R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hey allemaal,
Na een grondige analyse van mijn kant ben ik tot de conclusie gekomen dat de reden is dat ik weinig sociaal contact heb en het leven als kut ervaar, komt door dat ik niet kan genieten van het leven.
Mijn probleem was vroeger dat ik dan ook niks deed omdat ik er toch geen zin in had. Er is geen drive van binnen waardoor ik dingen ga doen. Op de middelbare school was ik iemand die veel achter de PC zat en daar maar mijn tijd doorbracht.
Ik merk dat ik wel doelen heb maar dat die vooral gebaseerd zijn op de toekomst. Zo wil ik later veel geld hebben en meer van dat soort dingen, maar die doelen komen voort uit het feit dat ik denk dat ik dan gelukkig zal zijn. Echter merk ik dat geluk niet een switch is dat aan en uit gaat als je eenmaal iets hebt bereikt, in principe moet je gewoon altijd gelukkig zijn. Het kromme is ook dat als je niet gelukkig bent tijdens het bereiken van het doel, een logisch gevolg is dat het doel vaak ook niet wordt bereikt. Enthousiasme en dit kunnen overbrengen naar andere creeert mogelijkheden en kansen, plus dat iemand die plezier in iets heeft veel effectiever zijn werk kan uitvoeren omdat het hem geen mentale inspanning kost om zich er mee bezig te houden. Ik zit vaak heel erg in m'n gedachten en kan daardoor niet zo snel reageren tijdens het werk of sporten.
Nu heb ik zo'n drie jaar geleden besloten om er dan maar iets aan te gaan doen. Mijn eerste gedachte was als volgt; laat ik nu gewoon veel dingen doen zodat ik bezig ben en wat minder tijd heb om na te denken, dan komt het hopelijk vanzelf wel goed! Het gevolg is dat ik nu studeer aan de universiteit, 24 uur werk en vier verschillende hobbies beoefen. Een aardig druk leven dus. Met sociaal contact loopt het echter nogal achter, en ik vroeg mij lange tijd af waarom. Nu is mij wel duidelijk dat het komt omdat ik zelf het niet echt naar mijn zin heb (ook niet als ik alleen ben hoor, gewoon nooit) en behoorlijk snel vermoeid ben. Het lijkt alsof er altijd een soort roes om mij heen is waardoor ik heel snel dingen zat ben. Als ik zelf al 3 minuten lang praat om iets te vertellen, een verhaal, dan word ik al zat van m'n eigen verhaal en dwalen mijn gedachten af, daardoor kan ik dus totaal geen verhalen vertellen. Uiteraard probeer ik dit te verbergen voor de mensen,want niemand houdt van negatieve mensen. Echter ben ik er wel achter gekomen dat dit simpelweg niet te doen is. Als je een 1 op 1 gesprek hebt is het lastig voortdurend een niet negatieve gezichtsuitdrukking vast te houden. Als ik mijn gezicht gewoon niet zou inspannen (dus geen moeite doe) dan lijkt het net alsof ik totaal van de wereld ben en totale desinteresse heb voor de persoon, ook geen fraai gezicht dus. Overigens is er ook een grote drang voor mij om te presteren. Als ik dingen langzaam begrijp dan vind ik dat erg vervelend omdat ik een groot deel van mijn identiteit en zelfwaarde ontleen uit mijn vaardigheden en capaciteiten.
De vraag die ik dan ook heb, hoe kan je van iets genieten? Het is zo'n basale vraag dat ik eigenlijk al weet dat er geen fatsoenlijk antwoord voor is, maar ik stel hem toch maar in de hoop dat ik er iets mee opschiet.
Nomadd
Na een grondige analyse van mijn kant ben ik tot de conclusie gekomen dat de reden is dat ik weinig sociaal contact heb en het leven als kut ervaar, komt door dat ik niet kan genieten van het leven.
Mijn probleem was vroeger dat ik dan ook niks deed omdat ik er toch geen zin in had. Er is geen drive van binnen waardoor ik dingen ga doen. Op de middelbare school was ik iemand die veel achter de PC zat en daar maar mijn tijd doorbracht.
Ik merk dat ik wel doelen heb maar dat die vooral gebaseerd zijn op de toekomst. Zo wil ik later veel geld hebben en meer van dat soort dingen, maar die doelen komen voort uit het feit dat ik denk dat ik dan gelukkig zal zijn. Echter merk ik dat geluk niet een switch is dat aan en uit gaat als je eenmaal iets hebt bereikt, in principe moet je gewoon altijd gelukkig zijn. Het kromme is ook dat als je niet gelukkig bent tijdens het bereiken van het doel, een logisch gevolg is dat het doel vaak ook niet wordt bereikt. Enthousiasme en dit kunnen overbrengen naar andere creeert mogelijkheden en kansen, plus dat iemand die plezier in iets heeft veel effectiever zijn werk kan uitvoeren omdat het hem geen mentale inspanning kost om zich er mee bezig te houden. Ik zit vaak heel erg in m'n gedachten en kan daardoor niet zo snel reageren tijdens het werk of sporten.
Nu heb ik zo'n drie jaar geleden besloten om er dan maar iets aan te gaan doen. Mijn eerste gedachte was als volgt; laat ik nu gewoon veel dingen doen zodat ik bezig ben en wat minder tijd heb om na te denken, dan komt het hopelijk vanzelf wel goed! Het gevolg is dat ik nu studeer aan de universiteit, 24 uur werk en vier verschillende hobbies beoefen. Een aardig druk leven dus. Met sociaal contact loopt het echter nogal achter, en ik vroeg mij lange tijd af waarom. Nu is mij wel duidelijk dat het komt omdat ik zelf het niet echt naar mijn zin heb (ook niet als ik alleen ben hoor, gewoon nooit) en behoorlijk snel vermoeid ben. Het lijkt alsof er altijd een soort roes om mij heen is waardoor ik heel snel dingen zat ben. Als ik zelf al 3 minuten lang praat om iets te vertellen, een verhaal, dan word ik al zat van m'n eigen verhaal en dwalen mijn gedachten af, daardoor kan ik dus totaal geen verhalen vertellen. Uiteraard probeer ik dit te verbergen voor de mensen,want niemand houdt van negatieve mensen. Echter ben ik er wel achter gekomen dat dit simpelweg niet te doen is. Als je een 1 op 1 gesprek hebt is het lastig voortdurend een niet negatieve gezichtsuitdrukking vast te houden. Als ik mijn gezicht gewoon niet zou inspannen (dus geen moeite doe) dan lijkt het net alsof ik totaal van de wereld ben en totale desinteresse heb voor de persoon, ook geen fraai gezicht dus. Overigens is er ook een grote drang voor mij om te presteren. Als ik dingen langzaam begrijp dan vind ik dat erg vervelend omdat ik een groot deel van mijn identiteit en zelfwaarde ontleen uit mijn vaardigheden en capaciteiten.
De vraag die ik dan ook heb, hoe kan je van iets genieten? Het is zo'n basale vraag dat ik eigenlijk al weet dat er geen fatsoenlijk antwoord voor is, maar ik stel hem toch maar in de hoop dat ik er iets mee opschiet.
Nomadd
Je weet dus wel dat die drive bestaat? Hoe weet je dat, als je hem nog nooit hebt gehad volgens jou? Kennelijk ken jij die ''drive'' dus toch wel?
