R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
k ben ietsjes ouder als menig een hier op FOK, maar ik zal toch m`n probleem voorleggen.
Ik had m`n vriendin al meer dan 20 jaar niet meer gezien, en door haar uitmaken ben ik dus stevig aan de drank gegaan.
Ik ben haar nooit vergeten, toen die ene dag, 22 mei vorig jaar, liet ze iets van haar horen.
En dat via facebook.
Iets van.."Hey, jij ook hier?".
Ik schrok ervan, en zei gelijk dat ik `t was...haar eerste vriendje.
Dus, na wat eerste afspraakjes was ze weer in de 7de hemel, ik was voor haar alles, en ze wilde nooit van mij weg, etc.....
Ze had al een hoop meegemaakt, wat ik nog niet wist, en zo zijn we weer bij elkaar teruggekomen.
We dachten echt dat dit ware liefde was, tenminste ik dacht `t zeker.
En we zouden nooit meer uit elkaar gaan.
Bij mij kon er helemaal niets fouts meer gaan, ik had haar weer gevonden, en ik liet ze nooit meer los.
Ik lieg, en loog nooit, en ben ook al jaren van de drank af, ik kom zelfs nooit meer in kroegen, of iets wat maar naar alcohol ruikt.
De liefde ging perfect tussen ons, alleen na zoveel tijd elkaar uit `t oog te zijn verloren, weet men niet meer hoe een ander in elkaar zit.
Dat kost maanden, of misschien wel jaren om elkaar weer te leren kennen.
Nu, nog geen 3 weekjes geleden, maakte ze er definitief een eind aan.....en ze wil graag vrienden blijven.
Dat ene zinnetje wat ze zei, dat deed me zò ongelofelijk zeer, ik blijf nog steeds aan ons denken, aan hoe `t nog kon wezen.
Ik slaap bijna niet, ik eet heel weinig.....ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
Ik heb van mezelf wel geleerd dat ik geen contact met haar moet zoeken, en gewoon maar accepteren dat `t helemaal definitief over is.
Want ze schreef in een brief....die hoop wil en kan ik je niet geven.
Dat zegt mij dus, dat ik helemaal geen kans meer heb, en ze definitief er een eind aan wou maken, hoe zeer ik ook kan zeggen van....zit er nog een kans in dat wij nog bij elkaar komen, want dat was mijn grote wens.
Het enige wat ze kon zeggen dat ze moest eerst haarzelf nog leren kennen, en ze vaak in een diep dal valt, en met een "masker" op naar haar werk gaat, en dat al 14 jaar.
Ze mocht ook nooit uit met haar vriendinnen, want ze was voor haar ex-man een huisvrouw.
En haar laatste vriend, die zat alleen maar achter de pc en dronk èn sloeg haar soms.
Ik heb ook tegen haar gezegd, dat ze overal wel heen mocht met haar vriendinnen.
Je gaat maar lekker op stap, daar ben jij vrij in, in je doen en laten.
Maar, ze wilde meer, ze wilde dat ik met haar meeging om met mij te pronken, maar ik had `r al zo vaak verteld, dat ik dat niet meer wilde en dat die tijd er voor mij op zat, die tijden heb ik gehad.
Zo`n ongelooflijk lieve, verzorgde vrouw, en dat na zòveel jaar, verlaat mij.
Een goede man, dat heb ik mezelf ook aan moeten leren, want ik was vroeger ook geen doetje.
Alleen, ik was toendertijd 180 graden gedraaid en ging de goeie kant op.
Ik heb mijn werk, ik heb een auto, we konden overal heen, en dat hebben we ook gedaan.
Ik heb een huis voor 3 personen, of 4.
Maar, ik zag `t al aankomen, ze gaat weer bij mij weg.
Dit is ook maar een klein gedeelte, want ik heb geen zin om mijn hele leven te vertellen.
En er is niemand die haar tegenhoud om weer naar mij terug te keren, denk ik....alleen als haar allerbeste vriend.
Is er iemand die zoiets heeft meegemaakt?
Maar, in feite is dit een kleine schreeuw voor hulp......Hoe krijg ik haar terug, en is dit mijn schuld?
[ Bericht 89% gewijzigd door Crutch op 24-05-2012 22:26:38 ]
Ik had m`n vriendin al meer dan 20 jaar niet meer gezien, en door haar uitmaken ben ik dus stevig aan de drank gegaan.
Ik ben haar nooit vergeten, toen die ene dag, 22 mei vorig jaar, liet ze iets van haar horen.
En dat via facebook.
Iets van.."Hey, jij ook hier?".
Ik schrok ervan, en zei gelijk dat ik `t was...haar eerste vriendje.
Dus, na wat eerste afspraakjes was ze weer in de 7de hemel, ik was voor haar alles, en ze wilde nooit van mij weg, etc.....
Ze had al een hoop meegemaakt, wat ik nog niet wist, en zo zijn we weer bij elkaar teruggekomen.
We dachten echt dat dit ware liefde was, tenminste ik dacht `t zeker.
En we zouden nooit meer uit elkaar gaan.
Bij mij kon er helemaal niets fouts meer gaan, ik had haar weer gevonden, en ik liet ze nooit meer los.
Ik lieg, en loog nooit, en ben ook al jaren van de drank af, ik kom zelfs nooit meer in kroegen, of iets wat maar naar alcohol ruikt.
De liefde ging perfect tussen ons, alleen na zoveel tijd elkaar uit `t oog te zijn verloren, weet men niet meer hoe een ander in elkaar zit.
