Genderdysforie - deel 32

Stom is dat. Ik ga een plan van aanpak maken ofzo. Misschien helpt dat!

Gut, het lijkt wel in de lucht te hangen. Ik post net een blogje dat ik een beetje down ben de afgelopen dagen. Ik heb ook van die momenten, dat ik dat hele transitie gedoe gewoon even niet meer zie zitten en liefst de hele dag binnen blijf. Slapen is dan een fijn vluchtgedrag, ik droom nauwelijks (of ik onthoudt ze gewoon niet) dus slapen betekent dat ik ook geen emoties hoef te voelen.

quote:

Op vrijdag 14 september 2012 23:55 schreef J.Gibbs het volgende:

[..]

Tja... misschien dat Fixers er dan beter zelf antwoord op kan geven.
Ik ben nog niet aan de hormonen en kan er verder weinig over zeggen.

Daarop terugkomend: de groeipijnen in mijn borsten komen in vlagen en ik heb er deze week zo een heftige gehad. Dat mijn tepels echt continue pijn deden, een stekende soort pijn waarbij de stof van mijn shirtje aanvoelde alsof het schuurpapier was. Inmiddels is het weer gezakt tot de standaard achtergrondpijn die wel gewoon een beetje beurs voelt.

Nou... ik heb een gesprek gehad met mijn mentor. Aangezien we allebei denken dat een studentenpsycholoog me gewoon niet echt verder kan helpen leek het ons het handigst om eerst naar een huisarts te gaan. Ze tipte me dat er een huisartsenpraktijk bij het UmcG hoort (Academische Huisartsenpraktijk Groningen), dus daar ga ik me daar morgen aanmelden.

Als er echt iets wordt vastgesteld... tja... mijn ouders betalen op dit moment nog mijn ziektekosten, dus als ik naar een psycholoog wordt doorverwezen moet ik hoe dan ook iets vertellen volgens mij. Ik wil eigenlijk het liefst eerst kijken of er écht iets aan de hand is...

Zucht... stress, slecht slapen, eten schiet erbij in...

Behandeling voor genderdysforie wordt toch vanuit de basisverzekering vergoed?

Je hoeft het ze niet te vertellen, ik denk ook niet dat ze er iets van zullen zien. En als dat wel zo is, is het meteen een goed moment om er over te beginnen

Maxim Februari over zijn coming out: al heel jong wist ik dat ik een jongen was

Maar in een spoilert omdat vies

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

ik hoop dat het snel over gaat.

quote:

Op maandag 17 september 2012 16:36 schreef Nezhi het volgende:
Maar in een spoilert omdat vies

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

ik hoop dat het snel over gaat.

Daar heb ik nooit last van

Lekker dan. Ik voel zelfs hoe lang het eigenlijk moet zijn
Mijn hersenen zijn echter wel bescheiden in dat gebied.

Ik herken het wel

quote:

Op maandag 17 september 2012 14:49 schreef Abby79 het volgende:

[..]

Het kan waarschijnlijk geen kwaad je ouders op de hoogte te stellen van wat je wilt laten uitzoeken hoor Het feit dat je het wilt laten checken wil meestal al zeggen dat dit traject het goede gaat zijn voor je.

Het zal voor je gevoel ook wel veel schelen hoor, als zij het weten. Dat had ik in ieder geval wel, dat ik me ook "thuis" niet meer hoefde te verbergen. Ik denk dat je het jezelf alleen maar makkelijker maakt door het te vertellen aan ze .

Ik weet het... maar ik vind het doodeng. Aan de ene kant ben ik nu 18 en moet ik voor mezelf uitzoeken hoe ik mijn leven ga inrichten, maar aan de andere kant wil ik conflicten het liefst uit de weg gaan.

quote:

Op maandag 17 september 2012 16:10 schreef Nezhi het volgende:
Behandeling voor genderdysforie wordt toch vanuit de basisverzekering vergoed?

quote:

Op maandag 17 september 2012 16:24 schreef Abby79 het volgende:

[..]

