R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ze hadden de uitslagen niet donderdag 
Echt wat een klote gesprek was dat. Ze wilden dan maar een nieuw biopt nemen omdat het onderzoek naar het vorige niet klaar was
Wel bij de ha geweest, een verwijzing naar een psych kan ik krijgen als ik dat wil (bellen is nu genoeg).
En verder nu even zorgen dat het niet te ver dippen wordt, dus zo maar naar bed, verder ging het best goed de afgelopen dagen.
Echt wat een klote gesprek was dat. Ze wilden dan maar een nieuw biopt nemen omdat het onderzoek naar het vorige niet klaar was
Wel bij de ha geweest, een verwijzing naar een psych kan ik krijgen als ik dat wil (bellen is nu genoeg).
En verder nu even zorgen dat het niet te ver dippen wordt, dus zo maar naar bed, verder ging het best goed de afgelopen dagen.
Nog geen nieuwe afspraak gemaakt voor de uitslagen. Gelukkig maar want sinds vanochtend is het weer helemaal mis met mijn rug. Het is (nog) geen hernia, maar die zal er wel van komen zo te voelen.
Van der Veen al gecontacteerd?quote:Op donderdag 12 juli 2012 12:15 schreef madalay het volgende:
Nog geen nieuwe afspraak gemaakt voor de uitslagen. Gelukkig maar want sinds vanochtend is het weer helemaal mis met mijn rug. Het is (nog) geen hernia, maar die zal er wel van komen zo te voelen.
Nee, heb met mijn fysio en een huisarts gesproken. Zit weer aan de morfine en morgen kijk ik verder. Nu naar Heemstede is niet eens een beetje op optie.
Zou er wel zo snel mogelijk gaan buurten; eerste keer dat ik erheen ging kon moest ik ook koppelen door op mijn been te drukken met mijn hand (om maar even een indruk te geven) maar ik ben er wel enorm van opgeknapt.quote:
Nee, heb met mijn fysio en een huisarts gesproken. Zit weer aan de morfine en morgen kijk ik verder. Nu naar Heemstede is niet eens een beetje op optie.
Sterkte in ieder geval en houd ons op de hoogte!
Ik wil even reageren om je een hart onder de riem te steken. Ik heb de laatste tijd zelf heel wat medische problemen waar ik enorm van baal. Voor mij zijn de meeste problemen nieuw, behalve mijn oogafwijking, maar heb een niet zo fijne jeugd gehad wat tot mijn 25-26 jaar nog gevolgen had op mijn psyche en financiële toestand. Dat is na veel wilskracht voorbij, maar nu op mijn dertigste voor een lange periode niet kunnen gaan werken, en huishoudelijke taken dubbel zoveel tijd in beslag nemen, doet mij ook "waardeloos" voelen. Ik denk dat mijn toestand niet zo erg is als die van jou als ik woorden zoals morfine zie opduiken, maar ik kan me wel goed in jou verplaatsen.
Ik weet niet hoe het in Nederland zit met ziekteverzekering en -kosten, maar hier in België is het totale bureaucratie. Al dat heen en weer gehol naar artsen en instanties om de nodige bewijzen te verkrijgen, en een rechtmatige afwezigheid te vergaren voor mijn baan, doen er meer slecht dan goed aan.
Ik kan niet direct tips geven. Mijn ervaring is dat je levenskwaliteit aan veel meer ligt dan enkel je ingesteldheid. Het klinkt kinderachtig l'enfère, c'est les autres. Toch vind ik dat er wat inzit. Ikzelf ben eerder goedgeluimd en positief ingesteld, maar dat verandert niets aan hoe anderen, de maatschappij of zelfs het beleid van een land tegenover jou en je situatie.
Je zal maar eens epilepsie hebben in een land waarin je dan wordt bekeken als kind van de duivel, terwijl je in West-Europa aan de juiste medicatie geraakt en een bijna aanvalsvrij, normaal leven kan leiden.
Als je het geluk hebt een erkende ziekte te hebben in de lage landen, is hét vangnet, maar toch wordt ziekte gezien als niet in staat iets te kunnen bijdragen aan de samenleving, en dus iets wat vermeden moet worden. Daar kan nog wat aan gesleuteld worden, aangezien de pijn en last van het ziek zijn al erg genoeg is voor de persoon in kwestie en die er niet bij gebaat is nog bijkomende negativiteit te verdragen.
