Depressie & Angst #23

Weet iemand van jullie hoe het zit met de vergoeding van antidepressiva?
Als je een gewone basisverzekering hebt, gaat het dan van je eigen risico af of geldt er ook nog een eigen bijdrage bijvoorbeeld?

Zijn er hier eigenlijk mensen met een angst voor knallen en andere luide, plotselinge geluiden?
Meestal als je er iets over zoekt kom je uit bij informatie over hoe om te gaan met huisdieren die niet van knallen houden

Waarschuwing: Ik zie nu dat het wel een enorm lang verhaal is geworden, maar ik moest het gewoon even van me afschrijven denk ik, eigenlijk weten verder alleen m'n ouders ervan, en om hier te posten heb ik een ander account gemaakt, zodat de kans kleiner is dat het gelezen wordt door mensen die ik ken

Het is bij mij zo dat ik erg makkelijk schrik van harde geluiden, en dat ik er bijzonder zenuwachtig van word. Uiteraard is dat met name in deze tijd van het jaar dramatisch, als er al een maand voor de jaarwisseling vuurwerk afgestoken wordt buiten. Zeker nu dat steeds meer wordt zit ik geen moment meer op mijn gemak, en kan ik alleen maar heel erg uitkijken naar 1-2 januari, wanneer het doorgaans weer rustig is buiten.
Het is dus ook dusdanig sterk dat ik er in deze tijd van het jaar alles aan doe om echt zo min mogelijk naar buiten te gaan, en als het echt moet, probeer ik het te doen voor de vuurwerkgooiers wakker worden, zodat ik weer op tijd binnen ben.
Even rustig douchen gaat in deze tijd van het jaar bijvoorbeeld ook niet, de badkamer zit aan de straatkant van het huis, dus ik sta de hele tijd met m'n vingers in de oren (of in elk geval 1 vinger) en te denken "shit ik moet me zo afdrogen en dan kan ik natuurlijk niet mijn oren dicht houden".
Rustig slapen is natuurlijk ook erg lastig, ik probeer meestal een positie te vinden waarin ik mijn oren dicht kan houden, aangezien oordopjes doorgaans niet echt helpen (wel tegen "gewone" herrie, maar niet echt tegen knallen).

Maar goed, zo zijn er nog meer voorbeelden te noemen, zoals lessen scheikunde over "explosies", waarbij een bepaald gas ergens in werd gedaan en dan hield de leraar er een vlam bij waardoor het zou ontploffen (en je wist niet precies wanneer)....zodra ik zag dat er zo'n "experiment" aan zat te komen zorgde ik dat ik klaar zat om net op dat moment ineens naar de WC te moeten.

Nog een voorbeeld, honden. Ik ben totaal niet bang voor honden in de zin dat ik bang ben dat ze me iets aandoen of iets dergelijks, het gaat puur om het blaffen. En dan kan iemand zeggen "ja mijn hond blaft eigenlijk nooit" of "ja alleen als de postbode komt" etc, maar daar heb ik weinig aan. De enige hond waarbij ik me ooit gewoon echt op mijn gemak voelde had een aandoening waardoor blaffen gewoon fysiek niet mogelijk was voor hem
Een hond die niet blaft (er is volgens mij 1 ras die niet blaft) zou ik zelfs wel als huisdier kunnen accepteren, het gaat me echt om het blaffen. De meest bekende weg hier voor mij is van mijn huis richting het centrum, wat dezelfde kant op is als school, het station en eigenlijk alles. Op de weg daarheen ken ik eigenlijk elk huis waar wel eens een hond blaft, en daar fiets/loop ik dan langs terwijl ik zogenaamd mijn telefoon tegen mijn oor blijf houden (zodat anderen niet zien dat ik eigenlijk mijn oor gewoon dichthoud).

