LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Ik ben blij dat je hebt gemerkt dat mijn zurepruimerigheid slechts een stijlmiddel is.quote:Op donderdag 28 juni 2012 07:06 schreef Mainport het volgende:
Jij zou bijvoorbeeld eens wat minder een zure pruim kunnen zijn
Daar legt Gellius een bom onder het relativisme.
The crowning attainment of historical study is a historical sense - an intuitive understanding of how things do not happen. - Lewis Namier
Oei. Misschien moet ik in dat geval Mainports advies toch maar ter harte nemen.quote:Op donderdag 28 juni 2012 20:04 schreef Gellius het volgende:
Iets is nooit 'slechts' een stijlmiddel, broer.
Jaja broer, wat jij wil. Als je maar niet de 
posticon blijft gebruiken, hoe oud ben je nou uiteindelijk
posticon blijft gebruiken, hoe oud ben je nou uiteindelijk
Ja, wat is het nu, Mainport, te zuur of te vrolijk?quote:
Jaja broer, wat jij wil. Als je maar niet de
Nog een soort van taal vraagje, is er een goed nederlands woord voor het engelse 'starring'?
Ik ben bezig met de aftiteling van een filmpje en wil niet in engels vervallen, maar 'in de hoofdrol' klopt ook niet als het alle geinterviewden betreft..
Ik ben bezig met de aftiteling van een filmpje en wil niet in engels vervallen, maar 'in de hoofdrol' klopt ook niet als het alle geinterviewden betreft..
Als ik het goed heb, vervult niet iedereen die aan het woord komt een hoofdrol? Dan is ''starring'' ook niet juist en zou ik eenvoudig ''met'' zeggen.quote:
Nog een soort van taal vraagje, is er een goed nederlands woord voor het engelse 'starring'?
Ik ben bezig met de aftiteling van een filmpje en wil niet in engels vervallen, maar 'in de hoofdrol' klopt ook niet als het alle geinterviewden betreft..
The crowning attainment of historical study is a historical sense - an intuitive understanding of how things do not happen. - Lewis Namier
"Het 'show, don't tell'-principe gaat eens te meer op omdat secundaire literatuur, in de vorm van critici en duiders, de alomvattendheid van een beeld vaak weet te vertalen in de meest elementaire analyse. In het andere geval zou men kunnen volstaan met het lezen van recensies."
Ik ga straks een boekje van Zola lezen, kan dat er mee door? Die (drie in totaal) kon ik gratis meenemen van de wijkvereniging aan het Zuiderpark. Ze waren van een vrouw die ons onlangs ontvallen is. Buiten die boeken van Zola liet ze ook alles van Simenon - dat kan me minder interesseren - en zeventig paar panties achter, in alle kleurtjes en motiefjes, nog steeds in de verpakking. Die worden echter niet via de wijkvereniging verdeeld. Anders had ik er beslist een paar meegenomen.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik heb de laatste tijd meerdere keren het woord accijns moeten typen. Wat een raar, inconsequent geschreven woord is het eigenlijk. Wie heeft ooit bedacht dat woorden met een x-klank (ks), met dubbel-c geschreven moeten worden? Het woord succes heeft er trouwens ook last van.
Als we praten over een accu, is dat duidelijk een dubbele k-klank uitgesproken. Kijken we naar worden met een ks-achtige klank, zoals eczeem, dan is de schrijfwijze cz. Andere vormen komen ook voor, zoals ct in het woord fractie.
Kunnen we de spelling niet veranderen in acsijns of aczijns? Lijkt me veel duidelijker...
Als we praten over een accu, is dat duidelijk een dubbele k-klank uitgesproken. Kijken we naar worden met een ks-achtige klank, zoals eczeem, dan is de schrijfwijze cz. Andere vormen komen ook voor, zoals ct in het woord fractie.
Kunnen we de spelling niet veranderen in acsijns of aczijns? Lijkt me veel duidelijker...
Laat me op bovenstaande opmerken dat taal voornamelijk een organische (en ook een politieke, volkomen willekeurige, etc.) aangelegenheid is; niet zozeer een logische. Elke poging om, hoe goed bedoeld ook, de spelling 'duidelijker' te maken schiet doorgaans zijn doel voorbij. Voor elk voorbeeld dat er aan te halen valt, vallen er evenzoveel andere voorbeelden aan te halen die dat weer tegenspreken. Om op bovenstaande in te gaan zou men accijns net zo gemakkelijk kunnen schrijven als aksijns, accu als akku, akkuu of akkoe (de laatste twee omdat je niet moet hebben dat mensen het als 'ak-kuh uit gaan spreken), eczeem als ekzeem of ekseem (al dan wel of niet afhankelijk of je een randstedelijk dialect toebedeeld bent) auto als oto, etc. etc. Het lijkt wellicht duidelijker, het is het echter helemaal niet.
