Nicolai Boilesen #1: '2013 wordt mijn jaar'

quote:

Op dinsdag 7 mei 2013 17:03 schreef CaasS het volgende:
Het gaat echt gebeuren...Boilesen fit.
Dat wordt dringen volgend seizoen met Boilesen, Bazoer, Veltman en Denswil erbij. Mooie tijden komen er aan.

quote:

Boilesen geniet in stilte

Het seizoen 2012-2013 was het seizoen van het derde landskampioenschap op rij. Het was ook het jaar waarin Viktor Fischer definitief doorbrak en waarin Daley Blind werd uitgeroepen tot Ajacied van het Jaar. In de schaduw van de 32ste landstitel waren er ook spelers voor wie het om uiteenlopende redenen (nog) niet hun jaar was. In drie afleveringen komen zij deze week aan bod. In deze eerste aflevering: Nicolai Boilesen.

In de kantlijn van FC Groningen - Ajax (0-2) speelde zich ook de rentree in de wedstrijdselectie van Nicolai Boilesen zich af. De 20-jarige Deen stond liefst vijftien maanden aan de kant met verschillende hamstringblessures. Van een rentree kwam het in de Euroborg nog niet, maar het feit dat hij eindelijk weer bij de 18 namen zat deed hem zichtbaar goed.

Terwijl Frank de Boer en Christian Eriksen letterlijk de spotlights opeisten in de catacomben van de Euroborg, deed Boilesen in een hoekje zijn verhaal. De verdediger genoot de afgelopen dagen in stilte. Eindelijk zat hij er weer bij. ,,Het was mooi om dit allemaal weer eens mee te maken. Ik vond het fijn om weer een paar dagen samen met de jongens naar een wedstrijd toe te leven. Uiteraard heb ik dat de afgelopen periode ook met Jong Ajax gedaan, maar dat is toch net even anders.”

Een jaar en drie maanden geleden speelde hij zijn laatste officiële wedstrijd voor Ajax. Het duel met Manchester United in de UEFA Europa League was lange tijd het laatste duel waarbij zijn naam op het wedstrijdformulier stond. Die wedstrijd viel hij uit met een hamstringblessure. Die kwetsuur zou hem lange tijd achtervolgen. Officieus heeft hij die periode nu afgesloten, officieel echter nog niet aangezien hij in de Euroborg geen speelminuten kreeg toebedeeld. Daardoor is het duel met United vooralsnog zijn laatste optreden in Ajax 1. ,,Natuurlijk had ik hier in Groningen nog wel minuten willen maken, maar het liep anders. Toch ben ik vooral blij dat ik eindelijk weer bij de groep zat. Dat heeft me goed gedaan. Nu richt ik me gewoon op speelminuten in Jong Ajax maandagavond.”

Hoewel hij afgelopen zondag en maandag met een vrolijk gezicht de kampioensschaal omhoog hield, wil Boilesen het seizoen 2012-2013 uiteraard snel vergeten. ,,Ik kan er weinig positieve dingen uithalen. Vooral om ik er zelf geen bijdrage aan heb kunnen leveren. Natuurlijk was ik vorige week hartstikke blij toen we kampioen werden. Ik heb met plezier op het podium gestaan. Maar ik was vooral blij voor mijn medespelers en de supporters. Voor mezelf vond ik het vooral mooi dat we volgend seizoen opnieuw in de Champions League spelen. Hopelijk kan ik in die wedstrijden mijn bijdrage leveren.”

Vanaf de zijlijn heeft hij de ontwikkeling van zijn landgenoten Viktor Fischer en Lucas Andersen nauwgezet gevolgd. ,,Viktor heeft dit seizoen heel veel gespeeld. Hij heeft het fantastisch gedaan. Ik hoop dat Lucas volgend seizoen ook die stap naar het eerste elftal kan maken. Uit eigen ervaring weet ik hoe mooi het is om vanuit de jeugd naar het eerste door te stromen. Ik kijk ernaar uit om er dan zelf ook weer bij te zijn. De datum 24 juni staat met grote letters in mijn agenda. Straks bij de eerste training start ik weer met een schone lei. Daar verheug ik me enorm op. Maar ik ga nu eerst lekker op vakantie. Na een jaar lang revalideren ben ik daar wel aan toe. Het is goed om mijn hoofd even leeg te maken.”

