R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi luitjes,
Even een vraag.
Ik heb een stuk of 7 goede vrienden die ik regelmatig zie, met name 4 van deze 7. Ik ga veel met ze om, doe vanalles met ze (bijv. koninginnedag vieren, voetbal (EK) kijken, stappen, samen eten, sporten). Daarnaast heb ik 4 familieleden waar ik een goede band mee heb.
Ik heb geen grote sociale kring, dat weet ik, maar ik ben een type dat de "klik" moet voelen. Ik heb wel nog wat mensen waarmee deze klik minder sterk is, vaak verwatert dit contact. En dan heb ik nog een groepje die ik via mijn eigen vrienden ken, hen zie ik een paar x per jaar, maar nooit 1 op 1.
Ik heb in het verleden uitgebreid geprobeerd om mijn sociale kring te vergroten door bijv. bij een sportvereniging te gaan. En niet alleen om het sociale stukje, maar ook omdat ik me dan actief voor de vereniging in kon gaan zetten (bijv. commissies, training geven) waardoor ik me meerdere avonden per week op deze doelen kon gaan richten.
Ik heb ontdekt dat ik de klik miste, ik vond de mensen heel aardig en leuk maar het contact bevredigde me gewoon niet echt. En ik heb ontdekt dat ik helemaal geen verenigingstype ben, ik ervaar het vooral als ballast als ik me extra voor de vereniging moet inzetten (door commissie te doen bijv).
Uiteindelijk ben ik gestopt. Mijn conclusie was dat het gewoon echt zo is dat ik de klik moet voelen. En dat het sportverenigingsleven me gewoon niet echt boeit (sporten overigens wel, ik heb een sport ontdekt die ik zelf heel erg leuk vind en die beoefen ik nu, in de sportschool).
Maargoed. Waar ik nu tegenaan loop, is het feit dat ik inderdaad geen 100 vrienden heb. En ik heb geen relatie. Dus als mijn vriendengroepje even wat minder "voor handen" is, doordat iedereen druk is, dan heb ik wat meer vrije tijd en moet ik me alleen zien te vermaken.
Op dit soort momenten komt er bij mij een knagend gevoel naar boven: ik voel me alleen en ben me er op een negatieve manier bewust van dat ik geen 100 vrienden heb, en geen relatie. En dan voel ik me best wel kut af en toe.
Ik zou graag willen weten of jullie a) mij ook een loser vinden met te weinig vrienden of dat jullie b) mijn "knagende" gevoel niet meer dan menselijk vinden, en ook wel eens ervaren.
Want dat is wat ik me op dat soort momenten afvraag: hebben andere mensen dit soort gevoelens ook wel eens?
Thanks alvast!
Even een vraag.
Ik heb een stuk of 7 goede vrienden die ik regelmatig zie, met name 4 van deze 7. Ik ga veel met ze om, doe vanalles met ze (bijv. koninginnedag vieren, voetbal (EK) kijken, stappen, samen eten, sporten). Daarnaast heb ik 4 familieleden waar ik een goede band mee heb.
Ik heb geen grote sociale kring, dat weet ik, maar ik ben een type dat de "klik" moet voelen. Ik heb wel nog wat mensen waarmee deze klik minder sterk is, vaak verwatert dit contact. En dan heb ik nog een groepje die ik via mijn eigen vrienden ken, hen zie ik een paar x per jaar, maar nooit 1 op 1.
Ik heb in het verleden uitgebreid geprobeerd om mijn sociale kring te vergroten door bijv. bij een sportvereniging te gaan. En niet alleen om het sociale stukje, maar ook omdat ik me dan actief voor de vereniging in kon gaan zetten (bijv. commissies, training geven) waardoor ik me meerdere avonden per week op deze doelen kon gaan richten.
Ik heb ontdekt dat ik de klik miste, ik vond de mensen heel aardig en leuk maar het contact bevredigde me gewoon niet echt. En ik heb ontdekt dat ik helemaal geen verenigingstype ben, ik ervaar het vooral als ballast als ik me extra voor de vereniging moet inzetten (door commissie te doen bijv).
Uiteindelijk ben ik gestopt. Mijn conclusie was dat het gewoon echt zo is dat ik de klik moet voelen. En dat het sportverenigingsleven me gewoon niet echt boeit (sporten overigens wel, ik heb een sport ontdekt die ik zelf heel erg leuk vind en die beoefen ik nu, in de sportschool).
