R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hey allemaal,
Na een grondige analyse van mijn kant ben ik tot de conclusie gekomen dat de reden is dat ik weinig sociaal contact heb en het leven als kut ervaar, komt door dat ik niet kan genieten van het leven.
Mijn probleem was vroeger dat ik dan ook niks deed omdat ik er toch geen zin in had. Er is geen drive van binnen waardoor ik dingen ga doen. Op de middelbare school was ik iemand die veel achter de PC zat en daar maar mijn tijd doorbracht.
Ik merk dat ik wel doelen heb maar dat die vooral gebaseerd zijn op de toekomst. Zo wil ik later veel geld hebben en meer van dat soort dingen, maar die doelen komen voort uit het feit dat ik denk dat ik dan gelukkig zal zijn. Echter merk ik dat geluk niet een switch is dat aan en uit gaat als je eenmaal iets hebt bereikt, in principe moet je gewoon altijd gelukkig zijn. Het kromme is ook dat als je niet gelukkig bent tijdens het bereiken van het doel, een logisch gevolg is dat het doel vaak ook niet wordt bereikt. Enthousiasme en dit kunnen overbrengen naar andere creeert mogelijkheden en kansen, plus dat iemand die plezier in iets heeft veel effectiever zijn werk kan uitvoeren omdat het hem geen mentale inspanning kost om zich er mee bezig te houden. Ik zit vaak heel erg in m'n gedachten en kan daardoor niet zo snel reageren tijdens het werk of sporten.
Nu heb ik zo'n drie jaar geleden besloten om er dan maar iets aan te gaan doen. Mijn eerste gedachte was als volgt; laat ik nu gewoon veel dingen doen zodat ik bezig ben en wat minder tijd heb om na te denken, dan komt het hopelijk vanzelf wel goed! Het gevolg is dat ik nu studeer aan de universiteit, 24 uur werk en vier verschillende hobbies beoefen. Een aardig druk leven dus. Met sociaal contact loopt het echter nogal achter, en ik vroeg mij lange tijd af waarom. Nu is mij wel duidelijk dat het komt omdat ik zelf het niet echt naar mijn zin heb (ook niet als ik alleen ben hoor, gewoon nooit) en behoorlijk snel vermoeid ben. Het lijkt alsof er altijd een soort roes om mij heen is waardoor ik heel snel dingen zat ben. Als ik zelf al 3 minuten lang praat om iets te vertellen, een verhaal, dan word ik al zat van m'n eigen verhaal en dwalen mijn gedachten af, daardoor kan ik dus totaal geen verhalen vertellen. Uiteraard probeer ik dit te verbergen voor de mensen,want niemand houdt van negatieve mensen. Echter ben ik er wel achter gekomen dat dit simpelweg niet te doen is. Als je een 1 op 1 gesprek hebt is het lastig voortdurend een niet negatieve gezichtsuitdrukking vast te houden. Als ik mijn gezicht gewoon niet zou inspannen (dus geen moeite doe) dan lijkt het net alsof ik totaal van de wereld ben en totale desinteresse heb voor de persoon, ook geen fraai gezicht dus. Overigens is er ook een grote drang voor mij om te presteren. Als ik dingen langzaam begrijp dan vind ik dat erg vervelend omdat ik een groot deel van mijn identiteit en zelfwaarde ontleen uit mijn vaardigheden en capaciteiten.
De vraag die ik dan ook heb, hoe kan je van iets genieten? Het is zo'n basale vraag dat ik eigenlijk al weet dat er geen fatsoenlijk antwoord voor is, maar ik stel hem toch maar in de hoop dat ik er iets mee opschiet.
Nomadd
Na een grondige analyse van mijn kant ben ik tot de conclusie gekomen dat de reden is dat ik weinig sociaal contact heb en het leven als kut ervaar, komt door dat ik niet kan genieten van het leven.
