draadstalig | dinsdag 23 oktober 2012 @ 08:55 |
Jaren geleden zijn me ouders gescheiden en sindsdien heb ik altijd problemen gehad om mensen te vertrouwen. Omdat ik hiervoor bij een psycholoog geweest ben, heb ik me leven goed op de rit gekregen. Ik heb een super leuke vriendin en bloed mooi. Woon in een leuke stad, veel vrienden en sport etc. etc. etc. Ik ben onlangs afgestudeerd, wat ook positief is en heb direct een baan (welliswaar bij mijn oom, maar toch). Kortom: Me leventje redelijk goed op de rit zou je zeggen. Toch heb ik sinds ik afgestudeerd ben een vreemd gevoel. Bij me oom gaat het wel prima, al zijn de meeste zeer goed opgeleid waardoor het aanpoten is. Desondanks red ik me goed en zijn ze tevreden over me. Toch heb ik ook daar weken verspilt met me scriptie door gewoon simpelweg nauwelijks iets uit te voeren. Het lijkt wel alsof ik een beetje leeg ben. Nu heb ik onlangs voor me werk een opdracht gekregen wat zeer ver weg ligt. Ik reis 2 uur heen en 2 uur terug. Daarnaast is het werk absoluut niet leuk en haal ik hier geen voldoening. Dit alles zorgt ervoor dat ik enorm aan alles begin te twijfelen. Ik heb geen tijd meer voor me vriendin of vrienden. Leuke dingen in de avond zit er niet meer in aangezien ik om half 6 me bed uit moet en niet voor half 8 thuis ben. Ik ben wel bekent met het fenomeen dat je na je studie vaak een dip krijgt van het werk. Nu viel dit in eerste instantie mee, maar lijkt het nu steeds vreemder te worden. Ik zit zelfs in een fase waarbij ik (vroeger met de scheiding van me ouders ook gehad) veel over zelfmoord nadenk :S Zelfs als ik het nu opschrijf vind ik het gek, maar het is toch echt zo en ik voel me steeds ellendiger. Wat kan ik het beste doen. Stoppen met me baan wil ik eigenlijk ook niet, maar ik heb geen idee hoe de toekomst er uit gaat zien. | |
Godtje | dinsdag 23 oktober 2012 @ 08:57 |
Stoppen met je baan als het je niet leuk vindt. Andere optie is niet zeiken als een klein wijf. | |
TheoddDutchGuy | dinsdag 23 oktober 2012 @ 09:00 |
Ik negeer je. ![]() | |
Godtje | dinsdag 23 oktober 2012 @ 09:00 |
Dat doe je dan heel erg slecht. ![]() | |
RetepV | dinsdag 23 oktober 2012 @ 09:02 |
Betere baan zoeken, dichterbij. Praat met je baas en zeg dat je 2 uur reistijd niet trekt. Probeer een oplossing te vinden. Hallo, een leuk leven krijg je niet aangereikt. Je moet er hard voor werken. Zeker in de eerste jaren van je leven. Je moet oplossingen voor je problemen vinden, en het resultaat moet een leuk leven zijn. Ik lees hier een beetje dat je zelfmoordgedachten hebt omdat je hard moet werken... :/ Natuurlijk val je in een dip na je studie. Je moet het nu allemaal zelf doen. Niemand die je meer iets toegeeft of je in de watten legt. Ik ben verbaasd dat je je dat nu pas realiseert. Heb je rijke ouders? | |
AlfredJKwak5 | dinsdag 23 oktober 2012 @ 09:03 |
je kan natuurlijk in overleg treden met je werkgever of hij iets anders voor je heeft dat dichterbij is. Maar wees wel gerust dat we allemaal wel eens zo`n soort fase doorlopen. Werken is leuk maar soms ook helemaal niet. Probeer er dus eens over te praten met de baas en als het niet helpt ga dan eens verder kijken voor iets leukers. Op je werk breng je veel tijd door, dus dat moet wel leuk zijn. | |
RetepV | dinsdag 23 oktober 2012 @ 09:08 |
