Zakelijkheid vs relatie

Is het jouw eigen geld?

Het is geen zakelijkheid maar realisme. Zakelijk gezien zou je een enthousiaste gratis medewerker natuurlijk meteen aannemen.

Misschien moet je even statistieken opzoeken van het % nieuwe bedrijven dat flopt. Lijkt me goed om een plan B te hebben (haar inkomen).

Je moet vooral duidelijk maken dat ze er wel vanaf het begin aan bij betrokken wordt, dat ze bijv in het weekend af en toe mee kan draaien. En misschien kun je erop wijzen dat zij ook als een klankbord fungeert, als dit zo is.

Zorg dat iemand anders die ze vertrouwt haar (haar ouders of vriendinnen?) van exact hetzelfde overtuigt; van jou gaat ze het kennelijk toch niet aannemen. Alhoewel ik gezond tegengas krijgen in een toch al ingewikkelde discussie over prive/zakelijk als een motie van wantrouwen ervaren bijzonder vreemd vind...

Klinkt alsof je wil dat zij een eigen leven houdt. Dus financiele verantwoordelijkheid voor zichzelf, de baan waar ze zo goed mee bezig is.

Waarom wil je zo graag dat ze een eigen leven houdt? Omdat het je benauwt als ze alles in haar leven naar jouw leven inricht, of omdat je bang bent dat deze nieuwe fase een risico zou zijn voor jullie relatie en je haar niet kwijt wil?

Waarom vind je dat jij beter voor haar die beslissing kan maken dan zijzelf? Waarom kan ze dat niet zelf?

quote:

Maar ik blijf er van overtuigd dat ik niet het recht heb haar zo zwaar te belasten zo vroeg in onze relatie.

Dit gaat om jouw rechten en beslissingen, niet om haar rechten. Zij is prima in staat om voor zichzelf te beslissen welke belasting ze aan durft. Die beslissing heeft ze blijkbaar al gemaakt: ze heeft bij jou het verzoek c.q. de eis (het ligt er een beetje tussenin) neergelegd, om full-time mee te werken aan je project.

Het is aan jou of je dat goedkeurt of niet, maar je moet hier vooral heel duidelijke afspraken over maken. Zij werkt natuurlijk niet voor niets mee aan het restaurant - als ze dat gaat doen, verwacht ze een deel van het geld. Het wordt dan onduidelijk hoeveel procent van wie is - jij hebt alle investeringen geleverd, maar zij werkt mee. Bovendien is er nog de vraag: wie maakt de beslissingen?

Op dit moment heeft zij geen enkel recht en geen enkele zeggenschap over je project. Jij stopt jouw geld erin, dus in principe heb je het recht om de enige stuurman te zijn. Allereerst zul je voor jezelf hier een keuze over moeten maken, en ook bereid zijn om die t.z.t. kalm, respectvol maar glashelder uit te leggen. Het hoeft natuurlijk geen keiharde JA of NEE te zijn - je kunt natuurlijk prima beslissen dat jij de zaak nu opstart en dat zij in de toekomst een partner kan worden. Pas alleen op met beloftes; je weet niet hoe de toekomst eruit ziet.

Als je vriendin er geen geld in stopt en jij de risico's draagt, is het in beginsel jouw project en ben je geen zakelijke verantwoording aan haar verschuldigd. Met die insteek moet je het gesprek ingaan en dat moet je absoluut duidelijk maken en houden, want als je verantwoording gaat afleggen (ook al benoem je dat niet expliciet zo) dan zal ze in de toekomst verwachten daar ook recht op te hebben. Het is jouw geld en jouw project. Jij hebt het recht om deze beslissingen te maken en hoeft daar zakelijk gezien geen verantwoording over af te leggen. Een relatie hebben betekent niet dat je je autonomie hoeft af te staan.

Tot zover het zakelijke. Natuurlijk is het voor je vriendin ook een emotionele kwestie: als je haar niet die full-time baan geeft, voelt ze zich afgewezen - alsof je haar niet goed genoeg vindt. Als je haar niet op de hoogte houdt van zo'n groot project dat belangrijk voor je is, voelt ze zich buitengesloten uit jouw wereld - alsof je haar niet vertrouwt. Dus als je simpelweg heel stellig aan komt zetten met: mijn geld, mijn project, jij mag niet mee doen - dan is het huis te klein, niet omdat je zakelijke stelling onterecht zou zijn, maar vanwege de emotionele implicaties. Ze wil een antwoord dat ze kan begrijpen en accepteren - daar heeft ze geen recht op, maar wel emotionele behoefte aan. Je kunt prima de beslissing nemen om haar verzoek te weigeren, maar de manier waarop je het brengt wordt dan inderdaad van belang. Het proberen te schuiven onder het tapijt "ik heb het recht niet jou die verantwoordelijkheid aan te doen" is niet een goede manier, want dat is niet de kern van deze zaak. De kern is dat jij niet bang moet zijn om je eigen rechten te verdedigen en grenzen af te bakenen. Dat is essentieel in elke relatie.

Ik zou nu kunnen uitleggen hoe je op een emotioneel tactische wijze je boodschap kunt overbrengen, maar de absolute essentiële basis daarvoor is dat je eerst accepteert dat het volledig je eigen keuze is of je haar met het bedrijf inlaat en onder welke voorwaarden, en dat je een stellige keuze maakt. Zolang je ergens nog gelooft dat je haar iets verschuldigd bent, is de tijd niet rijp om het gesprek aan te gaan. Zodra je je keuze hebt gemaakt, kunnen we gaan nadenken over hoe je dat brengt zonder haar emotioneel aan te vallen.