Mijn probleem was vroeger dat ik dan ook niks deed omdat ik er toch geen zin in had. Er is geen drive van binnen waardoor ik dingen ga doen. Op de middelbare school was ik iemand die veel achter de PC zat en daar maar mijn tijd doorbracht.
Ik merk dat ik wel doelen heb maar dat die vooral gebaseerd zijn op de toekomst. Zo wil ik later veel geld hebben en meer van dat soort dingen, maar die doelen komen voort uit het feit dat ik denk dat ik dan gelukkig zal zijn. Echter merk ik dat geluk niet een switch is dat aan en uit gaat als je eenmaal iets hebt bereikt, in principe moet je gewoon altijd gelukkig zijn. Het kromme is ook dat als je niet gelukkig bent tijdens het bereiken van het doel, een logisch gevolg is dat het doel vaak ook niet wordt bereikt. Enthousiasme en dit kunnen overbrengen naar andere creeert mogelijkheden en kansen, plus dat iemand die plezier in iets heeft veel effectiever zijn werk kan uitvoeren omdat het hem geen mentale inspanning kost om zich er mee bezig te houden. Ik zit vaak heel erg in m'n gedachten en kan daardoor niet zo snel reageren tijdens het werk of sporten.
Nu heb ik zo'n drie jaar geleden besloten om er dan maar iets aan te gaan doen. Mijn eerste gedachte was als volgt; laat ik nu gewoon veel dingen doen zodat ik bezig ben en wat minder tijd heb om na te denken, dan komt het hopelijk vanzelf wel goed! Het gevolg is dat ik nu studeer aan de universiteit, 24 uur werk en vier verschillende hobbies beoefen. Een aardig druk leven dus. Met sociaal contact loopt het echter nogal achter, en ik vroeg mij lange tijd af waarom. Nu is mij wel duidelijk dat het komt omdat ik zelf het niet echt naar mijn zin heb (ook niet als ik alleen ben hoor, gewoon nooit) en behoorlijk snel vermoeid ben. Het lijkt alsof er altijd een soort roes om mij heen is waardoor ik heel snel dingen zat ben. Als ik zelf al 3 minuten lang praat om iets te vertellen, een verhaal, dan word ik al zat van m'n eigen verhaal en dwalen mijn gedachten af, daardoor kan ik dus totaal geen verhalen vertellen. Uiteraard probeer ik dit te verbergen voor de mensen,want niemand houdt van negatieve mensen. Echter ben ik er wel achter gekomen dat dit simpelweg niet te doen is. Als je een 1 op 1 gesprek hebt is het lastig voortdurend een niet negatieve gezichtsuitdrukking vast te houden. Als ik mijn gezicht gewoon niet zou inspannen (dus geen moeite doe) dan lijkt het net alsof ik totaal van de wereld ben en totale desinteresse heb voor de persoon, ook geen fraai gezicht dus. Overigens is er ook een grote drang voor mij om te presteren. Als ik dingen langzaam begrijp dan vind ik dat erg vervelend omdat ik een groot deel van mijn identiteit en zelfwaarde ontleen uit mijn vaardigheden en capaciteiten.
De vraag die ik dan ook heb, hoe kan je van iets genieten? Het is zo'n basale vraag dat ik eigenlijk al weet dat er geen fatsoenlijk antwoord voor is, maar ik stel hem toch maar in de hoop dat ik er iets mee opschiet.
Nomadd
Je weet dus wel dat die drive bestaat? Hoe weet je dat, als je hem nog nooit hebt gehad volgens jou? Kennelijk ken jij die ''drive'' dus toch wel?
En het is niet zo moeilijk? Je weet wel iets wat je leuk vind. Zeg maar eerlijk.
Ik dacht ook altijd dat ik altijd wel ''iets'' mankeerde.... Van vroegtijdig ejaculeren tot de ernstigste ziekte tot een bijna-psychose.
Maar dat was allemaal slappe waan.
En het is niet zo moeilijk? Je weet wel iets wat je leuk vind. Zeg maar eerlijk.
