quote:
Op donderdag 6 september 2012 08:44 schreef Bittere_Bal het volgende:[..]
heel erg herkenbaar, ik heb precies hetzelfde. Ik mis haar ook niet als persoon maar ze heeft mij eigenlijk nog volledig in haar greep, zonder dat ze het zelf gelukkig weet. Gaat bijna richting een obsessie ben ik bang. Ze moest eens weten, wat een ego-boost zou dat voor haar zijn. Het verpest zo veel, ik heb meerdere contacten laten verwateren omdat zij nog wel contact met haar hebben en haar zelfs als vriendin beschouwen. Doe het mezelf allemaal aan maar zij is zo ontzettend de winnaar geworden na haar achterbakse gedrag. Ze is er nog voor beloond ook. Blijkbaar moet je over lijken gaan als er gevoelens in het spel zijn.
Het meest frusterende vind ik dat ik haar op geen enkele manier meer emotioneel kan raken. Ik ben een "foutje", een voetnoot in haar lange lijst van jongens die ze het hoofd op hol heeft gebracht en daarna weer heeft afgestoten. 10x liever zou ik hebben dat zij mij net zo haat, dat is tenminste nog een emotie. Nu ben ik niet meer dan een ex-huisgenoot uit een periode die ze heeft afgesloten.
En ik ben nu van alles voor haar aan het invullen maar het feit dat ze al bijna twee jaar een nieuwe vriend heeft, nooit meer iets laat horen, hoewel we nog wel gezamelijke vrienden/kenissen hebben, zegt mij genoeg. Moet me soms wel inhouden om niet eens contact op te nemen, bijna alleen maar om een reactie uit te lokken. Gelukkig heb ik nog wel iets van een ruggegraat.
Beetje late reactie, maar ik herken me zo erg in jouw verhaal, bijna tot op de details is het gelijk..
Hier ook een ex die tijdens de relatie alles om me gaf, ik hou van je, jij bent het echt voor mij, bla bla, en nadat ze het uitmaakte behandelde ze me eigenlijk een beetje zoals deze emo het beste weergeeft :
.
Ik maakte haar geen reet meer uit, zij kreeg al na een paar maanden een nieuwe vriend. wat nu nog steeds aan is. Fulltime baan, vriendinnen, vrienden gemaakt via haar vriend, beiden een grote familie : Haar leven is al bijna 2 jaar weer helemaal op de rails, terwijl ik nog steeds met allemaal shit in mijn hoofd zit. Het gaat niet lekker op studie, en als ik afgestudeerd ben moet ik ook nog maar eens een baan zien te vinden...
Door alles bij elkaar raak ik ook wel eens in een negatieve spiraal, bijna tegen het depressieve aan. Heb ook contacten laten verwateren, sterker nog : Hele leuke kansen op nieuwe vrienden, relaties etc heb ik gewoon laten schieten omdat sinds mijn ex weg is, mijn zelfvertrouwen gewoon helemaal gecrusht is, en ik liever mensen op een afstand hou, omdat ik toch denk dat ik ze niets kan bieden..
Ook mijn ex moest eens weten. Ik kan goed toneelspelen, en heeeeeeel soms stuurt ze me nog wel eens een bericht. Ik doe oppverlakkig, vriendelijk maar niet echt geinteresseerd. Uit eigen initiatief heb ik al in geen tijden iets laten horen.. Maar elke week denk ik nog wel 1/2 keer aan hoe en waarom alles zo gelopen is, en hoe het toch in godsnaam mogelijk is dat ik eigenlijk in elk opzicht de grote verliezer van het hele verhaal is...
She's got it all, i've got none of it..