We zullen het straks wel zien Ik bedoelde hoe vind Ruben het idee dat hij een meester krijgt. Of weet hij dat nog niet.quote:Op woensdag 11 juli 2012 07:58 schreef Troel het volgende:
Nou, hij kent de meester in kwestie natuurlijk nog niet, dus het is afwachten
Ok. Ik vond het wel meevallen verder.quote:Op woensdag 11 juli 2012 07:10 schreef Brighteyes het volgende:
Ik heb wat postst gepoetst. Als mensen Djeez iets te zeggen hebben kan dat via DM of PM en Ingrid, de manier waarop jij over De situatie post helpt ook niet mee dit verhaal buiten FOK te houden en dat is nou eenmaal wel de regel, dus bedenk een klein beetje wat je zegt en hoe je het zegt.
Ja, hij mocht al twee keer een dag meedraaien. Hij heeft naar eigen zeggen ook al twee vriendjes gemaaktquote:Op woensdag 11 juli 2012 08:25 schreef livelink het volgende:
Best spannend voor Ruben straks. Is hij zelf al wel een keer gaan kijken op de nieuwe school?
Hij kent het fenomeen meester niet, heeft enkel nog juffen gehad, maar hij snapte dan wel weer dat een meester net als een juf was, maar dan in de mannelijke vorm, verder vond hij het wel prima
Maar ze krijgt een juf, dinsdag gaan we kennis maken met de juf en andere kindjes.
jii vindt het dan.misschien we meevallen maar ik vind niet dat je je ongenoegen/onderlinge strijd over je ex/scheiding op Fok moet uitvechten/bespreken. Doe dat met elkaar of via je advocaat...quote:
[..]
Ok. Ik vond het wel meevallen verder.
Het zal mij werkelijk aan mijn reet roesten hoe jullie met elkaar omgaan..
Dan zal het wel aan mij liggen. Ik zeg geen rare dingen volgens mij.quote:
[..]
jii vindt het dan.misschien we meevallen maar ik vind niet dat je je ongenoegen/onderlinge strijd over je ex/scheiding op Fok moet uitvechten/bespreken. Doe dat met elkaar of via je advocaat...
Het zal mij werkelijk aan mijn reet roesten hoe jullie met elkaar omgaan..
Echt, probeer er gewoon zo min mogelijk over te zeggen, hoe hoog het soms ook zit en hoe boos of verdrietig je er (al dan niet terecht) over bent Kim was alweer om 6.00 wakker. Vroeg!!! heb nog geprobeerd met de taxi chaffeur te praten, maar kwam weinig uit. Maar ja, volgende week woensdag is ookal de laatste schooldag.
Ik neig naar, naar school omdat het toch een soort voorbereiding is voor volgend jaar...
Aan de ene kant een opluchting dat na al die jaren eindelijk een diagnose is,aan de andere kant boos dat het zolang heeft moeten duren.
Ook ben ik enorm trots op haar,want na tig verhuizingen heeft ze havo 4 gehaald en gaat ze over naar havo 5!!!
Ook al vecht je jaren lang omdat je gevoel zegt dat ze toch wel veel boxen aanvinkt van autisme,is het toch heftig om het echt te horen en bedenk je je hoeveel makkelijker haar leven had kunnen zijn als er eerder naar je geluisterd was. Gelukkig zit ze nu op de goede plaats waar ze goed geholpen word. En hoop voor haar dat het wat rustiger in haar hoofd gaat worden.
Wat goed trouwens dat ze nog over is gegaan!
Dat!quote:
Anitra, heftig, wat een zoektocht. 'Fijn dat ze op de goede plek zit en overgaat naar havo 5!
Job vond de wendagen altijd verschrikkelijk, in de overgang naar groep 3 ging hij gewoon niet mee op die
ochtenden. Dus voor hem zou de beslissing makkelijk zijn.
Maar jij kunt het zelf het beste inschatten voor je kleuter.
En dan moeten we eigenlijk nog met de directeur van school in gesprek over de deeltijd, want hij was er niet zo over te spreken dat ze de do-ochtenden zou gaan missen, zeker niet in groep 2...
Tja, wij denken dat de deeltijd ook behoorlijk waardevol is, dingen aanleren waar ze de rest van haar leven hopelijk voordeel van heeft...
Ja, dat snap ik, maar dit wordt helaas alleen onder schooltijd aangeboden... (kan ook haast niet anders)
Hij is van het weekend echt ontzettend lief geweest en ook vandaag toen hij terug kwam uit school, echt, er kwam een zonnestraaltje binnen. Hij had prachtige dingen mee naar huis gekregen (opruimen op school natuurlijk) en kwam het trots allemaal laten zien. En sommige dingen niet enkel prachtig omdat hij het gemaakt heeft, maar gewoon omdat het zo leuk is
En daarna hebben de twee jongens heerlijk zitten spelen en zijn ze verder gegaan met tenten bouwen. Geen gesputter dat ze even moesten stoppen met spelen vanwege het avondeten, alleen een klein beetje gesputter toen er opgeruimd moest werden en het bedtijd was. Maar het opruimen was echt ook zo klaar en daarna lekker het bed in.
Tegenwoordig is het niet echt meer boekjes lezen, maar meer liedjes zingen en Ruben was zo gek vandaag dat hij vier keer het liedje wilde van "Tante's blouse", wat hij inmiddels ook helemaal mee kan zingen. En dan vanaf de kamer van Jochem de "oh Yeah" horen, waar ik het liedje ook al een aantal keer gezongen had
Geen gedoe, geen gezeur om een boekje nog, ze zijn echt lief gaan slapen en ik heb ze niet meer gehoord. Natuurlijk is de nacht nog niet echt begonnen, maar het was Ruben in ieder geval wel opgevallen dat zonder gezeur mama een stuk vrolijker was
't Is maar goed dat ik de afgelopen dagen de jongens echt extra geknuffeld had omdat ze zo goed geluisterd hadden enzo
Fijn dat het allemaal zo goed gaat.
En Troel wat een heerlijk bericht zeg. Ontzettend fijn om te lezen!
Verder begint zijn gebrek aan tijdsbesef in combinatie met zijn vrijheidsdrang toch wel een probleem te worden. Gisteren was hij om 14.00 vertrokken en om 19.00 nog niet thuis. Uiteindelijk was de hele buurt aan het zoeken en een buurman vond hem om 21.00.
Dus vandaag hebben we een mobiele telefoon voor hem gekocht, in de hoop dat hij die dan ook mee zal nemen en ook op zal nemen als hij gebeld wordt. Geen idee of dat een oplossing gaat zijn, maar we moeten het maar proberen.
Hier nog geen school, nog 2 weken vrij, nog anderhalve week voor de deeltijd weer begint.
Ik had na onze vakantie het idee dat Kleuter even helemaal van de leg was thuis, veel huilen en erg brutaal. Inmiddels lijkt het iets beter, ze is met haar zusje ook nog bij opa en oma wezen logeren. Dat vond ze heerlijk.
Maandag gaat ze nog wel weer naar de opvang voor zolang de vakantie nog duurt.
Het is nu vooral weer thuis wennen, na ruim twee weken bij papa.
Hij was overigens helemaal blij met zijn nieuwe bureautje. Alleen stond er nog geen computer op
En die mobiele telefoon, misschien helpt het wel
Nijna, gaat het op de opvang goed?
Ondanks de problemen die we soms met Job hebben, gaat het hier eigenlijk heel erg goed. Iedereen maakte zich veel zorgen over hoe het thuis zou gaan, maar hij heeft toch heel veel geleerd bij het UMC en het is duidelijk dat hij op het speciaal onderwijs thuishoort. Dat tezamen heeft toch wel heel veel opgeleverd. De psychiater was al vrij optimistisch de laatste keer en ik begin het met haar eens te worden. Ik heb nu het gevoel dat hij gewoon thuis kan blijven, terwijl ik lang het idee had dat hij uiteindelijk niet thuis kon blijven wonen.
Nu ook even 2 weken pauze ingelast voor de logepedist. Ze had niets anders dan lof voor mn meisje en dat maakte me heel trots. Praten gaat steeds beter en is in 1 jaar tijd zoo vooruit gegaan.
Qua gedrag heeft ze het heel lastig gevonden de hele vakantie en daarbij dat ik ook nog eens hoogzwanger ben. Maar ik ben gewoon heel trots op haar want het had heel anders kunnen gaan en ze doet het op haar eigen manier het tog wel goed.
Eva heeft het heel heel moeilijk met het feit dat het nog steeds vakantie is maar nog 2 weken... we houden moed.
Eva kwam vorige week naar me toe "mama mag ik mijn eigen homootje?" eh? "ja een eigen homo, om mee te spelen en truukjes te leren"
Het duurde vrij lang en goed doorvragen voor ik doorhad dat ze een hommel bedoelde
Eva stond dagen daarvoor een keer in de tuin en er kwam een hommel aan gevlogen die vreemd voor haar gezicht bleef hangen. Heel angstig reageerde ze erop, dus ik uitgelegd dat het een hommel was, die nectar zoekt en hommels steken niet, zijn lief en wilde waarschijnlijk vriendjes met haar worden.
Vandaar dat ze dagen later ineens aankwam met een eigen hommeltje, ze bleef die dag ook in de tuin staan roepend "homootje... kom je met me spelen?" (leuk voor de buren ook
)Ik vertelde dat verhaal aan Yppy die een paar dagen later een prachtige gehaakte hommel stuurde
, die nu "liefje" is gedoopt en waar ze nu mee slaapt, in haar handje geklemd. En wat lief van Yppy.
Job heeft een haat-liefde verhouding met dieren. Aan de ene kant is hij er gek op, weet er alles van en kan uren staren naar een rupsje of zo.
Aan de andere kant kan hij ook echt heel naar zijn tegen onze huisdieren. Als hij een boze bui heeft, reageert hij die net zo makkelijk op hen af.
We merken dan ook dat onze katten heel erg terughoudend zijn naar hem toe. Ze houden hem goed in de gaten en bij het minste teken van onrust zijn ze bij hem uit de buurt. Ook de honden van de buurvrouw reageren zo op hem. Heel afwachtend en hem vooral steeds heel erg in het oog houden als hij in de buurt is.
Mirte is echt heel geïnteresseerd in kleine kriebelbeestjes, die kan ze echt een hele tijd zitten bestuderen en op haar handen laten lopen e.d.
Grotere dieren vindt ze wel interessant, maar is ze toch terughoudend bij.
En nu heeft hij alle pitjes eruit gehaald omdat er een boom uit moet groeien
Appelboompje in je nieuwe tuin?quote:
Ruben kreeg een appel aangeboden in de winkel in plaats van het snoepje.