Ik dacht ook altijd dat ik altijd wel ''iets'' mankeerde.... Van vroegtijdig ejaculeren tot de ernstigste ziekte tot een bijna-psychose.
Maar dat was allemaal slappe waan.
Digo
Niets leuk vinden en dan zo'n lap tekst typen.
Maar "schrijver worden" is nu in ieder geval iets dat je kunt doorstrepen op je lijstje van things to do.
Dat gevoel toen je op "Invoeren" klikte. Dat is leven.
Maar "schrijver worden" is nu in ieder geval iets dat je kunt doorstrepen op je lijstje van things to do.
Dat gevoel toen je op "Invoeren" klikte. Dat is leven.
Misschien ben je prikkelverslaafd... reizen is daar een goed middel tegen!
Je schrijft alsof je 'het wel gezien hebt'. Alsof er veel nodig is om jou onder de indruk te krijgen.
Of ik in de juiste richting denk, mag TS zelf zeggen
Je schrijft alsof je 'het wel gezien hebt'. Alsof er veel nodig is om jou onder de indruk te krijgen.
Of ik in de juiste richting denk, mag TS zelf zeggen
asdfasdfasdfasdfasdf
Reizen kan ik ook niet van genieten. Veel reizen die ik gemaakt heb vond ik dan ook niet plezierig omdat ik niet kon genieten van het moment.quote:Op donderdag 24 mei 2012 22:21 schreef novusordoseclorum het volgende:
Misschien ben je prikkelverslaafd... reizen is daar een goed middel tegen!
Je schrijft alsof je 'het wel gezien hebt'. Alsof er veel nodig is om jou onder de indruk te krijgen.
Of ik in de juiste richting denk, mag TS zelf zeggen
Die hobby's die je doet is dat iets met meerdere mensen in clubvernand ofzo of zijn dat ook dingen die je alleen doet?
3 sporten waar ook andere mensen aanwezig zijn, 1 is alleen.quote:
Die hobby's die je doet is dat iets met meerdere mensen in clubvernand ofzo of zijn dat ook dingen die je alleen doet?
Maar hoe komt het dan dat je weinig sociaal contact hebt? Heb je dan geen interesse in die andere mensen? Of sport je alleen met hun en heb je verder geen gedeelde interesses? Als je graag meer sociale contacten wilt kun je misschien mensen waar je een klik mee hebt een uitnodigen voor een biertje ofzo? Gewoon zeggen "heb je/jullie zin om straks na trainen even een biertje bij me te drinken?"
Je lijkt intelligent, weet heel goed te analyseren wat er gebeurt, ziet ook hoe het bij anderen werkt en hebt het over een roes waardoor je dingen snel zat bent. Ik zou eens met een psychiater gaan praten als ik jou was.
Denk niet dat iemand hier het je kan 'leren', hooguit kunnen we je vertellen waar wij van genieten, en waarom, maar daar eb je feitelijk niets aan.
Succes!
Denk niet dat iemand hier het je kan 'leren', hooguit kunnen we je vertellen waar wij van genieten, en waarom, maar daar eb je feitelijk niets aan.
Succes!
an urge to help mankind overcomes me
Je geniet pas als je niet het gevoel hebt dat je moet genieten.quote:De vraag die ik dan ook heb, hoe kan je van iets genieten? Het is zo'n basale vraag dat ik eigenlijk al weet dat er geen fatsoenlijk antwoord voor is, maar ik stel hem toch maar in de hoop dat ik er iets mee opschiet.
Je hoeft geen wereldreis te maken, of fantastische verhalen te kunnen vertellen, of te doen alsof je geïnteresseerd bent in een ander terwijl het niet zo is, om te kunnen genieten.
Je haalt de oorzaak en het gevolg volgens mij door elkaar. Je geniet weinig en ervaart het leven als kut OMDAT je weinig sociaal contact hebt.quote:
Hey allemaal,
Na een grondige analyse van mijn kant ben ik tot de conclusie gekomen dat de reden is dat ik weinig sociaal contact heb en het leven als kut ervaar, komt door dat ik niet kan genieten van het leven.
