R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Lieve mensen,
Eergisteren is mijn moeder overleden. Vandaag was mijn middelste broer bij mij en we bespraken zaken voor de uitvaart komende donderdag. Het gesprek kwam op onze vader die met zijn tweede vrouw, zonder dat hij dit met ons overlegd/besproken heeft, naast ons drieën (de kinderen) wil staan, om de condoleances in ontvangst te nemen. En hier ontplofte ik lichtelijk.
Mijn ouders zijn gescheiden in 1982. Het kontakt tussen hen is wel gebleven, voornamelijk door medelijden van mijn moeder met mijn vader, en omdat hij de vader van ons is en wij toenertijd nog vlakbij elkaar woonden. Mijn vader is in hetzelfde dorp gaan wonen na de scheiding.
Wij drieën hebben een moeizame/redelijke relatie met onze vader en ik heb zelfs helemaal geen kontakt meer met hem. Zijn nieuwe vrouw hebben we voor lief genomen, want waar de één gaat, gaat de ander. Maar dat gaat ook behoorlijk stroef. Lees dit maar als: 'we vinden haar eigenlijk een kleinzielige, kneuterige trut'.
Mijn vader en zijn vrouw staan ook genoemd op de rouwkaart (daar waar je de kinderen/nabestaanden neerzet). Gelukkig valt dat niet zo op, omdat op verzoek van mijn moeders zus, ook de voornamen van de broers en zussen van mijn moeder onder onze namen staan. Zij hebben allen een hechte onderlinge band.
Wat ik wil weergeven is dat mijn vader en zijn vrouw zich eigenlijk aan het opdringen zijn zonder dat ze hebben afgetast/gevraagd of hun acties wel gewenst zijn door ons, de kinderen. Ook mijn middelste broer zit het niet lekker dat dat als vanzelfsprekend door hen wordt gezien. Sterker nog: als ik tegen mijn vader zou zeggen dat ik het niet zou waarderen als zij óók in het condoleance-rijtje gaan staan, wordt dit geheid hoog opgenomen en als belachelijk gezien. 'Hoe ik het lef heb' etc. Zoiets gaat het geheid worden.
Daarom hier mijn vraag wat ik het beste kan doen. Alvast bedankt voor advies/tips/reacties.
EDIT: ze staan ook op de rouwkaart genoemd omdat mijn vader aanwezig was bij het opstellen van de tekst van de kaart. Ik weet niet precies hoe het gegaan is, maar mijn vader kennende was het geen enkel punt van discussie, en zo zal hij het ongetwijfeld gebracht hebben. En daarmee mijn broer heeft overdonderd, want die begon achter zijn oren te krabben vandaag.
[ Bericht 4% gewijzigd door Boca_Raton op 02-09-2012 17:17:47 ]
Eergisteren is mijn moeder overleden. Vandaag was mijn middelste broer bij mij en we bespraken zaken voor de uitvaart komende donderdag. Het gesprek kwam op onze vader die met zijn tweede vrouw, zonder dat hij dit met ons overlegd/besproken heeft, naast ons drieën (de kinderen) wil staan, om de condoleances in ontvangst te nemen. En hier ontplofte ik lichtelijk.
Mijn ouders zijn gescheiden in 1982. Het kontakt tussen hen is wel gebleven, voornamelijk door medelijden van mijn moeder met mijn vader, en omdat hij de vader van ons is en wij toenertijd nog vlakbij elkaar woonden. Mijn vader is in hetzelfde dorp gaan wonen na de scheiding.
Wij drieën hebben een moeizame/redelijke relatie met onze vader en ik heb zelfs helemaal geen kontakt meer met hem. Zijn nieuwe vrouw hebben we voor lief genomen, want waar de één gaat, gaat de ander. Maar dat gaat ook behoorlijk stroef. Lees dit maar als: 'we vinden haar eigenlijk een kleinzielige, kneuterige trut'.
Mijn vader en zijn vrouw staan ook genoemd op de rouwkaart (daar waar je de kinderen/nabestaanden neerzet). Gelukkig valt dat niet zo op, omdat op verzoek van mijn moeders zus, ook de voornamen van de broers en zussen van mijn moeder onder onze namen staan. Zij hebben allen een hechte onderlinge band.
