[OUD] Hoe gaat het met ons? #17

quote:

Op dinsdag 5 februari 2013 20:47 schreef NotTheSame het volgende:
Claudia, Evenstar, Nijna, PureEvil en iedereen die het nodig heeft !!

Heb alles gelezen maar ben een wandelende vergiet, sorry.

Korte update hier. Same sh¡t, d¡fferent day. Gelukkig wel schot in de zaak omtrent het GGZ. Als je maar lelijk genoeg doet kan er ineens over die wachtlijst heen gestapt worden?! Donderdag is de intake al! Verder is hij stabiel maar hij lijkt weer niet te beaeffen dat hij echt hulp nodig heeft. Stiekem vraag ik me af of het nog zin heeft om hem steeds bij de hand te pakken. Maar we doen het maar weer.

NTS, zolang je hem nog bij de hand wil nemen, heeft het dus nog zin

Klinkt heel cryptisch hoor, maar ik heb ervaren dat je op een gegeven moment zo duidelijk merkt dat je eigen koek op is, dat je dat zeker weet. Zolang je nog twijfelt, niet zeker weet, hoop hebt, geef je nog niet op en zul je hem dus nog bij de hand nemen

Natuurlijk geen wet van Meden en Perzen, maar wel mijn ervaring dus

Ja dat wat troel zegt, ik heb gevochten en gevochten en gedaan met de vader van X. Maar op een bepaald moment deed ik het niet meer. Was het klaar en over.
En liet ik het steeds meer los. Dat je het nog doet zegt mij ook erg veel.

Saffier, beroerd die hoofdpijn en dat slechte slapen. Ik merk zelf dat fatsoenlijk slapen best wel essentieel is, als ik slecht slaap dan donder ik zo weer naar beneden...

NTS, fijn dat hij snel aan de beurt is. Hopelijk kan hij wel aangeven wat er nodig is dan, als hij nu zelf het gevoel lijkt te hebben dat het niet nodig is.

En voor iedereen die het kan gebruiken een knuffel!

Claudia: *longembolie-boks*

Staat ook al in t babytopic, maar vandaag opgenomen met longembolie en longontsteking. Deed bijzonder veel pijn, maar inmiddels zoveel (soorten) pijnstilling gehad, dat t nu goed te doen is

Dagje of vijf hier blijven, antibiotica voor de ontsteking, div bloedverdunners voor de embolie, en veel pijnstilling.

Heel maf, op de een of andere manier heb alleen ik veel 'tegenslag' rondom Saartje. Heel zware en lange bevalling, uiteindelijk een ks, en nu dit. Maar toch vind ik t allemaal prima. We hebben een Saartje, en ze is zo fantastisch! Martijn is ook nog een geweldige vader, dus ik maak me geen moment zorgen over het feit dat hij nu alleen voor haar zorgt. Ik mis ze alleen allebei, maar goed, dat is slechts tijdelijk

Coco, ik vind jou zo'n tof positief wijf! Echt super. En ja, tuurlijk is dat niet altijd, maar ik wil het toch even zeggen. Beterschap (ook voor de andere dames natuurlijk)!

quote:

Op dinsdag 5 februari 2013 22:15 schreef Cwen het volgende:
Coco, ik vind jou zo'n tof positief wijf! Echt super. En ja, tuurlijk is dat niet altijd, maar ik wil het toch even zeggen. Beterschap (ook voor de andere dames natuurlijk)!

Dit! Sterkte en hopelijk voel je je snel beter

Veel beterschap coco!

Beterschap Coco!

Beterschap coco!

Heel veel beterschap Coco! Je instelling is zo herkenbaar (je kent mijn verhaal waarschijnlijk niet, bij beide kinders trombose gehad in kraambed, de 2e keer ook nog meer shit..), zoveel tegenslag maar ook daarnaast zo blij met de kleine, met je gezin.
Vergeet jezelf niet straks als je weer thuis bent, gun jezelf de tijd te herstellen, neem thuiszorg voor schoonmaak bijvoorbeeld daar heb je gewoon recht op (Claudia, daar heb jij overigens ook recht op).
Het is al even geleden dat je bevallen bent zie ik elders, wordt het toch bestempeld als dat het kraambed een uitlokkende factor is? Of hebben ze een andere verklaring?
Maar veel succes en nogmaals beterschap

[ Bericht 23% gewijzigd door wickie op 06-02-2013 01:42:42 ]

quote:

Op dinsdag 5 februari 2013 22:15 schreef Cwen het volgende:
Coco, ik vind jou zo'n tof positief wijf! Echt super. En ja, tuurlijk is dat niet altijd, maar ik wil het toch even zeggen. Beterschap (ook voor de andere dames natuurlijk)!

