gurlll | maandag 28 januari 2013 @ 12:31 |
Ik 'vecht' al meer dan een jaar tegen de drang om mezelf te beschadigen(snijden), maar als ik een tijdje 'clean' ben heb ik zo'n grote drang waardoor ik het tóch weer doe, en zodra ik weer eenmaal begin ben ik niet te stoppen. Alsof ik een heroine junk ben die weer het gevoel van heroine in zijn lichaam voelt. M'n benen worden er niet mooier op en ik baal enorm van mezelf zodra ik dit weer gedaan heb. Niemand in mijn omgeving weet ervan. Dit topic maak ik omdat ik op zoek ben naar mensen die dit misschien ook doen of juist gestopt zijn en willen vertellen hoe ze dat is gelukt. Want ik ben een beetje bang dat ik er gewoon nooit vanaf ga komen. Alvast enorm bedankt ![]() | |
kwiwi | maandag 28 januari 2013 @ 12:31 |
Ga naar je huisarts en laat je doorverwijzen naar een psycholoog. | |
DeGemaskerdeMuchacho | maandag 28 januari 2013 @ 12:32 |
Ik geloof dat automutilatie topics verboden zijn op Fok!... | |
Tja..1986 | maandag 28 januari 2013 @ 12:32 |
Je zal de reden moeten achterhalen waarom je het doet. En dat gaat je waarschijnlijk niet alleen (of via internet) lukken. Praat met iemand uit je omgeving of ga naar je huisarts. | |
theunderdog | maandag 28 januari 2013 @ 12:32 |
Ts, vertel eerst eens wat de rede is dat je jezelf beschadigt? Voel je je depressief enz? | |
_GdR_ | maandag 28 januari 2013 @ 12:35 |
#aandacht | |
kree | maandag 28 januari 2013 @ 12:36 |
Ik ken dit, niet van mezelf dan. Maarja wil er wel over praten maar via DM/PM dan. | |
theunderdog | maandag 28 januari 2013 @ 12:37 |
Oke. | |
gurlll | maandag 28 januari 2013 @ 12:37 |
Nah, als ik het voor aandacht zou doen zou ik wel op mijn armen snijden. Ik voel me al een behoorlijke tijd depressief ja, ook een tijd lang suicidaal geweest maar dat gaat nu wel beter. Dingen uit mijn verleden waar ik niet goed mee om kan gaan en die me blijven achtervolgen enz. | |
gurlll | maandag 28 januari 2013 @ 12:37 |
dat is aardig, dankjewel! | |
Perzephone | maandag 28 januari 2013 @ 12:37 |
Vriendin is na jaren zo goed als gestopt. Het was voor haar ook een verslaving en het heeft haar vooral ontzettend veel wilskracht gekost. Praten! | |
theunderdog | maandag 28 januari 2013 @ 12:40 |
Ik weet dat het moeilijk is, maar als je wilt, dat wij je echt bruikbare tips gaan geven. Zul je toch in wat meer details moeten vertellen. | |
Tja..1986 | maandag 28 januari 2013 @ 12:41 |
En waarom ga je niet naar je huisarts? | |
TheoddDutchGuy | maandag 28 januari 2013 @ 12:45 |
Mensen die zeggen "aandacht" - apatische apen. ![]() Heeft voornamelijk te maken met een storing in het verwerken van bepaalde traumas. | |
theunderdog | maandag 28 januari 2013 @ 12:47 |
Och, er zijn wel degelijk mensen die het enkel en alleen doen om aandacht te krijgen, hoor. Maar ook die mensen kunnen er vaak niet veel aan doen: http://nl.wikipedia.org/wiki/Theatrale_persoonlijkheidsstoornis | |
Smack10 | maandag 28 januari 2013 @ 12:48 |
Of denken dat iets een trauma is, terwijl het allemaal niet zo in elkaar steekt ![]() | |
theunderdog | maandag 28 januari 2013 @ 12:49 |
Uhh? | |
rene90 | maandag 28 januari 2013 @ 12:51 |
Waarom doe je het, je zegt dat het een verslaving is maar ooit ben je blijkbaar begonnen ermee. Wat was de situatie dat je hiermee bent begonnen? En daarnaast ook de vraag, in welke situaties doe je het, voel je je prettig / juist ongelukkig, en hoe voel je je daarna? | |
Smack10 | maandag 28 januari 2013 @ 12:51 |
Meisje is verliefd --> heeft seks met jongen --> jongen wil geen relatie --> meisje denkt dat die jongen haar misbruikt heeft. Hier denkt het meisje dat die jongen haar (gevoelens) misbruikt heeft om zichzelf niet de schuld te geven. En komt het bij anderen over dat zij misbruikt is en gaat zij dat op lange termijn ook geloven. Snap je? | |
