Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 01:25 |
Ik heb vaker topics aangemaakt hier. Het gaat een beetje hierom: kern van het probleem ligt hierin: Mensen hebben contact met elkaar, dat doen mensen via communicatie. Die communicatie kan begrepen worden door een verbinding, een band tussen twee individuen. Twee individuen zien of horen elkaar, en stellen zichzelf voor hoe het andere individu het ene individu voorstelt. Dit is een manier van communicatie waarbij direct sprake is van een manier van een band die intuïtief is, omdat men een voorstelling van elkaar kan maken en voorstellen hoe de ander zou doen of wat de ander zou zeggen in bepaalde situaties. Dit is een relatie gebaseerd op connection (zoals ik dat noem). Bij andere individuen is er wel een communicatie, maar die is fundamenteel anders. Je ziet of hoort de ander, maar de voorstelling van het andere individu van jou komt daar niet in voor, dit is hetgene wat ik heb. Je zou zeggen: dit hoeft toch geen probleem te zijn als je meer op je hobbies gericht bent? En verder plezier in je leven hebt? Het probleem is: Ondanks dat ik hierdoor een sociale beperking heb, ben ik vrij sociaal ingesteld. Ik probeer altijd mensen te helpen, als ik hoor van een kind met een hechtingsstoornis dat een knuffel kwijt is moet ik gewoon bijna huilen bij de voorstelling hoe verschrikkelijk dat voor dat kind moet zijn en ik vind het altijd belangrijk dat het goed gaat met mensen. Ik heb ook enige, zoals ik ze noem, vriendschappen, ook al zie ik die mensen eigenlijk alleen op school. Ik praat met die mensen over allerlei dingen, zoals ons leven, of ik maak grapjes en dergelijke. Eerst had ik hier moeite mee, toen ik niet wist dat je je kon inleven. Toen was de wereld onbegrijpelijk voor me. Maar toen ik inleven besefte, snapte ik waar de fout lag waarom iedereen soms boos op me werd, dat kwam door een verschil in communicatiebegrip. Zodra ik mezelf inleef, dan snap ik hoe ik mijzelf kan veranderen om normaal gedrag aan te nemen, want IK ben de stoorfactor, dus IK moet mezelf veranderen. En dat is redelijk goed gelukt, ik ben altijd beleefd tegen klasgenoten en dergelijke en ik probeer nooit iemand bewust te beledigen etc. Ik kan wel beredeneren hoe dat in elkaar zit, hoe dat voor andere mensen overkomt, maar terwijl ik handelingen uitvoer, kan ik me niet voorstellen hoe ik overkom op anderen. Dat geeft een gevoel van eenzaamheid. Alsof je niet echt een band met andere mensen voelt, terwijl daar wel behoefte aan is. Het probleem is dat het neurologisch is, zo zitten mijn hersens gewoon in elkaar, dit heb ik heel mijn leven al, en ik kwam er pas op mijn 16de ongeveer achter dat je je kunt inleven. Nu heb ik twee vragen eigenlijk: 1. Wat kan ik doen aan dat permanente gevoel van eenzaamheid omdat je je normaal gezien nooit kan inleven, alleen als je er echt op gaat concentreren in je gedachtes. 2. Kan ik leren om mezelf automatisch in te leven op een of andere manier? Het is wel heel leuk dat mensen vaak zeggen dat ze me intelligent en heel slim vinden, maar ik zou liever ook gewoon sociaal willen zijn en een band met andere mensen voelen. Wat ben ik eigenlijk? Een sociale autist? [ Bericht 0% gewijzigd door Decisions op 13-05-2012 01:34:16 ] | |
Barbapapamama | zondag 13 mei 2012 @ 01:42 |
Klinkt eng. | |
Ritsuka.x.Soubi | zondag 13 mei 2012 @ 01:44 |
Ik geloof niet dat je dit kan aanleren en al helemaal niet automatisch. Eigenlijk moet je dat ook niet constant willen, word je alleen maar depri van. Iedereen is zich denk ik bewust van het moment dat ze zich gaan inleven. Ieder persoon doet dit anders, sommige mensen doen het ook gewoon liever niet. Als je het toch echt belangrijk vind om je in te leven in een ander, probeer het minstens elke dag 1x Ik vind dit een moeilijke situatie, maar ik hoop dat mijn reactie een beetje helpt, anders heb ik het minstens geprobeerd. | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 01:57 |
