Peking Express #4: Schoolreisje

quote:

Op zondag 22 april 2012 21:29 schreef Piles het volgende:
Duo's mixen

quote:

Op zondag 22 april 2012 22:51 schreef flyguy het volgende:
Nu Robin eruit is, is het kijken ook een stuk minder. Hoewel Annabet er ook wel op mag zitten.

quote:

Op zondag 22 april 2012 23:49 schreef Eenskijken het volgende:
Robin is fucking geil man,

quote:

Op maandag 23 april 2012 00:12 schreef 3rdRock het volgende:
zeg, die annebet ging in bikini de oceaan in. HALLO PRODUCTIE! DAT WILLEN WE ZIEN!

quote:

Op maandag 23 april 2012 00:12 schreef 3rdRock het volgende:
zeg, die annebet ging in bikini de oceaan in. HALLO PRODUCTIE! DAT WILLEN WE ZIEN!

quote:

Op maandag 23 april 2012 00:24 schreef SuperrrTuxxx het volgende:

[..]

Ga dan naar de hoeren ofzo.

quote:

Hans & Robin
Verslag van Robin:
Peking voor mij was natuurlijk extra spannend, omdat ik niet wist met wie ik het spel zou gaan spelen! Aan de ene kant was het zwaar om zo’n intensief spel met een onbekend iemand te spelen en aan de andere kant was het juist een bijzonder avontuur. Toen mijn blinddoek afging dacht ik, hier staat de gepensioneerde Indiana Jones. "Deze man ziet eruit als avontuur!" dacht ik en hop toen was het spel ineens begonnen! Al snel merkte we dat het liften voor Hans toch net iets moeilijker was dan voor mij. Ik denk dat mijn Aziatische voorkomen en aangeboren glimlach toch iets meer uitnodigde dan de soms wat nors kijkende Hansie Pansie, maar dat vond ik ook niet zo erg.

Hans en ik hadden in Korea de grootste moeite met de uitspraak en het onthouden van de woordjes. Ik heb zo gelachen hoe Hans elke keer Bohan Tojan, Koreaans voor Peking Express, uitsprak! Die blik van die Koreanen… Priceless! En ja, toen de berg van Taebeksan. Ik denk dat het wel duidelijk is dat dit voor ons beide 1 van de zwaarste momenten is geweest. Ik wist dat als ik nu zelf negatief ga denken, we ‘s avonds nog op die stomme berg hadden gestaan. Ik stak al mijn positieve energie in Hans en ik had stiekem wel gehoopt op een dankjewel of in ieder geval een gevoel van overwinning bij hem. Maar Hans dacht daar toch wat anders over. Hij zag het nut van die berg niet helemaal in. Vanaf dat moment zakte bij mij de moed wel een beetje in mijn schoenen en begon ik onze aanpak in een ander licht te zien. In de Filippijnen was het een wereld van verschil! Ik kwam weer even tot leven. Dit had ik toch niet willen missen! Ik voelde me helemaal thuis en wilde niet meer stressen. Dus Hans en ik maakten een deal: niet meer racen, maar genieten! En als dat betekent dat we als laatste binnenkomen, dan zij het zo. Lang zijn Hans en ik niet in de Filipijnen geweest, maar wat hebben we genoten! En die laatste etappe over die berg in die geweldige jeep, amazing! Dat neemt niemand meer van ons af!

Een van de mooiste momenten was in een dorpje waar we een slaapplaats moesten zoeken! Het was de dag dat wij als eerste aankwamen bij de check-in. We hadden eindelijk een keer gewonnen! Ik zag ineens een klein geel autootje aankomen en mijn intuďtie zei me dat ik deze auto moest aanhouden. Hierin zat een vrij jong meisje en het eerste wat ik zag was haar onwijs grote glimlach. Ik legde het verhaal uit en enthousiast knikte ze ja. Ze wilde ons graag mee uit eten nemen. Wat ik nooit meer zal vergeten en wat ik ontzettend ontroerend vond is dat zij op een gegeven moment mijn hand pakte, begon te huilen en vertelde dat ze heel erg eenzaam was. Dit is helaas niet gefilmd, maar voor mij de ervaring die ik nooit meer zal vergeten. Huilend heeft ze ons de volgende ochtend uitgezwaaid en zelf moest ik toen ook wel echt even mijn traantjes wegslikken. Chong heet ze, volgens mij heet ze niet echt zo, maar zij is voor mij alles waar de Chong voor staat.

