Depressie & Angst #23

quote:

Op donderdag 27 december 2012 18:23 schreef Fannie het volgende:
Voor jaren terug kreeg ik op mn verjaardag een keer een opgeblazen ballon van mn schoonzus met geld er in, hij moest dus kapot om het geld er uit te krijgen. Paniek!!!

Ik heb net zolang aan het knoopie zitten frotten totdat de lucht er normaal uitliep en hem toen doormidden kon scheuren...

quote:

Op maandag 31 december 2012 12:34 schreef new_moon het volgende:

[..]

plakbandje erop en naald erdoorheen prikken, eruit halen, kan je m zo laten leeglopen!

quote:

Op maandag 31 december 2012 09:36 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
ik zou dan toch aangeven dat je je hier niet fijn en stabiel bij voelt

quote:

Op maandag 31 december 2012 14:40 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ik heb pas eind volgende week weer afspraak, ze is deze week vrij, maar ik ga in elk geval al mn vragen en twijfels enzovoort opschrijven. En als ik volgende week maandag nog dit gevoel heb dan bel ik wel, dit is niks.

quote:

Op donderdag 27 december 2012 16:35 schreef pdd90 het volgende:
Zijn er hier eigenlijk mensen met een angst voor knallen en andere luide, plotselinge geluiden?
Meestal als je er iets over zoekt kom je uit bij informatie over hoe om te gaan met huisdieren die niet van knallen houden

Waarschuwing: Ik zie nu dat het wel een enorm lang verhaal is geworden, maar ik moest het gewoon even van me afschrijven denk ik, eigenlijk weten verder alleen m'n ouders ervan, en om hier te posten heb ik een ander account gemaakt, zodat de kans kleiner is dat het gelezen wordt door mensen die ik ken

Het is bij mij zo dat ik erg makkelijk schrik van harde geluiden, en dat ik er bijzonder zenuwachtig van word. Uiteraard is dat met name in deze tijd van het jaar dramatisch, als er al een maand voor de jaarwisseling vuurwerk afgestoken wordt buiten. Zeker nu dat steeds meer wordt zit ik geen moment meer op mijn gemak, en kan ik alleen maar heel erg uitkijken naar 1-2 januari, wanneer het doorgaans weer rustig is buiten.
Het is dus ook dusdanig sterk dat ik er in deze tijd van het jaar alles aan doe om echt zo min mogelijk naar buiten te gaan, en als het echt moet, probeer ik het te doen voor de vuurwerkgooiers wakker worden, zodat ik weer op tijd binnen ben.
Even rustig douchen gaat in deze tijd van het jaar bijvoorbeeld ook niet, de badkamer zit aan de straatkant van het huis, dus ik sta de hele tijd met m'n vingers in de oren (of in elk geval 1 vinger) en te denken "shit ik moet me zo afdrogen en dan kan ik natuurlijk niet mijn oren dicht houden".
Rustig slapen is natuurlijk ook erg lastig, ik probeer meestal een positie te vinden waarin ik mijn oren dicht kan houden, aangezien oordopjes doorgaans niet echt helpen (wel tegen "gewone" herrie, maar niet echt tegen knallen).

Maar goed, zo zijn er nog meer voorbeelden te noemen, zoals lessen scheikunde over "explosies", waarbij een bepaald gas ergens in werd gedaan en dan hield de leraar er een vlam bij waardoor het zou ontploffen (en je wist niet precies wanneer)....zodra ik zag dat er zo'n "experiment" aan zat te komen zorgde ik dat ik klaar zat om net op dat moment ineens naar de WC te moeten.

Nog een voorbeeld, honden. Ik ben totaal niet bang voor honden in de zin dat ik bang ben dat ze me iets aandoen of iets dergelijks, het gaat puur om het blaffen. En dan kan iemand zeggen "ja mijn hond blaft eigenlijk nooit" of "ja alleen als de postbode komt" etc, maar daar heb ik weinig aan. De enige hond waarbij ik me ooit gewoon echt op mijn gemak voelde had een aandoening waardoor blaffen gewoon fysiek niet mogelijk was voor hem
Een hond die niet blaft (er is volgens mij 1 ras die niet blaft) zou ik zelfs wel als huisdier kunnen accepteren, het gaat me echt om het blaffen. De meest bekende weg hier voor mij is van mijn huis richting het centrum, wat dezelfde kant op is als school, het station en eigenlijk alles. Op de weg daarheen ken ik eigenlijk elk huis waar wel eens een hond blaft, en daar fiets/loop ik dan langs terwijl ik zogenaamd mijn telefoon tegen mijn oor blijf houden (zodat anderen niet zien dat ik eigenlijk mijn oor gewoon dichthoud).