theunderdog | maandag 28 januari 2013 @ 12:52 |
Andersom bestaat ook. | |
Smack10 | maandag 28 januari 2013 @ 12:53 |
Klopt, maar je snapt mijn punt. | |
rene90 | maandag 28 januari 2013 @ 12:53 |
Ja het kan op allerlei manieren, dan zijn er bepaalde denkbeelden niet meer 'normaal' waardoor bepaalde situaties anders worden geïnterpreteerd door die persoon. Het kan heel verschillend zijn hoe het allemaal in elkaar steekt, en dit is niet van de één op andere dag ontwikkeld. | |
Smack10 | maandag 28 januari 2013 @ 12:57 |
Dat dan weer leidt tot gevoelens van leegheid en dan zelfbeschadiging? | |
rene90 | maandag 28 januari 2013 @ 12:59 |
Dat hoeft niet automatisch een actie->gevolg te zijn. Hoe mensen met deze veranderde denkbeelden om gaan heeft meestal weer een bepaalde link hoe iemand is opgevoed. Kom je uit een gezin waarbij gevoelens nooit besproken worden zal er anders mee omgegaan worden dan bij gezinnen waarbij het vanzelfsprekend is dat je bepaalde gevoelens met mensen bespreekt. | |
Smack10 | maandag 28 januari 2013 @ 13:04 |
Klopt. Hoe cliché het ook gemaakt wordt door o.a. films en series, blijkt wel degelijk dat een situatie in de jeugd voor een verstoord beeld van zichzelf/de wereld zorgt. | |
rene90 | maandag 28 januari 2013 @ 13:08 |
Het klopt dat het vaak zo is dat er bepaalde situaties gebeuren, en dat de manier hoe diegene hiermee omgaat (wat vaak samenhangt met leermomenten van vroeger/opvoeding) invloed heeft op de nasleep van zoiets. | |
VaLkyRie | maandag 28 januari 2013 @ 13:09 |
Het is ook een manier om íets te voelen omdat men moeilijk kan omgaan met emoties, dit niet kunnen uiten. Automutilatie is dan een uitlaatklep. Soms omdat er thuis een taboe op ligt of omdat men gewoonweg eenzaam is. Daarnaast is het een kick. Endorphine komt vrij en geeft een natuurlijke high. In principe dus inderdaad een verslaving aan een substantie. Ik zou echt gaan praten met een professional. Met de juiste begeleiding kan je dit stoppen. In je ééntje dit tegengaan is de moeilijke weg! Gewoon doen dus, je zal er blij om zijn. | |
Demon_from_heaven | maandag 28 januari 2013 @ 13:09 |
Zelf ook een enkele keer gedaan, geen aanrader. Gevaar ligt niet in het snijden/krassen zelf, maar alles wat er omheen zit. Langer termijn psychische schaden van de littekens is al iets vreselijk baggers is mijn ervaring. Ik ben erg benieuwd naar de reden van TS haar actie's, is dat om bepaalde gevoelens te blokeren, een uiting van een bepaalde distanciering van de werkelijkheid of bijvoorbeeld om te straffen? Enige wat ik nu kan zeggen is; zoek naar iemand die je kan helpen omgaan met de emoties waar je mee probeert te coopen, psycholoog is een goed begin, weet niet of die je voldoende kan helpen, maar lijkt me een begin. Voel je vrij te DM-/PM-en. Voor mij was het denk ik voornamelijk een manier om andere emotie's te negeren en te proberen mezelf dichter bij de realiteit te laten staan. Uiteindelijk werd het gewoon enigsinds verslavend, obsesief, omdat het een makkelijke manier was om met emotie's om te gaan. Later heb ik me daar dan wel overheen gezet, maar ik heb wel de hele zomer lang met lange mauwen gelopen. Aandacht was het laatste wat ik wilde. Moet ik zeggen dat littekens bij mij wel redelijk meevallen, maar alsnog, 't is iets wat je zeker niet moet willen, maar dat word meestal achteraf pas duidelijk. | |
Smack10 | maandag 28 januari 2013 @ 13:10 |
Vaak gaan mensen gewoon "door" met het leven, maar uiteindelijk komen ze zichzelf altijd tegen waardoor ze vaak hulp gaan zoeken. Dan is het soms te laat omdat ze zo vastgeroest zitten in hun denkwijze. Aanpakken is genezen! | |