Ik heb vaak het gevoel gehad dat ik alleen het spel aan het spelen was. Niet zo zeer door Hans zijn input, maar vooral doordat ik niet zo snel mijn emoties kon delen met Hans. En daardoor vaak op mezelf aangewezen was. Peking was een grote leerschool! Ik heb geleerd dat ik heel goed met mezelf kan zijn. En dat heeft mij soms best verbaasd. Op momenten dat ik er eigenlijk echt doorheen zat, toch jezelf er bovenop krijgen dat was mijn uitdaging en ik ben dan ook echt heel erg trots om mezelf! Al met al is Peking een hele bijzondere, levensveranderende, zware, mooie, indrukwekkende, bizarre en vooral geweldige ervaring geweest! Om de meest bijzondere en indrukwekkende mensen en plekken te hebben mogen meemaken en dat ik er nu een soort 2e familie bij heb, de Peking familie!

Verslag van Hans:
Op het moment dat de blinddoeken afgingen zag ik dat een jonge vrouw mijn teamgenoot was, dit zou het liften zeker eenvoudiger maken. Wel hebben we meestal verteld dat we "vader en dochter" waren. De eerste dagen in Seoul waren koud, heel koud. Wat mij opviel aan Zuid Korea is dat het een goed geregeld en georganiseerd land is met zeer vriendelijke mensen die nooit te beroerd zijn om iemand te helpen. Het liften en ook het vragen om een slaapplaats ging redelijk goed, we hebben dan ook op allerlei plaatsen geslapen, wel altijd op de grond, want dat is daar de gewoonte. Op een gegeven moment hadden Robin en ik door dat je de mensen daar zo ver kunt krijgen dat ze je verder wegbrengen dan ze eigenlijk van plan waren. Zo reed ‘Sunny’, bekend uit aflevering 2, zeker 300 kilometer om ons naar een tempel te brengen.

Op de berg Taebeksan heb ik echt afgezien. Ik kreeg niet voldoende lucht om inspanning te leveren. Achteraf bleek ik een luchtweginfectie te hebben én de koude, droge lucht, en het op de dag van vertrek "Cold Turkey" stoppen met roken hebben ook niet geholpen. Uiteindelijk zijn we de berg toch overgekomen en moesten we verder liften met 3 liter water. Wie neemt er nu lifters mee die een pan met water bij zich hebben. Zuid Koreanen doen dit dus wel. We kwamen we pas laat weer terug in Taebaek. Voordat we op zoek gingen naar een slaapplaats dronken we eerste een kop koffie en thee. Het viel hier niet mee om een slaapplaats te krijgen want de meeste mensen die we aanspraken woonden er niet, maar waren er op vakantie. Via een serveerster kwamen we aan een slaapplaats. We werden opgehaald door een vriendin van haar met de vader, en mochten bij hun in het restaurant overnachten.

In de warme Filipijnen was het verschil met Zuid Korea heel duidelijk: het is er gevaarlijker. Bewaking loopt er overal met grote geweren rond en bij een bar hangt een bord dat het verboden is voor vuurwapens. Ook het liften op de Filipijnen is duidelijk anders dan in Zuid Korea. De Koreanen zijn zo beleefd dat ze wel moeten stoppen en dat is op de Filipijnen niet zo. De laatste nacht op de Filipijnen kregen we een slaapplaats bij hele aardige en lieve mensen. Ook hier kregen we weer voldoende te eten, er werden, speciaal voor ons boodschappen gedaan. Heel toevallig werkte de man van dit gezin voor een Nederlands offshore bedrijf. Toen we naar bed wilde gaan kwam de hoofdmaaltijd nog op tafel, heerlijke kip met rijst. De volgende morgen stond ik op en zag dat de spaarpotten waren omgekeerd en er werd gerekend of er voldoende geld was, om diesel te kopen, om ons naar onze eindbestemming te brengen.

