Achterneef en achternicht

Stel je voor: Je bent al heel lang verliefd op je achternicht en je mag er geen relatie met hebben, omdat jou familie het niet goed vindt, maar de familie van je achternicht wel. Dit is nou bij mij het geval. Ik heb graag dat dit een serieus topic wordt en niet een topic waar alleen maar over incest wordt gepraat, want dit is geen incest ( volgens diverse pagina's op internet. Deze zeggen dat er alleen sprake is van incest met directe familieleden. Voorbeeld: broer,zus, neef, nicht etc, maar niet achterfamilie!)

Ik zal jullie het complete verhaal vertellen, want ik zit namelijk met een probleem. Rond mei 2012 ontmoette ik een meisje. We leerden elkaar beter kennen en we raakten verliefd op elkaar. Tot op een dag dat we erachter kwamen dat we achterfamilie van elkaar zijn. Wij vonden dit niet erg en mijn ouders de eerste keer ook niet, omdat het een lange tijd geleden was ( 6 maanden ), sinds ik weer verliefd werd op iemand. Toen hebben we vaak afgesproken, alleen na een paar weken werd het niets, omdat we vooral te snel gingen.

6 weken later kwamen we weer bij elkaar terug en nu waren we nog meer verliefd dan eerst. Ik vertelde het weer tegen mijn ouders alleen tot mijn verbazing zei mijn moeder dat ze het niet goed vond. Haar voornaamste reden was/is: stel als jullie ECHT verliefd worden en niet meer uit elkaar willen, dan hebben jullie een groot probleem en heb je dan meer verdriet dan nu. Ik haar wel begrijpen, maar ik zei: hoe groot is de kans dat je op deze leeftijd iemand ontmoet waar je later mee gaat trouwen. Als je realistisch bent duren de relaties op deze leeftijd( 16 jaar ) ongeveer 1 à 2 jaar. We kunnen nu gewoon gelukkig zijn met elkaar en daar gaat het om! Helaas, het mocht niet baten en we moesten er ons maar bij neerleggen.

3 weken later toen ik terugkwam van vakantie bleven we elkaar maar sms'en dat we echt graag bij elkaar willen zijn en ik besloot ook een paar keer gewoon naar haar toe te gaan, zonder dat mijn ouders hiervan af wisten. Aanvankelijk ging dit goed, maar door een hevige ruzie besloten we om voorlopig maar vrienden te blijven. Rond augustus besloten we dat we het nog eens gingen proberen. Deze keer lukte het mijn moeder te overtuigen, want mijn vader zag niet zo zeer het probleem in een relatie tussen mijn achternicht en ik. Het was meer zo van dat hij vond dat mijn moeder er ook wel eens mee moest zijn, anders werkte het niet echt. Ik kon mijn geluk niet op toen mijn moeder dus zei: jullie doen maar, maar ik breng jou er niet naar toe. Dit maakte mij niets uit, maar een week later kwam mijn vader mij vertellen dat het echt niet gaat werken, omdat mijn moeder er heel erg mee zit en de thuissituatie hierdoor ook veranderde ( in een negatief opzicht). Ik moest dus opgeven, vond ik. Ik heb dit ook met heel veel pijn in mijn hart moeten doen en ik was er echt kapot van! De gevoelens bleven in tegendeel groeien voor elkaar sinds dat we ons erbij neer moesten leggen!

Rond november/December besloten we een soort van geheime relatie te starten, omdat we dolgraag bij elkaar wilden zijn en gewoon gelukkig wilde zijn ( dan wel op een 'aparte manier' ). Dit werkt tot de dag van vandaag wel redelijk goed. Ik kan minstens een keer in de week naar haar toe, maar toch missen we dat we bepaalde dingen niet kunnen doen. Bijvoorbeeld: samen op vakantie, vaker bij elkaar blijven slapen, het ook naar buiten brengen dat we een relatie hebben enz. Dit doet ons ook veel pijn en binnenkort gaan we er alles aan doen om mijn moeder te overtuigen dat het wel gewoon kan en ze zich er maar bij neer moet leggen dat ik gewoon gelukkig wil zijn en dat zij mij hierbij niet kan tegenhouden.

Dit was zo'n beetje het verhaal. Jullie zullen wellicht denken dat dit iets heel raars is en het dom is dat we steeds bij elkaar terug komen, terwijl het eigenlijk niet kan, maar ik denk dat jullie dit heel goed zouden begrijpen als jullie zich in mij verplaatste en hetzelfde ooit hebben meegemaakt, want een relatie tussen achterneef en achternicht komt redelijk vaak voor en in sommige culturen is dit gewoon doodnormaal.

