R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Wat ik precies met dit topic ga willen weet ik niet. Voor een deel wil ik van me afschrijven, voor een deel hoop ik een paar verstandige woorden te gaan horen. Dus bedankt voor het lezen alvast.
Ik heb een relatie met een jongen die ongeveer twee en een half/drie jaar duurt. In het begin heb ik me heel erg aangepast en zo beetje alles gedaan om het leven hem gemakkelijk te maken. Mijn vriend kan niet goed voor zichzelf zorgen (heeft hij nooit geleerd) en ik begin te merken dat hij dat absoluut ook niet wilt.
In de winter besloot mijn vriend te gaan wisselen van opleiding. Op zich is dat geen probleem, dat doen veel studenten. Alleen mijn maar zit hem op het feit dat dit opleiding vijf wordt en hij heeft nog geen eens een P binnen. Daarnaast is het een opleiding waarmee je geen kansen maak op de banenmarkt. Toen ik daar mijn zorgen over uitte kreeg ik de reactie dat ik toch een baan krijg met genoeg kansen op de arbeidsmarkt (alsof je zoveel verdient in de zorg). Buiten het feit of het kloppend is, vind ik het zorgwekkend dat hij niet zelfstandig en zelfredzaam wil zijn.
Maar goed, we zijn tot afspraken gekomen (pas samenwonen als hij een vaste baan heeft waarmee hij genoeg verdient), alleen door het bovenstaande probleem ben ik behoorlijk tot inzichten gekomen en doet deze relatie mij pijn. Ik houd ongelooflijk veel van hem, we hebben het vaak heel erg fijn en gezellig samen, maar de verhoudingen kloppen niet. Iedereen loopt ons te plagen dat ik bijna zijn moeder en hij het kind. Het begint me te ergeren dat ik altijd alles moet regelen (als ik hem niet zeg dat hij moet douchen of een schone onderbroek aan moet, doet hij het niet omdat hij er niet aan denkt). Als hij bij mij is geweest ben ik ruim een uur mijn studentenkamer aan het opruimen omdat hij letterlijk alles gewoon neergooit als hij het niet meer gebruikt.
Vanochtend hadden we een ruzie-iets over niks belangrijks en toen vroeg ik in mijn woede "moet ik soms als een moeder jou alles vertellen wat je moet doen en hoe het moet" dacht hij dat het serieus als goede oplossing was bedoeld en waar hij tevreden mee was...
In mijn hart wil ik hem niet kwijt en houd ik van hem, alleen mijn hoofd zegt dat ik er een punt achter moet zetten omdat deze relatie mij gewoon leeg zuigt. Daarbij wordt hij er ook niet gelukkig van, alleen ik heb telkens dus smoezen voor mezelf. "ja... maar we gaan samen op vakantie, die is al geboekt. We hebben festivalkaartjes". Alleen op dit moment heb ik gewoon het gevoel dat ik dit niet kan volhouden. Daarbij heb ik ook enkele keer aangegeven twijfel te hebben, waarbij er bij hem grote paniek uitbreekt en dat hij zegt mij absoluut niet kwijt te willen en absoluut niet zonder mij te kunnen leven.
Daarbij ben ik bang dat hij helemaal instort wanneer ik het uitmaak. Hij kan niet koken, hij kan gewoon niet voor zichzelf zorgen. Als ik er niet ben zit hij alleen maar achter zijn PC. Hij bouwt zijn kamer vol met zijn verzamelingen. Dan gaat het mis met hem door mij. En ik houd teveel van hem om dat te laten gebeuren.
Aan de ene kant kan ik dit amper meer aan, maar aan de andere kant durf ik gewoon onze harten niet te breken en voel ik gewoon teveel liefde voor hem...
Sorry voor deze lap tekst, maar ik moet het gewoon even kwijt.... Ik weet gewoon absoluut niet wat ik moet doen. Ik wil niet dat deze relatie stuk loopt, maar ik weet ook niet hoe ik hem weer gezond moet krijgen.
Ik heb een relatie met een jongen die ongeveer twee en een half/drie jaar duurt. In het begin heb ik me heel erg aangepast en zo beetje alles gedaan om het leven hem gemakkelijk te maken. Mijn vriend kan niet goed voor zichzelf zorgen (heeft hij nooit geleerd) en ik begin te merken dat hij dat absoluut ook niet wilt.