Over Mainport's belachelijke opmerking had ik ook zo mijn gedachten. (Gemakshalve ga ik ervan uit dat dat zijn opmerking was. Wanneer blijkt dat dat niet het geval is neem ik hem kwalijk daar geen ruchtbaarheid aan te hebben gegeven). Dat hele principe van 'show-don't-tell' komt natuurlijk voort uit een literaire traditie die tot de verbeelding spreken moest - d.w.z.; de tijd voor de cinema en fotografie - en later in het absurde getrokken is omdat veel literatoren meende dat ze ondanks al die beeldende pracht toch nog meer konden of zouden moeten laten zien met hun ettelijke geneuzel dan Hollywood. Dat is gewoon dom. Dat is misplaatste nostalgie. Dat is voorbijgaan aan het mooiste en het meest acute van de literatuur; de kunst van het vertellen. Wie meent, en ik meende op te vatten dat Mainport er z'n arme hoofdje over aan het breken was, dat je aan de hand van dergelijke principes, die wel zó achterhaald zijn dat zelfs een wolfskind zich ervoor zou schamen, tot een goede tekst kan komen, doet er beter aan z'n pennetje in zijn reet te steken en zojuist genoemd schrijfgerei met de volgende hoop diarree weg te spoelen.
[ Bericht 0% gewijzigd door JAM op 05-07-2012 04:47:48 ]
Over Mainport's belachelijke opmerking had ik ook zo mijn gedachten. (Gemakshalve ga ik ervan uit dat dat zijn opmerking was. Wanneer blijkt dat dat niet het geval is neem ik hem kwalijk daar geen ruchtbaarheid aan te hebben gegeven). Dat hele principe van 'show-don't-tell' komt natuurlijk voort uit een literaire traditie die tot de verbeelding spreken moest - d.w.z.; de tijd voor de cinema en fotografie - en later in het absurde getrokken is omdat veel literatoren meende dat ze ondanks al die beeldende pracht toch nog meer konden of zouden moeten laten zien met hun ettelijke geneuzel dan Hollywood. Dat is gewoon dom. Dat is misplaatste nostalgie. Dat is voorbijgaan aan het mooiste en het meest acute van de literatuur; de kunst van het vertellen. Wie meent, en ik meende op te vatten dat Mainport er z'n arme hoofdje over aan het breken was, dat je aan de hand van dergelijke principes, die wel zó achterhaald zijn dat zelfs een wolfskind zich ervoor zou schamen, tot een goede tekst kan komen, doet er beter aan z'n pennetje in zijn reet te steken en zojuist genoemd schrijfgerei met de volgende hoop diarree weg te spoelen.
[ Bericht 0% gewijzigd door JAM op 05-07-2012 04:47:48 ]
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
zojuist heb ik opgeschreven: 'zulk een grandioos stijve lul dat alles op God's groene aarde er terstond bij verbleek'. Dat zijn pas woorden, m'n besten. Ach, lik toch allemaal m'n reet met dat triviale geklets van jullie, met jullie tramstakingen, je vastkokende aardappels en je 9-volt adapters.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Je zou accijns inderdaad op meerdere manieren kunnen schrijven; dat onderken ik. Acsijns, aczijns, aksijns, akzijns, etc... Reden om de bestaande schrijfwijze te wijzigen, is de uitspraak van het woord.quote:
Laat me op bovenstaande opmerken dat taal voornamelijk een organische (en ook een politieke, volkomen willekeurige, etc.) aangelegenheid is; niet zozeer een logische. Elke poging om, hoe goed bedoeld ook, de spelling 'duidelijker' te maken schiet doorgaans zijn doel voorbij. Voor elk voorbeeld dat er aan te halen valt, vallen er evenzoveel andere voorbeelden aan te halen die dat weer tegenspreken. Om op bovenstaande in te gaan zou men accijns net zo gemakkelijk kunnen schrijven als aksijns, accu als akku, akkuu of akkoe (de laatste twee omdat je niet moet hebben dat mensen het als 'ak-kuh uit gaan spreken), eczeem als ekzeem of ekseem (al dan wel of niet afhankelijk of je een randstedelijk dialect toebedeeld bent) auto als oto, etc. etc. Het lijkt wellicht duidelijker, het is het echter helemaal niet.
Woorden met dubbel-c worden doorgaans uitgesproken met een korte klinker en een k-klank, waarbij de dubbele c fungeert zoals andere medeklinkers dat ook doen: enkelvoudige medeklinker betekent lange klinker (bijvoorbeeld: acuut). Dus voor de uitspraak maakt de schrijfwijze accu of akku niet uit. Een extra u aan het einde toevoegen, is ook niet nodig. Andere worden die op een u eindigen, spreken we ook uit met een lange u (bijvoorbeeld: menu).
Je voorbeeld van 'auto' vind ik slecht gekozen. Er is geen enkele twijfel over de uitspraak van dat woord, ook al verbasteren sommige mensen het tot 'oto'. Het woord eczeem levert ook geen uitspraakprobleem op.
De discussie over de uitspraak van 'auto' loopt al sinds de eerste T-Ford op de markt kwam. Daarvóór zei men ootoo, zoals het hoort.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
En 'eczeem' is ekseem met [ks], of egzeem met de [g] van goulash en een [z]. Combinaties van stemloze [k] en stemhebbende [z], of stemhebbende [g] en stemloze [s], sporen niet in onze mond.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
