Ik heb geen hekel aan FOK! noch aan zijn Hoofdredacteur. Ik vind FOK! leuk genoeg om er anderen op te attenderen.
PS
GVdD is geen vijand van FOK! De strijdbijl is zoekgeraakt in het kippenhok. En wie durft die GODVERDOMMESE KUTKIPPEN op minder dan een meter te benaderen?
Knipoog,
Eelco
[Dit bericht is gewijzigd door Eelco op 24-09-2000 02:48]
Ik quote even Phileine in reactie op mijn verhaal hierboven:
"Voor de duidelijkheid, zoals ik aldaar ook al heb geschreven baseerde ik mijn uitspraak in de eerste alinea op discussies die ik op diverse forums over BB heb gelezen. Voor zover ik weet liep er niet eens een dergelijke discussie op fok!; maar dit terzijde. Het was overigens niet beledigend bedoeld (veel minder dan mijn opmerkingen bijvoorbeeld aan het adres van Ali)
Nou joepie, we werden MINDER beledigd dan Ali. Was in ieder geval minder beledigend bedoeld. Geweldig, voel me een stuk beter...
Kan de speaker´s corner gebruikt worden voor andere zaken dan een ruzietje uitvechten...Pak anders effe de telefoon en bel elkaar op.Niet tegelijkertijd natuurlijk want dan hebbie beide een "in gesprektoon"
quote:Dank u
Op 23 september 2000 20:41 schreef Machiel het volgende:
[knip]
maar wel grappig om te lezen
[knip]
quote:Nooit verwacht dat iemand dit nog zou zeggen. Ik heb niet zo een mooie , bloemige schrijfstijl omdat ik haast nooit met schrijven bezig ben (zal wel aan mijn taalgebruik en vooral aan mijn spelling te zien zijn). Als ik iets over BB schrijf probeer ik vooral humor de boventoon te laten voeren , en omdat ik niet vaak schrijf probeer ik het maar zoveel mogelijk zo op te schrijven zo als ik het zou zeggen.
Op 23 september 2000 21:44 schreef Guus Muisarm het volgende:
[knip]Pc Eend gebruikt wat langere zinnen en is daardoor wat vlotter te lezen.
[knip]
Anyway jouw opmerking beschouw ik dan ook als een compliment.
Dank je
--------------------------------
PC eend
blind voor ruzie
Het Big Brother-virus begint al aardig greep op mij te krijgen. Ik had me nog braaf voorgenomen om mijn sociale leven niet te laten beïnvloeden door twaalf leeghoofden in een luxe bouwkeet, maar gisteren moest ik het cafébezoek toch echt even uitstellen tot na de uitzending van 21.50. Gelukkig werd ik niet teleurgesteld, want de aflevering van gisteravond was een onbetwist hoogtepunt in de geschiedenis van de Nederlandse televisie. We werden niet afgescheept met beelden van geknutsel aan de zoveelste onzinnige weekopdracht, maar getracteerd op pure emo-tv..
Natuurlijk hebben we dit vooral te danken aan de aanwezigheid van Mohammed Ali. Geweldig dat onze multiculturele samenleving in het Big Brotherhuis vertegenwoordigd wordt door zo'n wandelende tijdbom. Ali heeft in één week meer schade aangericht aan het imago van Iran dan twintig ayatollahs en bijbehorende fatwa's. Volgens mij doet hij een poging om toch minstens met alle bewoners een keer ruzie te maken, voordat hij donderdag het huis moet verlaten. Vooralsnog lukt dat heel aardig. Bovendien blijkt Ali over onvermoede vrouwelijke trekjes te beschikken: elke keer dat een van zijn slechte eigenschappen naar boven dreigt te komen zet hij het weer op een hartverscheurend janken, in de hoop zo toch maar in de smaak te vallen bij de Nederlandse kijker. Helaas voor hem werkt het bij mij alleen maar op de lachspieren.