In de winter besloot mijn vriend te gaan wisselen van opleiding. Op zich is dat geen probleem, dat doen veel studenten. Alleen mijn maar zit hem op het feit dat dit opleiding vijf wordt en hij heeft nog geen eens een P binnen. Daarnaast is het een opleiding waarmee je geen kansen maak op de banenmarkt. Toen ik daar mijn zorgen over uitte kreeg ik de reactie dat ik toch een baan krijg met genoeg kansen op de arbeidsmarkt (alsof je zoveel verdient in de zorg). Buiten het feit of het kloppend is, vind ik het zorgwekkend dat hij niet zelfstandig en zelfredzaam wil zijn.
Maar goed, we zijn tot afspraken gekomen (pas samenwonen als hij een vaste baan heeft waarmee hij genoeg verdient), alleen door het bovenstaande probleem ben ik behoorlijk tot inzichten gekomen en doet deze relatie mij pijn. Ik houd ongelooflijk veel van hem, we hebben het vaak heel erg fijn en gezellig samen, maar de verhoudingen kloppen niet. Iedereen loopt ons te plagen dat ik bijna zijn moeder en hij het kind. Het begint me te ergeren dat ik altijd alles moet regelen (als ik hem niet zeg dat hij moet douchen of een schone onderbroek aan moet, doet hij het niet omdat hij er niet aan denkt). Als hij bij mij is geweest ben ik ruim een uur mijn studentenkamer aan het opruimen omdat hij letterlijk alles gewoon neergooit als hij het niet meer gebruikt.
Vanochtend hadden we een ruzie-iets over niks belangrijks en toen vroeg ik in mijn woede "moet ik soms als een moeder jou alles vertellen wat je moet doen en hoe het moet" dacht hij dat het serieus als goede oplossing was bedoeld en waar hij tevreden mee was...
In mijn hart wil ik hem niet kwijt en houd ik van hem, alleen mijn hoofd zegt dat ik er een punt achter moet zetten omdat deze relatie mij gewoon leeg zuigt. Daarbij wordt hij er ook niet gelukkig van, alleen ik heb telkens dus smoezen voor mezelf. "ja... maar we gaan samen op vakantie, die is al geboekt. We hebben festivalkaartjes". Alleen op dit moment heb ik gewoon het gevoel dat ik dit niet kan volhouden. Daarbij heb ik ook enkele keer aangegeven twijfel te hebben, waarbij er bij hem grote paniek uitbreekt en dat hij zegt mij absoluut niet kwijt te willen en absoluut niet zonder mij te kunnen leven.
Daarbij ben ik bang dat hij helemaal instort wanneer ik het uitmaak. Hij kan niet koken, hij kan gewoon niet voor zichzelf zorgen. Als ik er niet ben zit hij alleen maar achter zijn PC. Hij bouwt zijn kamer vol met zijn verzamelingen. Dan gaat het mis met hem door mij. En ik houd teveel van hem om dat te laten gebeuren.
Aan de ene kant kan ik dit amper meer aan, maar aan de andere kant durf ik gewoon onze harten niet te breken en voel ik gewoon teveel liefde voor hem...
Sorry voor deze lap tekst, maar ik moet het gewoon even kwijt.... Ik weet gewoon absoluut niet wat ik moet doen. Ik wil niet dat deze relatie stuk loopt, maar ik weet ook niet hoe ik hem weer gezond moet krijgen.
Nooit in een relatie blijven zitten omdat je de ander geen pijn wil doen. Dat wordt uiteindelijk voor alle partijen pijnlijk.
Ik denk dat je wel weet wat je te doen staat. Deze verhoudingen zijn zo scheef, die krijg je nooit meer recht.
Sterkte en succes!
Ik denk dat je wel weet wat je te doen staat. Deze verhoudingen zijn zo scheef, die krijg je nooit meer recht.
Sterkte en succes!
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Heeft hij een of ander ziekte ofzo?
Of gewoon een moederskindje?
Hoe oud zijn jullie?
En heb je het al eens met hem over gehad?
Of gewoon een moederskindje?
Hoe oud zijn jullie?