En het is niet zo moeilijk? Je weet wel iets wat je leuk vind. Zeg maar eerlijk.
Ik dacht ook altijd dat ik altijd wel ''iets'' mankeerde.... Van vroegtijdig ejaculeren tot de ernstigste ziekte tot een bijna-psychose.
Maar dat was allemaal slappe waan.
En het is niet zo moeilijk? Je weet wel iets wat je leuk vind. Zeg maar eerlijk.
Ik dacht ook altijd dat ik altijd wel ''iets'' mankeerde.... Van vroegtijdig ejaculeren tot de ernstigste ziekte tot een bijna-psychose.
Maar dat was allemaal slappe waan.
Digo
Niets leuk vinden en dan zo'n lap tekst typen.
Maar "schrijver worden" is nu in ieder geval iets dat je kunt doorstrepen op je lijstje van things to do.
Dat gevoel toen je op "Invoeren" klikte. Dat is leven.
Maar "schrijver worden" is nu in ieder geval iets dat je kunt doorstrepen op je lijstje van things to do.
Dat gevoel toen je op "Invoeren" klikte. Dat is leven.
Misschien ben je prikkelverslaafd... reizen is daar een goed middel tegen!
Je schrijft alsof je 'het wel gezien hebt'. Alsof er veel nodig is om jou onder de indruk te krijgen.
Of ik in de juiste richting denk, mag TS zelf zeggen
Je schrijft alsof je 'het wel gezien hebt'. Alsof er veel nodig is om jou onder de indruk te krijgen.
Of ik in de juiste richting denk, mag TS zelf zeggen
asdfasdfasdfasdfasdf
Reizen kan ik ook niet van genieten. Veel reizen die ik gemaakt heb vond ik dan ook niet plezierig omdat ik niet kon genieten van het moment.quote:Op donderdag 24 mei 2012 22:21 schreef novusordoseclorum het volgende:
Misschien ben je prikkelverslaafd... reizen is daar een goed middel tegen!
Je schrijft alsof je 'het wel gezien hebt'. Alsof er veel nodig is om jou onder de indruk te krijgen.
Of ik in de juiste richting denk, mag TS zelf zeggen
Die hobby's die je doet is dat iets met meerdere mensen in clubvernand ofzo of zijn dat ook dingen die je alleen doet?
3 sporten waar ook andere mensen aanwezig zijn, 1 is alleen.quote:
Die hobby's die je doet is dat iets met meerdere mensen in clubvernand ofzo of zijn dat ook dingen die je alleen doet?
Maar hoe komt het dan dat je weinig sociaal contact hebt? Heb je dan geen interesse in die andere mensen? Of sport je alleen met hun en heb je verder geen gedeelde interesses? Als je graag meer sociale contacten wilt kun je misschien mensen waar je een klik mee hebt een uitnodigen voor een biertje ofzo? Gewoon zeggen "heb je/jullie zin om straks na trainen even een biertje bij me te drinken?"
Je lijkt intelligent, weet heel goed te analyseren wat er gebeurt, ziet ook hoe het bij anderen werkt en hebt het over een roes waardoor je dingen snel zat bent. Ik zou eens met een psychiater gaan praten als ik jou was.
Denk niet dat iemand hier het je kan 'leren', hooguit kunnen we je vertellen waar wij van genieten, en waarom, maar daar eb je feitelijk niets aan.
Succes!
Denk niet dat iemand hier het je kan 'leren', hooguit kunnen we je vertellen waar wij van genieten, en waarom, maar daar eb je feitelijk niets aan.
Succes!
an urge to help mankind overcomes me
Je geniet pas als je niet het gevoel hebt dat je moet genieten.quote:De vraag die ik dan ook heb, hoe kan je van iets genieten? Het is zo'n basale vraag dat ik eigenlijk al weet dat er geen fatsoenlijk antwoord voor is, maar ik stel hem toch maar in de hoop dat ik er iets mee opschiet.
Je hoeft geen wereldreis te maken, of fantastische verhalen te kunnen vertellen, of te doen alsof je geïnteresseerd bent in een ander terwijl het niet zo is, om te kunnen genieten.
Je haalt de oorzaak en het gevolg volgens mij door elkaar. Je geniet weinig en ervaart het leven als kut OMDAT je weinig sociaal contact hebt.quote:
Hey allemaal,
Na een grondige analyse van mijn kant ben ik tot de conclusie gekomen dat de reden is dat ik weinig sociaal contact heb en het leven als kut ervaar, komt door dat ik niet kan genieten van het leven.
Socioloog Durkheim toonde aan dat hoe meer mensen omgaan met andere mensen, hoe meer ze een rol spelen in het leven van andere mensen, hoe meer ze betrokken zijn bij verenigingen/vriendengroepen en dergelijke, hoe minder ze zelfmoord plegen (http://nl.wikipedia.org/wiki/%C3%89mile_Durkheim#Zelfmoord). Nou is dit wel een extreem voorbeeld, maar volgens mij moet je gaan zorgen dat je meer verbonden bent met mensen.
Ga andere sporten doen (de klimwereld schijnt heel hecht wereldje te zijn), ga bij een studie- of studentenvereniging.
En beetje minder theoretiseren over hoe je verschilt van andere mensen, richt je op wat je gemeen hebt.
Raak en plezierig.
Mensen die amper lachen en/of spontaan zijn zijn ook niet echt relatiemateriaal (ook niet qua vriendschap). Als je lacht kom je meer over als een open-persoon. (is nog wel een onderzoek van te vinden). Mijn ervaring is dat gemeenschappelijk interesses amper doorslaggevend zijn.
Als ik kijk naar wie ik allemaal ken en waarmee ik in contact kom dan zou ik geen 1 gemeenschappelijk iets kunnen opnoemen. Ik merk bij mijzelf wel dat ik mensen die zwaarmoedig overkomen niet interessant genoeg zijn. Die laat ik links liggen. Als die vriendschap er eenmaal is niet, maar ik zie contact met mensen als een leuk iets. Niet als een dagbesteding.
Ik denk zelf dat je aardig diep moet gaan. Een komedie kijken als je niet lekker in je vel zit zal waarschijnlijk ook niet een leuke bezigheid zijn. Kortom:
Als ik kijk naar wie ik allemaal ken en waarmee ik in contact kom dan zou ik geen 1 gemeenschappelijk iets kunnen opnoemen. Ik merk bij mijzelf wel dat ik mensen die zwaarmoedig overkomen niet interessant genoeg zijn. Die laat ik links liggen. Als die vriendschap er eenmaal is niet, maar ik zie contact met mensen als een leuk iets. Niet als een dagbesteding.
Ik denk zelf dat je aardig diep moet gaan. Een komedie kijken als je niet lekker in je vel zit zal waarschijnlijk ook niet een leuke bezigheid zijn. Kortom:
Het maken van het initieel contact is makkelijk te doen. Ik ben dan ook niet bang om op iemand af te stappen. Het feit is alleen dat elk gesprek doodbloed omdat ik niks te vertellen heb en niet met overtuigende enthousiasme kan reageren op het verhaal van anderen. Het gesprek vloeit niet automatisch zeg maar.quote:
[..]
Je haalt de oorzaak en het gevolg volgens mij door elkaar. Je geniet weinig en ervaart het leven als kut OMDAT je weinig sociaal contact hebt.