Als je het al heel je leven hebt is het niet eng, dan is het gewoon normaal. Maar ik kan begrijpen dat het voor mensen die zich normaal altijd inleven nogal eng overkomt. | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 02:01 |
Ja, ik denk dat je ergens wel gelijk hebt. Als ik me inleef in mensen, voel ik me meteen beter, dan voel ik een soort band met mensen opeens die ik normaal niet voel, maar als ik er mee stop dan val je meteen weer terug in die soort verdwazende eenzaamheid op de wereld. Hoewel ik denk dat dat juist hetgene is wat voor intelligentie zorgt, ik kwam namelijk op deze theorie: Hoe meer men zich richt op andere mensen, hoe meer men op het intuïtieve en contact gericht is en hoe minder men de structuren in de werkelijkheid kan benaderen. Terwijl, als men slechts de fenomenen, de verschijnselen in de wereld dus, ziet, kan men daar allerlei structuren in gaan zoeken, waardoor je eerder dingen ziet die mensen die zich normaal altijd inleven en meer gericht zijn op contact niet zien, omdat die dat vanzelf doen, in plaats van de zaken te beredeneren. | |
Mercer | zondag 13 mei 2012 @ 02:06 |
Iemand die zo bezig is met zich proberen in te leven en zich vervolgens eenzaam voelt als dat niet lukt, kan volgens mij nooit autistisch zijn. Eenzaamheid en autisme is dat niet een contradictio in terminis? Je maakt de dingen ook wel erg ingewikkeld. Ik moet mijn volle aandacht erbij halen om het te begrijpen. | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 02:09 |
Mijn broer is niet licht autistisch en mijn vader zeer vermoedelijk ook autistisch. Daarnaast voldoe ik aan vrij veel kenmerken van het Asperger Syndroom, eveneens aan best wat kenmerken, maar ik ben er nooit op getest dus hoeft dat niet zo te zijn, van hoogbegaafdheid, maar ik heb wel problemen met inleven. Er is een verschil tussen je in een normale situatie altijd gewoon kunnen inleven, en dat gewoon niet kunnen. Ook zei een autisme-expert op een van mijn vorige scholen dat die bijna zeker wist dat ik Asperger syndroom zou hebben. | |
-Strawberry- | zondag 13 mei 2012 @ 02:10 |
Jij denkt dat autisten geen behoefte kunnen hebben aan sociaal contact? Volgens mij moet je je wat meer inlezen voordat je zulke vreemde uitspraken doet. | |
Mercer | zondag 13 mei 2012 @ 02:13 |
Er staat een vraagteken na mijn zin, ik weet het niet. Kan een autist zich eenzaam voelen? Ik dacht dat een autist juist weinig behoefte heeft aan sociaal contact? | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 02:16 |
Volgens de informatie die erover bekend is, is dit bij Asperger Syndroom juist niet zo, waar Klassiek Autisten geen behoefte hebben aan sociaal contact, is er bij mensen met Asperger Syndroom juist wel behoefte aan sociaal contact. | |
Ritsuka.x.Soubi | zondag 13 mei 2012 @ 02:16 |
Waar komt je eenzaamheid nog meer vandaan? Of komt het echt door het gebrek aan inlevingsvermogen? | |
-Strawberry- | zondag 13 mei 2012 @ 02:17 |
Dat is dan een misvatting. Er zijn wel autisten die bijvoorbeeld kluizenaar worden, maar een groot deel heeft gewoon behoefte aan sociaal contact zoals iedereen, maar hebben misschien geen sociaal leven omdat het moeilijk voor ze is. Jij praat over autisten alsof ze ook allemaal last hebben van een schizoïde persoonlijkheidsstoornis. ![]() | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 02:18 |