Wat lief, thx! De rest ook bedankt voor alle beterschapswensen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 00:44 schreef wickie het volgende:
Heel veel beterschap Coco! Je instelling is zo herkenbaar (je kent mijn verhaal waarschijnlijk niet, bij beide kinders trombose gehad in kraambed, de 2e keer ook nog meer shit..), zoveel tegenslag maar ook daarnaast zo blij met de kleine, met je gezin.
Vergeet jezelf niet straks als je weer thuis bent, gun jezelf de tijd te herstellen, neem thuiszorg voor schoonmaak bijvoorbeeld daar heb je gewoon recht op (Claudia, daar heb jij overigens ook recht op).
Het is al even geleden dat je bevallen bent zie ik elders, wordt het toch bestempeld als dat het kraambed een uitlokkende factor is? Of hebben ze een andere verklaring?
Maar veel succes en nogmaals beterschap

Ja, had er totaal geen rekening mee gehouden eerlijk gezegd, maar ja. Als het dan gebeurt, kun je beter positief blijven En ik prijs mezelf idd ook vooral gelukkig met mijn awesome gezinnetje, het feit dat er tegenwoordig veel mogelijk is op medisch gebied, en gewoon ook alle liefde en steun van de mensen om me heen.

Is de kans op trombose bij een tweede zwangerschap ook hoger als t de eerste keer is voorgekomen? Of heb je gewoon stomme pech gehad?

En in mijn geval waren ze bij de huisartsenpost en eerste hulp idd extra alert ivm Saartje. Ook al is t wat langer geleden dan 'normaal'. Bovendien was t een keizersnede. Dus buikoperatie. Ben wel blij dat ze dit keer zo alert waren!

Ben trouwens verder niet echt bijgelezen hier; claudia attendeerde me op dit topic. Dat doe ik binnenkort wel

Oh, wickie, nog bedankt voor de thuiszorg tip!

Ik heb ook vooral veel positieve gevoelens overgehouden aan de eerste keer dat ik een longembolie kreeg, Coco. De artsen hebben me zo ontzettend goed geholpen, de verpleegkundigen waren lief, en ik vond het meeleven van vrienden, familie en kennissen hartverwarmend. Het klinkt dus gek, maar het was uiteindelijk een heel positieve ervaring voor me.

Zelfs op het overlijden van mijn vader (aan een longembolie, twee jaar later) kijk ik niet negatief terug. Dat klinkt heel gek, maar ik bedoel daarmee te zeggen dat ik er vrede mee heb zoals het is gegaan (al zijn er wel wat fouten gemaakt), dat ik troost uit de nodige dingen kan putten, dat ik verder kan gaan met mijn leven en dat ik er nog meer van doordrongen ben om van elke dag te genieten. Natuurlijk komt het er in de praktijk op neer dat ik ook slechte dagen heb, dat op een bepaald moment de sleur het weer over gaat nemen. Maar ik weet nu dat sleur fijn is. Laat alles maar lekker gewoon en voorspelbaar zijn. Wat ik er wel aan over heb gehouden is een indringend en voortdurend besef dat je leven van het ene op het andere moment een compleet andere wending kan krijgen. Het is volstrekt onzeker.

Wat ik je ook nog, misschien geheel overbodig, mee wil geven: kijk er niet van op als het jou of je lief allemaal ineens toch meer blijkt te raken dan je had verwacht. Mijn lief had dat ineens na 6 maanden. Ik stel me zo voor dat het in deze periode voor jou/jullie extra hard aan kan komen, het besef dat je zoiets juist na de geboorte van je dochtertje doormaakt en wat de consequenties hadden kunnen zijn. Maar goed, voor nu wens ik je vooral een voorspoedig fysiek herstel.

Ik denk dat wickie beter weet hoe het protocol eruit ziet voor een trombose/longembolie in de kraamperiode, maar ga er in ieder geval vanuit dat je na de geboorte van een volgend kindje preventief bloedverdunners zult moeten spuiten/slikken (ik weet niet precies of je de tabletjes mag). Heb je personen in je familie die soortgelijke problemen hebben (gehad)? Dan zou dat kunnen leiden tot een nog voorzichtiger beleid in allerlei potentieel ontlokkende situaties, zoals tijdens de zwangerschap, tijdens een lange vliegreis of autorit, of tijdens een bedlegerige periode.

quote:

Op dinsdag 5 februari 2013 22:11 schreef Cocotrimonium het volgende:
Claudia: *longembolie-boks*

Oh, en: !

Pure-Evil: ik hoop dat er vandaag voor jou duidelijkheid komt! Houd je ons op de hoogte?

quote:

Op dinsdag 5 februari 2013 21:59 schreef NotTheSame het volgende:
Maar ik moet misschien eens wat meer aan mezelf gaan denken. Maar dan is weer de vraag of ik dat wel KAN.
Lastig...

