Van Bram Bakker(tweet):
Op de website van de Volkskrant van maandag j.l. verscheen onderstaande opiniestuk van mijn hand.
Het leverde nogal wat rumoer op, waarbij de reacties me in ieder geval duidelijk maakten dat er vaak slecht wordt gelezen.
Denk niet dat ik tegen medicijnen ben in geval van abnormaal (pathologisch) gedrag, maar overweeg of het een reele zorg is dat we over tien jaar denken: we zijn doorgeschoten met die zogenaamde psychostimulantia (Ritalin, Concerta, etc)
Brammetje Baas
De discussie over de (on)zin van de diagnose ADHD blijft de gemoederen bezig houden.
Op de achtergrond speelt daarbij als belangrijkste vraag: is het nu echt noodzakelijk dat steeds meer mensen worden behandeld met medicijnen als Ritalin (methylfenidaat), of is het een verontrustende trend die gekeerd zou moeten worden?
Zijn de voorschrijvende artsen objectieve wetenschappers of slachtoffers van Big Pharma?
Voor en tegenstanders van het gebruik van psychostimulantia (de groep geneesmiddelen waar Ritalin deel van uitmaakt) zitten elkaar stevig in de haren.
De kinderarts Pereira, die claimt dat er nog veel te weinig ADHD wordt gediagnosticeerd, en daarmee dat er nog veel meer psychostimulantia zouden moeten worden voorgeschreven, maakte het zaterdag j.l. wel heel bont, toen hij in de Volkskrant liet optekenen dat hij de indruk heeft dat psychologe Laura Batstra onder invloed staat van Scientology.
Een belachelijke vergelijking, die niet veel meer demonstreert dan afkeer van degenen die het niet met hem eens zijn. (Pereira ontkende naderhand dat hij dit gezegd had, waarvan akte) Batstra is onder professionals op dit moment de belangrijkste spreekbuis van velen die zich zorgen maken over het labelen van bepaald gedrag als een psychiatrische stoornis.
En over alle gevolgen die dat heeft. Ze schreef daar een zeer lezenswaardig boek over, dat iedereen met interesse in deze discussie zou moeten lezen. En zeker de mensen die het advies hebben gekregen hun kind psychostimulantia te laten gebruiken. Of de volwassenen die het zelf overwegen, want de doelgroep;volwassenen met ADHD; heeft voor de farmaceutische industrie de toekomst.
Het boek van Batstra heeft een prikkelende titel:;Hoe voorkom je ADHD? Door de diagnose niet te stellen.; Na lezing van het boek begrijpt iedereen waar de gevaren schuilen. Als je dan medicatie nog steeds als beste oplossing ziet, heb je er in ieder geval goed over nagedacht. Ik heb vaak psychostimulantia voorgeschreven, vooral aan mensen die verslaafd waren aan cocaïne. Cocaïne hoort, net als amfetamine, namelijk ook tot de psychostimulantia.
De nadelen van speed en coke zijn vele malen groter dan die van Ritalin, dus dan is de keus niet zo moeilijk. Ook Batstra vindt dat in ernstige gevallen medicatie soms onvermijdelijk is, en dat het een tijdelijke oplossing kan betekenen.
Let wel: tijdelijk, want de gunstige effecten van medicatie op korte termijn, houden op langere termijn meestal geen stand.
Dat komt door de weinig specifieke kenmerken van de diagnose: zoals bij veel psychiatrische stoornissen turf je verschijnselen, en als je er genoeg hebt mag je een etiket plakken.
Een nadeel van het psychiatrisch classificeren dat ook bij andere stoornissen, zoals depressie speelt. ADHD wordt weer onderverdeeld in subtypen, met als gevolg dat steeds meer mensen zonder druk gedrag toch psychostimulantia slikken.
Zoals gezegd: bij zeer ernstige problemen zijn medicijnen vaak een noodzakelijk kwaad. Maar eerder niet. De eerdere ervaringen met antidepressiva zouden een waarschuwing moeten zijn: er zijn ongeveer een miljoen gebruikers, maar slechts bij een beperkt deel was het een onomstotelijk succes. Herhaling van dit scenario dreigt bij de psychostimulantia, u bent gewaarschuwd.
Wie niet van lezen houdt kan trouwens ook naar de bioscoop. Daar draait op dit moment een prachtige familiefilm (vier sterren in deze krant): Brammetje Baas is een ventje uit groep drie, die bij een hulpverlener als kinderarts Pereira vrij zeker van het etiket ADHD en een bijbehorende pot pillen voorzien zou worden.
In de film wordt het gedrag echter niet als zodanig geduid, en op een heel andere manier benaderd. Brammetje is bijzonder, niet ziek. Zo blijkt het ook op te lossen. Romantisch? Misschien, maar wat is er tegen om eerst een creatieve aanpak te proberen, alvorens om een recept te vragen? Veel laten rennen, dit soort kinderen...
[ Bericht 0% gewijzigd door Tommelaer op 13-07-2012 10:31:57 ]
Religie is een mentale ziekte.