Weinig vrienden, moeite om vrienden te maken, veel gepest in het verleden, op HAVO totaal geen aansluiting met de klas, het leek alsof ze me allemaal vervelend vonden door mijn intelligentie of omdat ik me anders gedroeg toen. Ik heb me in de loop der tijd meer aangepast en normaal gedrag ontwikkeld, waardoor ik op VWO daar wel minder last van had, er zijn een paar mensen waar ik mee omga, maar de meerderheid van de mensen zijn toch, ze zijn niet onaardig, maar het zijn een ander soort mensen dan mij heb ik het idee. Op VMBO was het een en al ellende, hoewel ik er een goede vriendin aan heb overgehouden, maar die kan ik bijna nooit zien door afstand. | |
Ritsuka.x.Soubi | zondag 13 mei 2012 @ 02:18 |
Oh het is trouwens bewezen dat ieder persoon een lichte autistische ''afwijking'' heeft. (wist even geen andere woord, weet niet of het goed is om dit een afwijking te noemen) (nee ik heb geen cijfers, dit werd in het ziekenhuis aan mij verteld) | |
Strugglemaster | zondag 13 mei 2012 @ 02:19 |
MDMA en LSD zouden jou in een goede setting wellicht een hoop op kunnen leveren. | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 02:21 |
Hoezo dat? Of maak je een grap? | |
Ritsuka.x.Soubi | zondag 13 mei 2012 @ 02:22 |
Moet je heel eerlijk vertellen dat je verhaal over aansluiten bij andere groepen verdomd dichtbij mijn eigen leven komt (op dat gebrek van inlevingsvermoging na). Ik heb ook nooit die aansluitint gbij mensen gevonden, vraag me soms ook af of het gewoon aan mij ligt en ik heb net als wat jij zegd, wel behoefte aan sociaal contact. Daarom denk ik ook dat ik je verhaal goed begrijp. | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 02:23 |
Gezien je UI en naam vermoed ik een interesse in Anime en dat is sowieso vaker bij alternatieve mensen, en die vallen vaker buiten de groep, want uitgaan en sport, voetbal, dat vinden mensen leuker dan vage dingen voor hen zoals anime, filosofie, kunst en dergelijke. Ik vind zelf trouwens ook bepaalde anime wel leuk. | |
-Strawberry- | zondag 13 mei 2012 @ 02:24 |
Lijkt me sterk. Ook mensen in een ziekenhuis kunnen uit hun nek lullen, zeker als je nagaat dat veel onderzoeken elkaar tegen kunnen spreken. Vooral op het vlak van diagnoses. | |
Mercer | zondag 13 mei 2012 @ 02:25 |
Ik vind het soms ook moeilijk om te beoordelen hoe ik overkom op andere mensen. Is dat vreemd? Ik vind dat niet zo vreemd. Hoe ik overkom op iemand ligt daarnaast ook aan door wat voor bril die ander naar mij kijkt. Dus omdat dan helemaal op mezelf te gaan betrekken, niet nodig. | |
-Strawberry- | zondag 13 mei 2012 @ 02:25 |
Dit hoor ik wel vaker ja, dat MDMA op autisten een erg positieve uitwerking heeft qua sociaal zijn. | |
Ritsuka.x.Soubi | zondag 13 mei 2012 @ 02:26 |
Bij een vriend van mij werd er ook pas iets vastgesteld na 6 jaar therapie te hebben gehad, bleek het dat hij gewoon een ''verkeerde label'' opgeplakt kreeg. Je moet voor onderzoek eisen, als je zulke vermoedens hebt. Het is altijd goed als je begleiding krijgt, want eenzaamheid kan je opvreten. | |
Mercer | zondag 13 mei 2012 @ 02:28 |
Je zou de mensen in Nederland met "een soort permanent gevoel van eenzaamheid" eens de kost moeten geven. Ik denk dat het er een boel zijn. Neemt de ernst niet weg, maar wellicht wel de uitzonderlijkheid. | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 02:29 |
Ik heb een aantal persoonlijke redenen om liever niet naar het GGZ te gaan, onder andere dat ik bij mezelf al zonder professionele hulp zoveel heb kunnen verbeteren dat ik nu redelijk normaal overkom, waar ik eerst vreemd overkwam altijd. | |
Jellereppe | zondag 13 mei 2012 @ 02:29 |