Tot slot, ballonnen...als ik bijvoorbeeld een winkel inloop waar ballonnen hangen word ik heel erg zenuwachtig en kan ik niet wachten tot ik weer weg kan (als ik alleen ben ga ik er waarschijnlijk niet eens naar binnen). Als ik een McDonald's binnenloop kijk ik ook altijd gelijk of er ballonnen zijn, en als die er zijn, waar er kinderen met ballonnen zitten zodat ik daar niet ga zitten.
Of je ziet in het dorp of waar dan ook zo'n onhandig kind lopen die met een ballon over de grond sleept enzo, dan breekt het zweet me bij wijze van spreken uit (hoewel ik in een open ruimte als in het centrum dan wel gewoon een andere kant op kan lopen).

Het rare is dan dat ik de jaarwisseling zelf meestal wel leuk vind, maar ja, iets na middernacht gaat er overal van alles de lucht in en knalt er van alles, dus dan schrik ik er een stuk minder van. Meestal lukt het ook wel om het een tijdje uit te houden buiten zonder problemen, zolang er niet met carbid geschoten wordt in de straat.

Maar goed, het is wel een erg lang verhaal geworden nu
Ik wilde vooral weten of anderen dit ook op deze manier hebben en hoe zij er mee omgaan

Oh ja, ik heb altijd al het idee gehad dat het misschien te maken heeft met "mijn" PDD-NOS. Voor wat het waard is, ik ben 22.

quote:

Op donderdag 27 december 2012 16:35 schreef pdd90 het volgende:
Zijn er hier eigenlijk mensen met een angst voor knallen en andere luide, plotselinge geluiden?
Meestal als je er iets over zoekt kom je uit bij informatie over hoe om te gaan met huisdieren die niet van knallen houden

Waarschuwing: Ik zie nu dat het wel een enorm lang verhaal is geworden, maar ik moest het gewoon even van me afschrijven denk ik, eigenlijk weten verder alleen m'n ouders ervan, en om hier te posten heb ik een ander account gemaakt, zodat de kans kleiner is dat het gelezen wordt door mensen die ik ken

Het is bij mij zo dat ik erg makkelijk schrik van harde geluiden, en dat ik er bijzonder zenuwachtig van word. Uiteraard is dat met name in deze tijd van het jaar dramatisch, als er al een maand voor de jaarwisseling vuurwerk afgestoken wordt buiten. Zeker nu dat steeds meer wordt zit ik geen moment meer op mijn gemak, en kan ik alleen maar heel erg uitkijken naar 1-2 januari, wanneer het doorgaans weer rustig is buiten.
Het is dus ook dusdanig sterk dat ik er in deze tijd van het jaar alles aan doe om echt zo min mogelijk naar buiten te gaan, en als het echt moet, probeer ik het te doen voor de vuurwerkgooiers wakker worden, zodat ik weer op tijd binnen ben.
Even rustig douchen gaat in deze tijd van het jaar bijvoorbeeld ook niet, de badkamer zit aan de straatkant van het huis, dus ik sta de hele tijd met m'n vingers in de oren (of in elk geval 1 vinger) en te denken "shit ik moet me zo afdrogen en dan kan ik natuurlijk niet mijn oren dicht houden".
Rustig slapen is natuurlijk ook erg lastig, ik probeer meestal een positie te vinden waarin ik mijn oren dicht kan houden, aangezien oordopjes doorgaans niet echt helpen (wel tegen "gewone" herrie, maar niet echt tegen knallen).

Maar goed, zo zijn er nog meer voorbeelden te noemen, zoals lessen scheikunde over "explosies", waarbij een bepaald gas ergens in werd gedaan en dan hield de leraar er een vlam bij waardoor het zou ontploffen (en je wist niet precies wanneer)....zodra ik zag dat er zo'n "experiment" aan zat te komen zorgde ik dat ik klaar zat om net op dat moment ineens naar de WC te moeten.

Nog een voorbeeld, honden. Ik ben totaal niet bang voor honden in de zin dat ik bang ben dat ze me iets aandoen of iets dergelijks, het gaat puur om het blaffen. En dan kan iemand zeggen "ja mijn hond blaft eigenlijk nooit" of "ja alleen als de postbode komt" etc, maar daar heb ik weinig aan. De enige hond waarbij ik me ooit gewoon echt op mijn gemak voelde had een aandoening waardoor blaffen gewoon fysiek niet mogelijk was voor hem
Een hond die niet blaft (er is volgens mij 1 ras die niet blaft) zou ik zelfs wel als huisdier kunnen accepteren, het gaat me echt om het blaffen. De meest bekende weg hier voor mij is van mijn huis richting het centrum, wat dezelfde kant op is als school, het station en eigenlijk alles. Op de weg daarheen ken ik eigenlijk elk huis waar wel eens een hond blaft, en daar fiets/loop ik dan langs terwijl ik zogenaamd mijn telefoon tegen mijn oor blijf houden (zodat anderen niet zien dat ik eigenlijk mijn oor gewoon dichthoud).