Wat ik wil weergeven is dat mijn vader en zijn vrouw zich eigenlijk aan het opdringen zijn zonder dat ze hebben afgetast/gevraagd of hun acties wel gewenst zijn door ons, de kinderen. Ook mijn middelste broer zit het niet lekker dat dat als vanzelfsprekend door hen wordt gezien. Sterker nog: als ik tegen mijn vader zou zeggen dat ik het niet zou waarderen als zij óók in het condoleance-rijtje gaan staan, wordt dit geheid hoog opgenomen en als belachelijk gezien. 'Hoe ik het lef heb' etc. Zoiets gaat het geheid worden.
Daarom hier mijn vraag wat ik het beste kan doen. Alvast bedankt voor advies/tips/reacties.
EDIT: ze staan ook op de rouwkaart genoemd omdat mijn vader aanwezig was bij het opstellen van de tekst van de kaart. Ik weet niet precies hoe het gegaan is, maar mijn vader kennende was het geen enkel punt van discussie, en zo zal hij het ongetwijfeld gebracht hebben. En daarmee mijn broer heeft overdonderd, want die begon achter zijn oren te krabben vandaag.
[ Bericht 4% gewijzigd door Boca_Raton op 02-09-2012 17:17:47 ]
Komen andere relaties van je moeder daar ook te staan? Als ze al sinds 82 gescheiden zien zie ik niet echt in wat hij er moet, helemaal als jullie het niet willen.
Dus lijkt me best normaal dat jullie aangeven dat het alleen voor directe familie is en niet voor de rest. En als ze daar geen respect voor hebben zou ik mij er niet druk over maken.
Dus lijkt me best normaal dat jullie aangeven dat het alleen voor directe familie is en niet voor de rest. En als ze daar geen respect voor hebben zou ik mij er niet druk over maken.
- - = |randommusicvideos | = - - | - - = | prettyendless | = - -
Allereerst natuurlijk gecondoleerd 
Heel naar om je moeder te moeten verliezen en je daarna hier druk om te moeten maken, daar heb je natuurlijk helemaal geen zin in.
Dat is wel een beetje mijn punt. Waarom laat je dit jou dwars zitten? Ik kan wel begrijpen dat het zwaar weegt voor je, maar ik zou afscheid willen nemen van mijn moeder en wie er in het rijtje staat om condoleances in ontvangst te nemen...Doet dat afbreuk aan de herinnering aan je moeder?
Ik zeg dit omdat ik in mijn zeer directe omgeving ook net een sterfgeval heb meegemaakt, en daar heeft men de focus gelegd op het afscheid nemen van de moeder in kwestie, en zich niet te druk gemaakt om familieverhoudingen. Probeer door deze emotie heen te zien en je af te vragen hoe erg dit nu werkelijk gaat zijn.
Uiteraard, als het wel heel zwaar weegt voor je moet je het wel ter sprake brengen. Dit voor je houden draagt voor jou dan niet bij aan een geslaagd en gepast afscheid. Ik zou dat ook als argument gebruiken wanneer je het aan je vader meldt. Daarbij komt de gouden regel: er is nooit een goed moment voor een slecht-nieuwsgesprek, dus je moet het hem dan gewoon heel direct melden en er niet omheen gaan draaien of 'een beter moment' afwachten.
Heel naar om je moeder te moeten verliezen en je daarna hier druk om te moeten maken, daar heb je natuurlijk helemaal geen zin in.Dat is wel een beetje mijn punt. Waarom laat je dit jou dwars zitten? Ik kan wel begrijpen dat het zwaar weegt voor je, maar ik zou afscheid willen nemen van mijn moeder en wie er in het rijtje staat om condoleances in ontvangst te nemen...Doet dat afbreuk aan de herinnering aan je moeder?
Ik zeg dit omdat ik in mijn zeer directe omgeving ook net een sterfgeval heb meegemaakt, en daar heeft men de focus gelegd op het afscheid nemen van de moeder in kwestie, en zich niet te druk gemaakt om familieverhoudingen. Probeer door deze emotie heen te zien en je af te vragen hoe erg dit nu werkelijk gaat zijn.
