F&S Films & Series
Flitsende films en spannende series, bespreek het hier met elkaar!
quote:Op dinsdag 4 december 2012 14:44 schreef Geo4kant het volgende:
[ afbeelding ]
The Bourne Legacy
Als fan van de trilogie was ik bang dat ze hem zouden uitmelken met dit 4e deel.. dat is bij deze dus ook gebeurd. Had je deze film los van alles wat met Bourne te maken had was hij best aardig maar helaas kan ik dat niet zien en hadden zij die intentie ook niet.
Ik vond de eerste helft van de film vrij goed, het boeide me en ik was erg benieuwd waar het naar toe ging.. Het tweede deel was een teleurstelling.
Ik vond het acteurwerk ook erg matig, ik dacht na SWAT dat Jereme Renner wel eens een grote 'actie held' kon worden in de film wereld waar hij een goede rol neerzette.. nu ben ik daar niet zeker meer van. Rachel Weisz haar manier van acteren sprak mij niet aan maar voerde het goed. Edward Norton was op tijden goed maar had meer verwacht of meer willen zien..
Wat deze film érrggggg goed doet is dingen realistisch weergeven (zeker het verhaallijn), het is niet overdreven op sommige stukjes naSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt..
Ik hou er dan ook een dubbel gevoel aan over..Acteurwerk wat matig? Leg uit?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.6/6.5
PS: Jason Bourne would kick all of their asses.
PPS: Ongelofelijk hoe films met een budget van 100miljoen zo weinig kunnen presteren.
Dat had ik dus ook! De trailer voelt veel beter aan dan de film, en pas na 1/2 dagen kon ik de film echt waarderen omdat die toch in me hoofd bijft hangen.quote:Op woensdag 5 december 2012 19:27 schreef Naena het volgende:
[..]
Ik heb hem ook van de week gekeken. Ik vond de trailer beterIk ergerde mij ook aan die schmink af en toe. Heel zonde, want voor de rest was het visueel een prachtige film.
Je blijft er wel over nadenken. Genoeg om over te praten als je samen de film bekijkt. Alleen wel op een andere dag, want het duurt slaapverwekkend lang.
Film Review: Prometheus
Door: Jacob Bos
Deze prequel van de populaire Alien-Franchise roept meer vragen op dan hij beantwoord.
Genre: Sciencefiction
Met: Charlize Theron, Noomi Rapace, Michael Fassbender, Guy Pearce, Idris Elba en Logan Marschall-Green
Regie: Ridley Scott
Speelduur: 124 minuten.
Toen Ridley Scott's Alien in de bioscopen te zien was in 1979 stonden de mensen versteld. Er kwamen 3 vervolg films en een aantal cross-overs. In 2012 komt de eerste prequel uit waarmee Ridley Scott terugkeert naar de bakermat van zijn succes.
Plot: De film begint met een mensachtig buitenaards wezen op een planeet die een goedje drinkt en oplost. Alles wat van hem overblijft verandert in nieuw DNA.
We maken de grootste tijdsprong sinds de tijdssprong uit 2001: A Space Odessey. Een aantal wetenschappers ontdekken een grotschildering die erop doet lijken dat wij niet alleen in het universum zijn en dat onze oorsprong zich op een andere planeet bevindt. Peter Weyland, de bejaarde directeur van Weyland Corporation (Dit moet een bel doen rinkelen bij menig Alien fan), is van plan de buitenaardse mensachtigen op te zoeken en financiert het project. Al snel wordt er een wetenschappelijke expeditie opgezet waarvan de deelnemers al vlot in aantallen afnemen naarmate de film vordert.
Recensie: Als een groot liefhebber van de Alien-Franchise( ik heb zelfs een 40cm hoog standbeeld van een Alien thuis staan) heb ik naar deze film uitgekeken sinds zijn bekendmaking. De trailers en viral campagne die het internet circuleerden hielpen enorm mee spanning op te bouwen voor de film. Hordes fans van zowel de Alien-Franchise en Ridley Scott hielden hun adem in voor deze prequel, geregisseerd door de man achter het origineel, nota bene.
Het is jammer dat Prometheus niet alle verwachtingen waar heeft kunnen maken.
Wat Alien zo'n succes maakte in 79, was het gebruik van een claustrofobische sfeer en het gevaar dat net buiten beeld verkeerde. Ook het verhaal werkte perfect in zijn simpelheid. Prometheus doet hier afstand van en pakt alles groot aan. De sets lijken prachtig en van epische proporties. Helaas ontbreekt het in de film aan de sfeer die het origineel zo'n succes maakte en zit de film vol met vragen die allemaal niet beantwoord worden . Vragen over de inhoud, maar soms ook over hoe de makers de film hebben aangepakt.
Conclusie: Helaas roept de film meer vragen op dan hij zou beantwoorden. Het verhaal heeft zoveel plotholes dat het een vergiet lijkt. Ook doet de film weinig met het gene wat Alien zo goed maakte in 79.
Aan de andere kant zat je wel de hele rit op het puntje van je stoel. De sets zijn groots en adembenemend. Het terugkerende werk van Giger, de ontwerper van de Alien, was een mooie toevoeging.
Eindoordeel: Prometheus is niet wat de fans hadden gehoopt, maar is wel een visueel spektakel voor diegene die niet op zijn vele fouten let.
Wat heb ik geleerd van deze film?:
• Als je wordt achtervolgd door een enorme rollende schijf is het een slecht idee om in een rechte lijn te blijven lopen.
• Als je niet weet wat het is, stop het dan niet in je mond.
• Als je een ras wil gaan vernietigen, laat dan niet je contact gegevens achter.
Door: Jacob Bos
Deze prequel van de populaire Alien-Franchise roept meer vragen op dan hij beantwoord.
Genre: Sciencefiction
Met: Charlize Theron, Noomi Rapace, Michael Fassbender, Guy Pearce, Idris Elba en Logan Marschall-Green
Regie: Ridley Scott
Speelduur: 124 minuten.
Toen Ridley Scott's Alien in de bioscopen te zien was in 1979 stonden de mensen versteld. Er kwamen 3 vervolg films en een aantal cross-overs. In 2012 komt de eerste prequel uit waarmee Ridley Scott terugkeert naar de bakermat van zijn succes.
Plot: De film begint met een mensachtig buitenaards wezen op een planeet die een goedje drinkt en oplost. Alles wat van hem overblijft verandert in nieuw DNA.
We maken de grootste tijdsprong sinds de tijdssprong uit 2001: A Space Odessey. Een aantal wetenschappers ontdekken een grotschildering die erop doet lijken dat wij niet alleen in het universum zijn en dat onze oorsprong zich op een andere planeet bevindt. Peter Weyland, de bejaarde directeur van Weyland Corporation (Dit moet een bel doen rinkelen bij menig Alien fan), is van plan de buitenaardse mensachtigen op te zoeken en financiert het project. Al snel wordt er een wetenschappelijke expeditie opgezet waarvan de deelnemers al vlot in aantallen afnemen naarmate de film vordert.
Recensie: Als een groot liefhebber van de Alien-Franchise( ik heb zelfs een 40cm hoog standbeeld van een Alien thuis staan) heb ik naar deze film uitgekeken sinds zijn bekendmaking. De trailers en viral campagne die het internet circuleerden hielpen enorm mee spanning op te bouwen voor de film. Hordes fans van zowel de Alien-Franchise en Ridley Scott hielden hun adem in voor deze prequel, geregisseerd door de man achter het origineel, nota bene.
Het is jammer dat Prometheus niet alle verwachtingen waar heeft kunnen maken.
Wat Alien zo'n succes maakte in 79, was het gebruik van een claustrofobische sfeer en het gevaar dat net buiten beeld verkeerde. Ook het verhaal werkte perfect in zijn simpelheid. Prometheus doet hier afstand van en pakt alles groot aan. De sets lijken prachtig en van epische proporties. Helaas ontbreekt het in de film aan de sfeer die het origineel zo'n succes maakte en zit de film vol met vragen die allemaal niet beantwoord worden . Vragen over de inhoud, maar soms ook over hoe de makers de film hebben aangepakt.
Conclusie: Helaas roept de film meer vragen op dan hij zou beantwoorden. Het verhaal heeft zoveel plotholes dat het een vergiet lijkt. Ook doet de film weinig met het gene wat Alien zo goed maakte in 79.
Aan de andere kant zat je wel de hele rit op het puntje van je stoel. De sets zijn groots en adembenemend. Het terugkerende werk van Giger, de ontwerper van de Alien, was een mooie toevoeging.
Eindoordeel: Prometheus is niet wat de fans hadden gehoopt, maar is wel een visueel spektakel voor diegene die niet op zijn vele fouten let.
Wat heb ik geleerd van deze film?:
• Als je wordt achtervolgd door een enorme rollende schijf is het een slecht idee om in een rechte lijn te blijven lopen.
• Als je niet weet wat het is, stop het dan niet in je mond.
• Als je een ras wil gaan vernietigen, laat dan niet je contact gegevens achter.
Film Review: El Topo
Door: Jacob Bos
El Topo is een kunstzinnige film die de Amerikaanse samenleving te kijk zet en speelt met de conventies van westerns.
Genre: Western/ Acid Western
Met: Alejandro Jodorowsky, Brontis Jodorowsky, mara Lorenzio, David Silva en Paula Romo
Regie: Alejandro Jodorowsky.
Speelduur: 125 minuten.
Alejandro Jodorowsky is een naam die niet bij velen een belletje zal doen rinkelen. Dit was anders in de jaren 70, toen Jodorowsky de film wereld schokte met de meest bizarre western ooit gemaakt.
Plot: Het verhaal van El Topo bestaat uit twee delen. Een korte synopsis geven, is erg lastig omdat er zoveel in de film gebeurd.
Deel 1: We volgen de revolverheld El Topo die een dorpje redt van een stel bandieten. In het dorpje laat hij zijn zoon achter en gaat verder met zijn reis samen met een vrouw, die hij Mara noemt. Mara overtuigt El Topo dat hij de vier grote revolver helden moet verslaan, om op die manier zelf de beste revolverheld ter wereld te worden. Hij, Mara en een mysterieuze vrouw, in het zwart, gaan op weg om dit doel te bereiken.