Tot slot, ballonnen...als ik bijvoorbeeld een winkel inloop waar ballonnen hangen word ik heel erg zenuwachtig en kan ik niet wachten tot ik weer weg kan (als ik alleen ben ga ik er waarschijnlijk niet eens naar binnen). Als ik een McDonald's binnenloop kijk ik ook altijd gelijk of er ballonnen zijn, en als die er zijn, waar er kinderen met ballonnen zitten zodat ik daar niet ga zitten.
Of je ziet in het dorp of waar dan ook zo'n onhandig kind lopen die met een ballon over de grond sleept enzo, dan breekt het zweet me bij wijze van spreken uit (hoewel ik in een open ruimte als in het centrum dan wel gewoon een andere kant op kan lopen).

Het rare is dan dat ik de jaarwisseling zelf meestal wel leuk vind, maar ja, iets na middernacht gaat er overal van alles de lucht in en knalt er van alles, dus dan schrik ik er een stuk minder van. Meestal lukt het ook wel om het een tijdje uit te houden buiten zonder problemen, zolang er niet met carbid geschoten wordt in de straat.

Maar goed, het is wel een erg lang verhaal geworden nu
Ik wilde vooral weten of anderen dit ook op deze manier hebben en hoe zij er mee omgaan

Oh ja, ik heb altijd al het idee gehad dat het misschien te maken heeft met "mijn" PDD-NOS. Voor wat het waard is, ik ben 22.

@ glories,.volgens mij valt het gewoon onder de basisvergoeding! Therapie is eeb ander verhaal!

@PDD, Ik weet wel dat mijn zus vroeger panisch was voor ballonnen! Voor mij geen grotere lol dan die dingen lekprikken (ik was jong) en vuurwerk vind ze ook eng, maar het is niet dat ze er panisch van wordt!
Heb je dit al eens met iemand besproken? Het lijkt me best moeilijk want er is overal geluid

quote:

Op donderdag 27 december 2012 16:35 schreef pdd90 het volgende:
Zijn er hier eigenlijk mensen met een angst voor knallen en andere luide, plotselinge geluiden?
Meestal als je er iets over zoekt kom je uit bij informatie over hoe om te gaan met huisdieren die niet van knallen houden
....

Ow my, jij bent mij, ik ben jou!

Vuurwerk, met name het geknal ja, honden geblaf, ballonnen.... herkenning alom hier.
De dagen rond oud en nieuw kom ik ook zo min mogelijk buiten, met oud en nieuw zelf helemaal niet , en idd, als het dan 12 uur is dan klinkt het geknal niet zo plotsling want dan komt de hele zooi tegelijk tot leven, en is dus beter te behappen.

Hondengeblaf, naar is dat he, want je komt nogal wat honden tegen op straat.
Ik ben ook totaal niet bang voor honden, zou er zelfs graag 1 hebben, maar het lukt niet, 2 x geprobeerd, maar de hele dag met stress zitten, mn nekharen die letterlijk overeind gaan staan, zweet blank op de rug hebben... want misschien gaat tie zo wel blaffen, ow, zn oortjes gaan omhoog, ow de deurbel gaat, woef...

En dan te bedenken dat mn meeste vrienden een hond hebben, en als klap (hihi ik zei klap) op de vuurpijl heeft mn dochter en dr vriend sinds vorige week ook een hondje, een Shiba Inu pup, wat een scheet van een beest . Ik heb zelfs eerste kerstdag de hele dag op het beestje gepast in mn huis omdat ik niet wilde dat hij bij hun thuis de hele dag in de bench zou zitten, want ze gingen zelf weg met kerst. Ik wilde dat dus echt zelf, maar oh, wat was het moeilijk in het begin.
Constant op hem letten, enfin, je herkent het vast wel .

Wat bij mij wel helpt, is als ik wat alcohol op heb, dan voel ik me wat relaxter en dan schrik ik nog wel als er een hond blaft, maar het nekharen/zweet op de rug verhaal is dan wel veel minder.
Maar natuurlijk kan dat niet als ik ergens s'morgens ben, dan ga ik nog niet aan de drank .

Kinderfeestjes, met ballonnen... iekssss!
Mijn dochter had op haar feestjes ook alleen maar, als er al ballonnen waren, kleine ballonnetjes, die knalden niet zo hard.

