Al sinds ik mij kan herinneren heb ik last van versnelde hartkloppingen. Dit gebeurd niet zoals het hoort in spannende situaties of wanneer je rent, maar voornamelijk wanneer ik probeer te lezen, tv kijk of gewoon ergens zit. Ik voel me ongemakkelijk bij rust, bij niets doen, bij passief (informatie opnemen).
Ik lijk altijd bezig moeten te zijn, maar de enige bezigheden (zoals gamen, sporten) die mij geen kloppingen/angstgevoelens geven, zijn geen bezigheden waar ik echt verder mee kom. Ik ben niet dom, maar door deze gevoelens, kan ik mezelf niet tot leren zetten, en lijk ik mezelf tot een middelmatig leven te veroordelen waar ik het moet doen met simpel werk.
Tevens sloop ik mijzelf continue op fysiek-niveau omdat ik altijd 'alert' en gestrest ben. Dit werkt ook overmatig roken in de hand. Om de twee, drie weken lig ik ziek op bed. Iets wat zelfs het behouden van simpel werk onmogelijk maakt.
Waar zal de kern liggen van deze onrust en angst ? Onzekerheid ? Ik gok op ontevredenheid met mijzelf. De oplossing lijkt mij dan dat ik aan mijzelf moet werken, maar dat lukt juist niet door die onrust!
Ben ik aan het lezen, begin ik me druk te maken over mijn seks/liefdesleven, sociale leven en mijn uiterlijk. Gevolg is dat ik mijzelf stort op zinloze bezigheden waar ik me rustig(er) bij voel en mezelf in een dieper dal gooi.
Slapen is voor mij overigens ook geen pretje; elke avond ga ik met weerzin naar bed omdat het mij minstens een uur kost voordat ik inslaap val. Hierdoor kom ik altijd energie te kort voor werk en zie ik er constant verrot uit.
Uiterlijk is voor mij een heel belangrijk iets. Hoe oppervlakkig dat ook is; ik heb altijd het gevoel me moeten te verantwoorden voor hoe ik er uit zie. Ik heb een heel typisch uiterlijk; ik kan er behoorlijk goed uitzien, maar ook onwijs lelijk en sjonnie-achtig. Dat valt en staat bij hoeveel ik sport en slaap. Ik blijf liever thuis als ik niet tevreden ben wb mijn uiterlijk.
Mijn zelfvertrouwen ligt grotendeels in handen van de buitenwereld; mijn vrienden, (onbekende) vrouwen, et cetera.
Ik voel me gevangen in mijn eigen gedachten; al mijn potenties onbenut, naar de tieffus geholpen. Ik ben mijn grootste vijand. Waar moet ik beginnen ?
Verder misschien naar de huisarts, er zal vast wel een pilletje zijn die je wat rustiger maakt. En zoiets is beter dan zoveel te roken dat je er zelfs ziek van wordt blijkbaar met regelmaat.
Je zelfverzekerheid kan je later aan werken, je hartkloppingen en leerprobleem (rookprobleem en werkprobleem indirect) zou ik eerst prioriteit geven.
Momenteel studeer ik niet. Ben tweemaal gestopt om deze redenen. Was van plan in September te beginnen maar colleges waren al volgeboekt. Nu zit ik er aan te denken om in Februari te beginnen. Zou het mogelijk zijn om op voorhand een gesprek hierover te krijgen ?quote:Op zaterdag 22 september 2012 13:10 schreef Hiergaanwedan het volgende:
Als je studeert of leert (wat ik lijk op te maken uit het feit dat je zegt moeite te hebben met leren) naar je decaan of studiebegeleider gaan (of hoe je het ook wil noemen). Gratis advies en die hebben wel vaker te maken met leerproblemen op allerlei gebieden.
Verder misschien naar de huisarts, er zal vast wel een pilletje zijn die je wat rustiger maakt. En zoiets is beter dan zoveel te roken dat je er zelfs ziek van wordt blijkbaar met regelmaat.
Je zelfverzekerheid kan je later aan werken, je hartkloppingen en leerprobleem (rookprobleem en werkprobleem indirect) zou ik eerst prioriteit geven.