Deel 2: El Topo ontwaakt enkele jaren later uit een coma. Hij bevindt zich in een grot vol lilliputters en misvormde mensen. Deze mensen hebben hem verzorgd en gered van de dood. Hij besluit op een vreedzame manier de gehandicapte mensen, uit de grot naar het nabij gelegen dorpje te leiden. Het dorpje moet duidelijk een karikatuur van Amerika voorstellen. Ook wordt El Topo met zijn achtergelaten zoon geconfronteerd.
Recensie: Ik heb ooit eens geprobeerd El Topo te begrijpen. Ik heb me er uiteindelijk bij neergelegd dat de film niet valt te begrijpen. El Topo is een zogenaamde Acid Western. Acid Westerns lijken op het eerste gezicht op een standaard Western maar hebben vaak een anti-culturele ondertoon maar zitten vaak vol adembenemende landschappen en beelden die uit een hallucinatie lijken geplukt.
El Topo is een kunstzinnige film met vele anti-Amerikaanse standpunten. De film heeft een grot aantal memorabele karakters die vaak niet bij naam worden genoemd. Deze kleurrijke cast bevat onder andere lilliputters, een gekke oude man met een vlindernet, een kolonel en zijn bandieten, El Topo’s poedelnaakte zoon en kwaadaardige lesbiennes.
Ja, kwaadaardige lesbiennes.
El Topo bevat vele symbolische vergelijkingen en beelden die de kijker verbazen en verwarren. Het verhaal bevat overtuigingen en ideeën uit het Christendom en Boeddhisme. Helaas zijn er veel beelden waar je geen touw aan kunt vastknopen.
Conclusie: El Topo probeert een boodschap uit te vertellen, maar slaagt hier niet altijd in. De regisseur neemt je mee op een bijna hallucinerende rit vol doldwaze personages en absurde plotwendingen. Dit maakt de film lastig te reviewen, en daarom houd ik er zo van. De film is absoluut niet voor iedereen geschikt en zal de kijkers van gangbare Hollywood films niet boeien.
Eindoordeel: De volgende keer als je een geestverruimende/artistieke film wilt zien kijk dan deze film. Of je de film nu waardeert of niet, El Topo blijft je wel bij.
Wat heb ik geleerd van deze film?:
• Rondtrekken met een kwaadaardige lesbienne is vragen om problemen.
• Mollen hebben totaal geen richtingsgevoel.
• Verkrachting is een prima motivatie techniek.
Door: Jacob Bos
El Topo is een kunstzinnige film die de Amerikaanse samenleving te kijk zet en speelt met de conventies van westerns.
Genre: Western/ Acid Western
Met: Alejandro Jodorowsky, Brontis Jodorowsky, mara Lorenzio, David Silva en Paula Romo
Regie: Alejandro Jodorowsky.
Speelduur: 125 minuten.
Alejandro Jodorowsky is een naam die niet bij velen een belletje zal doen rinkelen. Dit was anders in de jaren 70, toen Jodorowsky de film wereld schokte met de meest bizarre western ooit gemaakt.
Plot: Het verhaal van El Topo bestaat uit twee delen. Een korte synopsis geven, is erg lastig omdat er zoveel in de film gebeurd.
Deel 1: We volgen de revolverheld El Topo die een dorpje redt van een stel bandieten. In het dorpje laat hij zijn zoon achter en gaat verder met zijn reis samen met een vrouw, die hij Mara noemt. Mara overtuigt El Topo dat hij de vier grote revolver helden moet verslaan, om op die manier zelf de beste revolverheld ter wereld te worden. Hij, Mara en een mysterieuze vrouw, in het zwart, gaan op weg om dit doel te bereiken.
Deel 2: El Topo ontwaakt enkele jaren later uit een coma. Hij bevindt zich in een grot vol lilliputters en misvormde mensen. Deze mensen hebben hem verzorgd en gered van de dood. Hij besluit op een vreedzame manier de gehandicapte mensen, uit de grot naar het nabij gelegen dorpje te leiden. Het dorpje moet duidelijk een karikatuur van Amerika voorstellen. Ook wordt El Topo met zijn achtergelaten zoon geconfronteerd.
Recensie: Ik heb ooit eens geprobeerd El Topo te begrijpen. Ik heb me er uiteindelijk bij neergelegd dat de film niet valt te begrijpen. El Topo is een zogenaamde Acid Western. Acid Westerns lijken op het eerste gezicht op een standaard Western maar hebben vaak een anti-culturele ondertoon maar zitten vaak vol adembenemende landschappen en beelden die uit een hallucinatie lijken geplukt.
El Topo is een kunstzinnige film met vele anti-Amerikaanse standpunten. De film heeft een grot aantal memorabele karakters die vaak niet bij naam worden genoemd. Deze kleurrijke cast bevat onder andere lilliputters, een gekke oude man met een vlindernet, een kolonel en zijn bandieten, El Topo’s poedelnaakte zoon en kwaadaardige lesbiennes.
Ja, kwaadaardige lesbiennes.
El Topo bevat vele symbolische vergelijkingen en beelden die de kijker verbazen en verwarren. Het verhaal bevat overtuigingen en ideeën uit het Christendom en Boeddhisme. Helaas zijn er veel beelden waar je geen touw aan kunt vastknopen.
Conclusie: El Topo probeert een boodschap uit te vertellen, maar slaagt hier niet altijd in. De regisseur neemt je mee op een bijna hallucinerende rit vol doldwaze personages en absurde plotwendingen. Dit maakt de film lastig te reviewen, en daarom houd ik er zo van. De film is absoluut niet voor iedereen geschikt en zal de kijkers van gangbare Hollywood films niet boeien.
Eindoordeel: De volgende keer als je een geestverruimende/artistieke film wilt zien kijk dan deze film. Of je de film nu waardeert of niet, El Topo blijft je wel bij.
Wat heb ik geleerd van deze film?:
• Rondtrekken met een kwaadaardige lesbienne is vragen om problemen.
• Mollen hebben totaal geen richtingsgevoel.
• Verkrachting is een prima motivatie techniek.
Film Review: The Dark Knight Rises
Door: Jacob Bos
The Dark knight Rises probeert het succes van zijn voorganger te evenaren, maar slaagt hier net niet in.
Genre: Actie/ Superhelden film
Met: Christian Bale, Michael Caine, Gary Oldman, Anne Hatheway, Tom Hardy, Marion Cotillard, Joseph Gordon-Levitt en Morgan Freeman
Regie: Christopher Nolan
Speelduur: 165 minuten.
The Dark Knight werd door velen, waaronder mijzelf, gezien als de beste film van 2008. Het fenomenale acteerwerk van wijlen Heath Ledger en het verhaal dat feilloos in elkaar viel maakte het regisseur Nolan moeilijk zichzelf te overtreffen.
Plot: Acht jaar na de gebeurtenissen van The Dark Knight zien we dat de politie van Gotham City de georganiseerde misdaad aan banden heeft gelegd. Door een wet die is aangenomen na het overleiden van Harvey Dent aka Two-Face. Bruce Wayne heeft zich terug getrokken, zowel als Batman en als zakenman. Dit veranderd allemaal drastisch zodra de schurk Bane ten tonele verschijnt. Bane is net als Batman opgeleid door ‘the League of Shadows’. Bane is erop gebrand om het werk van Ra's al Ghul voort te zetten en Gotham van de kaart te vegen.
Ondertussen stelt de schone en kattige (hah!) Selina Kyle Bruce voor een raadsel en worden oude vriendschappen op de proef gesteld en nieuwe gemaakt.
Recensie: The Dark Knight Rises duurt bijna drie uur, maar de film grijpt je bij de keel en laat je niet meer los! Vanaf de eerste indrukwekkende intro scene tot het voorspelbare slotstuk. Ja, voorspelbaar. The Dark Knight Rises probeert overduidelijk zijn voorganger te evenaren, maar slaat de plank net mis. De film is propvol en komt soms geforceerd over. Zo komt bijvoorbeeld een politieagent bij Bruce thuis en begint uit het niets een verhaal over zijn jeugd uit te kramen. Ik zat heel even met het hoofd tussen mijn knieën. Gelukkig maakt Nolan alles ruimschoots goed met geweldige actie en interessante karakters. Wat wel jammer is, is dat er nu een Robin in de film zit. Nolan heeft duidelijk aangegeven dat hij Robin niet in zijn films wilde.
Nolan brengt ons een spektakel en weet de actie prachtig in beeld te brengen. Hier staat weer tegenover dat de emotionele stukken gehaast worden. De liefdesscène en man tot man gesprekken zijn in een oogwenk voorbij, terwijl je rustig een kwartier naar dezelfde actiescène kan kijken.
Conclusie: Hoewel het verhaal te lang is, te volgeladen met toevoegingen die het verhaal alleen maar complexer maken en verwijzingen bevatten die alleen te begrijpen zijn als je de vorige film hebt gezien, is The Dark Knight Rises toch een waardige afsluiter van Nolan's trilogie. Echter heeft The Dark Knight Rises de mysterie, logica en donkere sfeer van zijn voorgangers niet .
Eindoordeel: The Dark Knight Rises slaagt er niet in om zijn voorganger te evenaren. waar het wel in slaagt is het publiek te amuseren en beet te pakken.
Wat heb ik geleerd van deze film:
• Een gebroken rug is makkelijk te genezen door middel van push ups.
• Wezen hebben een aparte blik in hun ogen. Deze blik zorgt ervoor dat ze een onnatuurlijke drang krijgen om hun levensverhaal te vertellen.
• Vrouwen en kinderen redden het verbazingwekkend goed in mannengevangenissen.
Door: Jacob Bos
The Dark knight Rises probeert het succes van zijn voorganger te evenaren, maar slaagt hier net niet in.