Dat kost maanden, of misschien wel jaren om elkaar weer te leren kennen.
Nu, nog geen 3 weekjes geleden, maakte ze er definitief een eind aan.....en ze wil graag vrienden blijven.
Dat ene zinnetje wat ze zei, dat deed me zò ongelofelijk zeer, ik blijf nog steeds aan ons denken, aan hoe `t nog kon wezen.
Ik slaap bijna niet, ik eet heel weinig.....ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
Ik heb van mezelf wel geleerd dat ik geen contact met haar moet zoeken, en gewoon maar accepteren dat `t helemaal definitief over is.
Want ze schreef in een brief....die hoop wil en kan ik je niet geven.
Dat zegt mij dus, dat ik helemaal geen kans meer heb, en ze definitief er een eind aan wou maken, hoe zeer ik ook kan zeggen van....zit er nog een kans in dat wij nog bij elkaar komen, want dat was mijn grote wens.
Het enige wat ze kon zeggen dat ze moest eerst haarzelf nog leren kennen, en ze vaak in een diep dal valt, en met een "masker" op naar haar werk gaat, en dat al 14 jaar.
Ze mocht ook nooit uit met haar vriendinnen, want ze was voor haar ex-man een huisvrouw.
En haar laatste vriend, die zat alleen maar achter de pc en dronk èn sloeg haar soms.
Ik heb ook tegen haar gezegd, dat ze overal wel heen mocht met haar vriendinnen.
Je gaat maar lekker op stap, daar ben jij vrij in, in je doen en laten.
Maar, ze wilde meer, ze wilde dat ik met haar meeging om met mij te pronken, maar ik had `r al zo vaak verteld, dat ik dat niet meer wilde en dat die tijd er voor mij op zat, die tijden heb ik gehad.
Zo`n ongelooflijk lieve, verzorgde vrouw, en dat na zòveel jaar, verlaat mij.
Een goede man, dat heb ik mezelf ook aan moeten leren, want ik was vroeger ook geen doetje.
Alleen, ik was toendertijd 180 graden gedraaid en ging de goeie kant op.
Ik heb mijn werk, ik heb een auto, we konden overal heen, en dat hebben we ook gedaan.
Ik heb een huis voor 3 personen, of 4.
Maar, ik zag `t al aankomen, ze gaat weer bij mij weg.
Dit is ook maar een klein gedeelte, want ik heb geen zin om mijn hele leven te vertellen.
En er is niemand die haar tegenhoud om weer naar mij terug te keren, denk ik....alleen als haar allerbeste vriend.
Is er iemand die zoiets heeft meegemaakt?
Maar, in feite is dit een kleine schreeuw voor hulp......Hoe krijg ik haar terug, en is dit mijn schuld?
[ Bericht 89% gewijzigd door Crutch op 24-05-2012 22:26:38 ]
Veranderen is onnodig, want je bent zoals je bent, maar een beetje rekening houden met de ander kan geen kwaad.
Wat wil je horen? Ik heb je hele tekst doorgelezen:
"Als je dit en dit doet komt het wel weer goed?"
Denk dat ze al een besluit heeft genomen. Dat ze jou geen kans meer geeft. Je hebt er 1 gehad. Verprutst om wat voor reden maakt totaal niet uit. Its over dude.
"Als je dit en dit doet komt het wel weer goed?"
Denk dat ze al een besluit heeft genomen. Dat ze jou geen kans meer geeft. Je hebt er 1 gehad. Verprutst om wat voor reden maakt totaal niet uit. Its over dude.
Redacted
Kut, ik was net het verhaal aan het lezen, maak je er met een edit een nietszeggende post van.quote:Op donderdag 24 mei 2012 21:10 schreef shane1 het volgende:
Ik had m`n vriendin al meer dan 20 jaar niet meer gezien, en door haar uitmaken ben ik dus stevig aan de drank gegaan.
Ze is teruggekomen, en nu maakt ze het uit na bijna 1 jaar.
Wat moet ik doen?
Geen idee waarom, maar nu is het een kut-op waar niks zinnigs op te zeggen valt. Dus drink er wat mij betreft een krat op.
zonde van de moeite die je in de eerste OP had gestoken, man
Ik pak mijn brommer en ik ga.
Kerel waarom verwijder je de halve OP dat gaat nergens over.. Dan kan ik dus ook geen fatsoenlijke reactie meer geven op je verhaal.. want soms vind ik het fijn terug te lezen...
Voortaan ga ik de op's quoten...
Voortaan ga ik de op's quoten...
I solemnly swear i'm up to no good
- note -
[ Bericht 33% gewijzigd door Crutch op 24-05-2012 22:26:09 ]
[ Bericht 33% gewijzigd door Crutch op 24-05-2012 22:26:09 ]
What is my problem with man, you ask? No. I ask you, what was man's problem with me?
Het is niet jouw schuld, relaties werken soms gewoon niet, al ben je nog zo gek op de ander. Jezelf weer bij elkaar schrapen en verder gaan is volgens mij het enige wat je kunt doen. Je kunt het wel proberen te lijmen en haar krampachtig bij je proberen te houden maar ze geeft zelf aan dat ze jou geen hoop wil geven. Dus wat je zelf al schrijft: geen contact met haar zoeken en accepteren dat `t helemaal definitief over is.
Sterkte!
Sterkte!
With the stars as her umbrella
|
|