Ten slotte nogmaals een waarschuwing.

quote:

Nu verwijt ze mij dat ik een einzelganger ben die niet vertrouwt in onze relatie. Dat het niet alleen mijn droom is maar ook de hare. Dat zij mij gewoon volledig wil helpen in mijn droom zodat het onze droom zal worden.

Dit komt dichtbij emotionele manipulatie: "als je mij niet de positie binnen jouw project geef die ik eis, dan ben je een einzelganger zonder vertrouwen in de relatie en in mij, dan ben ik beledigd, dan... [emotioneel gevolg]". Jij moet zakelijke beslissingen kunnen nemen zonder emotionele repercussies - anders heeft zij via emotionele chantage macht over jouw zaak en geld. Dat is zeer ongezond voor een relatie. Het is goed mogelijk dat ze statements zoals in de quote opnieuw zal herhalen, misschien in andere woorden of zelfs sterkere woorden. Wijs dit soort 'redenaties' kalm, respectvol, liefdevol maar duidelijk af.

[ Bericht 0% gewijzigd door Polarcat op 25-05-2012 00:55:10 ]

Je moet gewoon niet zo zwak "haar rechten" aanwenden als excuus om je hieruit te lullen. Dit is een typische situatie waar je voor jouw recht om een beslissing te maken moet opkomen. Net zoals zij het absolute recht heeft om zelf te beslissen wat ze wil en kan doen, heb jij dat ook over jouw leven en eigendommen. Inclusief je zaak. Natuurlijk moet je die beslissingen emotioneel tactisch brengen, maar als ze dan nog boos op je blijft, is het simpelweg emotionele chantage. Daar hoef jij je dan niet schuldig over te voelen. Kortom, je hoeft je niet schuldig te voelen over je beslissing, die is gewoon je recht. Wil je haar in de zaak, onderhandel over de voorwaarden. Zo niet, dan niet.

Ik zou haast durven stellen dat zij het recht niet heeft om jou met zo'n groot verzoek te belasten, 9 maanden in de relatie. Het gaat hier om 30 000+ euro.

[ Bericht 12% gewijzigd door Polarcat op 25-05-2012 01:17:02 ]

Ik zou het niet doen. Maar dan meer omdat jullie 'pas' 9 maanden iets hebben. Ik vnd het raar dat zij niet beseft dat je die vriend/collega nodig hebt en het meteen op wantrouwen gooit als je er over begint. Een beetje jammer.

Stond die personeelsopzet al voordat het een stabiele relatie werd?

Ik bedoel meer... is de personeelsopzet jij plus die vriend? Of zijn er meer personeelsleden voorzien? En indien optie b, hoe lang is dat al bekend dan?

Lijkt mij dat als de banen al verdeeld waren voor de de stabiele relatie het nu even jammer voor je vriendin is, hoewel haar enthousiasme en bereidwilligheid natuurlijk wel hartverwarmend zijn. (ben het overigens eens met thinkk-pinkk)

Okee, wat ik zou doen in jouw situatie is je vriendin zoveel mogelijk betrekken bij je restaurant (dat wil ze immers), dus adviezen vragen eventueel, alles bespreken, weet ik het wat er bij komt kijken, en dan een goede afspraak maken over op welk moment zij als betaalde kracht aan de slag kan. Tot die tijd lijkt het me handig dat ze haar huidige baan gewoon aanhoudt.
En probeer het inderdaad via familie/vrienden te spelen. En benadruk dat het zakelijke verhaal geen afspiegeling is van hoe je de relatie ziet. Dat moet ze toch wel snappen, dunkt me.

quote:

Op vrijdag 25 mei 2012 01:41 schreef Kandijfijn het volgende:

[..]

Wanneer je specifiek op mijn collega uit de bediening doelt die intentie bestaat eigenlijk al jaren. Hij is ook altijd een van mijn sparringspartners en klankborden geweest. Alleen hij heeft 0,0 interesse om te ondernemen dus ik wel hem aannemen. Voor mijn huidige werkgever heb ik hem ook weten te strikken

Als zij van te voren al wist dat jij en je collega al jaren vóór de relatie plannen hadden om samen dit project te beginnen, dan is ze écht heel dubieus bezig door te proberen die rol van hem over te nemen. Als ze dat willens en wetens doet, dan moet je eens een hartig woordje met haar wisselen over emotionele chantage. Lees je er even over in en kijk of het herkenbaar is. Het kan best zijn dat haar motieven goed zijn, maar desondanks is de manier waarop ze dit doet erg dubieus. Pas als je dat hebt opgehelderd, zou ik haar vertrouwen en eventueel betrekken bij het restaurant.

Tel daar bij op dat jij heel veel geld investeert, zij niets, en dat zij voorstelt te "werken zonder betaling" voor het bedrijf. Hier gaan bij mij alle alarmbellen rinkelen, want dat laatste betekent dat zij niet zomaar een werknemer is en later dus claims kan maken op de zaak als een partner. Als je haar mee laat werken, doe dat dan strikt als medewerker en geef haar loon zoals je elke medewerker zou betalen.

[ Bericht 7% gewijzigd door Polarcat op 25-05-2012 03:51:35 ]

Dus jouw vriendin denkt werkelijk waar dat op basis van die relatief korte tijd dat ze je kent jullie het aankunnen om, naast de spanning die een nieuwe zaak sowieso met zich meebrengt, als een twee-eiige eenling door het leven te gaan? Hoe schattig naïef...

De redenen die je aanvoert zijn op zich legitieme punten maar zoals gezegd niet aan jou om over te beslissen.