En nu heeft hij alle pitjes eruit gehaald omdat er een boom uit moet groeien
Ja, maar dan kan ik beter een appelboompje kopen, want ik gok niet dat er aan zo'n boompje echt eetbare appels gaan groeienquote:
Maar de pitjes planten is geen probleem, heb een mini-kweekkasje
Om er een dagplanner van te maken.
Maar whiteboard is idd ook een optie.
als je echt veel op moet hangen, bijvoorbeeld de toilet rituelen, zou ik eerder pictoselector gebruiken en de rituelen op papier printen lamineren en ophangen met wat plakband of tape. Omdat je dan maar 1 ding hoeft te doen en het ritueel niet veel anders wordt.
Klittenband wordt ook wel gebruikt trouwens.
Hebben jullie ook nog advies over het hebben van een broertje. Tussen nu en een paar weken verwacht ik te bevallen en heb haar zoveel mogelijk proberen voor te bereiden door boekjes over te lezen en over te praten en mee te nemen naar bepaalde controles. Ze is bewust dat er dus een baby snel komt en niet meer dus de enige zal zijn .. maar ik zie tog wel een hele uitdaging over de dagelijkse gang van zaken.
Daarbij dat ze in dezelfde periode naar een nieuwe school gaat en bang ben dat ze het niet gaat trekken,
Misschien zie ik wel teveel beren op de weg en gaat het reuze meevallen maar maak tog wel al zorgen.
Heb je hulp van een vriendin of zo achter de hand? Waar ze zich prettig bij voelt? Zodat je, als het echt niet gaat, hulp in kan roepen van iemand waarmee ze vertrouwd is?
Kan me voorstellen dat je je er zorgen over maakt, ik heb alleen niet echt een oplossing. Het is inderdaad wel veel nieuw in een keer, wie weet valt het reuze mee, maar toch ik zou er ook alvast over nagedacht willen hebben. Ik vind de tip van Troel wel goed.
Misschien kan je zorgen dat je ook na de bevalling apart met haar dingen blijft doen. Dus even exclusieve aandacht die ze niet met broertje hoeft te delen...
Er stond hier laatst een klasgenootje van M aan de deur, hele verhalen over dat ze nog op vakantie ging en ze kon alles zo goed vertellen...
Dat heeft M helemaal niet zo, daar moet je echt heel erg doorvragen. Ik krijg dan het idee dat ze daar echt wel in verschilt met haar leeftijdsgenootjes. Maar is misschien ook gewoon het sociale wat wat achterblijft ofzo. Want ik heb nou ook weer niet het idee dat ze niet slim is ofzo, want dat lijkt ze wel. Maar ik vind het wel confronterend om dat verschil te zien. Kan het ook niet helemaal precies benoemen wat dat dan verder precies is, maar ik zie het wel.
Het "probleem"is dat we het voorlopig bij foto's zullen gaan houden ivm het ontwikkelen van de taal waarvan we hopen dat die door de herkenbare foto's op gaat pikken.quote:
Het voordeel is dat je er meer aan hebt. Bij ikea heb je ook wel losse metalen magneetborden.
als je echt veel op moet hangen, bijvoorbeeld de toilet rituelen, zou ik eerder pictoselector gebruiken en de rituelen op papier printen lamineren en ophangen met wat plakband of tape. Omdat je dan maar 1 ding hoeft te doen en het ritueel niet veel anders wordt.
Klittenband wordt ook wel gebruikt trouwens.
Ik ga in elk geval jou informatie bookmarken zodat we er later misschien wel mee aan de slag kunnen.
Neem bijvoorbeeld eens een kijkje via pictoselector, daar kan je ook zelf pictogrammen maken van foto's (of ze een ander formaat meegeven) en daarmee zo'n blad printen
Ben me gister wezen verdiepen in de pictos en de pictoselector gedownload.
Heb toen als proef een blad gemaakt voor het tandenpoetsen en echt een groot succes!!! Dus die ga ik verder integreren in het huis.
Dingen als dagjes uit of naar de huisarts etc maken jullie daar ook aparte bladen voor? En leggen die ergens om bij te pakken wanneer nodig?
Als je dat wel nodig hebt, dan zou ik dat inderdaad op een apart blad doen. Als een ritueel "goed" op het blad staat, dan kan je het het beste lamineren zodat het schoon en droog blijft.
(de een heeft genoeg aan "kleren uittrekken", de ander moet daadwerkelijk "broek uittrekken, sokken uittrekken, onderbroek uittrekken, shirt uittrekken, hemd uittrekken")
In het begin is het vooral oefenen hoe gespecificeerd het moet zijn en je kan beter zo karig mogelijk beginnen, zodat je kan toevoegen. Weglaten is moeilijker.
Ik maak me een beetje zorgen over Katja. Ze heeft heel veel buikpijn en is erg gestressed. Vanochtend weer huilen van de buikpijn. Dus met haar gesproken en het is echt heel erg gerelateerd aan Job. Er was een nieuw meisje in de klas en die was woensdagmiddag komen spelen en die is natuurlijk nog niet gewend aan Job. Het meisje had de volgende dag gezegd dat ze niet meer bij ons durfde te spelen voortaan. En daar was Katja heel erg overstuur van. Ik heb gezegd dat haar andere vriendinnetjes inmiddels ook aan Job gewend zijn en dat het nieuwe vriendinnetje ook wel aan Job zal wennen en dat ze veel meer aan ons over moet laten. Want Katja heeft ook de neiging (net als ik) om continue in de gaten te houden waar Job is, wat hij aan het doen is en of het wel goed gaat en zo. We proberen al heel lang om dat bij haar weg te nemen, maar dat is niet makkelijk.
En toch maar weer eens proberen om haar naar een brusje-cursus te krijgen. Dat durft ze tot nog toe niet, omdat ze bang is dat ze daar gaat huilen.
Tja en huilen op zo'n cursus. Ze zal niet de enige zijn die het er moeilijk mee heeft, maar ik snap ook wel dat je dat liever niet wilt. Zijn er ook andere mogelijkheden?
En ik denk ook wel dat het los zal lopen met het nieuwe vriendinnetje hoor. Ik heb Katja gezegd dat ik wel met haar wil gaan praten om het een beetje uit te leggen hoe Job is en zo.
En Katja wil dit jaar haar spreekbeurt over autisme houden, dat is misschien ook wel een goed idee.
succes daar.voor dagjes uit maak ik altijd sleutelbosjes met gelamineerde picto's die ik nodig denk te hebben: bijv. auto, dierentuin, wc, drinken, ijsje, patat, snoepje etc etc.quote:
Het zal een heftige tijd worden maar ga zowiezo haar eigen routines zoveel mogelijk aan houden dan scheelt dat. Echt hulp hebben we niet enkel voor de eerste week misschien dat er wat meer bijgesprongen
Ben me gister wezen verdiepen in de pictos en de pictoselector gedownload.
Heb toen als proef een blad gemaakt voor het tandenpoetsen en echt een groot succes!!! Dus die ga ik verder integreren in het huis.
Dingen als dagjes uit of naar de huisarts etc maken jullie daar ook aparte bladen voor? En leggen die ergens om bij te pakken wanneer nodig?
voor zwemmen maak ik een bosje met: zwemmen, aankleden, auto (zo nodig neem ik het bosje mee het water in)
Mijn ervaringen met activiteiten voor brusjes zijn alleen niet heel positief. Ik vond mijn zusje destijds vooral heel lastig. Mijn grootste wens van een "normaal" zusje zoals mijn vriendinnen hadden. Voor deze gevoelens was in de bijeenkomsten weinig ruimte omdat de andere kinderendeze gevoelens niet hadden / uitten. Mijn ervaring is dat er nog steeds een flink taboe ligt op dit soort gevoelens, terwijl ze volgens mij heel normaal en gezond zijn. Ik vind het dan ook fijn om te lezen dat Katja haar gevoelens naar jullie toe uit
@loezzie bedankt voor de tip ook hier ga ik mee aan de slag!
livelink wat sneu voor katja.
hopelijk kunnen jullie toch een manier vinden om haar vriendinnen op een voor haar veilig voelende manier ook uit te kunnen nodigen.Dus eindelijk spijkers met koppen geslagen. En toch ook maar even een afspraak met de huisarts gemaakt, want ik kan haar buikpijn nu wel op stress gooien, maar misschien is het toch iets lichamelijks.
En hopelijk voelt ze zich veilig genoeg bij die cursus Goed plan, livelink. En ik wilde heel even kwijt, gewoon omdat het kan, dat ik je een heel bijzondere, lieve, geduldige, doortastende mama vind.quote:
Ik heb Katja opgegeven voor een cursus met de mooie titel: "Wij zijn er ook nog!"
Dus eindelijk spijkers met koppen geslagen. En toch ook maar even een afspraak met de huisarts gemaakt, want ik kan haar buikpijn nu wel op stress gooien, maar misschien is het toch iets lichamelijks.
07.00 opgehaald en 08.45 begint zijn school. Ik ga nu toch maar bellen naar Connexxion.
Een oud-klasgenootje van Ruben werd ook om dat soort tijden opgehaald, maar die woonde ook echt gewoon ver weg. Ruben werd om 8 uur opgehaald en kwam rond kwart voor vier thuis, school begon om 9 uur
Hier is er toekenning voor de taxi, maar dat klopt niet. We wonen nu juist dichtbij. En dat snapt de gemeente maar niet. Het is denk ik 10/15 min fietsen.
[ Bericht 31% gewijzigd door _Ingrid_ op 28-08-2012 09:34:54 ]
Het gaat echt super, hij gaat op zijn plek zitten, pakt een boekje, noem maar op. Maar hij had me vanochtend niet zien zwaaien. Ik was Jochem net in de auto aan het zetten en ik hoor een gekrijs op het schoolplein. Komt Ruben er compleet overstuur aangerend, met de juf erachter aan
Het was zo opgelost gelukkig, naar zijn plek brengen, kus geven, bij het raam zwaaien, maar ik schrok echt heel erg, want hij kwam er aangerend alsof er veel meer aan de hand was dan alleen het zwaaien
De juf was ook erg geschrokken, maar pakte het gelukkig super op. Ben nog steeds erg blij met deze juf!
En wat zal je geschrokken zijn
) geweest.Kalm en hard is helemaal niet zo erg. Subtiel is ergerquote:
Ik schrok me inderdaad rot, maar ben naar Ruben toe best kalm (en hard
Tjonge zeg, bijna 2 uur in die taxi dat is wel heel erg lang...
Troel, dat is even schrikken...
Ik werd vanmorgen door M. vriendelijk doch dringend verzocht om nu eindelijk eens naar huis te gaan, ik stond nog even te praten met de gastouder...
.Donderdag gaat ze voor het laatst, want daarna gaat ze hele dagen naar school en dan haal ik haar na school op.