Socioloog Durkheim toonde aan dat hoe meer mensen omgaan met andere mensen, hoe meer ze een rol spelen in het leven van andere mensen, hoe meer ze betrokken zijn bij verenigingen/vriendengroepen en dergelijke, hoe minder ze zelfmoord plegen (http://nl.wikipedia.org/wiki/%C3%89mile_Durkheim#Zelfmoord). Nou is dit wel een extreem voorbeeld, maar volgens mij moet je gaan zorgen dat je meer verbonden bent met mensen.
Ga andere sporten doen (de klimwereld schijnt heel hecht wereldje te zijn), ga bij een studie- of studentenvereniging.
En beetje minder theoretiseren over hoe je verschilt van andere mensen, richt je op wat je gemeen hebt.
Ik ben over de fase heen dat het is omdat ik niet genoeg mensen zie. Ik spreek dagelijks met mensen. Het is alleen dat er niks uitkomt.
Je bent veel te zelfbewust aan het doen. Let eens op gesprekken tussen anderen, en wat de ander inbrengt: het gebeurt wel vaker dat een gesprek niet vlekkeloos doorloopt. Als je met iemand praat, besteed wat minder energie aan je bewust zijn van je eigen gedrag, en wat meer energie aan gewoon zeggen wat je denkt (geen monologe levensverhalen, maar kleine ergernissen/problemen/korte anecdotes/observaties van je omgeving). En stel vragen. De meeste mensen praten graag over zichzelf. Richt je wat meer op anderen ipv op jezelf.quote:
[..]
Het maken van het initieel contact is makkelijk te doen. Ik ben dan ook niet bang om op iemand af te stappen. Het feit is alleen dat elk gesprek doodbloed omdat ik niks te vertellen heb en niet met overtuigende enthousiasme kan reageren op het verhaal van anderen. Het gesprek vloeit niet automatisch zeg maar.
Ik ben over de fase heen dat het is omdat ik niet genoeg mensen zie. Ik spreek dagelijks met mensen. Het is alleen dat er niks uitkomt.
Raak en plezierig.
Grappig, dat is juist wat ik de laatste tijd teveel doe. Het wordt daardoor zo'n één richting verkeer gesprek.quote:
[..]
Je bent veel te zelfbewust aan het doen. Let eens op gesprekken tussen anderen, en wat de ander inbrengt: het gebeurt wel vaker dat een gesprek niet vlekkeloos doorloopt. Als je met iemand praat, besteed wat minder energie aan je bewust zijn van je eigen gedrag, en wat meer energie aan gewoon zeggen wat je denkt (geen monologe levensverhalen, maar kleine ergernissen/problemen/korte anecdotes/observaties van je omgeving). En stel vragen. De meeste mensen praten graag over zichzelf. Richt je wat meer op anderen ipv op jezelf.
Veel discussies kan ik ook niet echt aangaan met mensen omdat ik vaak dingen van twee kanten bekijk. Zo liep een maat te klagen over zijn tentamen en zijn stomme leraar, dan probeer ik wel met hem mee te praten maar eigenlijk denk ik "Tjah dat is jouw subjectieve menig, het lijkt me sterk dat jouw leraar zich zonder enige reden zo gedraagd richting jou, communicatie komt van twee kanten". Dat is niet een reactie waar zo iemand op zit te wachten als hij mij dit vertelt, dus daarom zeg ik het maar niet. Een reactie als "Zo wat een eikel, krijgt zeker aandacht tekort thuis ofzo." met de juiste gezichtsuitdrukking kost wat meer moeite en dat maakt mij op den duur dan ook vermoeiend, maar zorgt wel voor een betere gang van het gesprek voor m'n gevoel. Ik merk ook dat als iemand anders een grapje maakt ik het lastig vind om er adequaat op te reageren omdat ik gewoonweg niet weet wat ik moet zeggen. Vooral als iemand een lang verhaal vertelt over wat hij heeft meegemaakt en dan grappig moet zijn, vind ik heeeel vaak gewoon niet grappig. One liners of grappen maken over dingen die nu gebeuren kan ik wel waarderen.
je analyseert teveel en leeft te weinig. Je zit alleen maar in je hoofd. Zelfs het constant analyseren waarom je ongelukkig bent, terwijl dat analyseren weer deel uitmaakt van de reden! Je zegt zelf dat dit vervolgens deel werd van je identiteit en daarom is het zo moeilijk eruit te stappen.
Een gesprek met iemand zou mij ook doodvermoeien als ik bij elke zin na loop te denken wat ik het beste kan zeggen. Alle spontaniteit is dan doodgebloed en van écht contact is dan weinig sprake.
Een gesprek met iemand zou mij ook doodvermoeien als ik bij elke zin na loop te denken wat ik het beste kan zeggen. Alle spontaniteit is dan doodgebloed en van écht contact is dan weinig sprake.
Mensen en hun gelul zijn ook vaak saai. Maar tussendoor zul je veel humor en sex vinden. Dat maakt het, 't allemaal waard.
Ik weet niet of dat wel de oorzaak is. Ik analyseer zelf ook te veel (te zelfbewust), maar ik kan enorm genieten van de kleine dingen in het leven. Voor mij klinkt TS 'gewoon' depressief of iets in die richting, dus lijkt het me verstandig als hij even langs z'n huisarts gaat voor een doorverwijzing.quote:
je analyseert teveel en leeft te weinig. Je zit alleen maar in je hoofd. Zelfs het constant analyseren waarom je ongelukkig bent, terwijl dat analyseren weer deel uitmaakt van de reden! Je zegt zelf dat dit vervolgens deel werd van je identiteit en daarom is het zo moeilijk eruit te stappen.
Een gesprek met iemand zou mij ook doodvermoeien als ik bij elke zin na loop te denken wat ik het beste kan zeggen. Alle spontaniteit is dan doodgebloed en van écht contact is dan weinig sprake.
er is niks mis met analyseren zolang je er weet uit te stappen wanneer het geen nut heeft. Ik hou ook erg van nadenken over het leven, maar probeer op leuke momenten dit stop te zetten. Dat is de enige manier waarop ik van deze momenten kan genieten. Ik probeer ze te beleven zonder dat het eerst door een analyseer-filter heen gaat.quote:
[..]
Ik weet niet of dat wel de oorzaak is. Ik analyseer zelf ook te veel (te zelfbewust), maar ik kan enorm genieten van de kleine dingen in het leven.
je komt enigszins autistisch en introvert over, zowel om wat je inhoudelijk zegt als om je manier van schrijven.
Het is goed dat je besloten hebt toch maar dingen te gaan doen, maar het lijkt er op dat je juist dingen uitgekozen hebt die niet bij je persoonlijkheid aansluiten.
Wordt je niet veel gelukkiger van het lezen van een boek?
Het is goed dat je besloten hebt toch maar dingen te gaan doen, maar het lijkt er op dat je juist dingen uitgekozen hebt die niet bij je persoonlijkheid aansluiten.
Wordt je niet veel gelukkiger van het lezen van een boek?