Socioloog Durkheim toonde aan dat hoe meer mensen omgaan met andere mensen, hoe meer ze een rol spelen in het leven van andere mensen, hoe meer ze betrokken zijn bij verenigingen/vriendengroepen en dergelijke, hoe minder ze zelfmoord plegen (http://nl.wikipedia.org/wiki/%C3%89mile_Durkheim#Zelfmoord). Nou is dit wel een extreem voorbeeld, maar volgens mij moet je gaan zorgen dat je meer verbonden bent met mensen.
Ga andere sporten doen (de klimwereld schijnt heel hecht wereldje te zijn), ga bij een studie- of studentenvereniging.
En beetje minder theoretiseren over hoe je verschilt van andere mensen, richt je op wat je gemeen hebt.
Raak en plezierig.
Mensen die amper lachen en/of spontaan zijn zijn ook niet echt relatiemateriaal (ook niet qua vriendschap). Als je lacht kom je meer over als een open-persoon. (is nog wel een onderzoek van te vinden). Mijn ervaring is dat gemeenschappelijk interesses amper doorslaggevend zijn.
Als ik kijk naar wie ik allemaal ken en waarmee ik in contact kom dan zou ik geen 1 gemeenschappelijk iets kunnen opnoemen. Ik merk bij mijzelf wel dat ik mensen die zwaarmoedig overkomen niet interessant genoeg zijn. Die laat ik links liggen. Als die vriendschap er eenmaal is niet, maar ik zie contact met mensen als een leuk iets. Niet als een dagbesteding.
Ik denk zelf dat je aardig diep moet gaan. Een komedie kijken als je niet lekker in je vel zit zal waarschijnlijk ook niet een leuke bezigheid zijn. Kortom:
Als ik kijk naar wie ik allemaal ken en waarmee ik in contact kom dan zou ik geen 1 gemeenschappelijk iets kunnen opnoemen. Ik merk bij mijzelf wel dat ik mensen die zwaarmoedig overkomen niet interessant genoeg zijn. Die laat ik links liggen. Als die vriendschap er eenmaal is niet, maar ik zie contact met mensen als een leuk iets. Niet als een dagbesteding.
Ik denk zelf dat je aardig diep moet gaan. Een komedie kijken als je niet lekker in je vel zit zal waarschijnlijk ook niet een leuke bezigheid zijn. Kortom:
Het maken van het initieel contact is makkelijk te doen. Ik ben dan ook niet bang om op iemand af te stappen. Het feit is alleen dat elk gesprek doodbloed omdat ik niks te vertellen heb en niet met overtuigende enthousiasme kan reageren op het verhaal van anderen. Het gesprek vloeit niet automatisch zeg maar.quote:
[..]
Je haalt de oorzaak en het gevolg volgens mij door elkaar. Je geniet weinig en ervaart het leven als kut OMDAT je weinig sociaal contact hebt.
Socioloog Durkheim toonde aan dat hoe meer mensen omgaan met andere mensen, hoe meer ze een rol spelen in het leven van andere mensen, hoe meer ze betrokken zijn bij verenigingen/vriendengroepen en dergelijke, hoe minder ze zelfmoord plegen (http://nl.wikipedia.org/wiki/%C3%89mile_Durkheim#Zelfmoord). Nou is dit wel een extreem voorbeeld, maar volgens mij moet je gaan zorgen dat je meer verbonden bent met mensen.
Ga andere sporten doen (de klimwereld schijnt heel hecht wereldje te zijn), ga bij een studie- of studentenvereniging.
En beetje minder theoretiseren over hoe je verschilt van andere mensen, richt je op wat je gemeen hebt.
Ik ben over de fase heen dat het is omdat ik niet genoeg mensen zie. Ik spreek dagelijks met mensen. Het is alleen dat er niks uitkomt.
