R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik drink al sinds mijn 15e vrij regelmatig, maar niet zorgelijk. Ik heb een paniekaanval gekregen en ik merkte dat ik met alcohol op geen 'last' had van angst. Ik durfde niet meer naar buiten zonder alcohol.
Ik had toen een vriendin waarmee het mede door het alcoholgebruik uitging. Reden tot nog meer zuipen. Ik bleef maar aanmodderen en meerdere onsuccesvolle stoppogingen volgden.
Ik heb anti-depressiva gehad om de angst onder controle te krijgen maar ook dat hielp niet al te veel. Later heb ik wel een andere gevraagd die wel hielp.
De tijd ging voorbij en ik werd hopeloos verliefd op een lief, mooi en sterke blondine. Ze heeft me na wat chat- en belverkeer zelfs opgehaald (ik durfde ook niet meer in de trein), 80km verder. Ik ben wezen slapen en sindsdien waren we smoor en smoorverliefd.
Ze had niet in de gaten - of wilde het niet zien - dat ik een probleem heb. Tot ik op een gegeven moment op de terugweg van haar (ging toen wel weer met de trein) ik een sms kreeg dat ik thuis niet meer welkom was.
Ik ging naar een afkickkliniek en na 4 dagen naar een voortgezette behandeling alwaar de onderliggende klachten zouden worden behandeld. M'n vriendin bleef bij me. Na een aantal dagen kreeg ik een behoorlijke aanval van derealisatie (alsof je in een film leeft, je lijf niet meer voelt, erg eng) en hebben m'n ouder me opgehaald. Dit kwam mede omdat ik geen kalmeringsmiddelen mocht gebruiken en de anti-depressiva toen niet werkte.
Vanwege problemen die ik zelf heb gemaakt - ik doe dat niet uit de doeken vanwege herkenbaarheid - ben ik ook nog mijn vriendin kwijtgeraakt. Dat doet me op de dag van vandaag nog steeds pijn. Al is dat bijna 2 jaar geleden.
Ik heb nu een medicijn dat prima de angst onderdrukt maar ik blijf drinken waardoor dat medicijn niet werkt en ik in een viceuze cirkel blijf hangen van drinken en dan wel durven terwijl ik gewoon moet stoppen.
Ik weet niet meer wat ik moet doen, ik heb van alles geprobeerd, campral (zou de neiging onderdrukken), refusal (maakt je doodziek als je drinkt) gewoon niet innemen etc.
Als ik weer de detox inga weet ik dat ik weer ga drinken en een psycholoog helpt me niet omdat alcohol een contra-indicatie is.
Zoveel mensen pijn gedaan, waaronder mezelf en ik blijf maar doorgaan.
Ik had toen een vriendin waarmee het mede door het alcoholgebruik uitging. Reden tot nog meer zuipen. Ik bleef maar aanmodderen en meerdere onsuccesvolle stoppogingen volgden.
Ik heb anti-depressiva gehad om de angst onder controle te krijgen maar ook dat hielp niet al te veel. Later heb ik wel een andere gevraagd die wel hielp.
De tijd ging voorbij en ik werd hopeloos verliefd op een lief, mooi en sterke blondine. Ze heeft me na wat chat- en belverkeer zelfs opgehaald (ik durfde ook niet meer in de trein), 80km verder. Ik ben wezen slapen en sindsdien waren we smoor en smoorverliefd.
Ze had niet in de gaten - of wilde het niet zien - dat ik een probleem heb. Tot ik op een gegeven moment op de terugweg van haar (ging toen wel weer met de trein) ik een sms kreeg dat ik thuis niet meer welkom was.
Ik ging naar een afkickkliniek en na 4 dagen naar een voortgezette behandeling alwaar de onderliggende klachten zouden worden behandeld. M'n vriendin bleef bij me. Na een aantal dagen kreeg ik een behoorlijke aanval van derealisatie (alsof je in een film leeft, je lijf niet meer voelt, erg eng) en hebben m'n ouder me opgehaald. Dit kwam mede omdat ik geen kalmeringsmiddelen mocht gebruiken en de anti-depressiva toen niet werkte.
Vanwege problemen die ik zelf heb gemaakt - ik doe dat niet uit de doeken vanwege herkenbaarheid - ben ik ook nog mijn vriendin kwijtgeraakt. Dat doet me op de dag van vandaag nog steeds pijn. Al is dat bijna 2 jaar geleden.
Ik heb nu een medicijn dat prima de angst onderdrukt maar ik blijf drinken waardoor dat medicijn niet werkt en ik in een viceuze cirkel blijf hangen van drinken en dan wel durven terwijl ik gewoon moet stoppen.