Jammer dat Jolanda gisteren besloot om het huis vrijwillig te verlaten. Ik zag Leo al uiterst beteuterd kijken toen hij het slechte nieuws hoorde. Voortaan zal hij zijn, overduidelijk door Viva en Margriet geïnspireerde, rol van 'de begrijpende man' alleen nog maar op Annet kunnen uitproberen. De kansen op een lekkere neukpartij werden voor hem ook ineens een stuk kleiner, want zeg nou zelf: met die Annet wil je als man toch niet gezien worden, en al helemaal niet voor het oog van de camera. Ook door de andere bewoners werd nogal dramatisch gereageerd. Ik hoorde Bianca zelfs mompelen dat het toch veel moeilijker is om het huis te verlaten, dan om er naar binnen te gaan. Dit tafereel deed mij vooral denken aan het schoolkamp op de lagere school, waar je huilend van je vriendjes afscheid nam als het feest er na een weekje weer opzat. Geweldig dat je al na één week zo'n hechte band kunt hebben met mensen die je in het dagelijks leven niet eens zou zien staan... Als ik in dat huis zou zitten zou ik alleen kunnen denken: "Mooi, één concurrent minder, meer kans op de hoofdprijs voor mij."
Nu Ali het huis gaat verlaten, moet ik toch echt een andere favoriet kiezen. Gelukkig heb ik hem gevonden in de persoon van presentator Beau van Erven Dorens. Die moest natuurlijk zo snel mogelijk uit een zuippartij met zijn studentencorps-vriendjes gehaald worden om Jolanda aan het hek te verwelkomen en had geen tijd meer om fatsoenlijke kleren aan te trekken. Ik ben vooral onder de indruk van de manier waarop hij speelt alsof hij daadwerkelijk geïnteresseerd is in de belevenissen van de bewoners. "Had je gedacht dat je zo emotioneel zou reageren", vroeg hij nog schijnheilig aan Jolanda, maar ondertussen was het aan zijn gladde kop af te lezen dat hij eigenlijk maar verschrikkelijk neerkijkt op mensen die zich voor het oog van de camera zo voor paal zetten. En terecht!
[Dit bericht is gewijzigd door Zanderrr op 24-09-2000 18:36]
quote:
Ali heeft in één week meer schade aangericht aan het imago van Iran dan twintig ayatollahs en bijbehorende fatwa's.
Voor het eerst in lange tijd naar Artis geweest. Beetje tegenzin vooraf; wie een kind opvoedt in Amsterdam zit vaker in de dierentuin dan leuk is. Zaterdagochtend 9 uur in een druilerig regenbuitje naast de giraf staan broeden over de idioot die het nodig vond om een leuk kinderliedje om te zetten in een papier-maché glijbaan; steeds weer naar de Maki te moeten omdat die ooit bereid waren een blaadje uit een kinderhand aan te nemen, tien jaar lang de ‘wilde’ beesten volgen en zien dat ze zich ronduit de tering vervelen: dat is Artis voor gevorderden. Ook mijn twaalfjarige zoon is volstrekt blasé en kijkt niet meer op van een Siberische tijger op twee meter afstand.
Nee, van ons ging het plan voor deze zondag besteding beslist niet uit! Het was de nieuwe vriendin die zo graag wilde en de echte dierentuin spirit weer eens aanslingerde. Met al onze ervaring spanden we ons dus in om haar de mooist mogelijke rondleiding te geven; geen top attractie zouden we missen, maar ook alle spannende verborgen hoekjes, de geheime plekjes die alleen de connaisseurs kenden, moesten natuurlijk bezocht worden.
Na twee uurtjes vol highlights informeerde ik voorzichtig of er nog speciale dieren waren die ze wilde zien. Och nee, dat maakte niet uit ‘ik vind elk beest wel prima als ze maar wat leuks doen’. Kortom we gingen gewoon aapjes kijken net als iedereen en zo gaat het duidelijk bij alle bezoekers. Het leukste is toch om naar dieren te kijken als waren het mensen. Haanstra’s gouden greep: zet een camera op een groep apen en volg de verhoudingen in die gemeenschap.