Maargoed. Waar ik nu tegenaan loop, is het feit dat ik inderdaad geen 100 vrienden heb. En ik heb geen relatie. Dus als mijn vriendengroepje even wat minder "voor handen" is, doordat iedereen druk is, dan heb ik wat meer vrije tijd en moet ik me alleen zien te vermaken.
Op dit soort momenten komt er bij mij een knagend gevoel naar boven: ik voel me alleen en ben me er op een negatieve manier bewust van dat ik geen 100 vrienden heb, en geen relatie. En dan voel ik me best wel kut af en toe.
Ik zou graag willen weten of jullie a) mij ook een loser vinden met te weinig vrienden of dat jullie b) mijn "knagende" gevoel niet meer dan menselijk vinden, en ook wel eens ervaren.
Want dat is wat ik me op dat soort momenten afvraag: hebben andere mensen dit soort gevoelens ook wel eens?
Thanks alvast!
je bent geen loser, dat knagende gevoel is denk ik gewoon menselijk.
ik herken je een beetje in het verhaal. Heb zelf ook niet heul veul vrienden, en dat knaagt ook wel eens
ik herken je een beetje in het verhaal. Heb zelf ook niet heul veul vrienden, en dat knaagt ook wel eens
Wǒ shì dá hóng, of the Eggman, of the Walrus
De echte harde kern van vrienden bestaat bij 99/100 mensen uit hooguit vier personen; is weleens onderzocht. Iedereen die meer dan tien claimt is een leugenaar of snapt het verschil vriend/kennis niet.
Kennissen zijn leuk voor de kroeg; vrienden begraaf je lijken mee indien nodig.
Kennissen zijn leuk voor de kroeg; vrienden begraaf je lijken mee indien nodig.
Je bent zeker geen loser. En je hoeft geen 100 vrienden te hebben als je maar ECHTE vrienden hebt.
Soms heb ik er ook wel eens last van,maar een keer thuis blijven in het weekend vindt ik ook niet erg.
Soms heb ik er ook wel eens last van,maar een keer thuis blijven in het weekend vindt ik ook niet erg.
@TimMer1981: ja, dat heb ik ook weleens gehoord...
Ik denk alleen dat ook veel mensen wel kennissen hebben, meer dan dat ik er heb. Of zouden er ook net zo goed veel mensen zijn die alleen maar de "kern" van vrienden hebben omdat ze gewoon niet zo van de kennissen zijn?
Ik denk alleen dat ook veel mensen wel kennissen hebben, meer dan dat ik er heb. Of zouden er ook net zo goed veel mensen zijn die alleen maar de "kern" van vrienden hebben omdat ze gewoon niet zo van de kennissen zijn?
Je bent zeker geen loser. Dat knagende gevoel, waar je het over hebt, heb ik 24/7.quote:Op dinsdag 15 mei 2012 18:35 schreef deesje92 het volgende:
Hoi luitjes,
Even een vraag.
Ik heb een stuk of 7 goede vrienden die ik regelmatig zie, met name 4 van deze 7. Ik ga veel met ze om, doe vanalles met ze (bijv. koninginnedag vieren, voetbal (EK) kijken, stappen, samen eten, sporten). Daarnaast heb ik 4 familieleden waar ik een goede band mee heb.
Ik heb geen grote sociale kring, dat weet ik, maar ik ben een type dat de "klik" moet voelen. Ik heb wel nog wat mensen waarmee deze klik minder sterk is, vaak verwatert dit contact. En dan heb ik nog een groepje die ik via mijn eigen vrienden ken, hen zie ik een paar x per jaar, maar nooit 1 op 1.
Ik heb in het verleden uitgebreid geprobeerd om mijn sociale kring te vergroten door bijv. bij een sportvereniging te gaan. En niet alleen om het sociale stukje, maar ook omdat ik me dan actief voor de vereniging in kon gaan zetten (bijv. commissies, training geven) waardoor ik me meerdere avonden per week op deze doelen kon gaan richten.
Ik heb ontdekt dat ik de klik miste, ik vond de mensen heel aardig en leuk maar het contact bevredigde me gewoon niet echt. En ik heb ontdekt dat ik helemaal geen verenigingstype ben, ik ervaar het vooral als ballast als ik me extra voor de vereniging moet inzetten (door commissie te doen bijv).