Besef je ook dat jouw vriendin van jou verwacht dat je die problemen oplost? Zij wil een gezin stichten, kinderen krijgen. Jij moet voor de stabiele situatie zorgen waarin de kinderen zo goed mogelijk op kunnen groeien. Je wil toch het beste voor je kinderen? Jij bent de enige die daar voor zal zorgen. Niemand anders. Ja, je vrouw zal er zelf voor zorgen als jij dat niet doet. Zij cijfert zichzelf wel weg voor haar kinderen, ik heb genoeg vrouwen dat zien doen. Dus hier heb je je doel... Als jouw baan niet helpt richting je doel, dan moet je een andere baan zoeken. Het heeft geen zin tijd te verspillen met iets wat niet richting je doel helpt. Heb je niet tot doel om een gezin te hebben en kinderen groot te brengen, dan kun je beter vrijgezel zijn. Maar dan moet je wel iets anders vinden om voor te leven. Bijvoorbeeld je werk. Ik wijs je niet terecht, ik geef gewoon de zaken van het leven weer zoals ze zijn. | |
Lienekien | dinsdag 23 oktober 2012 @ 09:10 |
Nou, voorlopig heeft ie nog geen kinderen. ![]() | |
RetepV | dinsdag 23 oktober 2012 @ 09:12 |
Hij heeft een vriendin. Ik ga er van uit dat het in haar planning zit om kinderen te krijgen. En daarmee zit het ook in zijn planning. Tenzij hij zijn vriendin alleen maar heeft om makkelijk seks te hebben. | |
Lienekien | dinsdag 23 oktober 2012 @ 09:13 |
Ik vind dat je nogal doordraaft. Je weet niet eens of ze wel kinderen willen, man. Maar toch moet hij nu al zijn best doen voor zijn kinderen? | |
vosss | dinsdag 23 oktober 2012 @ 09:14 |
-edit- doe normaal knul [ Bericht 91% gewijzigd door Re op 23-10-2012 10:32:31 ] | |
RetepV | dinsdag 23 oktober 2012 @ 09:28 |
? Waarom zou je op zijn leeftijd een vriendin hebben als je niet het plan hebt een gezin te stichten? Dan kun je beter vrijgezel blijven en lol trappen. 70% van de Nederlanders is vrijgezel. Waarom zou je je binden als je daar verder niks mee doet? Belastingtechnische redenen? Omdat je moeder het zo graag wil? Een gezin is hard werk voor een man. Mijn vader heeft 40 jaar lang 5 dagen in de week 8 uur gewerkt. Niet omdat hij het werk leuk vond, maar omdat hij een gezin wilde en daar het allerbeste voor wilde. Denk jij dat het tegenwoordig anders is? Ja, op TV is het anders, maar de realiteit is nog steeds hetzelfde. Dus ALS de TS een gezin als doel heeft, DAN zal hij daar hard voor moeten werken. En dan heeft hij een doel in zijn leven en is zijn gevoel van doelloosheid dus weg. Als het probleem is dat TS misschien eigenlijk helemaal geen gezin wil hebben, dan is het beter als hij zijn vriendin dumpt. Dan heeft hij meer tijd over voor zijn werk en hoeft hij geen schuldgevoelens meer te hebben. Allemaal oplossingen. Ik denk dat TS geen keuzes durft te maken, dat hij probeert iedereen tevreden te houden. En daarmee verwaarloost hij zijn eigen plannen. Toch is zijn leven van hemzelf, en de enige die zich om zijn leven bekommert is hijzelf. Dus hijzelf moet keuzes maken en mensen teleurstellen. Dan blijft alleen de keuze over wie hij moet gaan teleurstellen. Well, zijn oom teleurstellen lijkt me de meest voor de hand liggende optie. Betere baan zoeken, dichterbij, betere arbeidsvoorwaarden, een baas waar je op kan schelden omdat hij geen familie is, etc. | |
Luxuria | dinsdag 23 oktober 2012 @ 09:30 |
![]() Dus als je begin 20 bent en een relatie hebt, ben je al meteen met kinderen bezig? Wie weet willen ze wel helemaal geen kinderen. Wat een onzin loop je hier te verkondigen zeg. | |
Soempie | dinsdag 23 oktober 2012 @ 09:33 |
Kun je nou werkelijk niet verzinnen waarom? | |
RetepV | dinsdag 23 oktober 2012 @ 09:35 |
Ik zie dat het allemaal vrouwen zijn die deze mening verkondigen... Tenzij je zelf werk hebt, hoop ik toch echt dat je waardeert hoeveel shit je man op zich neemt om het je naar de zin te maken. Wist je dat zelfs nu nog Nederlandse vrouwen gemiddeld 4 jaar ouder worden dan Nederlandse mannen? Denk je dat dat komt omdat de Nederlandse vrouwen zo sterk zijn? Nee, dat komt omdat de gemiddelde Nederlandse man zo hard werkt voor zijn gezin. Maar leef gerust verder in je droomwereldje hoor. Als jouw man wil dat jij dat doet, dan is dat zijn goed recht. | |
Luxuria | dinsdag 23 oktober 2012 @ 09:37 |
