Ik ben nu al een hele poos aan het afstuderen. Ik begon met een onderwerp dat veel te uitgebreid was. Ik heb toen op een bepaald onderwerp gefocust en uitgezocht of iets werkt. Aangezien het een lastig onderwerp is ('decision making with uncertainty & no prior knowledge') heb ik heel veel dingen geprobeerd en uitgewerkt. Het jammere is dat eigenlijk niks goed is en ik me met moeite daar heb bijgelegd.
Op den duur raakte ik zeer pessimistisch en in een dipje. Ik heb mijn supervisor beetje vermeden omdat hij alleen met meer suggesties kwam en dat ik wil voorkomen dat iets moest voorkauwen. Hij heeft zo nu en dan wel tips gegeven, maar ik was gewoon helemaal de weg kwijt.
Ik ben momenteel eindelijk beetje bezig na een hele tijd vol twijfels en angst. In de afgelopen maanden heb ik meerdere keren verschillende chapters herschreven. Ik heb dan nu wel een deadline voor mezelf opgesteld; 31 mei moet de eerste versie af. Ik zit elke dag er aan en probeer me erop te focussen, wat regelmatig nu gelukkig lukt. Maar toch, ik blijf die angst hebben dat ik niks goed doe. Vooral omdat ik maandenlang heb gefocust op details ipv het geheel plaatje, en ik nu zelfs moeite heb om mijn onderzoeksvraag goed uit te leggen; ook al zegt iedereen die ik spreek dat het goed klinkt.
Ik heb het gevoel alsof ik mijn hele master en toekomst heb verpest. Ik begon het eerste 2 jaar goed met een 8.5 gemiddeld (cum laude) met alle vakken op 1 na + thesis af te hebben. Maar ik doe nu 2 jaar erover om alleen dat laatste af te maken; en ik weet simpelweg niet meer wat ik hierna moet doen. Ik denk dat ik veel te perfectionistisch was en per se iets nieuws wou toevoegen, wat geen vereiste is voor een master scriptie.
In het begin wou ik wel een PhD doen in deze veld. Ik snap elke aspect in dit gebied inmiddels (machine learning; statistics; optimization) en heb ideeën zat, maar ik voel mij gewoon een sukkel die niks meer klaarspeelt desondanks dat ik nu heel veel meer weet en ervan heb geleerd.
Ik weet dat ik mijzelf er mee gek maak en dat ik het gewoon moet doen. Ik denk dat als ik het zelf weet af te krijgen dat ik alles wel aankan. Naar een psycholoog gaan voelt daarom ook alsof ik mijn dromen opgeef.
Zo, dat is er ff uit