Ik heb toen besloten om te stoppen met de SPH en ben Bestuurskunde/Overheidsmanagement gaan doen. Deze opleiding vond ik ook erg leuk en het eerste jaar heb ik op 1 vak na gehaald. Ik zou aan het tweede jaar beginnen en na de herfstvakantie zelfs aan een Honours Programme meedoen. Helaas werd ik na 2 weken in het nieuwe studiejaar weer depressief. Dit keer zo erg dat ik zelfs opgenomen moest worden (de andere keren alleen ambulante therapie gehad) Na mijn opname heb ik nog een deeltijdtherapie gevolgd en sindskort heb ik weer alleen ambulante therapie. De reden dat ik zo vaak depressief ben ligt aan mijn persoonlijkheid en aan zogenoemde "Life events"
2 Weken geleden heb ik een afspraak gehad met de decaan om te bekijken hoe het nu verder moet met mijn studie. Toen ik geswitcht ben van opleiding heb ik van DUO vanwege mijn persoonlijke omstandigheden 4 jaar nieuwe stufi gekregen. Maar als ik door zou gaan met Bestuurskunde, zou ik het laatste jaar zelf moeten betalen (als ik niet nog meer vertraging op zou lopen) De decaan raadde af om nog verder met Bestuurskunde te gaan en om over te stappen naar het MBO. Daar zou de kans op een succeservaring groter zijn volgens haar.
Na een korte oriëntatieperiode leek de opleiding tot bibliotheekmedewerker me wel wat. Dit is een BBL-opleiding en ik ben nu druk aan het solliciteren naar een werkplek voor september. Inmiddels ben ik dus 25 en als het meezit heb ik over 2 jaar dan eindelijk een diploma, op MBO4.
In de tussentijd is mijn oudere broer (27) 2 jaar geleden afgestudeerd op het WO. Hij ging werken als assistent-controller en in die 2 jaar heeft hij al promotie gemaakt naar controller en nu heeft hij zelfs al een eigen assistent. Vandaag is mijn zusje (22) ook afgestudeerd aan het HBO. Ze heeft de opleiding duaal gedaan en tijdens haar studie al een goede baan gekregen. In september gaat ze een Master doen in het WO.
En hoewel ik het mijn broer en zusje allebei heel erg gun dat het hun zo voor de wind gaat, vind ik het ook ontzettend moeilijk om mee om te gaan. Ik heb namelijk ook de intellectuele capaciteit om te studeren en een HBO-opleiding af te ronden. Alleen vanwege mijn psychische problemen lukt het mij dus niet om een opleiding af te ronden. Ik hoop dat het nu wel gaat lukken met die opleiding voor bibliotheekmedewerker, maar gezien mijn geschiedenis is het reëel dat ook dit niet zal lukken en ik zonder diploma aan een simpel baantje moet beginnen.
Hoewel ik het mijn broer en zusje dus hartstikke gun, ben ik ook jaloers op ze, omdat het bij hen wel lukt en bij mij niet. Nu weet mijn familie wel van mijn psychische problemen af en snappen ze ook wel dat het daarom zo moeizaam gaat met mijn schoolcarrière, maar toch zit ik er zelf wel heel erg mee en voel ik me erg minderwaardig.
Hebben jullie tips om met deze situatie om te gaan, hoe kan ik bijvoorbeeld accepteren dat het is zoals het is? Want dat probeer ik namelijk wel, door bijvoorbeeld te zeggen dat er met mijn intelligentie niets mis is enzo, maar toch lukt het me niet om het te accepteren. En zouden jullie het bespreekbaar maken naar mijn broer/zusje dat ik hier mee zit, of gewoon alleen blij voor hen zijn en verder mijn mond houden over die jaloersheid?
Hmmm, het is toch een langer verhaal geworden dan ik van te voren gedacht had.
Samenvatting: TS heeft een moeizame schoolcarrière vanwege psychische problemen. Haar oudere broer en jongere zusje zijn allebei afgestudeerd aan het WO/HBO en hebben een goede baan. TS is jaloers dat het bij hen wel goed gaat en wil tips om hier mee om te gaan.
Ga door met leven, met je opleiding, en ondertussen werk je stap voor stap aan je problemen. Zoals dat je laatst een topique opende over hulp in de huishouding zodat je het dan zelf kunt doen, heb je dat inmiddels al aangevraagd?