Genre: Actie/ Superhelden film
Met: Christian Bale, Michael Caine, Gary Oldman, Anne Hatheway, Tom Hardy, Marion Cotillard, Joseph Gordon-Levitt en Morgan Freeman
Regie: Christopher Nolan
Speelduur: 165 minuten.
The Dark Knight werd door velen, waaronder mijzelf, gezien als de beste film van 2008. Het fenomenale acteerwerk van wijlen Heath Ledger en het verhaal dat feilloos in elkaar viel maakte het regisseur Nolan moeilijk zichzelf te overtreffen.
Plot: Acht jaar na de gebeurtenissen van The Dark Knight zien we dat de politie van Gotham City de georganiseerde misdaad aan banden heeft gelegd. Door een wet die is aangenomen na het overleiden van Harvey Dent aka Two-Face. Bruce Wayne heeft zich terug getrokken, zowel als Batman en als zakenman. Dit veranderd allemaal drastisch zodra de schurk Bane ten tonele verschijnt. Bane is net als Batman opgeleid door ‘the League of Shadows’. Bane is erop gebrand om het werk van Ra's al Ghul voort te zetten en Gotham van de kaart te vegen.
Ondertussen stelt de schone en kattige (hah!) Selina Kyle Bruce voor een raadsel en worden oude vriendschappen op de proef gesteld en nieuwe gemaakt.
Recensie: The Dark Knight Rises duurt bijna drie uur, maar de film grijpt je bij de keel en laat je niet meer los! Vanaf de eerste indrukwekkende intro scene tot het voorspelbare slotstuk. Ja, voorspelbaar. The Dark Knight Rises probeert overduidelijk zijn voorganger te evenaren, maar slaat de plank net mis. De film is propvol en komt soms geforceerd over. Zo komt bijvoorbeeld een politieagent bij Bruce thuis en begint uit het niets een verhaal over zijn jeugd uit te kramen. Ik zat heel even met het hoofd tussen mijn knieën. Gelukkig maakt Nolan alles ruimschoots goed met geweldige actie en interessante karakters. Wat wel jammer is, is dat er nu een Robin in de film zit. Nolan heeft duidelijk aangegeven dat hij Robin niet in zijn films wilde.
Nolan brengt ons een spektakel en weet de actie prachtig in beeld te brengen. Hier staat weer tegenover dat de emotionele stukken gehaast worden. De liefdesscène en man tot man gesprekken zijn in een oogwenk voorbij, terwijl je rustig een kwartier naar dezelfde actiescène kan kijken.
Conclusie: Hoewel het verhaal te lang is, te volgeladen met toevoegingen die het verhaal alleen maar complexer maken en verwijzingen bevatten die alleen te begrijpen zijn als je de vorige film hebt gezien, is The Dark Knight Rises toch een waardige afsluiter van Nolan's trilogie. Echter heeft The Dark Knight Rises de mysterie, logica en donkere sfeer van zijn voorgangers niet .
Eindoordeel: The Dark Knight Rises slaagt er niet in om zijn voorganger te evenaren. waar het wel in slaagt is het publiek te amuseren en beet te pakken.
Wat heb ik geleerd van deze film:
• Een gebroken rug is makkelijk te genezen door middel van push ups.
• Wezen hebben een aparte blik in hun ogen. Deze blik zorgt ervoor dat ze een onnatuurlijke drang krijgen om hun levensverhaal te vertellen.
• Vrouwen en kinderen redden het verbazingwekkend goed in mannengevangenissen.
Film Review: Red State
Door: Jacob Bos
Kevin Smith brengt met Red State een film waarmee hij religieuze fanatisme en terreurbestrijding te kijk zet.
Genre: Onafhankelijke Aktie/Thriller/Horror.
Met: John Goodman, Michael Angarano, Kerry Bishe, Nicholas Braun, Kyle Gallner, Melissa Leo, Michael parks, Kevin Pollak en Stephen Root.
Regie: Kevin Smith.
Speelduur: 88 minuten.
Kevin Smith zullen de meeste mensen kennen van films als Clerks, Clerks 2, Jay & Silent Bob Strike Back en Chasing Amy. Met Red State laat deze controversiële film maker zien dat hij wel meer in zijn mars heeft dan alleen het schrijven van stripboeken en het maken van slacker/stoner comedie films.
Plot: Een groep tieners zoeken online naar een sexdate. Wat ze vinden is een gevaarlijke religieuze sekte die maar al te graag de dingen die God als verkeerd ziet van de aardbodem weg knallen. Zodra de autoriteiten zich met de sekte gaan bemoeien breekt alle hel los.
Recensie: Het mooie van Red State is dat de film zo radicaal anders is Kevin Smith andere films. Er is weinig plaats voor komedie in deze grimmige en cynische film die meer plotwendingen kent dan de meeste mensen voor mogelijk houden. Helaas is het laatste ook een beetje de zwakte van de film. Omdat er zoveel hoofdpersonen zijn die de film volgt lijken de karakters ogen de karakters soms een beetje plat en één dimensionaal.
Ook is te zien dat Kevin Smith nog niet helemaal bekend is met het fenomeen spanning opbouwen. De film zit boordevol actie en prekerig dialoog maar er zit geen duidelijke opbouw in. Alles komt vaak letterlijk uit het niets. Dit heeft soms ook zijn charmes maar haalt wel een beetje het thriller gehalte uit de film waar de regisseur wel naar heeft gestreefd.
Conclusie: Kevin Smith’s scherpe dialogen die wij gewend zijn van zijn eerdere films ontbreken.
Het verhaal bevat een beetje van vele genres. Thriller, horror en actie. De film is van alle markten thuis.
Niet alle acteurs zetten hun rol met evenveel overtuiging neer. John Goodman steekt dan ook met kop en schouders boven zijn medespelers uit, maar dat valt te verwachten van een oude rot in het vak.
Deze film had hoogstwaarschijnlijk meer aanzien gekregen als Kevin Smith al geen grote naam was binnen de film wereld. De regisseur maakt nog een enkele film over ijshockey voor hij uit het wereldje van film stapt, dit is erg jammer omdat hij veel meer kan bereiken met de ervaring die hij met deze film heeft opgedaan. Binnen deze genres wel te verstaan.
Eindoordeel: Kevin Smith zet met Red State een niet onaardige film neer over religieuze fanatisme en terreurbestrijding. Helaas is de film lang niet zo controversieel als het zou willen.
Wat heb ik geleerd van deze film?:
• Internet daten is lang niet zo goed voor je toekomst als Lexa en dergelijke site je wil doen denken.
• De trompetten van de engelen klinken als oude brandweer sirenes.
• Italië is eigenlijk zoals elk ander land, maar dan met meer Italianen.
Door: Jacob Bos
Kevin Smith brengt met Red State een film waarmee hij religieuze fanatisme en terreurbestrijding te kijk zet.
Genre: Onafhankelijke Aktie/Thriller/Horror.
Met: John Goodman, Michael Angarano, Kerry Bishe, Nicholas Braun, Kyle Gallner, Melissa Leo, Michael parks, Kevin Pollak en Stephen Root.
Regie: Kevin Smith.
Speelduur: 88 minuten.
Kevin Smith zullen de meeste mensen kennen van films als Clerks, Clerks 2, Jay & Silent Bob Strike Back en Chasing Amy. Met Red State laat deze controversiële film maker zien dat hij wel meer in zijn mars heeft dan alleen het schrijven van stripboeken en het maken van slacker/stoner comedie films.
Plot: Een groep tieners zoeken online naar een sexdate. Wat ze vinden is een gevaarlijke religieuze sekte die maar al te graag de dingen die God als verkeerd ziet van de aardbodem weg knallen. Zodra de autoriteiten zich met de sekte gaan bemoeien breekt alle hel los.
Recensie: Het mooie van Red State is dat de film zo radicaal anders is Kevin Smith andere films. Er is weinig plaats voor komedie in deze grimmige en cynische film die meer plotwendingen kent dan de meeste mensen voor mogelijk houden. Helaas is het laatste ook een beetje de zwakte van de film. Omdat er zoveel hoofdpersonen zijn die de film volgt lijken de karakters ogen de karakters soms een beetje plat en één dimensionaal.
Ook is te zien dat Kevin Smith nog niet helemaal bekend is met het fenomeen spanning opbouwen. De film zit boordevol actie en prekerig dialoog maar er zit geen duidelijke opbouw in. Alles komt vaak letterlijk uit het niets. Dit heeft soms ook zijn charmes maar haalt wel een beetje het thriller gehalte uit de film waar de regisseur wel naar heeft gestreefd.
Conclusie: Kevin Smith’s scherpe dialogen die wij gewend zijn van zijn eerdere films ontbreken.
Het verhaal bevat een beetje van vele genres. Thriller, horror en actie. De film is van alle markten thuis.
Niet alle acteurs zetten hun rol met evenveel overtuiging neer. John Goodman steekt dan ook met kop en schouders boven zijn medespelers uit, maar dat valt te verwachten van een oude rot in het vak.
Deze film had hoogstwaarschijnlijk meer aanzien gekregen als Kevin Smith al geen grote naam was binnen de film wereld. De regisseur maakt nog een enkele film over ijshockey voor hij uit het wereldje van film stapt, dit is erg jammer omdat hij veel meer kan bereiken met de ervaring die hij met deze film heeft opgedaan. Binnen deze genres wel te verstaan.
Eindoordeel: Kevin Smith zet met Red State een niet onaardige film neer over religieuze fanatisme en terreurbestrijding. Helaas is de film lang niet zo controversieel als het zou willen.
Wat heb ik geleerd van deze film?:
• Internet daten is lang niet zo goed voor je toekomst als Lexa en dergelijke site je wil doen denken.
• De trompetten van de engelen klinken als oude brandweer sirenes.
• Italië is eigenlijk zoals elk ander land, maar dan met meer Italianen.
Film Review: A Boy and his Dog
Door: Jacob Bos
Ondanks zijn leeftijd heeft de satire en het indrukwekkende einde van de film de tand des tijds goed doorstaan.
Genre: Science Fiction/Cult.
Met: Don Johnson, Susanne Benton, Jason Robards en Tim McIntire.
Regie: L.Q. Jones.