Een paar jaar geleden ben ik gestopt met het bezoeken van mijn psycholoog die samen met mijn huisarts een AD heeft voorgeschreven. Paroxetine. Dit middel helpt heel goed met mezelf minder onzeker te voelen en socialer te zijn, maar de rust -die er wel bij zou moeten komen- is weggebleven. Misschien moet ik dit maar eens aankaarten bij de huisarts, maar ik heb geen trek meer in de wekelijkse psycholoog-bezoekjes.
Maar jij denkt niet dat de hartkloppingen het gevolg zijn van het zelfverzekerheids-probleem ?
Heeft je huisarts geen vermoedens geuit?
Even eerst reageren op je laatste zin, nee dat lijkt me vrij onmogelijk. Je zegt dat je hartkloppingen krijgt als je leest en leert maar niet als je gamed bijvoorbeeld... ik zou niet weten wat de connectie is met zelfverzekerheid bij die zaken.. of kan jij daar iets over zeggen? Het lijkt mij helemaal niet logisch dat het daardoor komt nee. Eerder een bepaalde druk in je hoofd omdat het ene voor het plezier is terwijl je je bij het andere meer moet focussen. En er kan best iets aan ten grondslag liggen want zoiets hebben de meeste mensen niet, maar lijkt me niet dat het met zelfverzekerdheid te maken heeft.quote:
[..]
Momenteel studeer ik niet. Ben tweemaal gestopt om deze redenen. Was van plan in September te beginnen maar colleges waren al volgeboekt. Nu zit ik er aan te denken om in Februari te beginnen. Zou het mogelijk zijn om op voorhand een gesprek hierover te krijgen ?
Een paar jaar geleden ben ik gestopt met het bezoeken van mijn psycholoog die samen met mijn huisarts een AD heeft voorgeschreven. Paroxetine. Dit middel helpt heel goed met mezelf minder onzeker te voelen en socialer te zijn, maar de rust -die er wel bij zou moeten komen- is weggebleven. Misschien moet ik dit maar eens aankaarten bij de huisarts, maar ik heb geen trek meer in de wekelijkse psycholoog-bezoekjes.
Maar jij denkt niet dat de hartkloppingen het gevolg zijn van het zelfverzekerheids-probleem ?
Gesprek van tevoren is wel mogelijk. Je hebt er gestudeert. Je wil er weer studeren, een decaan hoort gewoon ook met jou te kunnen praten. Het is niet zo dat je een wildvreemde bent ofzo voor de school en zijn taak is om je te helpen bij problemen, die je dus hebt bij je studie (zelfs mee gekapt). Dus ja dat lijkt me heel goed mogelijk.
En ja zulke gesprekjes zijn niet altijd leuk maar ja wat je nu hebt is ook niet leuk. Blijkbaar hielpen de pillen wel maar niet bij alles. Ik zou er wel mee heengaan en vragen om nieuwe pillen. Misschien is een psycholoog ook niet nodig. Gewoon aan de huisarts melden wat de pillen hielpen en waar het niet bij hielp en de uitslag van de eerdere gesprekjes met de psychologen vermelden. Kan een huisarts misschien ook al genoeg mee om andere pillen voor te schrijven die misschien beter werken
Je zelfvertrouwen ligt nooit in de handen van de buitenwereld, dat is niet mogelijk aangezien het iets intern is
Daar ontbreekt het je duidelijk en je hebt dat buiten jezelf gelegd, dat maakt het zijn van wie je bent eng; elk moment kan er iets in de wereld buiten je gebeuren wat je gevoel van eigenwaarde aan kan tasten. Als je zo redeneert kan je je nooit op je gemak voelen want de buitenwereld bepaald hoe jij je voelt over jezelf.Het lijkt alsof je alleen kunt ontspannen wanneer je iets doet waarmee je jezelf als het ware wegstopt; je bent dan niet aan het zijn wie jij echt bent maar je vlucht een bezigheid in.
Belangrijk om mee te beginnen; ontspanning momenten inplannen. Dat zal onnatuurlijk voelen in het begin aangezien je constant bezig zijn tot 'normaal' hebt gemaakt, dat is ook niet in 1x zo gegaan, dat had tijd nodig, dat afleren ook. Pas wanneer je je op je gemak voelt met niks doen kan je werkelijk echt kiezen om dingen te doen, wanneer er een ''ik moet iets doen'' gevoel bij zit is het meer dwang dan keuze.