Je hebt een aantal opties om je sociale leven op een hoger niveau te krijgen. Je gaat met mensen om en houdt je in bij conversaties en dergelijke. Dit kan op een gegeven moment heel vervelend worden en vreet aan je energie. Je past jezelf als het ware aan zodat relaties niet spaak lopen. Of je gaat om met gelijkgestemden, zoekt ze desnoods op, en je kunt jezelf blijven. | |
Ritsuka.x.Soubi | zondag 13 mei 2012 @ 02:29 |
Haha ja dit heb ik in mijn leven wel gemerkt, daarom ga ik ook vaker om met oudere mensen (denk dan richting de 5-7 jaar ouder) en daar kan ik dan diepere gesprekken mee hebben en op een andere manier, dan mensen van mij eigen leeftijd. Maar ja ik val ook buiten de groep, goed gezien. Haha | |
-Strawberry- | zondag 13 mei 2012 @ 02:30 |
Verkeerde diagnose, niet verkeerde label. | |
Jellereppe | zondag 13 mei 2012 @ 02:32 |
Mensen die anime leuk vinden. ![]() ![]() | |
johnnylove | zondag 13 mei 2012 @ 02:32 |
Heeft TS niet een schizoïde persoonlijkheid? Kan je prima functioneren in een maatschappij alleen zijn sociale contacten wat anders. | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 02:32 |
Oh mij is vaker die correlatie opgevallen tussen anime kijken en buiten de groep vallen, het heeft misschien toch te maken, en dat is ook als ik naar mezelf kijk, met het vluchten in een andere wereld die zoveel mooier is, waardoor je jezelf daarmee kunt identificeren waardoor je beter in de wereld kunt staan. Dat het vaak mensen zijn die buiten de groep vallen die naar Anime kijken is in feite helemaal niet zo vreemd, omdat anime bestaat uit andere werelden die betreden kunnen worden waarin wel begrip getoond wordt voor aparte en diepere gedachtes, dat komt onder andere terug in de verhaallijnen en in de diepere gedachtegangen achter sommige animes zoals Death Note. Wat je zegt herken ik trouwens ook, ik praat vaak heel erg goed met 40'ers en 50'ers op een gelijk niveau, waar dat met leeftijdsgenoten soms erg moeizaam gaat. | |
Jellereppe | zondag 13 mei 2012 @ 02:34 |
Ik vind het altijd intrigerend om te lezen hoe mensen een stempel opgedrukt krijgen en zelf een stempel op zichzelf drukken. Je bent wie je bent. Je moet alleen je plek vinden. Hoe lastig ook. | |
johnnylove | zondag 13 mei 2012 @ 02:34 |
Interesseren mensen je wel? Kun je bijv gewoon een uurtje of 2 ouwehoeren met iemand? | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 02:35 |
Mensen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis gedragen zich afstandelijk en hebben moeite om emoties te uiten. Ze leggen moeilijk contact en zijn vaak verlegen, teruggetrokken en stil. [5] Ook doen zij veel dingen alleen en wonen vaak alleen. Mensen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis halen weinig plezier uit activiteiten. Soms compenseren ze een gebrek aan contact met een rijke fantasiewereld. Over het algemeen is er geen sprake van verlies van contact met de werkelijkheid. [5; 14] Dat eerste deel van afstandelijk gedragen klopt niet. Moeite om emoties te uiten heb ik ook niet echt. Wel om soms duidelijk te maken wat ik bedoel en om te begrijpen wat andere mensen bedoelen. | |
Jellereppe | zondag 13 mei 2012 @ 02:35 |
Twee uur met iemand ouwehoeren. Dat lukt mij met moeite. Dan ga je forceren om toch de tijd door te komen. Als ik het zo mag zeggen. | |
Ritsuka.x.Soubi | zondag 13 mei 2012 @ 02:35 |
Ik snap helemaal dat je niet vreemd wilt overkomen, maar nu je je zo opsteld tegenover andere, zodat je word geaccpeteerd, dat laat jou alleen maar eenzamer voelen. Je aanpassen aan andere zal je alleen maar eenzamer maken, dat heb ik tenminste ervaren en nu ga ik alleen met 2-3 mensen om die mij zo accepteren als ik ben. Ze zeggen wel als ze vinden dat ik onrealistisch ben, maar ze accepteren me wel en hoef me niet anders voor te doen. Je bent wie je bent, Aders zal het na een tijdje voelen alsof je een toneelstuk speelt. | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 02:36 |