Speelduur: 87 minuten.
Deze film die alweer uit 1975 dateert bevindt zich momenteel in het publieke domein*. De film is een verfilming van een kort verhaal door Harlan Ellison en tevens het regiedebuut van L.Q. Jones. L.Q. Jones was voornamelijk acteur in westerns en heeft verder geen films meer geregisseerd, wat een eeuwige zonde is voor liefhebbers van deze film. De film heeft een cult status** opgebouwd.
Plot: Het jaar is 2024. Een vijfdaagse nucleaire oorlog heeft Amerika bedekt met een dikke laag radioactieve stof. Bendes roven en moorden voor vrouwen, eten en schoon drinkwater.
In deze post –apocalyptisch woestenij zoeken een 18 jarige jongen en zijn telepathische hond naar een beter leven, eten, water en seks. Pubers blijven pubers tenslotte.
Uiteindelijk stuit het duo op een ondergrondse gemeenschap die door de radioactieve straling geen kinderen meer kunnen verwekken en opzoek zijn naar een donor..
Recensie: Omdat de film zich in het publieke domein bevindt zullen de meeste lezers hem niet kennen, wat een eeuwige zonde is voor zo’n originele film.
De film wijkt af van andere films die zich afspelen op een post –apocalyptisch door zijn karakters en zwarte komedie. Waar de meeste films binnen dit sub genre van Science Fiction zich vaak te serieus nemen, brengt A Boy and his Dog een film zonder deze pretenties. Wat de film echt maakt is Blood de telepathische hond van de puber Vic. Blood geeft cynische commentaar op alles wat het duo tegenkomt en vooral op Vic’s seksuele frustraties.
Natuurlijk heeft de ook zijn slechte punten. Zo zijn de special effects niet om over naar huis te schrijven en zelfs in de jaren 70 al gedateerd.
Het einde van de film is ontzettend sterk en ontroerend maar verliest een deel van zijn kracht door één woordgrap die anderhalf uur durende cynisme teniet doet.
Conclusie: A Boy and his Dog blijft na bijna 37 jaar een goede film die de tand des tijds zonder al te veel kleurscheuren heeft weten te weerstaan. Het spel tussen het duo Vic en Blood zou bijna gezien kunnen worden als een voorloper op de bekende buddy-cop films.
Eindoordeel: Hoewel films over post –apocalyptisch toekomsten niets nieuws zijn, komt A Boy and his Dog toch met iets unieks. Met zijn sterke karakters en L.Q Jones komische benadering van het genre is deze film een must see voor elk persoon die open staat voor cult films. Helaas zal deze film de gangbare Hollywood filmkijker niet kunnen boeien.
Wat heb ik geleerd van deze film?:
• Alle vrouwen van een samenleving zwanger maken is niet zo mooi als het klinkt.
• Een geheim genootschap van mimespelers bewonen de donkere krochten van onze wereld.
• Woordgrappen van honden zijn niet alleen kwetsend, maar ook slecht getimed.
* Publiek domein is een gangbare benaming voor de status van werken, zoals programmatuur, teksten, beelden en geluidsopnamen, die geheel vrij zijn van auteursrechten.
** Een cultfilm is een film die een kleine maar betrokken groep fans aantrekt of een film die vele jaren populair is gebleven door de toewijding van een kleine groep van volgelingen. Cultfilms zijn doorgaans films die bij de originele première weinig succes hadden of slechts een kleine distributie kenden (al bestaan er ook uitzonderingen).
Door: Jacob Bos
Ondanks zijn leeftijd heeft de satire en het indrukwekkende einde van de film de tand des tijds goed doorstaan.
Genre: Science Fiction/Cult.
Met: Don Johnson, Susanne Benton, Jason Robards en Tim McIntire.
Regie: L.Q. Jones.
Speelduur: 87 minuten.
Deze film die alweer uit 1975 dateert bevindt zich momenteel in het publieke domein*. De film is een verfilming van een kort verhaal door Harlan Ellison en tevens het regiedebuut van L.Q. Jones. L.Q. Jones was voornamelijk acteur in westerns en heeft verder geen films meer geregisseerd, wat een eeuwige zonde is voor liefhebbers van deze film. De film heeft een cult status** opgebouwd.
Plot: Het jaar is 2024. Een vijfdaagse nucleaire oorlog heeft Amerika bedekt met een dikke laag radioactieve stof. Bendes roven en moorden voor vrouwen, eten en schoon drinkwater.
In deze post –apocalyptisch woestenij zoeken een 18 jarige jongen en zijn telepathische hond naar een beter leven, eten, water en seks. Pubers blijven pubers tenslotte.
Uiteindelijk stuit het duo op een ondergrondse gemeenschap die door de radioactieve straling geen kinderen meer kunnen verwekken en opzoek zijn naar een donor..
Recensie: Omdat de film zich in het publieke domein bevindt zullen de meeste lezers hem niet kennen, wat een eeuwige zonde is voor zo’n originele film.
De film wijkt af van andere films die zich afspelen op een post –apocalyptisch door zijn karakters en zwarte komedie. Waar de meeste films binnen dit sub genre van Science Fiction zich vaak te serieus nemen, brengt A Boy and his Dog een film zonder deze pretenties. Wat de film echt maakt is Blood de telepathische hond van de puber Vic. Blood geeft cynische commentaar op alles wat het duo tegenkomt en vooral op Vic’s seksuele frustraties.
Natuurlijk heeft de ook zijn slechte punten. Zo zijn de special effects niet om over naar huis te schrijven en zelfs in de jaren 70 al gedateerd.
Het einde van de film is ontzettend sterk en ontroerend maar verliest een deel van zijn kracht door één woordgrap die anderhalf uur durende cynisme teniet doet.
Conclusie: A Boy and his Dog blijft na bijna 37 jaar een goede film die de tand des tijds zonder al te veel kleurscheuren heeft weten te weerstaan. Het spel tussen het duo Vic en Blood zou bijna gezien kunnen worden als een voorloper op de bekende buddy-cop films.
Eindoordeel: Hoewel films over post –apocalyptisch toekomsten niets nieuws zijn, komt A Boy and his Dog toch met iets unieks. Met zijn sterke karakters en L.Q Jones komische benadering van het genre is deze film een must see voor elk persoon die open staat voor cult films. Helaas zal deze film de gangbare Hollywood filmkijker niet kunnen boeien.
Wat heb ik geleerd van deze film?:
• Alle vrouwen van een samenleving zwanger maken is niet zo mooi als het klinkt.
• Een geheim genootschap van mimespelers bewonen de donkere krochten van onze wereld.
• Woordgrappen van honden zijn niet alleen kwetsend, maar ook slecht getimed.
* Publiek domein is een gangbare benaming voor de status van werken, zoals programmatuur, teksten, beelden en geluidsopnamen, die geheel vrij zijn van auteursrechten.
** Een cultfilm is een film die een kleine maar betrokken groep fans aantrekt of een film die vele jaren populair is gebleven door de toewijding van een kleine groep van volgelingen. Cultfilms zijn doorgaans films die bij de originele première weinig succes hadden of slechts een kleine distributie kenden (al bestaan er ook uitzonderingen).
Film Review: Bronson
Door: Jacob Bos
Gewelddadig, grappig en indrukwekkend. Engelands meest gewelddadige gevangene had nog nooit zo veel flair.
Genre: Biografische Misdaad Film.
Met: Tom Hardy, Kelly Adams, Luing Andrews
Regie: Nicolas Winding Refn
Speelduur: 92 minuten.
Bronson is een biografische film. Dat wil zeggen dat deze het verhaal verteld van een bestaand persoon, in dit geval dat van Engelands meest gewelddadige crimineel, Charles Bronson.
Voor zijn rol als Bronson heeft Tom Hardy een aantal telefoongesprekken gehad met de echte Charles Bronson. Uiteindelijk mocht Tom Hardy de crimineel opzoeken in de gevangenis. Bronson was zo onder de indruk van Hardy zijn bouw dat hij zijn snor heeft bijgewerkt tot krul snor zodat Hardy deze makkelijk kon groeien voor de film. Hier tegenover staat dat regisseur Nicolas Winding Refn slechts twee telefoontjes mocht hebben met Bronson.
Bronson zelf mag de film niet zien in de gevangenis. Zijn moeder vond de film wel leuk en dat was voor Bronson genoeg reden om de film ook leuk te vinden.
Plot: Bronson geeft een kijkje binnen het brein van Michael Peterson. Peterson besloot op een dag een postkantoor te beroven. Peterson werd al snel opgepakt en veroordeeld tot 7 jaar gevangenis straf. 7 jaar werd uiteindelijk 35 jaar en Michael Peterson zijn gewelddadige en op faam beruste alter ego Charles Bronson neemt al snel het roer over.
Recensie: Het geweld, vaak begeleid door klassieke muziek, wordt lomp en zonder pardon in beeld gebracht. Hoewel de film veel geweld bevat, geven Hardy’s acteerwerk en Refn’s gebruik van licht en camerawerk de film toch een kunstzinnige uitstraling
Het verhaal zelf is flinter dun en is herhaaldelijk van aard: Bronson schopt tegen de pilaren van de samenleving , de samenleving knuppelt hem neer met billy knuppels, Bronson ondergaat zijn straf en wacht zijn tijd af om de cyclus opnieuw te beginnen.
Alles aan Bronson is gestileerd en neigt soms zelfs tegen het surreële aan. Echt gebeurde situaties krijgen een abstracte lading en de narratieve vorm is niet wat je verwacht van een film over gevangenis geweld maar werkt toch op zijn eigen absurde manier.
Conclusie: De film is een prachtig geheel maar tegelijkertijd een leeg omhulsel. Het laat zien hoe Charles Bronson zichzelf ziet, maar verklaart zijn handelen en motivatie niet. De film zou gezien kunnen worden als een vorm van kritiek op het Engelse gevangenissysteem en de fouten van diens rehabilitatie methoden.Hier tegenover staat dat de film geen alternatieve vorm van omgang met een gevangene als Bronson toont.