En heb je het al eens met hem over gehad?
Alle dikgedrukte stukken hardop lezen.quote:Op dinsdag 24 april 2012 13:20 schreef ChildoftheStars het volgende:
Wat ik precies met dit topic ga willen weet ik niet. Voor een deel wil ik van me afschrijven, voor een deel hoop ik een paar verstandige woorden te gaan horen. Dus bedankt voor het lezen alvast.
Ik heb een relatie met een jongen die ongeveer twee en een half/drie jaar duurt. In het begin heb ik me heel erg aangepast en zo beetje alles gedaan om het leven hem gemakkelijk te maken. Mijn vriend kan niet goed voor zichzelf zorgen (heeft hij nooit geleerd) en ik begin te merken dat hij dat absoluut ook niet wilt.
In de winter besloot mijn vriend te gaan wisselen van opleiding. Op zich is dat geen probleem, dat doen veel studenten. Alleen mijn maar zit hem op het feit dat dit opleiding vijf wordt en hij heeft nog geen eens een P binnen. Daarnaast is het een opleiding waarmee je geen kansen maak op de banenmarkt. Toen ik daar mijn zorgen over uitte kreeg ik de reactie dat ik toch een baan krijg met genoeg kansen op de arbeidsmarkt (alsof je zoveel verdient in de zorg). Buiten het feit of het kloppend is, vind ik het zorgwekkend dat hij niet zelfstandig en zelfredzaam wil zijn.
Maar goed, we zijn tot afspraken gekomen (pas samenwonen als hij een vaste baan heeft waarmee hij genoeg verdient), alleen door het bovenstaande probleem ben ik behoorlijk tot inzichten gekomen en doet deze relatie mij pijn. Ik houd ongelooflijk veel van hem, we hebben het vaak heel erg fijn en gezellig samen, maar de verhoudingen kloppen niet. Iedereen loopt ons te plagen dat ik bijna zijn moeder en hij het kind. Het begint me te ergeren dat ik altijd alles moet regelen (als ik hem niet zeg dat hij moet douchen of een schone onderbroek aan moet, doet hij het niet omdat hij er niet aan denkt). Als hij bij mij is geweest ben ik ruim een uur mijn studentenkamer aan het opruimen omdat hij letterlijk alles gewoon neergooit als hij het niet meer gebruikt.
Vanochtend hadden we een ruzie-iets over niks belangrijks en toen vroeg ik in mijn woede "moet ik soms als een moeder jou alles vertellen wat je moet doen en hoe het moet" dacht hij dat het serieus als goede oplossing was bedoeld en waar hij tevreden mee was...
In mijn hart wil ik hem niet kwijt en houd ik van hem, alleen mijn hoofd zegt dat ik er een punt achter moet zetten omdat deze relatie mij gewoon leeg zuigt. Daarbij wordt hij er ook niet gelukkig van, alleen ik heb telkens dus smoezen voor mezelf. "ja... maar we gaan samen op vakantie, die is al geboekt. We hebben festivalkaartjes". Alleen op dit moment heb ik gewoon het gevoel dat ik dit niet kan volhouden. Daarbij heb ik ook enkele keer aangegeven twijfel te hebben, waarbij er bij hem grote paniek uitbreekt en dat hij zegt mij absoluut niet kwijt te willen en absoluut niet zonder mij te kunnen leven.
Daarbij ben ik bang dat hij helemaal instort wanneer ik het uitmaak. Hij kan niet koken, hij kan gewoon niet voor zichzelf zorgen. Als ik er niet ben zit hij alleen maar achter zijn PC. Hij bouwt zijn kamer vol met zijn verzamelingen. Dan gaat het mis met hem door mij. En ik houd teveel van hem om dat te laten gebeuren.
Aan de ene kant kan ik dit amper meer aan, maar aan de andere kant durf ik gewoon onze harten niet te breken en voel ik gewoon teveel liefde voor hem...
Ik weet wel wat je moet doen, en jij trouwens ook, alleen moet je even de kloten krijgen om verstand boven gevoel te zetten. Over een jaar ben je jezelf dankbaar dat je dat hebt gedaan.quote:Sorry voor deze lap tekst, maar ik moet het gewoon even kwijt.... Ik weet gewoon absoluut niet wat ik moet doen. Ik wil niet dat deze relatie stuk loopt, maar ik weet ook niet hoe ik hem weer gezond moet krijgen.