Tja, wat is wijsheid? Je bent er ook voor elkaar in slechte tijden. Het lijkt me wel ontzettend moeilijk om iemand te willen helpen die zelf niet van de noodzaak daartoe doordrongen is. Dat houdt gewoon een keer op... Hopelijk komt er nu verandering in zijn houding.

voor Coco! en nogmaals beterschap

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 09:02 schreef Claudia_x het volgende:
Pure-Evil: ik hoop dat er vandaag voor jou duidelijkheid komt! Houd je ons op de hoogte?

Uiteraard Moet er om 10 uur zijn, maar verwacht niet al te veel.
Gisteravond tijdens het tv kijken trouwens ook wéér die hartkloppingen...*zucht* nou ja, we zien t straks wel. ik bespreek het gewoon. komt goed
_{Zie je, ik leer het ook al, positief zijn}

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 09:09 schreef PureEvil het volgende:
voor Coco! en nogmaals beterschap

[..]

Uiteraard Moet er om 10 uur zijn, maar verwacht niet al te veel.
Gisteravond tijdens het tv kijken trouwens ook wéér die hartkloppingen...*zucht* nou ja, we zien t straks wel. ik bespreek het gewoon. komt goed
_{Zie je, ik leer het ook al, positief zijn}

Je krijgt óf te horen datje geen longembolie hebt, wat je misschien een beetje gerust kan stellen. Óf je krijgt te horen dat de waarde verhoogd is en dat ze verder onderzoek gaan doen, wat misschien niet gerust stelt maar je wel serieus genomen doet voelen! Dan zijn ze ermee aan de slag.

Zeg je ook nog even dat je nog steeds klachten hebt? Ben benieuwd of ze dat normaal vinden. En je hoeft niet altijd TJAKKA-positief te zijn, hoor, niet als dat betekent dat je je klachten veronachtzaamt. Alert en pro-actief zijn, is juist positief.

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 09:12 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Je krijgt óf te horen datje geen longembolie hebt, wat je misschien een beetje gerust kan stellen. Óf je krijgt te horen dat de waarde verhoogd is en dat ze verder onderzoek gaan doen, wat misschien niet gerust stelt maar je wel serieus genomen doet voelen! Dan zijn ze ermee aan de slag.

Zeg je ook nog even dat je nog steeds klachten hebt? Ben benieuwd of ze dat normaal vinden.

Die assistente zei dat ik dan straks bloed moest gaan prikken dan kan het mee naar het lab, dus ik krijg dat niet gelijk te horen lijkt me....maar goed, ik kan het ook verkeerd begrepen hebben (of zij..)

En ik ga het zeker zeggen van die hartkloppingen/benauwdheid ed. Nou las ik wel dat diclofenac als bijwerking benauwdheid heeft.....(dat vind ik dan weer een minder slimme actie van de HApost..) Bespreek het strakswel. eerst een bakkie koffie

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 09:15 schreef PureEvil het volgende:

[..]

Die assistente zei dat ik dan straks bloed moest gaan prikken dan kan het mee naar het lab, dus ik krijg dat niet gelijk te horen lijkt me....maar goed, ik kan het ook verkeerd begrepen hebben (of zij..)

Ik kreeg de uitslag binnen een uur! Het kan dus wel. En dat was op een heel drukke eerste hulp.

En gewoon al je zorgen/vragen bespreken. Schrijf ze desnoods even op. Jij kunt jezelf wel gerust gaan stellen, maar dat is de taak van een arts. Die is er om diagnoses te stellen, verontrust te raken of om je duidelijk te maken dat en waarom er niets is om gealarmeerd over te zijn. Ik heb ook de neiging om vooraf dingen weg te verklaren, maar dat moet ik gewoon niet doen. Ik heb er niet voor geleerd.

Coco, jij ook al... tjonge beterschap en sterkte!!!

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 05:50 schreef Cocotrimonium het volgende:

[..]

Is de kans op trombose bij een tweede zwangerschap ook hoger als t de eerste keer is voorgekomen? Of heb je gewoon stomme pech gehad?

Het kan zijn dat je een tijdje geleden al eens last hebt gehad van je been zonder dat je het serieus nam (het voelt erg als nare spierpijn of kramp) waarschijnlijk in je linkerbeen dan (grotendeels van de gevallen die een trombose krijgen door zwangerschap/kraambed, 95% volgens mij, heeft dat in het linkerbeen omdat de aders aan die kant mee in de knel komen door je buik. Dat in combi met veranderende stollingsfactoren door de hormonen zorgt ervoor dat er propjes ontstaan. Ze kunnen ook in je lies of onderbuik onstaan volgens mij, maar voornamelijk begint het gezeik in je linkerbeen).
Dat propje schiet op een gegeven moment lost en gaat naar je longen, omdat de vaten daar vertakken en kleiner worden blokkeert het dan de boel, hoppa longembolie.