Tot slot, ballonnen...als ik bijvoorbeeld een winkel inloop waar ballonnen hangen word ik heel erg zenuwachtig en kan ik niet wachten tot ik weer weg kan (als ik alleen ben ga ik er waarschijnlijk niet eens naar binnen). Als ik een McDonald's binnenloop kijk ik ook altijd gelijk of er ballonnen zijn, en als die er zijn, waar er kinderen met ballonnen zitten zodat ik daar niet ga zitten.
Of je ziet in het dorp of waar dan ook zo'n onhandig kind lopen die met een ballon over de grond sleept enzo, dan breekt het zweet me bij wijze van spreken uit (hoewel ik in een open ruimte als in het centrum dan wel gewoon een andere kant op kan lopen).

Het rare is dan dat ik de jaarwisseling zelf meestal wel leuk vind, maar ja, iets na middernacht gaat er overal van alles de lucht in en knalt er van alles, dus dan schrik ik er een stuk minder van. Meestal lukt het ook wel om het een tijdje uit te houden buiten zonder problemen, zolang er niet met carbid geschoten wordt in de straat.

Maar goed, het is wel een erg lang verhaal geworden nu
Ik wilde vooral weten of anderen dit ook op deze manier hebben en hoe zij er mee omgaan

Oh ja, ik heb altijd al het idee gehad dat het misschien te maken heeft met "mijn" PDD-NOS. Voor wat het waard is, ik ben 22.

quote:

Op maandag 31 december 2012 18:28 schreef pdd90 het volgende:
Zo'n dure pot die de lucht in wordt geschoten vind ik bijvoorbeeld wel leuk om te zien, en als ik de eerste knal heb gehoord (en het daarna dus snel achter elkaar gaat) vind ik het ook leuk om te horen

quote:

Op maandag 31 december 2012 18:25 schreef msacras het volgende:

[..]

Daar zou ik je niet echt mee kunnen helpen, ik ben ook maar een meisje van 16 en geen expert...

En dat heb ik ook hoor, maar dat heet dan manisch depressief bij mij. Ik kan een paar dagen gewoon prima in m'n vel zitten maar daarna door één kleine gebeurtenis weer weken in de put zitten, het wisselt zich nogal af. Ik krijg er binnenkort medicatie voor, maar ik heb ook een hoop andere vormen van therapie/begeleiding gehad. Die werkten dan niet bij mij, maar allicht bij jou wel. Ga eens naar de huisarts voor een doorverwijzing naar een psycholoog, dat kan al veel helpen.

quote:

Op dinsdag 1 januari 2013 16:58 schreef Gewas het volgende:
Over vuurwerk.

Gister om 12 uur (ik had al mijn vuurwerk al afgestoken) heb ik een half uur buiten gestaan en naar de lucht gekeken met al dat prachtige siervuurwerk. Echt genieten om al dat vuurwerk te zien.

Sinds ik vanochtend wakker ben lijkt het alsof ik nieuwe energie heb gekregen. Moeilijk om uit te leggen.

quote:

Op dinsdag 1 januari 2013 17:13 schreef Gewas het volgende:

[..]

Dat klinkt positief. Misschien een prettig gevoel dat er nu een rustigere periode aankomt (met de feestdagen achter de rug)?

Rotjes en knalvuurwerk hou ik ook helemaal niet van. Maar gisteravond/vannacht hoorde je dat hier in de buurt amper. Overal waar je keek siervuurwerk.

Nog iets... ik heb gister toch een partij zitten vreten. Maar 1 keer per jaar mag dat.

quote:

Op dinsdag 1 januari 2013 17:31 schreef Gewas het volgende:

[..]

Ik heb het afgelopen jaar 1 ding geleerd. En dat is dat er nooit een dag is zonder problemen, of het nou een klein of een groot probleem is. Ik zit me altijd wel ergens druk om te maken.

Hoe fijn zou het zijn als je gewoon zorgeloze dagen zou hebben...

quote:

Op dinsdag 1 januari 2013 18:42 schreef Gewas het volgende:

[..]

Ik heb gister een masker opgehad. Proberen zo blij/positief mogelijk te zijn.

Ik vond het ook wel heel leuk met de visite, daar niet van. Maar moet moeite doen om vrolijk te zijn. Grappige is dat ik me om 12 uur echt wel heel goed voelde.

Jij ook een gelukkig nieuwjaar! En al de andere mensen in dit topic.