Nieuwe poes in huis: Ug - Tips nodig.

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 14:17 schreef Lonaa het volgende:

[..]

En ik denk dat die confrontatie nog harder zal zijn, omdat ze al een week van elkaar weten dat de ander in huis zit.
Verder, dat verhaal wat hier boven staat.

Precies wat ik denk.

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 14:09 schreef jogy het volgende:

[..]

Ik heb anders nog best goed advies gekregen. Dat ik advies vraag wil niet zeggen dat ik elk advies aanneem. Niet dat ik al het advies niet waardeer maar ik ben nog steeds degene die weet hoe de situatie precies zit en op basis daarvan maak ik mijn beslissingen. Het niet aannemen van advies is niet het einde van de wereld hoor.

Dat laatste zou zomaar eens niet waar kunnen zijn, als het gaat om de band tussen je katten.

Trouwens, wat een gave katten! Een zwartje met drie poten, en een half kale die mooi is van lelijkheid.

Wat een schitterend lelijk beest
Ik zou ze bijelkaar zetten, je hebt immers na al dat gedoe met geurdoekjes en aparte kamers geen enekel garantie dat ze elkaar toch niet in de haren vliegen.
Kat 1 meer verwennen, net als vrouwen: jij bent de eerste, de mooiste, etc
Succes, komt wel goed.

Ik ben het juist eens met het advies wat Jogy opvolgt. Een eerste indruk kan je maar één keer maken, dus probeer het een goede te laten zijn. Ik ken genoeg voorbeelden waarbij gewoon samenzetten goed ging maar ook genoeg waarbij het helemaal fout ging en nooit meer goedkwam met herplaatsing tot gevolg. Als voorzichtig introduceren kan helpen de boel soepeler te laten verlopen dan is het goed een beetje geduld te hebben, wat is nu een week op pakweg een verdere tien jaar ofzo ?

Onze eerste kittens heb ik gelijk bij onze volwassen katten gezet. Het is wel goed gekomen maar daarna ben ik de kittens eerst gaan scheiden en onze katten gaan toelaten als ze daar zelf om vroegen. Ik heb daarmee de ervaring opgedaan dat dat veel soepeler loopt.

Ik raad het bij mijn kittens dus juist wél altijd aan om ze eerst even apart te zetten in een nieuw huis, kunnen ze lekker rondsnuffelen zonder zich te bekommeren om andere huisgenoten en de al aanwezige kat kan alvast wat wennen aan het idee.
Met nieuwe gearriveerde opvangkatten doe ik het dus ook altijd zo, mijn katten kunnen op eigen initiatief naar de nieuwelingen toe ipv dat ze zomaar een indringer in hún huis geplempt krijgen waar ze mee moeten omgaan of ze nu willen of niet. Welke situatie geeft meer stress denk je ?
En de nieuweling krijgt eerst een eigen kamertje wat hij/zij leert kennen en wat een veilige plek wordt, in plaats van zomaar in een vreemd huis tussen verontwaardigde onbekende katten gezet te worden. Wat geeft in zo'n situatie meer stress ?
Een kat die al op het gemak is in ons huis zal zich relaxter opstellen tegen onze katten ipv in paniek te schieten tijdens een eerste kennismaking en dus als kat in het nauw rare sprongen te maken omdat hij/zij zich bedreigd voelt. Twee katten die elkaar al lang gehoord en geroken hebben zullen nieuwsgierig geworden zijn en aan elkaar willen snuffelen, dat werkt veel beter dan ze ineens met elkaar te confronteren met grotere kans dat er klappen vallen omdat één of beide partijen zich bedreigd voelt.
Matten bij een eerste kennismaking is niet nodig.

Ga leuke dingen doen voor Sammy voor de deur van Ug, zodat ze die plek niet meer met angst associeert maar met iets positiefs. Je zou daar feliway spray op de deur kunnen doen, haar haar lievelingseten voor de deur kunnen voeren (geef Ug ook), daar voor de deur met leuk speelgoed aan de slag gaan. Ga haar nooit troosten als ze bang is, dat bevestigt alleen maar dat ze ergens bang voor moet zijn. Negeer het gedrag wat je niet wil zien en beloon goed gedrag. Wanneer ze daar rustig kan zijn dan kun je ze aan weerszijden van de deur voeren met de deur op een kiertje.