Nee vlak daarna ging het al wel weer zoveel beter dat ik het nu gewoon weer helemaal zelf doequote:Op dinsdag 29 mei 2012 21:39 schreef Maanvis het volgende:
jaloezie is een erg slechte eigenschap. zij accepteren je om wie je bent, dan moet jij in tegenovergesteld hetzelfde doen. Familie is een kostbaar iets, voor mij het belangrijkste wat er is, het zou zonde zijn om dat te verpesten door jaloezie.
Ga door met leven, met je opleiding, en ondertussen werk je stap voor stap aan je problemen. Zoals dat je laatst een topique opende over hulp in de huishouding zodat je het dan zelf kunt doen, heb je dat inmiddels al aangevraagd?
mooi !quote:
[..]
Nee vlak daarna ging het al wel weer zoveel beter dat ik het nu gewoon weer helemaal zelf doe
Ja maar hoe doe je dat dan?quote:
ik doe het door het niet als afgunst te zien (dus dat je hoopt dat ze het minder krijgen) maar als doel om zelf aan te werken.quote:
En dat moet ik idd zelf voor elkaar zien te krijgen, alleen door mijn psychische problemen is dat gewoon een stuk lastiger. En als je graag de controle wilt hebben dan is het helemaal lastig, want hier heb ik weinig controle over. Ik kan er alleen maar het beste van maken. Gewoon plezier hebben in dingen die je buiten je studie doet, dat haalt de gedachte daar misschien een beetje vanaf.
Natuurlijk! Alles om maar uit die slachtofferhouding te blijven!quote:
Mja het is niet zo dat ik wil dat zij het minder krijgen hoor, maar ik wil zelf net zoveel als hen
TS: bespreek het juist wel met je b. Ik heb ook een beetje de indruk dat jij met je intellect met iets bezig bent wat veel intelligente mensen doen: Invullen Voor Een Ander. Dergelijke gedachten, invullingen vreten belachelijk veel energie. Enige wat daar tegen valt te doen is: Vragen, niet invullen!
Ja dat doe ik nog steedsquote:
Ooit anti-depressiva geslikt eigenlijk?
Het maakt mij erg rationeel... Zie ''helder''quote:
Jaloersie is geen helder / rationeel gevoel lijkt me...
Dus vandaar, maar dat werkt voor mij persoonlijk zo. Misschien jaag je jezelf gewoon op en komt dat omdat je jezelf vergelijkt met je zus en je broer... En is het niet zoiets als je broer en zus iets misgunnen. Het is wel belangrijk lijkt me op wie je dat gevoel afreageert... Jaloersie reageer je op iemand anders af... Maar jezelf opjagen dat reageer je op jezelf af.
[ Bericht 100% gewijzigd door Kola op 29-05-2012 22:32:13 ]
Ja hoor, heb al 5 jaar een lieve vriend waarmee ik samenwoon, en nu ik niet meer zo depressief ben heb ik ook weer genoeg hobbies etcquote:
Op Hmm dat zou idd heel goed kunnen ja. Ik reageer het niet op hen of mijn vriend af, maar jaag vooral mezelf op. Bedenk me vaak dat als ik gewoon nominaal afgestudeerd was op mijn 21e dat ik nu al 4 jaar aan het werk kon zijn, in een ander huis kon wonen, misschien zelfs al aan kinderen begon te denken etc. Terwijl dat nu allemaal alleen maar langer duurt. Op een gegeven moment wil je gewoon verder in je leven, een nieuwe stap doen. Terwijl ik het gevoel heb alleen maar te blijven hangen.quote:
[..]
Het maakt mij erg rationeel... Zie ''helder''
Jaloersie is geen helder / rationeel gevoel lijkt me...
Het is wel belangrijk lijkt me op wie je dat gevoel afreageert... Jaloersie reageer je op iemand anders af... Maar jezelf opjagen dat reageer je op jezelf af.
quote:
[..]
Hmm dat zou idd heel goed kunnen ja. Ik reageer het niet op hen of mijn vriend af, maar jaag vooral mezelf op. Bedenk me vaak dat als ik gewoon nominaal afgestudeerd was op mijn 21e dat ik nu al 4 jaar aan het werk kon zijn, in een ander huis kon wonen, misschien zelfs al aan kinderen begon te denken etc. Terwijl dat nu allemaal alleen maar langer duurt. Op een gegeven moment wil je gewoon verder in je leven, een nieuwe stap doen. Terwijl ik het gevoel heb alleen maar te blijven hangen.
