(Wel onder de 100k blijven anders geen garantie van de staat)En blijven fokken natuurlijk.
De reacties moedigen me zeg maar niet aan om te vertellen wat ik heb.
Maakt het eigenlijk uit?
Ik wil gewoon een beetje een beeld wat me te wachten staat..
vind het toch wel eng..
Sparen gaat wel lukken haha
Ik kan me er niets bij voorstellen... hoe zit het met je werk? je vrienden?... en kost zo'n opname jou helemaal niets dan? Gratis kost en inwoning?quote:Op woensdag 18 april 2012 17:10 schreef V.S.P. het volgende:
Dankjewel Vannelle
De reacties moedigen me zeg maar niet aan om te vertellen wat ik heb.
Maakt het eigenlijk uit?
Ik wil gewoon een beetje een beeld wat me te wachten staat..
vind het toch wel eng..
Sparen gaat wel lukken haha
zonder gebasht te worden
Vertel gewoon waarom je opgenomen wordt.... Misschien dat er hier mensen rondlopen met eenzelfde case. Verder ben je hier anoniem.quote:
Wat kan ik dan vertellen waardoor het aannemelijker wordt?
zonder gebasht te worden
Waarom zou je zoiets willen verzinnen? Er zijn wel spannendere onderwerpen om een troll topic over te maken...quote:
Dankjewel Vannelle
De reacties moedigen me zeg maar niet aan om te vertellen wat ik heb.
Maakt het eigenlijk uit?
Ik wil gewoon een beetje een beeld wat me te wachten staat..
vind het toch wel eng..
Sparen gaat wel lukken haha
Groepstherapie? 5 dagen per week? Waar wordt je opgenomen?
Mag ik je 1 tip geven? Ik heb het van dichtbij meegemaakt met iemand: niet vantevoren opgeven, er niet met negatieve gedachten proberen heen te gaan, en niet de handdoek in de ring gooien als het effe niet meezit. Echt, als je er negatief naartoe gaat, werk je jezelf tegen.
Ik woon sinds een aantal jaren weer bij mn moeder.
Ik zit in de Wajong wegens meerdere diagnoses, krijg dus een uitkering.
Ik heb momenteel geen werk.
Als het goed is ben ik goed verzekerd, het probleem is namelijk al langer gaande.
Waarschijnlijk hoef ik maar 200 euro te betalen voor zover ik mee heb gekregen.
Daarvoor betaal je nou zorgvrzekeringquote:
[..]
Ik kan me er niets bij voorstellen... hoe zit het met je werk? je vrienden?... en kost zo'n opname jou helemaal niets dan? Gratis kost en inwoning?
Maar volgens mij moet je tegenwoordig wel een eigen bijdrage per maand oh niet per maand dus betalen als ik het goed begrepen heb
Het is altijd spannend, omdat je niet precies weet waar je terecht komt en met wie. Maar het lijkt mij dat je ook een stukje erkenning vindt in de mensen om je heen, want je bent niet alleen met die diagnoses of soortgelijke problemen.
En wat siface zegt; ga er niet negatief heen.
Sta open voor wat die mensen te zeggen hebben, sta open voor therapie, daar help je jezelf meer mee dan dat je je hakken in het zand zet.
quote:
Oke wat meer info:
Ik woon sinds een aantal jaren weer bij mn moeder.
Ik zit in de Wajong wegens meerdere diagnoses, krijg dus een uitkering.
Ik heb momenteel geen werk.
Als het goed is ben ik goed verzekerd, het probleem is namelijk al langer gaande.
Waarschijnlijk hoef ik maar 200 euro te betalen voor zover ik mee heb gekregen.
Die 200 euro klopt, dat is voor de DBC (als die uit komt boven de 100 minuten), maar daarnaast moet je ook nog een eigen bijdrage per maand betalen, iets van ¤145,- meen ik. (pin mij niet op dat laatste bedrag vast, dat zou je even moeten navragen bij je zorgverzekering)quote:
[..]
Daarvoor betaal je nou zorgvrzekering
Maar volgens mij moet je tegenwoordig wel een eigen bijdrage per maand oh niet per maand dus betalen als ik het goed begrepen heb
Ja dat klopt.quote:
[..]
[..]
Die 200 euro klopt, dat is voor de DBC (als die uit komt boven de 100 minuten), maar daarnaast moet je ook nog een eigen bijdrage per maand betalen, iets van ¤145,- meen ik. (pin mij niet op dat laatste bedrag vast, dat zou je even moeten navragen bij je zorgverzekering)
Ik ben zelf eind vorig jaar een aantal maanden opgenomen geweest, maar toen gold die regeling gelukkig nog niet
Nee, het maakt eigenlijk niet uit.quote:
Dankjewel Vannelle
De reacties moedigen me zeg maar niet aan om te vertellen wat ik heb.
Maakt het eigenlijk uit?
Ik wil gewoon een beetje een beeld wat me te wachten staat..
vind het toch wel eng..
Sparen gaat wel lukken haha
Al kan het voor de beeldvorming en daardoor de reacties handig zijn.