Uiteraard, als het wel heel zwaar weegt voor je moet je het wel ter sprake brengen. Dit voor je houden draagt voor jou dan niet bij aan een geslaagd en gepast afscheid. Ik zou dat ook als argument gebruiken wanneer je het aan je vader meldt. Daarbij komt de gouden regel: er is nooit een goed moment voor een slecht-nieuwsgesprek, dus je moet het hem dan gewoon heel direct melden en er niet omheen gaan draaien of 'een beter moment' afwachten.
Je vader is al 30 jaar niet meer bij je moeder, en toch dringt hij zich zo op? Waar haalt hij het lef vandaan? 
Ok stelletje hokboeren
Wat een naar dominant mannetje, die vader van je. Ik zou in zo'n geval vol en rechtstreeks in de aanval gaan en pertinent weigeren dat hij er bij is.
Hij mag blij zijn dat hij überhaupt op de begrafenis mag komen.... Het is de keus van de kinderen, niet van een ex, wie er wel en niet welkom zijn en hoe de boel verloopt.
Hij mag blij zijn dat hij überhaupt op de begrafenis mag komen.... Het is de keus van de kinderen, niet van een ex, wie er wel en niet welkom zijn en hoe de boel verloopt.
Op dinsdag 2 oktober 2012 14:27 schreef tong80 het volgende: _O_ :P
Dit ja. Hij heeft er hoogstens wat mee te maken in de zin van 'hij komt naar de uitvaart om afscheid te nemen', maar that's it. Erbij staan, hoe haalt ie het in z'n hoofd?quote:Op zondag 2 september 2012 17:20 schreef padlarf het volgende:
Je vader is al 30 jaar niet meer bij je moeder, en toch dringt hij zich zo op? Waar haalt hij het lef vandaan?
En z'n vrouw heeft er al helemaal niks mee te maken.
Allereerst natuurlijk gecondoleerd en veel sterkte gewenst.
Ik vind dat het jullie keuze moet zijn wie er in de condoleancerij komt te staan. Jullie - de kinderen - zijn de 'meest directe' nabestaanden en hebben dus het meeste recht beslissingen te nemen.
Je vader heeft hier kort gezegd niets over te zeggen en niets van te vinden. Uiteraard is hij van harte welkom, maar om voor zichzelf en zijn nieuwe vrouw een grotere rol op te eisen dan zij verdienen is egoïstisch en hij gaat hierbij volledig voorbij aan jullie gevoelens.
Ik zou zeggen: doe wat jullie willen en wat voor jullie goed voelt. Wanneer je vader hier problemen over maakt zegt dat meer over hem dan over jullie.
Ik vind dat het jullie keuze moet zijn wie er in de condoleancerij komt te staan. Jullie - de kinderen - zijn de 'meest directe' nabestaanden en hebben dus het meeste recht beslissingen te nemen.
Je vader heeft hier kort gezegd niets over te zeggen en niets van te vinden. Uiteraard is hij van harte welkom, maar om voor zichzelf en zijn nieuwe vrouw een grotere rol op te eisen dan zij verdienen is egoïstisch en hij gaat hierbij volledig voorbij aan jullie gevoelens.
Ik zou zeggen: doe wat jullie willen en wat voor jullie goed voelt. Wanneer je vader hier problemen over maakt zegt dat meer over hem dan over jullie.
Love, it will not betray, dismay or enslave you
It will set you free
It will set you free
Het is natuurlijk van de zotte dat hij dit doet. Maar onthoudt ook dat deze periode stressvol genoeg voor je is.
Ga je alsjeblieft niet druk maken om dingen die eigenlijk op dit moment niet helemaal toe doen. Hiermee wil ik zeggen. Je vader staat straks in een rijtje naast jullie om handjes te geven en that's it. Ik snap dat dit je enorm dwars kan zitten, maar negeer hem lekker weg en laat hem zijn ding doen als het teveel stress oplevert. Het laatste wat je moeder had gewild is denk ik dat door haar dood ook nog eens de relatie met je vader verslechterd. Het blijft toch je vader.
Sterkte ermee en doe rustig aan.
