#12
Daar zijn we weer: Deel 12 van ons reisverslag van het Grote Dobbelsteenavontuur 2011 in het westen van Canada (en een stukje VS).
Maandag 05 september: KelownaHet ontbijtbuffet in de Kelowna Inn & Suites is niet best. De ontbijtzaal is ongeveer 6 bij 6 meter en zit tjokvol. Onbegrijpelijk, want het eten is niet bepaald geweldig. Wat voorverpakte muffins, smerige koffie en thee uit een automaat en jus d'orange uit pakjes. We hebben behoefte aan kwaliteit. De wijnen uit de Okanagan Valley hebben die gewenste kwaliteit.
Vanuit Kelowna gaan drie wijnroutes de streek in. De West Kelowna Wineroute krijgt de 1-2, de North Kelowna Wineroute heeft de nummers 3-4 en de East Kelowna Wineroute krijgt nummers 5-6. Op de parkeerplaats van het motel stuurt de dobbelsteen ons met een 6 naar het oosten. Maar één blik op de Eclipse zegt genoeg: smerig!
Zo kunnen we niet bij respectabele wijnboeren ons melden. Op naar de Carwash dus. De dobbelsteen wijst ons een wasprogramma van $ 10 aan. Met een als nieuw glimmende Eclipse gaan we op pad. Al snel staan we aan het begin van de oostelijke wijnroute. Deze zal ons leiden langs ongeveer 7 wijnboeren. We laten de dobbelsteen besluiten welke we zullen bezoeken als we er langs rijden. Een even betekent stoppen en een fles kopen. Met een warm zonnetje belooft het een mooie dag te worden. De rit zelf is ook een mooie.
De eerste stop maken we bij de Spierhead Winery. Het is een uur of tien, dus een prima moment om een wijntje te proeven. We raken snel aan de praat met de eigenaresse en zij vertelt ons, dat haar dochter op het punt staan om in het buitenland te gaan studeren. De oudste gaat naar Londen en de jongste naar Amsterdam. Of we daar nog tips over hebben? Uiteraard!
Met een mooie Chardonnay verlaten we de Spierhead Winery. We rijden tussen wijn- en boomgaarden. Bij Tantalus Vineyards stoppen we ook en scoren een heerlijke Riesling. Het is nog voor het middaguur, maar we vermaken ons prima. Bij de House of Rose maken we de derde en laatste stop. De eigenaresse blijkt getrouwd met een Nederlander en ze spreekt zelfs onze taal een beetje. Haar man komt ook binnen en vraagt ons of we helemaal uit Californië zijn komen rijden. Het kenteken van de Eclipse doet z'n werk weer.
De Hollandse kleur kan hij in ieder geval wel waarderen.
Hij nodigt ons uit om een rondje door de boomgaard te lopen:
Uiteindelijk vertrekken we met een rosé en een Chardonnay. Het zijn de goedkoopste flessen van de wijnroute, maar ook de lekkerste. We rijden nog wat rond door het oostelijke deel van Kelowna en besluiten wat fruit te kopen bij één van de vele fruitkraampjes langs de weg. Met heerlijk verse appels en perziken gaan we weer op weg. Dan zien we een bordje dat we bij een toeristisch punt in de buurt komen: de Myra Canyon. Uiteraard mag de dobbelsteen beslissen en deze besluit in het voordeel van de Canyon. We volgen de borden, maar op een gegeven moment beginnen we te stijgen. Niet lang daarna verandert de asfaltweg in een grindpad. Met een stofwolk achter ons rijden we berg op. Om ons heen rijden alleen 4X4's die ook veel stof doen opwaaien. Jammer van de wasbeurt, maar de dobbelsteen heeft zo besloten.