StrawberrySwing | maandag 28 januari 2013 @ 14:22 |
Als ik jou was, zou ik inderdaad naar de huisarts te gaan om eens een afspraak met een psycholoog te maken. Snijden is verslavend (er komt dopamine bij als je het doet, maar het moet steeds pijnlijker, dieper of vaker om er een soort "bevrediging" uit te krijgen), maar het heeft altijd een oorzaak. Het is een teken dat je niet met het probleem of problemen om kan gaan, en uit machteloosheid probeer je het op te lossen door jezelf pijn te doen. Snijden is slechts een van de velen vormen van zelfbeschadigingen. Waar mensen vaak niet rekening mee houden, is dat alcoholisme of anorexia precies hetzelfde concept heeft alleen dan een andere uitwerking. Het draait dus om de denkwijze. Ik had ook een verkeerde denkwijze, ik kon niet uit de voeten met mijn onzekere gedachten en de problemen die ik daar mee te weeg bracht. Ik heb mezelf ook verwond, ruim een half jaar zonder dat iemand het wist. Voor ik het wist, was ik verslaafd. Maar mijn omgeving kreeg steeds meer door dat het niet goed met mij ging, en uiteindelijk heb ik het opgebiecht. Ik ben in therapie gegaan en het ging langzaam beter. Maar elke keer als ik een terugval had, wilde ik mezelf verwonden. Doordat mijn denkwijze (na ongeveer 2 jaar therapie) uiteindelijk zodanig is veranderd, kan ik beter omgaan met de trigger die vroeger zou zorgen voor zelfverwonding. Maar het zal altijd een zwakke plek blijven, het is nu de kunst om er niet aan toe te geven als ik de drang weer voel. Ik ben nu ongeveer anderhalf jaar "clean". Sterkte, het is heel lastig maar je kan het! De zelfverwonding lost uiteindelijk niks, maar dan ook niks op... | |
-Strawberry- | maandag 28 januari 2013 @ 14:32 |
Hulp zoeken is moeilijk, maar je bent inmiddels volwassen (van '94 staat in je profiel). Als je bang bent dat je er niet meer vanaf komt is dat des te meer reden om hulp van buitenaf te accepteren. Je hebt perioden dat je niet snijdt, dat is al een goed begin, en je hebt door dat het slecht voor je is. Waarschijnlijk is het zo moeilijk te stoppen omdat je nog steeds kampt met depressieve gevoelens en je verleden nog niet verwerkt hebt. Heb je daar hulp voor (gehad)? Of heb je iemand waarmee je er in ieder geval over kan praten? | |
Re | maandag 28 januari 2013 @ 14:41 |
dit zijn nou niet de topics die we graag willen in R&P, en het enige echte advies wat gegeven kan worden is om hulp te zoeken en als je dat al doet, andere hulp of een manier vinden om het wel onder de aandacht te brengen van je hulpverleners | |
Demon_from_heaven | maandag 28 januari 2013 @ 15:05 |
Dit vind ik altijd een beetje raar aan FOK!, zodra het écht ergens over gaat is het meteen weer te extreem. Natuurlijk is het belangrijkste dat TS naar de hulpverlening gaat, maar het is niet zo dat er helemaal geen advies kan worden gegeven verder. Nu weet ik dat ik naar de mening van de meeste FOK!ers heel erg "provocerend" ben, maar ik vind serieus dat FOK!ers dingen wel erg snel de "ver van mijn bed show" vinden. Daarnaast geeft de titel duidelijk aan waar het over gaat en word de "misdaad" niet verheerlijkt. Dus ik zie totaal het probleem niet. Dat is mijn bescheiden mening, maar misschien dat ik die mening ergens anders op had moeten werpen. | |
-Strawberry- | maandag 28 januari 2013 @ 15:09 |
Vind dat je zeker een punt hebt maar dan zou eerst de policy gewijzigd moeten worden. En dat lijkt me ook niet gewenst omdat je dan een onderscheid moet maken tussen automutilatie-topics die wel kunnen en die niet kunnen. Het is handiger om daar een duidelijke lijn in te trekken zoals nu het geval is.