Ja, ik heb tot nu toe alles vergoed gekregen vanuit de basis. Maar ik denk dat Sosjaalist bedoeld dat haar ouders in het systeem van de verzekeraar die vergoedingen kunnen zien (of dat ze dan opeens hun eigen risico moeten betalen of zo )

Ja klopt, dat eerste... zou best wel awkward zijn . Ik heb naar informatie gezocht de laatste tijd en volgens mij wordt heel veel vergoed. Alleen bepaalde ingrepen op plastisch niveau (borstvergroting en dat soort dingen) moet je volgens mij zelf betalen, dacht ik.

Eerste transplantaties baarmoeder gelukt

quote:

's Werelds eerste baarmoedertransplantaties lijken een succes. Dat hebben de artsen van de universiteit van het Zweedse Göteborg, die de operatie uitvoerden, dinsdag bekendgemaakt.

Specialisten voerden de handelingen afgelopen weekeinde uit bij twee vrouwen, allebei tussen de 30 en 40 jaar oud. Bij de ene was de baarmoeder eerder weggehaald wegens baarmoederhalskanker, de andere vrouw was geboren zonder baarmoeder.

,,De vrouwen en hun donoren maken het goed, maar ze zijn moe'', verklaarde een woordvoerder van de universiteit. Met hulp van de getransplanteerde baarmoeder hopen de vrouwen later een eigen kind op de wereld te zetten.

In de vriendin staat deze week een mooi artikel over een jonge trasgender van meisje naar jongen en hoe de ouders daar mee omgaan.

quote:

Op maandag 17 september 2012 17:58 schreef robinpunt het volgende:
Ik herken het wel

quote:

Op maandag 17 september 2012 17:00 schreef Nezhi het volgende:
Lekker dan. Ik voel zelfs hoe lang het eigenlijk moet zijn
Mijn hersenen zijn echter wel bescheiden in dat gebied.

Hier heb ik wel over gelezen, dat komt omdat de bedrading in je hersenen voor een penis gewoon aanwezig is.

Ik heb er niet zo'n last van. Ik droomde er vroeger wel over, maar nu eigenlijk niet meer. Misschien omdat ik ouder word of zo.

Ik had het wel andersom met mijn borst, dat voelde alsof het niet bij mij hoorde. Er zat ook bijna geen gevoel in. Blij dat ik daar vanaf ben in ieder geval.

quote:

Op maandag 17 september 2012 19:26 schreef De_Sosjaalist het volgende:

[..]

Ik weet het... maar ik vind het doodeng. Aan de ene kant ben ik nu 18 en moet ik voor mezelf uitzoeken hoe ik mijn leven ga inrichten, maar aan de andere kant wil ik conflicten het liefst uit de weg gaan.

[..]

[..]

Ja klopt, dat eerste... zou best wel awkward zijn . Ik heb naar informatie gezocht de laatste tijd en volgens mij wordt heel veel vergoed. Alleen bepaalde ingrepen op plastisch niveau (borstvergroting en dat soort dingen) moet je volgens mij zelf betalen, dacht ik.

Het wordt niet minder eng en het gaat ook niet weg. Kun je het net zo goed nu meteen doen, dan ben je ervanaf

quote:

Op dinsdag 18 september 2012 11:36 schreef Abby79 het volgende:

[..]

Ik ken je ouders natuurlijk niet, maar zou het echt een conflict worden? Dat zal vast wel meevallen toch? (ik zei hier laatst al, ouders weten vaak al wel dat er iets speelt hoor, dit verwachten ze waarschijnlijk niet, maar het zal ook voor hen duidelijkheid scheppen )

Volgens mij valt het inderdaad wel wat mee zoals jij zegt. Dat idee krijg ik tenminste na met haar in DM gesproken te hebben. Maar ze ziet er volgens mij gewoon wat tegenop. En dat is ook wel weer logisch, we zagen er allemaal wel tegenop om het te vertellen denk ik?

De eerste zin is kut. Hoe breng je het, dat werk. Verder viel het wel mee. Maar ik was dan ook al via een blog half uit de kast gekomen.

Ik heb een email gestuurd met de eerste zin dat ik het moeilijk vond om het te zeggen en hoopte dat hij het zou accepteren, en voor de rest een linkje naar transman.nl. Dat was het zo'n beetje.

Je wilt informatie doorgeven, daar moet je de beste manier voor vinden, niet de meest persoonlijke.

quote:

Op dinsdag 18 september 2012 13:07 schreef J.Gibbs het volgende:

[..]