Ik weet niet hoe het in Nederland zit met ziekteverzekering en -kosten, maar hier in België is het totale bureaucratie. Al dat heen en weer gehol naar artsen en instanties om de nodige bewijzen te verkrijgen, en een rechtmatige afwezigheid te vergaren voor mijn baan, doen er meer slecht dan goed aan.
Ik kan niet direct tips geven. Mijn ervaring is dat je levenskwaliteit aan veel meer ligt dan enkel je ingesteldheid. Het klinkt kinderachtig l'enfère, c'est les autres. Toch vind ik dat er wat inzit. Ikzelf ben eerder goedgeluimd en positief ingesteld, maar dat verandert niets aan hoe anderen, de maatschappij of zelfs het beleid van een land tegenover jou en je situatie.
Je zal maar eens epilepsie hebben in een land waarin je dan wordt bekeken als kind van de duivel, terwijl je in West-Europa aan de juiste medicatie geraakt en een bijna aanvalsvrij, normaal leven kan leiden.
Als je het geluk hebt een erkende ziekte te hebben in de lage landen, is hét vangnet, maar toch wordt ziekte gezien als niet in staat iets te kunnen bijdragen aan de samenleving, en dus iets wat vermeden moet worden. Daar kan nog wat aan gesleuteld worden, aangezien de pijn en last van het ziek zijn al erg genoeg is voor de persoon in kwestie en die er niet bij gebaat is nog bijkomende negativiteit te verdragen.
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Heb je nog wel iets waar je plezier uit haalt TS? Te veel focussen op het ziek zijn/pijn hebben kan je nog zieker maken.. Iig zo voel ik me vaak, dat als ik er aan denk, de pijn veel erger lijkt te zijn.
Het leven is kort! Maak er wat van!
Op het moment is het echt weer bagger. De morfine is goed de hoogte in gegaan weer en de pijn is niet lekker meer. Kan dus helaas ook weinig doen. Alle afspraken die ik had zijn afgezegd.
Leer zo wel mijn 'vrienden' kennen. Of de paar die ik nog overhad dan.
Enige geluk nu is dat ik wel weer iets lopen kan. Straks dus maar eens boodschappen gaan doen, kijken hoe dat gaat.
Dank jullie voor de reacties in ieder geval.
Leer zo wel mijn 'vrienden' kennen. Of de paar die ik nog overhad dan.
Enige geluk nu is dat ik wel weer iets lopen kan. Straks dus maar eens boodschappen gaan doen, kijken hoe dat gaat.
Dank jullie voor de reacties in ieder geval.
Dat was toen. Niet nu. En je les is dus dat je geen psychiaters laat mee kijken.quote:
Ik ben in het verleden al eens bij een psych geweest. Voor een fijne depressie. Op zich had het wel iets nut, maar het ging daar mis toen er een psychiater mee kwam kijken een keer. Liever niet dus.
Ouch dat is wel heftig. Respect dat je er toch probeert uit te gaan!quote:
Enige geluk nu is dat ik wel weer iets lopen kan. Straks dus maar eens boodschappen gaan doen, kijken hoe dat gaat.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Het gaat gelukkig weer vooruit hier. De morfine ben ik vanaf (al neem ik het nog wel mee voor het geval dat) en zelfs de paracetamol is terug naar 2 per dag. Bewegen gaat ook weer redelijk pijnloos, zelfs lopen kan een stukje.
Heb wel weer extra schade opgelopen in mijn been. Het 'dove' gevoel is erger geworden en de kracht is toch iets afgenomen. Die kracht is er wel weer bij te trainen, maar dit moet moet niet te vaak meer gaan gebeuren.
De rest van het hele 'gezondheids'traject heb ik op stop gezet. Eerst mijn rug een stuk sterker en weer volledig werken, daarna ga ik rustig de rest doen. Dit is de manier waarop ik het nu het best kan handelen.
Heb wel weer extra schade opgelopen in mijn been. Het 'dove' gevoel is erger geworden en de kracht is toch iets afgenomen. Die kracht is er wel weer bij te trainen, maar dit moet moet niet te vaak meer gaan gebeuren.
De rest van het hele 'gezondheids'traject heb ik op stop gezet. Eerst mijn rug een stuk sterker en weer volledig werken, daarna ga ik rustig de rest doen. Dit is de manier waarop ik het nu het best kan handelen.
|
|