Dit, dus.
Wat?quote:"moet ik soms als een moeder jou alles vertellen wat je moet doen en hoe het moet" dacht hij dat het serieus als goede oplossing was bedoeld en waar hij tevreden mee was...
Dan heb je dit terecht gedacht:
Je moet natuurlijk niet bij iemand blijven omdat hij zichzelf niet zou kunnen redden.. Zeker niet als het dingen zijn die hij weigert om te leren maar wel gewoon zou kunnenquote:In mijn hart wil ik hem niet kwijt en houd ik van hem, alleen mijn hoofd zegt dat ik er een punt achter moet zetten omdat deze relatie mij gewoon leeg zuigt.
Je relatie is mi pas echt goed als je met maar ook zonder elkaar kunt leven
Uiteraard bedoel ik niet dat je elkaar niet mag missen, maar beide op eigen kunnen benen staan is toch wel een van de fundamenten voor een goede relatie
Uiteraard bedoel ik niet dat je elkaar niet mag missen, maar beide op eigen kunnen benen staan is toch wel een van de fundamenten voor een goede relatie
"Niets smeedt twee mensen zo aaneen als kwaadspreken over een derde"
Dit dus. Als ik het lees is mijn eerste gedachte "jij hebt je keuze al gemaakt, je weet het zelf alleen nog niet "quote:Op dinsdag 24 april 2012 13:23 schreef Buitendam het volgende:
[..]
Alle dikgedrukte stukken hardop lezen.
[..]
Ik weet wel wat je moet doen, en jij trouwens ook, alleen moet je even de kloten krijgen om verstand boven gevoel te zetten. Over een jaar ben je jezelf dankbaar dat je dat hebt gedaan.
Een goed begin is het halve werk
Maar een goed begin is maar de helft
Maar een goed begin is maar de helft
Rennen!
Maar even serieus: je bent wel een enorme enabler he? Omdat jij je zo gedraagt, kan hij zich zo gedragen. Als je dit niet oplost, zit je met een volgende partner snel weer in deze situatie. Dan gaat het in het begin ook prima, omdat jij je enorm aanpast en na een paar jaar ben je weer moeder van een kind geworden.
Je kan inderdaad beter de relatie verlaten (blijven omdat het pijnlijk is voor hem - is geen reden!), maar werk hier aub wel aan.
Maar even serieus: je bent wel een enorme enabler he? Omdat jij je zo gedraagt, kan hij zich zo gedragen. Als je dit niet oplost, zit je met een volgende partner snel weer in deze situatie. Dan gaat het in het begin ook prima, omdat jij je enorm aanpast en na een paar jaar ben je weer moeder van een kind geworden.
Je kan inderdaad beter de relatie verlaten (blijven omdat het pijnlijk is voor hem - is geen reden!), maar werk hier aub wel aan.
Ze heeft helemaal gelijk.quote:Op dinsdag 24 april 2012 13:22 schreef Copycat het volgende:
Nooit in een relatie blijven zitten omdat je de ander geen pijn wil doen. Dat wordt uiteindelijk voor alle partijen pijnlijk.
Ik denk dat je wel weet wat je te doen staat. Deze verhoudingen zijn zo scheef, die krijg je nooit meer recht.
Sterkte en succes!
Als ik dit zo lees ben je inderdaad zijn tweede moeder. Die hem net zoals zijn eigen moeder, nog in de watten legt ook. Dat hoeft geen probleem te zijn, als jij je daarmee gelukkig voelt. Maar zo te lezen doe je dat niet.
So we just called him Fred
Hij is 21 en ik ben 24.quote:Op dinsdag 24 april 2012 13:23 schreef Angel-Joy het volgende:
Heeft hij een of ander ziekte ofzo?
Of gewoon een moederskindje?
Hoe oud zijn jullie?
En heb je het al eens met hem over gehad?
Hij heeft het soort ouders die denken dat "als hij maar gelukkig is, is alles goed" en heeft dus nooit iets tegen zijn zin in hoeven doen of ook maar iets hoeven onthouden/leren, want daar zorgt een ander voor.
