Sinds 3 jaar heb ik verkering met een heel leuk meisje waar ik ook oprecht gek mee ben. Echter heb ik toch twijfels.
Vroeg (jaar of 16/17) hoefde je niet zo goed na te denken bij je relaties. Het klinkt misschien stom, maar ergens wist je toch altijd dat het vroeg of laat toch uit gaat. Echter vind ik nu dat ik op een leeftijd ben gekomen (en zeker ook gezien de duur van de relatie) dat je moet gaan kiezen of je hier echt de rest van je leven mee door wilt, of dat je iets heel anders wilt.
Ik weet niet goed hoe ik dit moet omschrijven, maar soms heb ik het gevoel dat ik ook nog vrij had kunnen zijn en eventueel met iemand anders. Normaal denk je dit alleen als je baalt van je huidige verkering, maar dit is bij mij zeker niet het geval.
Mijn vraag is dan ook: In hoeverre herkennen mensen dit? Ik heb het gevoel dat ik nu kies voor de rest van mijn leven, wat in feite ook wel waar is aangezien er straks een periode komt van werken, samenwonen en de hele mikmak.
Graag zou ik wat reacties horen, ik weet niet goed wat ik met deze gedachten moet.
Mvg,
Nick
21.quote:
Waarom zou je ineens voor het één of het ander moeten kiezen? Je kan er ook voor kiezen om met je vriendin te blijven zolang het leuk is.quote:Echter vind ik nu dat ik op een leeftijd ben gekomen (en zeker ook gezien de duur van de relatie) dat je moet gaan kiezen of je hier echt de rest van je leven mee door wilt, of dat je iets heel anders wilt.
Mijn god zeg, ik dacht dat je 35 - 40 o.i.d. wasquote:
of zit ik er dan helemaal naast?
Ja dat is het ook.. Ik snap het zelf ook niet. Dat zeg ik dus ook telkens tegen mijzelf, maar ik blijf toch ergens twijfelen om de een of andere reden.quote:Op donderdag 31 mei 2012 15:57 schreef kwiwi het volgende:
[..]
Waarom zou je ineens voor het één of het ander moeten kiezen? Je kan er ook voor kiezen om met je vriendin te blijven zolang het leuk is.
quote:
[..]
Mijn god zeg, ik dacht dat je 35 - 40 o.i.d. was
Dan zit je er behoorlijk naast. Ik ben niet bang om alleen te eindigen, sterker nog: als het zo moet zijn, dan zal het zo zijn. Maar ik word gek van die twijfel die af en toe langs komt. Andere jongens kunnen gewoon nieuwe meiden ontmoeten en ik zit vast. Dat gevoel heb ik een beetje. Dat is an sich niet gek, maar aan de andere kant vind ik het dan ook weer totaal niet erg, aangezien mijn vriendin best tof is. Misschien ben ik gewoon een zeikerd, maar ik wilde gewoon weten of andere mensen die ook hebben gehad?quote:
TS is bang dat de relatie uitgaat als hij 28 is, en dan op zielige datingsites moet gaan zitten. Terwijl hij nu de tijd van zijn leven kan hebben, maar zit vastgeplakt aan een 'halve' relatie
of zit ik er dan helemaal naast?
Mijns inziens komt dat, omdat onze maatschappij waarde hecht aan lange relaties. Dat herken je aan uitspraken over gouden huwelijks-jubileums, en "vechten voor je relatie", en "zonde om zomaar op te geven" als het om een lange relatie gaat.quote:
Mijn vraag is dan ook: In hoeverre herkennen mensen dit? Ik heb het gevoel dat ik nu kies voor de rest van mijn leven, wat in feite ook wel waar is aangezien er straks een periode komt van werken, samenwonen en de hele mikmak.
Maar niets is minder waar. Zeker in het begin van je leven kun jij een lange of korte relatie evenveel waard vinden. Dus ik zou me niet zo bezwaard voelen, en gewoon genieten van het leven. Is je relatie niet meer leuk, dan kun je er aan werken, maar het is mijns inziens ook een goed pad om terug te keren naar het bestaan als single.
Overigens, als je dit gevoel krijgt omdat je passie in de relatie mist, dan zou ik daar wat aan doen in plaats van twijfel-de-twijfel.
Dat dacht ik dus ook al! Misschien is het ook wel wat ik van alle mensen zie.. De passie is wel iets minder inderdaad, maar dat lijkt me wel normaal na zo een lange tijd. Het liefst was ik mijn vriendin op m'n 25ste tegengekomen.. Maarja, liefde zet je niet in de vriezer zeggen ze danquote:
[..]
