Vandaag echt een zware klote dag gehad, ik word al geruime paar jaar gepest op mijn werk, ook vandaag weer dus ik zat echt met alle emoties in mijn maag vandaag.
Ook nog is overgewerkt, was vandaag al om 6 uur begonnen, en moest ik ook nog is een halfuur op het eind overwerken.. Ik voelde me echt kapot, had vandaag mee moeten helpen verhuizen en ik zat echt gebroken in de auto op weg naar m'n huurappartementje.
.
Aan de ene kant van de straat zijn ze alle flats aan het renoveren, steigers met schilders staan op de stoep, en op de straat staan een paar bakken waar ze al het afval in gooien, zo' n toiletje, en 3 werkbussen, je kan dus via deze kant van de straat niet de straat inrijden.
Dus ik wou via de anderen kant de straat in, staat er opeens een lange vrachtwagen MIDDEN op de weg, dus ik wacht 2 minuten, en toeter naar de vrachtwagen, toen opeens 3 mannen opkeken die naast de vrachtwagen aan het praten waren.
Ik doe mijn raam open, en roepte dat ik naar mijn huis wou, en toen zei hij:
''Dan heb je nog even pech knul, want we blijven voorlopig hier staan.
''Toen kon ik het allemaal even niet meer aan, Ik scheeuwde hoe ik dan godverdomme die kanker straat in moest..
En toen zei een: kunnen nou echt alle marokkanen niet even tot 10 tellen?
En de anderen zei iets van wil je even je grote bek dichthouden..
Ik ben GEEN marokkaan, mijn moeder is indonees, (een uitstekend geintregeerde vrouw buiten haar kleur kan je niet eens merken dat ze zogenaamd allochtoon is,) en mijn vader is turks, en daar ga ik niet mee om, dus sinds wanneer ben ik een Marokkaan?
Ondertussen, door het gepest op mijn werk, de frustratie dat ik aan beide kanten van de straat niet naar mijn huis kon, en ik kapot moe was, en het gediscrimineer van die vent liep het bij mij zo erg hoog op,. dat ik bijna begon te huilen, maar ook ontzettend agressief werd.
Ik heb toen waarmee je je ruiten als ze bevroren is kan krabben, naar een van die mannen gegooid, en gezegd dat ik nu naar mijn broer ga rijden en hij ze over 20 minuten allemaal kapot zou schieten, toen ben ik met gierende banden weg gereden..
Ik zat toen huilend in de auto.. helemaal kapot van verdriet en emoties.
Ik zit nu in de bibliotheek op internet, want IK KAN MIJN HUIS NIET IN omdat er aan beide kanten de weg versperd is!
En nee, ik ken niemand met een geweer, en ik zelf ben een hele zachtaardige jongen, laat eigenlijk altijd over mezelf heenlopen, maar dit was de spreekwoordelijke emmer, die door al dat gepest , verdriet en frustratie is overgelopen.. Ik kon het echt niet meer aan, al die emoties en verdriet.
Nu is mijn vraag, kan er nu aangifte tegen mij gedaan worden als ze mijn kenteken hebben genoteerd, of als ze morgen in mijn straat zijn, en ze herkennen mijn auto, dat ik moeilijkheden hierdoor kan krijgen?
En hun mogen toch ook niet de weg versperren dat ik niet eens naar mijn huis kan?
Bedankt...