Ik weet niet meer wat ik moet doen, ik heb van alles geprobeerd, campral (zou de neiging onderdrukken), refusal (maakt je doodziek als je drinkt) gewoon niet innemen etc.
Als ik weer de detox inga weet ik dat ik weer ga drinken en een psycholoog helpt me niet omdat alcohol een contra-indicatie is.
Zoveel mensen pijn gedaan, waaronder mezelf en ik blijf maar doorgaan.
Ik gok dat hij dat ook weet..quote:Op zondag 6 mei 2012 19:00 schreef Kandijfijn het volgende:
Je weet gewoon wat je moet doen,..Dat jij de keuze niet durft te maken is je grootste probleem.
je weet heel goed dat je een probleem hebt,. en je weet ook wat je moet doen! dus blijf je bibberen en weglopen of ga je de strijd aan?
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Ik weet wel waarom ik drink. Die angst en onder die angst zit onverwerkte emotie.
Ik weet wat ik moet doen ja, maar ik ben ook bang dat ik mezelf en intimi teleurstel als ik weer een biertje opentrek.
Ik weet wat ik moet doen ja, maar ik ben ook bang dat ik mezelf en intimi teleurstel als ik weer een biertje opentrek.
.Je hebt de drank niet nodig om je angst te onderdrukken, probeer dat goed te onthouden. Daar heb je nu die medicijnen voor. Geef de medicijnen dus de kans om hun werk te doen. Je hebt de belangrijkste stappen al gezet, nu alleen nog doorzetten. Paniekaanvallen zijn zwaar klote, maar dat is een drankverslaving ook. Sterkte TS!
Wees niet te hard voor jezelf als je een terugval hebt. Het gaat erom hoe je je daarna herpakt.quote:
Ik weet wel waarom ik drink. Die angst en onder die angst zit onverwerkte emotie.
Ik weet wat ik moet doen ja, maar ik ben ook bang dat ik mezelf en intimi teleurstel als ik weer een biertje opentrek.
Ga je ook naar een soort praatgroep? Misschien helpt het als je lotgenoten hebt om je mee te motiveren.
Bel anders de ggd en kijk of je een dagje mee kan kijken met langdurig verslaafden, hoe erg jij ook denkt dat je je gedrag wel onder controle hebt (niet in 'het gaat juist primaa' maar 'ik drink mezelf nog niet dood') als je die mensen ziet sta je toch echt even met twee benen op de grond..
het uberhaupt niet proberen is erger dan op je bek gaan en weer opstaan, ik denk dat je uiteindelijk meer respect krijgt als je het probeert en mensen zullen je het dan ook minder snel kwalijk nemen als t fout gaat!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Ik ben wel naar praatgroepen gegaan maar dan denk ik juist weer aan drank.
Ik weet dat ik verslaafd ben, dat geef ik al een tijd toe. En goed ook. Nu nog doorzetten... maar ik geloof mezelf al niet meer.
Ik heb bij mn ex eens rose flessen met water aangelengd zodat het leek alsof ik niets had gedronken, en steeds proeven of het nog een beetje hetzelfde smaakte.
Ik weet dat ik verslaafd ben, dat geef ik al een tijd toe. En goed ook. Nu nog doorzetten... maar ik geloof mezelf al niet meer.
Ik heb bij mn ex eens rose flessen met water aangelengd zodat het leek alsof ik niets had gedronken, en steeds proeven of het nog een beetje hetzelfde smaakte.
Ik ga je een verhaaltje vertellen. Ik ben 42
Vanaf mijn jeugd zeg een jaar of 15 is alcohol in mijn leven. Eerst omdat ik in een discotheek werkte, en er dus altijd wel een biertje of wat gedronken werd. Toen omdat ik lekker na het werk een bierjte of wijntje wilde......... Dit dagelijkse biertje of wijntje is nog niet eens zo een probleem....... echter bij mij ging het de laatst paar jaren (zeg maar gerust 10 jaar) naar 1 fles, 1,5 en soms wel twee flessen per dag.....Elke dag weer. Toen het slecht ging met mijn bedrijf was het echt even ernstig, toen ik het faillissement aanvroeg van het bedrijf was het helemaal gek, en het eerste half jaar na het failissement was het ook een fles of 3 per dag (maargoed toen werkte ik ook niet, en dan heb je het snel op zegmaar)
Sinds 1,5 jaar werk ik weer voor een werkgever waardoor het allemaal weer teruggebracht werd naar de gebruikelijk fles per dag....... Nu sinds een paar maanden hebben wij besloten thuis dat we door de weeks gewoon niet meer drinken, en ik kan niet anders zeggen dan dat dit erg bevalt. Ik had verwacht omdat het al jaahaaren een gewoonte is, en ik blijkbaar toch de comfort zoek in alcohol dat ik het er heel moeilijk mee zou hebben. Maar niks is minder waar, het kost me niks moeite. Nu geniet is s'avonds van een jawel,.... glas MELK of roosvicee, net zo lekker en ik slaap er ook nog eens beter op.