Nog belangrijker; ga positief investeren en wie jij bent en leer jezelf accepteren en waarderen om wie jij bent. Als jij oprecht gelooft dat je er mag zijn, gewoon zoals je bent, dan zijn de meningen van buitenaf niet zo bedreigend meer. Je hebt dan een solide basis voor jezelf waar vanuit je de wereld betreedt.
Je zit vast in een cirkeltje van van je onzekere gevoelens af willen komen, je vecht met je hoofd/gedachten tegen wat je eigenlijk daaronder voelt, dat is al die activiteit die je gestrest en ziekt maakt en dit zal net zo lang doorgaan totdat je echt gaat kijken naar wat er scheef zit en dat begint met echt contact maken met jezelf, wie jij bent.
Goed dat je inziet dat je op deze manier je eigen grootste vijand bent, wil je dit allemaal anders dan is het tijd om je eigen beste vriend te gaan worden
Als je zo onzeker bent ligt er in je beleving eigenlijk altijd gevaar op de loer, dan gaat er een alarm af in je systeem en komt de stress en verhoogde hartslag, het is een signaal ''er is iets aan de hand!!'' en dat wat er aan de hand is is hoe je bezig bentquote:
Maar jij denkt niet dat de hartkloppingen het gevolg zijn van het zelfverzekerheids-probleem ?
Als hoe je in je eigen schoenen staat de basis is van je bestaan dan zou dat voorrang moeten krijgen toch? Als dat niet goed zit dan zit niets goed, dingen die je hier noemt zijn symptomen, niet het probleem zelfquote:
Je zelfverzekerheid kan je later aan werken, je hartkloppingen en leerprobleem (rookprobleem en werkprobleem indirect) zou ik eerst prioriteit geven.
Dus jij stelt dat hij druk krijgt met lezen door een gebrek aan zelfverzekerdheid, maar deze onzekerheid geen invloed heeft bij gaming. Verder staat zekerheid over jezelf niet aan de basis van een goed bestaan, je kan zelfverzekerd zijn maar alsnog genoeg stoornissen hebben. TS zegt onzeker te zijn en last te hebben van hartkloppingen, leermoeilijkheid e.d. Jij stelt dat het symptonen zijn die voortkomen uit onzekerheid. Ik stel dat me dat vrij onmogelijk lijkt en je ze wel apart kan zien van elkaar. TS mag bepalen wat het meest logische is van mijquote:
[..]
Als hoe je in je eigen schoenen staat de basis is van je bestaan dan zou dat voorrang moeten krijgen toch? Als dat niet goed zit dan zit niets goed, dingen die je hier noemt zijn symptomen, niet het probleem zelf
Ja, omdat gaming jezelf wegstoppen is; je bent er dan niet echt maar vlucht een fantasie in, dat is een mechanisme om aan jezelf, je gevoel en dus ook je angst te ontsnappen, je vlucht ervoor.quote:
Dus jij stelt dat hij druk krijgt met lezen door een gebrek aan zelfverzekerdheid, maar deze onzekerheid geen invloed heeft bij gaming.
Iets voor school doen betekent iets ondernemen voor jezelf, iets wat kan leiden tot een prestatie waardoor je gezien wordt en dus ook beoordeelt kan worden, dat idee, die verwachting kan voor onzekere mensen als een hoop angst betekenen.
Je bent als mens 1 geheel, denk niet dat je ooit dingen los van elkaar kan zien, maar goed, het is idd aan Ts, ik geef ook alleen maar mijn kantquote:Ik stel dat me dat vrij onmogelijk lijkt en je ze wel apart kan zien van elkaar. TS mag bepalen wat het meest logische is van mij
Zo niet, dan zou ik je aanraden om je toch te laten testen op hartritmestoornissen, schildklierwaarden e.d.
Héél simpel gesteld (en puur mijn eigen mening): innerlijke onrust is het gevolg van angst voor jezelf. Héél menselijk, maar het kan ook te grote vormen aannemen.quote:
Waar zal de kern liggen van deze onrust en angst ? Onzekerheid ? Ik gok op ontevredenheid met mijzelf. De oplossing lijkt mij dan dat ik aan mijzelf moet werken, maar dat lukt juist niet door die onrust!
De 'grap' is m.i.: langzaamaan vertrouwd raken met je rustige kant, met jezelf, je gevoel. Al rem je jezelf maar af met behulp van yoga. Maar ik zou ergens een begin maken met ontspannen en leren ontspannen.
Ben je ook heel perfectionistisch TS?