Nijna, spannend morgen voor het eerst hele dagen naar school. Het zal wel goed gaan, denk ik?
Job was dinsdag zelfs nog te laat op school, na al om 07.00 in de taxi te zijn gestapt. Vandaag was hij dan in ieder geval wel op tijd. Ik heb net maar een mailtje gestuurd naar Connexxion, in de hoop voor een oplossing. Dit gaat hij niet volhouden het hele jaar.
Wel een heel fijne dag gehad (we hebben een uilendemonstratie gezien en hebben allemaal een uil op onze arm gehad
). Morgen nieuwe poging.Vandaag begint voor ons de deeltijd weer, vanmiddag gaat ze trakteren bij de gastouder omdat ze voor het laatst is.
Pfoeh, al om 7 uur weg en dan nog te laat... ik hoop dat connexxion een oplossing heeft, duimen draaien!
Troel, gaaf die uilen!
Het was echt supergezellig idd. en je hebt schatten van kinderenquote:
Vandaag was hij vrij vanwege sportdag
Wel een heel fijne dag gehad (we hebben een uilendemonstratie gezien en hebben allemaal een uil op onze arm gehad
Is het allemaal nog gelukt met de indicatie en het vervoer, Lovelyjubbly en Faja-Lobi?
quote:
Maandag begint school weer en ik kijk er best tegenop. Indicatie is nog steeds niet rond ze besloten allemaal maar tegelijk op vakantie te gaan dus dat word hopelijk voor oktober nog rond. Ze mag gelukkig wel zovast starten dus ben heeel benieuwd.
Mijn vriend is dan die week precies nog vrij kan me helpen en zal dan ook weer fulltime aan de slag moeten gaan. Dat word aanpoten maar het is me allemaal waard!
Vervoer is zoals verwacht afgewezen dus ga ik als laatste optie kijken of ik het nog kan afdwingen via een juridsch adviseur of iets in die richting.
Mijn dochter vind het heel lastig met de baby in huis vermijd hem ook zoveel mogelijk en probeerd via negatieve aandacht de dag door te komen. Ik probeer haar zoveel mogelijk bij alles te betrekken en ook alleen tijd te geven maar ze moet er weinig van weten.
Hopelijk nu school start dat ze een afleiding heeft en bij trekt.
De picto's zijn inmiddels geintegreerd en het werkt super ook mijn ouders gaan er nu mee aan de slag als ze daar is. Bedankt, bedankt voor de tip!
Zo deze post is alweer veel ste lang geworden en teveel ego gehalte, sorry.
. Hopelijk gaat je dochter gaandeweg meer wennen aan de baby, het is natuurlijk ook wel gek, ineens een broertje erbij... Goed om te lezen dat de picto's werken! Balen van het vervoer
.Hier al de hele ochtend een stuiterkleuter (en peuter), want buurtfeest en springkussen en ze zagen dat het opgezet werd, dus een en al gestuiter.
Zullen vanavond wel helemaal afgedraaid zijn.
Ik vermijd zelf de drukte nog maar even, dan kan ik straks ook nog gezellig zijn hopelijk
.Maandag weer school, kleuter heeft er zin in en ik ben benieuwd hoe de lange dagen haar gaan bevallen. Ik haal haar in eerste instantie gewoon op tussen de middag om thuis te eten.
Maar als dat niet zo lekker werkt dan gaan we haar over laten blijven. Maar ik wil toch ook even kijken hoe ze het doet zo'n hele dag school enzo.
Hopelijk zal je oudste het goed naar haar zin hebben op de nieuwe school en komt het ook nog goed met het vervoer.
Nijna, veel succes alvast voor volgende week. Het zal vast wel goed gaan, die hele dagen. Meer structuur kun je bijna niet krijgen
Job gedijt in ieder geval prima onder de structuur van school en taxi. De weekenden lopen momenteel wat minder soepel, want dan valt al die structuur ook in één keer weg.
. We zullen het zien!Na een hele korte nacht tog besloten mee te gaan om der eerste dag mee te maken. En er waren maar 6 kindjes dus alle aandacht was er voor mn dochter en dat ging zo super goed! Ook had ze traktaties mee dus dat was een mooie binnenkomer.
Ze heeft het zo ontzettend naar haar zin gehad, echt alsof er een enorme last van mijn schouders gevallen is.
En nijna ik haalde afgelopen jaar ook mijn dochter op tussen de middag en dat werkte niet echt. Ze had dan maar een halfuurtje en op een slechte dag was dat net iets te kort. Of het overblijven wel beter is kan ik nog niet over oordelen aangezien ze dat vandaag voor het eerst heeft gedaan maar ik heb er niet over gehoord.
. Vanmorgen vond ze het een leuk idee dat ze 2 keer naar school mocht en ze is vanmiddag ook met plezier weer gegaan
. Overblijven kan altijd nog... maar zolang het voor ons allebei te behappen is zo, haal ik haar tussen de middag naar huis.Vanmiddag juf nog even gesproken, was ook wel goed, ze had natuurlijk al eea overgedragen gekregen.
We hebben vanmiddag een spelletje gedaan en daarna heeft ze op de bank wat zitten bijkomen
.Conclusie: Eerste schooldag was ok
Geen idee precies wat, ik krijg het net door
Louis Theroux bezoekt DLC Warren in New Jersey, een school met een vernieuwende aanpak voor autistische kinderen van 3 tot 21 jaar. Louis ziet hoe het deze kinderen vergaat.
In twintig jaar tijd is het aantal autistische kinderen enorm toegenomen. Eén op de honderd kinderen krijgt deze diagnose. Socialiseren en communiceren is voor hen uiterst moeilijk, zo niet onmogelijk.
Thuis bij gezinnen
Om erachter te komen hoe moeilijk het voor ouders van een autistisch kind is om hun gezinsleven in stand te houden, gaat Louis Theroux ook langs bij mensen thuis. Hier wordt hij geconfronteerd met de worstelingen waar deze ouders dagelijks mee te maken hebben.
(kopie van tvgids.nl)
Ik heb het dus al gezien en ik vind het absoluut het kijken waard.
Misschien ga ik het wel kijken, online want het is mij wat aan de late kant.
Maar vind het wel interessant om te zien.
Met dit soort situaties bedenk ik dan wat ik zelf fijn had gevonden of vind. Ik hoop dat ik haar daarmee help...
Ik denk dat het wel een goede zet is hoor Nijna. Is de juf/meester op de hoogte?Ze hoeft er niet persé wat mee denk ik, maar misschien toch wel prettig om te weten.
Wij zijn afgelopen dinsdag weer met Job naar de psychiater geweest. En we gaan nu toch wel serieus op zoek naar logeeropvang voor af en toe een weekend. Dat hebben we echt nodig om bij te kunnen tanken en om af en toe iets samen te kunnen doen.
Maar verder vond ze dat Job echt enorm veel rustiger was in vergelijking met de eerste keren dat ze hem zag. Ze had nu toch ook wel goede hoop dat Job thuis kon blijven wonen, waar ze er eerst van overtuigd was dat het uiteindelijk niet zou lukken om hem thuis te laten wonen. Dus dat was wel weer hoopgevend.
gaat hij nog regelmatig ergens anders naar toe zodat jullie kunnen bijkomen?waarvoor heeft hij medicatie?
nijna, heb je het idee dat de vootbereiding voor zwemles wat onrust heeft weggehaald?
bloeien jullie kids ook weer zo op nu de structuur van school er weer is?
Opbloeien? Ik weet het niet zo goed...
Ze was vanmorgen constant aan het "zeuren" dat ze zo moe was/is. Maar dat doet ze ook als ze ergens geen zin in heeft, dus ik kan het maar lastig plaatsen...
De antipsychotica die hij eerst kreeg was om hem te helpen alle overgangen iets beter te kunnen doorstaan. En dan moet je denken aan opstaan/aankleden => ontbijten => tandenpoetsen => klaarmaken voor school en dan was elke => voor hem een overgang waar hij heel veel moeite mee had. En als je dat bij elkaar optelt, dan zijn dat heel veel overgangen op 1 dag.
Met die medicijnen moest dat dan iets makkelijker worden. Het effect hiervan is heel moeilijk te bepalen. De medicatie tegen de angsten, daarvan zien wij allemaal het resultaat. Hij durft weer alleen naar buiten, hij durft weer te gaan slapen zonder dat hij een heel leger van knuffels om zich heen moet hebben om hem te beschermen, hij durft weer alleen naar de wc. Dus daarvan weten we dat het helpt, maar van die antipsychotica was dat veel minder duidelijk.
En nu we gestopt zijn met de antipsychotica hebben we ook niet gemerkt dat het met die overgangen weer slechter gaat met Job (behalve dan dat hij niet meer sliep ineens).
Wij merken dat Job ook wel weer opbloeit onder de structuur van school, aan de andere kant zijn de laatste weekenden wel weer heel erg moeizaam geweest. Dus elk voordeel heeft zijn nadeel, zullen we maar zeggen.
quote:
hij durft weer te gaan slapen zonder dat hij een heel leger van knuffels om zich heen moet hebben om hem te beschermen,
Menneke. Succes Nijna, met de zwemles.
Thies (niet ASS gelukkig, wel érg prikkelgevoelig) heeft sinds twee weken ook zwemles. Ik ben heel lang op zoek geweest naar een goede plek. En die hebben we nu gevonden. Wel een eindje rijden maar it's worth it. Klein groepje (nu nog individueel
, maar groeit uit tot 4 kinderen), juf plús assistente in het water (ipv een schreeuwende badmeester met haak aan de andere kant van het zwembad) en zó geduldig en liefdevol. Een en al respect voor (de grenzen en beperkingen van) het kind. Werkelijk, ik wist niet dat het bestaat. De eerste keer zat ik met tranen in mijn ogen van ontroering. Voor geinteresseerden (want ook uitermate geschikt voor kinderen met ASS) PM me maar.Maar ik hoop uiteraard van harte dat M fijne zwemlessen zal hebben op de plek die jullie hebben gevonden.
We kijken wel hoe het gaat, maar zo'n klein groepje spreekt me wel erg aan.
Ze heeft al zo bedacht dat ze niet met haar hoofd onder water wil, niet van de kant wil springen enzovoort, dat ik er toch een beetje tegenop zie,
Maar ja, dat was voor ons een onverwacht en heel welkom gelukje. Daar mag je natuurlijk niet van uitgaan.
Inmiddels heeft Job weer zwemles op school en dat ging heel moeizaam. Maar samen met zijn juf heeft hij een oplossing bedacht. Hij heeft bedacht dat hij eerst het water gaat voelen, voordat hij erin gaat. Dat deed het voor hem. Toch een manier om zelf een beetje controle over de situatie te houden.