Eindoordeel: Bronson is een klassiek geval van vorm boven inhoud. Maar doet dat er toe als de vorm zo bizar en excentriek is als Charles Bronson zelf? Natuurlijk niet.
Wat heb ik geleerd van deze film?:
• Krul snorren en creativiteit gaan hand in hand.
• Zeep is een uitzonderlijk multifunctioneel middel.
• Met de juiste naam kun je over zigeuners heen pissen verheven tot een kunstvorm.
Door: Jacob Bos
Gewelddadig, grappig en indrukwekkend. Engelands meest gewelddadige gevangene had nog nooit zo veel flair.
Genre: Biografische Misdaad Film.
Met: Tom Hardy, Kelly Adams, Luing Andrews
Regie: Nicolas Winding Refn
Speelduur: 92 minuten.
Bronson is een biografische film. Dat wil zeggen dat deze het verhaal verteld van een bestaand persoon, in dit geval dat van Engelands meest gewelddadige crimineel, Charles Bronson.
Voor zijn rol als Bronson heeft Tom Hardy een aantal telefoongesprekken gehad met de echte Charles Bronson. Uiteindelijk mocht Tom Hardy de crimineel opzoeken in de gevangenis. Bronson was zo onder de indruk van Hardy zijn bouw dat hij zijn snor heeft bijgewerkt tot krul snor zodat Hardy deze makkelijk kon groeien voor de film. Hier tegenover staat dat regisseur Nicolas Winding Refn slechts twee telefoontjes mocht hebben met Bronson.
Bronson zelf mag de film niet zien in de gevangenis. Zijn moeder vond de film wel leuk en dat was voor Bronson genoeg reden om de film ook leuk te vinden.
Plot: Bronson geeft een kijkje binnen het brein van Michael Peterson. Peterson besloot op een dag een postkantoor te beroven. Peterson werd al snel opgepakt en veroordeeld tot 7 jaar gevangenis straf. 7 jaar werd uiteindelijk 35 jaar en Michael Peterson zijn gewelddadige en op faam beruste alter ego Charles Bronson neemt al snel het roer over.
Recensie: Het geweld, vaak begeleid door klassieke muziek, wordt lomp en zonder pardon in beeld gebracht. Hoewel de film veel geweld bevat, geven Hardy’s acteerwerk en Refn’s gebruik van licht en camerawerk de film toch een kunstzinnige uitstraling
Het verhaal zelf is flinter dun en is herhaaldelijk van aard: Bronson schopt tegen de pilaren van de samenleving , de samenleving knuppelt hem neer met billy knuppels, Bronson ondergaat zijn straf en wacht zijn tijd af om de cyclus opnieuw te beginnen.
Alles aan Bronson is gestileerd en neigt soms zelfs tegen het surreële aan. Echt gebeurde situaties krijgen een abstracte lading en de narratieve vorm is niet wat je verwacht van een film over gevangenis geweld maar werkt toch op zijn eigen absurde manier.
Conclusie: De film is een prachtig geheel maar tegelijkertijd een leeg omhulsel. Het laat zien hoe Charles Bronson zichzelf ziet, maar verklaart zijn handelen en motivatie niet. De film zou gezien kunnen worden als een vorm van kritiek op het Engelse gevangenissysteem en de fouten van diens rehabilitatie methoden.Hier tegenover staat dat de film geen alternatieve vorm van omgang met een gevangene als Bronson toont.
Eindoordeel: Bronson is een klassiek geval van vorm boven inhoud. Maar doet dat er toe als de vorm zo bizar en excentriek is als Charles Bronson zelf? Natuurlijk niet.
Wat heb ik geleerd van deze film?:
• Krul snorren en creativiteit gaan hand in hand.
• Zeep is een uitzonderlijk multifunctioneel middel.
• Met de juiste naam kun je over zigeuners heen pissen verheven tot een kunstvorm.
Jacob heeft geen sinterklaas gevierd 
Wel mooie reviews
Wel mooie reviews
Monza 2021: RIC #1 - and for anyone who thought i left, i never left. i just moved aside for a bit.
Koning van Katoren (2012) - IMDb naar het gelijknamige boek van Jan ter Louw.
Vooral veel jeugdsentiment voor diegene die het boek kennen. Geen onaardige film. Voor de oplettende kijker is de schrijver ook in te film te zien.
Vooral veel jeugdsentiment voor diegene die het boek kennen. Geen onaardige film. Voor de oplettende kijker is de schrijver ook in te film te zien.
'Good enough is better than perfect if it leaves time for fun,'
The Campaign
Ik had hoge verwachtingen van deze film, want Will Ferrell vind ik doorgaans hilarisch. Anchorman en Blades of Glory behoren tot mijn favoriete komedies. Ook Zach met de lastige achternaam doet het vaak erg leuk. Toch viel The Campaign erg tegen. De grappen waren flauw en heb ik al talloze keren in andere films gezien. De personages waren ook niet leuk, eerder irritant. En alles zo voorspelbaar als wat, maar dat hoeft niet erg te zijn, als de grappen sterk genoeg zijn (wat dus niet zo was). Jammer!
Ik had hoge verwachtingen van deze film, want Will Ferrell vind ik doorgaans hilarisch. Anchorman en Blades of Glory behoren tot mijn favoriete komedies. Ook Zach met de lastige achternaam doet het vaak erg leuk. Toch viel The Campaign erg tegen. De grappen waren flauw en heb ik al talloze keren in andere films gezien. De personages waren ook niet leuk, eerder irritant. En alles zo voorspelbaar als wat, maar dat hoeft niet erg te zijn, als de grappen sterk genoeg zijn (wat dus niet zo was). Jammer!
Pitch Perfect (2012) - IMDb
ik zeg het niet snel, maar dit keer was de trailer echt het hoogtepunt.
Een film die zo veel meer had kunnen zijn. Het word pas leuk vanaf bruno mars maar dat is bijna aan het einde van de film
[ Bericht 20% gewijzigd door QEX op 06-12-2012 20:32:35 ]
ik zeg het niet snel, maar dit keer was de trailer echt het hoogtepunt.
Een film die zo veel meer had kunnen zijn. Het word pas leuk vanaf bruno mars maar dat is bijna aan het einde van de film
[ Bericht 20% gewijzigd door QEX op 06-12-2012 20:32:35 ]
'Good enough is better than perfect if it leaves time for fun,'
dus geen aanrader?quote:
Pitch Perfect (2012) - IMDb
ik zeg het niet snel, maar dit keer was de trailer echt het hoogtepunt.
Een film die zo veel meer had kunnen zijn. Het word pas leuk vanaf bruno mars maar dat is bijna aan het einde van de film
Misschien om aan te zetten als je aan het opruimen bent. ik zou hem niet in de bios gaan kijken. Hij is leuk om gezien te hebben. voor mij is het een teleurstelling.quote:
'Good enough is better than perfect if it leaves time for fun,'
Dawn of the Dead (2004) - IMDb
Remake van de gelijknamige film uit 1978. Ik vond hem een stuk slechter dan het origineel die ik een week geleden heb bekeken. Het gedrag van de characters zit vol met inconsistenties. Het ene moment reageren ze koelbloedig en doordacht op zeer ongewone gebeurtenissen, het moment daarop (later in de film dus je zou zeggen dat ze iets geleerd hebben?) proberen ze de meest achterlijke plannen uit te voeren. Ook zit er een personage tussen die opeens geheel van persoonlijkheid verandert. Sommige momenten in de film zijn zo dom dat je erom moet lachen terwijl het echt niet komisch is bedoeld (het ongeluk).
De film is ook niets meer dan amusement: er wordt in tegenstelling tot het origineel (en day of the dead) niet gepoogd een dieperliggende boodschap over te brengen. Het origineel vond ik erg goed dus dat deze film een stuk slechter is, maakt het nog geen slechte film. Het is op zich wel vermakelijk (plot holes ontdekken is ook een vorm van vermaak) en je wilt wel zien hoe het met iedereen afloopt.
Mijn cijfer: 6
Imdb: 7,4 (hoger dan Day of the Dead, riiight)
Remake van de gelijknamige film uit 1978. Ik vond hem een stuk slechter dan het origineel die ik een week geleden heb bekeken. Het gedrag van de characters zit vol met inconsistenties. Het ene moment reageren ze koelbloedig en doordacht op zeer ongewone gebeurtenissen, het moment daarop (later in de film dus je zou zeggen dat ze iets geleerd hebben?) proberen ze de meest achterlijke plannen uit te voeren. Ook zit er een personage tussen die opeens geheel van persoonlijkheid verandert. Sommige momenten in de film zijn zo dom dat je erom moet lachen terwijl het echt niet komisch is bedoeld (het ongeluk).
De film is ook niets meer dan amusement: er wordt in tegenstelling tot het origineel (en day of the dead) niet gepoogd een dieperliggende boodschap over te brengen. Het origineel vond ik erg goed dus dat deze film een stuk slechter is, maakt het nog geen slechte film. Het is op zich wel vermakelijk (plot holes ontdekken is ook een vorm van vermaak) en je wilt wel zien hoe het met iedereen afloopt.
Mijn cijfer: 6
Imdb: 7,4 (hoger dan Day of the Dead, riiight)
Please Move The Deer Crossing Sign
Omdat gleefans. En het acteerwerk is wel prima. Personages zijn grappig. Maar daar staat wel tegenover dat het plot enorm cliché is en de personages veelal stereotypes zijn en behoorlijk eenzijdig.quote:
Pitch Perfect krijgt heeft wel goede reviews gekregen en een hoog cijfer op IMDb. Waarom dat dan?
Het leven uit een dag (2009)
Romantisch verhaal waarin de hoofdpersonen Benny en Gini in een wereld leven waarin een mensenleven een dag duurt. Daar groeien ze op van baby tot jongvolwassenen. Ze ontmoeten elkaar en worden verliefd. De liefdesdaad kunnen ze echter maar een keer doen. Ze besluiten om naar de hel te gaan waar elke dag een beetje meer van hetzelfde is en waar ze elke dag verliefd op elkaar kunnen zijn en de liefdesdaad meerdere keren kunnen doen. Echter daar aangekomen raken ze elkaar kwijt en wordt de kijker in splitscreen getoond wat er met hen gebeurd. En is de hel wel zo een mooie plek?