Maar je moet niet meer typen dan je kwijt wilt, het is en blijft jouw topic, JIJ bepaalt hoeveel je zegt.
En zoals anderen ook al zeggen, het is behoorlijk anoniem op deze manier.
Maar JIJ beslist.
Houd het ajb netjes.
Heftig! Maar ik neem aan dat je er goed over hebt nagedacht.quote:Op woensdag 18 april 2012 16:48 schreef V.S.P. het volgende:
Ik word opgenomen, vrijwillig. Ik vroeg me af of meer mensen hier ervaring mee hebben. Ik knijp m namelijk best wel! Een jaar lang in een vreemd gebouw, tussen mensen die ik niet ken en kennelijk (ook) gek zijn. Zonder mn poezels.. Hoe kom ik hierdoorheen?!? tips?
Waar word je opgenomen en met welke reden? En heb je ook nog verlofmogelijkeden? En wanneer begint het?
Ik ben nu bezig met een opname, kortdurende klinische psychotherapie, waarbij je 5 dagen bent opgenomen en in het weeken thuis. En dan in totaal 4,5 maand. Ik vind het ook lastig voor te stellen, maar ik denk dat je je niet te druk moet maken. Je gaat er heen om wat beter te worden en dat je dat hebt besloten is al hartstikke knap.
Ik word een jaar lang opgenomen, in de weekenden mag ik naar huis.
Het betreft een intensieve therapie, gebaseerd op een van mn diagnoses.
Ik hoop in de weekenden toch nog mn vriendenkring in stand te houden.
Mn vader is ook opgenomen geweest dus ik weet inmiddels het een en ander.
Ik heb er goed over nagedacht, en ja, ik heb echt intensieve hulp nodig.
Ik loop nu al 10 jaar in de ggz en ik heb nog steeds niet genoeg handvaten om:
-goed voor mezelf te zorgen
-naar school te gaan
-te weten wat ik écht wil
-op mezelf te wonen
- etc.
Ik zit nu bijv. aan mn 2e fles wijn, half jankend, een typisch beeld van een gemiddelde avond..
Lastig zeg. Je wilt het natuurlijk eigenlijk niet, maar je weet ook wel dat het misschien wel heel goed voor je zal zijn. Reageren je vrienden ook een beetje fijn?quote:
bedankt voor jullie reacties!
Ik word een jaar lang opgenomen, in de weekenden mag ik naar huis.
Het betreft een intensieve therapie, gebaseerd op een van mn diagnoses.
Ik hoop in de weekenden toch nog mn vriendenkring in stand te houden.
Mn vader is ook opgenomen geweest dus ik weet inmiddels het een en ander.
Ik heb er goed over nagedacht, en ja, ik heb echt intensieve hulp nodig.
Ik loop nu al 10 jaar in de ggz en ik heb nog steeds niet genoeg handvaten om:
-goed voor mezelf te zorgen
-naar school te gaan
-te weten wat ik écht wil
-op mezelf te wonen
- etc.
Ik zit nu bijv. aan mn 2e fles wijn, half jankend, een typisch beeld van een gemiddelde avond..
En jaar is wel lang zeg (ik vind 4 maanden al lang...). Maar als je al 10 jaar bezig bent, is het een keer genoeg van binnen.
Wanneer is het zover?
Mn vrienden reageren verschillend, sommigen vinden het hartstikke goed van mij.
Die reacties geven me kracht..
Maar sommigen proberen allemaal escape-routes voor me te vinden,
terwijl ik me er al bij heb neergelegd dat dit de enige manier is..
De beslissing die ik heb gemaakt was mn grootste angst,
heb altijd gezegd dat ik dat noooooit zou doen.
Maar toen het aan bod kwam voelde het als de juiste beslissing.
Dat halve jaar dat ik moet wachten is alleen wel erg lang,
Ik hoop dat ik niet van gedachten verander of nóg banger word..
Succes.een half jaar?? Pff, dat is nog wel lang ja. Waar ga je het doen? En heb je in de tussentijd nog wel gesprekken met je huidige behandelaar (neem aan van wel)?quote:
De wachttijd bedraagt minstens een half jaar dus het duurt nog even.
Mn vrienden reageren verschillend, sommigen vinden het hartstikke goed van mij.
Die reacties geven me kracht..
Maar sommigen proberen allemaal escape-routes voor me te vinden,
terwijl ik me er al bij heb neergelegd dat dit de enige manier is..
De beslissing die ik heb gemaakt was mn grootste angst,
heb altijd gezegd dat ik dat noooooit zou doen.
Maar toen het aan bod kwam voelde het als de juiste beslissing.
Dat halve jaar dat ik moet wachten is alleen wel erg lang,
Ik hoop dat ik niet van gedachten verander of nóg banger word..
En sommige mensen moeten misschien nog even aan het idee wennen. Jij bent er in je hoofd natuurlijk al langer mee bezig geweest.
omdat de instantie gespecialiseerd is in mijn aandoening,
en ik weet dat dat label nogal wat vooroordelen met zich meebrengt.
De mensen die het er niet mee eens waren spreek ik niet meer.