| |
Re | maandag 28 januari 2013 @ 15:15 |
dat eerste komt uit het feit dat wij maar een stelletje vrijwilligers zijn zonder de juiste achtergrond, dit is problematiek die te zwaar kan zijn voor FOK!. Aan de andere kant is het nuttig om stopervaringen te delen. En dat FOK!kers wat provocatief zijn, ach, het is soms verhelderend dat je een mening krijgt van iemand die er ver vanaf staat en bagger wordt heus wel verwijderd | |
Demon_from_heaven | maandag 28 januari 2013 @ 15:16 |
Ik snap het ook wel van FOK!, maar er word een dikke vette streep getrokken op een punt waar die streep naar mijn mening niet hoort. Overigens is de duidelijkheid ver te zoeken; er staat in de policy nadrukkelijk "snijgedrag", dat is al een grote fout, want daar vallen bijvoorbeeld krassen en welke andere vorm van zelf mutilatie niet onder. Alleen het zijn dan ook weer voorbeelden over posts/topics waar niet bij geholpen kan worden. Daar hoeven die dingen totaal niet onder te vallen. Ikzelf experimenteer bijvoorbeeld (onder aanraden van mijn huisarts) met het gebruik van wiet ipv mijn medicijnen cocktail. Daar heb ik ook over gepost. Simpelste zou denk ik zijn om gewoon die voorbeelden weg te halen of aan te passen. Dat snap ik natuurlijk ook compleet. Alleen vind ik dan persoonlijk dat daar zeer duidelijk moet zijn dat de persoon in kwestie advies moet vragen aan een hulpverlener en dan in de meeste gevallen de huisarts. Je kan dan bijvoorbeeld ook het nummer plaatsen van stichting 113 en dergelijke, die wel professionals in dienst hebben, i.p.v. dat je het weigert in het forum, waardoor er gewoon een uitlaatklep minder is. Edit: Ja, ik was op de hoogte dat er een verwijzing was naar de hulpverlening, wist alleen niet dat het zo'n enorme lijst was. Daar gewoon meteen naar verwijzen lijkt mij. Ik moet wel zeggen dat het totaal geen laagdrempelige hulpverlening tussen zit. Zoals die telefoonlijnen. Overigens bedoelde ik het "ver van mijn bed show" gedeelte en het feit dat FOK! dingen snel te ver vind gaan niet puur en alleen voor R&P, maar meer FOK! in het algemeen. [ Bericht 17% gewijzigd door Demon_from_heaven op 28-01-2013 15:29:36 ] | |
Re | maandag 28 januari 2013 @ 16:01 |
we zijn bezig om het hulpverleningstopic up te daten, dus als je wat tips hebt laat maar horen | |
DeGemaskerdeMuchacho | maandag 28 januari 2013 @ 16:18 |
Correcte spelling is een aardig begin, updaten dus. | |
Woestijnvos | maandag 28 januari 2013 @ 17:28 |
Laat je doorverwijzen naar een psycholoog. | |
kree | maandag 28 januari 2013 @ 17:43 |
edit, zie feedback maar niet de plaats hier voor discussie erover [ Bericht 25% gewijzigd door kree op 28-01-2013 17:57:01 ] | |
gurlll | dinsdag 29 januari 2013 @ 08:22 |
Dank voor alle reacties. Ik heb wel eens met de school maatschapplijk werkster gepraat maar dingen die me echt diep zitten kan ik gewoon niet vertellen, dan blokkeer ik ofzo en wil ik weg. En het gevaar is ook dat ik denk; mijn bovenbenen zijn nu toch al vol littekens, 3 of 4 erbij maakt dan ook niet uit.. Maar t is niet goed natuurlijk | |
rene90 | dinsdag 29 januari 2013 @ 08:32 |
Het is simpelweg niet gezond als je op die manier je gevoelens / emoties uit. Daarom is het van belang dat je hulp zoekt, en hoewel je die dingen niet wilt vertellen aan de school maatschappelijk werkster zal het niet vanzelf overgaan. Kortom, wat wil je? Je ziet blijkbaar zelf ook in dat dit niet gezond is wat je doet, maar dan moet je ook een stap nemen om er iets mee te doen. | |
