zelfbeschadiging

quote:

Op maandag 28 januari 2013 13:04 schreef Smack10 het volgende:

[..]

Klopt.

Hoe cliché het ook gemaakt wordt door o.a. films en series, blijkt wel degelijk dat een situatie in de jeugd voor een verstoord beeld van zichzelf/de wereld zorgt.

Het klopt dat het vaak zo is dat er bepaalde situaties gebeuren, en dat de manier hoe diegene hiermee omgaat (wat vaak samenhangt met leermomenten van vroeger/opvoeding) invloed heeft op de nasleep van zoiets.

Het is ook een manier om íets te voelen omdat men moeilijk kan omgaan met emoties, dit niet kunnen uiten. Automutilatie is dan een uitlaatklep. Soms omdat er thuis een taboe op ligt of omdat men gewoonweg eenzaam is. Daarnaast is het een kick. Endorphine komt vrij en geeft een natuurlijke high. In principe dus inderdaad een verslaving aan een substantie.

Ik zou echt gaan praten met een professional. Met de juiste begeleiding kan je dit stoppen. In je ééntje dit tegengaan is de moeilijke weg! Gewoon doen dus, je zal er blij om zijn.

Zelf ook een enkele keer gedaan, geen aanrader. Gevaar ligt niet in het snijden/krassen zelf, maar alles wat er omheen zit. Langer termijn psychische schaden van de littekens is al iets vreselijk baggers is mijn ervaring.
Ik ben erg benieuwd naar de reden van TS haar actie's, is dat om bepaalde gevoelens te blokeren, een uiting van een bepaalde distanciering van de werkelijkheid of bijvoorbeeld om te straffen?
Enige wat ik nu kan zeggen is; zoek naar iemand die je kan helpen omgaan met de emoties waar je mee probeert te coopen, psycholoog is een goed begin, weet niet of die je voldoende kan helpen, maar lijkt me een begin.

Voel je vrij te DM-/PM-en.

Voor mij was het denk ik voornamelijk een manier om andere emotie's te negeren en te proberen mezelf dichter bij de realiteit te laten staan. Uiteindelijk werd het gewoon enigsinds verslavend, obsesief, omdat het een makkelijke manier was om met emotie's om te gaan. Later heb ik me daar dan wel overheen gezet, maar ik heb wel de hele zomer lang met lange mauwen gelopen. Aandacht was het laatste wat ik wilde.

Moet ik zeggen dat littekens bij mij wel redelijk meevallen, maar alsnog, 't is iets wat je zeker niet moet willen, maar dat word meestal achteraf pas duidelijk.

quote:

Op maandag 28 januari 2013 13:08 schreef rene90 het volgende:

[..]

Het klopt dat het vaak zo is dat er bepaalde situaties gebeuren, en dat de manier hoe diegene hiermee omgaat (wat vaak samenhangt met leermomenten van vroeger/opvoeding) invloed heeft op de nasleep van zoiets.

Vaak gaan mensen gewoon "door" met het leven, maar uiteindelijk komen ze zichzelf altijd tegen waardoor ze vaak hulp gaan zoeken.

Dan is het soms te laat omdat ze zo vastgeroest zitten in hun denkwijze.

Aanpakken is genezen!

Als ik jou was, zou ik inderdaad naar de huisarts te gaan om eens een afspraak met een psycholoog te maken. Snijden is verslavend (er komt dopamine bij als je het doet, maar het moet steeds pijnlijker, dieper of vaker om er een soort "bevrediging" uit te krijgen), maar het heeft altijd een oorzaak. Het is een teken dat je niet met het probleem of problemen om kan gaan, en uit machteloosheid probeer je het op te lossen door jezelf pijn te doen. Snijden is slechts een van de velen vormen van zelfbeschadigingen. Waar mensen vaak niet rekening mee houden, is dat alcoholisme of anorexia precies hetzelfde concept heeft alleen dan een andere uitwerking.