Zo moet je het denk ik ook voor jouw kleuter zien, Nijna. Al die voorwaarden die ze nu alvast bedenkt, is om al een beetje grip te krijgen op een voor haar op dit moment onvoorspelbare situatie. Wat voor Job belangrijk is, is dat daar in eerste instantie in wordt meegegaan en dat het niet meteen kapot wordt beredeneerd. Het lijkt me dat dat voor jouw kleuter hetzelfde is. Misschien kun je dat vooraf nog meegeven aan de zwemlerares.
Moonah, wat jij beschrijft klinkt geweldig! Wat fijn dat je dat gevonden hebt.
Nou, en juist dát soort dingen heeft Thies ook. Als hij zich voorneemt dat niet te doen, dan zal het niet gebeuren ook. En die juf dwingt dan niets. Maar ze doet allerlei spelletjes waarbij in heel kleine stapjes tóch naar dat doel (hoofd onder water) wordt gewerkt.quote:
Ze heeft al zo bedacht dat ze niet met haar hoofd onder water wil, niet van de kant wil springen enzovoort, dat ik er toch een beetje tegenop zie,
Voorbeeldje: eerst door het water lopen, dan met grote stappen (dus hoofd dichter bij water), dan met grote stappen lopen en een bal voor je uit gooien/duwen, dan de bal met water voortstuwen, daarna met een hapje water de bal vooruit zien te 'spugen', volgende les spelen met een mat en van die buizen, daarna een hindernisbaantje óver het materiaal klimmen (ook met trampoline in het water!!), uiteindelijk een hindernisbaantje over de mat en ónder de buis, dus met hoofd onder water. Zó super!
En wat Livelink zegt hierboven, Nijna. Haar voorwaarden bieden veiligheid. Ik hoop dat jullie ook zo boffen als Job met de zwemjuf. Niets dwingen. Vind ik dan hè.
Ik hoop inderdaad dat we een badjuf treffen die hier op een prettige manier wat mee kan...
wat bij ons goed werkt als meneer loopt te fladderen is om goed door te vragen wat er is. Eerst nog een keer het "stappenplan" doornemen en dan vragen of hij het helemaal snapt.
Zo waren we op onze vakantie in Israel naar de klaagmuur. Is erg belangrijk voor ons en we hebben uitgelegd dat stoute mensen de tempel hadden kapot gemaakt en dat de overgebleven muur dus zo belangrijk was. Leek ons een helder verhaal, maar hij bleef het moeilijk vinden. Dus gevraagd welk deel hij niet snapte. Hij snapte niet hoe de stoute mensen de tempel kapot hadden gemaakt. We hebben samen wat opties bedacht (kapotduwen, kapotslaan, met stenen gooien, etc.). Hij bedacht zelf dat ze het met zwaarden hadden gedaan. Oke, prima.
Toen snapte hij het weer, want de tempel is kapot gemaakt met zwaarden.
De rest van de wandeling was hij weer superzoet.
Dus voor hem is het ook een kwestie van meegaan in zijn angst/gevoel en blindelings doorvragen. Uiteindelijk vertelt hij dan wel waar de schoen wringt.
En dan gaan we ook ver mee qua voorwaarden stellen. Geeft hem veiligheid, ik vind het prima.
Zo wenst meneer alleen zonder zijwieltjes te fietsen als er een standaard op zit en hij ouder is dan 5. Hij is inmiddels 5 en ik ben nog steeds op jacht naar een standaard. Zonder standaard gaan we dus niet eens proberen zonder zijwieltjes te fietsen.
quote:
wat fijn dat Job wellicht thuis kan blijven wonen!
waarvoor heeft hij medicatie?
nijna, heb je het idee dat de vootbereiding voor zwemles wat onrust heeft weggehaald?
bloeien jullie kids ook weer zo op nu de structuur van school er weer is?
Davinia, wat knap dat hij zo goed kan antwoorden. Bij Mirte is het heel vaak: ik weet het niet.
Hebben jullie ook hulp zeg maar, qua hoe je dingen het beste kan aanpakken met hem?
Wij gaan 1 ochtend in de week naar de deeltijd. Op zich nuttig om dingen uitgelegd en aangereikt te krijgen. Maar ik blijf toch ook met heel veel vragen zitten.
Uitbarstingen van M als er iets in haar spel niet loopt zoals zij het wil (zusje die iets anders bedenkt en doet) en dan is het krijsen, schreeuwen, helemaal uit haar dak gaan.
Ik heb M op haar kamer gezet om even tot zichzelf te komen. Maar ben ik haar dan niet juist aan het "straffen" voor iets wat haar zusje zit uit te lokken (want die kan dat ook wel erg goed hoor).
Ik probeer ook wel dingen te benoemen, maar ben zelf op het moment ook gauw overprikkeld in zulke situaties waardoor het me lang niet altijd lukt om begripvol en rustig te blijven
.En bij livelink ook goed nieuws. Mooi!
nijna, herkenning op boosheid. Ik blijf bij maud elke keer zeggen dat het geen oplossing is. Ook maud gaat naar haar kamer of zoekt zelf een plekje op om tot rust te komen. Soms, heel soms lukt het d'r om al op haar plekje te zijn voordat de woede de overhand neemt. Dan komt ze er vaak wel boos/teleurgesteld op terug, maar kunnen we er wel over praten.
Herkennen jullie toevallig het niet kunnen verwerken van complimenten. Maud kan daar echt boos van worden. Afgelopen dinsdag heeft ze d'r nieuwe bril gekregen, maar daar mocht niets van worden gezegd. Tot tranen en niet naar school willen gaan aan toe. Uiteindelijk naar de juf gegaan om aan te geven dat er niets over gezegd mocht worden.
Ik herken het niet van complimenten, ik heb het idee dat het M niet zoveel doet, of dat het niet binnenkomt ofzo...
Hier kan dochter maar niet wennen dat er ook een baby is. Als iets niet in haar routine gaat omdat mn zoontje opeens begint te brullen en ik dus even met hem aan de gang moet dan word ze helemaal onrustig en gaat net zo lang roepen/vragen om gedaan te krijgen wat ze normaal in die volorde gewent is.
Ook als mn zoontje opeens huilt dan gaat ze met de handen voor haar oren en erdoor heen schreeuwen of rent naar me toe om in paniek te vertellen dat ie NU verzorgd moet worden.
Nijna hier ook herkenning soms lastig om rustig en begripvol te blijven. Ik stuur mijn dochter ook altijd naar haar kamer om rustig te worden anders blijft ze erin zitten en dan zijn we nog verder van huis. Als zij 1maal een uitbarsting is kan je zeggen wat je wilt maar niets komt op dat moment door.
Fijn dat het met jullie zo goed gaat met de zwemlessen. Ik kijk daar enorm tegenop maar gelukkig kan ik nog een jaartje met haar wachten.
Er waren een aantal kinderen aan het huilen en die bleven er nogal in hangen. M keek nogal bedrukt, dus ik vroeg haar of ze het naar vond. Dat vond ze, toen heb ik gezegd dat het ook naar is, maar dat zij er niks mee hoefde te doen en dat ze lekker mocht genieten.
Misschien scheelt het nog wat dat ze van die zwemoordoppen heeft qua geluidsniveau
. Maar ze heeft zich kranig gehouden. Springen deed ze niet, ze liet zich voorzichtig het water in zakken, maar ze vond het zelfs wel leuk. Ik heb er een minuut of 10 bij gezeten en toen werden de mama's van de nieuwe kindjes, vriendelijk doch dringend verzocht om koffie te gaan drinken . Gemeld dat ze pdd-nos heeft, vond juf prettig.We zullen zien hoe het verder gaat lopen.
Op zich wel logisch, maar we waren heel dom in de veronderstelling dat het hebben van een diagnose eigenlijk voldoende was. Eventueel willen we de kosten nog wel zelf betalen, maar dat behoort niet eens tot de opties.
En we hebben echt geen puf om nu een indicatie te gaan regelen.
Oef, dat is wel balen. Is er niet iemand die jullie kan helpen? Die jullie dat werk uit de hand kunnen nemen? Want anders vind ik juist dit ook voor jullie reden voor een indicatie. Een helpende hand zodat jullie ook af en toe wat dingen los kunnen latenquote:
Wij zijn er achter gekomen dat voor logeeropvang een indicatie van het CIZ nodig is
Op zich wel logisch, maar we waren heel dom in de veronderstelling dat het hebben van een diagnose eigenlijk voldoende was. Eventueel willen we de kosten nog wel zelf betalen, maar dat behoort niet eens tot de opties.
En we hebben echt geen puf om nu een indicatie te gaan regelen.
[ Bericht 100% gewijzigd door het-is-mij op 01-10-2012 14:37:28 ]
Nou ja, misschien moeten we wat moed gaan verzamelen. Laten we eerst maar eens kijken wat het CIZ nodig heeft aan papieren. Wellicht dat een aanbevelingsbrief van de psychiater voldoende is.quote:
[..]
Oef, dat is wel balen. Is er niet iemand die jullie kan helpen? Die jullie dat werk uit de hand kunnen nemen? Want anders vind ik juist dit ook voor jullie reden voor een indicatie. Een helpende hand zodat jullie ook af en toe wat dingen los kunnen laten
edit: ik weet inmiddels dat ik geen indicatie bij het CIZ nodig heb, maar van Bureau Jeugdzorg. Dus ik ben al weer een stapje verder (of niet)
[ Bericht 7% gewijzigd door livelink op 01-10-2012 15:15:14 ]
Vandaag was de juf van Job op huisbezoek. En waar ik allerlei beloningssystemen heb opgezet en afspraken maak met Job zodat het goed gaat op school en in de taxi, blijkt de juf een heel beloningssysteem opgezet voor als het thuis goed gaat.
Ik weet niet helemaal wat ik er van moet denken. Het voelt als verkeerd om als ze zich op school focussen op hoe het thuis gaat. Dat zou andersom moeten zijn
Maar ja, aan de andere kant kun je ook positief stellen dat er dus aan alle kanten met Job wordt gewerkt om het overal goed te laten gaan.
Of Job is gewoon een heel gewiekst mannetje, die overal zijn beloningen vandaan haalt, dat kan natuurlijk ook
hebben jullie de documentaire 'de regels van matthijs' gezien? (is nog te zien via uitzendinggemist). ik vond 'm mooi, maar ook aangrijpend en beangstigend, omdat ik me net wat te goed voor kan stellen dat het cato op een vergelijkbare manier zou kunnen vergaan in de toekomst.
Job denkt zelf trouwens wel over de toekomst na. Hij zegt bijvoorbeeld dat hij denkt dat hij vast altijd bij ons blijft wonen en dat hij ook vast nooit auto gaat leren rijden.
Maar hij vraagt ook aan mij wat hij later bijvoorbeeld kan worden.