Volgens mij valt het inderdaad wel wat mee zoals jij zegt. Dat idee krijg ik tenminste na met haar in DM gesproken te hebben. Maar ze ziet er volgens mij gewoon wat tegenop. En dat is ook wel weer logisch, we zagen er allemaal wel tegenop om het te vertellen denk ik?

Ik hoop dat het meevalt. Twee jaar geleden heb ik dus aangegeven dat ik nogal twijfelde over mijn geaardheid en seksuele 'dingetjes'. Dat was verder geen probleem. Laatst (nou ja... in de zomervakantie) vroeg mijn moeder met een glimlach of ik er al achter was hoe het met mijn seksualiteit stond.

Even snel aankleden en dan op naar de huisarts .

Ik heb een hekel aan emotionele lange brieven waar je eerst door een hele zooi moet komen totdat je weet wat er eigenlijk aan de hand is gewoon praktische brief van 5 zinnen.

quote:

Op dinsdag 18 september 2012 14:33 schreef Nezhi het volgende:
Ik heb een hekel aan emotionele lange brieven waar je eerst door een hele zooi moet komen totdat je weet wat er eigenlijk aan de hand is gewoon praktische brief van 5 zinnen.

Ja, dat dus.

Misschien is dat typisch iets voor mannen en moeten wij onze mond houden en het aan de dames laten haar advies te geven

quote:

Op dinsdag 18 september 2012 14:33 schreef Nezhi het volgende:
Ik heb een hekel aan emotionele lange brieven waar je eerst door een hele zooi moet komen totdat je weet wat er eigenlijk aan de hand is gewoon praktische brief van 5 zinnen.

Het zal er ook wel een beetje mee te maken hebben dat jij een man bent .

quote:

Op dinsdag 18 september 2012 14:35 schreef wonderer het volgende:

[..]

Ja, dat dus.

Misschien is dat typisch iets voor mannen en moeten wij onze mond houden en het aan de dames laten haar advies te geven

Ach, de bedoeling is goed. En daar gaat het om toch?

quote:

Op dinsdag 18 september 2012 14:36 schreef Abby79 het volgende:

[..]

Je kunt er ook mee beginnen en je lange lap tekst erna doen Maar voor mij persoonlijk zou ik zoiets gewoon niet prettig vinden om via brief of mail te doen, ik hecht bij zo'n bericht best veel aan het persoonlijke van het bericht

[..]

Zat jij niet in Amerika toen jij het vertelde? Had je ook het ook via brief/mail gedaan als je 30km van je ouders woonde?

Ja, want ik heb diezelfde brief vertaald en aan mijn ex gegeven Ik communiceer nu eenmaal beter met het geschreven woord.

Heb Grindr uitgeprobeerd, heb een aanbod gekregen voor twee kentekenplaten met mijn naam erop. Okee...

Wheheh! Ik heb ook een poosje grindr gehad maar ik vond het eigenlijk niks. Ik gebruikte het om te kijken of mijn gaydar wel werkte

Ik heb een keer zo'n flauwe gaydar gedownload. Als je je mobiel dan naar iemand wijst gaat het gaydar alarm af

Ik maak een hoop mee de laatste tijd . Nieuw iemand in de klas, ik had al een ander gevoel erover aangezien ze zich als een jongen kleed maar veel vrouwelijker over komt. Zei ze laatst dat ze een transseksueel is. Voelde eerst aan als een soort van klap? Een MtF transgender zo dicht bij wie wel doet wat ze echt wilt en ik durf het nog altijd niet.

Via whatsapp gevraagd of ik er eens over kon praten en vandaag gedaan, was top van alle kanten om er zo open over te praten, om zoveel gelijkenissen te horen en ook al weet je niet de enige te zijn, het voelt nog beter als je iemand spreekt met diezelfde gevoelens.

Over een paar weken heb ik een afspraak bij een psycholoog, waar ik ga aangeven te denken transseksueel te zijn.. ik ben nog steeds nerveus, veel onzekerheden etc etc maar vandaag voelde als een top push in the back .

/That was it for today diary xD.