Is 
Alchohol nou gewoon nog niet genoemd 
Enige juiste antwoord
Alchohol nou gewoon nog niet genoemd Enige juiste antwoord
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Ja, voor een tijdelijke opleving. Waar de TS mee zit is niet tijdelijk maar voor altijd. Ik ben al drie jaar opzoek naar hetzelfde antwoord als de TS, maar ik heb het niet kunnen vinden. Alles is zo doelloos en er valt niet van te genieten want er zijn altijd wel zorgen.quote:
Is
Enige juiste antwoord
Mnou, ik ken het gevoel van TS, laat ik dat voorop stellen. Ik ben mij terdege bewust van het feit dat alles wat ik doe of laat geen enkel verschil maakt in het grotere geheel. Alleen op een gegeven moment heb ik het beklemmende, deprimerende gevoel wat dat opriep om weten te zetten in een gevoel dat meer focust op "dus laat ik dan maar lol hebben, de wereld wordt er ook niet beter van wanneer ik in mn bed blijf liggen denken hoe kut de wereld wel niet is. De wereld wordt er ook niet beter van als ik op het terras zit te slempen, maar dan heb IK in ieder geval een stuk meer plezier.quote:
[..]
Ja, voor een tijdelijke opleving. Waar de TS mee zit is niet tijdelijk maar voor altijd. Ik ben al drie jaar opzoek naar hetzelfde antwoord als de TS, maar ik heb het niet kunnen vinden. Alles is zo doelloos en er valt niet van te genieten want er zijn altijd wel zorgen.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Praat gewoon door over de dingen die de ander erbij haalt, die flow komt vanzelf wel. Je hoeft niet krampachtig maar interesses te creëren en dingen over jezelf te zeggen, mensen praten toch liever over zichzelf en vaak is dat al genoeg om 'vrienden' te maken. En vanaf daar word je vanzelf een makkelijkere prater met mensen. Focus eerst gewoon op de dingen die zij je te vertellen hebben.
En wat nu als de ander ook niets te vertellen heeft? Kijk dan maar verder. Wat je eigenlijk nu zoekt zijn de mensen die de hele dag over zichzelf enzo kunnen praten, dan kan jij mooi meepraten en krijg je vanzelf meer gevoel in het voeren van (en luisteren (!)) tijdens gesprekken. En dan ga je die onderwerpen nog leuk vinden ook en dan kun je er ook zelf over beginnen tegen anderen.
En wat nu als de ander ook niets te vertellen heeft? Kijk dan maar verder. Wat je eigenlijk nu zoekt zijn de mensen die de hele dag over zichzelf enzo kunnen praten, dan kan jij mooi meepraten en krijg je vanzelf meer gevoel in het voeren van (en luisteren (!)) tijdens gesprekken. En dan ga je die onderwerpen nog leuk vinden ook en dan kun je er ook zelf over beginnen tegen anderen.
Ik denk dat dit een goed advies is.quote:
[..]
Je haalt de oorzaak en het gevolg volgens mij door elkaar. Je geniet weinig en ervaart het leven als kut OMDAT je weinig sociaal contact hebt.
Socioloog Durkheim toonde aan dat hoe meer mensen omgaan met andere mensen, hoe meer ze een rol spelen in het leven van andere mensen, hoe meer ze betrokken zijn bij verenigingen/vriendengroepen en dergelijke, hoe minder ze zelfmoord plegen (http://nl.wikipedia.org/wiki/%C3%89mile_Durkheim#Zelfmoord). Nou is dit wel een extreem voorbeeld, maar volgens mij moet je gaan zorgen dat je meer verbonden bent met mensen.
Ga andere sporten doen (de klimwereld schijnt heel hecht wereldje te zijn), ga bij een studie- of studentenvereniging.
En beetje minder theoretiseren over hoe je verschilt van andere mensen, richt je op wat je gemeen hebt.
In mijn ogen komt het analyserend gedrag voort uit het ego, dat er juist is om de sociale interactie te bevorderen. Probleem-oorzaak-probleem-etc. Bovendien merk ik dat ik minder analyseer wanneer ik met anderen ben (die ik dan wel interessant moet vinden op dat moment, soms is dat gewoon niet zo). Dan kan ik opgaan in de ander, voelen wat die ander voelt en denken wat die ander denkt. Mijn 'ik' valt dan gewoon eventjes weg en leeft dan even in het moment, samen met die ander.
Ik denk dat dit wel een beetje aan de personen in kwestie ligt. De grootste galbakken krijgen soms de meisjes op zich af, want dat is stoer ofzo, terwijl de lachebekkies soms als arrogant worden aangeduid. Toch heb ik ook het omgekeerde gezien, dus het kan volgens mij allemaal wel. Daarom gewoon lekker jezelf blijven.(Hoe kan je ooit iemand anders wezen dan jezelf?)quote:
Mensen die amper lachen en/of spontaan zijn zijn ook niet echt relatiemateriaal (ook niet qua vriendschap). Als je lacht kom je meer over als een open-persoon. (is nog wel een onderzoek van te vinden). Mijn ervaring is dat gemeenschappelijk interesses amper doorslaggevend zijn.
Ook voor iedereen anders denk ik.quote:Als ik kijk naar wie ik allemaal ken en waarmee ik in contact kom dan zou ik geen 1 gemeenschappelijk iets kunnen opnoemen. Ik merk bij mijzelf wel dat ik mensen die zwaarmoedig overkomen niet interessant genoeg zijn. Die laat ik links liggen. Als die vriendschap er eenmaal is niet, maar ik zie contact met mensen als een leuk iets. Niet als een dagbesteding.
Mooi liedje, lang niet gehoord. En zo waar.quote:Ik denk zelf dat je aardig diep moet gaan. Een komedie kijken als je niet lekker in je vel zit zal waarschijnlijk ook niet een leuke bezigheid zijn. Kortom:
Hangt er vanaf waar je als persoon de focus en nadruk op legt. Als je alleen oog hebt voor de negatieve dingen, kan ik me voorstellen dat de positieve dingen niet meer opvallen.quote:
[..]
Ja, voor een tijdelijke opleving. Waar de TS mee zit is niet tijdelijk maar voor altijd. Ik ben al drie jaar opzoek naar hetzelfde antwoord als de TS, maar ik heb het niet kunnen vinden. Alles is zo doelloos en er valt niet van te genieten want er zijn altijd wel zorgen.
Naja ik zal als voorbeeld even een hobby van mij geven; sinds kort dans ik.
Het lijkt mij heel gaaf om goed te kunnen dansen en in de vibe van de muziek te komen. Nu is het alleen zo dat ik er nu nog niks van bak en ik dat niet leuk vind. Tenslotte komt er nog bij dat mijn partners er ook niet van genieten als ik met ze dans omdat ik niet geniet. Ik voel mij daar dan nog rotter over. Het gevolg is dat de hele tot nu toe ervaring helemaal niet leuk is, de enige reden dat ik er mee doorga is omdat ik wel nog de hoop heb dat het beter wordt.
Nu is het natuurlijk gewoon veel makkelijker om een houding te hebben van:
Scheit wat de partner van mijn dansen vind. En wat dan nog dat ik het niet kan? Iedereen heeft er moeite mee in het begin. Ik ga gewoon genieten van wat ik wel kan en met leuke mensen omga. Beetje praten met mooie dames, gezelligheid, muziek, wat kan een man nog meer wensen.
Ik begrijp dus de houding/gedachten die ik moet hebben, maar als deze houding er nooit is geweest dan is het lastig om deze houding te hebben. Ik vertik het echter om zoals ik nu denk door het leven te gaan en ik wil veranderen, de vraag is alleen hoe.