Haha, 
Kijk, volgens mij is dit de essentie van ''het probleem''Wanneer jij volledig en oprecht gelooft dat jij er mag zijn zoals je bent verliest iets als jezelf vergelijken met anderen (en jezelf daarmee omlaag halen) zijn functie. Jij kan de rest van de wereld pas echt alles gunnen wanneer je jezelf echt alles gunt.quote:
Zij (of wie dan ook) kunnen geen minderwaardigheid gevoelens in jou stoppen; externe dingen kunnen die slechts naar boven halen als ze al in je zitten. Je wordt dus niet geraakt door wat zij doen maar je word geraakt op je negatieve zelfoordelen.
Ga leren jezelf goed te vinden zoals je bent, altijd en hoe dan ook, maak dat je basis, denk dat dat je veel opleveren zal
Hmmm daar maak je een heel goed punt!quote:
[..]
Wanneer jij volledig en oprecht gelooft dat jij er mag zijn zoals je bent verliest iets als jezelf vergelijken met anderen (en jezelf daarmee omlaag halen) zijn functie. Jij kan de rest van de wereld pas echt alles gunnen wanneer je jezelf echt alles gunt.
Zij (of wie dan ook) kunnen geen minderwaardigheid gevoelens in jou stoppen; externe dingen kunnen die slechts naar boven halen als ze al in je zitten. Je wordt dus niet geraakt door wat zij doen maar je word geraakt op je negatieve zelfoordelen.
Ga leren jezelf goed te vinden zoals je bent, altijd en hoe dan ook, maak dat je basis, denk dat dat je veel opleveren zal
quote:
[..]
Wanneer jij volledig en oprecht gelooft dat jij er mag zijn zoals je bent verliest iets als jezelf vergelijken met anderen (en jezelf daarmee omlaag halen) zijn functie. Jij kan de rest van de wereld pas echt alles gunnen wanneer je jezelf echt alles gunt.
Zij (of wie dan ook) kunnen geen minderwaardigheid gevoelens in jou stoppen; externe dingen kunnen die slechts naar boven halen als ze al in je zitten. Je wordt dus niet geraakt door wat zij doen maar je word geraakt op je negatieve zelfoordelen.
Ga leren jezelf goed te vinden zoals je bent, altijd en hoe dan ook, maak dat je basis, denk dat dat je veel opleveren zal
Je gaat nog lang niet dood, je hebt nog alle tijd van de wereld... En wat is er nou echt belangrijk? Snel aan een baan komen en werken? Lijkt me niet... De dingen waar jij veel waarde aan hecht dié zijn belangrijk, niks hoeft snel te verlopen als jij de dingen die jij belangrijk vindt op je eigen tempo kunt bewandelen.quote:
[..]
Hmm dat zou idd heel goed kunnen ja. Ik reageer het niet op hen of mijn vriend af, maar jaag vooral mezelf op. Bedenk me vaak dat als ik gewoon nominaal afgestudeerd was op mijn 21e dat ik nu al 4 jaar aan het werk kon zijn, in een ander huis kon wonen, misschien zelfs al aan kinderen begon te denken etc. Terwijl dat nu allemaal alleen maar langer duurt. Op een gegeven moment wil je gewoon verder in je leven, een nieuwe stap doen. Terwijl ik het gevoel heb alleen maar te blijven hangen.
Wat is er mis met iets langer in hetzelfde huis wonen? Kinderen ja... Daar zit een biologische deadline op, maar moet je je voor die deadline op dit moment echt haasten?
Zolang jij op je eigen tempo aan jezelf werkt... Kom je verder in je leven, blijf je niet hangen en doe je constant nieuwe stappen, maar je moet het jezelf wel gunnen om dan daadwerkelijk aan jezelf te werken en daadwerkelijk een nieuwe stap te doen. En de enige manier om dat te doen zal zijn door het op je eigen tempo te doen toch?
Je hebt helemaal gelijk en rationeel weet ik dat ook wel, maar gevoelsmatig voel ik het toch andersquote:
[..]
[..]
Je gaat nog lang niet dood, je hebt nog alle tijd van de wereld... En wat is er nou echt belangrijk? Snel aan een baan komen en werken? Lijkt me niet... De dingen waar jij veel waarde aan hecht dié zijn belangrijk, niks hoeft snel te verlopen als jij de dingen die jij belangrijk vindt op je eigen tempo kunt bewandelen.