Je bent veel te zelfbewust aan het doen. Let eens op gesprekken tussen anderen, en wat de ander inbrengt: het gebeurt wel vaker dat een gesprek niet vlekkeloos doorloopt. Als je met iemand praat, besteed wat minder energie aan je bewust zijn van je eigen gedrag, en wat meer energie aan gewoon zeggen wat je denkt (geen monologe levensverhalen, maar kleine ergernissen/problemen/korte anecdotes/observaties van je omgeving). En stel vragen. De meeste mensen praten graag over zichzelf. Richt je wat meer op anderen ipv op jezelf.quote:
[..]
Het maken van het initieel contact is makkelijk te doen. Ik ben dan ook niet bang om op iemand af te stappen. Het feit is alleen dat elk gesprek doodbloed omdat ik niks te vertellen heb en niet met overtuigende enthousiasme kan reageren op het verhaal van anderen. Het gesprek vloeit niet automatisch zeg maar.
Ik ben over de fase heen dat het is omdat ik niet genoeg mensen zie. Ik spreek dagelijks met mensen. Het is alleen dat er niks uitkomt.
Raak en plezierig.
Grappig, dat is juist wat ik de laatste tijd teveel doe. Het wordt daardoor zo'n één richting verkeer gesprek.quote:
[..]
Je bent veel te zelfbewust aan het doen. Let eens op gesprekken tussen anderen, en wat de ander inbrengt: het gebeurt wel vaker dat een gesprek niet vlekkeloos doorloopt. Als je met iemand praat, besteed wat minder energie aan je bewust zijn van je eigen gedrag, en wat meer energie aan gewoon zeggen wat je denkt (geen monologe levensverhalen, maar kleine ergernissen/problemen/korte anecdotes/observaties van je omgeving). En stel vragen. De meeste mensen praten graag over zichzelf. Richt je wat meer op anderen ipv op jezelf.
Veel discussies kan ik ook niet echt aangaan met mensen omdat ik vaak dingen van twee kanten bekijk. Zo liep een maat te klagen over zijn tentamen en zijn stomme leraar, dan probeer ik wel met hem mee te praten maar eigenlijk denk ik "Tjah dat is jouw subjectieve menig, het lijkt me sterk dat jouw leraar zich zonder enige reden zo gedraagd richting jou, communicatie komt van twee kanten". Dat is niet een reactie waar zo iemand op zit te wachten als hij mij dit vertelt, dus daarom zeg ik het maar niet. Een reactie als "Zo wat een eikel, krijgt zeker aandacht tekort thuis ofzo." met de juiste gezichtsuitdrukking kost wat meer moeite en dat maakt mij op den duur dan ook vermoeiend, maar zorgt wel voor een betere gang van het gesprek voor m'n gevoel. Ik merk ook dat als iemand anders een grapje maakt ik het lastig vind om er adequaat op te reageren omdat ik gewoonweg niet weet wat ik moet zeggen. Vooral als iemand een lang verhaal vertelt over wat hij heeft meegemaakt en dan grappig moet zijn, vind ik heeeel vaak gewoon niet grappig. One liners of grappen maken over dingen die nu gebeuren kan ik wel waarderen.
je analyseert teveel en leeft te weinig. Je zit alleen maar in je hoofd. Zelfs het constant analyseren waarom je ongelukkig bent, terwijl dat analyseren weer deel uitmaakt van de reden! Je zegt zelf dat dit vervolgens deel werd van je identiteit en daarom is het zo moeilijk eruit te stappen.
Een gesprek met iemand zou mij ook doodvermoeien als ik bij elke zin na loop te denken wat ik het beste kan zeggen. Alle spontaniteit is dan doodgebloed en van écht contact is dan weinig sprake.
Een gesprek met iemand zou mij ook doodvermoeien als ik bij elke zin na loop te denken wat ik het beste kan zeggen. Alle spontaniteit is dan doodgebloed en van écht contact is dan weinig sprake.
Mensen en hun gelul zijn ook vaak saai. Maar tussendoor zul je veel humor en sex vinden. Dat maakt het, 't allemaal waard.