quote:

Voor de lang geblesseerde Boilesen is het pas de eerste keer sinds hij op 18 september 2011 tegen PSV (2-2) in actie kwam voor Ajax. 'Daley Blind is nu nummer 1 op de linksbackpositie', vertelde De Boer tijdens het perspraatje. 'Maar het is goed dat hij met Nicolai Boilesen en Mitchell Dijks weer twee concurrenten heeft. Wel is het onrealistisch te denken dat Boilesen volgend seizoen na anderhalf jaar vol blessureleed dertig wedstrijden zal spelen. Hij moet investeren in de toekomst en zal in de beginfase ongeveer een duel per tien dagen aankunnen.'

De Boer: 'Boilesen zit in dezelfde situatie als Sigthórsson voorheen. Omdat we het rustig hebben opgebouwd na zijn blessure, kan Sigthórsson volgend seizoen wél dertig wedstrijden aan. De keuze om het rustig aan te doen, is de juiste geweest. Hij is nog heel belangrijk geweest dit seizoen, ook al kon hij niet altijd spelen.'

quote:

Boilesen voelt zich vrij en werkt aan 'snelle voeten'

Hoe gaat het met je? Dat zinnetje kreeg Nicolai Boilesen tijdens zijn langdurige revalidatie zo vaak te horen dat hij er gek van werd. De vraag wordt hem gelukkig amper nog gesteld. Alles goed? Dat klinkt net ff anders, maar het verschil is groot. De linksback voelt zich vrij in zijn hoofd en heeft weer 'snelle voeten'.

Boilesen traint zoals iedere andere Ajacied. Enig verschil blijkt meestal pas na de trainingen, als de fysiotherapeut met hem aan de slag gaat om zijn lichaam op te rekken. Alles wordt gedaan om te voorkomen dat het opnieuw misgaat. Terug in het hotel volgen meer voorzorgsmaatregelen. Eerst het koude bad in, daarna het warme bad. De hamstrings goed rekken en strekken.

Direct na het wakker worden en kort voor het slapengaan doet Boilesen nog steeds enkele speciale oefeningen voor zijn hamstring, die hij vijf keer scheurde. “Het is een automatisme geworden. Alsof ik mijn tanden sta te poetsen. Ik ga er dit seizoen sowieso mee door, misschien zelfs wel mijn hele loopbaan. Zelfs als alles perfect is, waarom zou ik het dan niet uit voorzorg doen,” vraagt Boilesen zich hardop af in gesprek met Ajax Life.

De tijd van revalideren is hopelijk definitief voorbij. Er wordt nu toegewerkt naar een terugkeer in het eerste elftal. De medische staf is tevreden, de Zweedse professor ook. Hij begeleidt Boilesen en de resultaten die hij krijgt opgestuurd, stemmen hem tevreden. Voetballer en professor hebben nog steeds regelmatig contact met elkaar. Alle seinen staan op groen, iedereen is blij. Maar er is wel iets veranderd. De 21-jarige Boilesen is een andere dan de jongen van krap 70 kilo van voor zijn blessure. Enkele kilo's zwaarder.

“Ik ben een stukje zwaarder geworden door de alle krachttraining. In het begin voelde ik me een beetje langzaam, eerlijk gezegd. Ik moest op het veld wennen aan mijn nieuwe lichaam en na anderhalf jaar niet voetballen, moest ik mijn 'snelle voeten' weer inslijpen,” aldus Boilesen. Het ging lange tijd allemaal een stuk langzamer voor hem en het opschakelen kostte wat tijd. “Als je meer traint, word je scherper en raak je ook weer wat kilo's kwijt. Er blijft netto geen tien, maar zeven kilo extra spiermassa over. Die extra fysieke kracht kan ik gebruiken in duels en ik ben minder snel moe.”