) , dat gewiekste zit er bij haar dus ook wel in. ) en ze helpt me ook vaak bij 'gewoon' kookwerk. ik hoop dat het haar wat meer vertrouwen geeft in wat ze kan of kan leren.Fijn dat je zo met haar bezig bent
.Hier positief nieuws, M lijkt beter in haar hum. Probeert dingen te verwoorden ipv te gaan huilen (zo zei ze van het weekend tegen het buurmeisje dat ze moest ophouden met het "ik wil ik wil" omdat ze zelf met iets aan het spelen was, ik vond het zo knap van haar! Jammer dat moeder van buurmeisje dan gelijk lelijk moet reageren, dat mijn kind niet kan delen, ik vond het juist erg knap dat ze haar grens aan gaf en dat heb ik M ook gezegd
!).Op de deeltijd zoekt ze meer contact, uit zichzelf. En hoe het in de klas gaat weet ik niet zo goed, maar ook daar lijkt ze aardig haar draai te vinden. We hebben begin november een gesprek met directeur en juffen en iemand van deeltijd. Hopen dat we dan op school ook wat meer begrip kunnen kweken (oa voor de deeltijd zelf want men is er niet onverdeeld positief over dat we daarheen gaan), maar ook mbt M.
ik denk dat 't gewoon per persoon verschilt. cato heeft dit soort gedachten al van heel jongs af aan.quote:
Is dat specifiek voor de wat oudere kinderen dan? Ik heb Ruben nog nooit zulke dingen horen zeggen? Ook niet gemerkt dat hij bang is dat hij bepaalde dingen niet zou kunnen leren ofzo? Of is hij zich gewoon minder bewust van eventuele beperkingen?
Fijn, van die volwassen die niet begrijpen dat delen iets anders is dan alles uit je handen laten pakkenquote:
. Pffff, mn buurvrouw heeft dan ook een aardige plaat voor haar kop...Hebben wij dezelfde buurvrouw?quote:
Tja... je kan ook bij alles wat je kind wil gelijk gaan rennen he...
En vooral voor Troel en Nijna lijkt me dat toch best een hele opgave.
D heeft het juist andersom; hij overschat zichzelf voortdurend. Hij denkt juist dat hij alles (aan)kan en overal goed in is (ook als dat absoluut niet het geval is).quote:
[..]
ik denk dat 't gewoon per persoon verschilt. cato heeft dit soort gedachten al van heel jongs af aan.
. Ik vind het soms wel handig dat ik bepaalde dingen misschien beter aan voel door mn eigen ervaring . Maar het is soms ook knap lastig...Lily, dat lijkt me ook wel lastig...
Dat dusquote:
Dank je Moonah
Lily, dat lijkt me ook wel lastig...
En dat is ook wat de wijkverpleegkundige onlangs tegen me zei "jij zal Ruben als geen ander begrijpen". En mijn angst dat er een punt zou zijn dat ik het misschien niet zou snappen, was ze heel simpel in: "dat heeft elke moeder".joh dat geeft echt niet hoor, ik vond 'm wel leuk! maar zelfs dat van die slavernij meent ze dan bloedserieus.quote:
fijn dat het beter met M. gaat, Nijna. Trui, met dat gewiekst doelde ik op haar 'slaaf'opmerking. Beetje misplaatst grapje idd. Sorry, want de angsten/zorgen zijn zo echt.
Klopt!quote:
En mijn angst dat er een punt zou zijn dat ik het misschien niet zou snappen, was ze heel simpel in: "dat heeft elke moeder".
Je zult het maar meemaken dat je zoon maandenlang denkt dat hij een hond is en de kinderen van het dagverblijf de stuipen op het lijf jaagt met zijn gegrom. Of dat hij zijn hele gezin verplicht om op straat in een nette rij achter elkaar te stappen, of onschuldige omstaanders in de supermarkt in een berg aardbeien katapulteert. In Mijn hoofd heeft het nogal druk vandaag neemt Georgina Derbyshire de lezer mee op een wonderlijke reis in de leefwereld van haar zoontje Bobby. Ze beschrijft op hilarische en hartverwarmende wijze hoe de wereld best verwarrend kan zijn, zeker als je een tienjarig autistisch jongetje bent met een fascinatie voor stenen, meetlinten en treinen. Een must voor iedereen die geconfronteerd wordt met autisme, en op zoek is naar steun, herkenning én humor. Want zoals Georgina Derbyshire het zelf verwoordt: 'Lachen is toegestaan!'
Ja, ik ben er nog!quote:
hebben jullie de documentaire 'de regels van matthijs' gezien? (is nog te zien via uitzendinggemist).
Ik heb de documentaire gezien en vond het heerlijk en herkenbaar om Matthijs te zien.
Wel ben ik nog steeds boos.
Boos op de maker, boos op het Gouden Kalf, boos op de wereld buiten Matthijs.
Binnenkort mijn dagboek hier weer updaten.
Ik ga straks maar even terugzoeken.
Ik heb nu begrepen dat de beloning vanuit school voor als het thuis goed gaat helemaal gericht is op de herfstvakantie. Dat maakt het voor mij wat begrijpelijker. Het heeft dan natuurlijk te maken met het vasthouden van het ritme van beloningen, ook in de herfstvakantie.
Dus hij heeft nu een beloningskaart meegekregen, waarin hij samen met de juf de afspraak heeft gemaakt dat hij een sticker krijgt als hij een hele dag niet op de bank springt en een sticker als hij de hele dag niet zijn zusje gaat pesten, maar in plaats daarvan naar papa en mama gaat.
Hij had zelf tegen de juf gezegd dat dat de grootste problemen thuis waren.
Ja sorry, dat hoor ik wel vaker maar voor mij is het logisch.quote:
Lalin, je spreekt een beetje in raadselen voor me. Ik heb denk ik ergens een heel stuk gemist.
Ik ga straks maar even terugzoeken.
Ik ben vooral een lurker op dit forum maar hou tegelijkertijd een dagboek bij over het reilen en zeilen van mijn autistische kind.
Er zijn wederom weer wat ontwikkelingen in ons leven dus dat zal ik binnenkort weer, onder een spoiler, in dit topic plaatsen.
Dat vond ik ook wel degelijk blijken hoor, dat de maker om hem geeft.quote:
ik kan me je boosheid ergens wel voorstellen Lalin. dat er toch niet meer is gedaan om de wereld voor Matthijs draaglijker te maken. iedereen kijkt maar toe, althans zo lijkt het, en daar is zo'n documentaire natuurlijk een explicitering van. maar ik heb ook geen kant & klaren oplossingen. en ik vond wel uit de film blijken dat de maker van de documentaire veel om Matthijs gaf.
Het is een vreemd gevoel wat ik heb, vooral om de prijs die de docu gekregen heeft.
Want waarom?
Omdat het schokkend is voor de niet wetenden?
Omdat het pijnlijk is dat de docu zo plotseling is afgelopen?
Omdat het...
Ik moet het juryrapport lezen om het te begrijpen denk ik.
Ik had de maker echt een held gevonden als hij de prijs geweigerd zou hebben.
En ook naar de docu, zal hem binnenkort bekijken.
Oh, en ik schoot trouwens wel in de lach door Cato's uitspraak over 'slaaf'.
Maar daarna vond ik het meteen sneu dat ze dat wellicht écht zo beleeft...
Ik schrik een beetje van de heftige reactie van Lalin.
Als hulpverlener (wat ik dan wel was/ben) dat je aan alle kanten aan regels gebonden bent, de ouders van Matthijs.. Maar ook dat van hemzelf.
Ik vond júist dat de filmmaker een echte vriend was. het was ook warm en persoonlijk vastgelegd. Hij liet Matthijs in zijn waarde maar riep ook hulp in waar nodig. Een documantaire is natuurlijk ook puur registreren. (je ziet niet wat er nadat de camera uit is gebeurd. het feit dat ze op hun 40e nog vrienden zijn, sinds hun schooltijd zegt wel wat vind ik)
Ik kan me echt heel erg voorstellen dat het je boos maakt (en bang, en verdrietig). Dat alle moeite die mensen doen soms gewoon niet genoeg is. Ik ben in ieder geval wel blij dat ik door de documantaire kennis heb gemaakt met Matthijs. En ik hoop dat zijn verhaal het voor mensen met autisme na hem makkelijker maakt.
Al twijfel ik of ik het had willen zien als een van mijn kinderen Asperger had.
heftig hoor.En dan wil ik er gewoon niet aan, dat er later misschien nergens plek voor hem is. Terwijl hij ook zoveel heeft te bieden. Ik wil de toekomst toch liever wat rooskleuriger zien en dan stel ik me voor dat hij ergens kan werken, waar ze met zijn beperkingen willen en kunnen omgaan. Ik hoop dat de toenemende vergrijzing kansen biedt wat dat betreft. Dat er in wordt gezien dat we niet de luxe hebben om potentieel goede krachten aan de kant te laten staan.
En ik ben nog niet bereid om dat toekomstbeeld los te laten.
edit: en natuurlijk moet Job daar zelf ook hard aan werken. Maar hij werkt ook eigenlijk al zo hard, soms met en soms zonder resultaat.
[ Bericht 4% gewijzigd door livelink op 13-10-2012 14:11:27 ]
Ik denk ook dat het gevaarlijk is om "autisten" op één hoop te gooien. Iedereen heeft ook een eigen karakter, opvoeding en andere dingen die hoe je in het leven staat beïnvloeden. Hoe lang weet men al van Asperger? deze man was 42 tijdens de opnames. Wie weet hoe hij in het leven had gestaan met de kennis en kunde van nu?
Maar ik merkte ook een bepaalde therapie-ontrouw. Medicijnen niet nemen, dat het dan véél slechter ging. Dat je niet mag en kan dwingen, dus dat het met praten en praten moest. En ik moest vaak aan mijn schizofrene oom denken.
gewoon heel veel indrukken. ik zou je niet aanraden om de documantaire te kijken. maar ook niet afraden als je het graag wil. Ik vond het zonder verdere mogelijke paralellen met mijn eigen leven al heftig zat om te kijken.
Maar ook moeilijk te bevatten. Hoe moet het zijn om uit je huis gezet te worden terwijl dat je eigen gemaakte plekje is. Je thuis. Terwijl je niet goed kunt bevatten waarom.
Zo zie ik het. Ik zag een mooi persoon ook. Lastige regels om hem heen. Hulpverleners die helaas gebonden waren aan regels.
(en inderdaad buuv, wat een verschil als hij die medicijnen genomen had...)
Ik ga er even over nadenken.quote:
Yps, jij kent me een beetje, moet ik hem gaan kijken of kan ik het beter laten?
Vanuit depressie oogpunt (en daarbij naar mezelf kijkend, als ik mijn medicijnen niet neem), vond ik het aangrijpender. Maar dat is niet zozeer het autisme, meer de andere kant. Dat maakte het einde zwaar, maar ook 'goed'.