Het draait dus om de denkwijze. Ik had ook een verkeerde denkwijze, ik kon niet uit de voeten met mijn onzekere gedachten en de problemen die ik daar mee te weeg bracht. Ik heb mezelf ook verwond, ruim een half jaar zonder dat iemand het wist. Voor ik het wist, was ik verslaafd. Maar mijn omgeving kreeg steeds meer door dat het niet goed met mij ging, en uiteindelijk heb ik het opgebiecht. Ik ben in therapie gegaan en het ging langzaam beter. Maar elke keer als ik een terugval had, wilde ik mezelf verwonden. Doordat mijn denkwijze (na ongeveer 2 jaar therapie) uiteindelijk zodanig is veranderd, kan ik beter omgaan met de trigger die vroeger zou zorgen voor zelfverwonding. Maar het zal altijd een zwakke plek blijven, het is nu de kunst om er niet aan toe te geven als ik de drang weer voel. Ik ben nu ongeveer anderhalf jaar "clean".

Sterkte, het is heel lastig maar je kan het! De zelfverwonding lost uiteindelijk niks, maar dan ook niks op...

Hulp zoeken is moeilijk, maar je bent inmiddels volwassen (van '94 staat in je profiel). Als je bang bent dat je er niet meer vanaf komt is dat des te meer reden om hulp van buitenaf te accepteren. Je hebt perioden dat je niet snijdt, dat is al een goed begin, en je hebt door dat het slecht voor je is.

Waarschijnlijk is het zo moeilijk te stoppen omdat je nog steeds kampt met depressieve gevoelens en je verleden nog niet verwerkt hebt. Heb je daar hulp voor (gehad)? Of heb je iemand waarmee je er in ieder geval over kan praten?

dit zijn nou niet de topics die we graag willen in R&P, en het enige echte advies wat gegeven kan worden is om hulp te zoeken en als je dat al doet, andere hulp of een manier vinden om het wel onder de aandacht te brengen van je hulpverleners

quote:

Op maandag 28 januari 2013 14:41 schreef Re het volgende:
dit zijn nou niet de topics die we graag willen in R&P, en het enige echte advies wat gegeven kan worden is om hulp te zoeken en als je dat al doet, andere hulp of een manier vinden om het wel onder de aandacht te brengen van je hulpverleners

Dit vind ik altijd een beetje raar aan FOK!, zodra het écht ergens over gaat is het meteen weer te extreem. Natuurlijk is het belangrijkste dat TS naar de hulpverlening gaat, maar het is niet zo dat er helemaal geen advies kan worden gegeven verder.
Nu weet ik dat ik naar de mening van de meeste FOK!ers heel erg "provocerend" ben, maar ik vind serieus dat FOK!ers dingen wel erg snel de "ver van mijn bed show" vinden. Daarnaast geeft de titel duidelijk aan waar het over gaat en word de "misdaad" niet verheerlijkt. Dus ik zie totaal het probleem niet.

Dat is mijn bescheiden mening, maar misschien dat ik die mening ergens anders op had moeten werpen.

quote:

Op maandag 28 januari 2013 15:05 schreef Demon_from_heaven het volgende:

[..]

Dit vind ik altijd een beetje raar aan FOK!, zodra het écht ergens over gaat is het meteen weer te extreem. Natuurlijk is het belangrijkste dat TS naar de hulpverlening gaat, maar het is niet zo dat er helemaal geen advies kan worden gegeven verder.
Nu weet ik dat ik naar de mening van de meeste FOK!ers heel erg "provocerend" ben, maar ik vind serieus dat FOK!ers dingen wel erg snel de "ver van mijn bed show" vinden. Daarnaast geeft de titel duidelijk aan waar het over gaat en word de "misdaad" niet verheerlijkt. Dus ik zie totaal het probleem niet.

Dat is mijn bescheiden mening, maar misschien dat ik die mening ergens anders op had moeten werpen.