Vraagje trouwens daar nog bij. Mijn zus weet nu over mijn gevoelens, via de mail over gehad omdat het eng was in het echt.. ik wil het echt graag aan mijn vader vertellen eigenlijk na het gesprek met de psycholoog. Tegelijkertijd geven sommige het ook aan het wat meer privé te houden, maar het liefst ben ik er helemaal open over.. wat raden jullie aan =/?

Doe wat je zelf wilt, anderen hebben niet dezelfde situatie ed...

Ik raad aan wat voor jou het fijnste voelt. De enige kanttekening die ik wil plaatsen, is dat je moet (leren) inschatten of de situatie wel helemaal veilig is.

quote:

Op woensdag 19 september 2012 22:50 schreef Skritchy het volgende:
Via whatsapp gevraagd of ik er eens over kon praten en vandaag gedaan, was top van alle kanten om er zo open over te praten, om zoveel gelijkenissen te horen en ook al weet je niet de enige te zijn, het voelt nog beter als je iemand spreekt met diezelfde gevoelens.

Wow, daar heb je echt een gelukje mee gehad, nice !

quote:

Op woensdag 19 september 2012 22:50 schreef Skritchy het volgende:
Vraagje trouwens daar nog bij. Mijn zus weet nu over mijn gevoelens, via de mail over gehad omdat het eng was in het echt.. ik wil het echt graag aan mijn vader vertellen eigenlijk na het gesprek met de psycholoog. Tegelijkertijd geven sommige het ook aan het wat meer privé te houden, maar het liefst ben ik er helemaal open over.. wat raden jullie aan =/?

Dat is echt iets wat je zelf moet bepalen. Het is natuurlijk wel safe om eerst het gesprek met de psycholoog af te wachten, dan is er als het goed is meer duidelijkheid en misschien kan ze je ook helpen bij het vertellen van je gevoelens . Ik zou het alleen niet van de daken schreeuwen, als ik jou was.

Nee, maar ik heb genoeg vlogs gevolgd om te weten dat uit de kast komen soms niet handig is. Dat moet de persoon in kwestie zelf inschatten.

Overigens is er wel een verschil tussen uit de kast komen VOOR je transitie en erna. Vertellen dat je gaat transitioneren is bijna onvermijdelijk aangezien mensen die je van vroeger kennen het sowieso gaan merken. Vertellen dat je vroeger iemand anders was terwijl anderen daar op dat moment helemaal niks van weten, kan best tricky zijn soms.

Ik droomde dat ik in de sportschool was (of zo) en naakt naar de kleedkamer moest. Handen voor mijn junk natuurlijk, hopen dat niemand het doorhad, en toen zei iemand "Hey transboy"

Beetje wazig.

quote:

Op woensdag 19 september 2012 22:50 schreef Skritchy het volgende:
Vraagje trouwens daar nog bij. Mijn zus weet nu over mijn gevoelens, via de mail over gehad omdat het eng was in het echt.. ik wil het echt graag aan mijn vader vertellen eigenlijk na het gesprek met de psycholoog. Tegelijkertijd geven sommige het ook aan het wat meer privé te houden, maar het liefst ben ik er helemaal open over.. wat raden jullie aan =/?

Jij weet natuurlijk beter dan wij in hoeverre je vader voor zoiets open staat of niet.

Als hij er wel voor open staat is mijn advies om er gewoon met hem over te praten. Het is veel fijner als je mensen in je omgeving hebt die je hierin steunen.

Ik ben hier zelf redelijk naïef in en heb het iedereen in m'n vriendinkring gewoon verteld, ongeacht of ik wist of ik die gene kon vertrouwen of niet. Achteraf heeft dat ook niet slecht uitgepakt . Bij één vriend problemen gehad, maar bij hem was het toch niet zeker of 'ie wel echt m'n vriend was. Nu weet ik dat in ieder geval zeker en heb ik het contact met hem vebroken. Ondertussen heb ik wel een hoop vrienden erbij gekregen sinds het vertellen van m'n transgender zijn .