Het punt met goede gesprekken is dat ik wel zeg wat ik denk en dan zijn reactie afwacht, maar dan wel een uur stil kan zijn, want er komt dan geen reactie. Of hij gaat huilen en zegt dat hij niet zonder mij kan. Hij weet dat ik twijfel, maar daardoor verstikt hij mij alleen maar nog meer....
Bedankt voor de reacties...
Ik vrees dat het uitmaken het beste is, iedereen roept dat ik dat moet doen. En de reden dat ik dat wil doen is dat de relatie mij pijn doet en heel erg veel energie kost.
Alleen we hebben zoveel mooie momenten, zo vaak plezier samen, we passen echt goed bij elkaar. Als ik het uitmaak ben ik mijn maatje, mijn liefje kwijt. Het geklets tot diep in de nacht, het struinen op marktjes, de dineetjes, de grappen en grollen en alle andere intieme dingen.
En ik weet waar het mis is gegaan. Ik accepteer teveel van mensen en dat breekt mij nu op. Het is ook mijn schuld... mijn moeder heeft me de tip gegeven gun jezelf met hem nog een leuke zomer en na de zomer heb je afleiding van een opleiding en draag je het ook gemakkelijker. Alleen dat lijkt me zo egoïstisch :S
Ik vrees dat het uitmaken het beste is, iedereen roept dat ik dat moet doen. En de reden dat ik dat wil doen is dat de relatie mij pijn doet en heel erg veel energie kost.
Alleen we hebben zoveel mooie momenten, zo vaak plezier samen, we passen echt goed bij elkaar. Als ik het uitmaak ben ik mijn maatje, mijn liefje kwijt. Het geklets tot diep in de nacht, het struinen op marktjes, de dineetjes, de grappen en grollen en alle andere intieme dingen.
En ik weet waar het mis is gegaan. Ik accepteer teveel van mensen en dat breekt mij nu op. Het is ook mijn schuld... mijn moeder heeft me de tip gegeven gun jezelf met hem nog een leuke zomer en na de zomer heb je afleiding van een opleiding en draag je het ook gemakkelijker. Alleen dat lijkt me zo egoïstisch :S
Wtf, hoezo respectloos... Dan was ik al lang klaar met 'm geweest.quote:
[..]
Hij is 21 en ik ben 24.
Hij heeft het soort ouders die denken dat "als hij maar gelukkig is, is alles goed" en heeft dus nooit iets tegen zijn zin in hoeven doen of ook maar iets hoeven onthouden/leren, want daar zorgt een ander voor.
Het punt met goede gesprekken is dat ik wel zeg wat ik denk en dan zijn reactie afwacht, maar dan wel een uur stil kan zijn, want er komt dan geen reactie. Of hij gaat huilen en zegt dat hij niet zonder mij kan. Hij weet dat ik twijfel, maar daardoor verstikt hij mij alleen maar nog meer....
I'm in the basement, you're in the sky
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
Hoezo respectloos? Vriend van TS heeft van TS heel lang alles gemogen. Nu mag het niet meer, maar weet hij niet hoe hij dat op moet lossen. Waar had hij dat moeten leren dan? Volgens TS hebben zijn ouders hem dat in ieder geval niet geleerd.quote:
[..]
Wtf, hoezo respectloos... Dan was ik al lang klaar met 'm geweest.
Geen wonder dat hij gekozen heeft voor een partner die PRECIES hetzelfde doet. Namelijk hem in de watten leggen etc. etc. TS is nu sneller bezig met ouder, verstandiger en zelfstandiger worden en denkt: "ZOMG, dit is het niet".
TS, een relatie heeft altijd leuke momenten. Als het 100% klote was geweest, dan zou iedereen makkelijk uit relaties stappen. Op dit moment is je relatie geen aanwinst in je leven, gisteren was dat het ook niet, morgen wordt het het ook niet. Ik zou er dus nu uitstappen en duidelijk zelf blijven groeien zodat je het niet nog een keer mee maakt.
Wat een goede tips komen hier langs! Wederom, dit dus.quote:
[..]