Film is een verfilming van de gelijknamige roman van A.F.Th. van der Heijden.
IMDB 6.3
Mijn cijfer 7.2
Romantisch verhaal waarin de hoofdpersonen Benny en Gini in een wereld leven waarin een mensenleven een dag duurt. Daar groeien ze op van baby tot jongvolwassenen. Ze ontmoeten elkaar en worden verliefd. De liefdesdaad kunnen ze echter maar een keer doen. Ze besluiten om naar de hel te gaan waar elke dag een beetje meer van hetzelfde is en waar ze elke dag verliefd op elkaar kunnen zijn en de liefdesdaad meerdere keren kunnen doen. Echter daar aangekomen raken ze elkaar kwijt en wordt de kijker in splitscreen getoond wat er met hen gebeurd. En is de hel wel zo een mooie plek?
Film is een verfilming van de gelijknamige roman van A.F.Th. van der Heijden.
IMDB 6.3
Mijn cijfer 7.2
Isn't it ironic, don't you think
Is daar een film van.quote:
Het leven uit een dag (2009)
[ afbeelding ]
Romantisch verhaal waarin de hoofdpersonen Benny en Gini in een wereld leven waarin een mensenleven een dag duurt. Daar groeien ze op van baby tot jongvolwassenen. Ze ontmoeten elkaar en worden verliefd. De liefdesdaad kunnen ze echter maar een keer doen. Ze besluiten om naar de hel te gaan waar elke dag een beetje meer van hetzelfde is en waar ze elke dag verliefd op elkaar kunnen zijn en de liefdesdaad meerdere keren kunnen doen. Echter daar aangekomen raken ze elkaar kwijt en wordt de kijker in splitscreen getoond wat er met hen gebeurd. En is de hel wel zo een mooie plek?
Film is een verfilming van de gelijknamige roman van A.F.Th. van der Heijden.
IMDB 6.3
Mijn cijfer 7.2
Heb het boek ooit gelezen, erg interessant om over te filosoferen.
leuke reviews, vooral de dingen die je van de films geleerd hebtquote:
Film Review: Bronson
Door: Jacob Bos
Gewelddadig, grappig en indrukwekkend. Engelands meest gewelddadige gevangene had nog nooit zo veel flair.
Genre: Biografische Misdaad Film.
Met: Tom Hardy, Kelly Adams, Luing Andrews
Regie: Nicolas Winding Refn
Speelduur: 92 minuten.
Bronson is een biografische film. Dat wil zeggen dat deze het verhaal verteld van een bestaand persoon, in dit geval dat van Engelands meest gewelddadige crimineel, Charles Bronson.
Voor zijn rol als Bronson heeft Tom Hardy een aantal telefoongesprekken gehad met de echte Charles Bronson. Uiteindelijk mocht Tom Hardy de crimineel opzoeken in de gevangenis. Bronson was zo onder de indruk van Hardy zijn bouw dat hij zijn snor heeft bijgewerkt tot krul snor zodat Hardy deze makkelijk kon groeien voor de film. Hier tegenover staat dat regisseur Nicolas Winding Refn slechts twee telefoontjes mocht hebben met Bronson.
Bronson zelf mag de film niet zien in de gevangenis. Zijn moeder vond de film wel leuk en dat was voor Bronson genoeg reden om de film ook leuk te vinden.
Plot: Bronson geeft een kijkje binnen het brein van Michael Peterson. Peterson besloot op een dag een postkantoor te beroven. Peterson werd al snel opgepakt en veroordeeld tot 7 jaar gevangenis straf. 7 jaar werd uiteindelijk 35 jaar en Michael Peterson zijn gewelddadige en op faam beruste alter ego Charles Bronson neemt al snel het roer over.
Recensie: Het geweld, vaak begeleid door klassieke muziek, wordt lomp en zonder pardon in beeld gebracht. Hoewel de film veel geweld bevat, geven Hardy’s acteerwerk en Refn’s gebruik van licht en camerawerk de film toch een kunstzinnige uitstraling
Het verhaal zelf is flinter dun en is herhaaldelijk van aard: Bronson schopt tegen de pilaren van de samenleving , de samenleving knuppelt hem neer met billy knuppels, Bronson ondergaat zijn straf en wacht zijn tijd af om de cyclus opnieuw te beginnen.
Alles aan Bronson is gestileerd en neigt soms zelfs tegen het surreële aan. Echt gebeurde situaties krijgen een abstracte lading en de narratieve vorm is niet wat je verwacht van een film over gevangenis geweld maar werkt toch op zijn eigen absurde manier.
Conclusie: De film is een prachtig geheel maar tegelijkertijd een leeg omhulsel. Het laat zien hoe Charles Bronson zichzelf ziet, maar verklaart zijn handelen en motivatie niet. De film zou gezien kunnen worden als een vorm van kritiek op het Engelse gevangenissysteem en de fouten van diens rehabilitatie methoden.Hier tegenover staat dat de film geen alternatieve vorm van omgang met een gevangene als Bronson toont.
Eindoordeel: Bronson is een klassiek geval van vorm boven inhoud. Maar doet dat er toe als de vorm zo bizar en excentriek is als Charles Bronson zelf? Natuurlijk niet.
Wat heb ik geleerd van deze film?:
• Krul snorren en creativiteit gaan hand in hand.
• Zeep is een uitzonderlijk multifunctioneel middel.
• Met de juiste naam kun je over zigeuners heen pissen verheven tot een kunstvorm.
The Art of Getting By (2011) - IMDb
We volgen het leven van de artistieke George (Freddie Highmore), die door het besef van zijn eigen sterfelijkheid geen motivatie meer kan opbrengen voor school en andere bezigheden. Wat heeft het immers voor nut? Ondanks zijn excentrieke gedrag, vormt George een vriendschap met de populaire Sally (Emma Roberts) en Dustin, die in George een jongere versie van zichzelf ziet.
Deze film valt het best te omschrijven als een coming of age film. Er is wel een plot, maar deze is niet al te ingewikkeld en omvat thema's als school, vriendschap en liefde. The Art of Getting By is qua sfeer en gevoel vergelijkbaar met films als It's kind of a funny story (ook met Emma Roberts) of zelfs Perks of Being a Wallflower. Al valt die laatste natuurlijk niet te evenaren.
Door het volgen van een aantal personen in redelijk allerdaagse situaties, doet de film realistisch aan. Dat kan werken, als de acteerprestaties erg goed zijn. In The Art of Getting By is dat niet het geval. De acteerprestaties zijn prima, maar tillen de film niet naar een hoger niveau. Het script is hier en daar ook wankel, waardoor niet alle scene's goed uit de verf komen. Maar daar tegenover staan een aantal scene's die juist wel sterk zijn en de film de moeite waard maken, zoals wanneer George een confrontatie uitlokt met zijn stiefvader of als George doorheeft dat Sally met zijn gevoelens lijkt te spelen.
Emma Roberts is natuurlijk altijd een plezier om naar te kijken en Freddie Highmore is goed gecast als de excentrieke George. Zijn vreemde gedrag en aparte kijk op het leven maken hem een interessant personage, maar tegelijkertijd maakt zijn gedrag het soms moeilijk met hem te identificeren. Hoe hij door Sally echter uit zijn comfortzone gehaald wordt, is wel iets wat een breder publiek aan zal spreken.
De personages George en Sally worden goed neergezet. We leren zowel de goede als slechte eigenschappen kennen en dat maakt ze des te geloofwaardiger. Wel kunnen vraagtekens gezet worden bij het ontstaan van de vriendschap tussen de twee. Deze komt redelijk snel tot stand. In een film die slechts 80 minuten duurt, is dat ook niet zo gek.
Als er voor een ander einde was gekozen, zou het cijfer hoger uitvallen. Met het huidige einde is weinig mis, maar ik had het liever anders gezien. Prima filmpje voor tussendoor.
Cijfer: 6,8
IMDB: 6,4
We volgen het leven van de artistieke George (Freddie Highmore), die door het besef van zijn eigen sterfelijkheid geen motivatie meer kan opbrengen voor school en andere bezigheden. Wat heeft het immers voor nut? Ondanks zijn excentrieke gedrag, vormt George een vriendschap met de populaire Sally (Emma Roberts) en Dustin, die in George een jongere versie van zichzelf ziet.
Deze film valt het best te omschrijven als een coming of age film. Er is wel een plot, maar deze is niet al te ingewikkeld en omvat thema's als school, vriendschap en liefde. The Art of Getting By is qua sfeer en gevoel vergelijkbaar met films als It's kind of a funny story (ook met Emma Roberts) of zelfs Perks of Being a Wallflower. Al valt die laatste natuurlijk niet te evenaren.
Door het volgen van een aantal personen in redelijk allerdaagse situaties, doet de film realistisch aan. Dat kan werken, als de acteerprestaties erg goed zijn. In The Art of Getting By is dat niet het geval. De acteerprestaties zijn prima, maar tillen de film niet naar een hoger niveau. Het script is hier en daar ook wankel, waardoor niet alle scene's goed uit de verf komen. Maar daar tegenover staan een aantal scene's die juist wel sterk zijn en de film de moeite waard maken, zoals wanneer George een confrontatie uitlokt met zijn stiefvader of als George doorheeft dat Sally met zijn gevoelens lijkt te spelen.
Emma Roberts is natuurlijk altijd een plezier om naar te kijken en Freddie Highmore is goed gecast als de excentrieke George. Zijn vreemde gedrag en aparte kijk op het leven maken hem een interessant personage, maar tegelijkertijd maakt zijn gedrag het soms moeilijk met hem te identificeren. Hoe hij door Sally echter uit zijn comfortzone gehaald wordt, is wel iets wat een breder publiek aan zal spreken.