Maar je moet het dus echt zelf proberen aan te voelen bij je vader. Als hij er niet voor open staat weet ik niet hoe het de relatie tussen jou en je vader zal beïnvloeden.

quote:

Op vrijdag 21 september 2012 09:53 schreef wonderer het volgende:
Ik droomde dat ik in de sportschool was (of zo) en naakt naar de kleedkamer moest. Handen voor mijn junk natuurlijk, hopen dat niemand het doorhad, en toen zei iemand "Hey transboy"

Beetje wazig.

OMG...

Dat is lekker vaag ja. Maar goed, het was een droom en zo te lezen niet echt realistisch. Dus niet serieus nemen, ik kan me niet voorstellen dat iemand je in het echt transboy zou noemen en dat je in de sportschool buiten je eigen wil om naakt zou moeten zijn .

Als iemand het al zou zien aan je dan betwijfel ik of die gene überhaupt wat zou durven te zeggen. En dat is als, want jij bent gewoon een man en ik zou niet weten waar ze aan zouden moeten zien dat je een transgender bent. En dat zeg ik niet om aardig te doen, al is het natuurlijk wel aardig bedoeld .

Ik heb wel lichtelijk (en dat is al meer dan ik eerst had) bottom dysphoria, daar komt het vast vandaan. De benedenboel is het enige duidelijke nog.

Maar goed. Over het algemeen komt het niet in mijn dromen voor, dit was een uitzondering

beste genderwisselaars..

uiteindelijk zal ik het niet helemaal begrijpen en dat zal ook nooit kunnen denk ik.

er zijn vele psychologische aandoeningen. ikzelf heb last van depressiviteit in de meest ernstige vorm, en dat al vanaf mijn vroegste kindherinneringen. tegen mij is vaak gezegd: "er is niets aan de hand, je moet je niet zo aanstellen, ga je maar gewoon blij voelen"- niets is moeilijker.. zo zal het ook zijn voor jullie denk ik.

maar zoals ik het begrijp is lichamelijk er niets aan de hand met mensen die van gender gaan wisselen. ze zijn dus fysiek en qua hormonen wel in balans. ze leven enkel in de overtuiging niet het juiste geslacht te hebben.

is het dan niet beter (geredeneerd dat dat niet voldoende gedaan wordt uiteraard), om professionele hulp te zoeken?

mijn punt is dit: op dezelfde manier dat jullie als 'man / vrouw' door het leven gaan en respectievelijk overtuigd zijn van een 'vrouw / man' gender - en dat dus zien als jullie "natuurlijke staat" - ter verduidelijking; de transgender man weet zeker dat zijn natuurlijke staat vrouwelijk is en vice versa..
ikzelf heb de overtuiging dat ik beter dood kan zijn, klinkt cru, maar ik heb er hulp bij en slik medicatie hiervoor.. iedereen doet zijn uiterste best (familie, vrienden en professionals) om mij ervan te overtuigen dat het beter is om verder te leven en alles er uit te halen.

mijn "natuurlijke staat" is dood (sorry als ik erg cru overkom).
jullie "natuurlijke staat" is dan kennelijke het tegenovergestelde geslacht.

waarom wordt ik geacht verder te leven met de nodige druk? en ondergaan jullie gewoon een genderverandering? ik snap dat dat jaren duurt en erg veel implicaties heeft.

mijn punt is eigenlijk dat ik het een soort van hypocriet vind van de samenleving dat je geen zelfmoord kunt plegen, maar wel letterlijk je penis kunt laten amputeren, onder het baken van psychische bevindingen (er zijn immers geen biologische oorzaken). dus ik vind: òf we maken allemaal het beste ervan met de juiste hulp, òf we mogen allemaal een abrupte keuze maken.

dus als jullie kunnen veranderen, kan ik gewoon eruit stappen, zo zie ik het. maar als ik geacht wordt om, 'onder iedere vorm van-', gewoon lekker door te gaan... vind ik dus dat jullie genderveranderaars gewoon jezelf moeten blijven en hulp moeten zoeken.

quote:

Op vrijdag 21 september 2012 11:10 schreef TeaserRay het volgende:
beste genderwisselaars..

