houden.

Dat vind ik een reactie die nergens op slaat. Ga je schamen.

quote:

Op maandag 8 april 2013 15:52 schreef klipper het volgende:

[..]

Nee zo zeulen met een beestje ondanks dat het een burmees betrof is leuk.
Het voordeel van huisdier zijn is juist dat ze niet ellenlang hoeven te lijden zoals vaak met mensen gebeurt.
Of je het je financieel kan veroorloven doet er verder niet toe.
Het beestje is 20 jaar geworden man, had eerder het lef gehad.

Omdat Julius het nog steeds naar zijn zin leek te hebben (wat ik na dik 10 jaar een innige band met meneer te hebben gehad uitstekend kon beoordelen), en omdat hij zijn hele leven lang medische behandelingen zonder stress onderging (hij had naast alle onderzoekjes over de afgelopen 5 jaar voor nieren en schildklier ook nog het een en ander aan behandelingen moeten ondergaan voor het resultaat van zijn "assertiviteit" naar andere katten in de buurt), was het niet eerlijk geweest hem eerder in te laten slapen. Dat zou misschien gemakkelijker zijn geweest voor mij, om niet dagelijks die afweging te hoeven maken of het moment er al was.

Ik heb hem laten inslapen zodra hij iets kreeg waardoor hij zich beroerd voelde en waarvoor niet een oplossing op korte termijn gevonden kon worden. Een dag eerder was overhaast geweest, het weekeinde ingaan met hem niet meer verantwoord.

Ja, onder andere omstandigheden had ik hem al ergens november vorig jaar in kunnen laten slapen, dus als hij 5 dagen per week 10-12 uur alleen had gezeten als ik werkte, als hij zich duidelijk al langer niet lekker had gevoeld, of als voor hem het toedienen van medicatie of het behandelen door de dierenarts stress had opgeleverd.

Maar ook als het financieel voor mij moeilijk was geweest om die kosten te dragen voor de laatste 2-3 maanden was dat een overweging geweest. Ik ben absoluut gek op mijn beesten, maar op een gegeven moment moet je dat geld hebben. Een buurvrouw hier heeft haar oude hondje moeten laten inslapen terwijl het beestje nog wel behandelaar was, maar met alleen AOW was een rekening van EUR 1200 niet op te brengen. Ik kon haar dat echt niet kwalijk nemen.

Pillen geven was voor geen van mijn beide Burmezen een groot probleem : ik pakte hun kop vast, ze deden hun bekje open, ik liet de pil erin vallen, en ze slikten de pil door. Als de pil toch uitgespuugd werd had ik de pil verkeerd erin gegooid. Ze bleven daarna gewoon zitten/liggen waar ze al waren. Ik weet niet hoe mijn nieuwe kwartet op dit soort dingen gaat reageren, maar aangezien het standaard korthaar vuilnisbakken betreft verwacht ik niet dat ze hetzelfde ongeremde vertrouwen in de mensheid gaan vertonen.

Wat het "zeulen" betreft : meneer vond de dierenarts echt een interessante plek om naartoe te gaan.
- Als hij op de behandeltafel zat en hij even niet direct nodig was (dingen bespreken, of uitzoeken op de computer van de DA), sprong hij rustig van de tafel af, en sprong op het kozijn van de behandelkamer en ging daar relaxed naar buiten zitten kijken totdat iemand hem weer oppakte en op de tafel terugzette voor verdere handelingen.
- 2 jaar geleden was het bloedheet, en het raam van de wachtkamer stond open om te ventileren. Toen de assistente (eentje die Julius en mij nog niet kende) de wachtkamer binnenliep, kreeg ze zowat een hartaanval omdat de patient Julius in het kozijn van het open raam naar buiten zat te kijken. Een van de andere assisentes kwam toevallig net langs, schoot in de lach en stelde de nieuwelinge gerust.
Zijn broertje was iets minder relaxed dan dit, maar liet ik gewoonlijk ook in de wachtkamer los rondwandelen, ook als de buitendeur openging zou hij hoogstens rustig naar buiten wandelen, en toch wel terugkomen als ik floot.

quote:

Op maandag 8 april 2013 16:06 schreef klipper het volgende:

[..]

Tuurlijk, als het niet in je straatje past is het zeuren.
Hopelijk zeulen ze later met jouw ook nog weken en doen ze er alles aan om je in leven te houden.

Ik hoop dat ze jou bij de eerste tekenen van ziekte direct euthanaseren. Vandaag nog ?

Mijn kat heeft een heel licht hart ruisje, en daardoor zou alles aan zijn hart al meteen niet meer mee verzekerd kunnen worden. Het gebit komt er vaak ook pas bij als je een nog duurdere aanvullende verzekering neemt.

Vind een verzekering voor 1 kat nog wel betaalbaar. Maar met 2 katten, op een studentenbudget, houd ik liever wat van mijn spaargeld apart dan dat ik maandelijks nog eens 30 euro aftik en vervolgens toch nog moet betalen.

Mijn vorige kat is in 10 jaar misschien 2 keer bij de dierenarts geweest. Met mijn huidige katten wil ik inentingen wel bijhouden en omdat ééntje nog kitten is zal die ook nog gecastreerd en gechipt moeten worden. Maar die kosten zijn allemaal wel te overzien.

Nu vooral hard hopen dat er geen hele hoge onverwachte kosten komen.

Dit ga ik even volgen.

Het op dit moment één kat verzekerd bij Petplan, maar ga waarschijnlijk over naar Jumper, omdat de premie gelijk blijft vanaf de leeftijd dat je ze verzekerd hebt (als je je kat op 3-jarige leeftijd verzekert, betaal je op 10-jarige leeftijd dus hetzelfde bedrag) en ze in principe alles vergoeden (wel met een redelijk hoge eigen bijdrage (30%), maar zonder gezeur dat ze deze behandeling niet vergoeden en die behandeling voor 50% etc).

En ik zie dat de discussie zelf potje aanmaken/verzekeren ook alweer aan de orde is. Ik zou zeggen: kun je makkelijk een paar honderd euro missen als je kat een keer ziek wordt? Zo ja: niet verzekeren. Zo, nee, wel verzekeren. Mijn vorige kat was niet verzekerd en hij had een vlooienallergie, een blaasontsteking en kreeg tot slot ook nog kanker, waaraan 'ie is overleden. Hij heeft me toch wel iets van 1500-2000 euro gekost als student... Terwijl de katten van m'n ouders altijd gezond oud worden.

[ Bericht 22% gewijzigd door Viking84 op 08-04-2013 16:21:45 ]

[ Bericht 55% gewijzigd door trovey op 09-04-2013 00:15:54 ]

quote:

Op zondag 7 april 2013 23:59 schreef klipper het volgende:

[..]

Dus voor je eigen gevoel heb je het lijden van het beestje maar gerekt?

Als je de laatste 6 dagen zo met hem aan het slepen ben, dan doe je dat voor je eigen gemoedrust en niet die van het beestje.
Het grootste deel van die laatste ¤800 was dus totaal overbodig geweest als je het beste voor dat beestje overgehad had.

Stop hier eens mee Het is behoorlijk offtopic en daarnaast helemaal niet aan jou om te beoordelen.