Wat is er mis met iets langer in hetzelfde huis wonen? Kinderen ja... Daar zit een biologische deadline op, maar moet je je voor die deadline op dit moment echt haasten?
Zolang jij op je eigen tempo aan jezelf werkt... Kom je verder in je leven, blijf je niet hangen en doe je constant nieuwe stappen, maar je moet het jezelf wel gunnen om dan daadwerkelijk aan jezelf te werken en daadwerkelijk een nieuwe stap te doen. En de enige manier om dat te doen zal zijn door het op je eigen tempo te doen toch?
Stom gevoelquote:Op dinsdag 29 mei 2012 22:51 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Je hebt helemaal gelijk en rationeel weet ik dat ook wel, maar gevoelsmatig voel ik het toch anders
Niet naar luisteren 
Gewoon negeren die negatieve aandachtstrekker.Tevens is het makkelijker om een gevoel te negeren door voor jezelf héél duidelijk te hebben wat dé manier is om iets te bereiken en waarom jezelf laten afleiden door dat negatieve gevoel averechts werkt.
(Dan vergroot je zegmaar de waarde voor de manier die je gebruikt om iets te bereiken en verlaag je de waarde van het negatieve gevoel)
Bij mij helpt het om bepaalde codewoorden/zinnen in m'n hoofd te stampen die ik als de gevoelens de overhand krijgen, herhaal.quote:
[..]
Stom gevoel
Was er maar een knop die je kan indrukken waarmee alle problemen verdwijnen ...
Ja zou wel erg makkelijk zijn als die zou bestaanquote:
Ik herken dit heel erg. Ik heb hetzelfde met mijn zus die nu gewoon een goede fulltimebaan, terwijl ik mijn middelbare school niet eens heb kunnen afmaken.
Was er maar een knop die je kan indrukken waarmee alle problemen verdwijnen ...
Aan de andere kant, door mijn problemen ben ik wel geworden wie ik ben Hele mooie mensen vaak, mensen met een depressie die wijzen altijd zichzelf aan als de schuldige... Halen zichzelf naar beneden... Maar ze hebben eigenlijk nooit een kwaad woord over een anderquote:
[..]
Ja zou wel erg makkelijk zijn als die zou bestaan
voor de verandering ga ik in deze simpele mening mee.quote:
Ik zit een beetje in het zelfde schuitje.quote:
Als 17-jarig meisje kwam ik van de HAVO af en ben ik SPH gaan studeren. Dat was iets wat ik al vanaf mijn 13e wilde. Het was mijn droom om kinderen/gezinnen met problemen te helpen. Toen ik in het tweede jaar zat werd ik voor het eerst depressief. Ik stopte tijdelijk met mijn studie en in september het jaar erop begon ik voor de tweede keer aan het tweede jaar. Helaas werd ik nog een keer depressief, en uiteindelijk na 3 keer het tweede jaar opnieuw gedaan te hebben lukte het me om door te gaan naar het derde jaar. Ik liep jaarstage in de jeugdzorg op een naschoolse dagbehandeling voor kinderen met gedrags- en/of ontwikkelingsproblemen. Ik vond het een erg leuke stage, maar na een half jaar heb ik de stage toch moeten afbreken omdat ik persoonlijk nog niet stabiel genoeg was.
Ik heb toen besloten om te stoppen met de SPH en ben Bestuurskunde/Overheidsmanagement gaan doen. Deze opleiding vond ik ook erg leuk en het eerste jaar heb ik op 1 vak na gehaald. Ik zou aan het tweede jaar beginnen en na de herfstvakantie zelfs aan een Honours Programme meedoen. Helaas werd ik na 2 weken in het nieuwe studiejaar weer depressief. Dit keer zo erg dat ik zelfs opgenomen moest worden (de andere keren alleen ambulante therapie gehad) Na mijn opname heb ik nog een deeltijdtherapie gevolgd en sindskort heb ik weer alleen ambulante therapie. De reden dat ik zo vaak depressief ben ligt aan mijn persoonlijkheid en aan zogenoemde "Life events"
2 Weken geleden heb ik een afspraak gehad met de decaan om te bekijken hoe het nu verder moet met mijn studie. Toen ik geswitcht ben van opleiding heb ik van DUO vanwege mijn persoonlijke omstandigheden 4 jaar nieuwe stufi gekregen. Maar als ik door zou gaan met Bestuurskunde, zou ik het laatste jaar zelf moeten betalen (als ik niet nog meer vertraging op zou lopen) De decaan raadde af om nog verder met Bestuurskunde te gaan en om over te stappen naar het MBO. Daar zou de kans op een succeservaring groter zijn volgens haar.