Uiteindelijk ben ik gestopt. Mijn conclusie was dat het gewoon echt zo is dat ik de klik moet voelen. En dat het sportverenigingsleven me gewoon niet echt boeit (sporten overigens wel, ik heb een sport ontdekt die ik zelf heel erg leuk vind en die beoefen ik nu, in de sportschool).
Maargoed. Waar ik nu tegenaan loop, is het feit dat ik inderdaad geen 100 vrienden heb. En ik heb geen relatie. Dus als mijn vriendengroepje even wat minder "voor handen" is, doordat iedereen druk is, dan heb ik wat meer vrije tijd en moet ik me alleen zien te vermaken.
Op dit soort momenten komt er bij mij een knagend gevoel naar boven: ik voel me alleen en ben me er op een negatieve manier bewust van dat ik geen 100 vrienden heb, en geen relatie. En dan voel ik me best wel kut af en toe.
Ik zou graag willen weten of jullie a) mij ook een loser vinden met te weinig vrienden of dat jullie b) mijn "knagende" gevoel niet meer dan menselijk vinden, en ook wel eens ervaren.
Want dat is wat ik me op dat soort momenten afvraag: hebben andere mensen dit soort gevoelens ook wel eens?
Thanks alvast!
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Ik herken je gevoel ook heel erg, maar je hoeft echt geen 100 vrienden te hebben hoor. Vaak hebben mensen maar een paar echt goede vrienden. Ik heb zelf eigenlijk maar 1 vriendin waar ik regelmatig mee afspreek en verder eigenlijk alleen maar een paar kennissen. Ik heb wel een relatie en kan goed met mijn schoonfamilie opschieten.
Maar ik mis het wel om iemand te hebben waar ik regelmatig leuke dingen mee kan doen. Vandaar dat ik vandaag een intakegesprek heb gehad voor een maatjesproject. Dan krijg ik voor maximaal 1 jaar een vrijwilliger die activiteiten met me onderneemt en helpt met het uitbreiden van mijn sociale netwerk
Maar ik mis het wel om iemand te hebben waar ik regelmatig leuke dingen mee kan doen. Vandaar dat ik vandaag een intakegesprek heb gehad voor een maatjesproject. Dan krijg ik voor maximaal 1 jaar een vrijwilliger die activiteiten met me onderneemt en helpt met het uitbreiden van mijn sociale netwerk
Jazeker.quote:
@TimMer1981: ja, dat heb ik ook weleens gehoord...
Ik denk alleen dat ook veel mensen wel kennissen hebben, meer dan dat ik er heb. Of zouden er ook net zo goed veel mensen zijn die alleen maar de "kern" van vrienden hebben omdat ze gewoon niet zo van de kennissen zijn?
En zou je echt gelukkiger zijn als je er ineens een groot aantal kennissen bij had?
And if you listen very hard
The tune will come to you at last
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll
The tune will come to you at last
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll
niemand ziet je als een loser, dat je een kern hebt van 11 mensen met wie je close bent is al veel meer dan de gemiddelde mens heeft. Het grootste deel van de mensen heeft ook maar tijd voor een klein vriendengroepje .
Dus maak je maar nergens druk om! Zodra je vriendengroep groter wordt vallen er vanzelf weer mensen af want je hebt gewoon geen tijd voor meer mensen.
.Dus maak je maar nergens druk om! Zodra je vriendengroep groter wordt vallen er vanzelf weer mensen af want je hebt gewoon geen tijd voor meer mensen.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Idem. Maar ik vind gewoon weinig mensen waarmee ik klik..quote:
Ik herken je gevoel ook heel erg, maar je hoeft echt geen 100 vrienden te hebben hoor. Vaak hebben mensen maar een paar echt goede vrienden. Ik heb zelf eigenlijk maar 1 vriendin waar ik regelmatig mee afspreek en verder eigenlijk alleen maar een paar kennissen. Ik heb wel een relatie en kan goed met mijn schoonfamilie opschieten.