BTW, steekt de tong van Ug er permanent uit ?

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 14:54 schreef pumpkin_Ruby het volgende:
Ik ben het juist eens met het advies wat Jogy opvolgt. Een eerste indruk kan je maar één keer maken, dus probeer het een goede te laten zijn. Ik ken genoeg voorbeelden waarbij gewoon samenzetten goed ging maar ook genoeg waarbij het helemaal fout ging en nooit meer goedkwam met herplaatsing tot gevolg. Als voorzichtig introduceren kan helpen de boel soepeler te laten verlopen dan is het goed een beetje geduld te hebben, wat is nu een week op pakweg een verdere tien jaar ofzo ?

Onze eerste kittens heb ik gelijk bij onze volwassen katten gezet. Het is wel goed gekomen maar daarna ben ik de kittens eerst gaan scheiden en onze katten gaan toelaten als ze daar zelf om vroegen. Ik heb daarmee de ervaring opgedaan dat dat veel soepeler loopt.

Ik raad het bij mijn kittens dus juist wél altijd aan om ze eerst even apart te zetten in een nieuw huis, kunnen ze lekker rondsnuffelen zonder zich te bekommeren om andere huisgenoten en de al aanwezige kat kan alvast wat wennen aan het idee.
Met nieuwe gearriveerde opvangkatten doe ik het dus ook altijd zo, mijn katten kunnen op eigen initiatief naar de nieuwelingen toe ipv dat ze zomaar een indringer in hún huis geplempt krijgen waar ze mee moeten omgaan of ze nu willen of niet. Welke situatie geeft meer stress denk je ?
En de nieuweling krijgt eerst een eigen kamertje wat hij/zij leert kennen en wat een veilige plek wordt, in plaats van zomaar in een vreemd huis tussen verontwaardigde onbekende katten gezet te worden. Wat geeft in zo'n situatie meer stress ?
Een kat die al op het gemak is in ons huis zal zich relaxter opstellen tegen onze katten ipv in paniek te schieten tijdens een eerste kennismaking en dus als kat in het nauw rare sprongen te maken omdat hij/zij zich bedreigd voelt. Twee katten die elkaar al lang gehoord en geroken hebben zullen nieuwsgierig geworden zijn en aan elkaar willen snuffelen, dat werkt veel beter dan ze ineens met elkaar te confronteren met grotere kans dat er klappen vallen omdat één of beide partijen zich bedreigd voelt.
Matten bij een eerste kennismaking is niet nodig.

Ga leuke dingen doen voor Sammy voor de deur van Ug, zodat ze die plek niet meer met angst associeert maar met iets positiefs. Je zou daar feliway spray op de deur kunnen doen, haar haar lievelingseten voor de deur kunnen voeren (geef Ug ook), daar voor de deur met leuk speelgoed aan de slag gaan. Ga haar nooit troosten als ze bang is, dat bevestigt alleen maar dat ze ergens bang voor moet zijn. Negeer het gedrag wat je niet wil zien en beloon goed gedrag. Wanneer ze daar rustig kan zijn dan kun je ze aan weerszijden van de deur voeren met de deur op een kiertje.

Allemaal leuk en aardig en lief bedacht maar in de natuur gaat het met katten ook niet zo. Bovendien ben ik van mening, dat het goed is voor het karakter van een kat als ze snel leert van zich af te bijten/slaan.

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 15:08 schreef controlaltdelete het volgende:

[..]

Allemaal leuk en aardig en lief bedacht maar in de natuur gaat het met katten ook niet zo. Bovendien ben ik van mening, dat het goed is voor het karakter van een kat als ze snel leert van zich af te bijten/slaan.

Dat niet alleen, maar in de natuur, of bij buitenkatten komen ze ook niet eerst langs met geurdoekjes van elkaar.
No offence, maar ik vind het opgedrongen menselijk gedrag, iets dat wij bepaalt hebben, niet de kat.

Zal ik ter verhoging van de verwarring dan nog het volgende toevoegen: je kan bedenken wat je wilt; katten doen toch altijd precies dát wat je niet verwacht

Ik vind Ug he-le-maal geweldig

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 15:08 schreef controlaltdelete het volgende:

[..]

Allemaal leuk en aardig en lief bedacht maar in de natuur gaat het met katten ook niet zo. Bovendien ben ik van mening, dat het goed is voor het karakter van een kat als ze snel leert van zich af te bijten/slaan.