Ik heb pas nog op een terras afgesproken met iemand en gezellig gepraat met een glaasje drinken erbij, als ik uit school ga praat ik soms eerst nog met wat mensen voor ik weg ga en ik loop weleens met iemand mee uit school. | |
johnnylove | zondag 13 mei 2012 @ 02:38 |
tijd is relatief in dit geval. Je bent nog jong. Wat voor ervaring heb je met emoties tonen naar andere, als je moeite hebt om andere toe te laten in je persoonlijke omgeving? Ook ua afstandelijke gedragingen is tegenstrijdig wat je hier zegt. Je wilt wel, maar doet/kan het niet. | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 02:38 |
Het is geen toneelstuk want hoe ik mij aangepast heb is ook hoe ik wil doen tegen mensen, ik wil niet mensen zitten beledigen en vreemde opmerkingen naar mensen maken, ik wil gewoon aardig zijn. Ik ga me ook niet aanpassen aan onaardig sociaal gedrag, ik probeer juist meer die ethiek van Confucius, Boeddha en Jezus na te volgen in mijn handelen. Het mij gedragen zoals ik eerst altijd was gaf juist veel grotere eenzaamheid, omdat iedereen je dan afwijst en niemand je accepteert, dat is ook wel redelijk begrijpelijk als je bijvoorbeeld nogal botte opmerkingen maakt, terwijl je helemaal niet bot wilt zijn. | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 02:39 |
Waar heb ik dat gezegd? | |
johnnylove | zondag 13 mei 2012 @ 02:41 |
Denk dat ik niet helemaal duidelijk was. Kunnen is iets anders dan een automatische handeling van je. Incidentele handelingen zijn nog geen gewoonte. Als je spreekt met iemand, hoe is je ratio dan mbt het gespreksonderwerp? | |
Ritsuka.x.Soubi | zondag 13 mei 2012 @ 02:41 |
Wie stempeld? Ik weet wie ik ben en ik weet waar ik me goed voel en bij welke mensen. Ik krijg altijd een stempel omdat ik te serieus met dingen omga of gewoon anders dan de meeste van mijn leeftijd. Ik ben tevreden over waar ik sta in mijn leven. Ja natuurlijk vraag ik me soms af hoe het zou zijn om anders te zijn, maar kom dan snel tot het besef dat ik precies sta in het leven zoals ik wil. | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 02:42 |
Symptomen: heeft geen behoefte en beleeft geen plezier aan hechte relaties, inclusief het willen behoren tot een familie of gezin Nou, in een bepaalde mate juist wel. kiest vrijwel altijd activiteiten die alleen gedaan worden Niet altijd, ik werk ook graag samen als het aardige mensen zijn. heeft weinig of geen belangstelling voor seksuele ervaringen met een ander Geen oordeel over. beleeft weinig of geen genoegen aan activiteiten Klopt. heeft geen intieme vrienden of vertrouwelingen (afgezien van eerstegraads familieleden) Met sommige vrienden bespreek ik persoonlijke dingen, maar niet op heel diep niveau. lijkt onverschillig voor lof of kritiek van anderen Eerder het tegenovergestelde. is emotioneel kil, afstandelijk en/of heeft een vlak gevoelsleven. Wel een vlak gevoelsleven, maar ik ben zeker niet emotioneel kil en afstandelijk. | |
Jellereppe | zondag 13 mei 2012 @ 02:43 |
Je hebt je aangepast aan anderen, maar waarschijnlijk gaat het je veel energie kosten als je dat gedurende lang tijd moet doen. Ik ben zelf wel sociaal, maar heb niks met uitgaan. En als mensen mij vragen om een keertje wat te gaan drinken sla ik het beleefd over. Vindt het al moelijk als ik mijzelf moet aanpassen door gezellig mee te doen met het gros van de mensen en uit te gaan. Dus laat ik het negen van de tien keer achterwege. Simpelweg vanwege het feit dat als je moet forceren het niet meer leuk is. Houd daar rekening mee. | |
johnnylove | zondag 13 mei 2012 @ 02:43 |