Omdat ik gewoon ook erg geniet van een lekker wijntje, heb ik mezelf niet alles ontzegd. Op vrijdag staat er altijd een koud roseetje op me te wachten als ik thuiskom, en op zaterdag mag ik het ook......
Ik heb er ook geen behoefte meer aan, het is gewoon een kwestie van jezelf een ander soort leven aanmeten. Natuurlijk moet je ook emotionele dingen aanpakken, verwerken, mee aan de slag gaan. Ik heb duidelijk meer behoefte aan de verdoving als ik heel veel stress/spanning heb. Zou ik op dit moment veel spanningen hebben dan weet ik ook niet of ik dat wel volhoud hoor, en zal ik misschien best wel een terugval kunnen hebben. Zolang je weet waar jouw valkuilen zitten, en je weet dat je een probleem hebt kan je er mee aan de slag.
succes.
Vanaf mijn jeugd zeg een jaar of 15 is alcohol in mijn leven. Eerst omdat ik in een discotheek werkte, en er dus altijd wel een biertje of wat gedronken werd. Toen omdat ik lekker na het werk een bierjte of wijntje wilde......... Dit dagelijkse biertje of wijntje is nog niet eens zo een probleem....... echter bij mij ging het de laatst paar jaren (zeg maar gerust 10 jaar) naar 1 fles, 1,5 en soms wel twee flessen per dag.....Elke dag weer. Toen het slecht ging met mijn bedrijf was het echt even ernstig, toen ik het faillissement aanvroeg van het bedrijf was het helemaal gek, en het eerste half jaar na het failissement was het ook een fles of 3 per dag (maargoed toen werkte ik ook niet, en dan heb je het snel op zegmaar)
Sinds 1,5 jaar werk ik weer voor een werkgever waardoor het allemaal weer teruggebracht werd naar de gebruikelijk fles per dag....... Nu sinds een paar maanden hebben wij besloten thuis dat we door de weeks gewoon niet meer drinken, en ik kan niet anders zeggen dan dat dit erg bevalt. Ik had verwacht omdat het al jaahaaren een gewoonte is, en ik blijkbaar toch de comfort zoek in alcohol dat ik het er heel moeilijk mee zou hebben. Maar niks is minder waar, het kost me niks moeite. Nu geniet is s'avonds van een jawel,.... glas MELK of roosvicee, net zo lekker
en ik slaap er ook nog eens beter op. Omdat ik gewoon ook erg geniet van een lekker wijntje, heb ik mezelf niet alles ontzegd. Op vrijdag staat er altijd een koud roseetje op me te wachten als ik thuiskom, en op zaterdag mag ik het ook......
Ik heb er ook geen behoefte meer aan, het is gewoon een kwestie van jezelf een ander soort leven aanmeten. Natuurlijk moet je ook emotionele dingen aanpakken, verwerken, mee aan de slag gaan. Ik heb duidelijk meer behoefte aan de verdoving als ik heel veel stress/spanning heb. Zou ik op dit moment veel spanningen hebben dan weet ik ook niet of ik dat wel volhoud hoor, en zal ik misschien best wel een terugval kunnen hebben. Zolang je weet waar jouw valkuilen zitten, en je weet dat je een probleem hebt kan je er mee aan de slag.
succes.
Onderdrukken? Lijkt me knap stom: dat is nou juist het probleem immers.quote:
.Je hebt de drank niet nodig om je angst te onderdrukken, probeer dat goed te onthouden. Daar heb je nu die medicijnen voor. Geef de medicijnen dus de kans om hun werk te doen. Je hebt de belangrijkste stappen al gezet, nu alleen nog doorzetten. Paniekaanvallen zijn zwaar klote, maar dat is een drankverslaving ook. Sterkte TS!
Onder ogen zien.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
Paniekaanvallen zijn niet altijd op te lossen door gewoonweg je angsten onder ogen te komen, er komt ook een heel chemisch verhaal bij kijken.quote:
[..]
Onderdrukken? Lijkt me knap stom: dat is nou juist het probleem immers.
Onder ogen zien.