In de natuur leven alleen moederpoezen met hun kroost samen, dus nee, daar gaat het inderdaad niet zo.
Maar goed ik meldt ook alleen maar mijn ervaring die bij mij prima werkt Ik geef de voorkeur aan katten die elkaar niet bijten/slaan.

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 17:56 schreef pumpkin_Ruby het volgende:

[..]

In de natuur leven alleen moederpoezen met hun kroost samen, dus nee, daar gaat het inderdaad niet zo.
Maar goed ik meldt ook alleen maar mijn ervaring die bij mij prima werkt Ik geef de voorkeur aan katten die elkaar niet bijten/slaan.

Het is wel hun manier om te bepalen wie baas is en wie de ondergeschikte.
Dat ga je hoe dan ook krijgen.

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 17:57 schreef Netsplitter het volgende:
Het is wel hun manier om te bepalen wie baas is en wie de ondergeschikte.
Dat ga je hoe dan ook krijgen.

Er zitten er hier 7 maar die hebben echt niet steeds woest gevochten om het eens te worden over wie er de baas is. Dus dat 'hoe dan ook' ging hier in elk geval niet op.

Ug!

Maar, gewoon lekker bij elkaar zetten, ze vinden hun weg wel, en als het echt uit de hand loopt ben jij er altijd nog bij!

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 14:54 schreef pumpkin_Ruby het volgende:
Ik ben het juist eens met het advies wat Jogy opvolgt. Een eerste indruk kan je maar één keer maken, dus probeer het een goede te laten zijn. Ik ken genoeg voorbeelden waarbij gewoon samenzetten goed ging maar ook genoeg waarbij het helemaal fout ging en nooit meer goedkwam met herplaatsing tot gevolg. Als voorzichtig introduceren kan helpen de boel soepeler te laten verlopen dan is het goed een beetje geduld te hebben, wat is nu een week op pakweg een verdere tien jaar ofzo ?
....

Maar zijn er dan dus geen voorbeelden van katten die een week gesepareerd in hetzelfde huis waren, en waarbij het vervolgens toch fout ging en uithuisplaatsing volgde??

(Daar heb ik als kattenliefhebbende leek grote twijfels over. Ik heb een huisgenote gehad die haar kat altijd in haar kamer liet, omdat ze die kattenconfrontatie met de mijnen die door de rest van het huis liepen niet aandurfde, en maanden later was het wederzijdse geblaas door de deur nog exact hetzelfde als in week 1. Arme beest trouwens, gelukkig heeft het maar enkele maanden geduurd voordat ze naar een eigen huis verhuisde en dat beest weer meer ruimte kreeg.)

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 18:02 schreef drijfhout het volgende:

[..]

Maar zijn er dan dus geen voorbeelden van katten die een week gesepareerd in hetzelfde huis waren, en waarbij het vervolgens toch fout ging en uithuisplaatsing volgde??

(Daar heb ik als kattenliefhebbende leek grote twijfels over. Ik heb een huisgenote gehad die haar kat altijd in haar kamer liet, omdat ze die kattenconfrontatie met de mijnen die door de rest van het huis liepen niet aandurfde, en maanden later was het wederzijdse geblaas door de deur nog exact hetzelfde als in week 1. Arme beest trouwens, gelukkig heeft het maar enkele maanden geduurd voordat ze naar een eigen huis verhuisde en dat beest weer meer ruimte kreeg.)

Ja, die zijn er ook. Betekent niet dat de methode niet deugt. Er zijn wel meer omstandigheden die tot wel/niet slagen van een introductie bijdragen. Begint al bij het kiezen van een kat. Sommige katten zijn sowieso niet compatibel, zoals een schuwe kat (sommige katten zijn een soort natuurlijke pispaaltjes) bij een enorm dominante kat die graag kliert. Dan kun je voorzichtig doen wat je wilt maar vroeger of later krijg je heibel. Wat trouwens ook zou gebeuren als je zulke katten direct bij elkaar zou zetten.

Wat heeft je huisgenoot verder nog gedaan behalve alleen de katten gescheiden gehouden ? Het idee van een introductie is dat je naar vooruitgang toewerkt door de katten op een positieve manier aan elkaar te laten wennen, niet dat je ze gescheiden houdt en daarmee uit. Positieve associaties opbouwen is het doel, een kat denkt niet zoals een mens maar gaat voor een groot deel intuïtief af op vaste associaties.