Hoezo respectloos? Vriend van TS heeft van TS heel lang alles gemogen. Nu mag het niet meer, maar weet hij niet hoe hij dat op moet lossen. Waar had hij dat moeten leren dan? Volgens TS hebben zijn ouders hem dat in ieder geval niet geleerd.
Geen wonder dat hij gekozen heeft voor een partner die PRECIES hetzelfde doet. Namelijk hem in de watten leggen etc. etc. TS is nu sneller bezig met ouder, verstandiger en zelfstandiger worden en denkt: "ZOMG, dit is het niet".
TS, een relatie heeft altijd leuke momenten. Als het 100% klote was geweest, dan zou iedereen makkelijk uit relaties stappen. Op dit moment is je relatie geen aanwinst in je leven, gisteren was dat het ook niet, morgen wordt het het ook niet. Ik zou er dus nu uitstappen en duidelijk zelf blijven groeien zodat je het niet nog een keer mee maakt.
Je zal altijd alleen de mooie momenten gaan missen. En op een gegeven moment ligt het op de loer, dat je blijft hangen in de gedachten "het was altijd zo goed". Lees dan dit terug, dan weet je dat het niet zo was..
Je bent 24... het is niet gezond hoe jij je relatie nu omschrijft...
succes..
Een goed begin is het halve werk
Maar een goed begin is maar de helft
Maar een goed begin is maar de helft
Oh, ik quotte de verkeerde postquote:
[..]
Hoezo respectloos? Vriend van TS heeft van TS heel lang alles gemogen. Nu mag het niet meer, maar weet hij niet hoe hij dat op moet lossen. Waar had hij dat moeten leren dan? Volgens TS hebben zijn ouders hem dat in ieder geval niet geleerd.
Geen wonder dat hij gekozen heeft voor een partner die PRECIES hetzelfde doet. Namelijk hem in de watten leggen etc. etc. TS is nu sneller bezig met ouder, verstandiger en zelfstandiger worden en denkt: "ZOMG, dit is het niet".
TS, een relatie heeft altijd leuke momenten. Als het 100% klote was geweest, dan zou iedereen makkelijk uit relaties stappen. Op dit moment is je relatie geen aanwinst in je leven, gisteren was dat het ook niet, morgen wordt het het ook niet. Ik zou er dus nu uitstappen en duidelijk zelf blijven groeien zodat je het niet nog een keer mee maakt.
Ik bedoelde dus dat ik het respectloos vind als hij niet eens antwoordt als zij er over wil praten.
I'm in the basement, you're in the sky
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
Oh. Kom. Op.quote:
En ik weet waar het mis is gegaan. Ik accepteer teveel van mensen en dat breekt mij nu op. Het is ook mijn schuld... mijn moeder heeft me de tip gegeven gun jezelf met hem nog een leuke zomer en na de zomer heb je afleiding van een opleiding en draag je het ook gemakkelijker. Alleen dat lijkt me zo egoïstisch :S
Dit, dus.
Maar wat wil hij antwoorden dan?quote:
[..]
Oh, ik quotte de verkeerde post
Of het is: "Ik vind het wel goed zo", maar ja, dat kun je natuurlijk niet zeggen als je meisje in tranen is omdat ze het op deze manier niet meer leuk vindt. Of je zegt: "Ik weet niet hoe ik dat op moet lossen", wat waar is, maar ja, ook niet echt wat doet.
Dus is zijn oplossing vooral heel dramatisch zeggen hoeveel hij van d'r houdt en dat hij d'r niet kwijt wil. Dat is ook wel waar, maar ja, dat lost ook niets op. Maar toch blijft ze bij hem, dus tja, dan zou ik het ook blijven herhalen.
Mensen die niet geleerd hebben om problemen op te lossen, omdat hun ouders dat voor hen doen, gaat echt niet zomaar meedenken en meehelpen. Hoe sneu dat ook is.
Oh ik ben het verder helemaal met je eens hoor.quote:
[..]
Maar wat wil hij antwoorden dan?
Of het is: "Ik vind het wel goed zo", maar ja, dat kun je natuurlijk niet zeggen als je meisje in tranen is omdat ze het op deze manier niet meer leuk vindt. Of je zegt: "Ik weet niet hoe ik dat op moet lossen", wat waar is, maar ja, ook niet echt wat doet.