Kortom, ik herken heel veel van wat je typt en het is gewoon een heel naar en vervelend probleem.

Wat betreft geknal van vuurwerk, die dagen worstel ik me daar maar doorheen en ben heel blij als het weer klaar is.
Hondengeblaf, tja, dat probeer ik toch zoveel mogelijk niet te ontlopen, want anders kom ik helemaal nergens meer. Plus dat ik honden gewoon ontzettend leuk vind, ik aai ze ook gewoon en knuffel en stoei met ze, laat ze zelfs uit
Ik hoop dat het over een tijdje beter gaat, confrontatie is toch de beste gewenning lijkt me.
Wat dat betreft is het misschien wel goed dat mn dochter er nu ook 1 heeft.

Ow, wat ik trouwens wel soms vervelend vind dat als ik dat soort dingen uitleg aan mensen, dat ze het niet snappen.
"Wat is een knalletje nou... hij blaft alleen maar, hij doet toch niks?, je bent bang voor honden he?"...
En dan kan ik 100 keer uitleggen dat het anders zit, maar ze snappen het niet en denken dat ik me aanstel. Gelukkig zijn er ook mensen in mn omgeving die er wel rekening mee houden.

Ik wens je heel veel sterkte!
_{Ik ben 47 btw...}

quote:

Op donderdag 27 december 2012 15:38 schreef Glories het volgende:
Weet iemand van jullie hoe het zit met de vergoeding van antidepressiva?
Als je een gewone basisverzekering hebt, gaat het dan van je eigen risico af of geldt er ook nog een eigen bijdrage bijvoorbeeld?

eerst wordt het van je eigen risico gehaald, daarna als dat besteed is zal het 100% vergoed worden denk ik... Maar even checken met je verzekering kan geen kwaad.

Ik herken het ook wel wat betreft ballonnen, knalvuurwerk en hondengeblaf. Misschien niet zo extreem als jullie maar er zijn wel momenten dat ik er ook last van heb. Gisteren bijv... toen m'n neefje naast me met een ballon zat te spelen. Over z'n haar wrijven (hihi.. statisch haar, kijk eens ome Ronald!) en er hard in knijpen... en ik zat alleen maar in m'n gedachten.

Hebben jullie het ook met onweer?

quote:

Op donderdag 27 december 2012 18:08 schreef Ronald-Koeman het volgende:
Ik herken het ook wel wat betreft ballonnen, knalvuurwerk en hondengeblaf. Misschien niet zo extreem als jullie maar er zijn wel momenten dat ik er ook last van heb. Gisteren bijv... toen m'n neefje naast me met een ballon zat te spelen. Over z'n haar wrijven (hihi.. statisch haar, kijk eens ome Ronald!) en er hard in knijpen... en ik zat alleen maar in m'n gedachten.

Hebben jullie het ook met onweer?

Hahahahaha, ja sorry dat ik lach maar ik herken het zooo goed
Flikkert op met die ballon heb ik dan...

En onweer, breek me de bek niet open
Vanaf kind zijnde al bang voor geweest, met name voor de donder.
Ik heb mezelf in de loop der jaren aangeleerd dat de flits eigenlijk gevaarlijker is, en dat het goed is als je de donder hoort.
Maar ik krimp nog steeds in elkaar hoor als het flitst, en ben altijd blij als zo'n donkere bui weer is overgedreven.

Voor jaren terug kreeg ik op mn verjaardag een keer een opgeblazen ballon van mn schoonzus met geld er in, hij moest dus kapot om het geld er uit te krijgen. Paniek!!!

Ik heb net zolang aan het knoopie zitten frotten totdat de lucht er normaal uitliep en hem toen doormidden kon scheuren...