De Myra Canyon blijkt onderdeel van de Kettle Valley Railway, een oude spoorweg die verdwenen is, maar daarvoor in de plaats is een wandel- / fietstraject gekomen die over vele thrustles (houten bruggen) gaat:
We zijn niet van plan om de hele route te wandelen, dus de dobbelsteen laten we beslissen: de vierde thrustle zal het keerpunt worden. Hier een uitzicht op een thrustle:
En hier staat Costa op het keerpunt:
De wandeltocht van 8,4 km is ons niet in de koude kleren gaan zitten en ook het stof voelt vies aan. Terug naar het hotel dus voor een lekker verfrissende douche!
Zappend langs de televisiekanalen kom ik langs een Tim Allen film: Galaxy Quest. Een SciFi Comedy waarin buitenaardse wezens constant
Never give up, never surrender! roepen.
.
Ondertussen is het tijd voor diner geworden. Na een gezonde lunch van vers fruit kunnen we wel weer wat Noord Amerikaans voedsel aan. Op Bernard Street hebben we de keuze uit twee restaurants: The Keg (even) en Twisted Tomato (oneven). De drie leidt ons naar de laatste. Mooie brunettes in strakke kleding tonen ons de kaart: pizza's! Costa dobbelt de Italian Meat Lovers en ik de Prociutto, Pear & Gorgonzola. Ze smaken prima.
Na het diner lopen we naar de Tonic Pub waar we gisteren ook zaten voor nog wat drankjes op het terras. Naast ons zitten Chad & Jay, eind twintigers die de hele dag hebben gewerkt. Ze zijn dakbedekkers en trots. Dan komen de stille en benevelde Kyle en de stomdronken Emily, die geïnteresseerd is in onze relatie, bij ons zitten.
Emily: So how are you guys related?
Ik: We're mates.
Emily: He's your boss?
Ik: No, he's a friend.
Emily: I think he's your boss.
Ik:
Emily: And you guys are single?
Ik: No, we left our girlfriends at home.
Emily: You left your wives at home?!?
Ik: No, our girlfriends!
Emily: Costa, do you like music?
Costa: Sure.
Emily: You should listen to this band: The New Pornographers. They're awesome!
Kyle: The phone doesn't work, Emily.
Emily: I'll sing it: You're my lord, you're my shepherd! (vals!
)
Costa: Gospel?
Emily: No, it's a love song: You're my lord, you're my shepherd! (nog steeds vals!
)
Costa: Sounds a bit female unfriendly. In an oldfashioned kind of way.
Emily: No, it's a female singer!
Costa: Gay?
Emily: No listen, I'll sing it again.
Costa: Please don't.
Emily: You're my lord, you're my shepherd! (nog steeds klinkt het niet best!
) ... Uhm... I can't remember the rest. You're my lord, you're my shepherd! ... Do you like it so far?
Costa: It's not working for me.
Emily: But it's awesome. You're my lord, you're my shepherd!
Costa: From the Canadian music I prefer Arcade of Fire.
Emily: They're good!
Ik: Of course the best Canadian band are the Crash Test Dummies.
Emily: I can't believe you left you're wives at home.
Costa: Our girlfriends!
Emily: You're insanely drunk!
Costa:
Me?
Emily: Yes you.
Costa:
!
Een man aan een tafel naast ons besluit zich in de discussie te mengen: Canada's best band is Nickelback!
Costa: Whut?!?
Onze buurman: Milions of people bought their records. They can't all be wrong.
Costa: Apparantly they are.
Chad heeft ondertussen ruzie gekregen met een getatoeëerde jongeman die hem een chump heeft genoemd.
Chad: I feel like punching him.
Ik: Just relax Chad. It's not worth it.
Chad: When someone calls you a chump, you have to react. You can't have people insulting you. What kind of man are you if you don't?
Ik: A man who doesn't care about what a good for nothing thinks about him.
Chad: I wish I could do that.
Tattoo-man: I'm not gonna apologize for saying chump.
Chad: Let's take it outside.
Tijd om te gaan. Costa is het met me eens. Morgen maar weer eens vertrekken uit deze stad.
In het volgende verslag: Meer wijn- en boomgaarden, de Canadese woestijn en de achternicht van Jaap Stam.
[ Bericht 99% gewijzigd door UIO_AMS op 01-07-2012 22:33:14 ]