We wisselen niet van gender, maar van geslacht (sexe). Gender is wat er in je hoofd zit, dat is bij ons vanaf de geboorte vastgelegd, net als bij jou

quote:

uiteindelijk zal ik het niet helemaal begrijpen en dat zal ook nooit kunnen denk ik.

er zijn vele psychologische aandoeningen. ikzelf heb last van depressiviteit in de meest ernstige vorm, en dat al vanaf mijn vroegste kindherinneringen. tegen mij is vaak gezegd: "er is niets aan de hand, je moet je niet zo aanstellen, ga je maar gewoon blij voelen"- niets is moeilijker.. zo zal het ook zijn voor jullie denk ik.

Ook depressie kan een puur lichamelijke oorzaak hebben (kapotte receptoren etc).

quote:

maar zoals ik het begrijp is lichamelijk er niets aan de hand met mensen die van gender gaan wisselen. ze zijn dus fysiek en qua hormonen wel in balans. ze leven enkel in de overtuiging niet het juiste geslacht te hebben.

Dit is niet voor iedereen waar, maar dan hebben we het over het algemeen over intersex. Onderzoek wijst echter steeds meer aan dat het wel degelijk een lichamelijke oorzaak heeft; het brein van transseksuelen heeft over het algemeen fysiek meer weg van het geslacht waarmee ze zich identificeren, niet waarmee ze geboren zijn.

quote:

is het dan niet beter (geredeneerd dat dat niet voldoende gedaan wordt uiteraard), om professionele hulp te zoeken?

Hoe is een genderteam bij een universitair medisch centrum niet professioneel? Of voldoende?

quote:

mijn punt is dit: op dezelfde manier dat jullie als 'man / vrouw' door het leven gaan en respectievelijk overtuigd zijn van een 'vrouw / man' gender - en dat dus zien als jullie "natuurlijke staat" - ter verduidelijking; de transgender man weet zeker dat zijn natuurlijke staat vrouwelijk is en vice versa..

Een transgender man is als vrouw geboren en een transgender vrouw weet dus zekerdat haar natuurlijke staat vrouwelijk is

quote:

ikzelf heb de overtuiging dat ik beter dood kan zijn, klinkt cru, maar ik heb er hulp bij en slik medicatie hiervoor.. iedereen doet zijn uiterste best (familie, vrienden en professionals) om mij ervan te overtuigen dat het beter is om verder te leven en alles er uit te halen.

Jouw brein kan endorfine en dopamine niet voldoende verwerken waardoor je nooit blij kunt zijn. Mijn brein heeft zich ontwikkeld als ieder ander mannelijk brein, en mijn lichaam niet. Het is niet te vergelijken, net zomin als je kunt zeggen dat iemand met leverkanker gebaat is bij medicijnen tegen hepatitisch C omdat het allebei in de lever zit.

quote:

mijn "natuurlijke staat" is dood (sorry als ik erg cru overkom).
jullie "natuurlijke staat" is dan kennelijke het tegenovergestelde geslacht.

waarom wordt ik geacht verder te leven met de nodige druk? en ondergaan jullie gewoon een genderverandering? ik snap dat dat jaren duurt en erg veel implicaties heeft.

mijn punt is eigenlijk dat ik het een soort van hypocriet vind van de samenleving dat je geen zelfmoord kunt plegen, maar wel letterlijk je penis kunt laten amputeren, onder het baken van psychische bevindingen (er zijn immers geen biologische oorzaken). dus ik vind: òf we maken allemaal het beste ervan met de juiste hulp, òf we mogen allemaal een abrupte keuze maken.

Er zijn wel biologische oorzaken. En voor ons is een geslachtsverandering de juiste en beste hulp.

Over het algemeen wordt in onze maatschappij alle leven, hoe onplezierig ook, beter geacht dan de dood. Ikzelf ben het daar niet mee eens en je zou ook gewoon het recht moeten hebben je eigen leven te beeindigen, maar helaas is dat niet geaccepteerd. Ik kan me voorstellen dat je het kut en oneerlijk vindt, maar het heeft natuurlijk geen ruk te maken met onze medische achtergrond.

quote:

dus als jullie kunnen veranderen, kan ik gewoon eruit stappen, zo zie ik het. maar als ik geacht wordt om, 'onder iedere vorm van-', gewoon lekker door te gaan... vind ik dus dat jullie genderveranderaars gewoon jezelf moeten blijven en hulp moeten zoeken.

We hebben hulp gezocht, en die hulp bestaat uit een geslachtsverandering.