Met onweer heb ik het eigenlijk helemaal niet, hoewel ik af en toe wel even in de gaten zit te houden of er een flits is

En dat met zo'n ballon herken ik ook wel ja, ben ook wel eens op visite geweest bij m'n neefje en nichtje en dan hadden ze allebei een ballon...ik ben nog nooit zo creatief geweest in het bedenken van iets anders om te doen en ondertussen de ballon stiekem even onopgemerkt ergens neerliggen waar ze hem niet zouden zien (en er dus ook niet aan zouden denken)

Het hindert me trouwens vooral ook bij het bezoeken van sport. Ik ben bijvoorbeeld 1 keer bij atletiek geweest, maar ik realiseerde me niet dat het startschot zo hard was...sindsdien ben ik er nooit meer naartoe gegaan, terwijl ik het erg leuk vind. Ik vind het bijvoorbeeld net zo leuk als zwemmen, en ik ga komend jaar naar het WK zwemmen, maar ja, daar starten ze met een piep, das wel te doen denk ik
Als ik nergens last van had zou ik sowieso vaker naar atletiek gaan, en zou ik misschien bijvoorbeeld ook wel naar het WK gaan komend jaar.
Voetbal boeit me minder, maar ook daar wil ik eigenlijk niet naartoe, want daar gooien ze met vuurwerk. En dan kan iemand wel zeggen "oh dat doen ze misschien maar 2 keer ofzo per wedstrijd", ja, dan zit ik dus de hele wedstrijd in de stress.

Onlangs was ik bij de Davis Cup (tennis) in Amsterdam, dat leek me wel "veilig", en het is ook erg leuk om te zien. Ik zat nog geen halve minuut op mijn plaats, en toen hoorde ik al een harde knal...bleken ze gratis van die dingen uit te delen die je op kunt blazen en dan tegen elkaar kunt slaan als aanmoediging. Als die dingen echter uit elkaar klappen gaat het hard...Enfin, groot deel van de wedstrijd toch best in de stress gezeten door die dingen, zeker voor het begin (ik was er een uur voor de wedstrijd al). Tijdens de punten heb ik er wel vertrouwen in dat mensen niet gaan knallen, maar tussendoor zat ik in de stress...

Zelfs bij autosport in Zandvoort heb ik een keer een race compleet overgeslagen, ik ben achter de duinen op de parkeerplaats gaan staan, terwijl ik deed alsof ik aan het bellen was. Wat was nou het geval? De auto's in de "Renault Clio Cup" maakten regelmatig een flinke knal tijdens het schakelen, iets wat extra opviel omdat het motorgeluid laag was. Toen de race afgelopen was ben ik weer teruggegaan naar m'n plekje, en heb ik de rest van de races gekeken

Baanwielrennen, ook iets wat me erg gaaf lijkt, maar ook daar wordt wel eens geschoten, bijvoorbeeld als start bij een bepaald onderdeel en als finish bij een ander onderdeel, en niet altijd op een moment dat je het precies verwacht.

Biathlon lijkt me ook erg gaaf om heen te gaan (ben al bij schansspringen geweest, dat is veilig), maar ja, daar is schieten gewoon een onderdeel van de sport, en hoewel dat op tv niet zo hard klinkt, heb ik echt geen idee hoe hard dat in het echt klinkt...

Ik hoop dat ik over ruim een half jaar niet ontdek dat zwemmen ook zulke dingen heeft, maar vooralsnog heb ik daar wel vertrouwen in

Praten werkt niet.
Antidepressiva werkt alleen als het goed in mijn koppie zit, in een periode dat ik er even lekker tegenaan wilt beuken...
Als je weer in een slechte periode zit waarin je nergens zin in hebt en je de motivatie dus niet meer kunt opbrengen om dingen te doen dan word je kluizenaar 2.0 van antidepressiva, dan boeit alles nog een stukje minder...
Ter illustratie wat de uitwerkingen waren op hoe gezond ik was:
Begin dit jaar was ik 67-68 kilo, begon goed met AD, was goed aan het sporten at veel... Woog 72 kilo, werd ziek en motivatie voor alles was helemaal weg.. Woog op het laatst nog maar 63-64 kilo.
Toen de knoop maar doorgehakt te kappen met AD omdat het me slechter maakte.

Nu ben ik bang dat ik met oud en nieuw weer enorm de behoefte voel me af te zonderen, dat ik dus niet lekker plezier kan maken.