Na mijn eerste keer werd er gezegd dat het waarschijnlijk domme pech was, verder onderzoek was niet nodig zei de internist en ik kon gewoon weer zwanger worden. Ik zou alleen antistolling krijgen dan in het kraambed 6 weken lang. Achteraf gezien hadden de gyns wel graag onderzoek gedaan.. De meningen verschillen daar heel erg over. Het hangt ook af per ziekenhuis of ze een afwachtend beleid voeren met controle door gyn gedurende de gehele zwangerschap, of dat plus het gebruik van bloedverdunners de gehele zwangerschap en kraambedperiode. Bij mij was het de afwachtende procedure. Ik heb in het kraambed weer een trombosebeen gekregen ondanks dat ik bloedverdunners spoot (later bleek wel dat de dosis te laag was).
Lees tegen die tijd gewoon eens de protocollen na erover (ff googlen), dan voel je jezelf sowieso zekerder erover. Veel gyns weten gewoon te weinig over trombose tijdens de zwangerschap. Of hun kennis is erg verouderd, de protocollen zijn namelijk onlangs weer aangepast. Het helpt dus jezelf goed in te lezen erover.
Ik blijk dus een stollingsfactor afwijking te hebben blijkt later, tja.. Gewoon vette pech, och. Ben intens blij dat we ervoor hebben gekozen om toch voor een 2e te gaan (ik heb daar best lang over getwijfeld).
Een 3e gaat hier niet meer komen, genoeg gezeik gehad inmiddels en ik ben blij met ons gezinnetje van 4.
Maar mocht ik ooit voor een derde gaan dan moet ik vanaf het moment dat ik positief heb getest gaan spuiten en aan de Ascal.

Als je er ooit nog meer info over wil mag je me altijd pmen

PE succes trouwens!

En voor alle andere meiden een hele dikke

Met mij gaat het super eigenlijk
Ik mocht dus na een jaar stoppen met de bloedverdunners, ik hoef het niet mijn hele leven te gebruiken. Ik geniet van het leven zonder ziekenhuisgezeik
We hebben van de zomer onze verhuisplannen toch maar doorgezet ondanks de crisis, dat was toch onze droom wat steeds in de ijskast moest vanwege alle gezondheidsproblemen. In november ging ons huis in de verkoop en het was binnen 3 dagen voor een goede prijs verkocht. Inmiddels is de overdracht geweest en zijn wij van R'dam verhuist naar het oosten des lands. Ik ben begonnen met freelancen en we hebben een heerlijk huurhuis gevonden (we wachten nog even met iets nieuws kopen). Eindelijk rust na al die jaren.

Klinkt fijn Wickie! Een fijn huurhuis en rust

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 09:15 schreef PureEvil het volgende:

[..]

Die assistente zei dat ik dan straks bloed moest gaan prikken dan kan het mee naar het lab, dus ik krijg dat niet gelijk te horen lijkt me....maar goed, ik kan het ook verkeerd begrepen hebben (of zij..)

En ik ga het zeker zeggen van die hartkloppingen/benauwdheid ed. Nou las ik wel dat diclofenac als bijwerking benauwdheid heeft.....(dat vind ik dan weer een minder slimme actie van de HApost..) Bespreek het strakswel. eerst een bakkie koffie

Ik krijg van diclofenac altijd een naar, drukkend gevoel. Volle maag ook en totaal geen eetlust. Vies spul vind ik het. Ik hoop dat het bloedonderzoek wat brengt, of uitsluitsel of een vervolgtraject. Sterkte!

Ik vind jullie verhalen heel heftig, Coco en Claudia. Ik ben blij dat jullie in goede handen zijn! Hopelijk wordt de pijn snel minder Coco en kan je snel naar huis, naar je Saar

NTS, moeilijk hoor, jouw situatie. Ik onderschrijf wat Troel en Pvoess zeggen, als het voorbij is, dan weet je dat gewoon. Pas inderdaad maar op je eigen grenzen, maar wees ook trots op wat je al bereikt hebt. Je hebt hem, en de omgeving, ervan doordrongen dat het zo niet langer gaat, en je hebt adequate hulp ingeschakeld. Je bent al zoveel stappen verder dan een paar weken terug.

[ Bericht 9% gewijzigd door Clubsoda op 06-02-2013 22:39:02 ]

quote:

Op dinsdag 5 februari 2013 20:47 schreef NotTheSame het volgende:
Stiekem vraag ik me af of het nog zin heeft om hem steeds bij de hand te pakken. Maar we doen het maar weer.

Probeer je wat betreft je relatie het onderste uit de kan te halen, of lik je de bodem van die kan af? Think about that.

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 09:09 schreef PureEvil het volgende:

_{Zie je, ik leer het ook al, positief zijn}

Good for you! Sterkte met afwachten.

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 08:57 schreef Claudia_x het volgende:
Maar ik weet nu dat sleur fijn is. Laat alles maar lekker gewoon en voorspelbaar zijn.