De personages George en Sally worden goed neergezet. We leren zowel de goede als slechte eigenschappen kennen en dat maakt ze des te geloofwaardiger. Wel kunnen vraagtekens gezet worden bij het ontstaan van de vriendschap tussen de twee. Deze komt redelijk snel tot stand. In een film die slechts 80 minuten duurt, is dat ook niet zo gek.
Als er voor een ander einde was gekozen, zou het cijfer hoger uitvallen. Met het huidige einde is weinig mis, maar ik had het liever anders gezien. Prima filmpje voor tussendoor.
Cijfer: 6,8
IMDB: 6,4
quote:
Wat heb ik geleerd van deze film?:
• Als je wordt achtervolgd door een enorme rollende schijf is het een slecht idee om in een rechte lijn te blijven lopen.
• Als je niet weet wat het is, stop het dan niet in je mond.
• Als je een ras wil gaan vernietigen, laat dan niet je contact gegevens achter.
Dit. Overigens zitten de meeste grappen naar mijn idee in de trailer verwerkt. Ook weinig chemie tussen de onderlingen personages. De oplossing van het conflict van het verhaal word afgeraffeld en is onbevredigend.quote:
[..]
Omdat gleefans. En het acteerwerk is wel prima. Personages zijn grappig. Maar daar staat wel tegenover dat het plot enorm cliché is en de personages veelal stereotypes zijn en behoorlijk eenzijdig.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.'Good enough is better than perfect if it leaves time for fun,'
deze film moet wel geprezen worden voor een van de beste openingsscenes aller tijden, vind ik.quote:
Dawn of the Dead (2004) - IMDb
Remake van de gelijknamige film uit 1978. Ik vond hem een stuk slechter dan het origineel die ik een week geleden heb bekeken. Het gedrag van de characters zit vol met inconsistenties. Het ene moment reageren ze koelbloedig en doordacht op zeer ongewone gebeurtenissen, het moment daarop (later in de film dus je zou zeggen dat ze iets geleerd hebben?) proberen ze de meest achterlijke plannen uit te voeren. Ook zit er een personage tussen die opeens geheel van persoonlijkheid verandert. Sommige momenten in de film zijn zo dom dat je erom moet lachen terwijl het echt niet komisch is bedoeld (het ongeluk).
De film is ook niets meer dan amusement: er wordt in tegenstelling tot het origineel (en day of the dead) niet gepoogd een dieperliggende boodschap over te brengen. Het origineel vond ik erg goed dus dat deze film een stuk slechter is, maakt het nog geen slechte film. Het is op zich wel vermakelijk (plot holes ontdekken is ook een vorm van vermaak) en je wilt wel zien hoe het met iedereen afloopt.
Mijn cijfer: 6
Imdb: 7,4 (hoger dan Day of the Dead, riiight)
The Bourne Legacy.
Kut, een Bourne-film zonder de echte Bourne aka Matt Damon is geen Bourne-film blijkt maar, je krijgt geen enkel moment een beetje feeling met de hoofdpersoon. Slecht, warrig verhaal. af en toe wat leuke actie-momenten maar daar bleef het ook bij. Duurde ook nog eens te lang.
IMDB: 6.8
Moi: 5.5 voor de moeite.
Kut, een Bourne-film zonder de echte Bourne aka Matt Damon is geen Bourne-film blijkt maar, je krijgt geen enkel moment een beetje feeling met de hoofdpersoon. Slecht, warrig verhaal. af en toe wat leuke actie-momenten maar daar bleef het ook bij. Duurde ook nog eens te lang.
IMDB: 6.8
Moi: 5.5 voor de moeite.
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Het is geen onaardige openingsscène, nee. Hoewel ik het stuk waarin ze het nieuwsbulletin over de uitbraak missen omdat ze onder de douche staan te neuken toch wat minder vondquote:
[..]
deze film moet wel geprezen worden voor een van de beste openingsscenes aller tijden, vind ik.
Morgen wordt Day of the Dead trouwens uitgezonden op de BBC.
Please Move The Deer Crossing Sign
hele mooie echte film filmhuis film, Sterk acteer werk.
De film speelt zich af in de chinese communistsche revolutie en laat het leven van een 11 jarig jongetje zien, het is bijna alsof je naar het ''echte'' leven van een jongentje van 11 van die tijd zit te kijken en je beleeft de film en wat er allemaal gebeurt vanuit zijn oogpunt.
Het is een redelijk trage film, en er gebeurd niet superveel.. dus tis wel een film waarvan je moet houden (van filmhuis films)
Ik vond het een hele sterke en mooie film en echt een aanrader
7.5
het hielp misschien ook dat ik in het buitenland in een hotel de tv aanzette en geen idee had wat voor film er begon... ik sloeg echt stijl achterover.quote:
[..]
Het is geen onaardige openingsscène, nee. Hoewel ik het stuk waarin ze het nieuwsbulletin over de uitbraak missen omdat ze onder de douche staan te neuken toch wat minder vond
Morgen wordt Day of the Dead trouwens uitgezonden op de BBC.
Twilight Breaking Dawn part 2
Ik heb me vermaakt. Om de slechte CGI, de doodenge Renesmee, het acteerwerk van Bella, het bleke hoofd van Carlisle terwijl de rest van zijn huid normaal is.
Ik heb me niet vermaakt om
Ik heb me vermaakt. Om de slechte CGI, de doodenge Renesmee, het acteerwerk van Bella, het bleke hoofd van Carlisle terwijl de rest van zijn huid normaal is.
Ik heb me niet vermaakt om
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Slecht dus, ik snap niet hoe iemand deze film oprecht goed kan vinden. Zelfs de gemiddelde Seagalfilm overtreft dit.
Cijfer: toch mooi 5 punten voor de openingsscene en achtergrondmuziek.Helemaal super.
quote:
Twilight Breaking Dawn part 2
Ik heb me vermaakt. Om de slechte CGI, de doodenge Renesmee, het acteerwerk van Bella, het bleke hoofd van Carlisle terwijl de rest van zijn huid normaal is.
Ik heb me niet vermaakt omHaha heldin.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Slecht dus, ik snap niet hoe iemand deze film oprecht goed kan vinden. Zelfs de gemiddelde Seagalfilm overtreft dit.
Cijfer: toch mooi 5 punten voor de openingsscene en achtergrondmuziek.
Premium Rush (2012) - IMDb
Achtervolgingen op een fiets zijn echt niet spannend en als de rest dan ook nog zeer middelmatig en ongeïnspireerd is dan blijft er niet veel over. Kon wel een paar keer lachen om hoe slecht de film wel niet is, op t einde bijvoorbeeld:
Achtervolgingen op een fiets zijn echt niet spannend en als de rest dan ook nog zeer middelmatig en ongeïnspireerd is dan blijft er niet veel over. Kon wel een paar keer lachen om hoe slecht de film wel niet is, op t einde bijvoorbeeld:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Deze film is niks.Wie dit leest is hek.
De muziek was bij de eerste drie Twilight films ook al zo goed. Verder een bar-slechte serie, inderdaad.quote:
Twilight Breaking Dawn part 2
Cijfer: toch mooi 5 punten voor de openingsscene en achtergrondmuziek.
Wanneer deel 4 en 5 op TV komen, zal ik ze wel kijken
Good Will Hunting (1997) - IMDb
Een van mijn favoriete films met Matt Damon. Speelt erg overtuigend en de film sleept je echt mee.
Imdb: 8.2
Ik 8.5
EuroTrip (2004) - IMDb
Blijf deze geniaal vinden, "mi scusi"
Imdb: 6.5
Ik: 8
[ Bericht 0% gewijzigd door tech4u op 08-12-2012 09:29:58 ]
Een van mijn favoriete films met Matt Damon. Speelt erg overtuigend en de film sleept je echt mee.
Imdb: 8.2
Ik 8.5
EuroTrip (2004) - IMDb
Blijf deze geniaal vinden, "mi scusi"
Imdb: 6.5
Ik: 8
[ Bericht 0% gewijzigd door tech4u op 08-12-2012 09:29:58 ]
The Bourne Legacy (2012) - IMDb
Typisch americaanse actiefilm waarbij je het verhaal na een paar dagen weer bent vergeten.
Niet boeiend en hij duurde naar mijn idee echt een eeuwigheid. Op zich zaten er wel goede actiescènes in en ik heb hem helemaal afgekeken.
Imdb:
6.8/10
Ik:
5.5/10
Typisch americaanse actiefilm waarbij je het verhaal na een paar dagen weer bent vergeten.
Niet boeiend en hij duurde naar mijn idee echt een eeuwigheid. Op zich zaten er wel goede actiescènes in en ik heb hem helemaal afgekeken.
Imdb:
6.8/10
Ik:
5.5/10
Het mooiste aan Eurotrip vind ik dat die blonde gozer promotie krijgt op zijn werk terwijl hij helemaal niet aanwezig is. Het is even geleden dus ik ben zijn naam kwijt.
Durf kritiek te geven en te discusseren, maar doe het altijd met respect.
Cooperquote:
Het mooiste aan Eurotrip vind ik dat die blonde gozer promotie krijgt op zijn werk terwijl hij helemaal niet aanwezig is. Het is even geleden dus ik ben zijn naam kwijt.
Saints and Soldiers (2003)
Vier Amerikaanse soldaten komen tijdens het Ardennenoffensief achter de Duitse linies terecht. Tijdens hun vlucht naar eigen linies komen ze verschillende keren in contact met Duitsers en de lokale bevolking.
Visueel ziet de film er mooi uit maar het verhaal, vooral het middengedeelte, is behoorlijk saai.
6/10
Vier Amerikaanse soldaten komen tijdens het Ardennenoffensief achter de Duitse linies terecht. Tijdens hun vlucht naar eigen linies komen ze verschillende keren in contact met Duitsers en de lokale bevolking.
Visueel ziet de film er mooi uit maar het verhaal, vooral het middengedeelte, is behoorlijk saai.
6/10
Gisteravond gezien, maar ik vond het een goeie film!quote:Op vrijdag 7 december 2012 14:06 schreef -Strawberry- het volgende:
The Art of Getting By (2011) - IMDb
[ afbeelding ]
[..]