Boilesen zat eind vorig seizoen bij de selectie voor de uitwedstrijd tegen FC Groningen, maar een invalbeurt was voor Frank de Boer eigenlijk geen optie. “Nico moet eerst helemaal vrij worden in zijn hoofd,” vond de trainer. De vakantie heeft hem goed gedaan, al kan het natuurlijk altijd nog beter. Even het hoofd leegmaken op het strand en dan vol goede moed flink aan de bak. Acht keer 60 meter sprinten tijdens een oefening is na bijna drie weken voorbereiding geen probleem.

Wat is het verschil tussen wel of niet vrij zijn in je hoofd? Het is het beste Boilesen zelf het woord te geven. “Als linksback moet ik doordekken. Dit betekent dat je veel ruimte in je rug hebt. Voor de vakantie durfde ik niet helemaal door te dekken. Ik bleef een beetje achterin staan. Als ik doorliep, bestond de kans dat ik 40 meter moest sprinten. Daar was ik nog niet helemaal klaar voor, vond ik zelf. Ik sprintte liever 25 meter, maar dat beperkte mijn spel en ik maakte het de rechtsvoor gemakkelijker. Die kreeg de bal ingespeeld en kwam een-op-een tegenover mij te staan. Ik dekte de rechtsbuiten van RKC veel korter. Als de bal nu in de diepte komt en ik moet er achteraan, durf ik 40 meter vol te sprinten.”

De uitleg is nog niet klaar. Er is een groot verschil tussen aanvallend of verdedigend sprinten. Boilesen vervolgt: “Als ik vooruit moet sprinten om een voorzet te geven, bepaal ik grotendeels wat er gebeurt. Verdedigend sprinten is heel anders. Ik moet anticiperen. Op de bal, op mijn tegenstander. Dan kwam ik uit de controle over mijn been. Dat was precies het moment waarop het vijf keer fout ging en zoiets zit in je achterhoofd. Als je dat kunt overwinnen en je lichaam merkt dat er niets fout gaat, ga je minder nadenken. Tegen RKC moest ik plots veertig meter verdedigend sprinten. Achteraf dacht ik er pas over na: wat gebeurde hier? Dat is mooi, je bent er dan overheen. Ik maakte me er niet vooraf druk om, maar dacht er achteraf pas aan.”

quote:

Op zaterdag 20 juli 2013 12:34 schreef Robs234 het volgende:
Ik heb het niet gezien, maar Nicolai Boilesen schijnt gisteren een wereldpartij te hebben gespeeld. Wordt een interessante concurrentiestrijd met Blind

quote:

Boilesen richt zich op een wedstrijd per week

Het is bijzonder fijn om Nicolai Boilesen weer te zien dartelen over het veld. De Deen heeft zware tijden achter de rug, maar het geluk lacht hem weer toe en voetballen is hij ook nog niet verleerd. Het is alleen ook een kwestie van niet overmoedig worden.

De linksback was bijna twee jaar uitgeschakeld met een scheurtje in zijn hamstring. Keer op keer ging het weer mis. Dankzij de hulp van een Zweedse professor gaat het nu goed. Boilesen doet de gehele voorbereiding volop mee en speelt weer wedstrijden in het eerste van Ajax. Het is alleen onrealistisch om te verwachten dat-ie dit seizoen veertig of vijftig keer wordt opgesteld.

“Ik moet ook realistisch zijn. Ik kan wel roepen dat ik zondag speel en woensdag opnieuw, maar de komende maanden gaat het er nog steeds vooral om fit te blijven en zoveel mogelijk minuten te pakken,” vertelt Boilesen aan Ajax Life. “Ik kan misschien wel een keer twee wedstrijden kort achter elkaar spelen, maar dan moet ik daarna meer rust pakken en ervan bijkomen.”

Boilesen spreekt daarom geen doelstelling uit over het aantal wedstrijden dat hij dit seizoen wil spelen. Zoveel mogelijk natuurlijk, maar de technische en medische staf houden hem prima in de gaten en in goed overleg wordt een plan opgesteld. In eerste instantie tot de winterstop en daarna volgt een evaluatie.

