Beste mede FOK!ers,
Dit is geen gezever, anders had ik het in ''onzin voor je leven'' geplaatst. Dit is bloed serieus.
Ik ga even me verhaal doen want het is bizar en heel vreemd.
Ik ben vrij nieuw op FOK! Ik heb dit account vorig jaar aangemaakt maar ben sinds kort actief op het forum. Jullie weten dat ik van capuchons hou, had een eerdere topic geopend maar nu doe ik het beter, mischien begrijpen jullie mij
Mijn verhaal gaat als volgt:
Toen ik een jongentje van 5,6 of 7 was(weet de leeftijd niet meer) heb ik een beeld gezien op tv wat tot de dag van vandaag me nog altijd bijgebleven is. 'een soort trauma 'maar eigenlijk dan weer niet omdat het eigenlijk niet gevaarlijk was.
Het was het TV programma ''home and away'' in de jaren 95-96-97.
Ik zag een vader zijn zoon van 10-11 jaar oud aan zijn capuchon trekken en hem vervolgens aan een haakje/spijker hangen. Dat haakje hing aan een muur ter hoogte van zijn ''capuchon''. de vader maakte hem vast aan dat haakje zodat hij niet meer weg kon. Dat beeld was ongeveer 15 seconden lang en toen kwam nog de moeder dat jongentje de capuchon ervan halen. Een vreemd beeld dus -,-
Maar door dat beeld heb ik heel me leven wel iets met capuchons. Vroeger toen ik dat beeld zag rende ik daarna naar mijn kamer om vervolgens ook een haakje te zoeken, maar dat was geen succes. maar de deurklink was juist genoeg om capuchon eraan te hangen. Ik ''hing'' daar een 10 tal minuten tot mijn moeder vroeg waar ik bleef. Maar uit panniek me capuchontrui vergeten uit te trekken en moeder vroeg waarom ik een trui aan had. (was zomer trouwens) ik zei dat het koud was in huis. blijkbaar geloofde ze het want ze ging er niet verder in.
Welke gedrag zou dat zijn?
Op mijn 21ste ben ik nog altijd capuchon verslaafd want al mijn truien hebben een capuchon. En het ergste is dat ik gewoon kick op mensen die een capuchontrui dragen, vooral jonge meisjes van 17-18
Ik heb daar eigenlijk nooit een behandeling voor gekregen
Ik ben een man met een onverklaarbare fascinatie voor capuchons. Ze zijn mijn tweede huid—altijd om me heen, altijd vertrouwd. Ik draag ze niet alleen, ik lééf erin. Het voelt magisch als iemand er zachtjes aan trekt, een speels moment vol onverwachte connectie. En als mijn capuchon ergens blijft haken? Pure vreugde! Een klein avontuur in het alledaagse, alsof de wereld me even vasthoudt. Capuchons en ik? Een onafscheidelijk duo