Wat lul je? Ik werk gewoon fulltime hoor, al dan niet meer. Net zoals heel veel vrouwen. Met je boehoe mijn vader werkte 5 dagen per week 8 uur per dag ![]() ![]() Er zijn genoeg mensen die 50-60 uur per week werken. | |
Lienekien | dinsdag 23 oktober 2012 @ 09:38 |
Hè? In welk droomwereldje leef ik, volgens jou? Ik snap er werkelijk niks van. Je moedigt TS toch juist aan om hard te werken voor zijn gezin? | |
FroazZ | dinsdag 23 oktober 2012 @ 09:43 |
Zoek een andere baan, of misschien is thuiswerken een optie? Als je geen tijd meer kan besteden met je vriendin heeft zij het ook snel gezien, dan ben je nog verder van huis. | |
rhubarbje | dinsdag 23 oktober 2012 @ 10:06 |
Die zelfmoord gedachten komen alleen doordat je je werk niet leuk vind? ![]() Sorry dat vind ik wel een beetje raar het leven is nou eenmaal zo... Soms moet je dingen doen die niet tof zijn hoe lang duurt die opdracht nog? Als het echt lang is kun je van baan switchen overwegen maar in de huidige economie zou ik zeker niet met een baan stoppen voor ik een andere had en als je echt zo depressief bent van alleen dit zou ik ook terug gaan naar de psych om te leren dealen met het leven.want als er dan een keer echt wat gebeurd trek je het helemaal niet | |
rhubarbje | dinsdag 23 oktober 2012 @ 10:09 |
wat een onzin de meeste mensen beginnen pas laat aan kinderen en ik ben ook al jaren iemands vriendin en ik wil helemaal geen kinderen je generaliseerd (en projecteert gok ik) owja en ik zorg voor mijn eigen inkomen zoals de meeste vrouwen Im ken echt iemand die fulltime thuis zit met de kinderen | |
Re | dinsdag 23 oktober 2012 @ 10:36 |
ga eens naar een huisarts om er over te praten, of met je oom dat je werk toch niet geheel voldoening geeft. kortom, praat erover, lucht je hart, krop het niet op en leeg je gedachten anders ga je vanzelf de downward spiral in... | |
HostiMeister | dinsdag 23 oktober 2012 @ 10:39 |
Pfff, grow a pair of balls. Klinkt als kleinzierig gejank, die opdracht gaat toch ook niet voor altijd duren? Als je nou totaal geen toekomst ziet in die baan, dan moet je wat anders zoeken. Voor de rest; stel je niet zo aan. | |
draadstalig | dinsdag 23 oktober 2012 @ 11:26 |
Studie is me altijd makkelijk af gegaan, maar om nou te zeggen dat ik me toen altijd prettig voelde. Gekke is dat altijd periodes heb gehad van pure ellende. Dit heeft er eigenlijk altijd ingezeten. Ik had absoluut niet verwacht dat alles prettig zou verlopen, maar gezien de werkzaamheden op het moment, de reistijd en daarmee dagen is het allemaal wel erg extreem aan het worden. Ik kom wel uit een goed gezin ja. Desondanks ben ik nooit verwend en werk ik al sinds mijn 14e veel (van krantenbezorger tot recruiter bij een grote onderneming. Het gekke is dat ik altijd een vorm van balans heb, maar die lijkt nu enigszins weg te vallen. Je hebt op veel punten gelijk, echter vind ik het erg zwart wit. Er zijn meerdere wegen naar rome, naar je doel. Ik vraag me alleen af of dat deze is. Gezien de huidige situatie met werkloosheid etc. mag ik absoluut niet klagen met mijn baan. Toch heb ik alleen maar in mijn hoofd dat het me niet bevalt etc. etc. etc. Ik twijfel enorm of dit wel hetgeen is wat ik wil doen. Ik ben nu erg met economische aspecten bezig, terwijl ik op sociaal niveau me vaak prettiger vind. Keuze voor toch het economisch gebied is geweest dat ik inderdaad liever een minder leuke baan heb en meer geld, dan hele leuke baan en minder geld. Uiteraard is dit niet altijd het geval, maar feit blijft wel dat er binnen de economie makkelijker geld te verdienen valt. Hier ben ik het wel mee eens. Onddanks dat ik een grote kinderwens heb, ben ik (en zij ook) momenteel absoluut te jong (ik vind 24 nog te jong). Desondanks denk ik dat ik juist in deze