Het lijkt mij heel gaaf om goed te kunnen dansen en in de vibe van de muziek te komen. Nu is het alleen zo dat ik er nu nog niks van bak en ik dat niet leuk vind. Tenslotte komt er nog bij dat mijn partners er ook niet van genieten als ik met ze dans omdat ik niet geniet. Ik voel mij daar dan nog rotter over. Het gevolg is dat de hele tot nu toe ervaring helemaal niet leuk is, de enige reden dat ik er mee doorga is omdat ik wel nog de hoop heb dat het beter wordt.
Nu is het natuurlijk gewoon veel makkelijker om een houding te hebben van:
Scheit wat de partner van mijn dansen vind. En wat dan nog dat ik het niet kan? Iedereen heeft er moeite mee in het begin. Ik ga gewoon genieten van wat ik wel kan en met leuke mensen omga. Beetje praten met mooie dames, gezelligheid, muziek, wat kan een man nog meer wensen.
Ik begrijp dus de houding/gedachten die ik moet hebben, maar als deze houding er nooit is geweest dan is het lastig om deze houding te hebben. Ik vertik het echter om zoals ik nu denk door het leven te gaan en ik wil veranderen, de vraag is alleen hoe.
Door alcohol zeg ik wel wat ik denk, maar dan ga ik dus ook meer gal spuwen. Ik word ook nogal moe van alochol eigenlijk, hoewel een broodje kebab na het uitgaan wel een hoogtepunt is in mijn leven.quote:
Is
Enige juiste antwoord
- Stop met porno kijken.
- Wees opener en eerlijker, stop met het ophouden van die façade. Wees minder oppervlakkig, vertel hoe je je voelt (bijvoorbeeld aan je danspartner), probeer diepere contacten op te bouwen.
- Toon oprechte interesse in mensen, stel vragen. Hangt samen met tweede punt.
- Praat eens met een psycholoog, daar zijn ze voor.
[ Bericht 5% gewijzigd door Hadewijn op 26-05-2012 15:59:39 ]
- Wees opener en eerlijker, stop met het ophouden van die façade. Wees minder oppervlakkig, vertel hoe je je voelt (bijvoorbeeld aan je danspartner), probeer diepere contacten op te bouwen.
- Toon oprechte interesse in mensen, stel vragen. Hangt samen met tweede punt.
- Praat eens met een psycholoog, daar zijn ze voor.
[ Bericht 5% gewijzigd door Hadewijn op 26-05-2012 15:59:39 ]
Over die vriend die klaagt over zijn docent: soms zijn docenten gewoon eikels. Maar als jij een vriendeloze streber bent die altijd de docenten napraat dan merk je dat niet. Terwijl als een vriend ergens mee zit, dan moet je hem of haar helpen en steunen. Dat zou jij toch ook prettig vinden?
Andere mensen moeten wel naar jouw gal luisteren bij het uitgaan maar jij steunt niet andere mensen? Zo werkt het niet.
Andere mensen moeten wel naar jouw gal luisteren bij het uitgaan maar jij steunt niet andere mensen? Zo werkt het niet.
Als iemand het zwaar loopt te verkloten en de schuld bij iedereen behalve zichzelf legt, dan zeg ik ook ja kut voor je maar het ligt ook aan jezelf.quote:Op zaterdag 26 mei 2012 17:26 schreef Mishu het volgende:
Over die vriend die klaagt over zijn docent: soms zijn docenten gewoon eikels. Maar als jij een vriendeloze streber bent die altijd de docenten napraat dan merk je dat niet. Terwijl als een vriend ergens mee zit, dan moet je hem of haar helpen en steunen. Dat zou jij toch ook prettig vinden?
Andere mensen moeten wel naar jouw gal luisteren bij het uitgaan maar jij steunt niet andere mensen? Zo werkt het niet.
Ik spuw mijn gal niet tijdens het uitgaan, behalve als ik (te) veel op heb. Gebeurt bijna nooit.quote:
Over die vriend die klaagt over zijn docent: soms zijn docenten gewoon eikels. Maar als jij een vriendeloze streber bent die altijd de docenten napraat dan merk je dat niet. Terwijl als een vriend ergens mee zit, dan moet je hem of haar helpen en steunen. Dat zou jij toch ook prettig vinden?
Andere mensen moeten wel naar jouw gal luisteren bij het uitgaan maar jij steunt niet andere mensen? Zo werkt het niet.
Mijn mening is dat mensen geen eikels zijn, het zijn dieren die een bepaalde behoefte nastreven. Als deze behoefte niet strookt met de jouwe dan betekent het niet gelijk dat het eikels zijn.
Maar het voorbeeld dat ik gaf, geeft misschien een vertekend beeld van wat ik bedoelde. Ik ben het ook wel eens met iemand eens hoor. Probleem is alleen dat ik daar dan gewoon serieus op reageer en vaak ook geen oplossing kan bieden omdat ik zelf nogal in de knoop zit. Ik heb ook niet echt normen en waarden omdat ik vind dat het meeste vrij relatief is. Als iemand zegt "Dat kan hij echt niet maken hoor" dan is mijn eerste vraag "Waarom? omdat dit zo nodig cultuur is in Nederland?" Uiteraard heb ik zelf ook normen en waarden en voel ik wel bewust wanneer iemand daar overheen gaat. Als van die straatmarokkanen ruzie zoeken dan triggert het bij mij ook wel wat. Maar later denk ik dan "Tjah ben ik hier reeel in? Mag ik hier kwaad om worden?".
Maar als ik jullie goed begrijp dan zeggen jullie dat de oorzaak ligt bij het sociaal contact. Ik weet dat eigenlijk niet zo zeker. Ook op het werk denk ik vaak negatief en dat komt vooral omdat ik mijn werk efficiënt wil doen en als het dan niet lukt ik weer negatieve gedachten krijg.
Volgens mij is de vicieuze cirkel: Negatieve gedachten -> Geen goed leven/gesprek/werk/whatever -> Nog meer negatieve gedachten -> Meer malen -> Nog minder leuk leven etc.
Volgens mij is het oorspronkelijk niet ontstaan bij het wel of niet hebben van sociaal contact en dat ik een, zoals een user zegt, facade opzet.
[ Bericht 16% gewijzigd door Nomadd op 26-05-2012 17:45:27 ]
Mensen willen geen oplossingen, ze willen mensen die met hen (kunnen) meeleven. De wereld is niet neutraal, het zit vol met (scheve) machtsverhoudingen. En daarin moet je elkaar steunen. Dat is vriendschap.
Wees blij dat je niet zo'n eenzijdige blik hebt op zaken als andere simpele zielen. Je ziet het als een probleem en een negatieve eigenschap dat je wat dieper over dingen nadenkt... in plaats daarvan kan je ook je voordeel ermee doen.quote:
[..]
Ik spuw mijn gal niet tijdens het uitgaan, behalve als ik (te) veel op heb. Gebeurt bijna nooit.
Mijn mening is dat mensen geen eikels zijn, het zijn dieren die een bepaalde behoefte nastreven. Als deze behoefte niet strookt met de jouwe dan betekent het niet gelijk dat het eikels zijn.