Als je net terug uit de dierentuin dan voor de buis schiet om het weekoverzicht van BB te kijken is de gelijkenis niet te missen. Door het veilige glas van de beeldbuis ongezien naar een groep mannetjes en vrouwtjes gluren is een geweldig tijdverdrijf. Het bomt eigenlijk niks of of het apen of mensen zijn, het doet er niet echt toe waar ze vandaan komen, waar ze van dromen en wat ze zelf denken. Het onderling gevlooi en gevlei, de hofmakerij en de schermutselingen om de macht zijn komisch om te zien en relativeren het eigen leven op een fantastische manier.
Hé moet je horen wat een gek geluid dat witharige jongetje maakt achter in zijn keel; papa, maken die twee daar nu echt ruzie of is dat een spelletje ? Kijk! Die aap met die kromme benen wil neuken met dat witkuif wijfje, maar die grote donkere bemoeit zich er steeds mee. De gelijkenissen zijn groot en maken duidelijk dat BB-watchers en aapjeskijkers een en hetzelfde ras zijn. Diep in ons zit een gluur-instinct, een behoefte om ongeremd door de gordijnen naar de buren te kijken, om ranzige peepshows te bezoeken en steeds weer per ongeluk langs Jerry Springer shows te zappen. We vinden het vulgair, we schamen ons ervoor, we verzwijgen onze fascinatie voor de buurman (sic), maar we geven er toch steeds aan toe als we ons maar onbespied wanen. Gluren doe je kennelijk het liefst onbekeken.
Waarom het zo verslavend is? Het nette, hypercorrecte antwoord is: je leert iets over jezelf door goed naar andere mensen te kijken (m’n reet, van kijken naar Kim leren de meeste mannen hooguit dat ze ook tienersex niet versmaden). Of dat je je eigen sociale gedrag beter begrijpt door naar een groep onbekenden te kijken (dat is natuurlijk ook onzin, wie zich herkent in Ali’s angst niet permanent centraal te staan heeft zo’n grote persoonlijkheidsstoornis dat er zero kans op zelfreflectie is).
Van al die nette antwoorden geloof ik dus helemaal niks. Voyeurisme is zo leuk omdat het je bevestigt in het idee dat je het beter doet dan de buren. We kijken naar Jerry Springer om ons te overtuigen dat onze relaties misschien niet je dat zijn, maar wel stukken beter dan je in zijn show uitgeleefd ziet. We kijken aapjes om onszelf te bevestigen dat we toch een flinke stap verder zijn gekomen in de evolutie. En ja, we kijken Big Brother om te zeker te weten dat er nog zieliger, nog pathetischer, nog minder geslaagde, nog gestoorder mensen rondlopen dan wijzelf.
Het was wat dat betreft dan ook een wel zeer geslaagd weekoverzicht; in de montage bleef er weinig over van onze twaalf vrienden. Nadat ik Leo en Ali vorige week al afgeschreven had, mocht ik nu aanschouwen hoe tante Sidonia haar naar een BH snakkende borsten in iedereen drukte die ze ook maar een beetje zielig kon laten lijken, hoe Desiré en Robin aan elkaar gewaagde smiespelende roddeltantes bleken, en hoe mijn geliefde Bianca helaas de controle verloor en al die overschreeuwde onzekerheid toonde van de mislukte leider. De enige respectabele persoon heeft het huis al weer verlaten, dus nu is het wachten op de teloorgaang van Koos, Ferdi, Hieke, Georgi en Kim. Ik heb inmiddels vol vertrouwen in het volgende weekoverzicht.
Voor nu is Voyeur weer een tevreden en zelfvoldaan mens. Ik kijk volgende week zeker; een programma dat zo haarscherp toont dat de rest van de mensheid er niets van bakt wil ik absoluut niet missen. Nog beter dan aapjes kijken.
Voyeur.
(p.s. ik heb heus de forse uithaal hierboven van Danny naar GVdD niet gemist; spijtig, maar ik vind nog steeds dat het sop die kool niet waard is. Voor de honderdste keer herhalen dat de twee fora elkaar niet bijten lijkt verspilde moeite. Ik draag dan liever iets inhoudelijks bij. Aan geruzie heb ik geen boodschap
And in your right corner weighing slightly over 112 pounds, Danny "the Destructor" OpperGoeroe.
First round! 
ROFLMAO!!!