Ga je alsjeblieft niet druk maken om dingen die eigenlijk op dit moment niet helemaal toe doen. Hiermee wil ik zeggen. Je vader staat straks in een rijtje naast jullie om handjes te geven en that's it. Ik snap dat dit je enorm dwars kan zitten, maar negeer hem lekker weg en laat hem zijn ding doen als het teveel stress oplevert. Het laatste wat je moeder had gewild is denk ik dat door haar dood ook nog eens de relatie met je vader verslechterd. Het blijft toch je vader.
Sterkte ermee en doe rustig aan.
Op zich waar en mee eens. Het lijkt er allen heel sterk op dat de vader van TS zich graag met hun leven bemoeid en zijn stempel erop drukt. Mogelijk wordt het alleen maar erger hierna en moet ze nu duidelijk stelling innemen.quote:
Het is natuurlijk van de zotte dat hij dit doet. Maar onthoudt ook dat deze periode stressvol genoeg voor je is.
Ga je alsjeblieft niet druk maken om dingen die eigenlijk op dit moment niet helemaal toe doen. Hiermee wil ik zeggen. Je vader staat straks in een rijtje naast jullie om handjes te geven en that's it. Ik snap dat dit je enorm dwars kan zitten, maar negeer hem lekker weg en laat hem zijn ding doen als het teveel stress oplevert. Het laatste wat je moeder had gewild is denk ik dat door haar dood ook nog eens de relatie met je vader verslechterd. Het blijft toch je vader.
Sterkte ermee en doe rustig aan.
Aan de andere kant heb je ook zeker gelijk dat het een hoop stress met zich meebrengt. TS zal uiteindelijk zelf moeten beslissen wat ze doet...
-edit- mijn reactie wordt overigens gevoed uit eigen ervaringen. Bij ons huwelijk waren ouders niet uitgenodigd om bepaalde redenen. Toen het huwelijk kwam moesten we een standpunt innemen en keuzes maken. Niet makkelijk, wel noodzakelijk (op dat moment). Achteraf nooit spijt van gehad.
Op dinsdag 2 oktober 2012 14:27 schreef tong80 het volgende: _O_ :P
sterkte 
het lijkt me erg heftig om in deze situatie hier ook nog mee bezig te moeten zijn
ik zou het hem gewoon uitleggen, dat je je er niet fijn bij voelt en dat jullie het niet gepast vinden op deze manier. als mensen hem persoonlijk willen condoleren komen ze vanzelf naar hem toe in de aula
het lijkt me erg heftig om in deze situatie hier ook nog mee bezig te moeten zijn ik zou het hem gewoon uitleggen, dat je je er niet fijn bij voelt en dat jullie het niet gepast vinden op deze manier. als mensen hem persoonlijk willen condoleren komen ze vanzelf naar hem toe in de aula
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Wat fijn om alle reacties te lezen, zo betrokken. Waardeer ik zéér.
Er is voor beide wat te zeggen: het laten gaan en me er niet druk om maken. Maar ik voelde met mijn broer mee vanmiddag, die er mee begon te worstelen. En dat herken ik zo: gewoon totaal overdonderd worden door de schaamteloosheid van mijn vader en pas later je realiseren dat het helemaal niet vanzelfsprekend ís. Dit heb ik al talloze keren meegemaakt, mijn vader is een wandelende sociale ramp.
Toch weet ik dat ik een half jaar geleden al dacht: let op: mijn vader gaat zich geheid op de rouwkaart manouevreren. Als een Wethouder Hekking (van Koot en Bie).
Mijn oudste broer zal geen stelling nemen: hij wil de vrede bewaren en denkt: 'laat maar' hoogstwaarschijnlijk. Maar mijn andere broer en ik zijn veel uitgesprokener.
Het doet me goed om te lezen dat ook jullie het ongepast vinden. Want dat is nou typisch mijn vader: je gaat aan jezelf twijfelen.
Ik heb er geen enkel probleem mee om het rustig maar niet meer dan duidelijk tegen hen te zeggen komende donderdag. Maar of dat de sfeer ten goede komt... dat is een tweede.