Maar het voorbeeld dat ik gaf, geeft misschien een vertekend beeld van wat ik bedoelde. Ik ben het ook wel eens met iemand eens hoor. Probleem is alleen dat ik daar dan gewoon serieus op reageer en vaak ook geen oplossing kan bieden omdat ik zelf nogal in de knoop zit. Ik heb ook niet echt normen en waarden omdat ik vind dat het meeste vrij relatief is. Als iemand zegt "Dat kan hij echt niet maken hoor" dan is mijn eerste vraag "Waarom? omdat dit zo nodig cultuur is in Nederland?" Uiteraard heb ik zelf ook normen en waarden en voel ik wel bewust wanneer iemand daar overheen gaat. Als van die straatmarokkanen ruzie zoeken dan triggert het bij mij ook wel wat. Maar later denk ik dan "Tjah ben ik hier reeel in? Mag ik hier kwaad om worden?".
Maar als ik jullie goed begrijp dan zeggen jullie dat de oorzaak ligt bij het sociaal contact. Ik weet dat eigenlijk niet zo zeker. Ook op het werk denk ik vaak negatief en dat komt vooral omdat ik mijn werk efficiënt wil doen en als het dan niet lukt ik weer negatieve gedachten krijg.
Volgens mij is de vicieuze cirkel: Negatieve gedachten -> Geen goed leven/gesprek/werk/whatever -> Nog meer negatieve gedachten -> Meer malen -> Nog minder leuk leven etc.
Volgens mij is het oorspronkelijk niet ontstaan bij het wel of niet hebben van sociaal contact en dat ik een, zoals een user zegt, facade opzet.
Daar heb je gelijk in. Het komt ook omdat ik bij mijzelf het ook vrij irritant vind en eigenlijk onacceptabel dat ik er zo veel waardevolle tijd aan kwijt ben. Bij anderen denk ik dan ook van "Ach je komt er wel weer uit, dat lukt de meeste mensen altijd wel" echt een trieste reactie, maar het komt wel in me op.quote:
Mensen willen geen oplossingen, ze willen mensen die met hen (kunnen) meeleven. De wereld is niet neutraal, het zit vol met (scheve) machtsverhoudingen. En daarin moet je elkaar steunen. Dat is vriendschap.
Als er iemand dood is gegaan dan heb ik die reactie niet, want dan vind ik het zo erg dat het een legitieme reden is om je kut te voelen.
Als ik al een "veelzijdige blik" zou hebben, zou ik het fijn vinden als ik er ook een bovengemiddeld IQ bij zou hebben. Dat heb ik dus niet.quote:
[..]
Wees blij dat je niet zo'n eenzijdige blik hebt op zaken als andere simpele zielen. Je ziet het als een probleem en een negatieve eigenschap dat je wat dieper over dingen nadenkt... in plaats daarvan kan je ook je voordeel ermee doen.
Hoewel ik een universitaire studie doe, heb ik niet genoeg logica voor een beta studie en mis ik dus blijkbaar toch het nodige analytische inzicht. Dit brengt mij dan ook in twijfel over mijn eigen gedachte. Als ik bepaalde stappen al blijkbaar niet analytisch zuiver genoeg kan bekijken, hoe kan ik dan ooit een oordeel vormen over andere complexere zaken?
Veel andere mensen doen dit wel zoals over de economie en dergelijke, maar dat vind ik dan ook raar dat ze dat vol zelfvertrouwen kunnen doen terwijl ze niet heel slim zijn. Ik zou willen dat ik dat ook zou kunnen.
Uiterlijke schijn of gewoon ronduit verkeerd zitten maar blijven volhouden dat de ander fout is; meestal win je het dan nog ook, wat je condititioneert om het gewoon altijd fout te hebben en toch de waarheid te negerenquote:
Veel andere mensen doen dit wel zoals over de economie en dergelijke, maar dat vind ik dan ook raar dat ze dat vol zelfvertrouwen kunnen doen terwijl ze niet heel slim zijn. Ik zou willen dat ik dat ook zou kunnen.
Vooral bij economie (beurzen) erg bekend
Uit je posts zou ik opmaken dat je wel degelijk een bovengemiddeld IQ hebt, en het feit dat je een universitaire studie volgt, beaamt dat.quote:
Als ik al een "veelzijdige blik" zou hebben, zou ik het fijn vinden als ik er ook een bovengemiddeld IQ bij zou hebben. Dat heb ik dus niet.
Hoewel ik een universitaire studie doe, heb ik niet genoeg logica voor een beta studie en mis ik dus blijkbaar toch het nodige analytische inzicht. Dit brengt mij dan ook in twijfel over mijn eigen gedachte. Als ik bepaalde stappen al blijkbaar niet analytisch zuiver genoeg kan bekijken, hoe kan ik dan ooit een oordeel vormen over andere complexere zaken?
Veel andere mensen doen dit wel zoals over de economie en dergelijke, maar dat vind ik dan ook raar dat ze dat vol zelfvertrouwen kunnen doen terwijl ze niet heel slim zijn. Ik zou willen dat ik dat ook zou kunnen.
Als je naar een psycholoog zou gaan, zou die je waarschijnlijk aanraden om negatieve gedachten tijdens de omgang met anderen te vervangen door positieve. Bijv geen ´hij/zij heeft analytische/sociale eigenschap X en het valt hem/haar op dat ik X niet heb´, in plaats daarvan ´Hij/zij denkt misschien wel dat ik eigenschap Y heb en dat bevalt hem/haar´.
Niet zo onzeker doen. Anderen hebben ook hun sterke en zwakke punten.
Raak en plezierig.
Het feit is dat ik nu nog weinig van dit soort eigenschappen heb tijdens de sociale omgang.quote:
[..]
Uit je posts zou ik opmaken dat je wel degelijk een bovengemiddeld IQ hebt, en het feit dat je een universitaire studie volgt, beaamt dat.
Als je naar een psycholoog zou gaan, zou die je waarschijnlijk aanraden om negatieve gedachten tijdens de omgang met anderen te vervangen door positieve. Bijv geen ´hij/zij heeft analytische/sociale eigenschap X en het valt hem/haar op dat ik X niet heb´, in plaats daarvan ´Hij/zij denkt misschien wel dat ik eigenschap Y heb en dat bevalt hem/haar´.
Niet zo onzeker doen. Anderen hebben ook hun sterke en zwakke punten.
Wellicht dat het komt met ervaring, maar na 2 jaar relatief veel sociaal contact te hebben ten opzichte van..wel...mijn leven daarvoor merk ik niet dat er erg veel verbetering is. Er is nog steeds een kloof die niet te overbruggen lijkt, ik vermoed nu door mijn negatieve gedachten.
Echter moet ik niet alleen tijdens sociale gesprekken positief zijn. Ik merk dat in dit topic het accent voornamelijk wordt gelegd op de sociale gebeurtenissen, maar het is ook aanwezig in alle andere aspecten van mijn leven.
Deze post getuigt er van dat je juist bovengemiddeld intelligent bent. Het zijn juist domme mensen die vaak heel zelfverzekerd overtuigend een verhaal neer kunnen zetten over iets waar ze nauwelijks verstand van hebben. Maar als je intelligent bent dan heb je veel meer achtergrondinformatie en details nodig om overtuigd te zijn van je eigen zaak. Je ziet namelijk veel beter in wat de gaten zijn in je verhaal, en durft dat niet zomaar weg te moffelen (en terecht).quote:
[..]