Het is toch ook een beetje je gezonde verstand gebruiken. Waar is die week apart houden in theorie goed voor? En hoe is de daadwerkelijke situatie? En lijkt het dan zinvol om die week apart houden nog door te zetten?

Als poes Sammy ervan in de stress raakt dat er een vreemde kat in een kamertje zit en de vreemde kat voelt zich eigenlijk wel op zijn gemak (laat zich aanhalen, eet, drinkt en poept goed, kruipt niet weg in een hoekje) dan zegt mijn gezonde verstand dat de week in afzondering weinig toegevoegde waarde zal hebben.

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 18:31 schreef pumpkin_Ruby het volgende:

[..]

Ja, die zijn er ook. Betekent niet dat de methode niet deugt. Er zijn wel meer omstandigheden die tot wel/niet slagen van een introductie bijdragen. Begint al bij het kiezen van een kat. Sommige katten zijn sowieso niet compatibel, zoals een schuwe kat (sommige katten zijn een soort natuurlijke pispaaltjes) bij een enorm dominante kat die graag kliert. Dan kun je voorzichtig doen wat je wilt maar vroeger of later krijg je heibel. Wat trouwens ook zou gebeuren als je zulke katten direct bij elkaar zou zetten.

Wat heeft je huisgenoot verder nog gedaan behalve alleen de katten gescheiden gehouden ? Het idee van een introductie is dat je naar vooruitgang toewerkt door de katten op een positieve manier aan elkaar te laten wennen, niet dat je ze gescheiden houdt en daarmee uit. Positieve associaties opbouwen is het doel, een kat denkt niet zoals een mens maar gaat voor een groot deel intuïtief af op vaste associaties.

Grappig dat je in je laatste zin schrijft dat een kat niet denkt als een mens, want mij lijkt juist dat hele idee van scheiding en van daaruit laten wennen volkomen antropomorf. Het is een projectie van "laten wennen" vanuit de menselijke geest gedacht.

Ik ken katten als beesten die per definitie hun eigen weg zoeken en vinden, en zich slecht laten sturen. En gezien het feit dat het ook met de gewenningsperiode nog steeds fout kan gaan, is het me volkomen onduidelijk wat de methode toevoegt, anders dan juist het baasje (de mens) laten wennen aan het idee dat de beesten het toch uiteindelijk samen moeten uitvechten en rooien.

_{edit: oh, en die huisgenote ondernam verder niks, ze ging er vanuit dat haar kat hopeloos sociaal gestoord was (was ook wel een raar beest) en heeft geen enkele moeite gedaan om de beesten met elkaar te laten socialiseren. Ik vind/vond dat vooral zielig voor haar kat, van mij hadden ze het best uit mogen vechten samen die beestjes.}

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 18:55 schreef drijfhout het volgende:

[..]

Grappig dat je in je laatste zin schrijft dat een kat niet denkt als een mens, want mij lijkt juist dat hele idee van scheiding en van daaruit laten wennen volkomen antropomorf. Het is een projectie van "laten wennen" vanuit de menselijke geest gedacht.

Ik ken katten als beesten die per definitie hun eigen weg zoeken en vinden, en zich slecht laten sturen. En gezien het feit dat het ook met de gewenningsperiode nog steeds fout kan gaan, is het me volkomen onduidelijk wat de methode toevoegt, anders dan juist het baasje (de mens) laten wennen aan het idee dat de beesten het toch uiteindelijk samen moeten uitvechten en rooien.

Om associaties opbouwen als antropomorf te bestempelen doet denken dat volgens jou katten niet associëren en niets onthouden maar compleet random reageren op hun omgeving en andere katten. Natuurlijk niet, zo zal een kat het prima onthouden als ze bij een eerste kennismaking compleet in elkaar gerost is door de andere kat, en dat zal geen positieve associatie zijn.