Het dringt de vraag op of hij wel een concurrent is voor Daley Blind, die vorig seizoen tot Ajacied van het Jaar werd verkozen door de fans. “Natuurlijk zijn we concurrenten. Wanneer ik kan spelen, wil ik spelen,” vindt Boilesen. “Als de medische staf zegt dat ik een bepaalde wedstrijd in actie kan komen en ik sta vervolgens niet in de basis, dan ben ik op dat moment niet goed genoeg. Dat wil ik voorkomen.”

“Ik ga dit seizoen de veertig of vijftig wedstrijden niet halen en Daley moet ook spelen. Iedere keer wisselen is ook niet goed, ook niet goed voor het team. Ik heb er nog niet over gesproken met de trainer. Dat gaan we doen als we terug zijn in Amsterdam, met de medische staf erbij. Hopelijk word ik na de winterstop helemaal vrijgegeven.”

Een ding geeft Boilesen rust in zijn hoofd. Hij staat tot de zomer van 2016 onder contract bij Ajax. Het is dus niet zo dat hij de komende maanden zijn toekomst moet veiligstellen. “Het is voor mij geen kwestie van even opstarten en weer drie keer per week spelen. Dat zou dom zijn. Ik hoef me niet te haasten, maar ik leg mezelf wel wat druk op. Al heb ik ook geleerd om mezelf een beetje tegen te houden. Ik hou liever mezelf tegen dan dat ik een schop onder mijn kont krijg.”

quote:

Op dinsdag 10 september 2013 22:52 schreef Jochie1900 het volgende:
Nog wel ja. Als Blind fit is voor zaterdag dan geven we Boilesen maar eens een weekendje rust. Ook niet met Jong Ajax mee doen. Zou zonde zijn als zijn hamstring straks weer op begint te spelen wegens overbelasting.

quote:

Boilesen verheugt zich op CL-hymne

Alsof hij strafwerk maakte terwijl zijn vriendjes buiten voetbalden. Zo ervoer hij de anderhalf jaar dat hij geblesseerd was. Maar die donkere dagen zijn voorbij voor Ajax’ langstzittende Deen. Nicolai Boilesen (21) over blessureleed, zijn positie, oranjegekte en Celtic Park.

Herstel
,,Het heeft lang geduurd, maar ik ben helemaal terug. Heb een heel goede voorbereiding gehad en inmiddels ook een aantal wedstrijden gespeeld. De laatste negen dagen zelfs drie. Een beetje veel, maar liever dat dan te weinig. Het maakt het leven een stuk leuker als je fit bent. Ik ben hier vier jaar geleden gekomen om te voetballen, niet om in het krachthonk te zitten. Een paar weken is niet erg, maar anderhalf jaar buitenspel is heel lang. Dan word je die hersteltrainingen behoorlijk zat. Alsof jij strafwerk maakt terwijl je vriendjes buiten voetballen. Kijk, ik wist dat ik weer fit zou worden, maar de vraag was wanneer. Het duurde en het duurde. Elke dag werd ik ongeduldiger. Gelukkig bleef de trainer vertrouwen in me houden. Dat deed me goed.’’

Basisplaats
,,Een halfjaar opbouwen. Dat is wat ik voor ogen heb. Natuurlijk wil ik graag een basisplaats, maar mijn concurrent Daley heeft het afgelopen seizoen heel goed gedaan. Zo eerlijk moet ik zijn. Misschien dat we ooit samen kunnen spelen, want ik kan ook op een andere positie uit de voeten. Links in het centrum, ja. Daar heb ik vaak gestaan in de A1. De ene week was ik linksback, de andere weer centrumverdediger. Het maakt mij niet uit waar ik sta. Wel denk ik dat veel mensen de switch onderschatten. Ze denken dat je als linksback makkelijk in het centrum kan spelen en andersom. Maar de verschillen zijn groot. Centraal achterin moet je iedereen neerzetten en verzorg je de opbouw. Jij bepaalt waar de bal heen gaat. Als linksback ben je meer een volger. Dan bepaalt iemand anders of je de bal krijgt. Op sommige momenten is dat niet prettig. Bijvoorbeeld als je ruimte hebt en de bal niet krijgt.’’