beginjaren moet "schitteren" om later ook nog van mijn kinderen te genieten. Grappig dat je dat opnoemt. Want voorheen (voor dit project) werkt ik minimaal 50 uur in de week tot max 70. Niet om stoer mee te doen, maar ik had daar geen enkel probleem mee. Nu ik op dit project zit bedenk ik me plots, voor wie doe ik dit. De mensen zijn niet leuk (binnen dit project), sfeer is slecht, reistijd kost me heel veel energie en daardoor heb ik in de avond minder zin en tijd om nog te werken of andere leuke dingen te doen. Ben ik ook bang voor. Al zegt ze dat dat niet zal gebeuren, maarja vrouw ![]() Eens. De duur van deze opdracht is moeilijk in te schatten. Ik heb wel gemerkt dat dit soort projecten altijd ergens in het land zijn met nieuwe mensen etc. Terwijl ik juist een basis om me heen nodig heb. | |
Lienekien | dinsdag 23 oktober 2012 @ 11:29 |
Ik begrijp dat je het niet leuk vind. Maar je doet wel goede werkervaring op en dat gaat je nog enorm van pas komen als je over een tijdje ergens anders aan de slag wilt. | |
draadstalig | dinsdag 23 oktober 2012 @ 11:33 |
Dat is wellicht iets waar ik rekening mee moet houden. Ik wordt wel volledig uit me "vertrouwde straatje" gehaald en laten we hopen dat dit me in de toekomst alleen maar voordeel oplevert. | |
Lienekien | dinsdag 23 oktober 2012 @ 11:34 |
Die reistijd, is dat per auto of per OV? En zou het een optie zijn om een paar nachten in een hotel te gaan? | |
draadstalig | dinsdag 23 oktober 2012 @ 11:38 |
Het is per auto. Klopt. Dit ben ik inderdaad aan het overwegen. Dat ik maandag en dinsdag in een hotel overnacht. Maja en dan ![]() | |
rhubarbje | dinsdag 23 oktober 2012 @ 11:39 |
Hoezo en dan? Je klaagt over de reistijd en die is dan verminderd... Volgens mij ben je niet zo duidelijk over wat je nou eigenlijk dwars zit | |
draadstalig | dinsdag 23 oktober 2012 @ 11:49 |
Nee excuus je begrijpt me verkeerd. Als ik voorstel om Ma Di en Wo lange dagen te maken, kan ik bv in ieder geval Ma en Di in een hotel overnachten (wellicht Wo ook). Dan rij ik donderdag op en neer en vrijdag kan ik eerder weg. | |
snakelady | dinsdag 23 oktober 2012 @ 12:29 |
Als eerste, dat je ouders zijn gaan scheiden is vervelend, maar heeft niks met jou te maken. Had je liever gehad dat ze ongelukkig bij elkaar waren gebleven? Wat betreft werk, dat is even klote maar daar moet je doorheen, je mag blij zijn dat je überhaupt werk hebt. Wat ik heb geleerd, probeer dag bij dag te leven, de toekomst kan toch veranderen en daar heb je niet altijd invloed op dus het heeft geen nut je je daar nu al druk over te maken. ![]() | |
party_crasher | dinsdag 23 oktober 2012 @ 12:53 |
nee [ Bericht 99% gewijzigd door Re op 23-10-2012 13:06:42 ] | |
Lienekien | dinsdag 23 oktober 2012 @ 13:12 |
Het zou een verbetering kunnen zijn. In een situatie die je niet bevalt, kun je een paar dingen doen. Je probeert de situatie te veranderen (bijv. optie hotel, of je kijkt bijv. hoe je de sfeer zou kunnen verbeteren); Je accepteert de situatie (het is kut, maar het is ook ergens goed voor en het houdt over een half jaar, jaar of twee jaar ook weer op); Je verlaat de situatie (je gaat serieus een andere baan zoeken). Het is goed om je te realiseren dat je dus altijd een keuze hebt. | |
draadstalig | dinsdag 23 oktober 2012 @ 14:39 |
Nee ik vond het prima dat me ouders gingen scheiden. Pure ellende dus was maar beter. Desniettemin wel vervelend. Ik mag inderdaad ook blij zijn met een baan, maar het helpt niet als de baan op het moment gewoon absoluut niet bevalt. Dit klopt wel. ik moet meer realiseren dat ik altijd een keuze heb en hier niet voor de rest aan en altijd aan vast zit. ![]() | |
Thezappa | donderdag 25 oktober 2012 @ 14:36 |
sorry als ik dit zo lees.. man the fuck up.. |