Je kunt katten prima sturen, zo lang je ze maar laat denken dat iets hun idee is Gewoon op een slimme manier omkopen en zoals eerder gezegd, met positieve associaties opbouwen kom je een heel eind. Je kunt katten zelfs clickertrainen.
Even een simpel voorbeeldje; één van mijn katten wilde nooit naar binnen komen, wanneer hij doorkreeg dat ik alle katten naar binnen riep peerde hij hem en liet hij zich niet oppakken. Na een tijdje ben ik toen overgegaan tot het naar binnen gooien van een kattenspeeltje waar hij dan vrolijk achteraan ging. Sturen kan best, als je het maar slim aanpakt.

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 18:45 schreef Lienekien het volgende:
Het is toch ook een beetje je gezonde verstand gebruiken. Waar is die week apart houden in theorie goed voor? En hoe is de daadwerkelijke situatie? En lijkt het dan zinvol om die week apart houden nog door te zetten?

Als poes Sammy ervan in de stress raakt dat er een vreemde kat in een kamertje zit en de vreemde kat voelt zich eigenlijk wel op zijn gemak (laat zich aanhalen, eet, drinkt en poept goed, kruipt niet weg in een hoekje) dan zegt mijn gezonde verstand dat de week in afzondering weinig toegevoegde waarde zal hebben.

Om mezelf weer een hoop typwerk te besparen waarbij ik mezelf wéér moet herhalen;
waar is katten zonder meer bij elkaar zetten in theorie zo goed voor ?

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 19:56 schreef pumpkin_Ruby het volgende:

[..]


Om mezelf weer een hoop typwerk te besparen waarbij ik mezelf wéér moet herhalen;
waar is katten zonder meer bij elkaar zetten in theorie zo goed voor ?

Het gaat er toch om of het zin heeft kat Ug een week in een kamer apart te zetten?

En heb ik gezegd dat je ze maar zonder meer bij elkaar moet zetten?

Wat een lilluk ding

Door Ug een week apart te zetten stel je het eventuele probleem alleen maar uit en groot kans dat je het alleen maar erger door maakt, want Ug ruikt Sammy en zit opgesloten en angstige Sammy ruikt Ug en heeft geen idee wat het is.

Zet de deur maar lekker open en laat ze elkaar leren kennen, als je het niet vertrouwt als je er niet bij bent kan je ze altijd apart zetten en dan raad ik zelfs aan om Sammy apart te zetten, zodat Ug gewoon in zijn vertrouwde omgeving kan rondwandelen, terwijl het voor Sammy misschien wel even lekker is om in een kleinere overzichtelijke ruimte te zijn.

Volgens mij werkt het scheiden van de katten voor een week het beste als de katten naar elkaar kunnen kijken, dus door een raam in een deur of zo. Zo kunnen ze zien wat ze ruiken en eventueel spelen voor het glas. Als de katten gewend zijn de deur open zetten en lekker laten gaan.

quote:

Op woensdag 16 mei 2012 09:14 schreef jogy het volgende:

[..]

Bedankt! Daar heb ik wat aan . Wat het eten betreft doen we dat al inderdaad maar we kunnen inderdaad aan wederzijden van de deur met de poezen gaan spelen terwijl ze elkaar horen en ruiken zodat ze het niet meer vervelend vinden.

[..]

Niet 24/7 maar vaker wel dan niet.

Daar heb je wat aan? En de adviezen die 'jouw' manier tegenspreken heb je niks aan

quote:

Op woensdag 16 mei 2012 09:09 schreef jogy het volgende:

[..]

Niet echt, gister leek Sammy wel wat meer gewend te zijn aan de situatie en hebben ze door een kier kunnen snuffelen aan elkaar zonder geblaas of wat dan ook. En de Pers is niet dominant of zo. Gewoon heel layed back en lief dus zal zeker niet gaan overheersen. (ok, niets is zeker). We schuiven het wel wat naar voren, vrijdag waarschijnlijk. Het is zeker wel zielig voor de Pers dus wel zullen het niet onnodig lang doorsleuren. Feit blijft dat we deze tip ook van de asielmedewerkster hebben gekregen en dat geeft bij ons toch aardig wat gewicht.

En Lienekien: ik ga er zeker niet vanuit dat het per definitie vlekkeloos gaat verlopen maar wil de kans dat het niet dramatisch verloopt zo groot mogelijk maken. Cruciaal verschil.

Mijn advies is steeds om zelf te beoordelen of die week apart houden nodig is. Kennelijk ben je nu al zover dat je al overweegt om de periode in te korten.

Echt, dat is alles. Ik snap het hele drama niet.