Als ik al een "veelzijdige blik" zou hebben, zou ik het fijn vinden als ik er ook een bovengemiddeld IQ bij zou hebben. Dat heb ik dus niet.
Hoewel ik een universitaire studie doe, heb ik niet genoeg logica voor een beta studie en mis ik dus blijkbaar toch het nodige analytische inzicht. Dit brengt mij dan ook in twijfel over mijn eigen gedachte. Als ik bepaalde stappen al blijkbaar niet analytisch zuiver genoeg kan bekijken, hoe kan ik dan ooit een oordeel vormen over andere complexere zaken?
Veel andere mensen doen dit wel zoals over de economie en dergelijke, maar dat vind ik dan ook raar dat ze dat vol zelfvertrouwen kunnen doen terwijl ze niet heel slim zijn. Ik zou willen dat ik dat ook zou kunnen.
Je hebt dan in een discussie ook niet zomaar in 3 tellen je argumenten klaar. Je hebt meer informatie nodig en je wil eerst van alles afwegen voordat je conclusies kan trekken en ergens achter kan gaan staan. Maar als je éénmaal een standpunt hebt ingenomen, dan is er héél wat voor nodig om dat te veranderen. Terwijl andere "sociale" mensen gewoon precies vertellen wat hun op dat moment het beste uitkomt, of wat het meest gewaardeerd wordt door de groep. Morgen kan alles weer anders zijn.
Waar baseer je trouwens op dat je niet goed genoeg bent voor een bètastudie? Het grappige is dat ik nog nooit een wiskundeprofessor of student ben tegen gekomen die van zichzelf vindt dat hij goed is in wiskunde. Om er nog maar een cliché in te gooien: hoe meer je weet (en kunt), hoe meer je weet hoe weinig je weet (en kunt).
Ik herken mezelf trouwens best wel in de gedachtes die jij hebt (behalve dan dat ik wel dingen leuk vind), en beschouw het ook helemaal niet als negatief.
[ Bericht 0% gewijzigd door thenxero op 26-05-2012 19:55:34 ]
Paar keer wiskunde boeken opengeslagen en geprobeerd er uit te werken (uiteraard de nodige uren erin gestopt), maar raak vaak na een tijdje de kluts kwijt.quote:
[..]
Deze post getuigt er van dat je juist bovengemiddeld intelligent bent. Het zijn juist domme mensen die vaak heel zelfverzekerd overtuigend een verhaal neer kunnen zetten over iets waar ze nauwelijks verstand van hebben. Maar als je intelligent bent dan heb je veel meer achtergrondinformatie en details nodig om overtuigd te zijn van je eigen zaak. Je ziet namelijk veel beter in wat de gaten zijn in je verhaal, en durft dat niet zomaar weg te moffelen (en terecht).
Je hebt dan in een discussie ook niet zomaar in 3 tellen je argumenten klaar. Je hebt meer informatie nodig en je wil eerst van alles afwegen voordat je conclusies kan trekken en ergens achter kan gaan staan. Maar als je éénmaal een standpunt hebt ingenomen, dan is er héél wat voor nodig om dat te veranderen. Terwijl andere "sociale" mensen gewoon precies vertellen wat hun op dat moment het beste uitkomt, of wat het meest gewaardeerd wordt door de groep. Morgen kan alles weer anders zijn.
Waar baseer je trouwens op dat je niet goed genoeg bent voor een bètastudie? Het grappige is dat ik nog nooit een wiskundeprofessor of student ben tegen gekomen die van zichzelf vindt dat hij goed is in wiskunde. Om er nog maar een cliché in te gooien: hoe meer je weet (en kunt), hoe meer je weet hoe weinig je weet (en kunt).
Ik herken mezelf trouwens best wel in de gedachtes die jij hebt (behalve dan dat ik wel dingen leuk vind), en beschouw het ook helemaal niet als negatief.
Ik heb ook het gevoel dat mijn negatieve gedachten ervoor zorgen dat ik minder snel dingen opneem. Stel ik kom niet uit een probleem dan is mijn gedachte voor 80% gevuld met "gvd waarom snap ik dit niet" en 20% probeert het daadwerkelijk te snappen.
Psycholoog ben ik overigens al naar toe geweest maar daar werd ik niet veel wijzer. Hij hammerde vooral door op het "je bent wie je bent, en iedereen mag er zijn, hou van jezelf". Toen verwees ik naar Brevik, dat hij dus ook gewoon een goede knul was die mag zijn wie die mag zijn en van zichzelf mag houden. Toen raakte die nogal geërgerd en zei "Ja maar dat bedoel ik niet". Oke, waarom niet? "Dat is anders". En verder kwamen we niet.
De psych zei "iedereen mag er zijn", dus ook Breivik. Maar Breivik is wel een enorme zak, dus zoveel zegt dat niet.quote:
TS doet de woorden van de psycholoog dus teniet, en daar was die psych niet zo blij mee.
[ Bericht 3% gewijzigd door thenxero op 26-05-2012 22:57:48 ]
Je noemt het probleem zelf al... eerder zei je:quote:
[..]
Paar keer wiskunde boeken opengeslagen en geprobeerd er uit te werken (uiteraard de nodige uren erin gestopt), maar raak vaak na een tijdje de kluts kwijt.
Ik heb ook het gevoel dat mijn negatieve gedachten ervoor zorgen dat ik minder snel dingen opneem. Stel ik kom niet uit een probleem dan is mijn gedachte voor 80% gevuld met "gvd waarom snap ik dit niet" en 20% probeert het daadwerkelijk te snappen.
Je durft er dus eigenlijk niet echt goed voor te gaan zitten omdat je jezelf dan dom vindt dat je er zoveel moeite voor moet doen. Maar als je dat niet doet, dan zul je het nooit leren.quote:Als ik dingen langzaam begrijp dan vind ik dat erg vervelend omdat ik een groot deel van mijn identiteit en zelfwaarde ontleen uit mijn vaardigheden en capaciteiten.
Je kan het ook omdraaien en jezelf een klopje op je schouder geven als je iets na wat geworstel wel snapt, in plaats van dat je eraan blijft denken dat het zoveel moeite kost. En in plaats van "gvd ik snap het niet": "goh wat grappig dat het zo is... laat ik eens kijken of ik kan bedenken waarom dat zo is". Dan wordt het leven een stuk prettiger.
Helemaal mee eens. De vraag is echter hoe je dat kan bereiken zonder dat gevoel ooit te hebben gehad.quote:
[..]
Je noemt het probleem zelf al... eerder zei je:
[..]
Je durft er dus eigenlijk niet echt goed voor te gaan zitten omdat je jezelf dan dom vindt dat je er zoveel moeite voor moet doen. Maar als je dat niet doet, dan zul je het nooit leren.
Je kan het ook omdraaien en jezelf een klopje op je schouder geven als je iets na wat geworstel wel snapt, in plaats van dat je eraan blijft denken dat het zoveel moeite kost. En in plaats van "gvd ik snap het niet": "goh wat grappig dat het zo is... laat ik eens kijken of ik kan bedenken waarom dat zo is". Dan wordt het leven een stuk prettiger.