Maar ik mis het wel om iemand te hebben waar ik regelmatig leuke dingen mee kan doen. Vandaar dat ik vandaag een intakegesprek heb gehad voor een maatjesproject. Dan krijg ik voor maximaal 1 jaar een vrijwilliger die activiteiten met me onderneemt en helpt met het uitbreiden van mijn sociale netwerk
Supergoed dat je er wat aan gaat doen! En ook superstoer! @Comp_lex, is dat niet wat voor jou een maatjesproject? (gezien het feit dat je 24/7 dat gevoel hebt, ga ik ervan uit dat je niet veel vrienden hebt?).quote:
Ik herken je gevoel ook heel erg, maar je hoeft echt geen 100 vrienden te hebben hoor. Vaak hebben mensen maar een paar echt goede vrienden. Ik heb zelf eigenlijk maar 1 vriendin waar ik regelmatig mee afspreek en verder eigenlijk alleen maar een paar kennissen. Ik heb wel een relatie en kan goed met mijn schoonfamilie opschieten.
Maar ik mis het wel om iemand te hebben waar ik regelmatig leuke dingen mee kan doen. Vandaar dat ik vandaag een intakegesprek heb gehad voor een maatjesproject. Dan krijg ik voor maximaal 1 jaar een vrijwilliger die activiteiten met me onderneemt en helpt met het uitbreiden van mijn sociale netwerk
Neequote:Op dinsdag 15 mei 2012 18:52 schreef Fir3fly het volgende:
[..]
Jazeker.
En zou je echt gelukkiger zijn als je er ineens een groot aantal kennissen bij had?
Tenzij de klik er is, maar dan zouden het goede vrienden zijn.
Leer je bij zo'n maatjesproject ook hoe je sociaal een beetje goed overkomt? Dus dat je leuk wordt om mee om te gaan? Normale vriendschappen zijn namelijk niet gebaseerd op liefdadigheid .
.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Dus misschien wil je eigenlijk nog meer goede vrienden?quote:
Nee
And if you listen very hard
The tune will come to you at last
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll
The tune will come to you at last
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll
Ik heb altijd veel vrienden gehad, totdat ik depressief werd. Het klopt echt dat ze zeggen dat je in mindere tijden je echte vrienden leert kennen. Helaas bleef er weinig van mijn vriendenkring over. Alleen ik ken hier in de stad dus amper mensen en dan is het ook lastig om nieuwe mensen te leren kennen. Al doe ik wel gewoon dingen alleen, pas bijvoorbeeld naar een workshop memobord maken geweest. Dat is dan wel 1 avond gezellig, maar zorgt niet voor blijvende contacten zeg maar. Dus sociaal is er op zich niks mis met me, maar heb gewoon even een zetje in de rug nodigquote:
Leer je bij zo'n maatjesproject ook hoe je sociaal een beetje goed overkomt? Dus dat je leuk wordt om mee om te gaan? Normale vriendschappen zijn namelijk niet gebaseerd op liefdadigheid
Ik ben zelf ook niet van de kennissen. Leuk hoor, voor een babbeltje in de kroeg, maar meer ook niet. Vriendschappen onderhoud ik intensief, kennissenkring totaal niet. Veel te veel werk met hetzelfde eindresultaat: oppervlakkig bullshitcontact.quote:
@TimMer1981: ja, dat heb ik ook weleens gehoord...
Ik denk alleen dat ook veel mensen wel kennissen hebben, meer dan dat ik er heb. Of zouden er ook net zo goed veel mensen zijn die alleen maar de "kern" van vrienden hebben omdat ze gewoon niet zo van de kennissen zijn?
Ik heb na mijn zwangerschap maar 1 vriendin overgehouden. Kan niet echt medelijden met je hebben TS. 
Al heb ik wel min of meer een vriend nu. Maar dan nog. Ik vind dat je het prima voor elkaar hebt, met 7 vrienden en familie die je nog ziet.
Al heb ik wel min of meer een vriend nu. Maar dan nog. Ik vind dat je het prima voor elkaar hebt, met 7 vrienden en familie die je nog ziet.
I'm not a sinner.
Reden?quote:
Ik heb na mijn zwangerschap maar 1 vriendin overgehouden. Kan niet echt medelijden met je hebben TS.
Als je altijd rondloopt met de overtuiging ''als ik alleen ben dan voel ik me kut'' dan is het aan de ene kant fijn dat wanneer je contact hebt met je vrienden je dat niet voelt, aan de andere kant loop je voor dat gevoel weg in dat contact. Dat je het daarmee onderdrukt maar dat het er wel altijd zit als het ware.quote:
Op dit soort momenten komt er bij mij een knagend gevoel naar boven: ik voel me alleen en ben me er op een negatieve manier bewust van dat ik geen 100 vrienden heb, en geen relatie. En dan voel ik me best wel kut af en toe.