Dus is zijn oplossing vooral heel dramatisch zeggen hoeveel hij van d'r houdt en dat hij d'r niet kwijt wil. Dat is ook wel waar, maar ja, dat lost ook niets op. Maar toch blijft ze bij hem, dus tja, dan zou ik het ook blijven herhalen.
Mensen die niet geleerd hebben om problemen op te lossen, omdat hun ouders dat voor hen doen, gaat echt niet zomaar meedenken en meehelpen. Hoe sneu dat ook is.
I'm in the basement, you're in the sky
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
I'm in the basement baby, drop on by
~ this world is only gonna break your heart ~
Ik heb er enorm spijt van dat ik voor hem ben gaan zorgen in het begin van de relatie. Nu ik dat niet meer doe, begint hij te steigeren, iets wat ik heel goed begrijp.
Daarbij wil ik mezelf zeker blijven ontwikkelen en als ik het uit maak (wat ik wel vrees/verwacht) even een hele lange tijd geen relatie aanga. Eerst mezelf weer op een recht spoor zetten en bedenken wat ik nou eigenlijk wil.
Manipuleren is hij helaas goed in, vaak eindigen ruzie's in een enorm schuld gevoel bij mij, maar wanneer ik dan logisch na ga wat er is gebeurd dan vind ik het niet zo onterecht dat ik dan geïrriteerd raak... maar goed, misschien ben ik ook wel te fijngevoelig.
Kleine update, hij belde net:
We kwamen toch tot een conclusie dat hij vanavond komt praten, omdat we/ik vrezen uit elkaar gegroeid te zijn. Ik weet nog niet precies wat ik dan doe.
Daarbij wil ik mezelf zeker blijven ontwikkelen en als ik het uit maak (wat ik wel vrees/verwacht) even een hele lange tijd geen relatie aanga. Eerst mezelf weer op een recht spoor zetten en bedenken wat ik nou eigenlijk wil.
Manipuleren is hij helaas goed in, vaak eindigen ruzie's in een enorm schuld gevoel bij mij, maar wanneer ik dan logisch na ga wat er is gebeurd dan vind ik het niet zo onterecht dat ik dan geïrriteerd raak... maar goed, misschien ben ik ook wel te fijngevoelig.
Kleine update, hij belde net:
We kwamen toch tot een conclusie dat hij vanavond komt praten, omdat we/ik vrezen uit elkaar gegroeid te zijn. Ik weet nog niet precies wat ik dan doe.
Hij geloofd dat alles vanzelf goed komt. Dus inderdaad, als er een geschil is, is het altijd wachten totdat ik het goed ga maken. En vanavond praten over "de hoe nu verder". Ik hoop oprecht dat hij meedenkt. En dat hij ziet dat het "menis" isquote:
[..]
Maar wat wil hij antwoorden dan?
Of het is: "Ik vind het wel goed zo", maar ja, dat kun je natuurlijk niet zeggen als je meisje in tranen is omdat ze het op deze manier niet meer leuk vindt. Of je zegt: "Ik weet niet hoe ik dat op moet lossen", wat waar is, maar ja, ook niet echt wat doet.
Dus is zijn oplossing vooral heel dramatisch zeggen hoeveel hij van d'r houdt en dat hij d'r niet kwijt wil. Dat is ook wel waar, maar ja, dat lost ook niets op. Maar toch blijft ze bij hem, dus tja, dan zou ik het ook blijven herhalen.
Mensen die niet geleerd hebben om problemen op te lossen, omdat hun ouders dat voor hen doen, gaat echt niet zomaar meedenken en meehelpen. Hoe sneu dat ook is.
Bedenk je eens dat als je je nu al zo ergert terwijl je nog niet eens samenwoont, hoe dat dan zal zijn als jullie wel samenwonen. Naast kostwinnaar wordt je ook de dienstmeid. heb je daar wel trek in?
Rik: Hey guys, wouldn't it be AMAZING if all this money was real?
Vyvyan: Rik, that is the single most predictable and BORING thing anyone could ever say whilst playing Monopoly.
Vyvyan: Rik, that is the single most predictable and BORING thing anyone could ever say whilst playing Monopoly.
Deze relatie, is mede door jouw inzichten, en zijn onvermogen te communiceren en te veranderen, gedoemd te falen.