Zó waar.

vanwege de hartoverslagen/hartkloppingen heb ik nu metoprololsuccinat 23,75 mg. Daarmee moet het minder worden. (werd me alleen niet gezegd wanneer is ze in moet nemen, maar lijkt mij 's ochtends....en misschien nu ook 1? of is dat niet verstandig..?)
En er is bloedgeprikt, ook op d-dimeer, en van alles en nog wat, 5 buisjes bloed iig morgen 12.30 bellen voor de uitslag.

Met die metoprolol zou het benauwde gevoel ook minder moeten worden. Maar nu zit ik dan nog steeds met die diclofenac (die ik vanochtend niet heb ikgenomen, tot nu toe werkt dat niet tegen de benauwdheid iig. dus misschien ligt het daar niet aan, als bijwerking bedoel ik dan?)

En hij zei toch weer 'ja misschien stress' ja, waarvan? 'je hebt toch 3 kinderen' , en misschien dat het alsmaar doorgaan er voor heeft gezorgd dat mijn lichaam nu zegt STOP. Nou ja, ik doe de hele dag geen flikker dus daar kan het niet aan liggen geloof ik

IK HEB GEEN STRESS! *Brul*

Spring is het zo erg? Heb je iemand om het mee te delen?

NTS let goed op jezelf!

PE gelukkig heb je snel de uitslag.

Nee hoor.

Het was een reactie op PE.

Met mij gaat het prima juist sinds ik aan de Yaz ben.

Waar wonen jullie nu Marieke?

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 12:29 schreef -Spring het volgende:
Nee hoor.

Het was een reactie op PE.

Met mij gaat het prima juist sinds ik aan de Yaz ben.

Gaat weer lekker Let maar niet op mij

Gelukkig gaat het goed!

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 12:02 schreef -Spring het volgende:
IK HEB GEEN STRESS! *Brul*

Haha, ja, zo voel je je dan wel op dat moment, alsof je je boodschap meteen ongeloofwaardig aan het maken bent.

PureEvil, gewoon even bellen met de afdeling of met de apotheek als je niet precies weet hoe je je medicatie in moet nemen! Maar wat ze nu dus eigenlijk aan het doen zijn, is het onderdrukken van de symptomen zonder verdere aandacht aan de onderliggende oorzaak te besteden? Dat wil zeggen, ze kijken nog naar de D-dimeer waarde (wel frappant dat je er een dag op moet wachten, zo urgent/belangrijk vinden ze het klaarblijkelijk niet?) maar denken gewoon dat het op stress neerkomt?

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 11:59 schreef PureEvil het volgende:
vanwege de hartoverslagen/hartkloppingen heb ik nu metoprololsuccinat 23,75 mg. Daarmee moet het minder worden. (werd me alleen niet gezegd wanneer is ze in moet nemen, maar lijkt mij 's ochtends....en misschien nu ook 1? of is dat niet verstandig..?)
En er is bloedgeprikt, ook op d-dimeer, en van alles en nog wat, 5 buisjes bloed iig morgen 12.30 bellen voor de uitslag.

Met die metoprolol zou het benauwde gevoel ook minder moeten worden. Maar nu zit ik dan nog steeds met die diclofenac (die ik vanochtend niet heb ikgenomen, tot nu toe werkt dat niet tegen de benauwdheid iig. dus misschien ligt het daar niet aan, als bijwerking bedoel ik dan?)

En hij zei toch weer 'ja misschien stress' ja, waarvan? 'je hebt toch 3 kinderen' , en misschien dat het alsmaar doorgaan er voor heeft gezorgd dat mijn lichaam nu zegt STOP. Nou ja, ik doe de hele dag geen flikker dus daar kan het niet aan liggen geloof ik

Dit is via de huisarts, neem ik aan. Heb je hem ook verteld dat dit je angstig maakt omdat je "nog"geen idee hebt waardoor dit komt,
Het lijkt mij behoorlijk vervelend en angstig omdat je eigenlijk nog steeds niks weet.
Sluimerende stress hoef je ook niet op te merken natuurlijk en kan gemakkelijk in de loop der jaren er in geslopen zijn.

Lastig lijkt dit me, en ben benieuwd wat ze nog in je bloed vinden.

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 13:16 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Haha, ja, zo voel je je dan wel op dat moment, alsof je je boodschap meteen ongeloofwaardig aan het maken bent.

PureEvil, gewoon even bellen met de afdeling of met de apotheek als je niet precies weet hoe je je medicatie in moet nemen! Maar wat ze nu dus eigenlijk aan het doen zijn, is het onderdrukken van de symptomen zonder verdere aandacht aan de onderliggende oorzaak te besteden? Dat wil zeggen, ze kijken nog naar de D-dimeer waarde (wel frappant dat je er een dag op moet wachten, zo urgent/belangrijk vinden ze het klaarblijkelijk niet?) maar denken gewoon dat het op stress neerkomt?

