Je kan beter klagen over de shit die BEIDE groepen veroorzaken.
Wat ik altijd zo vervelend vind aan deze discussie, is dat de situatie in ´Israel´ ook nog eens wereldwijd (ook in Nederland) gebruikt en vooral misbruikt wordt door allerlei stromingen
- Complotdenkers en een deel van de moslimbevolking haalt er vaak 'een zionistisch complot' bij;
- Orthodoxe joden en evangelisten halen er continue allerlei religieuze 'shit' bij: vooral die amerikaanse 'chistenen' lijken op conflicten in deze regio te 'kicken': hun idee lijkt wel te zijn, hoe eerder 'armageddon' daar uitgevochten wordt, hoe beter: dan komt de 'Messias' ten minste eerder terug...
- Aanhangers van de PVV en de 'rechtse kerk' steunen vaak iets te gemakkelijk Israel: omdat ze "daar 'last' hebben van moslims, net als hier". Net alsof je automatisch een keuze moet maken voor of tegen Israel, wanneer je kritisch bent over hoe de moslimgemeenschap hier in Nederland functioneert
- Aan de andere kant zie je dat linkse politici in Nederland, vooral een aantal SP-ers, iets te gemakkelijk de Palestijnen verdedigen: het zal wel iets te maken hebben met de 'underdog' positie van de Palestijnen, maar die politici praten me vaak iets te gemakkelijk 'langs' de raket-aanvallen door Hamas en Hezbollah.
Dit soort sentimenten en afgeleide discussies maken de situatie alleen maar onnodig gecompliceerd, en dragen wat mij betreft niet bij aan een oplossing van het conflict. Het versluiert ook veel: door al die discussie eromheen lijkt, de ene groep zich al snel 'beter' of de 'morele winnaar / gerechtigde' te voelen, afhankelijk vanuit welk perspectief je de situatie bekijkt.
Volgens mij kan je dit probleem alleen oplossen als je heel pragmatisch kijkt, dus: door naar wereldwijde wetgeving te kijken, en hoe VN-resoluties (niet) worden nageleefd. Ik weet, van beide zijden word er daarop gekankerd, maar je moet op een gegeven moment duidelijke richtlijnen hanteren om op tot een oplossing te komen, en die komen wat mij betreft eerder uit recent volkerenrecht, dan uit allerlei gesteggel om religieuze 'beloften' gebaseerd op de Koran of Thora.
Naast dat juridische pragmatisme, is ook een zekere mate van zelfreflectie en eerlijkheid bij beide groepen hard nodig:
- Hoewel de gemiddelde Palestijn simpelweg behoefte zal hebben aan behoud van zijn of haar huis en grond, en daarnaast veilig wil leven (wie wil dat niet?), worden die wensen door lieden van Hamas en Hezbollah misbruikt voor machtspelletjes en stompzinnige religieuze indoctrinatie. Stompzinnig militair gedrag ook: de meeste bommen die vanuit Gaza worden afgevuurd, mogen dan misschien 'veredelde vuurpijlen' zijn, maar je kan de Israeli's niet kwalijk nemen dat ze die aanvallen, en het constante gevoel van onveiligheid op een gegeven moment zat zijn.
- De nederzettingenpolitiek die de laatste decennia in Israel is gevoerd laat zien dat tenminste een deel van de Israëlische politici helemaal geen behoefte lijkt te hebben aan directe vrede. Ik verdenk dat deel van de politici juist ervan vredesonderhandelingen te 'traineren', zodat illegaal bezette gebieden kunnen worden volgebouwd zodat op een gegeven moment gezegd kan worden: "sorry hoor, maar we kunnen niet terug naar de grenzen van 1967, want onze mensen wonen er al (lang)".
Sneaky en hypocriet gedrag wat mij betreft, veelal mogelijk gemaakt door leden van de joodse 'diaspora' die actief zijn in de politiek in Europa en de Verenigde Staten. In de 'knesset' weet men dondersgoed dat men een bepaalde 'goodwill' heeft in het buitenland.
Beide groepen zijn wat mij betreft fout bezig. Ten minste: de lui die zeggen dat ze beide groepen vertegenwoordigen. De 'vertegenwoordigers' van de Palestijnen doen het misschien op een ogenschijnlijk meer 'lompe', simplistische wijze, de leiders in Israel zijn wat mij betreft net zo fout:
ze verschuilen zich achter het imago van de 'enige democratie in het midden-oosten': tja, wel een 'democratie' die gebouwd is op basis van geo-politiek beleid in de Verenigde Staten, miljarden aan 'ontwikkelingshulp' vanuit het westen, de grootste expat-kolonie wereldwijd. Daar mag je toch wat 'common sense' van terug verwachten?
Ook zonder tanden kan je best een mooi liedje zingen.