Mijns inziens komt dat, omdat onze maatschappij waarde hecht aan lange relaties. Dat herken je aan uitspraken over gouden huwelijks-jubileums, en "vechten voor je relatie", en "zonde om zomaar op te geven" als het om een lange relatie gaat.
Maar niets is minder waar. Zeker in het begin van je leven kun jij een lange of korte relatie evenveel waard vinden. Dus ik zou me niet zo bezwaard voelen, en gewoon genieten van het leven. Is je relatie niet meer leuk, dan kun je er aan werken, maar het is mijns inziens ook een goed pad om terug te keren naar het bestaan als single.
Overigens, als je dit gevoel krijgt omdat je passie in de relatie mist, dan zou ik daar wat aan doen in plaats van twijfel-de-twijfel.
quote:Op donderdag 31 mei 2012 16:07 schreef AldoTheApache het volgende:
dump je 'wel toffe' vriendin en ga gewoon alle smatjes uit de sportschool raken
Dat herken ik ook wel. Ik had een (jong begonnen) relatie toen ik ging studeren, en het is een jaartje uit geweest terwijl we studeerden. Daar heb ik gretig gebruik van gemaakt, die vrijheid was heerlijk. Later zijn we toch weer bij elkaar gekomen.quote:
[..]
Dat dacht ik dus ook al! Misschien is het ook wel wat ik van alle mensen zie.. De passie is wel iets minder inderdaad, maar dat lijkt me wel normaal na zo een lange tijd. Het liefst was ik mijn vriendin op m'n 25ste tegengekomen.. Maarja, liefde zet je niet in de vriezer zeggen ze dan
Is dat ook niet wat jij nodig hebt? Een beetje meer vrijheid? Misschien is het goed om eens wat afstand te nemen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Gary_Oak op 01-06-2012 21:49:47 ]
Zo simpel is het toch ook niet? De komende periode (lees: de komende jaren) word er voor mij 1 van werken, samenwonen en zulks, een periode waarin je de basis legt voor wat waarschijnlijk de rest van je leven is.quote:Op donderdag 31 mei 2012 16:58 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik vind het altijd zo eng om zo ver vooruit te denken. Wat is er mis met van elkaar genieten, van dag tot dag? Gewon kijken waar het schip strandt.
Dan gooi ik dus 3,5 jaar weg en breek ik haar hart, omdat ik twijfel? Dat is ook niet echt een optie tochquote:
[..]
Dat herken ik ook wel. Ik had een (jong begonnen) relatie toen ik ging studeren, en het is een jaartje uit geweest terwijl we studeerden. Daar heb ik gretig gebruik van gemaakt, die vrijheid was heerlijk. Later zijn we toch weer bij elkaar gekomen.
Is dat ook niet wat jij nodig hebt? Een beetje meer vrijheid? Misschien is het goed om eens wat afstand te nemen.
Maar als je echt de behoefte hebt om vrij(er) te zijn dan zul je die keuze moeten maken. Dat betekent niet dat je 3,5 jaar weggooit, je hebt in die tijd toch ook dingen geleerd, waardevolle herinneringen etc.
Het gevoel vast te zitten en dat ze 'wel tof' is, klinkt niet alsof je het zo fijn vindt om momenteel een relatie te hebben. Misschien moet je ervaren hoe het is om single te zijn en achter die nieuwe meiden aan te kunnen gaan voordat je weet of dat is wat je wilt. In het ergste geval sla je jezelf dan enorm voor je kop, dat is het risico wat je dan loopt.
Blijf in ieder geval niet in je relatie omdat je haar geen pijn wilt doen, daarmee doe je haar uiteindelijk minstens zoveel pijn en hebben jullie beide niets aan.
Nou, niemand verplicht je om zo snel samen te wonen hoor. Jezelf conformeren aan de sociale norm brengt alleen maar ellende op. Doe gewoon waar je zin in hebt, geniet van het nu in plaats van je zorgen te maken over de toekomst die nog moet beginnen. Je hebt nog je hele leven om samen te wonen.quote:
[..]
Zo simpel is het toch ook niet? De komende periode (lees: de komende jaren) word er voor mij 1 van werken, samenwonen en zulks, een periode waarin je de basis legt voor wat waarschijnlijk de rest van je leven is.
dan is dat geen goed teken.
dat gevoel hoort een relatie je niet te geven.
Daarnaast. Als je je spiegelt met anderen, zal je nooit echt gelukkig worden wat je ook doet met wie.
Wat denk je bij een ander te vinden? Het gras is altijd groener aan de andere kant
Je bent nog jong, wil je iets anders, doe het dan nú, anders breek je haar hart nogmeer als je het uiteindelijk uit maakt..