Duitsers verboten!
(door Knechitan)
De Joodse belangenorganisatie ‘Federatief Joods Nederland’ (FJN) is inmiddels een begrip voor elke nieuwsvolgende Nederlander. De FJN spande vorige week een kort geding aan tegen de gemeente Bronckhorst wegens een controversiële dodenherdenking in Vorden. Deze gemeente was van plan om op 4 mei ook stil te staan bij tien omgekomen Duitse soldaten. Al met al een boel commotie waarbij uiteindelijk in kort geding is besloten dat de burgemeester en officiële vertegenwoordigers de graven van de Duitsers moesten mijden tijdens de dodenherdenking.
Is het standpunt van FJN dat Duitsers niet herdacht moeten worden tijdens de Nationale Dodenherdenking correct? Dat vind ik zeer zeker. Vier mei is het stilstaan bij de Nederlandse slachtoffers die gevallen zijn in oorlogssituaties en bij vredesoperaties sinds de Tweede Wereldoorlog - respect tonen voor onze jongens! Getuigt het van respect voor onze slachtoffers om ook de vijand te herdenken? Wat mij betreft zeker niet. We moeten er voor waken dat we niet doorschieten in een ‘poptole samenleving’. Daarmee bedoel ik een maatschappij waarin een brede tolerantie populair en sexy is. En waarin het nastreven van deze brede tolerantie een hype is waarbij echte verdraagzaamheid nog niet is verinnerlijkt. Als we niet uitkijken slaan we straks een kruisje voor Hitler, leggen we een bloemetje in de zee voor Bin Laden of betreden we de woestijn op blote voeten voor Gaddafi. Men kan vergevingsgezind zijn en zeggen dat de oorlog al erg lang geleden is. Echter praten we hier wel over een oorlog die menig opa en oma van ons heeft meegemaakt en waarvan we nu en straks de babyboomers moeten voorzien van hun welverdiende AOW.
Bloed erf je, maar deugd verwerf je, en deugd is op zichzelf iets waard wat voor bloed niet opgaat (De Cervantes Saavedra, 2007, p. 860). Een uitstekende uitspraak omtrent dit onderwerp. Mensen die de Nederlandse slachtoffers herdenken bezitten de deugd, namelijk trouw! En deze loyaliteit is meer waard dan het bloed wat in je aderen stroomt. Daarbij komt dat Dodenherdenking ook Nationale Herdenking wordt genoemd oftewel, we herdenken de mensen van onze eigen natie. Het zal toch werkelijk van de zotte zijn als we deze trouw bij het afval zouden zetten en bij de foute mensen in de oorlog een krans zouden leggen en een kaarsje zouden branden.
Durkheim waarschuwde ons in de vorige eeuw al voor het doorschieten in het individualisme. Zo stelde hij dat individualisme gemakkelijk door zou kunnen schieten en kunnen uitmonden in een maatschappelijk ontbinding, ofwel in een toestand van anomie. Het gebrek aan normen en gedragsregels, de laatste jaren een hot item in onze natie. Als we onze Nationale Dodenherdenking op zouden geven zou dit bijdragen aan individualisering. Terwijl de sociale cohesie en de Nederlandse maatschappij hoger in het vaandel zouden moeten staan dan het herdenken van onze Oosterburen.