Stress is zeker een factor om meer te drinken, is me met de paplepel ingegoten thuis. Het domste wat je kunt doen want het verergert je emotionele staat en je bent het overzicht (nog meer) kwijt.quote:
Ik ga je een verhaaltje vertellen. Ik ben 42
Vanaf mijn jeugd zeg een jaar of 15 is alcohol in mijn leven. Eerst omdat ik in een discotheek werkte, en er dus altijd wel een biertje of wat gedronken werd. Toen omdat ik lekker na het werk een bierjte of wijntje wilde......... Dit dagelijkse biertje of wijntje is nog niet eens zo een probleem....... echter bij mij ging het de laatst paar jaren (zeg maar gerust 10 jaar) naar 1 fles, 1,5 en soms wel twee flessen per dag.....Elke dag weer. Toen het slecht ging met mijn bedrijf was het echt even ernstig, toen ik het faillissement aanvroeg van het bedrijf was het helemaal gek, en het eerste half jaar na het failissement was het ook een fles of 3 per dag (maargoed toen werkte ik ook niet, en dan heb je het snel op zegmaar)
Sinds 1,5 jaar werk ik weer voor een werkgever waardoor het allemaal weer teruggebracht werd naar de gebruikelijk fles per dag....... Nu sinds een paar maanden hebben wij besloten thuis dat we door de weeks gewoon niet meer drinken, en ik kan niet anders zeggen dan dat dit erg bevalt. Ik had verwacht omdat het al jaahaaren een gewoonte is, en ik blijkbaar toch de comfort zoek in alcohol dat ik het er heel moeilijk mee zou hebben. Maar niks is minder waar, het kost me niks moeite. Nu geniet is s'avonds van een jawel,.... glas MELK of roosvicee, net zo lekker
Omdat ik gewoon ook erg geniet van een lekker wijntje, heb ik mezelf niet alles ontzegd. Op vrijdag staat er altijd een koud roseetje op me te wachten als ik thuiskom, en op zaterdag mag ik het ook......
Ik heb er ook geen behoefte meer aan, het is gewoon een kwestie van jezelf een ander soort leven aanmeten. Natuurlijk moet je ook emotionele dingen aanpakken, verwerken, mee aan de slag gaan. Ik heb duidelijk meer behoefte aan de verdoving als ik heel veel stress/spanning heb. Zou ik op dit moment veel spanningen hebben dan weet ik ook niet of ik dat wel volhoud hoor, en zal ik misschien best wel een terugval kunnen hebben. Zolang je weet waar jouw valkuilen zitten, en je weet dat je een probleem hebt kan je er mee aan de slag.
succes.
Maar heel goed dat je het zo hebt aangepakt. Pils smaakt me niet meer nu, weet niet of het door het schrijven komt en/of jullie reacties.
Ma en zus hebben het ook, zou erfelijk kunnen zijn, serotonine-tekort, maar met het anti-depressivum dat ik nu slik sta ik sterk... als ik niet drink.quote:
[..]
Paniekaanvallen zijn niet altijd op te lossen door gewoonweg je angsten onder ogen te komen, er komt ook een heel chemisch verhaal bij kijken.
Klopt ja.quote:
[..]
Ma en zus hebben het ook, zou erfelijk kunnen zijn, serotonine-tekort, maar met het anti-depressivum dat ik nu slik sta ik sterk... als ik niet drink.
Dat hoort ook juist, je moet jezelf ermee confronteren tot je er ziek van wordt, juist door de maatschappelijke acceptatie is negeren simpelweg geen optiequote:
Ik ben wel naar praatgroepen gegaan maar dan denk ik juist weer aan drank.
Ik weet dat ik verslaafd ben, dat geef ik al een tijd toe. En goed ook. Nu nog doorzetten... maar ik geloof mezelf al niet meer.
Ik heb bij mn ex eens rose flessen met water aangelengd zodat het leek alsof ik niets had gedronken, en steeds proeven of het nog een beetje hetzelfde smaakte.
En die junk truukjes, i know em all
Da's het probleem, zelfs de wereldwinkel verkoopt wijn.quote:
[..]
Dat hoort ook juist, je moet jezelf ermee confronteren tot je er ziek van wordt, juist door de maatschappelijke acceptatie is negeren simpelweg geen optie
En die junk truukjes, i know em all
Waarom niet?quote:
Alsjeblieft post dit soort dingen niet op FOK man. Dit is serieuze shit
Het medicijn moet je helpe,n dat doet het ook.. maar je doet het zelf weer te niet.. niet slimquote:Ik heb nu een medicijn dat prima de angst onderdrukt maar ik blijf drinken waardoor dat medicijn niet werkt en ik in een viceuze cirkel blijf hangen van drinken en dan wel durven terwijl ik gewoon moet stoppen.
|
|
