Ik zit met de volgende situatie en ben benieuwd wat anderen hier van vinden.
Ongeveer een jaar geleden heb ik een meid leren kennen. Toen we elkaar tegenkwamen was er direct een klik. Al snel bleek ze een vriend te hebben en reageerde ze daarnaar huiverig voor contact.
Het probleem is dat ik haar ontzettend leuk vind. Ik heb haar dan ook niet los kunnen laten en ze heeft me als een vriend in haar leven toegelaten. Vrouwen en aandacht van vrouwen kom ik niet te kort en ben die typische klootzak met back-ups. Maar deze meid intrigeert me. Een verlangen om bij een vrouw te zijn omdat je van haar houdt of dolverliefd bent heb ik nog zelden gehad. Maar zij maakt iets in me los, ik heb het gevoel dat zij de ware is en constant bij haar wil zijn. De eerste waar ik oprecht tegen wil zeggen: ik houd van je. Klinkt cliché, maar dit voelt uniek.
Ik weet dat zij ook gevoelens voor mij heeft en we hebben er over gepraat. Zij gaf al aan graag alleen vrienden te zijn, omdat dat ze al gelukkig met haar vriend is. Toch heb ik mijn charmes in de strijd gegooid en haar proberen te veroveren van haar nog steeds huidige vriend. Vaak kwam ik bij hun thuis met mijn vriendin en waren we de grootste vrienden; ook met haar vriend. Een goede vent waar geen kwaad in zit met de beste bedoelingen. Ik voel me erg lullig naar hem toe maar vraag me af of ik altijd rekening moet houden met anderen. Ondertussen probeer ik zijn vriendin af te pakken.
En dat laatste is ook bijna succesvol inmiddels. Nog een hele rit te gaan, maar ze houdt zich niet meer in en geeft aan graag bij me te willen zijn en tegelijkertijd kan ze hem niet verlaten door schuldgevoel. Doordat hij verweven in haar vriendinkring zit, zal ze hoogstwaarschijnlijk niet meer welkom zijn en ook haar ouders kunnen goed met haar vriend en zijn ouders. Kiezen voor mij zou kunnen betekenen: een nieuw leven en keuzes.
Inmiddels hebben we seks gehad en in onze vrije tijd brengen we veel tijd door. Maar man, wat ben ik blij en ongelukkig. Ik probeer gevoelloos naar haar vriend te zijn, maar dit is gewoon iets wat ik niet kan. Zij heeft precies hetzelfde. Alleen wil ze de relatie niet verbreken en telkens wachten. Dit voelt alsof ik mijn vriendin in spe moet delen met een andere man die altijd goed naar mij is. Dit maakt het allemaal nog eens zuurder omdat hij zich als een echte vriend naar mij toe gedraagt.
Soms vraag ik mij serieus af of ik haar moet laten gaan; aangezien ze hier veel verdriet en geluk tegelijkertijd van heeft en haar vriend een goede kerel is. Of dat ik voor eigen geluk moet kiezen en haar definitief afpak.
Hoe het leven ingewikkeld kan zijn door gevoelens en dan ben je de tienerjaren al voorbij.