Maarja eigenlijk boeit dat geen reet natuurlijk... Dan bedoel ik dat dat niet hetgeen is waar ik me druk om zou moeten maken.

Hoe moet ik het nou oplossen? Gewoon leven en dingen doen is hetgeen wat er in mijn hoofd zit.. En dan maar geluk hebben dat de plezier terugkomt?

Ik reed naar de stad, moest een bocht nemen. Dus ik rij een klein stukje de stoep op, omdat er een malloot aan de andere kant op het fietspad reed.
Ik de bocht genomen, grijpt ineens iemand met een kinderwagen mijn arm vast.
"Mevrouw, u mag hier niet fietsen"
Ik schrok, omdat hij mij ineens vastpakte, en reed snel weg. Tijdens het winkelen de hele tijd bang geweest dat die man mijn fiets zou stukmaken

Depressief boodschappen doen is ook niet slim. Ik kom thuis met een shitload aan koekjes, chokolade en zooi.

En ik ging afvallen
Ik ga de helft aan mijn zusje en de woonvorm doneren.

Edit: nog meer.

Waar ga ik in hemelsnaam heen?
Ga ik mijn studie afmaken, zoals het er nu naar uitziet niet. En wat dan? De toetsweek is over 3 weken, en ik doe "thuisstudie", alleen ik weet niet of dat voldoende is.
En als ik weg moet op school, wat moet ik dan? Nog een studie, werken, of misschien aan mijzelf werken.
Zal ik ooit wel zelfstandig wonen? Leven? Werken?

Mijn hoofd is 24/7 vol, ik slaap rusteloos, ik word heel moe wakker.
Mijn hoofd raakt soms in paniek, en dan wil ik soms ineens hele simpele oplossingen doen.
Sommige drastisch, sommige simpeler zoals het op een zuipen zetten.

Ik begin steeds meer problemen te ondervinden die ik niet uit durf te spreken.
Moeilijk

Ritme is zo enorm belangrijk. In de vakantie nu merk ik dat de angst/moeheid/koppijn terugkomt naarmate ik mijn ritme/structuur in de war schop. Vakantie is alles behalve rust!

quote:

Op donderdag 27 december 2012 16:35 schreef pdd90 het volgende:
Zijn er hier eigenlijk mensen met een angst voor knallen en andere luide, plotselinge geluiden?
Meestal als je er iets over zoekt kom je uit bij informatie over hoe om te gaan met huisdieren die niet van knallen houden

Is een aspect van angst, plotseling schrikken. Iedereen die last heeft van angsten kan dit wel beamen denk ik. Je beveiligingsysteem staat veel meer op scherp en je schrikt van dingen zoals knallen terwijl die angst onnodig is.

Getver, mag ik ff mopperen. Ik heb trazolan gekregen, moest mn oude slaapmedicatie stoppen en lyrica afbouwen. Maar nu ben ik dus al een paar dagen misselijk... .
Als t met een week niet over is dan wil ik stoppen met die rommel... bah bah bah.
En dan moet er dus ergens in januari ook nog parnate bij gaan komen

Ja, ik heb last van geluiden kan vanalles zijn, maar vooral onverwachte, zwaardere geluiden laten mij opspringen..

Ik volg nu emdr, ik hoop dat t daardoor wat minder wordt of dat t misschien zelfs weg gaat

Ik ben wel gevoelig voor geluid ja, vooral s'nachts. Maar dat heeft met een overval te maken, die ik meegemaakt heb.

Zie sinds paniekstoornis altijd wel op tegen oud & nieuw. Met name door het aantal uren op te blijven. Ik heb een hele tijd een angst gehad om in slaap te vallen. Lang verhaal. Maar goed, dat heb ik altijd nog een beetje als ik ergens naar toe moet en lang op moet blijven. Om dit te verzachten hoop ik deze nacht goed en lang te slapen, bij voorkeur tot ver in de ochtend.

