Studiereizen of reizen an sich is heden ten dage een favoriet vertier van de twintiger. Nou zal menig lezer denken: 'Op dit punt aanbeland zie ik vooralsnog geen complicatie in de feitelijke vaststellingen die door de starter van dit topic verricht zijn.' De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de schrijver dezes geneigd is de lecteur dan gelijk te geven. Ware het niet dat het reizen voor de in dit topic onderhavige studenten verworden is tot een zingevingsbezigheid die metafysische proporties aanneemt. In de hierop volgende alinea zal ik mijn visie op het aangehaalde vraagstuk uit de doeken doen.

Waarom, nu, is het dat deze zogenaamde reismeisjes een innerlijke drift voelen om de globe te exploreren? Uiteraard kan ik niet ontkennen dat l'etranger een zekere mate van aantrekkingskracht uitoefent op een bewoner van ons kouwe kikkerlandje. De zon lonkt, en men kan de voorstelling niet onderdrukken van een exotisch paradijs waarin men zich een meerendeel van den dag kan laven aan alcoholische versnaperingen en natuurlijk gebruinde jonkvrouwen, of in het geval van de reismeisjes, aan gespierde surfboys. Wanneer men echter bij de reismeisjes zelven te rade gaat, zal men ongetwijfeld stuiten op een opmerkenswaardige veronderstelling die schuilgaat achter de geëxpliciteerde reismotieven. De reismeisjes willen eerst en vooral 'zichzelf leren kennen'. Tijdens een reis in den vreemde leert men immers, zo zullen onze subjecten pogen toe te lichten, op zichzelf aangewezen zijn en beter leren met anderen om te gaan, waardoor hun EQ vergroot zal worden. 'Bovendien is het heel leerzaam om in aanraking te komen met andere culturen.'

Schrijver dezes kan bij het aanhoren van zulks abjecte prietpraat niet anders dan in huil-lachen uitbarsten. Niet zelden gaat het om University Collegestudentjes die, geïndoctrineerd door hun cosmopoliete studiegenootjes en docentjes, een gebrek aan innerlijke vorming door hun hippieouders trachten te compenseren. Zij hopen een antwoord te vinden op existentiële vragen als 'hoe moet ik leven?', terwijl iedereen weet dat men zich daartoe evengoed de deugdethiek van Aristoteles eigen kan maken. Voor levenswijsheid hoeft men niet honderden kilometers af te leggen, die vind men al in een goed gesprek met opa en oma. Maar ja, familie is in de ogen van cosmopolieten natuurlijk een kneuterig en beklemmend instituut gebaseerd op de bekrompen ideeën uit een ver verleden. Helaas zijn deze reismeisjes zodanig van het padje af dat zij zich onder het mom van het opdoen van levenslessen liever laven aan vreemde pikken in een of ander bavianenland dan dat zij de morele en existentiële leegte in zichzelf zullen opvullen.

Dank voor uw aandacht.
Op woensdag 29 september 2010 14:34 schreef Nikmans het volgende:TS [Knevelt] is een van die zeldzame posters die de grens tussen trollen en serieus posten uitgegumd heeft _O_