Had snel ff in je actieve topics gegluurd. Hoe ga je om met stress/druk? | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 02:44 |
Ik richt mij helemaal op het gespreksonderwerp en ik ontleed wat er gezegd wordt zodat ik er een mening over kan vormen en zodat ik er dieper op in kan gaan. Vooral met abstracte begrippen werken vind ik leuk, en om die met elkaar in verband te brengen. | |
Ritsuka.x.Soubi | zondag 13 mei 2012 @ 02:45 |
Aaaah zo bedoel je.. Oke, als je zo op mensen eerst reageerde, is het inderdaad goed om het anders te doen. Je hebt dan ook echt een goede stap gezet. | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 02:45 |
Die ervaar ik amper, ik sta meestal nogal onverschillig tegen zaken, waardoor ik totaal geen stress meer ervaar, bijvoorbeeld voor examens. Op VMBO was ik namelijk soms VEEL TE GESTRESST, dus ben totaal het tegenovergestelde gaan doen, en dat heeft geholpen. | |
Jellereppe | zondag 13 mei 2012 @ 02:46 |
Niet jij zelf. Maar wilde met mijn post benadrukken dat de mens maar een eigenaardige iets is. We plaatsen iedereen in hokjes. Als jij tevreden bent met je leven en je hebt alles op poten dan gaat het goed. | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 02:47 |
Mijn interesse ligt overigens ook bij psychoanalyse en het analyseren van de relaties tussen mensen en de menselijke geest, in zulke gespreksonderwerpen. | |
Ritsuka.x.Soubi | zondag 13 mei 2012 @ 02:51 |
Het ligt denk ik ook aan de hoeveelheid aanpassingen. Als je jou mening op een andere manier geeft of dat je geen mening geeft is een groot verschil. Hij wilt niet bot doen, zo een persoon wilt hij niet zijn en ik vind dat positief. Zolang hij zichzelf niet wegcijferd en wel zijn mening op een andere manier geeft, dan kan dit alleen maar goed zijn. Of vind je nu dat ik geen gelijk heb en heb je een andere mening? | |
Ritsuka.x.Soubi | zondag 13 mei 2012 @ 02:55 |
Ik snap niet dat mensen dat nou niet zouden willen! Je bent wel heel bijzonder geloof ik. Juist zulke onderwerpen zijn heel belangrijk vind ik zelf. | |
Jellereppe | zondag 13 mei 2012 @ 02:55 |
Ben het met je eens. ![]() Als TS er rekening mee houdt dat hij geen botte opmerking maakt dan is dat alleen maar goed. | |
Ritsuka.x.Soubi | zondag 13 mei 2012 @ 02:57 |
Oh oke, had het anders opgenomen. Hokjes maken gaat inderdaad makkelijk, maar er zijn ook mensen die daar weer buiten vallen en die worden in de hokjes 'overige' gestopt :p Denk niet dat dit ooit zal veranderen. | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 02:58 |
Dat zeggen wel meer mensen, ik heb dat zelf nooit zo ervaren dat ik bijzonder ben, maar in vergelijking met mijn omgeving ben ik wel wat anders ja. Ik hoor ook van sommigen dat ik heel diepe opmerkingen maak als ik inga op bepaalde problemen of uitleg hoe ik over dingen denk. Ik zei bijvoorbeeld tegen iemand dat we het bestaan niet kunnen kennen, omdat alles wat er bestaat het bestaan omvat, en wij zijn slechts een onderdeel van dat alles, daarmee kunnen wij alleen dat deel van het bestaan ervaren van het kleine onderdeel wat wij zijn, maar om het bestaan te ervaren moet je alles zijn, het geheel zijn dus. Dat kun je als mens die een onderdeel is van het geheel nooit. Dat vond iemand diep. ![]() | |
Jellereppe | zondag 13 mei 2012 @ 03:00 |
Dat zal inderdaad altijd hetzelfde blijven. Mooie UI heb je. ![]() | |
Ritsuka.x.Soubi | zondag 13 mei 2012 @ 03:05 |
Ik bedoel met bijzonder eigenlijk dat ik je denkwijze niet veel tegenkom en blij ben dat je ook bestaat. Ik heb het geluk om te leven met 3 andere mensen die ook zo denken, diepere gesprekken mee kan hebben en dat soort dingen. Wat jij hier uitleggen over het geheel daar ben ik het helemaal met je eens mee, het komt me gewoon heel bekend voor en na een klein stukje van de tekst wist ik al wat je allemaal gezegd zou hebben. Misschien is het juist niet goed voor jou dat ik op jou reageer, want ik heb het gevoel dat mijn denkwijze verdacht veel op de jouwne lijkt. Weet dan niet of je wel wat aan mijn advies hebt. | |