Denemarken
,,Ik de langst zittende Deen bij Ajax? Ja, nu je het zegt, dat klopt. Christian Eriksen is natuurlijk weg. Ik woon hier alweer vier jaar en ik moet zeggen dat ik me hier thuis voel. Als ik vanuit Denemarken weer terug ga naar Nederland, zeg ik dat ik naar huis ga, ook al heb ik daar mijn vrienden en familie. Hier heb ik mijn eigen plek. Wat scheelt is dat er bijna geen cultuurverschillen zijn tussen Nederlanders en Denen. Ze hebben dezelfde mentaliteit. Waar de vrouwen knapper zijn? Ha, in Denemarken. Je hoort mij niet zeggen dat ze hier niet knap zijn, maar daar zijn ze nog iets knapper.’’

,,Het zou geweldig zijn als we ons met Denemarken plaatsen voor het WK. We maken nog steeds kans op de tweede plek, al moeten we dan wel winnen van Italië. Een moeilijke tegenstander, maar zij zijn al geplaatst, hè. Misschien dat de trainer dan gaat experimenteren met zijn ploeg. Je weet het nooit. Maar goed, als we tweede worden, moeten we eerst nog de play-offs doorkomen. Lukt dat allemaal niet, dan ben ik fan van Nederland. Vooral omdat Daley, Ricardo en Kenneth in Oranje spelen. Tijdens het WK van 2010 heb ik zelfs op het Museumplein gestaan toen Nederland tegen Uruguay speelde in de halve finale. Iedereen droeg oranje kleding. Ik ook. Het was een groot feest. Heel bijzonder om mee te maken, die oranjegekte.’’

Champions League
,,Barcelona, AC Milan en Celtic; de namen zeggen al genoeg. We gaan het zwaar krijgen, maar het blijven zes mooie wedstrijden. Zelfs als we woensdag met 3-0 van Barcelona zouden verliezen. Als we onszelf in de spiegel kunnen aankijken en kunnen zeggen dat we er alles aan hebben gedaan, is het goed.’’

,,De uitwedstrijd tegen Barcelona vind ik de mooiste, maar ik heb ook zin in de trip naar Schotland. Celtic heeft een geweldig stadion en de supporters zijn bloedfanatiek daar. Ik heb altijd iets gehad met die club. Sowieso is elke wedstrijd in de Champions League bijzonder. Alleen al door de hymne, die ik als kind al hoorde. Geweldig. Maar vaak besef je pas na afloop hoe bijzonder het was, want op het veld ben je vooral geconcentreerd. Dan kun je niet met open mond om je heen gaan staren.’’

quote:

Boilesen kan weer vooruitkijken

Vanuit het schijnbare niets stond hij in mei 2011 op het podium, om als basisspeler Ajax’ dertigste landstitel te vieren. Om niet lang daarna weer in het schijnbare niets te verdwijnen. Een hardnekkige hamstringblessure hield hem ruim anderhalf jaar aan de kant. Nu is de 21-jarige Nicolai Boilesen terug. Een monoloog van de Deense international.

,,Mijn begin bij Ajax was moeilijk. Ik kwam hier binnen met een knieblessure die ik anderhalve maand daarvoor had opgelopen bij Bröndby. De eerste drie, vier maanden kon ik niet voetballen, terwijl je je als nieuwkomer natuurlijk meteen wilt manifesteren. Helemaal omdat ik gekocht was en in de A1 ging spelen, hoofdzakelijk tussen jongens die hier jarenlang waren opgeleid. Dat bracht verwachtingen met zich mee. Zo van: als ze hem speciaal uit Denemarken hierheen halen, dan moet hij wel bijzonder zijn. Dan is het heel frustrerend als je jezelf niet kunt laten zien. Pas als je op het veld staat om te trainen en wedstrijden te spelen, word je volledig geaccepteerd door je ploeggenoten. Dat gaat nu eenmaal zo en dat moet ook, maar het is wel moeilijk als je zeventien jaar bent.”