Alleen zijn en je alleen voelen zijn 2 compleet andere dingen, de mogelijkheid om jezelf te vermaken met de dingen die je leuk vind ook als je alleen bent lijkt me ook wel fijn om te hebben, dan ben je daarin ieder geval minder afhankelijk van dingen buiten je. Denk dat je met de overtuiging '' ''als ik alleen ben (en dus niet 'voldoende' afleiding heb) dan voel ik me kut'' aan de slag kan voor jezelf en gaan laten zien dat je dat ook zelf kan, dat je op dat vlak ook goed met jezelf omgaat en je het niet meer automatisch koppelt aan je alleen en dus klote voelen
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Dat werkt alleen op korte termijn.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Wat werkt op korte termijn?quote:
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Dit is meer dan voldoende wmb.quote:
Hoi luitjes,
Even een vraag.
Ik heb een stuk of 7 goede vrienden die ik regelmatig zie, met name 4 van deze 7. Ik ga veel met ze om, doe vanalles met ze (bijv. koninginnedag vieren, voetbal (EK) kijken, stappen, samen eten, sporten). Daarnaast heb ik 4 familieleden waar ik een goede band mee heb.
Je moeder is een hamster
Dat je met jezelf bezig moet gaan en tevreden moet zijn met jezelf. Als je kijkt naar "Maslow's hierarchy of needs", dan zie je zaken als "love/belonging" en "esteem". Dat mist dus compleet.quote:
Van Wikipedia.quote:Humans need to feel a sense of belonging and acceptance, whether it comes from a large social group, such as clubs, office culture, religious groups, professional organizations, sports teams, gangs, or small social connections (family members, intimate partners, mentors, close colleagues, confidants). They need to love and be loved (sexually and non-sexually) by others. In the absence of these elements, many people become susceptible to loneliness, social anxiety, and clinical depression. This need for belonging can often overcome the physiological and security needs, depending on the strength of the peer pressure; an anorexic, for example, may ignore the need to eat and the security of health for a feeling of control and belonging.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Dat ik geen vrienden heb overgehouden? Geen idee, dat ik een tijd niet meer uit kon gaan was blijkbaar een reden om maar helemaal niet meer af te spreken.quote:
I'm not a sinner.
Je begrijpt dat wanneer je een theorie als absolute waarheid aanneemt je daar (onbewust) naar gaat leven en je interpretaties vormt?quote:
[..]
Dat je met jezelf bezig moet gaan en tevreden moet zijn met jezelf. Als je kijkt naar "Maslow's hierarchy of needs", dan zie je zaken als "love/belonging" en "esteem". Dat mist dus compleet.
[..]
Van Wikipedia.
Als mens heb je positieve bevestiging van wie je bent nodig; dat begint met dat zelf doen. Hoe jij met jezelf omgaat komt op de 1e plaats, dat is je basis en is veel bepalender dan hoe anderen op jou reageren of met je omgaan. Zolang jij jezelf de moeite waard vind dan is jouw leven de moeite waard.
Er staat ook ''many people become susceptible '' wat niet wil zeggen dat het gebeurt, sterker nog ik denk dat wanneer je op een goede manier met jezelf omgaat je dat risico sterk beperkt.
Daarnaast is het een standpunt om aan te hangen wat een slachtofferrol kan aanmoedigen ''er wordt niet van me gehouden dus is het met mij niet goed'' terwijl dat dat er van je gehouden wordt iets is wat op de 1e plaats je eigen verantwoordelijkheid is.
Wat voor verschil zal het uitmaken voor sociale relaties tussen iemand die zichzelf de moeite waard vind (dus geloven dat je er mag zijn zoals je bent) en iemand die dat niet vind? Hoe stelt diegene zich op? Welke mensen trekt hij aan? Wat is de basis van die relaties; angst of vertrouwen?
Een gebrek aan zelfwaardering is een gat in je bestaan wat met dingen buiten je niet te vullen is.
Het gaat er niet om dat anderen jou accepteren; het gaat erom dat jij jezelf accepteert, dat als gezonde basis hebt en daar vanuit contact met anderen aangaat en dat doet als jezelf niet als een ''geef mij aub goedkeuring zodat ik me even goed voel'' versie van jezelf
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
|
|