Ritsuka.x.Soubi | zondag 13 mei 2012 @ 03:06 |
Dankjewel! | |
Prins_Eerlijk | zondag 13 mei 2012 @ 06:03 |
ik snap weinig tot niets van je verhaal eerlijk gezegd | |
cvboer | zondag 13 mei 2012 @ 08:36 |
Zullen we de drugs en andere troep buiten de deur houden? daar is niemand bij gebaat . | |
Prins_Eerlijk | zondag 13 mei 2012 @ 08:37 |
Dit is FOK! All trained professionals. | |
-Strawberry- | zondag 13 mei 2012 @ 10:29 |
Dat is te kort door de bocht. Al zou ik het mensen niet snel aanraden hoor. | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 13:38 |
Ik zal het proberen simpel uit te leggen. Je hebt mensen die met elkaar praten, en die begrijpen elkaar, die stellen zich elkaar ook voor. Voorbeeld: Hans vraagt aan Erik om de koffie, Erik stelt zich dan ook automatisch voor hoe het voor hem zou zijn als hij om koffie vroeg en die denkt dan: Ik moet hem gewoon de koffie even geven. Maar je hebt ook een andere situatie: Carl en Frederik praten met elkaar en Frederik vraagt aan Carl om de koffie, maar Frederik kan zich niet voorstellen hoe dat voor Frederik is, dus die ziet alleen maar iemand die hem om koffie vraagt, waardoor het dus puur feitelijk is weergegeven. Je ervaart gewoon wat er gebeurt, maar niet hoe dingen voor anderen zijn waar je mee praat. Dat laatste is bij mij het geval. Het verschil is wel: Als ik erop focus, kan ik me juist wel heel goed voorstellen hoe dingen voor andere mensen zijn. Dit is vrij concreet uitgelegd wat in de OP abstract staat. | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 13:41 |
Soms zorgt een gelijke denkwijze voor wederzijdse acceptatie en een spiegel van je eigen gedachtes in hoe je over dingen zou denken als het een persoon zou betreffen die je zelf niet bent. | |
Prins_Eerlijk | zondag 13 mei 2012 @ 13:44 |
Voor zover ik me bewust ben van hoe ik op anderen overkom is dat 's avonds in mn bedje wellicht... Maar als jij me koffie vraagt dan kun je gewoon koffie krijgen zonder dat daar al te veel inlevingsvermogen mijnerzijds bij komt kijken. Dus ik vind het nog steeds moeilijk echt te begrijpen wat je bedoelt ![]() | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 13:47 |
Die koffie is slechts een voorbeeld om het begrijpelijk te maken, er is een verschil tussen dat normaal nooit kunnen en het normaal wel kunnen. Voorbeeld: Als je met mensen over persoonlijke kwesties praat, is het normaal dat je je inleeft, maar indien je altijd de tweede situatie bent, geeft dat moeilijkheden. En als je het inleven zelf normaal ook nooit kunt, waardoor je dus normaal altijd in jezelf gekeerd bent kan dat gevoelens van eenzaamheid teweeg brengen. Aan de ene kant is de wereld heel mooi: Je kijkt naar de natuur en kunt er helemaal door verwonderd raken zonder op anderen te letten etc., maar het voelen van een verbinding met mensen kan ook belangrijk zijn. | |
Prins_Eerlijk | zondag 13 mei 2012 @ 13:49 |
Ja de theorie is me duidelijk ![]() maar mijn sterkste punt is dat soort shit ook niet hoor... | |
Decisions | zondag 13 mei 2012 @ 13:50 |
Wat is je sterkste punt? | |
Ritsuka.x.Soubi | zondag 13 mei 2012 @ 15:24 |
Volgensmij bedoelde hij dat inleven niet zijn sterkste punt is..? | |
hlmllp | zondag 13 mei 2012 @ 16:50 |
Je mist een beetje oxytocine.. Volgens mij hebben ze daar tegenwoordig ook neusspray voor, maar het is ook voor jouw hersenen mogelijk het stofje (veel) meer aan te maken. |