Ik weet niet of dat wel de oorzaak is. Ik analyseer zelf ook te veel (te zelfbewust), maar ik kan enorm genieten van de kleine dingen in het leven. Voor mij klinkt TS 'gewoon' depressief of iets in die richting, dus lijkt het me verstandig als hij even langs z'n huisarts gaat voor een doorverwijzing.quote:
je analyseert teveel en leeft te weinig. Je zit alleen maar in je hoofd. Zelfs het constant analyseren waarom je ongelukkig bent, terwijl dat analyseren weer deel uitmaakt van de reden! Je zegt zelf dat dit vervolgens deel werd van je identiteit en daarom is het zo moeilijk eruit te stappen.
Een gesprek met iemand zou mij ook doodvermoeien als ik bij elke zin na loop te denken wat ik het beste kan zeggen. Alle spontaniteit is dan doodgebloed en van écht contact is dan weinig sprake.
er is niks mis met analyseren zolang je er weet uit te stappen wanneer het geen nut heeft. Ik hou ook erg van nadenken over het leven, maar probeer op leuke momenten dit stop te zetten. Dat is de enige manier waarop ik van deze momenten kan genieten. Ik probeer ze te beleven zonder dat het eerst door een analyseer-filter heen gaat.quote:
[..]
Ik weet niet of dat wel de oorzaak is. Ik analyseer zelf ook te veel (te zelfbewust), maar ik kan enorm genieten van de kleine dingen in het leven.
je komt enigszins autistisch en introvert over, zowel om wat je inhoudelijk zegt als om je manier van schrijven.
Het is goed dat je besloten hebt toch maar dingen te gaan doen, maar het lijkt er op dat je juist dingen uitgekozen hebt die niet bij je persoonlijkheid aansluiten.
Wordt je niet veel gelukkiger van het lezen van een boek?
Het is goed dat je besloten hebt toch maar dingen te gaan doen, maar het lijkt er op dat je juist dingen uitgekozen hebt die niet bij je persoonlijkheid aansluiten.
Wordt je niet veel gelukkiger van het lezen van een boek?
Is 
Alchohol nou gewoon nog niet genoemd 
Enige juiste antwoord
Alchohol nou gewoon nog niet genoemd Enige juiste antwoord
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Ja, voor een tijdelijke opleving. Waar de TS mee zit is niet tijdelijk maar voor altijd. Ik ben al drie jaar opzoek naar hetzelfde antwoord als de TS, maar ik heb het niet kunnen vinden. Alles is zo doelloos en er valt niet van te genieten want er zijn altijd wel zorgen.quote:
Is
Enige juiste antwoord
Mnou, ik ken het gevoel van TS, laat ik dat voorop stellen. Ik ben mij terdege bewust van het feit dat alles wat ik doe of laat geen enkel verschil maakt in het grotere geheel. Alleen op een gegeven moment heb ik het beklemmende, deprimerende gevoel wat dat opriep om weten te zetten in een gevoel dat meer focust op "dus laat ik dan maar lol hebben, de wereld wordt er ook niet beter van wanneer ik in mn bed blijf liggen denken hoe kut de wereld wel niet is. De wereld wordt er ook niet beter van als ik op het terras zit te slempen, maar dan heb IK in ieder geval een stuk meer plezier.quote:
[..]
Ja, voor een tijdelijke opleving. Waar de TS mee zit is niet tijdelijk maar voor altijd. Ik ben al drie jaar opzoek naar hetzelfde antwoord als de TS, maar ik heb het niet kunnen vinden. Alles is zo doelloos en er valt niet van te genieten want er zijn altijd wel zorgen.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Praat gewoon door over de dingen die de ander erbij haalt, die flow komt vanzelf wel. Je hoeft niet krampachtig maar interesses te creëren en dingen over jezelf te zeggen, mensen praten toch liever over zichzelf en vaak is dat al genoeg om 'vrienden' te maken. En vanaf daar word je vanzelf een makkelijkere prater met mensen. Focus eerst gewoon op de dingen die zij je te vertellen hebben.