Even nagedacht.quote:
Yps, jij kent me een beetje, moet ik hem gaan kijken of kan ik het beter laten?
Ik denk als je ongeveer weet hoe het loopt en wat er gaat gebeuren, dat je best kunt kijken. Ik zie overeenkomsten tussen jullie levens, maar ook hele grote verschillen. Als het gaat over de toekomstperspectieven van jouw jongens denk ik ook dat het wel kan. Juist omdat jij weet hoe individueel het allemaal is en hoe groot de verschillen kunnen zijn.Van de andere kant zie ik het ook niet als noodzakelijke aanvulling om het te zien.
Dan laat ik het lekker langs me heen gaanquote:
[..]
Even nagedacht.
Van de andere kant zie ik het ook niet als noodzakelijke aanvulling om het te zien.
Overigens: bij Jochem zien ook anderen sommige dingen wel, maar meneer heeft sinds kort dat hij zijn armen over elkaar doet, een boos gezicht trekt en zegt "dat vind ik niet leuk". En hoe stom ook: dat maakt me zo ontzettend blij. Dat heeft hij niet van mij geleerd, Ruben doet het ook niet, maar dat is echt lichaamstaal die hoort bij hetgeen wat hij zegt en wat zijn mimiek uitstraalt. En daar ben ik zo, zo, zo ontzettend blij om!
is toch wel echt een angstbeeld, dat het zo fout kan lopen...
vraagje: als Eli iets niet zint, of hij heeft stress, gaat hij keihard gillen en springen (stampen, maar dan springend). Herkenbaar? Hoe hebben jullie je kids geleerd om op een constructieve manier met stress om te gaan?
Ik vind het echt sneu voor hem en het doet echt pijn aan mijn oren de ckmbknatis van volume en toonhoogte
We proberen haar dan te helpen om samen te gaan spelen of haar helpen om te benoemen wat er gebeurd. Maar ik vind het lastig hoor...
(ik wil het liefst dat ze stopt met gillen omdat ik er zelf zo overprikkeld van raak en dan blokkeer ik en kan niet zo goed nog constructief reageren...)
We zijn er op de deeltijd mee aan het oefenen, het gebeurd hier vooral met "samen spelen", of dus eigenlijk als iemand haar spel verstoord.
En dan gaat ze als we haar laten gaan, alleen nog maar haar speelgoed verdedigen en niet meer spelen. Zo jammer, maar voor haar de manier om controle te krijgen/houden.
Hebben jullie nog hulp ofzo waar je met zulke vragen terecht kan?
Kim en Tyler hebben dat ook. Herkenbaar dus, Helaas nog geen oplossing voor gevonden.quote:
ik heb de documentaire net gezien en ben me kapot geschrokken.
is toch wel echt een angstbeeld, dat het zo fout kan lopen...
vraagje: als Eli iets niet zint, of hij heeft stress, gaat hij keihard gillen en springen (stampen, maar dan springend). Herkenbaar? Hoe hebben jullie je kids geleerd om op een constructieve manier met stress om te gaan?
Ik vind het echt sneu voor hem en het doet echt pijn aan mijn oren de ckmbknatis van volume en toonhoogte
http://vanvoordeel.nl/aan(...)ect=1&utm_source=m4n
We hebben laatst gemerkt dat M best wel heel makkelijk ("te" makkelijk??) met een vreemde mee gaat.
We hebben haar nu wel verteld, dat ze eerst naar ons moet komen, maar ik vind het toch wel een beetje "spannend" ofzo. En natuurlijk is dit iets wat je met ieder kind hebt, maar misschien dat ze door de ass ook wat minder in de gaten hebben wat ok is en wat niet...
Op zich doet onze dame het eigenlijk wel heel goed hoor. We hebben volgende week een gesprek op school... Ben benieuwd.
En dan moet ik niet vergeten te melden op school dat ze de foto's straks niet aan Job zelf moeten meegeven, want dan krijg ik ze zeker verscheurd binnen.
Zo, de fotograaf kan weer van ons stresslijstje af. Verjaardag, Sinterklaas en Kerst nog te gaan voor dit jaar
Echt, soms kan ik er zo moedeloos van worden hoe moeilijk het allemaal is.
Heb van het weekend nog aan jullie gedacht, zat vlakbij
Dit kunnen we gewoon niet te vaak hebben. Heb ik nog mazzel met een begripvolle werkgever.
Omdat het natuurlijk niet bij elk kind stress oplevertquote:
Waarom maken ze die foto's eigenlijk, als dat zoveel stress oplevert voor de kinderen? Dat snap ik eerlijk gezegd niet
Nee, dat snap ik, maar ik lees uit livelinks verhaal dat het wel de hele klas van slag brengt. Dat lijkt het me niet waard, eerlijk gezegdquote:
Omdat het natuurlijk niet bij elk kind stress oplevert
Dat, plus als je ze overal tegen gaat beschermen zal je ze alleen maar kwetsbaar houden ivm weerbaarder en dan betalen je kinderen (en jij) later als ze de maatschappij in moeten de prijs.quote:
Tja, de maandelijkse huur en dergelijke levert ook bij veel mensen stress op, misschien kunnen ze die ook afschaffen
Er zijn echt wel dingen waar ik Ruben tegen bescherm, maar niet tegen alles inderdaad. Dat kan ook niet. En soms maak je als ouder gewoon verkeerde inschattingenquote:
[..]
Dat, plus als je ze overal tegen gaat beschermen zal je ze alleen maar kwetsbaar houden ivm weerbaarder en dan betalen je kinderen (en jij) later als ze de maatschappij in moeten de prijs.
Ook volkomen logischquote:
[..]
Er zijn echt wel dingen waar ik Ruben tegen bescherm, maar niet tegen alles inderdaad. Dat kan ook niet. En soms maak je als ouder gewoon verkeerde inschattingen
http://www.balansdigitaal(...)-in-sinterklaastijd/
Maar ik moet heel eerlijk zeggen dat het hier allemaal wel gaat. Hij weet wat hij krijgt met sinterklaas, hij weet wie de cadeautjes koopt en hij weet ook dat ik op school een keuze heb gemaakt uit speelgoed en wat de eerste en tweede keus was en dat ik niet weet welke van de twee dingen hij krijgt.
Hoe meer duidelijkheid er is, hoe minder moeilijkheden hier.
We maken 1 a 2wk voor sinterklaas samen een lijst met cadeaus die hij graag zou willen hebben (soms met een toys xl of bart smit boekje er bij).
Daarna gaan we samen naar de winkel om de cadeaus uit te zoeken, kopen en in te pakken.
En het wachten/aftellen alleen al om het uit te mogen pakken is voor hem al spannend genoeg
Hier is het meeste al in huisquote:Op vrijdag 2 november 2012 14:05 schreef Logician78 het volgende:
Dat doen wij ong. ook zo
We maken 1 a 2wk voor sinterklaas samen een lijst met cadeaus die hij graag zou willen hebben (soms met een toys xl of bart smit boekje er bij).
Daarna gaan we samen naar de winkel om de cadeaus uit te zoeken, kopen en in te pakken.
En het wachten/aftellen alleen al om het uit te mogen pakken is voor hem al spannend genoeg
En ik denk niet dat er nog meer bijkomt overigens Het is weer zat Spanning er meteen af en je hebt er twee keer lol van .Nou ja en gewoon de blijdschap van de jongens dat ze dus NU al blij zijn dat ze begin december iets gaan krijgen dat ze graag willen hebbenquote:
Op school gaat het slecht, sinds de herfstvakantie lukt het hem niet meer om in de klas mee te doen. Hij zit de hele dag alleen in een achterkamertje te spelen en hij mag ook niet meer mee met schoolzwemmen wegens wangedrag. Vanuit de taxi krijg ik klachten, dus het is zwaar shit.
Komt nog bij dat hij momenteel uren achter elkaar kan schelden met de meest verschrikkelijke woorden. Je schaamt je echt kapot. Mijn sociale leven is echt gereduceerd tot 0.
Het lijkt bijna een soort Gilles de la Tourette te zijn. Ik ben al bijna de bus uitgestuurd, waarbij Katja met een rood hoofd zover mogelijk van ons vandaan zat. En als we echt iets hebben waar we niet onderuit kunnen, dan proberen we hem met allerlei beloningen rustig te houden. Gisterenavond hadden we zoiets. Nou, hij heeft zich daar goed gedragen. Maar in de auto terug naar huis kwam het alsnog in alle hevigheid naar boven. Hij heeft echt urenlang keihard schuttingtaal geschreeuwd. Ik kreeg hem niet meer tot bedaren en slapen lukte ook niet meer.
Kortom, het gaat bij ons eigenlijk alleen maar goed als er helemaal niks is wat hem uit zijn ritme kan halen. Door de herfstvakantie is hij uit zijn ritme geraakt en door zijn aankomende verjaardag lukt het hem niet om terug in zijn ritme te komen. Met de juf heeft hij afgesproken dat hij na zijn verjaardag weer gewoon gaat doen, maar dan staat Sinterklaas al klaar.
Deze maanden zijn altijd een kwestie van diep ademhalen, onderduiken en hopen dat we in januari nog leven, maar het wordt wel elk jaar erger.
Het klinkt zwaar, heel zwaar. Zijn er geen andere mogelijkheden...?! Gewoon een dikke knuffel voor jullie, ik zou willen dat ik kon toveren
Livelink ik heb echt bewondering voor je. Wat Nijna zegt ik wou dat ik kon toveren. Dikke knuffel en respect.
en sterkte. Is er echt niet iets of iemand waar je op terug kan vallen. Dit klinkt echt erg heftig. Ik stuur wat virtuele kracht, maar dat is helaas niet echt tastbaar. Hoe trekt Katja het? Kan zij bij een vriendin terrecht om een beetje rust te krijgen?En ook voor al die andere stoere moeders in deze stresstijd....sterkte!
Ik hoop dat jullie ergens hulp kunnenkrijgen zodat de handvaten en vertrouwen weer kunnen groeien.
Sterkte !
Maar ja, omdat Katja geen stoornis heeft (godzijdank) wordt het niet vergoed. Dus we hebben nu afgesproken dat ze dit jaar 4 gesprekken krijgt en dan volgend jaar nog 4x en dan moeten we toch kijken of we het dan nog verder kunnen opbrengen. In januari start ook de brusjesgroep. Hopelijk heeft ze daar ook wat aan.
jemig zeg, wat erg dat het niet vergoed wordt. het is toch duidelijk dat het niet helemaal goed met haar gaat. ik vind het zo verdrietig voor jullie allemaal. wanneer komt toch het keerpunt?quote:
Katja heeft het erg zwaar. Ze klaagt elke dag over buikpijn en misselijkheid en lichamelijk blijkt er niks te zijn. We zijn voor haar naar een psycholoog gegaan. We hebben het intakegesprek inmiddels achter de rug. Was wel fijn. Die psychologe zei tegen Katja dat haar broertje en haar ouders al genoeg hulp kregen, maar dat ze er bij hun praktijk echt alleen maar voor haar waren. Dat deed me echt goed, dat er nu een plek was voor Katja.