Heb geen contact meer met ze gezocht en zij niet met mij,
op één enkele uitzondering na.
Dan weet je ook wat je aan iemand hebt..
Mn huidige peut wordt ontslagen,
daar zit ik heel erg mee, ik zie haar misschien nog 1 of 2 keer.
morgen ga ik een cadeautje voor dr kopen.
Je komt voor jezelf op en je gaat werken aan jezelf!!
Dat is 10 punten
Jammer dat je half jaar moet wachten, maar ik denk dat je er alleen maar beter/sterker van wordt!
hier heb ik nog niets over gehoord denk ik.
En ja, ik heb 2 katten, de enige liefdes in mn leven..
Klinkt heel stom maar ze zijn er gewoon altijd.
Ze worden idd goed verzorgd door mn moeder.
Een gesloten afdeling is dat je niet vrijwillig de afdeling af mag. Alleen in overleg of met begeleiding. Er gelden daar ook vaak strengere regels. Een open afdeling is als je het veilig kunt houden voor jezelf en medeclienten en niet wegloopt of iets dergelijks. Er is net zo goed begeleiding alleen de deuren staan gewoon open.quote:
Wat is het verschil tussen een open en gesloten afdeling?
hier heb ik nog niets over gehoord denk ik.
En ja, ik heb 2 katten, de enige liefdes in mn leven..
Klinkt heel stom maar ze zijn er gewoon altijd.
Ze worden idd goed verzorgd door mn moeder.
Ik weet alleen dat ik tussen therapie t erf afmag om bijv. naar de boerderij te gaan.
Dus het zal wel open zijn denk ik dan
Ook is het voor je toekomstige groepsgenoten ook spannend als er een nieuwe komt, en zij hebben stuk voor stuk ook allemaal met spanning voor de deur gestaan toen ze daar kwamen.
Heel veel succes, ik hoop dat het je gaat helpen. Mag ik vragen of het in Brabant is? Ik heb zo'n gevoel dat je naar dezelfde plek gaat.
Dat is meer bij opnamen voor crisis dus zoals bij een rpc (regionaal psychiatrische inrichting)quote:
[..]
Een gesloten afdeling is dat je niet vrijwillig de afdeling af mag. Alleen in overleg of met begeleiding. Er gelden daar ook vaak strengere regels. Een open afdeling is als je het veilig kunt houden voor jezelf en medeclienten en niet wegloopt of iets dergelijks. Er is net zo goed begeleiding alleen de deuren staan gewoon open.
Ik denk dat de ts niet bij zoiets word opgenomen, maar bij een instelling waar ze klinische therapie krijgt, word vaak gegeven voor mensen met persoonlijkheid stoornissen. Een klinische therapie opname is vaak gewoon open.
Ik heb me er ooit voor aangemeld en een week meegelopen, maar kon al die verhalen van een ander niet aan. Ik werd er (rand) psychotisch van. Maar wat al eerder gezegd is; Dat je aan je problemen wilt werken en ze ook in ziet is al een goede stap, het begin van een traject om aan jezelf te werken. Nu nog doorzettingsvermogen (dus als het even tegen zit er niet gelijk mee kappen) en je serieus aan alle therapieën mee doet dan kom je er wel!
Ik wens je veel sterkte en succes!
Nu op een open afdeling, niet echt behandelafdeling, maar ze zijn wel bezig met behandeling. Maar er is veel wisseling van cliënten. Sommigen komen een paar dagen, anderen een paar weken en weer anderen zitten er een aantal maanden... Bij mn eerste opname wisselde de groep veel minder, maar daar deelden we ook veel meer met elkaar. Want je zag elkaar bij alle therapieën en dat ging inhoudelijk ook echt op problemen in.
Daar waar ik nu zit, is het programma eigenlijk maar leeg, de therapieën die we hebben gaan helemaal niet zo diep. Het is meer ieder voor zich. Daar moest ik wel even aan wennen moet ik zeggen.
Ik vind het soms wel jammer dat we relatief weinig van elkaar weten, ook omdat je als je meer weer veel meer kan begrijpen van reacties e.d. van anderen.
Succes met wachten op een plek, jammer van dat halve jaar, maar aan de andere kant... je hebt iets om naartoe te werken.
Vrienden... je leert je echte vrienden wel kennen. Ik ben vrij open over waar ik zit. Sommige mensen begrijpen er gewoon geen bal van, je ziet niks aan me dus er zal wel niks zijn.
En hoe vaak ik al niet naar mn hoofd geslingerd heb gekregen dat ik gewoon een baantje moest zoeken en dat het dan wel goed zou komen... Je ziet gauw genoeg aan wie je wat hebt en aan wie niet.
Ik heb zelfs een buur die me amper durft te groeten, ik denk dat het besmettelijk is ofzo...;)
Ik ben ook wel eens opgenomen geweest. Ook een jaar lang.
Als je je inzet, kan het je echt helpen.
Mij heeft het wel geholpen.
Al zijn er daarna weer dingen gebeurd waardoor mijn klachten weer veel erger zijn geworden.