Vind dat je zeker een punt hebt maar dan zou eerst de policy gewijzigd moeten worden. En dat lijkt me ook niet gewenst omdat je dan een onderscheid moet maken tussen automutilatie-topics die wel kunnen en die niet kunnen. Het is handiger om daar een duidelijke lijn in te trekken zoals nu het geval is.

quote:

Topics/Posts van users met verregaande problematiek waar FOK! niet bij kan helpen worden gesloten/verwijderd en meestal gevolgd door een ban.

Bijvoorbeeld:
• • topics/posts over het willen plegen van zelfmoord
• • topics/posts over je snijgedrag
• • topics/posts over weigering van medicatie
• • topics/posts over experimenteren met en/of verhandelen van medicatie

quote:

Op maandag 28 januari 2013 15:05 schreef Demon_from_heaven het volgende:

[..]

Dit vind ik altijd een beetje raar aan FOK!, zodra het écht ergens over gaat is het meteen weer te extreem. Natuurlijk is het belangrijkste dat TS naar de hulpverlening gaat, maar het is niet zo dat er helemaal geen advies kan worden gegeven verder.
Nu weet ik dat ik naar de mening van de meeste FOK!ers heel erg "provocerend" ben, maar ik vind serieus dat FOK!ers dingen wel erg snel de "ver van mijn bed show" vinden. Daarnaast geeft de titel duidelijk aan waar het over gaat en word de "misdaad" niet verheerlijkt. Dus ik zie totaal het probleem niet.

Dat is mijn bescheiden mening, maar misschien dat ik die mening ergens anders op had moeten werpen.

dat eerste komt uit het feit dat wij maar een stelletje vrijwilligers zijn zonder de juiste achtergrond, dit is problematiek die te zwaar kan zijn voor FOK!. Aan de andere kant is het nuttig om stopervaringen te delen.

En dat FOK!kers wat provocatief zijn, ach, het is soms verhelderend dat je een mening krijgt van iemand die er ver vanaf staat en bagger wordt heus wel verwijderd

quote:

Op maandag 28 januari 2013 15:09 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Vind dat je zeker een punt hebt maar dan zou eerst de policy gewijzigd moeten worden. En dat lijkt me ook niet gewenst omdat je dan een onderscheid moet maken tussen automutilatie-topics die wel kunnen en die niet kunnen. Het is handiger om daar een lijn in te trekken.

[..]

Ik snap het ook wel van FOK!, maar er word een dikke vette streep getrokken op een punt waar die streep naar mijn mening niet hoort.
Overigens is de duidelijkheid ver te zoeken; er staat in de policy nadrukkelijk "snijgedrag", dat is al een grote fout, want daar vallen bijvoorbeeld krassen en welke andere vorm van zelf mutilatie niet onder. Alleen het zijn dan ook weer voorbeelden over posts/topics waar niet bij geholpen kan worden. Daar hoeven die dingen totaal niet onder te vallen.
Ikzelf experimenteer bijvoorbeeld (onder aanraden van mijn huisarts) met het gebruik van wiet ipv mijn medicijnen cocktail. Daar heb ik ook over gepost.

Simpelste zou denk ik zijn om gewoon die voorbeelden weg te halen of aan te passen.

quote:

Op maandag 28 januari 2013 15:15 schreef Re het volgende:

[..]

dat eerste komt uit het feit dat wij maar een stelletje vrijwilligers zijn zonder de juiste achtergrond, dit is problematiek die te zwaar kan zijn voor FOK!. Aan de andere kant is het nuttig om stopervaringen te delen.

En dat FOK!kers wat provocatief zijn, ach, het is soms verhelderend dat je een mening krijgt van iemand die er ver vanaf staat en bagger wordt heus wel verwijderd

Dat snap ik natuurlijk ook compleet. Alleen vind ik dan persoonlijk dat daar zeer duidelijk moet zijn dat de persoon in kwestie advies moet vragen aan een hulpverlener en dan in de meeste gevallen de huisarts. Je kan dan bijvoorbeeld ook het nummer plaatsen van stichting 113 en dergelijke, die wel professionals in dienst hebben, i.p.v. dat je het weigert in het forum, waardoor er gewoon een uitlaatklep minder is.