Debuut

Het was 2 april 2011, we speelden met de A1 tegen Feyenoord, een belangrijke wedstrijd. Ik was aanvoerder, speelde centraal achterin. Ik werd gewisseld na zestig minuten. Dat verbaasde me, want ik had het gevoel dat het best lekker ging, maar kennelijk dachten ze daar aan de kant anders over, want waarom wissel je me anders? Ik ging met de pest in mijn lijf naar de kant. Daar kwam Dennis Bergkamp me vertellen dat ik gewisseld was omdat ik de dag erna op de bank mocht zitten bij het eerste, dat tegen Heracles speelde. Toen was ik natuurlijk alsnog blij met die wissel.”

,,Ik maakte me op voor een mooie ervaring, een middag indrukken opdoen. Maar dat liep een beetje anders. Daley Blind raakte na een minuut of veertig geblesseerd en ineens moest ik erin. Alsof het zo moest zijn. Vanaf dat moment ging alles heel snel met mij, in een alleen maar stijgende lijn. Ik stond de rest van het seizoen in de basis, waaronder die twee gekke wedstrijden tegen Twente. Eerst de bekerfinale, die we verloren na een 2-0-voorsprong. En een week later die waanzinnige wedstrijd hier, toen we kampioen werden.”

Door de pijn heen

,,Na de zomer ging het aanvankelijk ook nog lekker. Ik debuteerde zowel in de Champions League als de nationale ploeg van Denemarken. Tot 18 september 2011. In de wedstrijd tegen PSV liep ik een scheur op in mijn hamstring. De anderhalve jaar daarna ben ik eigenlijk alleen maar aan het revalideren geweest. Er is heel veel gebeurd in die periode. Ik heb niet stilgezeten, heb een paar keer aan een rentree mogen ruiken. Maar telkens begaf die hamstring het weer.”

,,Ik heb veel verschillende specialisten, artsen en fysiotherapeuten geraadpleegd. En ik heb veel verschillende manieren van revalideren geprobeerd, inclusief echt gekke dingen, alles om maar eindelijk weer fit te worden. Ze hebben stroomstootjes door mijn lijf gestuurd, terwijl ik met mijn voeten in het water stond. Er zijn naalden in mijn been gestoken; niet een beetje oppervlakkige acupunctuur, maar echt diep erin. Ik heb gerevalideerd met als uitgangspunt dat ik helemaal geen pijn meer mocht voelen, maar ook dat ik juist door de pijn heen moest trainen. Terwijl ik oefeningen deed, sloeg iemand op mijn been. Dat soort dingen doe je niet meteen op dag één van het revalidatieproces, je probeert het natuurlijk eerst op de ‘normale’ manier. Maar naarmate het steeds langer duurt, ga je toch zoeken naar iets dat wél werkt. Want als je negentien of twintig jaar bent, wil je er niet bij lopen als een man van zeventig. Je wilt niet telkens pijn voelen, nauwelijks de trap op kunnen lopen of je eigen veters kunnen strikken. Het was op een gegeven moment zo erg dat ik geen boodschappentassen meer mocht dragen, omdat dat mijn hamstring te veel belastte. Ik heb toen zo’n rolkoffertje moeten kopen, waar je oude mensen vaak mee ziet lopen. Daar liep ik dan mee door de supermarkt. Nu kan ik er wel om lachen, maar op dat moment was het echt heel vervelend.”

’Luie’ spier

,,Bijna een jaar geleden kwam ik in contact met een Zweedse professor die gespecialiseerd is in hamstrings, Carl Askling. Hij heeft de fout gevonden. De ene spier in mijn hamstring functioneerde niet goed. De andere spier moest alles overnemen en ik had die spier zo hard getraind, dat dat nog bijna helemaal lukte ook. Het enige wat ik niet kon, was een sprint van meer dan veertig meter trekken. Elke keer als ik dat deed, ging het weer fout en scheurde die spier weer in.”