Er is voor beide wat te zeggen: het laten gaan en me er niet druk om maken. Maar ik voelde met mijn broer mee vanmiddag, die er mee begon te worstelen. En dat herken ik zo: gewoon totaal overdonderd worden door de schaamteloosheid van mijn vader en pas later je realiseren dat het helemaal niet vanzelfsprekend ís. Dit heb ik al talloze keren meegemaakt, mijn vader is een wandelende sociale ramp.
Toch weet ik dat ik een half jaar geleden al dacht: let op: mijn vader gaat zich geheid op de rouwkaart manouevreren. Als een Wethouder Hekking (van Koot en Bie).
Mijn oudste broer zal geen stelling nemen: hij wil de vrede bewaren en denkt: 'laat maar' hoogstwaarschijnlijk. Maar mijn andere broer en ik zijn veel uitgesprokener.
Het doet me goed om te lezen dat ook jullie het ongepast vinden. Want dat is nou typisch mijn vader: je gaat aan jezelf twijfelen.
Ik heb er geen enkel probleem mee om het rustig maar niet meer dan duidelijk tegen hen te zeggen komende donderdag. Maar of dat de sfeer ten goede komt... dat is een tweede.
Gecondoleerd.
Maar waarom staat hij en z'n nieuwe vrouw uberhaupt op de kaart? Het is geen familie meer, wellicht goeie vrienden gebleven, maar ik neem aan dat er verder geen vrienden als "afzender" op die kaart staan.
Meestal is het wel zo dat iedereen die op de kaart genoemd staat, gecondoleerd worden op rij. Het zou dan wel vreemd zijn als het ene wel geeurt, en het andere niet.
Zelf zou ik dus niet iemand die aangetrouwd is geweest, niet op de kaart en in het condoleance-rijtje willen.
Het betrekken van iemand uit een vorige relatie in een kaart vind ik dan sowieso al raar. Polsen kan altijd, maar er bij betrekken niet.
Succes en sterkte!!!
Edit:
Is er overigens bekend wat de wensen van je moeder zijn geweest? Als zij het zo zou willen, dan denk ik wel dat dat enige respect zal moeten krijgen. Toch een lastige kwestie.
Maar waarom staat hij en z'n nieuwe vrouw uberhaupt op de kaart? Het is geen familie meer, wellicht goeie vrienden gebleven, maar ik neem aan dat er verder geen vrienden als "afzender" op die kaart staan.
Meestal is het wel zo dat iedereen die op de kaart genoemd staat, gecondoleerd worden op rij. Het zou dan wel vreemd zijn als het ene wel geeurt, en het andere niet.
Zelf zou ik dus niet iemand die aangetrouwd is geweest, niet op de kaart en in het condoleance-rijtje willen.
Het betrekken van iemand uit een vorige relatie in een kaart vind ik dan sowieso al raar. Polsen kan altijd, maar er bij betrekken niet.
Succes en sterkte!!!
Edit:
Is er overigens bekend wat de wensen van je moeder zijn geweest? Als zij het zo zou willen, dan denk ik wel dat dat enige respect zal moeten krijgen. Toch een lastige kwestie.
Nodig hem en zijn vrouw de dag voor de begrafenis uit voor een etentje, en stop iets in het eten waar ze beiden goed ziek van worden.
Waar halen ze het lef vandaan zeg, gadverdamme. Pas maar op dat hij niet op de erfenis gaat azen.
Waar halen ze het lef vandaan zeg, gadverdamme. Pas maar op dat hij niet op de erfenis gaat azen.
@RaZ: waarom hij en z'n nieuwe vrouw op de kaart staan: Ik weet niet precies hoe e.e.a verlopen is toen de tekst werd opgesteld. Wel dat mijn vader en de zus van mijn moeder er bij waren (en mijn broer dus). Ik zou mijn broer moeten bellen om dat na te vragen maar ik ben moe van deze hele dag dus dat laat ik even zo. Ik weet wel dat mijn broer zich hardop afvroeg vanmiddag: 'maar waarom moet hij eigenlijk de rouwkaart staan?'. Ik vermoed dat dat zonder enige vorm van discussie ter plekke door mijn vader is 'aangeleverd' richting de begrafenisondernemer.
De wensen van mijn moeder: ik denk dat zij het aan ons zou hebben overgelaten, wat wij drieën willen. Van haar had het volgens mij echt niet gehoeven.