Edit: Ja, ik was op de hoogte dat er een verwijzing was naar de hulpverlening, wist alleen niet dat het zo'n enorme lijst was. Daar gewoon meteen naar verwijzen lijkt mij. Ik moet wel zeggen dat het totaal geen laagdrempelige hulpverlening tussen zit. Zoals die telefoonlijnen.

Overigens bedoelde ik het "ver van mijn bed show" gedeelte en het feit dat FOK! dingen snel te ver vind gaan niet puur en alleen voor R&P, maar meer FOK! in het algemeen.

[ Bericht 17% gewijzigd door Demon_from_heaven op 28-01-2013 15:29:36 ]

we zijn bezig om het hulpverleningstopic up te daten, dus als je wat tips hebt laat maar horen

quote:

Op maandag 28 januari 2013 16:01 schreef Re het volgende:
we zijn bezig om het hulpverleningstopic up te daten, dus als je wat tips hebt laat maar horen

Correcte spelling is een aardig begin, updaten dus.

Laat je doorverwijzen naar een psycholoog.

edit, zie feedback maar niet de plaats hier voor discussie erover

[ Bericht 25% gewijzigd door kree op 28-01-2013 17:57:01 ]

quote:

Op dinsdag 29 januari 2013 08:22 schreef gurlll het volgende:
Dank voor alle reacties. Ik heb wel eens met de school maatschapplijk werkster gepraat maar dingen die me echt diep zitten kan ik gewoon niet vertellen, dan blokkeer ik ofzo en wil ik weg. En het gevaar is ook dat ik denk; mijn bovenbenen zijn nu toch al vol littekens, 3 of 4 erbij maakt dan ook niet uit.. Maar t is niet goed natuurlijk

Het is simpelweg niet gezond als je op die manier je gevoelens / emoties uit. Daarom is het van belang dat je hulp zoekt, en hoewel je die dingen niet wilt vertellen aan de school maatschappelijk werkster zal het niet vanzelf overgaan. Kortom, wat wil je? Je ziet blijkbaar zelf ook in dat dit niet gezond is wat je doet, maar dan moet je ook een stap nemen om er iets mee te doen.

quote:

Op dinsdag 29 januari 2013 08:22 schreef gurlll het volgende:
Dank voor alle reacties. Ik heb wel eens met de school maatschapplijk werkster gepraat maar dingen die me echt diep zitten kan ik gewoon niet vertellen, dan blokkeer ik ofzo en wil ik weg

Je moet naar een psycholoog, sla de maatschappelijk werkster over (die is lager geschoold). Het kost tijd om aan zo'n persoon te wennen. Je moet hem/haar leren kennen en pas na een keer of 5-6 kun je echt alles vertellen.

Een psycholoog kan je helpen, echt waar. Bel de huisarts en vraag een doorverwijzing. Neem een vriendin mee, desnoods.

Wat je misschien kan helpen is je gevoel op papier zetten, dus dat je een brief schrijft en dat je op die manier dit kenbaar maakt bij iemand waarbij je dit wilt delen die je vervolgens ook kan helpen. Misschien je ouders, die school maatschappelijk werkster etc.

Sorry hoor, maar wtf is dit nou weer?

Je zit niet lekker in je vel, dus denk je: "Hé, laat ik m'n benen kapot snijden." Naar mijn mening hoort elk weldenkend mens niet de neiging te hebben om zichzelf pijn te doen en/of te verminken.

Zoek alsjeblieft een psycholoog op.

quote:

Op dinsdag 29 januari 2013 14:10 schreef Lumia het volgende:
Sorry hoor, maar wtf is dit nou weer?

Je zit niet lekker in je vel, dus denk je: "Hé, laat ik m'n benen kapot snijden." Naar mijn mening hoort elk weldenkend mens niet de neiging te hebben om zichzelf pijn te doen en/of te verminken.