Maar serieus, is hij autist of zo?
Maar serieus, is hij autist of zo?
Hij kan best zien dat het menis is en dat het anders over is, maar hoe gaat hij dat oplossen? Het zou me niets verbazen als hij je vanavond verteld dat je liever voor hem moet zijn en dat het zo niet gaat werken.quote:
[..]
Hij geloofd dat alles vanzelf goed komt. Dus inderdaad, als er een geschil is, is het altijd wachten totdat ik het goed ga maken. En vanavond praten over "de hoe nu verder". Ik hoop oprecht dat hij meedenkt. En dat hij ziet dat het "menis" is
In zijn beleving zorgen mensen extreem voor hem, dus als jij dat niet doet, dan hou je niet (genoeg) van hem. En het zou me niets verbazen als je dat al vaker van hem hebt gehoord.
@Boris: Dat is dus hetgeen dat mijn hoofd mij verteld. Ik dat ik dan een studieschuld voor twee man kan gaan afbetalen en dat ik keihard moet werken zonder ook maar een moment tijd voor mezelf te krijgen. De reden dat ik nu zo ontzettend verdrietig en huilerig ben is dat mijn hoofd + hart samen beginnen te komen tot een mening.
@JeMoeder: Nope... ik geloof niet dat hij psychisch helemaal gezond is (omdat zijn huis vol staat met zijn verzamelingen waarmee hij grootste plannen heeft maar niks mee uitvoert) en ik weet bijna zeker dat hij sowieso depressief is. Maar verder is hij "gezond"
@Kahlie: Ik heb geen flauw idee wat hij gaat zeggen. Hij is wel van de "ik ben stom geweest, vergeef me" ipv "jij bent gemeen". En dan gaat het waarschijnlijk een tijd goed, dat is meestal zo. Alleen zoals met bijvoorbeeld naar school gaan heb ik hem zo vaak op leugens betrapt dat ik hem gewoon niet goed kan geloven :S en hij vindt dat ik vertrouwen in hem moet tonen.
Naja... ik weet natuurlijk ook nog niet wat er vanavond gaat gebeuren.
@JeMoeder: Nope... ik geloof niet dat hij psychisch helemaal gezond is (omdat zijn huis vol staat met zijn verzamelingen waarmee hij grootste plannen heeft maar niks mee uitvoert) en ik weet bijna zeker dat hij sowieso depressief is. Maar verder is hij "gezond"
@Kahlie: Ik heb geen flauw idee wat hij gaat zeggen. Hij is wel van de "ik ben stom geweest, vergeef me" ipv "jij bent gemeen". En dan gaat het waarschijnlijk een tijd goed, dat is meestal zo. Alleen zoals met bijvoorbeeld naar school gaan heb ik hem zo vaak op leugens betrapt dat ik hem gewoon niet goed kan geloven :S en hij vindt dat ik vertrouwen in hem moet tonen.
Naja... ik weet natuurlijk ook nog niet wat er vanavond gaat gebeuren.
Ja, maar, als hij de "Ik ben stom geweest, vergeef me", echt zou menen, dan zou hij wat aan het gedrag doen! Dan vindt hij namelijk zelf zijn gedrag ook onbehoorlijk, maar dat vindt hij niet, hij vindt jou een zeur. En dat is niet slim om te zeggen. Dus zegt hij dat hij stom is geweest, want dan heeft hij je weer voor een paar weken als moeder die alles voor hem doet.quote:
@Kahlie: Ik heb geen flauw idee wat hij gaat zeggen. Hij is wel van de "ik ben stom geweest, vergeef me" ipv "jij bent gemeen". En dan gaat het waarschijnlijk een tijd goed, dat is meestal zo. Alleen zoals met bijvoorbeeld naar school gaan heb ik hem zo vaak op leugens betrapt dat ik hem gewoon niet goed kan geloven :S en hij vindt dat ik vertrouwen in hem moet tonen.
Naja... ik weet natuurlijk ook nog niet wat er vanavond gaat gebeuren.
Wil je echt uit het enablen komen, dan zullen andere mensen ook echt wat moeten *doen*, niet telkens moeten beloven. En dan zul je toch echt een grens moeten trekken.
|
|