De wensen van mijn moeder: ik denk dat zij het aan ons zou hebben overgelaten, wat wij drieën willen. Van haar had het volgens mij echt niet gehoeven.
Dat is het moeilijke aan de keuze. Ik ken je vader niet maar die zal zich inderdaad niet snel aan de kant laten zetten. Dan is de vraag, is dat het waard? Heb je het al met je broer overlegd? Jullie kunnen beter samen die afweging maken dan wij hier.quote:
Ik heb er geen enkel probleem mee om het rustig maar niet meer dan duidelijk tegen hen te zeggen komende donderdag. Maar of dat de sfeer ten goede komt... dat is een tweede.
Maar wat deed je vader daar überhaupt? Dat is toch een familieaangelegenheid? Of is hij heel goed bevriend met de broers en zussen van je moeder?quote:
@RaZ: waarom hij en z'n nieuwe vrouw op de kaart staan: Ik weet niet precies hoe e.e.a verlopen is toen de tekst werd opgesteld. Wel dat mijn vader en de zus van mijn moeder er bij waren (en mijn broer dus).
@Mystikvm: M'n broer en ik hebben het even laten bezinken, we konden onze oudste broer ook niet bereiken om het hém te vragen. Maar toen hij weg was merkte ik dat het mij helemaal niet lekker zat, vandaar mijn vraag hier.
@Kwiwi: mijn vader heeft o.a. geholpen bij het opruimen van mijn moeders spullen toen zij twee maanden terug naar het verzorgingshuis ging. En inderdaad hebben mijn beide broers goed tot moeizaam kontakt met hem. En mijn vader wilde altijd dolgraag kontakt houden met de broers en zussen van mijn moeder, die daar maar in mee zijn gegaan, de een enthousiaster dan de ander overigens.
@Kwiwi: mijn vader heeft o.a. geholpen bij het opruimen van mijn moeders spullen toen zij twee maanden terug naar het verzorgingshuis ging. En inderdaad hebben mijn beide broers goed tot moeizaam kontakt met hem. En mijn vader wilde altijd dolgraag kontakt houden met de broers en zussen van mijn moeder, die daar maar in mee zijn gegaan, de een enthousiaster dan de ander overigens.
zou het kunnen dat hij er zou willen staan om jullie te steunen?
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Dan doe je dat toch op een andere manier...? Dan vertel je mensen dat je er voor ze bent, of je vraagt waar je mee kunt helpen, in plaats van jouw naam en die van je vrouw op een kaart te zetten zonder even te vragen of de kinderen dat gepast vinden.quote:Op zondag 2 september 2012 17:58 schreef littledrummergirl het volgende:
zou het kunnen dat hij er zou willen staan om jullie te steunen?
In geen 100 jaar. Alles wat mijn vader doet, ademt, zegt, doet, laat etc. etc. is enkel gericht op zijn eigenbelang. Is het niet op de korte termijn, danwel op de lange termijn.quote:
zou het kunnen dat hij er zou willen staan om jullie te steunen?
@RunForrestRun: in jouw reactie kan ik me heel goed vinden in die zin dat het voor mij in wezen ook zo voelt.
ze zei al dat ie wat sociaal onhandig was, dus ik dacht misschien had ze helemaal nog niet bedacht dat ie heel ver weg ergens misschien wel goed bedoeld...quote:
[..]
Dan doe je dat toch op een andere manier...? Dan vertel je mensen dat je er voor ze bent, of je vraagt waar je mee kunt helpen, in plaats van jouw naam en die van je vrouw op een kaart te zetten zonder even te vragen of de kinderen dat gepast vinden.
edit: niet dus
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Mijn condoleances.
Beslommeringen als deze kun je er eigenlijk niet bij hebben als je iemand verliest. Maar het is in zo'n geval wel moeilijk het iedereen naar de zin te maken en op je strepen te staan. Wat je ook doet, zorg dat je niet met een kater blijft zitten. Als dit betekent dat je iets meer moet verkroppen dan je zou willen, dan is het goed te bedenken dat de herinnering aan een vreedzame uitvaart veel waard is.