Hallmark | dinsdag 29 januari 2013 @ 08:40 |
Je moet naar een psycholoog, sla de maatschappelijk werkster over (die is lager geschoold). Het kost tijd om aan zo'n persoon te wennen. Je moet hem/haar leren kennen en pas na een keer of 5-6 kun je echt alles vertellen. Een psycholoog kan je helpen, echt waar. Bel de huisarts en vraag een doorverwijzing. Neem een vriendin mee, desnoods. | |
rene90 | dinsdag 29 januari 2013 @ 08:42 |
Wat je misschien kan helpen is je gevoel op papier zetten, dus dat je een brief schrijft en dat je op die manier dit kenbaar maakt bij iemand waarbij je dit wilt delen die je vervolgens ook kan helpen. Misschien je ouders, die school maatschappelijk werkster etc. | |
Lumia | dinsdag 29 januari 2013 @ 14:10 |
Sorry hoor, maar wtf is dit nou weer? ![]() Je zit niet lekker in je vel, dus denk je: "Hé, laat ik m'n benen kapot snijden." Naar mijn mening hoort elk weldenkend mens niet de neiging te hebben om zichzelf pijn te doen en/of te verminken. Zoek alsjeblieft een psycholoog op. | |
Mr_Belvedere | dinsdag 29 januari 2013 @ 14:56 |
Het punt is dat men dan al op een denkniveau zit waarin je niet meer rationeel denkt. Er komen endorfinen vrij bij het snijden en het is daarom heerlijk verslavend. Je emotionele pijn wordt keihard weggedwongen door de tijdelijke fysieke pijn. Dat geeft zo iemand enorm veel rust, al is het maar heel kort. Daarna begint de stress weer. Er zijn ook mensen die bijvoorbeeld in hun ene been continu pijn hebben en dan opeens besluiten met hun andere been even zichzelf pijn te doen. Al was het maar "om voor heel even eens wat anders te voelen". Ook niet rationeel (waarom zou je jezelf extra pijn en schade toedoen?), maar wel enorm begrijpelijk als je al jarenlang in zo'n situatie zit. TS, zoek professionele hulp. Dat is geen schande. Er zijn meer mensen met dit soort situaties dan je ooit had durven dromen. | |
roos94 | dinsdag 29 januari 2013 @ 17:40 |
goed gezegd inderdaad. | |
-Strawberry- | dinsdag 29 januari 2013 @ 17:44 |
En toch komt het vaker voor dan je denkt. Zelfs bij dieren (alleen niet in de vorm van snijden). Dat het niet goed is, klopt natuurlijk. Maar jouw post getuigt wel van een nogal beperkte visie. TS heeft een ban trouwens omdat ze een beetje flipte in een NWS topic, maar dat zal niet langer zijn dan 24u. | |
Hiergaanwedan | dinsdag 29 januari 2013 @ 17:48 |
Ik ga ook even brallen. Maar niet meer doen en jezelf extra verwennen als je het een tijd niet hebt gedaan, belonen. Maar denk dat het meeste toch wilskracht is. En te zorgen dat je die wilskracht krijgt. Veel lezen over automutilatie misschien? Ik weet niet in hoeverre je dat hebt gedaan maar ik kan me voorstellen dat als je leest hoe erg het is en je je kan vinden in de gevoelens je minder de drang hebt. Plus dat je extra tips onderweg kan vinden. Kost een paar uur op google en kan je de rest van je leven verschil maken. | |
Hiergaanwedan | dinsdag 29 januari 2013 @ 17:49 |
Jij bent echt all over the place met je fokkennis hé ![]() | |
Lumia | dinsdag 29 januari 2013 @ 17:50 |
Het is niet rationeel wat zo iemand doet, dat ik het niet begrip / geen begrip voor heb betekent naar mijn mening dus niet dat ik een beperkte visie heb. Mensen horen zoiets gewoon niet te doen (overigens: wat hoort en wat niet hoort is natuurlijk een andere discussie). | |