Voor verdere verwarring te voorkomen de situatie bij haar familie is zo: Haar hele familie vind het belachelijk dat mijn familie ( en vooral mijn moeder ) mij tegenhoudt om een relatie met haar ( mijn achternicht ) te starten. Zij staan er dus wel achter! Al haar vriendinnen en mijn vrienden vinden het geen gek idee om een relatie te starten met je achternicht. Zij vinden dat we nog jong zijn en dat je gewoon een relatie kan starten met iemand die je achternicht/achterneef is.

Nou is de vraag: Wat vinden jullie hiervan? En wat zouden jullie doen als jullie zich zouden verplaatsen in mij?

En houdt het a.u.b hier netjes en niet met van die domme opmerkingen komen waar niemand wat aan heeft. En misschien zal dit andere ook in de toekomst kunnen helpen! Want op verschillende forums heb ik dit soort situaties ook gelezen ( relatie tussen achterneef en achternicht. Waar het wel gewoon kon. ) En voor de duidelijkheid: Zij is mijn achternicht, omdat zij de dochter is van de neef van mijn moeder ( mijn opa is de broer van haar oma ).

Ik ben heel erg benieuwd naar jullie reacties!

[ Bericht 0% gewijzigd door equalized op 10-01-2013 00:07:49 ]

quote:

Op woensdag 9 januari 2013 23:58 schreef Prof_Hoax het volgende:
Eerste vraag die mij te binnen schiet, waarom vond je ma het eerst wel goed en daarna niet meer?

Dat kwam, omdat ik iemand weer leuk vond na een lange periode/tijd ( 6 maanden ) en ze het leuk voor mij vonden. Ze vond het toen al een beetje raar, maar ze keurde het toen wel goed omdat ze het leuk voor mij vond, omdat ik iemand weer erg leuk vond.

quote:

Op woensdag 9 januari 2013 23:59 schreef VeniVidiViciV het volgende:
Van alle vrouwen op deze aardkloot kies jij een achternicht.

Noem het puur toeval.. Voordat ik haar leerde kennen, wist ik nog niets eens wie mijn achternichten/achterneven waren of hoe iemand je achternicht/- neef kon zijn.

quote:

Op donderdag 10 januari 2013 00:08 schreef leeell het volgende:
dus qua biologie heb je niks meer te vrezen dan een "normaal" kind.

en als je van haar houdt, gewoon doen, immer is kinderen krijgen nog èrg ver

Precies, want we zijn nu nog erg jong!

quote:

Op donderdag 10 januari 2013 00:20 schreef Roovers het volgende:
Ik bedenk trouwens dat ik en iedereen best wel eens een ONS of een korte relatie gehad kan hebben met een achternicht of achterneef zonder dat je het wist. Als de relatie niet lang genoeg duurt om ouders en andere familie te ontmoeten of om elkaars familie te leren kennen, is de kans klein dat je er achter zult komen.

Dit kan zeker en aangezien het ook vaker voorkomt dan je denkt hier in Nederland! Alleen de meningen hierover verschillen per persoon, wat trouwens niet erg is (als je ''normale/ fatsoenlijk'' argumenten gebruikt :p )

quote:

Op donderdag 10 januari 2013 00:38 schreef Roovers het volgende:
Wat vind je vader er nou eigenlijk van? Heb je wel eens alleen met hem hierover gepraat?

Ja hier heb ik het met hem ook vaker over gehad. Hij vindt het wel goed, maar hij zegt wel dat het niet echt werkt wanneer je in een huis een moeder hebt die er fel op tegen is en een vader ( hij dus ) die het wel goed vindt, omdat ze hierover wel eens een aantal ''meningsverschillen'' hebben gehad. Dus het zit raar in elkaar eigenlijk!

quote:

Op donderdag 10 januari 2013 00:47 schreef Roovers het volgende:

[..]

Maar je moeder is dus de baas in huis?! Oftewel: je vader kan niet een compromis bespreken met haar?

Nou het is meer zo dat hij moe wordt van het gezeik en dat het beter was dat ik er maar mee stopte ( toen in augustus ). Maar ik moet toegeven. Mijn vader vraagt zo nu en dan nog hoe het met haar gaat enz. Terwijl mijn moeder dat ook doet, nadat ik bijv. opstap ben geweest bijvoorbeeld.