Beslommeringen als deze kun je er eigenlijk niet bij hebben als je iemand verliest. Maar het is in zo'n geval wel moeilijk het iedereen naar de zin te maken en op je strepen te staan. Wat je ook doet, zorg dat je niet met een kater blijft zitten. Als dit betekent dat je iets meer moet verkroppen dan je zou willen, dan is het goed te bedenken dat de herinnering aan een vreedzame uitvaart veel waard is.
@Disana: dit is ook weer waar. Ik word heen- en weer geslingerd tussen gevoelens nu.
Ik denk dat ik mijn vraag gepost heb omdat ik wilde weten of anderen het ook ongepast vinden. En die vraag is gelukkig beantwoord met een hartgrondig 'ja'.
Welke keuze we maken en hoe we het wel of niet willen brengen, dat overleg ik met m'n broers. Maar het fijnste is te weten, dat het inderdaad bijzonder vreemd/ongepast is wat mijn vader en zijn vrouw willen.
Wat ik al zei: als je bij mijn vader in de buurt bent, ga je aan de meest normale dingen twijfelen.
Ik denk dat ik mijn vraag gepost heb omdat ik wilde weten of anderen het ook ongepast vinden. En die vraag is gelukkig beantwoord met een hartgrondig 'ja'.
Welke keuze we maken en hoe we het wel of niet willen brengen, dat overleg ik met m'n broers. Maar het fijnste is te weten, dat het inderdaad bijzonder vreemd/ongepast is wat mijn vader en zijn vrouw willen.
Wat ik al zei: als je bij mijn vader in de buurt bent, ga je aan de meest normale dingen twijfelen.
Oké. Ik vind het met name ongepast dat hij zich op de rouwkaart heeft weten te wurmen. Dat hij zich als vader van de kinderen van je moeder zo aangedaan voelt door haar dood dat hij in de rij wil staan, zou ik me kunnen voorstellen; maar ik begrijp van jou dat dat zijn reden niet is en dan komt het inderdaad niet normaal over.quote:
@Disana: dit is ook weer waar. Ik word heen- en weer geslingerd tussen gevoelens nu.
Ik denk dat ik mijn vraag gepost heb omdat ik wilde weten of anderen het ook ongepast vinden. En die vraag is gelukkig beantwoord met een hartgrondig 'ja'.
Welke keuze we maken en hoe we het wel of niet willen brengen, dat overleg ik met m'n broers. Maar het fijnste is te weten, dat het inderdaad bijzonder vreemd/ongepast is wat mijn vader en zijn vrouw willen.
Wat ik al zei: als je bij mijn vader in de buurt bent, ga je aan de meest normale dingen twijfelen.
Gecondoleerd.
Ik zou in jouw geval, met je broers, proberen de aandacht vooral te richten op de organisatie van de bijeenkomst, met muziek en toespraken. Daarmee geef je vorm aan het herdenken van je moeder.
Jullie kunnen gedrieën proberen een beroep op je vader te doen om af te zien van een prominente plek bij de condoléance, maar gezien wat je hier vertelt, verwacht ik weinig begrip van hem. Je kunt een strijd met je vader van tientallen jaren niet nu ineens beslechten. En misschien moet je dat ook niet willen.
Veel sterkte.
Ik zou in jouw geval, met je broers, proberen de aandacht vooral te richten op de organisatie van de bijeenkomst, met muziek en toespraken. Daarmee geef je vorm aan het herdenken van je moeder.
Jullie kunnen gedrieën proberen een beroep op je vader te doen om af te zien van een prominente plek bij de condoléance, maar gezien wat je hier vertelt, verwacht ik weinig begrip van hem. Je kunt een strijd met je vader van tientallen jaren niet nu ineens beslechten. En misschien moet je dat ook niet willen.
Veel sterkte.
The love you take is equal to the love you make.
Wees blij dat ze je willen steunen in deze moeilijke tijd
"We are all atheists about most of the gods that humanity has ever believed in. Some of us just go one god further." - Richard Dawkins
Gecondoleerd allereerst!