Nou het is gewoon een ha praktijk...die doen die test niet zelf, alleen bloedprikken gebeurt wel daar. Ben allang blij als ik morgen de uitslag weet, als ik in NL naar de huisarts ga mag ik blij zijn als ik een week later weet wat de uitslag is volgens mij....

En idd. hij denkt stress, alsmaar doorgaan zonder te stoppen, zoals ik al eerder zei.... maar ik kan me er zelf niks bij voorstellen, écht niet....
En ze controleren niet alleen de d-dimeer waarde, maar ook schildklier, en iets van mn nieren ofzo, iig vrij uitgebreid.
En aan de ene kant hoop ik dat ze niks vinden....maar aan de andere kant wél, zodat er wat aan gedaan kan worden

@ Bar, idd via de huisarts. en ik hou helemaal niet van medicijnen, en ik neem ze nu maar in en dan hopen dat het goed gaat vandaag en morgen. Jee wat klinkt dit slecht nu ik dit zo schrijf, maargoed, niks doen is vandaag ook geen optie. Dit dagje overleven we ook nog wel.

Met dit medicijn zouden de hartkloppingen minder moeten worden....dus als het niet werkt dan klopt er iets niet volgens mij.
En ik ben idd bang dat er 'iets' is. dat helpt natuurlijk ook niet om 'stressvrij' te blijven

Oké, dan biedt de bloedtest dus sowieso een uitgangspunt voor verder overleg. Komt er niks uit, dan kun je er weer naartoe en bespreken wat de vervolgstappen zijn. De belangrijkste bron van informatie voor een arts is de patiënt zelf. Als jij zegt dat je geen stress ervaren hebt de afgelopen periode, dan moet hij dat serieus nemen.

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 12:34 schreef Kleurdoos het volgende:
Waar wonen jullie nu Marieke?

In een schattig durpje in het land van Maas en Waal (daar ben ik opgegroeid).

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 13:29 schreef PureEvil het volgende:

[..]

Nou het is gewoon een ha praktijk...die doen die test niet zelf, alleen bloedprikken gebeurt wel daar. Ben allang blij als ik morgen de uitslag weet, als ik in NL naar de huisarts ga mag ik blij zijn als ik een week later weet wat de uitslag is volgens mij....

En idd. hij denkt stress, alsmaar doorgaan zonder te stoppen, zoals ik al eerder zei.... maar ik kan me er zelf niks bij voorstellen, écht niet....
En ze controleren niet alleen de d-dimeer waarde, maar ook schildklier, en iets van mn nieren ofzo, iig vrij uitgebreid.
En aan de ene kant hoop ik dat ze niks vinden....maar aan de andere kant wél, zodat er wat aan gedaan kan worden

@ Bar, idd via de huisarts. en ik hou helemaal niet van medicijnen, en ik neem ze nu maar in en dan hopen dat het goed gaat vandaag en morgen. Jee wat klinkt dit slecht nu ik dit zo schrijf, maargoed, niks doen is vandaag ook geen optie. Dit dagje overleven we ook nog wel.

Met dit medicijn zouden de hartkloppingen minder moeten worden....dus als het niet werkt dan klopt er iets niet volgens mij.
En ik ben idd bang dat er 'iets' is. dat helpt natuurlijk ook niet om 'stressvrij' te blijven

Onzin, als de arts in Nederland met Cito aanvraagt heb je dezelfde dag voor 17:00 de uitslag binnen en anders binnen 3 werkdagen. De tijd die de huisarts neemt voor het bekijken van de uitslag daargelaten maar dat is niet iets waar een lab invloed op heeft. Cito bepalingen in een ziekenhuis heb je binnen 15 minuten terug.

Succes met de testen verder, hopelijk voor je komt er iets uit waar je iets mee kunt.

En als er nou niets uitkomt, ben je dan wel bereid om de diagnose paniek/stress/hyperventilatieaanvallen aan te nemen en er iets mee te doen?

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 08:57 schreef Claudia_x het volgende:
Ik heb ook vooral veel positieve gevoelens overgehouden aan de eerste keer dat ik een longembolie kreeg, Coco. De artsen hebben me zo ontzettend goed geholpen, de verpleegkundigen waren lief, en ik vond het meeleven van vrienden, familie en kennissen hartverwarmend. Het klinkt dus gek, maar het was uiteindelijk een heel positieve ervaring voor me.

Zelfs op het overlijden van mijn vader (aan een longembolie, twee jaar later) kijk ik niet negatief terug. Dat klinkt heel gek, maar ik bedoel daarmee te zeggen dat ik er vrede mee heb zoals het is gegaan (al zijn er wel wat fouten gemaakt), dat ik troost uit de nodige dingen kan putten, dat ik verder kan gaan met mijn leven en dat ik er nog meer van doordrongen ben om van elke dag te genieten. Natuurlijk komt het er in de praktijk op neer dat ik ook slechte dagen heb, dat op een bepaald moment de sleur het weer over gaat nemen. Maar ik weet nu dat sleur fijn is. Laat alles maar lekker gewoon en voorspelbaar zijn. Wat ik er wel aan over heb gehouden is een indringend en voortdurend besef dat je leven van het ene op het andere moment een compleet andere wending kan krijgen. Het is volstrekt onzeker.