Maar ja, omdat Katja geen stoornis heeft (godzijdank) wordt het niet vergoed. Dus we hebben nu afgesproken dat ze dit jaar 4 gesprekken krijgt en dan volgend jaar nog 4x en dan moeten we toch kijken of we het dan nog verder kunnen opbrengen. In januari start ook de brusjesgroep. Hopelijk heeft ze daar ook wat aan.
Ik weet niet of er echt een keerpunt komt. De realiteit is waarschijnlijk anders.
Hebben jullie nog contact met het ziekenhuis waar hij toen geweest is? Kunnen zij nog helpen?
en arme Katja ook, ik kan me goed voorstellen dat 't voor haar ook wel heel erg lastig is. goed dat jullie hulp voor haar gezocht hebben! sterkte voor jullie allemaal, ik hoop dat de feestdagen razendsnel voorbij vliegen.Het is toch wat allemaal...
Nee, ik was bezig met een indicatie voor een logeeropvang. Maar we hebben het even losgelaten. Zoals J. zei: 'we krijgen hem op dit moment nauwelijks naar school en verder nergens naar toe, dan gaat het ons ook zeker niet lukken om hem naar een logeerplek te krijgen'. En dat is ook zo. We krijgen momenteel gewoon even niks voor elkaar, dus we moeten eerst wachten tot het weer wat beter gaat.quote:
Livelink hebben jullie een vangnet qua logeer gezin om af en toe even bij te komen?
We hebben geen contact meer met het UMC. Dat is echt volledig afgerond en daar kunnen we ook niet meer terecht. We zitten nu bij een kindertherapeuticum. Daar zit een kinderpsychiater en diverse therapeuten. Job krijgt op dit moment sensorische integratie, een half uur per week. Dat vindt hij heerlijk, maar je wilt niet weten hoeveel moeite het ons kost om hem daar te krijgen. Het is elke week een worsteling voor een half uurtje therapie.
sterkte voor jullie allemaal
Wat stom eigenlijk dat Katja, omdat ze geen stoornis heeft, geen vergoeding krijgt voor de gesprekken... Leve de gezondheidszorg
. Toch hoop ik dat ze in de gesprekken die ze krijgt, haar ei kwijt kan, dat het haar ook weer wat lucht geeft. Sterkte
ik wens jullie kracht!Als je zo'n meisje geen hulp geeft, krijgt ze vanzelf ergens last van zullen ze wel denken. Punt is dat je dat juist graag voor wilt blijven.quote:
Livelink, het raakt me hoe je schrijft. Dat je zelfvertrouwen wegzakt kan ik me ook voorstellen, toch vind ik dat jullie het knap doen.
Wat stom eigenlijk dat Katja, omdat ze geen stoornis heeft, geen vergoeding krijgt voor de gesprekken... Leve de gezondheidszorg
Toch hoop ik dat ze in de gesprekken die ze krijgt, haar ei kwijt kan, dat het haar ook weer wat lucht geeft. Sterkte
En inderdaad, wellicht een idee om Katja wat rust te gunnen? Of ziet ze dat zelf helemaal niet zitten of is dat alsnog te anders voor Job?
ik wou het niet zeggen, maar dit is precies wat ik dacht. kan jullie huisarts niets voor jullie betekenen? ik vind het zo triest voor jullie allemaalquote:
[..]
Als je zo'n meisje geen hulp geeft, krijgt ze vanzelf ergens last van zullen ze wel denken. Punt is dat je dat juist graag voor wilt blijven.
En inderdaad, wellicht een idee om Katja wat rust te gunnen? Of ziet ze dat zelf helemaal niet zitten of is dat alsnog te anders voor Job?
Goed gevoel over in elk geval en ik heb het idee dat er ook wat meer begrip is nu we wat meer/beter hebben uitgelegd waar we mee bezig zijn
.Hoe gaat het bij jullie, Lalin? Hebben jullie het ritme weer een beetje te pakken na de komst van de jongste?
Update:quote:
SPOILERAfgelopen zomer zijn we de behandeling bij Molemann gestart,
omdat school vindt dat ik maar moeten leren omgaan met autistische kinderen en zij niet handelingsverlegen zijn.
De ja en amen cultuur van school beheers ik zo langzamerhand volledig dus ik doe net alsof ik de school hun zin geef maar zoek ondertussen samen met Molemann naar een strategie school te bewegen naar ambulante begeleiding.
De start van mijn kind na de zomervakantie was slecht. Voorgaande groepen moest ik ingrijpen na de herfstvakantie, nu begon het feest meteen in de eerste week na de zomervakantie.
Met Molemann afgesproken dat we eerst een nieuw eikpunt gaan maken. Dus alles weer opnieuw getest, bekeken, besproken. Kort door de bocht, er is een nieuwe diagnose met dezelfde uitkomst PDD-NOS met laag IQ.
Ook afgesproken dat ik weer moeder mag zijn. Dit betekent dat er een radiostilte komt tussen school en mij/ons als ouders. We zeggen niets, we doen niets en zorgen dat ons kind het buiten school goed heeft.
Op zich is dit al een hele taak omdat de school zoveel overhoop gooit bij het kind.
Maar goed, het alleen moeder mogen zijn is voor mij al een last van mijn schouders.
Natuurlijk sta ik stil of deze tactiek goed is voor mijn kind, omdat school nu eenmaal school blijft en daar (tot nu toe) niets verandert.
Mijn kind blijft zeggen dat hij dood wil en vindt zijn leven afschuwelijk.
Het is enorm pijnlijk om dit mee te maken.
Hij leeft in 2 werelden, school en thuis.
Hij kan zo goed verwoorden wat er met hem gebeurt als hij daar is.
Thuis zijn deze werelden onverenigbaar.
Later meer.
Enneh, Livelink, qua komst van een jongste verwar je mij met iemand anders maar dat geeft niet.
Heftig verhaal in je spoiler. En het is al moeilijk genoeg om alleen moeder te zijn.
Sterkte
* ik was inderdaad even in de war met lovelyjubbly, maar inmiddels heb ik het weer allemaal op een rijtje
[ Bericht 16% gewijzigd door livelink op 10-11-2012 13:06:27 ]
SPOILERDe indicatie voor school is binnen maar je kan lezen dat ze haar liever op een cluster school gezien zou hebben. Maar gezien de onrust van afgelopen jaar met de vorige school adviseren ze nu de sbo en dat we na een jaar opnieuw gaan kijken in hoeverre ze idd op haar plek hier zit.
Ik persoonlijk heb van de week alles op stop gezet mbt tot therapien omdat ik merkte er zelf onderdoor aan het gaan was. Gelukkig kon ik dat ook doen omdat ze meeste nu ook al op school krijgt dus even wat minder heen en weer gesjees.
Verder ging het heel goed met mn dochter en had ik haar weer elke dag vrolijk. Helaas lijkt die trend zich niet door te zetten want afgelopen weken schiet ze weer om alles in paniek. Ik denk dat de feestdagen, verjaardag en uitstapjes met school overkill aan het worden is. Vanmorgen had ik ook de grootste moeite om haar naar school te krijgen. Ze wilde bed niet uit.. uitkleden kwam geen beweging in en eigenlijk in alles leek ze gewoon niet meer te kunnen functioneren. Wilde ik haar helpen zag ze dat als een aanval en ging ze weer in paniekmode. Heb haar wel alsnog door alles heen kunnen loodsen maar man o man dat kost je tog een energie en geduld.
Ze zegt ook bij alles " ik weet het niet en ik kan het niet " en maar rondjes lopen en dralen en uitdrukkingsloos kijken.
Ze begint wel steeds meer interesse in de baby te krijgen zolang hij maar niet in haar routine bemoeit anders zegt ze ook rustig dat de baby maar weg moet
Sterkte!
Ik ben wel heel blij dat M tot nu toe niet heel veel last lijkt te hebben van de feestdagen...
We gaan dit jaar wel voor het eerst pakjesavond doen... spannend.
Zaterdagavond toen we sint maarten gingen lopen was ze wel erg onrustig en kreeg geen hap door haar keel. Toch een beetje spannend vond ze het allemaal. Maar ze kan het redelijk vertellen op het moment.
Ik had vandaag een verhelderend momentje met Job. Ik had hem opgehaald van school en we moesten een uurtje in de bus zitten. Het was druk in de bus en dat maakt het moeilijker voor Job. Op een gegeven moment begon hij hoge geluiden te maken. Ik zei dat hij daar mee op moest houden, omdat mensen daar last van hadden.
Toen zei hij dat ik dan ook tegen de andere mensen moest zeggen dat ze op moesten houden, want dat hij last van hen had. Maar er werd eigenlijk alleen maar veel rustig gepraat in de bus, dus ik zei dat praten toch anders was dan hoge geluiden maken.
Toen liet hij me horen hoe hij dat praten hoorde. Ik kan het niet nadoen, maar het gaf heel goed weer wat hij hoort als er om hem heen allemaal mensen aan het praten zijn. En ik begreep dat hij daar dan last van had.
Ik kan er helaas verder weinig mee. Ik kan moeilijk mensen vragen te stoppen met praten en hij zal toch moeten leren om er mee om te gaan. En hij moest nog steeds stoppen met het maken van hoge geluiden. Maar ik vond het wel heel goed dat hij het zei en ook nog probeerde uit te leggen. Dat is echt nieuw.
Wat waarschijnlijk ook zal helpen, maar wat ik liever niet wil, is hem een DS of zoiets geven. Dan kan hij zich in de bus verliezen in een spelletje. Dat is eigenlijk iets wat ik toch zo lang mogelijk wil uitstellen.
Een koptelefoon zou dan mss een uitkomst kunnen zijn, of oordopjes?
Iets met muziek die hij prettig vindt erop?
wat jammer dat dat niet werkt...
en op maat gemaakte otoplastieken? K heb ze voor festivals maar als t te druk is op de vloer op t werk gebruik ik ze ook als ik moeite heb met het buitensluiten van geluidquote:
Dat hebben we al geprobeerd. Hij verdraagt die koptelefoon ook niet. Misschien moeten we eens gewone oordopjes proberen.
Wat waarschijnlijk ook zal helpen, maar wat ik liever niet wil, is hem een DS of zoiets geven. Dan kan hij zich in de bus verliezen in een spelletje. Dat is eigenlijk iets wat ik toch zo lang mogelijk wil uitstellen.