Morgen niets gepland tot 21:00 uur s'avonds, daarna op pad.

quote:

Op maandag 31 december 2012 00:10 schreef AverageJoe het volgende:
Ik ben wel gevoelig voor geluid ja, vooral s'nachts. Maar dat heeft met een overval te maken, die ik meegemaakt heb.

Zie sinds paniekstoornis altijd wel op tegen oud & nieuw. Met name door het aantal uren op te blijven. Ik heb een hele tijd een angst gehad om in slaap te vallen. Lang verhaal. Maar goed, dat heb ik altijd nog een beetje als ik ergens naar toe moet en lang op moet blijven. Om dit te verzachten hoop ik deze nacht goed en lang te slapen, bij voorkeur tot ver in de ochtend.

Morgen niets gepland tot 21:00 uur s'avonds, daarna op pad.

Dan ga je anders S'middags toch nog even liggen?

sterkte nijna! is er geen alternatief voor de medicatie die je nu krijgt?

Vraagje, depressie accepteren is dat een goed idee? Kan het je helpen?
Gewoon fuck it.. Ik heb het... ''Boeie'' denken?

quote:

Op maandag 31 december 2012 00:35 schreef msacras het volgende:

[..]

Lijkt me wel moeilijk. Ik heb het ook geprobeerd en het werkte bepaald niet, maar dat is bij iedereen anders natuurlijk.

Maar jij weet ook niet echt wat wel werkt?
Ik zit toch al een langere periode niet helemaal lekker, echt depressief zal je het allicht niet noemen, kan best dagen gewoon meelopen en zelfs lol hebben zogezegd.

Maar overal kan het leven me gestolen worden.

Gewoon accepteren.

quote:

Op maandag 31 december 2012 00:26 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

sterkte nijna! is er geen alternatief voor de medicatie die je nu krijgt?

Ik had seroquel, laagste dosering en dat werkte prima. Maar die trazolan zou ook een antidepressive werking hebben en daarom wilde de psychiater dat veranderen.
Toen ik die seroquel nog had, als ik er dan uit moest voor een van de kids, dan ging ik weer terug in bed en sliep verder. Als ik er nu dus uit moet, val ik niet meer in slaap, kwart voor 3 was het vanmorgen .
Ik snap wel dat die trazolan een mooie optie zou zijn. Maar ik wil niet steeds dat misselijke, ik wil niet elke keer als ik naar bed ga, moeten hopen dat ik een fatsoenlijke nacht ga maken. Het maakt me wanhopig. En als ze bij de volgende afspraak gaat zeggen dat de seroquel er dan wel bij kan weer, dan wil ik eigenlijk zonder die trazolan.
Ik krijg straks ook nog parnate

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

, dat is ook een AD, dus waarom al bij voorbaat dubbelop geven?
Ik hoop in elk geval dat ik mn eigen psych nog wel spreek voordat ik aan de beurt voor het opbouwen, want dan heb ik even andere psych

ik zou dan toch aamgeven dat je je hier niet fijn en stabiel bij voelt

@KT het lijkt me het handigst als je gewoon accepteert.dat je je soms niet prettig voelt, daar hoeft niet gelijk n label op toch?

quote:

Op maandag 31 december 2012 09:36 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
ik zou dan toch aamgeven dat je je hier niet fijn en stabiel bij voelt

@KT het lijkt me het handigst als je gewoon accepteert.dat je je soms niet prettig voelt, daar hoeft niet gelijk n label op toch?

Hoeft geen label op nee..
Soms... te vaak, maar ik zal het proberen, het is wel lastig om op die voet rationeel te blijven terwijl je enorm in je gevoel zit te hangen als je je kut voelt.

quote:

Op maandag 31 december 2012 00:27 schreef kingtoppie het volgende:
Vraagje, depressie accepteren is dat een goed idee? Kan het je helpen?
Gewoon fuck it.. Ik heb het... ''Boeie'' denken?

fuck it, boeie, is iets anders dan accepteren

quote:

Op maandag 31 december 2012 11:47 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

fuck it, boeie, is iets anders dan accepteren

Yeah.....
Dat is wel zo, maar wat zal het verschil nou zijn tussen die 2?