Gisteren was trouwens ontzettend aandoenlijk: we waren met de hele koor/vriendenclub op verjaardagsvisite bij onze dirigent. Dus er werd natuurlijk uitbundig verjaardagsliedjes gezongen bij het geven van het cadeau.
Tijdje later gaat iemand naar de wc en meldt dat hun zoontje van 3,5 boven keihard ligt te huilen. Dus zij gaan kijken, en komen met hem de kamer in. Hij wilde ons wat vragen. Iedereen dacht dat ie ging vragen of we stiller wilden zijn omdat ie niet kon slapen, maar hij vroeg of we nog een keertje wilden zingen, want hij had ook mee willen doen!

Dus we hebben nog een keer gezongen en het betraande gezichtje ging helemaal stralen en hij zong keihard mee