quote:
Op maandag 19 november 2012 08:20 schreef Mystikvm het volgende:Tom heeft net het concept 'onevenredigheid' ontdekt. De meeste pubers doen dat rond die leeftijd. Niets bijzonders, over een paar jaar zit jij ook in de rat race. Dat komt omdat de meeste mensen echt wel deze oneerlijkheid kunnen beredeneren en het er niet mee eens zijn, maar niet verworden tot een kansloze doorgeslagen wereldverbeteraar (voorbeeld Tanja Nijmeijer was wel een goede).
Als jij wat wilt doen aan de oneerlijkheid (en het geluk dat jij in Nederland bent geboren wilt 'terugbetalen' aan de wereld) dan eet jij dus geen vlees uit de bioindustrie, probeer je bij te dragen aan constructieve projecten voor de Derde Wereld, ga je later in een klimaatneutraal huis wonen en leer je dat problemen over religie en grondgebied het domein zijn van primitievelingen waar jij ver boven moet staan. Dat klaaglijke tienergehuil slaat nergens op.
Dus, stop met je Weltschmerz.
Dit. Verder komt het over als een excuus om te janken, om je af te zetten van het wereldse gebeuren. Wel sneu dat een stel dode kinderen daarvoor als excuus gebruikt moeten worden. Maar goed, succes met je
eigen probleem. Dat is immers waar het hier werkelijk om gaat, je eigen pijn en ontevredenheid. Die dode kinderen zijn er in ieder geval vanaf.
Ik wilde trouwens eerst stellen dat je teveel empathie toont om volledig autistisch te zijn, maar zoals ik al zei, lijkt deze empathie niet geheel oprecht. Dus wellicht ben je inderdaad een typisch non-conformistisch autist.
Trouwens, als je er van geniet de mens zo relativistisch te beschouwen, kijk dan eerst eens even naar waar wij uit zijn opgebouwd; uit niets anders dan waar de rest van het universum is uit opgebouwd; we zijn niets dan een vergankelijke of veranderlijke verschijningsvorm van elementaire deeltjes. Het is om het even of we nou een mens of een steen zijn; het is irrelevant, evenals de toekomst van de aarde, mars en de maan.
Ik ben niets anders dan het zijn van een vergankelijke verschijningsvorm dat in werkelijke aard onvergankelijk is. In dit besef vind ik mijn rust; vrede met de aardse concepten over leven en dood. We zijn nooit niet-geweest, we zullen nooit niet-zijn; we zijn altijd, enkel anders.
Als je iets minder ver wel relativeren: ook vanuit biologisch perspectief zijn we niets dan een ophoping van cellen en bacteriën.
[ Bericht 12% gewijzigd door #ANONIEM op 19-11-2012 12:15:50 ]