Wat ik je ook nog, misschien geheel overbodig, mee wil geven: kijk er niet van op als het jou of je lief allemaal ineens toch meer blijkt te raken dan je had verwacht. Mijn lief had dat ineens na 6 maanden. Ik stel me zo voor dat het in deze periode voor jou/jullie extra hard aan kan komen, het besef dat je zoiets juist na de geboorte van je dochtertje doormaakt en wat de consequenties hadden kunnen zijn. Maar goed, voor nu wens ik je vooral een voorspoedig fysiek herstel.

Ik denk dat wickie beter weet hoe het protocol eruit ziet voor een trombose/longembolie in de kraamperiode, maar ga er in ieder geval vanuit dat je na de geboorte van een volgend kindje preventief bloedverdunners zult moeten spuiten/slikken (ik weet niet precies of je de tabletjes mag). Heb je personen in je familie die soortgelijke problemen hebben (gehad)? Dan zou dat kunnen leiden tot een nog voorzichtiger beleid in allerlei potentieel ontlokkende situaties, zoals tijdens de zwangerschap, tijdens een lange vliegreis of autorit, of tijdens een bedlegerige periode.

Bedankt voor de heads up! Ik verwacht niet dat ik hier nog een klap van ga krijgen, maar je weet idd maar nooit Beter bewust zijn van de mogelijkheid.
Ik zie wel heel erg op tegen zelf moeten spuiten, een jaar lang. Denk dat ik dat door M. ga laten doen.

M. vindt het trouwens allemaal prima. Iedereen wenst hem sterkte, en meneer heeft zoiets van "ik heb zorgverlof opgenomen en zit nu gewoon lekker thuis met mijn dochtertje " Natuurlijk heeft hij ook liever niet dat ik in het zhuis lig, en vanzelfsprekend heeft hij zich veel zorgen gemaakt. Maar hij denkt gelukkig vrij rationeel. Er is in ieder geval iets ontdekt, en er kan wat aan worden gedaan. En dat is mooi!

Oh, hij is ook heel trots op zijn bikkel vrouw Twee weken rondgelopen met een longembolie en longontsteking, en maandag zelfs gaan werken, haha

Nu wel pas op de plaats overigens. Volgens de longarts mag ik de eerste weken zeker niet werken, en daarna rustig opbouwen. Dus paar uur bezig geweest om alles voor mn werk te regelen. Weet ik in ieder geval dat ze daar op zoek kunnen naar vervanging enzo. Gelukkig heb ik heel fijne leidinggevenden. Die waren zelfs boos op me dat ik ze lag te mailen en te bellen, om vanalles te regelen, terwijl ik in het ziekenhuis lig. Maar dat moest gewoon even. Nu heb ik tenminste de rust om dat los te laten. Anders was het toch maar door mn hoofd blijven spoken

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 10:33 schreef wickie het volgende:

[..]

Het kan zijn dat je een tijdje geleden al eens last hebt gehad van je been zonder dat je het serieus nam (het voelt erg als nare spierpijn of kramp) waarschijnlijk in je linkerbeen dan (grotendeels van de gevallen die een trombose krijgen door zwangerschap/kraambed, 95% volgens mij, heeft dat in het linkerbeen omdat de aders aan die kant mee in de knel komen door je buik. Dat in combi met veranderende stollingsfactoren door de hormonen zorgt ervoor dat er propjes ontstaan. Ze kunnen ook in je lies of onderbuik onstaan volgens mij, maar voornamelijk begint het gezeik in je linkerbeen).
Dat propje schiet op een gegeven moment lost en gaat naar je longen, omdat de vaten daar vertakken en kleiner worden blokkeert het dan de boel, hoppa longembolie.