En wat nu als de ander ook niets te vertellen heeft? Kijk dan maar verder. Wat je eigenlijk nu zoekt zijn de mensen die de hele dag over zichzelf enzo kunnen praten, dan kan jij mooi meepraten en krijg je vanzelf meer gevoel in het voeren van (en luisteren (!)) tijdens gesprekken. En dan ga je die onderwerpen nog leuk vinden ook en dan kun je er ook zelf over beginnen tegen anderen.
En wat nu als de ander ook niets te vertellen heeft? Kijk dan maar verder. Wat je eigenlijk nu zoekt zijn de mensen die de hele dag over zichzelf enzo kunnen praten, dan kan jij mooi meepraten en krijg je vanzelf meer gevoel in het voeren van (en luisteren (!)) tijdens gesprekken. En dan ga je die onderwerpen nog leuk vinden ook en dan kun je er ook zelf over beginnen tegen anderen.
Ik denk dat dit een goed advies is.quote:
[..]
Je haalt de oorzaak en het gevolg volgens mij door elkaar. Je geniet weinig en ervaart het leven als kut OMDAT je weinig sociaal contact hebt.
Socioloog Durkheim toonde aan dat hoe meer mensen omgaan met andere mensen, hoe meer ze een rol spelen in het leven van andere mensen, hoe meer ze betrokken zijn bij verenigingen/vriendengroepen en dergelijke, hoe minder ze zelfmoord plegen (http://nl.wikipedia.org/wiki/%C3%89mile_Durkheim#Zelfmoord). Nou is dit wel een extreem voorbeeld, maar volgens mij moet je gaan zorgen dat je meer verbonden bent met mensen.
Ga andere sporten doen (de klimwereld schijnt heel hecht wereldje te zijn), ga bij een studie- of studentenvereniging.
En beetje minder theoretiseren over hoe je verschilt van andere mensen, richt je op wat je gemeen hebt.
In mijn ogen komt het analyserend gedrag voort uit het ego, dat er juist is om de sociale interactie te bevorderen. Probleem-oorzaak-probleem-etc. Bovendien merk ik dat ik minder analyseer wanneer ik met anderen ben (die ik dan wel interessant moet vinden op dat moment, soms is dat gewoon niet zo). Dan kan ik opgaan in de ander, voelen wat die ander voelt en denken wat die ander denkt. Mijn 'ik' valt dan gewoon eventjes weg en leeft dan even in het moment, samen met die ander.
Ik denk dat dit wel een beetje aan de personen in kwestie ligt. De grootste galbakken krijgen soms de meisjes op zich af, want dat is stoer ofzo, terwijl de lachebekkies soms als arrogant worden aangeduid. Toch heb ik ook het omgekeerde gezien, dus het kan volgens mij allemaal wel. Daarom gewoon lekker jezelf blijven.(Hoe kan je ooit iemand anders wezen dan jezelf?)quote:
Mensen die amper lachen en/of spontaan zijn zijn ook niet echt relatiemateriaal (ook niet qua vriendschap). Als je lacht kom je meer over als een open-persoon. (is nog wel een onderzoek van te vinden). Mijn ervaring is dat gemeenschappelijk interesses amper doorslaggevend zijn.
Ook voor iedereen anders denk ik.quote:Als ik kijk naar wie ik allemaal ken en waarmee ik in contact kom dan zou ik geen 1 gemeenschappelijk iets kunnen opnoemen. Ik merk bij mijzelf wel dat ik mensen die zwaarmoedig overkomen niet interessant genoeg zijn. Die laat ik links liggen. Als die vriendschap er eenmaal is niet, maar ik zie contact met mensen als een leuk iets. Niet als een dagbesteding.
Mooi liedje, lang niet gehoord. En zo waar.quote:Ik denk zelf dat je aardig diep moet gaan. Een komedie kijken als je niet lekker in je vel zit zal waarschijnlijk ook niet een leuke bezigheid zijn. Kortom:
|
|
