Ik heb gekozen voor een nieuwe carriere in de Armeense league omdat ik zelf deels Armeens ben. Even gegoogled ernaar en meteen een megapack gedownload met andere flutleagues zoasl Kazachstan en al die kleine leagues.
Ik ben begonnen bij Impuls, een team dat zesde behoort te eindigen van de acht teams in de Armeense 1e league. De 2e league zit vol met de tweede elftallen van de teams van de eerste league en dus is er geen kans tot degraderen.
Seizoen één is voor Impuls-maatstaven superieur begonnen. Direct een paar transfers gedaan (had 30 k transferbudget). Helaas willen er heel weinig spelers van buitenaf komen en moest het dus puur hebben van Armeense spelers. Pyunik is heer en meester irl in elke front en dus wist ik dat ik hun moest ontlopen in de beker om hier kans op te maken. Dit deed ik dan ook en had direct de eerste prijs gewonnen in de historie van de club: in de finale werd Gandzasar met 2-0 verslagen. Dat seizoen eindigden we vierde, op de een of andere manier kregen we geen Europees voetbal toegekregen, vaag. Ik was er toch nog niet klaar voor.
Het tweede seizoen is in principe exact hetzelfde verlopen, alleen was er dit keer geen bekerwinst. Weer vierde dus en wat aankoopjes, waaronder Yamadou Keita.
Gedurende het tweede seizoen ben ik gaan scouten in Afrika voor spelers voor het derde seizoen. Spelers van teams met een reputatie van een half ster tot één ster willen blijkbaar maar al te graag naar Armenie verhuizen voor een zeer schappelijk prijsje (meestal rond de 10-20 k, soms nog goedkoper) en vragen een loon van rond de 10-20 k. Ik heb een linksback, een linksbuiten, een handjevol middenvelder,s een rechtsbuiten en een spits gecontracteerd. Zo zat mijn team ineens vol met Nigerianen, Ivorianen, Kameroeners en Senegalezen. Er zaten maar twee Armenen in mijn basisselectie (de keeper en de clubtopscorer, Gyozalyan). Ze kwamen allemaal in de tussentransferperiode van de tweede jaar en dus heb ik ze een half jaartje laten wennen aan het Armeense voetbal. Vierde geeindigd en opeens Eurpees voetbal toebedeeld gekregen, mooi meegenomen.
Het bleek dat sommige spelers groeibriljantjes bleken. Siaka is een soort van Essien, Alex Hassan komt iedere recfhtsback voorbij en geeft veel assists, en van Diallo was het al duidelijk dat hij een topper zou worden gezien zijn stats. Sankey is een verdediger die ik nieteens wilde laten spelen maar bewijst het tegendeel en blijft maar groeien.
Ondertussen veel geld gestoken in de jeugdopleiding en trainignsvelden.
Seizoen drie was een seizoen waar ik trots was op mijn spelers. 3e geeindigd maar in Europa hebben we van ons laten horen. In de derde voorronde van de Europa League zijn we ruimschoots doorgegaan, in de tweede ook en in de eerste wachtte Aris Saloniki op ons, een echt tegenstander. Uit wonnen we met 3-2 en thuis verloren we met 3-2. Met penalties hebben we verloren en zo eindigde ons sprookje. Een ongekend resultaat voor een Armeens teampje en was dus zeer trots op mijn jongens.
Dit is allemaal niet onopgevallen gebleken en de Iraanse, Iraakse en Afrikaanse topteams zagen mijn jongens schitteren. Vanaf toen werden ze in de gaten gehouden. Ondertussen kreeg ik een of andere Italiaanse voorzitter aan het roer die mij in eerste instantie eruit wilde werken maar niet om mij heen kon. Ik mocht dusm ooi blijven zitten.
In seizoen vier gebeurde het dan; we zijn kampioen geworden, vooral door Alex Hassan en Diallo en Juliano. Juliano is een Braziliaanse beer achterin die irl ook bij Impuls speelt en is nu al Armeen geworden. Waarschinlijk draagt hij het Armeense shirt binnenkort. Ook wonnen we de beker en hebben we dus de dubbel gewonnen van Armenie.
In de Europa league zijn we net zo ver gekomen als vorig jaar. Dit keer was Saint Etienne veels te sterk voor ons. Helaas. Zo zijn we in twee jaar maar liefst 800 plaatsen geklommen in de Europese ranking en staan we op de 300e plaats, niet slecht.
De nodigde jeugdtalenten begonnen door te stromen en wilde hun voorbereiden voor het grote werk door ze kansne te geven als we ruim voor stonden. Mijn Afrikaans teampje draaide en we wonnen bijna iedere wedstrijd in seizoen vijf. Helaas is de Afrikaanse en Iraanse transfermarkt geopend gedurende ons seizoen en meneer de voorzitter kon aanbiedingen van 600 k voor Alex Hassan, 600k voor Diallo en 500k voor Sankey niet weigeren. Zo zijn de drie belangrijkste spelers vna mijn team binnen twee weken verkocht gedurende het seizoen. Spitsen had ik sowieso al niet echt en had ook nog erg veel blessures in mijn team. Toch sta ik op dit moment nog tweede met drie punten afstand. Ik heb twee jongens uit de jeugd laten doorstromen en die doen het zeer aardig, waarvan de spits 5 goals uit 6 wedstrijden heeft.
Ik heb alweer nieuwe Afrikaanse toppers gescout en is het dus een kwestie van tijd voordat het weer begint te lopen. Wel jammer dat de voorzitter alles verkoopt want ik kon Armenie overnemen met mijn team. Hoop dat hij dat nu niet meer doet nu we veel geld binnen hebben.