Na een korte oriëntatieperiode leek de opleiding tot bibliotheekmedewerker me wel wat. Dit is een BBL-opleiding en ik ben nu druk aan het solliciteren naar een werkplek voor september. Inmiddels ben ik dus 25 en als het meezit heb ik over 2 jaar dan eindelijk een diploma, op MBO4.
In de tussentijd is mijn oudere broer (27) 2 jaar geleden afgestudeerd op het WO. Hij ging werken als assistent-controller en in die 2 jaar heeft hij al promotie gemaakt naar controller en nu heeft hij zelfs al een eigen assistent. Vandaag is mijn zusje (22) ook afgestudeerd aan het HBO. Ze heeft de opleiding duaal gedaan en tijdens haar studie al een goede baan gekregen. In september gaat ze een Master doen in het WO.
En hoewel ik het mijn broer en zusje allebei heel erg gun dat het hun zo voor de wind gaat, vind ik het ook ontzettend moeilijk om mee om te gaan. Ik heb namelijk ook de intellectuele capaciteit om te studeren en een HBO-opleiding af te ronden. Alleen vanwege mijn psychische problemen lukt het mij dus niet om een opleiding af te ronden. Ik hoop dat het nu wel gaat lukken met die opleiding voor bibliotheekmedewerker, maar gezien mijn geschiedenis is het reëel dat ook dit niet zal lukken en ik zonder diploma aan een simpel baantje moet beginnen.
Hoewel ik het mijn broer en zusje dus hartstikke gun, ben ik ook jaloers op ze, omdat het bij hen wel lukt en bij mij niet. Nu weet mijn familie wel van mijn psychische problemen af en snappen ze ook wel dat het daarom zo moeizaam gaat met mijn schoolcarrière, maar toch zit ik er zelf wel heel erg mee en voel ik me erg minderwaardig.
Hebben jullie tips om met deze situatie om te gaan, hoe kan ik bijvoorbeeld accepteren dat het is zoals het is? Want dat probeer ik namelijk wel, door bijvoorbeeld te zeggen dat er met mijn intelligentie niets mis is enzo, maar toch lukt het me niet om het te accepteren. En zouden jullie het bespreekbaar maken naar mijn broer/zusje dat ik hier mee zit, of gewoon alleen blij voor hen zijn en verder mijn mond houden over die jaloersheid?
Hmmm, het is toch een langer verhaal geworden dan ik van te voren gedacht had.
Samenvatting: TS heeft een moeizame schoolcarrière vanwege psychische problemen. Haar oudere broer en jongere zusje zijn allebei afgestudeerd aan het WO/HBO en hebben een goede baan. TS is jaloers dat het bij hen wel goed gaat en wil tips om hier mee om te gaan.
Zusje is haar WO opleiding aan het afmaken en ikzelf heb 2x vergeefs geprobeert een studie af te ronden (of ook maar het 1e jaar te halen).
Kort gezegd: Zij heeft bijna alles (goeie opleiding, vriend, grote kennisenkring) en ik heb niks (zit in de wajong).
Tips...pfoeh...
Het enige dat ik je mee kan geven is dat het niet erg is als jezelf niet dat hebt gehaald wat je wou halen maar je broers of zussen wel als je weet dat je je best hebt gedaan.
En misschien een schrale troost voor jou: Jouw situatie is lullig, maar het kan altijd erger (kijk maar naar mij).
Succes!
Ik dacht net in de auto nog aan je topique, ik bedacht me dat je je ook kunt bedenken wat je wél hebt; een lieve vriend en familie die om je geeft. Daar kun je ook kracht uit halen.quote:
[..]
Ja zou wel erg makkelijk zijn als die zou bestaan
Die onzekerheid ga je trouwens niet vanaf komen door positief proberen te denken, maar door af te rekenen met gedachtes die gebaseerd zijn op "leugens".
Van wat ik zo begrijp van je postings gaat het ongeveer zo:
Het liefst wil je ook een diploma en dan op HBO niveau.