We gingen op pad met een Filipijnse Jeep taxi, prachtig. Hij bracht hij ons er ver mee weg, hoog in de bergen naar onze eindbestemming. Dit was een prachtige rit door de bossen, langs ravijnen en door kleine bergdorpen. Tja, de rest is bekend, we waren laatste en troffen een rood logo. Dit was voor ons de eindbestemming. Hierna volgde slechts een lange, vermoeiende, reis terug naar huis. Al met al een prachtige, onvergetelijke ervaring waarbij ik deze twee landen, en mensen, van een heel andere kant gezien heb dan je als toerist meemaakt. Wat mij vooral tegenviel was het onder druk liften, je had geen rust. En ook dat mensen bereid zijn hun laatste cent aan ons uit te geven heeft veel indruk gemaakt. Dit doet je beseffen hoe goed wij het hebben.

quote:

Op maandag 23 april 2012 00:12 schreef 3rdRock het volgende:
zeg, die annebet ging in bikini de oceaan in. HALLO PRODUCTIE! DAT WILLEN WE ZIEN!

quote:

Op maandag 23 april 2012 08:04 schreef ItaloDancer het volgende:
306.000 kijkers, het gaat wel erg hard met de afhakers...
Jammer, het komt dus slechts eenmalig terug...

quote:

Op maandag 23 april 2012 13:28 schreef WammesWaggel het volgende:
Ja en die zweetgeur maakt het er voor de bestuurders vast ook niet prettiger op

Weinig aandacht in de media ook voor PE, niks geen DWDD of interviews met de kandidaten, jammer.

quote:

Op maandag 23 april 2012 13:41 schreef SuperrrTuxxx het volgende:

[..]

De ene mens stinkt meer dan de andere. Dat jij een uur in de wind stinkt wil niet zeggen dat dat bij hun ook zo is.

quote:

Op maandag 23 april 2012 14:01 schreef WammesWaggel het volgende:

[..]



Ga zelf eens keertje met 38 graden in de thermo, winterjas, muts en handschoentjes daar rondrennen en je zweet je suf.
Trek de volgende dag die doorweekt gezweette kleding aan en ook jij stinkt een uur in de wind

quote:

Op maandag 23 april 2012 14:05 schreef SuperrrTuxxx het volgende:

[..]

Maakt geen bal uit joh. Ik kom dagelijks bij een sportschool luiwammes.

quote:

Op maandag 23 april 2012 10:10 schreef Sideshowbobbie het volgende:

[..]

Ik sta er in ieder geval niet van te kijken. Het programma mist de spanning, die er voorheen wel in zat. Het is allemaal zo mak en zo tam. Bovendien heb ik ook nog niet echt een favoriet duo, terwijl ik dat destijds al wel had na een aflevering of vier. En die presentator kan me nou ook niet echt boeien...

quote:

Op maandag 23 april 2012 20:59 schreef Eenskijken het volgende:
Ik vind het ook jammer dat ze geen overzicht meer geven van de kaart waar iedereen op dat moment is. Hoewel ik betwijfel of dat in de vorige edities wel allemaal eerlijk weergeven werd, het gaf toch meer het race gevoel

quote:

Op zondag 29 april 2012 20:14 schreef Piles het volgende:
Bijna weer.

quote:

Op zondag 29 april 2012 20:14 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

+1,5 uur

quote:

Op zondag 29 april 2012 20:17 schreef Piles het volgende:

[..]

Ik moest even denken, maar voor jou bedoel je

quote:

Op zondag 29 april 2012 20:29 schreef Adelante het volgende:
Lekker bruggetje