Na mijn eerste keer werd er gezegd dat het waarschijnlijk domme pech was, verder onderzoek was niet nodig zei de internist en ik kon gewoon weer zwanger worden. Ik zou alleen antistolling krijgen dan in het kraambed 6 weken lang. Achteraf gezien hadden de gyns wel graag onderzoek gedaan.. De meningen verschillen daar heel erg over. Het hangt ook af per ziekenhuis of ze een afwachtend beleid voeren met controle door gyn gedurende de gehele zwangerschap, of dat plus het gebruik van bloedverdunners de gehele zwangerschap en kraambedperiode. Bij mij was het de afwachtende procedure. Ik heb in het kraambed weer een trombosebeen gekregen ondanks dat ik bloedverdunners spoot (later bleek wel dat de dosis te laag was).
Lees tegen die tijd gewoon eens de protocollen na erover (ff googlen), dan voel je jezelf sowieso zekerder erover. Veel gyns weten gewoon te weinig over trombose tijdens de zwangerschap. Of hun kennis is erg verouderd, de protocollen zijn namelijk onlangs weer aangepast. Het helpt dus jezelf goed in te lezen erover.
Ik blijk dus een stollingsfactor afwijking te hebben blijkt later, tja.. Gewoon vette pech, och. Ben intens blij dat we ervoor hebben gekozen om toch voor een 2e te gaan (ik heb daar best lang over getwijfeld).
Een 3e gaat hier niet meer komen, genoeg gezeik gehad inmiddels en ik ben blij met ons gezinnetje van 4.
Maar mocht ik ooit voor een derde gaan dan moet ik vanaf het moment dat ik positief heb getest gaan spuiten en aan de Ascal.

Als je er ooit nog meer info over wil mag je me altijd pmen

Ik heb vandaag echo gehad van mijn benen (liezen en knieholtes), en dat was in ieder geval helemaal schoon. Dus heb in ieder geval geen trombosebeen. Vroeg die meneer nog of ik theorie wel een trombosebeen gehad had kunnen hebben (awesome zinsconstructie; vier werkwoorden achter elkaar ), maar hij zei dat hij dat ook zou kunnen zien op de echo.

Waar het propje dan wel vandaan kan zijn gekomen, ben ik vergeten te vragen.

En ja, als ik zwanger ben van numero 2 (als het zover komt, als het aan ons ligt wel, maar je weet maar nooit), dan ga ik dat even uitgebreid bespreken nog. Sowieso van tevoren al, maar na ontslag uit het zhuis kom ik toch terecht bij het trombosecentrum waar ze een uitgebreide voorlichting over vanallesennogwat gaan geven

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 11:59 schreef PureEvil het volgende:
vanwege de hartoverslagen/hartkloppingen heb ik nu metoprololsuccinat 23,75 mg. Daarmee moet het minder worden. (werd me alleen niet gezegd wanneer is ze in moet nemen, maar lijkt mij 's ochtends....en misschien nu ook 1? of is dat niet verstandig..?)
En er is bloedgeprikt, ook op d-dimeer, en van alles en nog wat, 5 buisjes bloed iig morgen 12.30 bellen voor de uitslag.

Met die metoprolol zou het benauwde gevoel ook minder moeten worden. Maar nu zit ik dan nog steeds met die diclofenac (die ik vanochtend niet heb ikgenomen, tot nu toe werkt dat niet tegen de benauwdheid iig. dus misschien ligt het daar niet aan, als bijwerking bedoel ik dan?)

En hij zei toch weer 'ja misschien stress' ja, waarvan? 'je hebt toch 3 kinderen' , en misschien dat het alsmaar doorgaan er voor heeft gezorgd dat mijn lichaam nu zegt STOP. Nou ja, ik doe de hele dag geen flikker dus daar kan het niet aan liggen geloof ik

Je kunt overigens heel makkelijk de hele dag geen flikker doen en toch stress hebben. Maar dat terzijde.

Bovendien staat het hebben van 3 kinderen niet per definitie gelijk aan het hebben van stress Maar dat zul je zelf het beste kunnen inschatten. In ieder geval wel realiseren dat stress niet per se betekent dat je veel te doen hebt

Zo, en hoe gaat het nu met mij? Ik lig prins(es)heerlijk op een eenpersoonkamer, met eigen badkamer, koelkastje en wasbakje, in mijn bed met mijn laptopje. En omdat ik nu niet langer een kamer deel met 7 andere zieke, bacterie/virus-verspreidende mensen, heeft M. Saartje mee kunnen nemen

En nu wordt het langzaam tijd om te gaan slapen. Slaap lekker, sterkte voor iedereen die het nodig heeft

[ Bericht 0% gewijzigd door Cocotrimonium op 07-02-2013 09:29:33 ]

Ik vind het maar heftig, Coco. Heel veel sterkte

quote:

Op donderdag 7 februari 2013 09:21 schreef Limone het volgende:
Ik vind het maar heftig, Coco. Heel veel sterkte

Bedankt! Maar het valt wel mee hoor Er is niks heel ernstigs gebeurd, ik krijg gewoon fijn medicatie, voel me al een heel stuk fijner dan eerst, ben in goede handen en heb gisteren toch nog -tegen mijn verwachtingen voor de komende dagen in- mijn Saartje kunnen knuffelen Wat wil een mens nog meer??

Het had veel erger kunnen aflopen, ik prijs me gelukkig dat het hierbij gebleven is

Okokokokok! Nou, veel plezier hè? Rust lekker uit, heb je nog een goed boek?

_{Ík vind het gewoon heel heftig, lang in het ziekenhuis. Met of zonder een Saartje!}