Herkenbaar verhaal, ik kom nu op mijn 28e dingen tegen waarvan ik denk: waarom valt dat kwartje nu pas?
Maar beter laat dan nooit.
Als ik naar jouw verhaal kijk, denk ik dat je eerst stabiliteit moet vinden. Zorg dat je weet wat je wil en neem intussen klotebaantjes aan om jezelf in leven te houden als het moet. Maar zorg dat je uitzoekt in de komende drie jaar dat je weet waar je naartoe wil, wat je drijft in dit leven. Doe cursussen, probeer diverse dingen uit en leer mensen kennen uit verschillende sectoren.
Zorg dat je tegen je 21e deel kunt nemen aan een 21+ toets als je weer naar school wil, maar zoek eerst uit wat je wil leren en hoe/wat je wil zijn.
Dat vereist wel dat je uit je comfort-zone moet hier en daar, maar daar wordt je over het algemeen sterker van al voelt dat niet direct zo.
Als je werkelijk ADHD hebt, krijg je hier hulp voor en zo ja: hoe? Je geeft aan dat je hoogintelligent bent maar niet te porren voor standaard dingen (nogmaals: klinkt me allemaal bekend), krijg je hier ondersteuning in in de vorm van vrienden die op jouw niveau mee kunnen denken of familie die je aanspreekt op je gedrag/onderhoud van je leven? Sluit dit aan bij je behoeften?
Die vrouwen komen idd vanzelf wel, al kan ik me de wens en het verlangen/de behoefte goed voorstellen. Probeer gewoon af en toe een praatje, kweek wat meer zelfvertrouwen, kijk naar je positieve eigenschappen en bedenk hoe je je eigen zwakheden wilt overbruggen ipv daar over te vallen.
En dit is allemaal makkelijk gezegd, maar jij moet het doen.
Jij.
Niemand anders.
Het gaat veel werk zijn, het gaat veel energie kosten en het gaat confronterend zijn hier en daar, maar je leven kan er zoveel makkelijker op worden als je niet meer je geconstrueerde-zelf hoeft te zijn maar de ware jij, zonder vrees, zonder scrupule, zonder wroeging of angst.
Maar jij moet het doen, anderen kunnen je slechts ondersteunen als jij er om vraagt.
I'm fed up with all this Wi-fi-high-fiving
Steam: Skullsplitter
Origin-naam:013skullsplitter