Zoek alsjeblieft een psycholoog op.

Het punt is dat men dan al op een denkniveau zit waarin je niet meer rationeel denkt. Er komen endorfinen vrij bij het snijden en het is daarom heerlijk verslavend. Je emotionele pijn wordt keihard weggedwongen door de tijdelijke fysieke pijn. Dat geeft zo iemand enorm veel rust, al is het maar heel kort. Daarna begint de stress weer.

Er zijn ook mensen die bijvoorbeeld in hun ene been continu pijn hebben en dan opeens besluiten met hun andere been even zichzelf pijn te doen. Al was het maar "om voor heel even eens wat anders te voelen". Ook niet rationeel (waarom zou je jezelf extra pijn en schade toedoen?), maar wel enorm begrijpelijk als je al jarenlang in zo'n situatie zit.

TS, zoek professionele hulp. Dat is geen schande. Er zijn meer mensen met dit soort situaties dan je ooit had durven dromen.

quote:

Op dinsdag 29 januari 2013 14:56 schreef Mr_Belvedere het volgende:

[..]

Het punt is dat men dan al op een denkniveau zit waarin je niet meer rationeel denkt. Er komen endorfinen vrij bij het snijden en het is daarom heerlijk verslavend. Je emotionele pijn wordt keihard weggedwongen door de tijdelijke fysieke pijn. Dat geeft zo iemand enorm veel rust, al is het maar heel kort. Daarna begint de stress weer.

Er zijn ook mensen die bijvoorbeeld in hun ene been continu pijn hebben en dan opeens besluiten met hun andere been even zichzelf pijn te doen. Al was het maar "om voor heel even eens wat anders te voelen". Ook niet rationeel (waarom zou je jezelf extra pijn en schade toedoen?), maar wel enorm begrijpelijk als je al jarenlang in zo'n situatie zit.

TS, zoek professionele hulp. Dat is geen schande. Er zijn meer mensen met dit soort situaties dan je ooit had durven dromen.

goed gezegd inderdaad.

quote:

Op dinsdag 29 januari 2013 14:10 schreef Lumia het volgende:
Sorry hoor, maar wtf is dit nou weer?

Je zit niet lekker in je vel, dus denk je: "Hé, laat ik m'n benen kapot snijden." Naar mijn mening hoort elk weldenkend mens niet de neiging te hebben om zichzelf pijn te doen en/of te verminken.

Zoek alsjeblieft een psycholoog op.

En toch komt het vaker voor dan je denkt. Zelfs bij dieren (alleen niet in de vorm van snijden). Dat het niet goed is, klopt natuurlijk. Maar jouw post getuigt wel van een nogal beperkte visie.

TS heeft een ban trouwens omdat ze een beetje _flipte in een NWS topic, maar dat zal niet langer zijn dan 24u.

Ik ga ook even brallen. Maar niet meer doen en jezelf extra verwennen als je het een tijd niet hebt gedaan, belonen. Maar denk dat het meeste toch wilskracht is. En te zorgen dat je die wilskracht krijgt. Veel lezen over automutilatie misschien? Ik weet niet in hoeverre je dat hebt gedaan maar ik kan me voorstellen dat als je leest hoe erg het is en je je kan vinden in de gevoelens je minder de drang hebt. Plus dat je extra tips onderweg kan vinden. Kost een paar uur op google en kan je de rest van je leven verschil maken.

quote:

Op dinsdag 29 januari 2013 17:44 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

En toch komt het vaker voor dan je denkt. Zelfs bij dieren (alleen niet in de vorm van snijden). Dat het niet goed is, klopt natuurlijk. Maar jouw post getuigt wel van een nogal beperkte visie.

TS heeft een ban trouwens omdat ze een beetje _flipte in een NWS topic, maar dat zal niet langer zijn dan 24u.

Jij bent echt all over the place met je fokkennis hé