Let erop dat een papiertje, je geen wijzer, liever, leuker of waardevoller mens maakt. Schrijf dat boven je bed, op je koelkast en op de spiegel. Kijk documentaires over mensen die geen papieren hebben, maar super waren. Stel je beeld bij. Laat die onzekerheid los.
Het liefst wil je een ander leven - waarbij je je eerste keuze of tweede keuze studie af had kunnen maken
Logisch! We willen allemaal niet ziek zijn
En alles krijgen wat we willen. Geef jezelf tijd om te rouwen, om afscheid te nemen. Als je het moeilijk vindt om af te sluiten zou je bijvoorbeeld iets symbolisch iets kunnen kopen om je er aan te herinneren dat je het wel hebt gedaan en dat het je wel positief gevormd heeft! Je hebt je SPH wel jaren gedaan. Het heeft je dieper inzicht gegeven in jezelf. Je hebt toen wel een dappere beslissing genomen om jezelf om te scholen etc. etc.Als je ziek bent, en het beinvloed je leven in grote mate (of af en toe in grote mate), kun je twee dingen doen: OF je gaat bij de pakken neerzitten (en dat mag best wel ff, want het is ook gewoon ***) OF je maakt er het beste van.
Je bent al hard bezig om er het beste van te maken. Give yourself some credit
@magnetronkoffie, ik weet idd dat ik mijn best heb gedaan, daar heeft het niet aan gelegen. En ja het kan altijd erger, kindjes in Afrika die kunnen niet eens studeren. Maar daar heb ik weinig aan
@Murvgeslagen, met die onzekerheid en irrationele gedachten ben ik nu bij de psychotherapeut aan de slag. Want die zijn erg hardnekkig.
@Kahlie, dankjewel je slaat de spijker op zijn kop
Duurde wel lang voor ik kon accepteren dat ik wel de intelligentie had voor het HBO, maar niet de benodigde skills.
Zelf heb ik ook verschillende HBO en WO studies geprobeerd, om erachter te komen dat ze stuk voor stuk te zwaar zijn voor mij. Afgelopen najaar heb ik dan ook de handdoek in de ring gegooid. Het ging gewoon niet meer. De reden is trouwens dat ik schizofrenie heb.
Mijn “zusje” die 4 jaar jonger is dan mij, haalt me carrièretechnisch gezien dan ook met zevenmijlslaarzen in. Haar HBO opleiding is over een jaar afgerond. So far so good voor mijn zusje. De rest van ons gezin is ook volgens gebaande wegen opgeleid en aan het werk. Ik zou niet weten wat ik met mijn hersens moet gaan doen.
Jaloezie is een slechte eigenschap. Toch ben ik heel vaak jaloers. Zelfs op het buurmeisje wat me inhaalt (niet op de fiets, maar op m'n cv). Elke vreemde die verder komt dan waar ik ben afgehaakt, benijd ik. Hele slechte eigenschap.
Toch ben ik ook bezig met balanceren naar meer zelfvertrouwen en acceptatie. Schizofrenie gaat niet over, en elke terugval is er een te veel. Voor mij is het dus belangrijk mijn Grote ambities opzij te zetten en te kijken naar wat ik wel kan. Dat is een kleine tip dan.
Verder heb ik geen tips voor je.
Voor mij voelt het als een rouwproces.
Toch denk ik dat je, als je doorzet (niet te hoog mikken) en kijkt naar opportunities, ook wel op je pootjes terecht komt. Het duurt alleen wat langer dan bij de gemiddelde mens.
Sterkte met je worsteling Sylvana.
Vanochtend sollicitatiegesprek gehad voor een bbl-plek als bibliotheekmedewerker, maar ze hebben alleen onbetaalde plekken ivm de bezuinigingen. En dit is zo bij alle bibliotheken hier in de buurt. Dus moet of een andere opleiding gaan zoeken, of maar gewoon een baantje nemen en mezelf binnen het bedrijf omhoogwerken. Moet iig voor 1 september, aangezien dan mijn stufi afgelopen is. Maar heb nu echt even geen idee wat ik moet doen
Opa, je bent gereïncarneerd!quote:
Het belangrijkste is dat je iets doet wat je leuk vindt en waar je voldoening uit haalt. Al is het putjes scheppen!
Waar iedereen mij aan het studeren wilde hebben in mijn jeugd, zij mijn opa altijd dat ik putjesschepper moest worden. En verdomme, ik had naar opa moeten luisteren.