Ik heb trouwens wel een goed gevoel als ik het uiteindelijk snap "Fuck yes, ik snap het!", alleen de weg er naar toe is gewoon een drama voor me. Als ik dan terug kijk naar de ervaring dan is dat dus 99% negatief behalve het eindresultaat dat is dan positief. Dat werkt niet en maakt, zoals jij al zegt, het leven niet prettig. Als de reis er naar toe een feestje is, dan is de bestemming meestal ook een feest en dan maakt het eigenlijk geen eens meer uit of de bestemming wordt behaald of niet.
Bepaalde karaktereigenschappen kan je oefenen zoals leren assertief te zijn. Spreek mensen aan in je omgeving en geef wat meer je mening en je wordt vanzelf wel assertief. Maar hoe je kan oefenen dingen leuk te vinden en de uitdaging er van in te zien...geen idee hoe je dat oefent. Tegen jezelf blijven zeggen dat het leuk leuk leuk is helpt natuurlijk niet .
Ik ben wel ontzettend competitief dus ik ga de uitdaging ook niet uit de weg, maar sta onder enorme stress tijdens de uitdaging zelf.
Zijn het echt negatieve gedachten of noemen anderen dat zo?quote:
[..]
Het feit is dat ik nu nog weinig van dit soort eigenschappen heb tijdens de sociale omgang.
Wellicht dat het komt met ervaring, maar na 2 jaar relatief veel sociaal contact te hebben ten opzichte van..wel...mijn leven daarvoor merk ik niet dat er erg veel verbetering is. Er is nog steeds een kloof die niet te overbruggen lijkt, ik vermoed nu door mijn negatieve gedachten.
Echter moet ik niet alleen tijdens sociale gesprekken positief zijn. Ik merk dat in dit topic het accent voornamelijk wordt gelegd op de sociale gebeurtenissen, maar het is ook aanwezig in alle andere aspecten van mijn leven.
Ten eerste moet je van de mening van een ander gewoon bar weinig aantrekken, het immer hun mening gebaseerd op hun denkwereld en zulks. Zodra je enigzins pragmatisch bent krijg je al snel commentaar over je negatieve denkbeeld bijvoorbeeld
Als je dan ook nog analystisch ingesteld bent vindt men je al snel stom
Waarom dat "leuk moeten vinden" waarom zoek je niet iets wat je ook echt leuk vindt?quote:
[..]
Helemaal mee eens. De vraag is echter hoe je dat kan bereiken zonder dat gevoel ooit te hebben gehad.
Ik heb trouwens wel een goed gevoel als ik het uiteindelijk snap "Fuck yes, ik snap het!", alleen de weg er naar toe is gewoon een drama voor me. Als ik dan terug kijk naar de ervaring dan is dat dus 99% negatief behalve het eindresultaat dat is dan positief. Dat werkt niet en maakt, zoals jij al zegt, het leven niet prettig. Als de reis er naar toe een feestje is, dan is de bestemming meestal ook een feest en dan maakt het eigenlijk geen eens meer uit of de bestemming wordt behaald of niet.
Bepaalde karaktereigenschappen kan je oefenen zoals leren assertief te zijn. Spreek mensen aan in je omgeving en geef wat meer je mening en je wordt vanzelf wel assertief. Maar hoe je kan oefenen dingen leuk te vinden en de uitdaging er van in te zien...geen idee hoe je dat oefent. Tegen jezelf blijven zeggen dat het leuk leuk leuk is helpt natuurlijk niet .
Ik ben wel ontzettend competitief dus ik ga de uitdaging ook niet uit de weg, maar sta onder enorme stress tijdens de uitdaging zelf.
Omdat ik dat na 21 jaar zoeken nog niet heb gevonden.quote:
[..]
Waarom dat "leuk moeten vinden" waarom zoek je niet iets wat je ook echt leuk vindt?
Uiteraard vind ik wel wat dingen leuk, maar dat is dan meestal maar van korte duur en ik kan er nog steeds niet echt vol van genieten. Dat is dus het hele probleem.
Precies. Hetgeen dat je stress geeft is dat je je eigenwaarde ontleent uit je vaardigheden en capaciteiten. Als iets dus niet lukt dan zie je jezelf als mislukking.quote:
[..]
Helemaal mee eens. De vraag is echter hoe je dat kan bereiken zonder dat gevoel ooit te hebben gehad.
Ik heb trouwens wel een goed gevoel als ik het uiteindelijk snap "Fuck yes, ik snap het!", alleen de weg er naar toe is gewoon een drama voor me. Als ik dan terug kijk naar de ervaring dan is dat dus 99% negatief behalve het eindresultaat dat is dan positief. Dat werkt niet en maakt, zoals jij al zegt, het leven niet prettig. Als de reis er naar toe een feestje is, dan is de bestemming meestal ook een feest en dan maakt het eigenlijk geen eens meer uit of de bestemming wordt behaald of niet.
Bepaalde karaktereigenschappen kan je oefenen zoals leren assertief te zijn. Spreek mensen aan in je omgeving en geef wat meer je mening en je wordt vanzelf wel assertief. Maar hoe je kan oefenen dingen leuk te vinden en de uitdaging er van in te zien...geen idee hoe je dat oefent. Tegen jezelf blijven zeggen dat het leuk leuk leuk is helpt natuurlijk niet .
Ik ben wel ontzettend competitief dus ik ga de uitdaging ook niet uit de weg, maar sta onder enorme stress tijdens de uitdaging zelf.
Ik kan je niet vertellen hoe je daar vanaf komt. Maar vaak helpt het al om je te realiseren dat er waarschijnlijk veel mensen zijn die met hetzelfde worstelen. Er zullen altijd mensen zijn die iets beter kunnen, maar ook voor die mensen geldt weer dat er mensen zijn die op hun beurt weer iets beter kunnen. Dus hoe goed je ook bent, je kan jezelf nog steeds een mislukking voelen.
De enige manier om daar verandering in te brengen is door je mindset te veranderen en je niet tegen te laten houden door zulke gedachtes. Als je je eroverheen zet zal het voelen als een overwinning.
Dit verhaal geldt niet alleen voor wiskunde of voor sociale situaties... dit geldt eigenlijk voor alles.
Pas op mijn 23 oid kwam ik erachter wat ik echt leuk vond; vrijheid! De vrijheid om te kunnen gaan en staan waar ik wou, gaan waar de wind mij bracht, niet gebonden aan landen of materiaalquote:
[..]
Omdat ik dat na 21 jaar zoeken nog niet heb gevonden.
Uiteraard vind ik wel wat dingen leuk, maar dat is dan meestal maar van korte duur en ik kan er nog steeds niet echt vol van genieten. Dat is dus het hele probleem.
Ik ben geen hippie in een tent geworden maar ik heb wel appartementen in verschillende steden en reis regelmatig internationaal voor werk naar alle kanten van de wereld, maar 1 jaar in mn leven van 8 tot 4 gewerkt en dat ga ik nooit meer doen ook! Als ik morgen naar parijs wil gooi ik de motor vol en ga ik, mijn werk is er ook wel als ik terug kom
Conformeer je aan een 9 to 5 job, economie studie een hond en een vrouw op je 24e, maar doe het alleen als JIJ dit echt wilt! Ga vooral niet apathetisch thuiszitten! Onderneem, durf een risico te nemen en te falen, elke fout die maakt is een wijze les
|
|