Ik heb zelf oordopjes van noizzez (gekocht bij de audicien voor 25 euro). DIe op maakt gemaakte zijn meer dan 100 euro, dus om te proberen best duur.
Die van noizzez heb je met verschillende filters en je kan de filters ook los kopen. Er zitten 4 maten oordopjes in 1 verpakking, je moet de grootst mogelijke gebruiken.
Maar knap van Job zeg!
Ik heb die dingen ook voor als ik naar een festival ga en ik vind ze verschrikkelijk zitten. Ook partyplugs en dergelijke zitten vervelend. Het voordeel van die op maat gemaakte is dat ze echt goed afsluiten in je oor, waardoor ze vaak minder vervelend zittenquote:
Livelink, wat knap dat hij het uit probeerde te leggen.
Ik heb zelf oordopjes van noizzez (gekocht bij de audicien voor 25 euro). DIe op maakt gemaakte zijn meer dan 100 euro, dus om te proberen best duur.
Die van noizzez heb je met verschillende filters en je kan de filters ook los kopen. Er zitten 4 maten oordopjes in 1 verpakking, je moet de grootst mogelijke gebruiken.
Maar knap van Job zeg!
http://www.hoofdtelefoons(...)celling-in-ears.html
De oplossing alhier zijn oorwarmers, hoe fluffier, hoe beter.quote:
Ja, zoiets hebben we nog niet geprobeerd. Dat is nog wel een optie.
Wij hebben vanavond staan lullen als brugman om nog een keer onze schoen te zetten. Volgens M hoorde dat niet, ze stond ons haast uit te lachen. Het klopte niet, dat hoort maar 1 keer. Sinterklaas was vorige week al in onze woonplaats... (ik heb me serieus afgevraagd of we het dan maar zouden laten, maar de jongste was er helemaal klaar voor en wilde schoen zetten).
Aan de ene kant moet ik er wel wat om lachen, feitelijk heeft ze gelijk, sint op tv zei 1 keer dat je je schoen mocht zetten... Aan de andere kant vind ik het ook wel een beetje sneu ofzo, als ik dan dat koppie zie en ze bijna met tranen in haar ogen zit omdat het niet klopt...
Nijna misschien is het een idee als een kaartje krijgt van sinterklaas waarop staat dat ze nog een keer mag omdat ze zo een grote meid is geweest?
Ik heb zelf een maand gelee 2 kalenders gemaakt mega groot op de deur geplakt met alle uitstapjes als pictos op geplakt + wanneer ze schoen mocht zetten. Dus nu telt ze zelf af en is ze wat meer voorbereid en het werkt voor ons.
En dit!quote:Op vrijdag 23 november 2012 19:42 schreef Lalin het volgende:
[..]
De oplossing alhier zijn oorwarmers, hoe fluffier, hoe beter.
. Deed mijn moeder vroeger ook bij mij... Ik wilde het vorige week al doen, maar volgens man was het niet nodig, wel dus .Maar de schoencadeautjes vielen goed in de smaak!
Blij dat het gelukt is!Morgen ga ik hem maar halen en brengen. Betekent dat ik om 07.15 met Job alweer in een drukke spitsbus zit. En 's middags weer in een drukke bus terug.
Ik moet denk ik met spoed een scooter kopen of zo, zodat ik hem wat makkelijker kan brengen en halen. En dan toch maar kijken of een school in ons stadje hem wil aannemen.
Gvd, waarom kan dit nou niet makkelijker. Nou heb ik een school waar hij opbloeit, maar is het vervolgens onmogelijk om er te komen.
Iemand interesse in een baantje? Je hoeft alleen maar een nogal moeilijk kind voor je te winnen en die dan vervolgens elke dag naar school brengen en weer ophalen en naar huis brengen.
Livelinkquote:
Bij ons is het afgelopen vrijdag weer helemaal mis gegaan in de taxi. Ik zie geen oplossingen meer. Ik pieker maar en ik pieker maar, maar ik weet het gewoon niet meer.
Morgen ga ik hem maar halen en brengen. Betekent dat ik om 07.15 met Job alweer in een drukke spitsbus zit. En 's middags weer in een drukke bus terug.
Ik moet denk ik met spoed een scooter kopen of zo, zodat ik hem wat makkelijker kan brengen en halen. En dan toch maar kijken of een school in ons stadje hem wil aannemen.
Gvd, waarom kan dit nou niet makkelijker. Nou heb ik een school waar hij opbloeit, maar is het vervolgens onmogelijk om er te komen.
Iemand interesse in een baantje? Je hoeft alleen maar een nogal moeilijk kind voor je te winnen en die dan vervolgens elke dag naar school brengen en weer ophalen en naar huis brengen.
Wat is het toch heftig voor jullie allemaal, inclusief Job.Er zijn mensen die speciaal meegaan in busjes om kinderen te begeleiden. Mijn buurvrouw doet dat namelijk elke dag.
Ik zie J. Alleen maar achteruit gaan in je posts en alle winst bij jullie na de opname (rust, vertrouwen, kracht) lijkt verdwenen.
Dit kun je niet alleen...
Ik weet het niet, hoor. En het lullige is ook dat als ik Job moet brengen en halen, ik Katja 's ochtends alleen moet laten en die moet dan 's middags ook alleen naar huis. En ik ben zelf 6 uur aan het reizen op een dag.
Er zijn geen bellen. Om te bellen moet je het allebei willen en mijn man wil er helemaal niks van weten. Morgen heb ik dan wel een gesprek op school.quote:
Livelink, ik weet niet hoe ik het tactvol moet zeggen maar trek aan de bel. Ram op deuren, gooi ruiten in desnoods maar roep hulp in. MEE, school, huisarts, crisishulp, iets.
Ik zie J. Alleen maar achteruit gaan in je posts en alle winst bij jullie na de opname (rust, vertrouwen, kracht) lijkt verdwenen.
Dit kun je niet alleen...
En het lullige is dat ik weet dat het na de feestdagen allemaal weer langzaam beter zal gaan, maar ik vrees dat we het dit keer niet gaan redden tot na die feestdagen. Iedereen kotst hem uit.
Ik wens je veel kracht Livelink, want alleen die kar trekken is loeizwaar.
quote:
Wat moet dit moeilijk zijn... heel veel sterkte Livelink.
Maar ik wil je heel veel kracht en sterkte wensen. Misschien moet je man eens een paar keer de zes uur reistijd meemaken om te zien dat het wel ECHT nodig is dat er hulp komt? Of is dat niet mogelijk?quote:
Ik lurk hier alleen mee. (Dus een beetje terughoudend met reageren
)Maar lees al tijden vol bewondering hoe je de dingen aanpakt. En wat ontzettend oneerlijk allemaal. Het geqoute zinnetje vind ik zo ontzettend verdrietig en ik hoop dat dat snel beter wordt. Want niemand verdient het om uitgekotst te worden. En het breekt m'n (buik)moederhart dat je zoiets met je kind moet meemaken.Nou ja, ik weet maar moeilijk te verwoorden wat ik wil zeggen. Maar in ieder geval dat ik respect heb voor hoe je met dingen omgaat. En ik met je mee hoop op verbetering.
En ik vind dat er de behoefte van één ouder voldoende is om actie te mogen ondernemen. Dit zou (in onze relatie iig) niet tegen (mogen) worden gehouden door de ander. Ik zou de of-vraag niet eens overleggen, maar simpelweg aangeven dat je voor Job binnen nu en een [insert tijdsaanduiding] hulp gaat zoeken omdat deze situatie ondoenlijk is. Dan kan er vervolgens overlegd worden over de hoe-vraag, oftewel: welke vorm van hulp.
Maar hoezo ziet je man het probleem dan niet? Hij vindt het ok dat jij hem haalt en brengt met de gevolgen v Katja erbij?
En van dat laatste zinnetje springen de tranen in mijn ogen...
verdorie livelink, wat een gevecht. Dat trek je idd niet alleen.Waar is je man bang voor? Veel slechter kan t er niet van worden lijkt me?
Ik hoop dat er heel gauw een oplossing komt waar jullie je beide in kunnen vinden.
Maar pas alsjeblieft goed op jezelf?
Je bent een fantastisch mens en een verschrikkelijk lieve moeder, maar jíj bent er ook nog!
Er zijn veel dingen waar hij bang voor kam zijn... Sommige dingen zullen vast ook terecht zijn. Maar hij zal dus die actie niet ondernemen en er is nog een kind bij betrokken natuurlijk.quote:
Waar is je man bang voor? Veel slechter kan t er niet van worden lijkt me?
Ik hoop dat er heel gauw een oplossing komt waar jullie je beide in kunnen vinden.
Het is makkelijk hem 'de schuld' te geven, maar dat kan een reden hebben die voor hem heel reel is. Ik ken de man van livelink niet, maar het is zo vaak geen onwil, maar onmacht..
Oh, die schuld die lees je verkeerd hoor.quote:
[..]
Er zijn veel dingen waar hij bang voor kam zijn... Sommige dingen zullen vast ook terecht zijn. Maar hij zal dus die actie niet ondernemen en er is nog een kind bij betrokken natuurlijk.
Het is makkelijk hem 'de schuld' te geven, maar dat kan een reden hebben die voor hem heel reel is. Ik ken de man van livelink niet, maar het is zo vaak geen onwil, maar onmacht..
Hence het stukje: een oplossing waar jullie je beide in kunnen vinden....
Ik was oprecht benieuwd wat hem remt, tegenstaat, noem het maar.
Het is ook niet echt schuld hoor, maar er zijn zoveel redenen. En ik vind het nu lastig om te gokken welke voor hem gelden. Maar het is niet vreemd of raar. Moeilijk, dat wel en verschrikkelijk lastig voor livelink, maar op zich een normaal 'proces'.quote:
[..]
Oh, die schuld die lees je verkeerd hoor.
Hence het stukje: een oplossing waar jullie je beide in kunnen vinden....
Ik was oprecht benieuwd wat hem remt, tegenstaat, noem het maar.
En die 'schuld' was niet specifiek voor jou.
Ik heb er veel mee te maken en vind het zelf vaak ook moeilijk om niet iemand een schop te geven en aan het werk te zetten. Maar dat werkt averechts. Geduld hebben kan dan moeilijk zijn. Even een detail: iets wat je laatst noemde is dat je een DS of iets vergelijkbaars liever niet inzet. Misschien is het iets om toch eens te heroverwegen. Wie weet, kan zoiets al die vervelende omgevingsinvloeden tijdens de taxi-rit enorm reduceren. Hier werkt het vaak heel goed (en ook het stoppen is geen probleem, als er heel duidelijke afspraken over de eind-tijd gemaakt worden).
Ik kan me voorstellen dat het gewone OV voor hem nog meer stress oplevert.