Ik kan me heel goed voorstellen dat het in het verkeerde keelgat is geschoten, en ik zou er ook zeker het gesprek over aangaan, Maar bedenk voor jezelf en je broers ook, of dit het moment is om er stennis over te maken.., Je kunt maar 1 keer afscheid nemen van je moeder, Wil je dit op jullie wijze doen, en met respect of wil je je vader zijn zin geven en zelfs dit nog laten verzieken!
Als hij zo nodig in het rijtje wil gaan staan, meid lekker laten doen, hou gewoon afstand, en eer je moeder, Mensen als je vader krijgen hun loon nog wel een keer!
Ik kan me heel goed voorstellen dat het in het verkeerde keelgat is geschoten, en ik zou er ook zeker het gesprek over aangaan, Maar bedenk voor jezelf en je broers ook, of dit het moment is om er stennis over te maken.., Je kunt maar 1 keer afscheid nemen van je moeder, Wil je dit op jullie wijze doen, en met respect of wil je je vader zijn zin geven en zelfs dit nog laten verzieken!
Als hij zo nodig in het rijtje wil gaan staan, meid lekker laten doen, hou gewoon afstand, en eer je moeder, Mensen als je vader krijgen hun loon nog wel een keer!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Het hele rijtje afschaffen en dat meen ik serieus.
Ik ben eens op een begrafenis geweest waar ze dat ook niet deden en dat was zoveel prettiger voor de familie en de bezoekers. De bezoekers waren al in de ruimte en voorzien van een hapje en drankje. De familie kwam wat later en zocht in eerste instantie zelf de mensen op waar je graag even wat steun van wilden. Daarna liep het bezoek langs bij degenen die ze goed kenden en was het systematisch handjes schudden van mensen die men niet eens kende niet aan de orde. Ik vond het een verademing en zou er zelf ook voor kiezen. Het klinkt als chaos misschien maar dat was het zeker niet.
Ik ben eens op een begrafenis geweest waar ze dat ook niet deden en dat was zoveel prettiger voor de familie en de bezoekers. De bezoekers waren al in de ruimte en voorzien van een hapje en drankje. De familie kwam wat later en zocht in eerste instantie zelf de mensen op waar je graag even wat steun van wilden. Daarna liep het bezoek langs bij degenen die ze goed kenden en was het systematisch handjes schudden van mensen die men niet eens kende niet aan de orde. Ik vond het een verademing en zou er zelf ook voor kiezen. Het klinkt als chaos misschien maar dat was het zeker niet.
Gecondoleerd
Het is zeer ongebruikelijk dat een gescheiden partner in het 'rijtje' gaat staan, laat staan diens partner.
Het is jullie uitvaart dus jullie zijn de baas. Het is jullie afscheid.
Mocht het niet mogelijk zijn kun je altijd beslissen geheel geen 'rijtje' te doen. Gewoon zeggen dat het de wens van de familie is dat niet te doen
Nogmaals, het is jullie afscheid
Het is zeer ongebruikelijk dat een gescheiden partner in het 'rijtje' gaat staan, laat staan diens partner.
Het is jullie uitvaart dus jullie zijn de baas. Het is jullie afscheid.
Mocht het niet mogelijk zijn kun je altijd beslissen geheel geen 'rijtje' te doen. Gewoon zeggen dat het de wens van de familie is dat niet te doen
Nogmaals, het is jullie afscheid
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Hebben wij inderdaad ook gedaan. Als laatsten nog even bij elkaar bij de kist met de directe familie, en tegen de tijd dat we binnen kwamen in de zaal zat iedereen al aan tafels met elkaar te praten en kwamen ze vanzelf wel even langs.quote:
Het hele rijtje afschaffen en dat meen ik serieus.
Ik ben eens op een begrafenis geweest waar ze dat ook niet deden en dat was zoveel prettiger voor de familie en de bezoekers. De bezoekers waren al in de ruimte en voorzien van een hapje en drankje. De familie kwam wat later en zocht in eerste instantie zelf de mensen op waar je graag even wat steun van wilden. Daarna liep het bezoek langs bij degenen die ze goed kenden en was het systematisch handjes schudden van mensen die men niet eens kende niet aan de orde. Ik vond het een verademing en zou er zelf ook voor kiezen. Het klinkt als chaos misschien maar dat was het zeker niet.
Veel fijner
|
|