,,Drie maanden lang heb ik heel intensief samengewerkt met Askling. Ik heb allerlei oefeningen gekregen, die ik dagelijks meerdere keren moest doen, met als doel die “luie” spier te activeren. Buiten, binnen, in het zwembad, ‘s ochtends vroeg, ‘s avonds laat, voordat ik ging slapen, als ik net wakker was. Alles om die spier te prikkelen. Normaal gebeurt dat automatisch, vanuit je hersenen. Bij mij werkte dat niet meer goed, omdat er al zo vaak schade aan die hamstring was geweest. Door het litteken konden de zenuwen het signaal niet meer doorgeven van mijn hersenen naar die spier.”

,,De meeste oefeningen doe ik nog steeds. Eén ervan wel vijf keer per dag, een andere om de drie dagen. Na een jaar weet ik ook niet beter meer, het hoort gewoon bij mijn dagindeling, zoals ik ‘s ochtends en ‘s avonds mijn tanden poets. Ik vind het niet vervelend, het heeft me immers gebracht waar ik zo graag weer wilde zijn: op het voetbalveld.”

quote:

Op zondag 19 januari 2014 20:11 schreef LitmanenAFCA het volgende:

[..]

Deze post is wel mooi

quote:

Boilesen: "Aan de bal is Ruiz lastig te bespelen"

Nicolai Boilesen had zondag de zware taak om Bryan Ruiz, door PSV voor een half jaar gehuurd van Fulham, onschadelijk te maken. De Deense linksback van Ajax slaagde daar zonder al te veel problemen in. Hoewel Ajax moeizaam aan het duel begon, won Boilesen de meeste duels van Ruiz en pakte zijn ploeg de drie punten.

Met name die drie punten zijn belangrijk, benadrukt Boilesen in gesprek met FCUpdate.nl. "We mochten blij zijn dat het halverwege 0-0 stond", blikt hij terug op de moeizame eerste helft van zijn ploeg. "We slaagden er niet in om goed druk te zetten en kwamen overal een stap te laat. PSV maakte daar goed gebruik van. Na rust deden we het beter en hebben we prima gespeeld. Of onze overwinning terecht was? Ach. Een gelijkspel had ook gekund", lacht hij. "Maar we hebben gewonnen, dat telt. Natuurlijk willen we het liefst winnen met mooi voetbal, maar dat lukte dit keer even niet."

Zelf stond Boilesen in de ArenA dus tegenover Ruiz, de man die in Eindhoven binnengehaald is om het kwakkelende team uit het slop te trekken. De oud-speler van FC Twente speelde niet slecht, maar Boilesen had de Costa Ricaan prima in de tang. "Ik had al twee keer eerder tegen hem gespeeld, in de bekerfinale en kampioenswedstrijd van het seizoen 2010/2011", herinnert de pas 21-jarige Deen zich.

"Nu hoorde ik een uurtje voor de wedstrijd dat ik tegenover hem zou staan. Natuurlijk wisten we wel dat hij mee zou doen, maar dat hij op rechts stond werd pas vlak voor de aftrap duidelijk. Wat ik dacht toen ik hoorde dat hij mijn tegenstander zou zijn? Ach, ik weet dat het een lastige speler is. Zeker als hij aan de bal is. Hij komt heel veel naar binnen, waardoor je als verdedigers goed met elkaar moet communiceren. Maar ik wist ook dat Ruiz me ook een aantal keer zou laten lopen, als ik mee naar voren ging. Zeker na rust, toen ons positiespel goed was, gebeurde dat een aantal keer", zegt hij.

Omdat Boilesen de zwakke plek van Ruiz, het meeverdedigen, zo veel mogelijk wilde benutten, ging hij met name na rust regelmatig mee naar voren. "Dat voelde ik uiteindelijk wel in mijn benen", lacht hij. "Het was ook een tijdje geleden dat ik een hele wedstrijd gespeeld had. Helemaal honderd procent ben ik nog niet, ik zit er tegenaan. In het laatste kwartier was ik wat vermoeid, maar het is lekker om weer eens negentig minuten in de benen te hebben. Nu wil ik vooral fit blijven. Voor de winterstop heb ik al twintig wedstrijden gespeeld, dat was na mijn blessureleed van de afgelopen jaren al meer dan we eigenlijk voor dit hele seizoen voor ogen hadden."