roos94 | dinsdag 29 januari 2013 @ 17:51 |
ik ben TS ![]() | |
roos94 | dinsdag 29 januari 2013 @ 17:51 |
ja goed idee ![]() | |
-Strawberry- | dinsdag 29 januari 2013 @ 18:08 |
De mens is ook niet alleen maar rationeel. | |
-Strawberry- | dinsdag 29 januari 2013 @ 18:09 |
Zag het ook maar per toeval hoor. ![]() Okay mooi. ![]() | |
E.B.A.H. | dinsdag 29 januari 2013 @ 19:25 |
Mis je vriendschap? | |
roos94 | dinsdag 29 januari 2013 @ 22:03 |
ik had echt goede vrienden, maar ik heb die zelf 'afgestoten' doordat ik een tijdje geleden ben geflipt en toen ging ik mezelf opsluiten en tegen niemand praten enzo. dus dat is allemaal verwaterd op 2 na ![]() maarja aan de ene kant wil ik stoppen met snijden maar aan de andere kant is het een van de weinige dingen wat me een goed gevoel geeft. het helpt me ook de dag door. als ik op school zit en het gaat slecht denk ik, oke volhouden, je kan zo thuis weer snijden. klinkt belachelijk ik weet het.. ik heb over 2 weken mijn eerste stagedag en zie er wel enorm tegen op. vooral ook omdat ik heel vrolijk en emotioneel stabiel moet overkomen. ik wil wel naar een psycholoog, maar ik wil niet dat mijn moeder erachter komt. ze heeft al zoveel stress, er is zoveel ellende momenteel met verschillende familieleden en als ik er nog eens bijkom kan ze dat echt niet meer aan. [ Bericht 5% gewijzigd door roos94 op 29-01-2013 22:11:29 ] | |
Re | dinsdag 29 januari 2013 @ 22:13 |
Er zit dus duidelijk iets verkeerd in je gedachtenstroom, je hebt de perceptie gekweekt dat snijden iets goed teweegbrengt... Probeer je hulplijnen te intensiveren | |
kingtoppie | dinsdag 29 januari 2013 @ 22:18 |
Je kunt naar een psycholoog zonder dat je ouders weten dat je naar een psycholoog gaat, gewoon even langs de huisarts en jezelf laten doorverwijzen. Komt het voort uit een soort zelfhaat oid dat het goed voelt jezelf te pijnigen? Ik zou je echt aandringen er veel over te praten.. (met een psycholoog, ''anoniem'' en professioneel) Dat biedt meer houvast waardoor je als je ervanaf wilt denk ik eerder slaagt. | |
E.B.A.H. | dinsdag 29 januari 2013 @ 22:21 |
Vind dit gewoon zielig ![]() ![]() | |
Mr_Belvedere | woensdag 30 januari 2013 @ 15:08 |
Ik denk dat je moeder er meer aan heeft om te weten dat je nu hulp gezocht heeft dan achteraf te horen dat je het tijden lang verzwegen hebt. Leuk dat jij denkt je moeder ellende te besparen, maar breng het dan zo dat je een geestelijk probleem hebt en dat zelf probeert op te lossen, En daarbij: Jouw "ellende" komt ook niet zomaar uit de hemel vallen. Het zou mij persoonlijk niets verbazen als die 'familie-ellende' jouw "ellende" tot gevolg heeft gehad. Overigens een truc die kan (geen enkele garantie!) werken is jezelf zo veel mogelijk voor de gek houden met de "uitstel techniek": Als je de behoefte voelt om te snijden, stel het dan een uurtje uit. Onthoud dat je het over een uurtje kunt doen. Probeer het daarna nog een half uurtje uit te stellen. Onthoud dat je het dan over een half uurtje kunt doen. Probeer het daarna nog eens uit te stellen. Onthoud dat je het altijd wel eens kan doen. Stel het dan weer uit.. enzovoort. En nogmaals: Het is geen schande. Ieder ander die daar anders over denkt is bij voorbaat al een enorme sukkel. |