Anvil. The story of
Het gaat hier om een documentaire over Anvil. Anvil is een relatief onbekende heavy metal band uit het begin van de jaren '80 waar het meelifte op het succes van Bon Jovi, the Scorpions, Whitesnake etc. maar nooit die mate van succes oogstte. Na een paar relatief kleine successen resteerde de vergetelheid, als zoveel metal bands uit die periode, echter de band bestaat nog steeds en dat na 30 jaar. Al is het lange haar behoorlijk dunner geworden en de buiken wat dikker. En nog steeds dromen deze vrij naieve en berooide (inmiddels) 50-ers, met hun gedateerde muziek wat na 3 decennia nog geen noot is veranderd, van een toekomst als beroemde rockgod spelend in immense stadiums. Dit in scherp contrast tot de 3 man en een dronken paardekop waar ze nu in obscure clubs hun oude nummers voor spelen.
Je hoeft zeker niet van metal te houden om deze documentaire te kijken. Het gaat in de eerste plaats over de vriendschap tussen twee zeer simpele zielen (drummer en gitarist/zanger) die samen al 30 jaar lang hun droom navolgen en daar kostte wat het kost in blijven geloven. Alle tegenslag, geldproblemen, klotebaantjes om in leven te blijven, kritiek, ruzies, slecht bezochte en dramatische verlopen tours waar geen stuiver verdient wordt en maffiose platenbazen/producenten ten spijt. En steeds hoor je weer: deze keer wordt het anders, met dit album gaan we knallen, nu breken we door. Maar iedereen (familie, vrienden) hoort hetzelfde verhaal al 30 jaar en 13 albums lang...
De vrij eenvoudige en bijna kinderlijke karakters van beide bandleden wekken veel sympathie op. Er had heel simpel een 'spinal tap' achtige vertoning van gemaakt kunnen worden maar de mensen worden in hun waarde gelaten en geen karikaturen van gemaakt. Aan de andere kant zorgen ze daar ook zelf wel weer voor, let maar eens op de ronduit simpele songteksten waar een puber zich nog voor zou schamen.
De optredens waarbij ze moeten knokken om na hun optreden zegge en schrijve 100 euro (!) te beuren, de clubs waar 200 man in kunnen en soms maar 3 man aanwezig is evenals de dramatisch verlopen Europese tour zijn gewoonweg pijnlijk om te zien en zorgen voor plaatsvervangende schaamte. Op een gegeven moment wil je gewoon zelf zo graag dat het ze een keertje lukt.
Aangrijpend, menselijk, humoristisch, schrijnend, tragisch....ben zelf geen bijzonder emotionele man maar moest zelf regelmatig even wat wegslikken. Dit gaat niet over heavy metal maar over een intense vriendschap tussen 2 mensen die al 30 jaar lang een illusie najagen tegen beter weten in. Een 9-
[ Bericht 0% gewijzigd door mister_white op 08-12-2012 19:21:15 ]
Newton is dood, Einstein is overleden en ik voel me ook niet lekker..
Cloud Atlas (2012) - IMDb
Met zes verhaallijnen verspreidt over het verleden, heden en toekomst geregisseerd door twee regisseurs (voor het gemak reken ik de Wachowski's tot één, omdat die samen verantwoordelijk zijn voor hun delen) is dit zonder twijfel een megaproject te noemen. Wonderbaarlijk genoeg werkt het. Van de zes verhaallijnen vond ik er maar eentje, die uit 1849, iets minder interessant.
Met zoveel verhaallijnen is, ondanks dat de film meer dan 3 uur duurt, niet genoeg tijd om alles helemaal uit te diepen. Maar dat geeft niet, want we krijgen genoeg informatie om een duidelijk beeld te krijgen van elke situatie. Het verveelt in die drie uur geen moment, want zodra het ook maar even lijkt in te zakken, wordt er weer naar een ander deel geschakeld.. De film zit vol met interessante overgangen, waarin de ene lijn gekoppeld wordt aan de andere.
Dat alles met elkaar verbonden is natuurlijk het thema van de film. De manier waarop alle verhaallijnen met elkaar verweven zijn, is dan ook wat de film echt bijzonder maakt. Alles; het gebruik van steeds dezelfde acteurs, de muziek, terugkerende thema's, de montage, staat staan allemaal in dienst om van alles één groot verhaal te maken. Doordat dezelfde acteurs steeds weer opduiken in de verschillende verhaallijnen, worden die lijnen heel universeel. Het herinnert er extra aan dat elk verhaal in elke tijd steeds weer gaat om mensen met hun eigen emoties, gedachten en acties zoals iedereen altijd en overal.
Bovendien is de film ook een visueel spektakel.Vooral de toekomstvisies in de delen geregisseerd door de Wachowski zijn zeer imponerend Daartegenover staan de delen van Tom Tykwer die kleiner en menselijker zijn.
cijfer: 8.8
Met zes verhaallijnen verspreidt over het verleden, heden en toekomst geregisseerd door twee regisseurs (voor het gemak reken ik de Wachowski's tot één, omdat die samen verantwoordelijk zijn voor hun delen) is dit zonder twijfel een megaproject te noemen. Wonderbaarlijk genoeg werkt het. Van de zes verhaallijnen vond ik er maar eentje, die uit 1849, iets minder interessant.
Met zoveel verhaallijnen is, ondanks dat de film meer dan 3 uur duurt, niet genoeg tijd om alles helemaal uit te diepen. Maar dat geeft niet, want we krijgen genoeg informatie om een duidelijk beeld te krijgen van elke situatie. Het verveelt in die drie uur geen moment, want zodra het ook maar even lijkt in te zakken, wordt er weer naar een ander deel geschakeld.. De film zit vol met interessante overgangen, waarin de ene lijn gekoppeld wordt aan de andere.
Dat alles met elkaar verbonden is natuurlijk het thema van de film. De manier waarop alle verhaallijnen met elkaar verweven zijn, is dan ook wat de film echt bijzonder maakt. Alles; het gebruik van steeds dezelfde acteurs, de muziek, terugkerende thema's, de montage, staat staan allemaal in dienst om van alles één groot verhaal te maken. Doordat dezelfde acteurs steeds weer opduiken in de verschillende verhaallijnen, worden die lijnen heel universeel. Het herinnert er extra aan dat elk verhaal in elke tijd steeds weer gaat om mensen met hun eigen emoties, gedachten en acties zoals iedereen altijd en overal.
Bovendien is de film ook een visueel spektakel.Vooral de toekomstvisies in de delen geregisseerd door de Wachowski zijn zeer imponerend Daartegenover staan de delen van Tom Tykwer die kleiner en menselijker zijn.
cijfer: 8.8
Hoewel je wel toch een beetje merkt en ziet dat je naar een B-film zit te kijken, het acteer werk is redelijk, het verhaal voorspelbaar.. is het toch een hele leuke en vermakelijke film om te zien. De film kijkt fijn weg, en heeft een aantal grappige momenten en paar leuke actie momenten.. en erzitten toch ook een paar orginele momenten in...
Geen hoogstaande film, maar wel erg leuk om een x gezien te hebben en je hebt er zeker een leuke middag of avond door!!
ik geef hem een 6 als ik hem beoordeel op verhaal, acteerwerk etc etc
maar als ik em een cijfer moet geven hoe erg ik me ermee vermaakt heb geef ik hem een 7.5
dus 6.75 gemiddeld
[ Bericht 8% gewijzigd door casper019 op 09-12-2012 00:19:34 ]
Je plaatje doet het niet, dus we weten niet welke film je hebt gezien...quote:
[ afbeelding ]
Hoewel je wel toch een beetje merkt en ziet dat je naar een B-film zit te kijken, het acteer werk is redelijk, het verhaal voorspelbaar.. is het toch een hele leuke en vermakelijke film om te zien. De film kijkt fijn weg, en heeft een aantal grappige momenten en paar leuke actie momenten.. en erzitten toch ook een paar orginele momenten in...
Geen hoogstaande film, maar wel erg leuk om een x gezien te hebben en je hebt er zeker een leuke middag of avond door!!
ik geef hem een 6 als ik hem beoordeel op verhaal, acteerwerk etc etc
maar als ik em een cijfer moet geven hoe erg ik me ermee vermaakt heb geef ik hem een 7.5
dus 6.75 gemiddeld
Zou zelfs niet kunnen gokken welke het is
(ja ok, door de link wel)
quote:
Het mooiste aan Eurotrip vind ik dat die blonde gozer promotie krijgt op zijn werk terwijl hij helemaal niet aanwezig is. Het is even geleden dus ik ben zijn naam kwijt.
Geniaal stuk met dat Hitler-kind
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Vind dat stuk in Amsterdam echt geniaal. Zo realistisch hoe ze stoned worden. Ook echt vet dat ze helemaal de moeite nemen om voor zon kort stukje film naar Damsco te gaan.
geedit!quote:
[..]
Je plaatje doet het niet, dus we weten niet welke film je hebt gezien...
Zou zelfs niet kunnen gokken welke het is
(ja ok, door de link wel)
Uhm, de delen in Amsterdam zijn in Tsjechie opgenomen. Lijkt ook voor geen meter op Amsterdam....quote:
Vind dat stuk in Amsterdam echt geniaal. Zo realistisch hoe ze stoned worden. Ook echt vet dat ze helemaal de moeite nemen om voor zon kort stukje film naar Damsco te gaan.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Precies. Vond het daarom juist een belachelijk slecht stukje.quote:
[..]
Uhm, de delen in Amsterdam zijn in Tsjechie opgenomen. Lijkt ook voor geen meter op Amsterdam....
Zowat die hele film is trouwens in Tsjechië opgenomen, wat ook duidelijk te zien is. Zo'n slecht, ignorant American, beeld van Europa!
Ben ook wel benieuwd naar Cloud Atlas aan het worden. Er begint zich echt een kentering tussen critics en normaal publiek af te tekenen. Maar als ik het goed heb was dat ook zo bij The Matrix. En ik was ook groot fan van The Fountain, dus zal deze ook wel tof vinden denk ik..
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |